Maaga na nakabihis at nakahanda si Colton ngayon araw. Kailangan niya na bumalik sa palasyo ng mga Altamirano upang makita at makasama ang kan’yang mag-iina. Hirap na hirap siya kagabi lalo pa at ito ang unang beses na muli sila na nagkahiwa-hiwalay. Kung puwede nga lamang na bitbitin na niya kagabi ang kan’yang mag-iina para makasama niya rito sa palasyo ng Laureus ay ginawa na niya. Pero alam ni Colton na lalo lamang iyon na magiging dahilan para ayawan siya ng hari, kaya nagtiis na lamang siya. May bahid ng katotohanan ang sinabi ni Colton sa kapatid na si Prinsipe Aldrick na kapag hindi umubra ang kan’yang plano sa hari ay kikidnapin niya ang kan’yang mag-iina. Totoo na gagawin niya iyon kapag hindi niya nakumbinsi ang mga magulang ni Atasha at kung sakali na patuloy sila na paghiwalayin ng mga magulang nito. Alam niya na mali pero wala na siyang iba na pagpipilian. He needs his family beside him. “Colton, are you ready?” tawag sa kan’ya ni Aldrick mula sa pintuan. Hindi na siy
Ilang araw nang hindi kinikibo ni Prinsesa Atasha ang kan’yang mga magulang. Hanggang ngayon ay masama ang loob niya sa kan'yang ama na hari dahil sa mga sinabi at ipinakita nito kay Colton. At nadamay na rin ang kan’yang ina na reyna sa inis at sama ng loob na nararamdaman niya dahil pakiramdam ng prinsesa ay hindi siya tinulungan ng ina upang maipagtanggol ang kasintahan. Hindi rin nagugustuhan ni Prinsesa Atasha ang ilang araw na nila na pagkakalayo ni Colton. Kahit na sabihin pa na araw-araw naman sila na binibisita ng kasintahan niya ay iba pa rin ang magkasama sila hanggang sa pagtulog. Maybe the only consolation she has is that pinapayagan ng kan’yang magulang, ng kan’yang ama to be exact si Colton na magpabalik-balik sa palasyo. Ilang araw na nagpupunta si Colton sa palasyo at maghapon na makikipaglaro at sasamahan sila hanggang sa bago maghapunan kung saan ay babalik na naman siya sa palasyo ng mga Laureus. Princes Atasha doesn’t want that set-up, pero wala siya na magawa.
“Hanggang kailan mo ba na balak na tiisin ang prinsesa, Alfonso? Hanggang kailan mo na balak pahirapan si Colton? At hanggang kailan mo balak na paghiwa-hiwalayin ang pamilya ni Atasha?” Ito ang pigil na pigil na galit na tanong ng reyna sa kan’yang asawa. Kasalukuyan na nasa study hall ang mag-asawa upang pirmahan ang ilang dokumento nang maalala ng reyna na kausapin ang asawa patungkol sa problema ng prinsesa. “Hindi ko tinitiis ang prinsesa at hindi ko rin sila pinapahiran. Ang aking ginagawa ay upang masukat kung hanggang saan aabot ang katatagan ni Colton Mijares para sa pagmamahal niya sa ating anak. Sinisigurado ko na hindi siya kagaya ng ibang lumaki sa mayaman na pamilya na panay paglalaro lamang sa babae ang alam.” “Hindi pa ba sapat ang mga napatunayan ni Colton lalo na nang pagtaguan siya ni Atasha? Hindi pa ba sapat na patuloy niya na hinanap si Atasha nang mawala ang anak mo? Ipapaalala ko lang sa’yo na ang ating prinsesa na si Atasha ang lumayo at nagtago rito sa Geno
Maaga na papunta ngayon si Colton Mijares sa palasyo ng mga Altamirano. Ipinatawag siya ni Haring Alfonso at ngayon ang araw na nakatakda nila na pag-uusap. Kasama niya si Elon dahil ang kan’yang kapatid na si Prinsipe Aldrick ay may pagpupulong na pupuntahan. Hindi na gaya sa una nila na paghaharap ay wala na ang kaba na nararamdaman si Colton. Ang nasa isip niya ngayon ay ito na ang pagkakataon niya upang mapatunayan ang kan’yang sarili sa ama ni Atasha. At nais niya na magtagumpay sa pagkakataon na ito. Habang nasa sasakyan ay panay ang isip ni Colton kung ano ang nais na sabihin sa kan’ya ng hari at kung ano ang mga posible na maitugon niya. Isa lamang ang sigurado siya, isang tumataginting na hindi ang isasagot niya oras na hilingin sa kan’ya ng ama ni Atasha na hiwalayan ang prinsesa. Nang makapasok ang sasakyan sa malawak na lupain ng palasyo ng mga Altamirano ay naghanda na si Colton. Hindi niya rin sigurado kung alam ng prinsesa ang pagdating niya ngayon o hindi. Ang sabi l
Masaya ako ngayon na natanggap na ng pamilya ko si Colton. Akala ko talaga na magkakaproblema pa kami sa mga magulang ko. Kaya labis ang tuwa na nararamdaman ko nang maging maayos na ang lahat. Kahapon ay nanatili pa rin si Colton sa palasyo ng Laureus kahit na naging maayos na ang lahat sa pagitan nila ng aking ama. Kinailangan niya na muna na mamalagi roon upang makasama ang kapatid niya na si Prinsipe Aldrick at pormal na makapagpaalam kay Haring Alarick. Ngayon ang araw na muli siya na babalik sa aming palasyo. Dahil ilang araw din namin siya na hindi nakasama at nagkakasya na lamang kami sa mga pagtawag sa telepono ay sabik na sabik na ako na muli siya na makita. Iba pa rin ang halos buong araw ko siya na nakakakasama at nakikita simula pagmulat ko hanggang sa aking pagtulog. At sa sobrang pagkasabik namin ng kambal sa pagbabalik niya ay rito namin sa hardin naisipan na hintayin siya. Masaya na naglalaro ang dalawang bata habang ako naman ay nakamasid lang. Hinihintay namin a
“Ex-girlfriend?! That woman is your ex-girlfriend? Isang babae sa nakaraan mo na hindi mo man lang naisipan na banggitin sa akin?” Ito ang nanggagalaiti ko na bungad kay Colton nang mapag-isa kami sa silid ko. Ang kambal ay kasalukuyan na nasa playroom kasama ng kanilang mga yaya. Simula kanina pa ay nagtitimpi na ako ng aking inis kaya ngayon nang makapasok kami sa kuwarto ay sumambulat na ang kanina ko pa na pinipigil na galit. Galit kay Colton at higit sa lahat ay galit sa maarte na babae na iyon. “Love, let me explain, okay? Ano ba ang ikinagagalit mo? At bakit ka ba sumisigaw? Puwede huwag ka na nga muna na sumigaw dahil baka isipin ng mga magulang mo na nag-aaway tayo.” Naguguluhan na tanong sa akin ni Colton na lalo lamang nagpasalubong ng kanina ko pa salubong na salubong na kilay. “Nag-aaway talaga tayo! And I don’t care kung marinig tayo ng hari at ng reyna dahil nagagalit ako ngayon.” “Love, huminahon ka nga muna at sabihin mo sa akin kung ano ba talaga ang ikinagagalit
Hindi maipinta ang pagmumukha ni Prinsesa Atasha habang kasama ang mga anak na kambal sa hardin. Kanina pa sila na naririto na mag-iina ngunit hanggang ngayon ay wala ang anino ni Colton. Umalis si Colton dahil muli ay isinama ni Prinsipe Akiro at hindi niya malaman kung saan na naman pupunta ang dalawa na iyon. Lalo na ayaw niya na pinapasama ang nobyo sa kan'yang kapatid dahil baka muli ay magkita na naman si Colton at ang Tiffany na iyon. Nagngingitngit na ang kalooban ni Atasha dahil kanina pang umaga umalis ang dalawa. Ang kan’yang mga anak naman ay hindi alintana ang inis ng ina dahil hindi magkamayaw sa paghahabulan sa hardin. “Simangot na simangot na naman ang mgandang prinsesa.” Ang kanina na hindi maipinta na mukha ni Prinsesa Atasha ay agad na napalitan ngayon ng malapad na ngiti nang marinig ang boses na iyon na nagsalita. Mabilis na tumayo ang prinsesa at sinalubong ng yakap ang lalaki na tumawag sa kan’ya. “Prinsipe Aldrick!” Bakas na bakas ang galak sa mukha ng pri
Mabilis na lumipas ang araw sa kaharian ng Genova at aaminin ni Colton na nabalot ng kaba ang kan’yang sistema sa muli niya na pakikipagharap kay Tiffany noon nakaraan. Mabuti na lamang din at hindi na muli na nagkrus pa ang kanilang landas sa palasyo ng mga Altamirano. Hindi niya alam kung bakit naririto ang babae na wala na siya na naging balita simula ng magkahiwalay sila. Wala na rin naman siya na pakialam kung ano man ang namamagitan kay Tiffany at kay Prinsipe Akiro. Ayaw lamang niya na patuloy na isipin ni Atasha ang patungkol sa naging nakaraan nila ng babae na iyon. Gusto niya na huwag na iyon na dumagdag pa sa alalahanin ng kan'yang nobya dahil ang lahat ay nakalipas na para sa kan'ya. Pero ngayon ay mas makakahinga na ng maluwag si Colton dahil pabalik na sila ng Pilipinas. Naging abala sila sa mga nakalipas na araw kaya naiwaksi din ni Atasha sa kan’yang isip ang patungkol kay Tiffany. At mas mabuti na iyon kaysa ang paulit-ulit na naman na ibalik ng prinsesa ang mga nak
Maraming salamat po sa lahat ng mga nagbasa at tumangkilik sa istorya nina Colton Mijares at Atasha Altamirano-Mijares. Sana po ay nagustuhan ninyo ang kuwento nila. Sa mga umasa ng isang Aldrick sa buhay nila ay abangan po ninyo ang kuwento niya. Ang kuwento na siya naman ang bida at hindi na pang-second male lead lamang. Sana po ay suportahan ninyo rin ang iba pa na on-going stories ko sa GN: Elliot and Ariella - My back-up Boyfriend is a Mafia Boss (English) Mikel and Tamara - Married to the Runaway Bride (Tagalog) Evan and Harper - The Rise of the Fallen Ex-Wife (Tagalog) Kenji and Reiko - Falling for the Replacement Mistress (Tagalog) Again, thank you for all your support. No words to express my gratitude to all of you. Hanggang sa susunod po na kuwento sana ay makasama ko pa kayo.
“Why are you staring at me, love?” Pupungas-pungas pa na tanong ni Atasha sa kan’yang asawa. Hindi namalayan ni Colton ang pagdilat ng asawa na si Atasha dahil masyado na natuon ang atensyon niya sa pagbabalik-tanaw niya sa naging love story nilang dalawa. Ang love story na hindi niya inakala na mapagtatagumpayan nila sa huli. Ngumiti siya at ginawaran ang asawa ng isang matamis na halik sa labi, "I’m just looking back at our love story. How far we’ve come along since that day that I saw you at the airport and met you in DU again." Namilog ang mga mata ni Atasha sa kan’yang sinabi. Hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya sa sinabi ni Colton. “You saw me at the airport? Kailan mo ako nakita sa airport? Paano?” Napasimangot si Colton sa kaalaman na hindi man lamang talaga siya tumatak sa isipan ni Atasha. Siya lang yata talaga ang tanging babae na hindi naapektuhan ng kan’yang presensya. Is he that ordinary to her, kaya hindi man lamang nabighani si Atasha sa kan’ya? “Ibig
Darkness. I was consumed by total darkness at hindi ko alam kung makakaalis pa ako sa kadiliman na kinasasadlakan ko. Pinipilit ko na makaalpas kung saan lugar ako na naro’n pero may pumipigil sa akin. At kahit na anong pilit ko ay patuloy lamang ako na paikot-ikot sa madilim na lugar na ito. Ang sabi nila kapag oras mo na ay makakakita ka ng liwanag na gagabay sa’yo sa direksyon na patutunguhan mo, pero bakit sa akin ngayon ay walang kahit na anong liwanag? Wala akong maaninag na kahit na anong senyales ng buhay kung hindi ang patuloy na kadiliman lamang. I am lost and I am scared. Natatakot ako dahil hindi ko masilayan ang pamilya ko. Hindi ko makita si Atasha at ang kambal. Hindi ko maramdaman ang presensya ng babaeng mahal ko at ang mga anak ko. Is this the end? Hanggang dito na lamang ba ang buhay ko? Hanggang dito na lamang ba ang pakikipaglaban ko sa buhay? And because of the darkness, I found myself engulfed in it. Napapagod na ako na lumaban, napapagod na rin ako sa lahat.
Things were never easy dahil patuloy kami na sinusubok ng tadhan at ng pagkakataon. It’s as if the world is conniving against us. Pilit kami na pinagtatagpo pero pilit din kami na binibigyan ng rason upang magkahiwalay. But this time, we both stood with each other. Hindi na kami makakapayag na mawala at mahiwalay sa bawat isa lalo na at inuumpisahan na namin na buuin ang aming pamilya. At lahat ay gagawin namin para lamang makamit ang matagal na namin na pangarap na ito. And then another challenge came over us. Samantha Randal kidnapped our twins. At hindi ko alam kung ano ang gusto ko na gawin kay Samantha sa mga oras na iyon. She is Atasha's fucking bestfriend, but she is a traitor. “Colton.” “Fucking Samantha, Migs! Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa ang mga bagay na ito, pero pagsisisihan niya ito for hurting Atasha this way.” galit na galit na turan ko kay Miguel. At sa mga oras na ito ay wala akong pakikinggan na eksplanasyon. No words of wisdom from Miguel can change th
“Ano? Sigurado ka ba sa mga plano mo na ito, Colton?” Naguguluhan na tanong sa akin ni Miguel na sigurado ako ay hindi sang-ayon sa mga plano ko. “Yes, I need to make a diversion, Migs, and Lia is the available option that I have. She likes me so everything will be easier at wala na rin magiging pagtatanong pa ang pamilya namin kung sakali.” “I’m not sure about this. Hindi ganito kadali mo lamang na malilinlang ang mag-ina na iyon. At higit sa lahat, are you sure about Lia Madrigal? Alam natin ang background ni Lia and it’s not good, Colton.” “I need to try, Migs. I need to try to get them away from planning something against Atasha. Alam ko na may kinalaman sila sa pagkawala niya at kailangan ko na patuloy na siguruhin ang kaligtasan niya.” “We’ve been trying to find evidence, Colton, pero hanggang ngayon ay wala tayong link na may kinalaman nga sila sa pagkawala ni Atasha. Hindi kaya sinadya ni Atasha na umalis?” “Why would you even say that? Everything is good between us at wal
“What I did is just a rebound sex! No strings attached. Huwag mo sabihin na you’re expecting something out of that? ‘Yan ba ang inaasahan mo sa mga babaeng napupulot mo sa bar gabi-gabi?” Those words coming from her totally destroyed me. Ang maalab na gabi na pinagsaluhan namin ay nauwi sa pagtatalo nang magising siya at mahimasmasan sa kalasingan. She thought that I always engaged in one-night stands, but I never did. Last night was the first, and she was my first. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kan’ya lalo na at iniwan niya na lang ako ng basta-basta. And what’s worst? She never bothered to know who I am, wala siyang pakialam sa presensya ko sa kan’ya. I don’t matter to her, and it’s that simple for her to leave me after what happened. Tang-ina lang talaga na parang nagkabaligtad pa kami ng papel dahil ako pa ang nag-iisip dahil sa nangyari sa pagitan namin habang siya ay walang pakialam. Mas lalo ko siya na hindi makalimutan pagkatapos nang nangyari sa amin. How ca
I continued admiring her and loving her from afar. Kahit na ano ang gawin ko, Atasha Andres is clouding my mind. But I am a gentleman at marunong ako na tumanggap ng pagkatalo. Kaya kahit na masakit sa akin na kay Yulence siya napunta ay wala akong ginawa upang magkasira silang dalawa. Her happiness is my happiness even if it hurts me deep inside. “Tasha!” Gulat na gulat si Atasha habang naglalakad sa labas ng DU building nang marinig ang malakas na boses ni Yulence. Nasaktuhan ko ang paglabas niya kanina kaya naisipan ko na tingnan kung saan siya papunta dahil hindi ko nakita na sinundo siya ni Yulence. Sinadya ko na magtago upang hindi nila malaman ang presensya ko. “I have to go, Yulence.” Pilit niya na nilampasan si Yulence ngunit hinatak siya nito sa braso dahilan upang bumangga siya sa dibdib nito. Bumangon ang inis ko dahil sa nakita ko na marahas na pagtrato sa kan’ya ni Yulence. “We need to talk, Tash. Please talk to me.” Pagsusumamo ni Yulence. “Wala na tayong dapat p
“Hi Atasha!” Gulat na lumingon ang babae sa tumawag sa pangalan niya at paglingon niya ay sumilay ang pagkatamis-tamis na ngiti sa kan’yang labi. Huminto siya sa paglalakad at hinintay ang paglapit ng lalaki na tumawag sa kan’ya. May dala-dala na tsokolate ang lalaki na ngiting-ngiti rin na nakatunghay kay Atasha. Inabot niya kay Atasha ang bitbit niya kaya mabilis naman na pinamulahanan pa ng mukha si Atasha habang hiyang-hiya na nagpasalamat. “Thank you, Yulence. Para saan ba ang mga ito?” Hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa mga labi niya habang titig na titig sa kanya si Yulence Villagomeza, my fucking step-brother. “I told you last time na liligawan kita, hindi ba? Don’t tell me na nakalimutan mo na kaagad.” Lalo na pinamulahanan ng mukha si Atasha Andres sa sinabi ni Yul pero hindi nawawala ang mga ngiti sa labi niya, “Let’s go and let’s have dinner at pagkatapos ay ihahatid na kita sa apartment mo.” Pagyaya pa ni Yulence sa kan’ya habang nakahawak ang mga kamay sa beywang ni
Mataman na pinagmamasdan ni Colton ang natutulog na asawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na pagkatapos ng lahat ng pinagdaanan nila ay asawa na niya ang babae na kan’yang pinapangarap. Hindi niya lubos maisip kung ano ang kabutihan na nagawa niya upang pagbigyan siya sa naging hiling niya na maging asawa ang babae na bumihag sa puso niya. Napangiti pa siya nang maalala kung gaano nila pinagsaluhan ang init ng kanilang pagmamahalan kagabi. Hinimas niya ang ulo ng tulog na tulog na asawa at muli na binalikan ang kanilang nakaraan. --- “Ouch!” Shit! Napatigil at napalingon ako nang marinig ang mahina na impit na boses na ‘yon ng isang babae. Dahil sa pagmamadali ko ay nabangga ko siya at nagsilaglagan ang mga gamit na dala-dala niya. Itinaas ko ang shades na suot-suot ko at inilagay iyon sa aking ulo at muli ako na napatingin sa babae na nakayuko na nagpupulot ng mga gamit na nalaglag. “I’m sorry, miss, hindi kita napansin. Are you alright?” Tanong ko pa pero ang aking atensyon ay