Chapter 5

SUNDAY, nagsimba sila Pierce at Sushi. At ang lalaki, akala mo kakandidatong mayor. Kung makapakilala sa kanya para siya nitong first lady. Halos lahat nang mga um-attend sa misa ay kilala si Pier. Ilang kamay na ba ang nahawakan niya nang mga oras na 'yon? Sa sobrang dami, she lost count already.

Pagkatapos sa simbahan ay dumiretso sila sa palengke. It's just a walking distance from the church. Mainit kaya nag-payong siya. She didn't bother sharing the umbrella with Pier. Makapal naman balat nito. He has more melanin. He can take care of himself.

"So ito ang palengke," nakangiting hinarap siya nito, nakumuwestra ang isang kamay sa entrada ng wet market.

"Mamalengke ba tayo o mag-to-tour-guide ka?" pabalang na tanong niya.

"O, chill, kakasimba pa nga lang natin high blood ka na naman. Ibaba ang dugo. Sayang ang ganda mo kung bubusangot ka na naman."

"Maganda naman talaga ang umaga ko pero kapag nakikita ka nabubwesit talaga ako." Tinawanan lang siya nito. Right, the typical reaction she gets from a typical man like him. Ano pa bang bago? "Halika na, mamalengke na tayo at nang makauwi na. I don't want to stay long under this freaking heat of the sun." She walks past him.

Agad na sumunod ito at umagapay sa kanya.

"Marunong ka bang mamalengke?"

"As long as you have money, then you'll be fine."

"What about the quality of your goods?"

"Alam mo ang kaibihan ng pamamalengke sa pag-go-grocery, Pier?"

"Ano?"

"Aircon, 'yon lang ang kaibihan. Don't exaggerate things, okay? I may have born with a silver platter and maids assisting my everyday life but that doesn't mean I'm a brainless señorita who couldn't survive in a commoner life. Hindi ako damsel in distress. Pwede mo akong turuan, but don't treat me like a pain in the ass."

"Um-accept ka ba ng sorry sa mga oras na 'to?"

"You're forgiven."

Lumapad ang ngiti ni Pier. "Thanks!” Tinalikuran na siya nito. "May salad kaya sila rito? Hindi ba gusto mo 'yon? 'Yong puro dahon lang."

"Ceasar Salad 'yon."

"Asawa ba niya si Fruit Salad?" nakangising lingon nito sa kanya.

She can't help but roll her eyes at him. "I hate your lame jokes, Pier." Tawang-tawa na nagsimula na itong maglakad.

Sumunod siya rito.

"Hindi ako titigil hanggat hindi kita napapatawa."

"In your dreams."

"Ang hirap naman hulihin ng saya mo."

"It takes more effort and hard work."

"Sush, kapag may nagbigay sa'yo ng isda, alam mo ang tamang pagsagot?"

"Of course, thank you."

"Mali, dapat ganito." May nadaanan silang stante ng isda. Kumuha ito ng isang isda. Namilog ang mga mata nito na tila ba binigyan ito ng regalo ng kung sino. "Oh my gosh, isda for me?"

Itinaas niya ang isang kamao kay Pier. "Isa pang hirit Pierce Kyries at didiretso 'tong kamao ko sa'yo."

Nanlulumong ibinalik nito ang isda. "Pierce Kyries, zero."

BUONG maghapon yatang walang ginagawa si Sushi. Naka ilang lipat na siya ng puwesto sa bahay. Kanina nakahilata siya sa kama niya sa itaas. Bumaba siya sa sala nang ma-bored at nanood ng palabas sa telebisyon. Ngayon nasa mesa siya sa kusina, nakakatitig sa mga mangga sa basket na iniwan doon ni Pier.

Nangulumbaba siya habang titig na titig sa mga dilaw nang mangga. Napakurap-kurap at minsan ay napapabuntonghiningi. She's really bored. Wala siyang magawa. Wala pang internet. Masyadong mabagal ang oras sa lugar na ito.

Humugot siya nang malalim na paghinga at bumuntonghininga.

"Mangga, mangga, hinog ka na ba?" kanta niya sa kawalan.

"Oo, oo, hinog na ako."

Nanlaki ang mga mata niya nang may baritonong boses na sumagot sa kanya. Agad niyang naiangat ang mukha kay Pier. Sumilay ang isang ngiti sa madungis nitong mukha. She was not sure if it's charcoal powder or grasa.

Nakahantad sa kanya ang maganda nitong katawan dahil ang lalaki walang suot na pang-itaas. May white towel itong nakasampay sa isang balikat. Naka cargo short lang ito at tsinelas. He was sweating but he didn't smell awful. That's weird.

"Anong trip 'yan Sushi?" natatawang tanong nito, dumiretso ito sa water dispenser dala ang walang lamang pitsel. "Kinakausap mo na ngayon ang mga mangga?"

"Ano na namang ginagawa mo at mukha ka na namang taong grasa?" pag-iiba niya.

"Taong grasa talaga?" Bumalik ito para ilapag ang pitsel ng tubig sa harap niya. May hawak na itong baso at kasulukuyang inuubos ang laman nun. "Inaayos ko ang jeep. Tumirik kasi nang sunduin ko kanina si Mang Bert. Buti na lang nasa malapit na kami."

"Ang luma na ng jeep mo, bakit 'di ka na lang bumili ng bago?"

"Nice suggestion, queen, but no, hanggat naayos pa 'yan, kaya 'yan."

"Will it assure your safety?"

"Concern ka ba sa'kin?" Mapanuksong nginitian siya nito. "Pwede naman akong mag-ingat para 'di ka mag-alala."

Tinaasan niya ito ng isang kilay. "As if?!"

"You know you can like me, Sush. I don't mind."

"I have a taste aversion of your likes."

"Pero hindi ako isang pagkain na nakakain. Paano mo nasasabing nakakawalang gana ako?" Parang bata na marahan nitong hinaplos ang buhok niya. "Queen, wala bang snacks diyan?"

"You're touching me again,” asik niya.

"Ang buhok mo lang, that doesn't count." Hinawakan siya nito sa magkabilang-balikat at pilit na pinatayo. Darn, this man could really be so bossy. She hates it. Hindi niya gustong inuutusan. She's always the boss. "Bored ka 'di ba? I have a suggestion. Bakit 'di mo ako ipaghanda ng snacks?"

"That's nice! I also have a suggestion. Try mong huwag mag-snacks."

Natawa lang ito at naniningkit ang mga mata na pinisil nito ang pisngi niya, but to her dismay and astonishment, it wasn't just a gentle pinch. It was a pinch of a devil! Pinanggigilan nito ang pisngi niya. Fudge!

Hinawakan niya ang magkabilang kamay nito. "Pierce!"

"Ka tig-a gyud sa ulo mo." Binitiwan na siya nito. "Kung magpakabo-ot ka lang, palangga-on ta gid ka." Umasim lang ang mukha niya. Wala siyang maintindihan ni isa.

"Pasalamat ka hindi kita naiintindihan."

"Salamat," nakangisi nitong sagot.

"Argh!" Tinalikuran na niya ito at umakyat sa itaas. "Wala bang matinong tao sa bahay na ito?!"

"Pwede ko bang i-suggest ang sarili ko?!"

"KUMUSTA naman kayo ni Sushi, apo?" tanong ng Lolo Manuel ni Pierce sa kabilang linya. Lumabas siya ng bahay para makakuha nang magandang signal. Inangat niya ang tingin sa ikalawang palapag ng bahay. Bukas pa ang bintana ng silid ni Sushi. "Maayos naman ba kayo riyan?"

"Napaka-maldita ng babaeng 'yon." Pero hindi niya pa rin mapigilan ang ngiti. The woman was stressing him out big time pero hindi matinding inis ang nararamdaman dito. He was more amused than annoyed. "She looked innocent but deadly."

"O, baka ma-in-love ka kay Sushi?" tudyo pa ng matanda.

"I'm out of her league, Lo. Hindi kami pwede. Langit siya, lupa ako. Hindi rin ako ang type niya. Hindi ko maibibigay ang buhay na nakasanayan niya kung sakali man."

"Masyado mong minamaliit ang sarili mo, apo. Walang perang katumbas ang kasiyahan ng tao, gayun din sa pagmamahal." Bumuntonghininga ito sa kabilang linya. "Pero mas mabuti na rin 'yon dahil may binata nang napili si Lemuel para sa nag-iisa niyang anak."

"Anong ibig mong sabihin, Lo?"

"Sa pagbalik ni Sushi sa Maynila. Ipapakilala na rin ng ama niya ang lalaking pakakasalan niya."

Ilang segundo siyang natahimik.

Hindi niya alam kung bakit nakadama siya ng pagkadismaya at lungkot. He didn't really like the idea of Sushi marrying another man. Mabigat sa loob niya.

"I guess, arranged marriage works well for them,” sa wakas ay sagot niya na may tipid na ngiti.

"Siguro nga," sang-ayon ng lolo niya.

Pero ano namang magagawa niya? His task was only to teach Sushi to live a simple life. Hindi kasama roon ang bumuo ng love story kasama nito.

"Sige na apo, magpapahinga na ako rito. Matulog ka na rin."

"Sige, Lo, mag-ingat ka riyan."

Pagbaba niya ng tawag ay muli niyang naiangat ang tingin sa direksyon ng bintana ni Sushi. Patay na ang ilaw. Mukhang natutulog na ang dalaga. Ibinulsa niya ang cell phone at bumuga ng hangin.

"Itulog mo na 'yan, Pierce. Antok lang 'yan."

PABALING-BALING sa higaan si Sushi. Hindi siya makatulog. Ang sakit ng tiyan niya, punong-puno ng hangin. Ilang beses siyang pumasok sa banyo pero wala naman siyang mailabas. Nahihirapan tuloy siyang makatulog.

Narinig niya ang mga yabag ng paa na paakyat sa itaas. Alam niyang si Pierce 'yon. Bumaba siya ng kama para buksan ang pinto. Nagulat at natigilan ito nang makita siyang lumabas.

"Ang sakit ng tiyan ko," pag-amin niya.

Bumukas agad ang pag-aalala sa mukha nito.

"Ano bang kinain mo kanina? Nagbawas ka ba?" malumanay nitong tanong.

Inasahan niya ang pabalang na sagot nito pero hindi 'yon nangyari.

"Hindi ko nga mailabas." Yakap-yakap niya ang tiyan. Ang sama talaga ng pakiramdam niya. "I think I have indigestion. Napuno rin yata ng hangin ang tiyan ko."

"Pumasok ka sa loob,” utos nito. “Hintayin mo ako, may kukunin lang ako."

Tumalima siya at hinintay ito sa loob ng kwarto niya. Haplos-haplos niya ang tiyan para kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya. Hindi naman ito natagalan. Pagbalik nito ay may dala itong efficascent oil. 

Naupo ito sa gilid ng kama.

"'Yan kasi, puro ka crop top kaya nahahanginan 'yang tiyan mo."

"Mainit kasi e."

Akmang hahawakan siya nito nang bawiin nito ang kamay. Sabay na naingat nila ang tingin sa isa't isa.

"Hindi nga pala kita pwedeng hawakan nang hindi humingi ng pahintulot."

"For Pete's sake, Pierce, just touch me!" inis na sagot niya.

Umangat ang gilid ng labi nito, he seemed like he was suppressing a smile. But she didn't pay much attention to it. He's always smiling anyway.

"Humiga ka," utos nito, "patihaya."

Sinunod niya ang utos nito. "Then?" Nahigit niya ang hininga nang itaas nito ang suot niyang blouse. Napahawak siya sa kamay nito para pigilan ito sa ano mang gagawin nito. "What the hell are you doing?" sikmat niya.

"Itinataas ko lang ang damit mo. Hindi naman kita huhubaran. Relax, queen."

She let go of his hand. Hindi naman talaga nito tinaas nang sobra ang blouse niya. Inangat lang nito nang  bahagya. Napalunok siya nang maramdaman ang init sa magaspang nitong kamay sa impis niyang tiyan. Para siyang nasilihan. It brought a weird feeling in her out most cores.

Kumakabog nang mabilis ang puso niya sa tuwing nararamdaman ang pagdiin ng palad nito sa kanyang tiyan. Tila ba may kinakapa ito.

"Na utot mo na ba 'to?"

Napangiwi siya sa naging tanong nito. That's one of the most embarrassing questions in the world. Did he expect her to answer him casually? 

"H-Hindi," mahina niyang sagot.

Binuksan nito ang efficascent oil at nilagyan ang kamay saka ipinahid 'yon sa kanyang tiyan. Agad na naramdaman niya ang pinaghalong anghang at lamig sa kanyang tiyan. Amazingly, it made her a bit better.

May diin at pag-iingat ang bawat haplos nito sa kanyang tiyan. Tila alam na alam nito ang ginagawa. Hindi niya maiwasang mapatitig sa seryoso nitong mukha. She suddenly felt grateful having Pierce on her side. Which she doesn't often feel towards other people.

Ibinaba nitong muli ang blouse niya nang matapos ito. 

"Dumapa ka." Inabot nito ang isang unan para mahilig niya ang pisngi roon nang dumapa siya. Itinaas rin nito ang kumot sa katawan niya. "Kumusta pakiramdam mo?" nabosesan niya ulit ang lambing sa boses nito.

"Medyo, okay na. Thanks."

Inabot nito ang isa niyang kamay at pinisil nang mariin ang gitna ng hinlalaki at hintuturo niya.

"Kapag nagkaka-indigestion ako nilalagyan lang ng efficascent oil ni Lolo ang tiyan ko at padadapain. Tapos pipisil-pisilin niya ako rito."

"Effective ba?"

Ngumiti ito. "Oo, nauutot na ako pagkatapos. 'Yong malakas na malakas. Minsan mabaho. Minsan hindi." Pagkatapos ay natawa ito. "Mamaya rin makakautot ka na." Diinan pa nito ang pagpisil sa kamay niya.

Sa gulat niya ay malakas na nautot siya.

"Oh, hayan na! Lumabas na."

Naisubsob niya ang mukha sa unan. Nakakahiya! Talagang umutot siya sa harap ni Pierce. Dios ko, lamunin nawa siya ng kalupaan.

Narinig niya ang mahinang pagtawa ni Pier sa tabi niya. "Don't worry, queen. Hindi ito makakalabas sa media."

Marahas na ibinaling niya ang tingin rito. "Shut up! I have already embarrassed myself with you."

"Gusto mo panagutan kita?"

"You're enjoying this, aren't you?"

Ginulo nito ang buhok niya. "I'm not, huwag kang masyadong paranoid. Kapag nag-asawa ka na. Kahit araw-araw ka pang umutot sa harap niya, okay lang 'yan. Parte 'yan ng pagmamahal."

Tumayo na ito at tinalikuran siya.

"Matulog ka na."

"Thanks."

"You're welcome, queen."