I looked down and noticed a boy about Nathan's age. He seemed familiar, then at bigla ko syang naalala. He was the boy who came from the shop to order strawberry ice cream last time and he has been one of Nathan’s playmates back at Tita Maggie’s mansion. It's Caleb.
"Oh hey, Caleb!" I said, kneeling down on my knees nang makatapat kami.Tiningna nya ang aking mata ng ilang segundo before finally smiling at me,"You’re the pretty girl! Hello!""You knew each other?" Gulat na tanong ni Luke."Yup!" exclaimed Caleb. "She served me my ice cream last time at Eion’s shop!"Luke looked at me questioningly, checking kung tama ba ang sinabi ng bata. Nagkibit balikat ako."Your name is Snow, right?” Caleb asked, talking like he’s not just some five-year-old. Napansin ko na parang mature magsalita ang bata kung titignan sa kanyang edad. I nodded at his question, “Opo.”Tumango sya, “I see. You became prettier! Just like your picture fromIs it the moment?Is he going to kiss me?Pero parang hindi pa ako prepared. Nang maramdaman kong malapit na sya, bigla nalang may nag stop sa amin. "Snowwy!" We jolted in surprise and Luke at nag break apart na kami. With my flushed cheeks, I diverted my gaze to the ground."Snowwy?" Tanong ni Nathan sa harap namin, confused. I forced myself to raise my chin and looked at my brother, smiling."There's ice cream over there!" He exclaimed excitedly."Yup! Buy us some ice cream!" Agreed Caleb.I just look at Luke questioningly, asking if he’ll agree to their request.He shrugged and broke into a grin. "Sure! Let's go!" He said as if nothing happened. Like the almost-kiss didn't happen.We stood up and followed them. "Where is it?" Tanong koed. "Over there!" They both pointed their hands at a far corner of the park, a vendor selling ice cream."What do you want, kids?" Asked Luke when we reached the vendor."I want vanilla!" Nathan answered happily."Mine is Strawberry! Like Eion's fav
After that “date” with Luke, we stopped by a fast-food restaurant and grabbed a bite there. He apologized, embarrassed that he brought me into a fast food restaurant on our first date. Hindi naman nya kasalan. It was Nathan and Caleb who forced him to go here. Luke’s plan was originally to eat at a high-end restaurant. Okay rin naman sa akin kahit saan. Pipili pa ba ako? Libre na nga to…“It’s fine, I really enjoyed today Luke,” sabi ko pa, assuring him. Well, I really don’t mind it. It’s really fine for me. But Luke seems so affected by it as he felt a bit disappointed, saying that he could do better than this. “Then how about you take me on another date? But during that time, that’s the date that I consider as our first.” Pag suggest ko pa, cheering him up. He brightened at this at tumango aggressively, “Yes. Mas maganda yang idea na yan. Salamat.” Sinundo nya na ako at si Nathan pauwi after that and as usual, I spent my weekdays working at t
"At pano mo nasabi?" Tanont nya, glancing at Emma who was now innocently playing games on her phone, hindi nya kami narinig sa ngayon. "Well, nakita kong lagi si Leroy nakatitig sa kay Emma," sabi ko pa and shrugged. When in fact, I always caught Leroy staring at Hannah. Hmm, this is just a small tease, and see what’s going to be Hannah’s reaction..."Ano!" Sumigaw sya at nakatingin na sa amin ang mga tao. We apologized to them before continuing our conversation. "Oh anong nangyari sa inyong dalawa?" Emma was staring at us innocently once she noticed we were talking about something. Then I began laughing at the priceless look of Hannah, looking at Emma na gulat na gulat. "Ano bang tinira mo, Snow? Para kang adik at tawa ng tawa sa sarili mo,” Tanong ni Emmame, dumbfounded.Hannah glared at me, realizing I was just messing with her. "Arghhh! Snow! You little ugg shhh!""What? May tinatago kayong dalawa sa akin?" Tanong ni Emma curi
"Snow...." My mom said in a sing-song voice when I arrived at the kitchen to have breakfast after a few days. "Hmmm?" I replied sleepily then sat down beside Nathan. Umaga ng lunes. I was half-asleep, my eyes half-closed. My hair was sticking in different directions. Scratching my head, I lean my head on my arm, humuhikab."Guess what?" I heard my mom asking. I could see from my line of vision that mom has a big smile on her face, a sign na may sasabihin syang importante."What?" Tanong ko sa kanya sleepily."It's the Anastolgia High! The results arrived this morning."I was scratching my neck when it hit me. Lumaki ang mata ko at nagising ang diaw, almost falling from the counter.As if reading my mind, she quickly said, "it’s on the table in the living room, I haven't read it yet." Until now her huge smile was still plastered on her face. Tumango ako at mabilis na pumunta sa sala. Every step I take, my heart beats faster.Pano kung hind
He took a deep breath before trailing off, "Snow... I have a secret ability..." "What ability?" Tanong ko. "I have an ability.....of loving you." Seryoso niyang sagot. As usual, I find it cringy and I don't know if it is even possible, but my face flushed even more. I hate how he always manages to make me blush, even through a phone. My heart warmed and the butterflies in my stomach appeared.Binuksan ko ang labi ko para magsalita but I don't know what to say. I was speechless. Then I heard laughter from the other line. Luke's laugh was so infectious that I also laughed."Did you see what I did there?" He said in between laughter."Yeah yeah. It's sweet." sabi ko pa. Not wanting to be defeated, I formed a plan in my mind and said, "But that won't change me, not approving to be your girlfriend."Biglang napahina ang tawa nya. "Bat mo ba laging sinasabi yan? Did you know that it breaks my heart every time you tell me that?" Seryoso niyang
“Oh Eion, thank you for taking care of my daughter. Punta ka sa bahay namin sa susunod hinahanap ka kasi ng bunso ko, right Nate-nate?”“Yes, Eionyy! Let’s play again next time!” Exclaimed Nathan. Lahat natahimik, and I could feel Emma’s hands on my arms, wanting to tease me now. “Oooh, nakapunta ka na pala sa bahay ni Snow?” Leroy asked his friend, his eyebrows raising playfully. Nagkibit balikat si Eion, “Yes.” Hinarap nya si mama, “Anyways, it’s great to finally meet you, Ms. Waterstrings.” Leroy spoke up, strangely polite now, and introduced himself. “I’m Leroy by the way.” “Yes, thank you, Ms. Waterstrings, I’m Dax naman po.” This time, it was Dax who spoke up.“You’re welcome, and I’m glad to finally meet you all since I hadn’t had a chance last time at Maggie’s wedding. I’m happy.” Sagot ni mama, beaming happily. “You can all call me Aunt Evy,” Lahat sila tumango, “Yes, thank you again, Aunt Evy.” Hindi nagtagal
Sa mga pelikula, the main character will wake up early and stretch her arms wide. Mayroon silang malaking ngiti at napakafresh tingnan while standing up to get ready. These are all expected when it's the first day of classes.But no, hindi lahat nun ay nangyari sa akin. The moment my alarm rang, there wasn't a smile on my face, instead, I groaned irritatedly, not wanting to be pulled from my dreams. My face wasn't absolutely fresh with my saliva smeared in a corner of my mouth.Grrr! Five more minutes.I pulled the blanket closer towards me, trying to block out the harsh sunlight coming from my window, bago bumalik sa panaginip ko. Teka nasaan na bang parte ako?I don't know how many minutes passed when sabi ko pa five more minutes. Nang tumunog naman ulit ang aking alarm, I forced my eyes to open and glance at the alarm clock beside me. It read six-fifty in the morning. Babalik na sana ako sa pagtulog when I realized it was the first day of classes.
Judging from the bored look of my classmates, nararamdaman kong nakakaexcite tong klaseng to. Note the sarcasm. Just like every transferee does, tinawag nya ako para ipakilala ang sarili ko at tumayo ako sa kaba as this is what made me very anxious the entire time. I glanced at Emma, who was motioning me forward, encouraging me. I stood on the platform that was placed in front so that the teacher could see us all when she stood there. Mrs. Thompson fragilely nodded her head at humugot ng malalim na hininga. "Hi, I am Leizel Snow Waterstrings...16..and I uh…we just moved here in Springfield last month." Pagsisimula ko pa. After saying things about me, Mrs. Thompson motioned for me to sit and started telling the Dos and don'ts and regulations of the school. Nakinig ako ng mabuti, I even took out my notebook and pen to jot down notes.In my second class, I found out that Hannah is in the same class as me which made me very happy. We gushed and talked a
Buti na lang na-convince ko si Eion na dumaan sa reception matapos siyang makipagkulitan sa kotse. Ang reception ay sa villa ni Hudson, kung saan naglilingkod ang kaibigan ni Eion noong bata pa si Mario. Nakita ko siya at ngumiti sa kanya. "Buti naman nagtatrabaho ka pa rin dito, Mario." Bahagya siyang yumuko, “Kahit ako ay nagtataka kung bakit hindi ako pinaalis ni Eion. Anyways, I’m wishing you a happy marriage, Ms. Snow.” Pagkatapos ay bumulong siya, "Alam ko na kayong dalawa ang hahantong sa isa't isa." Sabi niya sabay kindat, at bago pa ako makasagot ay naglakad na siya palayo. "Ano iyon?" Tanong ni Eion nang maabutan niya ako habang pinaparada niya ang sasakyan kanina. "Wala. Mario ang pagiging Mario." Sumagot ako. Nakita ko si Leroy na nakatingin sa paligid at nang magtama ang aming mga mata, nakahinga siya ng maluwag. Pagkatapos ay tinahak niya ang daan papunta sa amin. "Oh hey. Nagulat ako na nakarating ka rito, aking kaibigan." Sabi ni Leroy sabay turo sa labi ko at
Maya-maya lang ay tumigil si Eion at tumayo. Binigyan siya ng isang waiter ng gitara at tumahimik siya.“I never sing, Snow, but for tonight, it’s only you and me. Kantahan kita."Napabuntong hininga ako dahil doon. "Teka, kakanta ka ba talaga?"“Oo. Nagsasanay ako nitong mga nakaraang buwan. Sa Pinas, alam mo ba na nakasanayan na nilang kantahin ang iyong puso gamit ang gitara at pumunta sa bahay ng liligawan mo. Tinatawag itong harana." Ipinaalam niya sa akin. Ang mga kamay niya ay nagtu-tune ng gitara at medyo nanginginig siya. Nginitian ko siya at nag thumbs up para palakasin ang loob niya.Tumango siya, “Maaaring hindi ito ang bahay mo at nasa barko tayo ngayon pero... I’m doing it. Sana ay mag-enjoy ka sa gabing ito, mahal ko." Pagkasabi niyan, sinimulan niyang i-string ang gitara at ipinikit ang kanyang mga mata, binuka ang kanyang bibig para kumanta."Kapag ang iyong mga binti ay hindi gumana tulad ng datiAt hindi kita maalis sa iyong mga paaMaaalala pa ba ng iyong bibig ang
Sinimulan ni Eion ang kanyang panata. "Naalala mo ba yung unang araw na nagkakilala tayo?" Hindi ito ang karaniwang love at first sight moment. Naiinis ako sayo, hindi ko alam na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko. Nagsimula kami bilang magkaaway at ngayon, tingnan mo kami. Ikaw ay naging aking manliligaw, aking kasama, at aking matalik na kaibigan. Wala akong ibang gustong makasama sa buhay. Makakasama kita, mahal ko, at asawa ko, magpakailanman." Sabi na napatigil siya. Nakatingin siya sa mga mata ko habang sinasabi niya iyon. Wala siyang kopya, pagkatapos ay nagpatuloy siya, “Ginawa mo akong pinakamasayang tao sa mundo ngayon sa pamamagitan ng pagsang-ayon na ibahagi ang iyong buhay sa akin. Ipinapangako kong pahahalagahan at igalang kita. Ipinapangako kong aalagaan at poprotektahan kita. Ipinapangako ko na aaliwin kita at hikayatin ka. Ipinapangako kong makakasama kita sa buong kawalang-hanggan. Ipinapangako kong mamahalin kita kung sino ka, at kung sino ka pa. Nangangako
Pagdating sa venue, nanatili ako sa sasakyan habang sinusuri muna ng organizers ng kasal namin ang lahat bago kami magsimula. Napatingin ako sa abalang tao na nakaupo sa mga upuan. Mayroon lang kaming isang daang bisita para sa araw na ito dahil ayaw kong mag-imbita ng marami. At saka, wala akong masyadong kaibigan. I lost contact with my high school friends the moment we migrate here. Isa pa, hindi rin ganoon ka-close si nanay sa mga kamag-anak ni tatay dahil pareho silang tumakas sa kanilang tahanan noong ako ay kasama nila. At hindi ko siya masisisi dahil doon. Kaya si mama lang, si Nathan, at ilan sa mga kaklase ko from Anastolgia High like Ember. Kaya karamihan ay pamilya at mga kamag-anak ni Eion ang mga bisita niya. Nakita ko sina Luke at Hannah na binabati ang mga bisita at sinisiguradong komportable ang lahat. Napatingin sa amin si Tita Maggie at ikinaway ang kanyang mga kamay. Nakaupo siya sa tabi ng kanyang asawa, si Martin Sawyer na karga-karga ang kanilang isang ta
"Hindi ko talaga akalain, sa ating tatlo, na ikaw ang unang ikakasal, Snow." Sabi ni Emma habang naglalagay ng powder sa kanyang mukha gamit ang kanyang makeup brush. “Naku, nagseselos ka ba na siya ang unang ikakasal sa atin, o nagseselos ka dahil gusto mong ikasal sa susunod, Emma?” mungkahi ni Hannah habang naglalagay ng lipstick sa labi. Umikot lang ng mata si Emma, “Well, I didn’t expect na ikaw, sa aming lahat, ang unang nabuntis, Hannah.” Gumanti siya ng putok, itinuro ang malaking tummy ni Hannah. Si Hannah ay pitong buwan nang buntis sa anak ni Leroy. Maging ako ay nagulat sa biglaang balita. Hindi ko ito inaasahan. Natawa si Hannah doon at kinindatan ako, “This is your time girl. Lumiwanag na parang brilyante." Natawa na lang ako sa kanila, napakagat labi sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon. Nasa dressing room talaga kami habang suot ni Hannah ang kanyang magandang royal blue na bridesmaid dress. Pinili namin ang royal blue dahil ito ang paboritong kulay ni Eio
SNOW’S POV "Snow, may pinadala sa iyo," sabi ni Nanay pagkagising ko. Kinuha ito at binuksan, ito ay mga bulaklak at tsokolate, na may sulat-kamay na tala na alam ko nang lubos. Kay Eion iyon. Pagkabasa nito, napangiti ako sa sinabi niya sa loob ng note. "Sa aking magandang niyebe sa aking taglamig na puso, ito ay para sa iyo. Hindi ko nakakalimutan ang anniversary natin." ito ang naging taktika niya for the past 4 years every time na anniversary namin. Then, my phone beep and Eion texted me. Nagustuhan mo ba ang mga bulaklak at tsokolate? Iyon lang ang teaser. Kakain tayo mamaya ng 7pm. Huwag magpahuli. - iyong strawberry addict robot Natawa ako sa nickname na itinakda niya sa phone ko bilang caller ID niya. Tila tinanggap niya ang palayaw na ibinigay ni Emma ilang taon na ang nakakaraan. “Oh, galing ba yan sa boyfriend mo, Sweetie?” pang-aasar ni mama. “Kung gayon mag-ingat ka. Hindi mo na kailangang humingi ng permiso sa akin dahil malugod kong papayagan kang sumama sa kany
4 YEARS LATER TITA MAGGIE’S POV “Justin!” I called out, huffing at umakyat sa hagdan. Nilingon ko ang yaya niya at tinanong, “Hindi pa rin siya kumakain ng almusal niya?” “Opo ma'am. Siya ay tumatakbo sa paligid para sa buong umaga. Humihingi ako ng pasensya." Sagot ng yaya niya. Bumuntong hininga ako, “Let’s stop chasing him for now. I'm sure mapapagod ka agad at kakain." sabi ko, pinaalis ang pagod niyang yaya. ako Naglakad ako patungo sa dining table kung saan nakaupo ang asawa ko at nag-aalmusal. “Honey, pwede bang tawagan mo si Justin? Pagod na ang yaya niya sa pag-aalaga sa kanya nitong mga araw na ito. Kailangan niyang kumain ng kanyang almusal." “Oo, honey.” Sagot ng asawa ko habang nagbabasa ng diyaryo sa umaga. "Halika na Justin, sweetheart. Huwag i-stress ang iyong ina. Malapit nang dumating ang kapatid mo kung ipagpapatuloy mo iyan….” Narinig ko ang huni ng asawa ko. And with that, I felt giggling from upstairs and Justin appeared running around the house and came
POV ni Emma Well, I trust Eion,” sagot ni Snow sa tanong ko habang tinitingnan ang oras sa kanyang wristwatch. Bumuntong-hininga, tumayo siya at kinuha ang kanyang bag. "Kailangan kong pumunta ngayon." I just rolled my eyes at her, "Yeah yeah, go to your strawberry addict robot now and leave your bitter and lonely friends." She just chuckled at me and bid her goodbyes, with Hannah encouraging her also. "Kunin mo ang lalaki mo, Snow." She winked at lumabas ng ice cream shop. Sa pag-alis ni Snow, naiwan kaming dalawa ni Hannah ngayon. Lumingon ako sa kanya, “Ano ang dapat nating gawin ngayon? Kakaalis lang ng kaibigan natin at naiinip na ako." reklamo ko sa kanya. Tila walang naririnig na salita si Hannah na sinasabi ko habang ang mga sulok ng kanyang mga labi ay lumingon upang bumuo ng isang ngiti. Oh hindi. Alam ko ang ginagawa niya. napabuntong hininga ako. Maya-maya lang, tumunog ang phone niya at pilit niyang pinindot ang sagot. “Oh siya, babe. Anong meron?” Oh right, si L
Pinatay niya ang mga ilaw. Ang kanyang mga labi ay patuloy na gumagawa ng mga kababalaghan sa akin. Ang halik na ito ay iba sa alinman sa aming huling pagkakataon. Bumaba ang mga halik niya sa leeg ko, pababa sa collarbone ko. Parang gusto niyang matikman ang lahat, bawat pulgada sa akin. Hindi ko napigilang isigaw ang pangalan niya, "Ugh. Eion.” At tinakpan ko ang bibig ko sa sinabi ko, feeling ko uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Geez, talagang…napaungol lang ako? Nakagat ko ang labi ko, nakatingala sa kanya habang nakatitig siya sa kaluluwa ko, tinutusok ako ng emerald eyes niya. He gulped, almost like in an pain, “Say that again. Tawagin mo ulit ang pangalan ko, Snow." Ginawa ko ang sinabi niya sa akin, "Eion." Para siyang nakikipagdebate sa sarili, pinipigilan ang sarili sa isang bagay hanggang sa bumulong siya ng isang sumpa, “Damn Snow. Ano ang ginagawa mo sa akin?" Tanong niya na ngayon ay humihinga. Sa isang iglap, napabuntong hininga ako nang umabot ang kanyang mga