TUMIGIL si Sushi sa paglalakad nang makita ang ama sa lobby. Nasa second floor siya at kita niya mula roon ang pagpasok ng ama. Pati ang assistant niya ay napatingin din sa tinitignan niya. May kasama itong matangkad na lalaki na sa tingin niya ay kasing edad lang din ni Pier.
The man was wearing a dark gray suit. Kahit sa malayo ay kapansin-pansin ang angking karisma at kagwapohan nito. He look foreign lalo na't asul ang mga mata nito. Sino ang kasama ng papa niya?
"Ang gwapo," narinig niyang komento ni Lheng.
Hindi niya pinansin ang sinabi nito at nagpatuloy sila sa paglalakad. Agad na sumunod ang sekretarya sa kanya.
"Lheng."
"Yes po, ma'am."
"Alamin mo kung sino ang lalaking kasama ng papa ko."
"Yes po, ma'am."
"HE'S Iesus Cloudio de Dios from deDios Real Estate Property o mas kilala as dDLand," imporma sa kanya ni Lheng.
Yes, she's familiar with deDios Real Estate. Sa naalala niya ay
KANINA pa masama ang pakiramdam ni Sushi. This should be a special day for everyone but none of it mattered to her now. She doesn't have the energy to pull herself up for tonight's founding anniversary of Costales.She's too heartbroken to even convince herself to smile.Nasa sariling silid siya habang nakaupo sa window seat - nakatingin sa hardin ng mansion nila.The house she used to call her palace is now a prison to her. Her father had locked her down in her room. No cell phones. No internet. Everything was taken down by her father. She hasn't heard of Pier ever since his last message to her.Napangiti siya nang mapait at niyakap nang husto ang nakatiklop niyang mga binti mula sa kanyang dibdib.I guess, he did give up on me this time.Tears welled up in her eyes. Ramdam niya ang paninikip ng dibdib sa kanina pa niyang pagpipigil ng mga luha. She has been crying for days already. Nobody in this house understands her pain - her t
HINDI pa nag-si-sink-in lahat sa isip ni Sushi. Pier is here. And now, he's telling her na ito ang lalaking pinili ng ama niya para sa kanya? My god! Was everything planned by her father? Nagpaka-cupid ba ang ama niya?Bigla siyang nahilo sa dami nang mga pumapasok na scenario sa isip niya. She needed answers. Kailangan niyang kausapin ang ama. Like now na!"Where's Lemuel Andres Costales?" Kumalas siya sa pagkakayakap kay Pier. Marahas na hinubad niya ang maskara at hinanap sa paligid ang ama.Hinubad din ni Pier ang sariling maskara. "Sushi!"Bago paman siya makaalis ay natuon ang spotlight sa kanilang dalawa ni Pier. Namatay ang music at halos ng mga tao ay napatingin sa kanila. What the hell is happening?"As we celebrate the 41stFounding Anniversary of Costales," boses 'yon ng kanyang ama. Naibaling niya ang tingin sa makeshift stage sa harap. It was designed like a royal throne. Nakatayo ang ama roon. "I would also like to share my sour
YEARS PASSED but their love for each other is still as sweet as how she remembered it eight years ago. Sa walong taon na 'yon, bumuo sila ng pamilya ni Pier. She supported Pier's dreams. And she felt the love and support from her husband as well. His patience for her is what she admires of him the most.He was still the same Pierce Kyries Allede. The same poor charming whom she fell in love with because of his genuine heart and smile.Naging successful ang Lokal Delicacies na ni launch ng mga ito 3 years ago. Her father was so proud of Pier. Humanga ang mga board of directors sa galing at kasipagan ni Pier. Imagine, running Costales and his mango plantation in Guimaras simultaneously? Even herself, she couldn't help but be proud of her husband's achievements in just a span of 8 years.May sarili na ring factory si Pier sa Guimaras. Madalas pa rin itong dumadalaw sa Guimaras kahit na may mga pinakakatiwalaan na itong mga tao habang wala ito roon. Si Kuya Bert ang
DIRE-DIRETSO at mabibilis ang mga lakad ni Sushi nang makapasok sa Costales building. Ni isang empleyado ay walang nangahas na lumapit at sumabay sa kanya. Everyone can hear the loud click-clack of her 3 inch high heels on the marble floor. Don't they dare mess with her today kung ayaw ng mga itong mawalan ng trabaho. Dahil hinding-hindi siya magdadalawang-isip na i-fire ang kung sinong magpapainit nang husto sa ulo niya.Nasa harap na siya ng elevator.Humigpit ang hawak niya sa Starbucks coffee cup sa kamay niya. She immediately rushed in here nang mabasa ang message ng kanyang ama. She didn't like any of those words despite her father's well-constructed sentences.Bumukas ang pinto ng elevator at natigilan ang kaisa-isang sakay nun. Nanlaki ang mata ng lalaking empleyado sa pagkagulat. Naningkit ang mga mata niya at mabilis na nabasa ang department nito sa suot nitong ID.He gulped.Tumaas naman ang isang kilay niya rito."Are you just go
LITERAL na nanlaki ang mga mata ni Sushi nang makita ang malaking puting cartolina na may malaking pangalan niya. Ibinalik niya ang sunglasses na hinubad niya kanina at ibinaba ang visor ng suot niyang wide brown brim hat para matakpan lamang ang kanyang mukha. Lihim siyang napangiwi.Is it really necessary to welcome her with that cheap paper and poor handwriting?Habang tinutulak ang luggage cart ay sinilip niya ang may hawak ng cartolina. Nanghahaba ang leeg nito sa kakasilip sa mga taong lumalabas mula sa exit. Tumaas ang isang kilay niya nang mabisitahan ng tingin ang kabuoan ng lalaki.Napahinto siya.Is he Lolo Manuel's grandson?Nakasuot ng lumang denim jacket ang binata, sa ilalim nun ay isang kupas na gray sando. The guy matched it with a black jeans and a black sneakers na halatang lumang-luma na. His hair was messy, mukhang kagigising lang nito.Had he taken a bath? Nagsipilyo na ba ito? God, umagang-umaga na i-stress siya sa sun
ISANG simpleng floral green off-shoulder jumpsuit short ang suot ni Sushi nang bumaba siya. Sumilip siya may kusina. Wala roon ang lalaki pero may mga nakahanda nang mga plato at baso sa pang-apat na upuhang mesa.Nakabukas ang back door at may nakikita siyang usok mula sa labas. Mukhang sa labas nagluluto ang makulit na lalaking 'yon.Hindi niya naman maiwasang tignan ang mga picture frames na naka display sa pader sa sala. May iilang framed certificates doon, may wood laminated pa nga, 'yon ang uso noon. May isang bahagi ng sala na puno ng mga medals at honorary ribbons. Lahat ay nakapangalan kay Pierce Kyries Allede."Matalino naman pala ang lalaking 'yon," bulong niya sa kawalan. Hindi nga lang halata dahil mukhang may pagka-engot. "Magna Cum Laude pala siya sa UP? Double degree, Business Management and Agriculture." Naipilig niya ang ulo. Sumagi sa isipan niya ang ayos ng binata. "Ba't hindi siya naghanap ng trabaho sa Maynila? Tsk." Napasimangot siya. "Sin
"SI SUSHMITA nga pala," pakilala ni Pierce kay Sushi sa lahat.Nagtaka naman siya nang titig na titig ang lahat sa kanya. Naipilig niya ang ulo sa kanan.Ah, I know, they find me very pretty and beautiful.She always looks pretty when she dresses well. Good thing, she brought all her beautiful dresses. At least man lang may magandang nakikita ang mga tao sa bayan na ito.She wore a two-piece white off-shoulder butterfly printed maxi dress with ruffle sleeves. The long skirt had a two-inch slit just above her knees down to her ankles. She matched it with her brown gladiator sandals and brown summer hat.I don't think I'm overdressed."May lakad ba siya?" tanong ng isang babae.She seems to like her age. Or mas bata pa sa kanya? Whatever!"Wala, ganyan lang talaga siya mag-ayos," nakangiting sagot ni Pierce. "Siya 'yong tinutukoy ni Lolo Manuel na magbabakasyon muna rito sa atin. Anak siya ng kaibigan ni Lolo sa May
SUNDAY, nagsimba sila Pierce at Sushi. At ang lalaki, akala mo kakandidatong mayor. Kung makapakilala sa kanya para siya nitong first lady. Halos lahat nang mga um-attend sa misa ay kilala si Pier. Ilang kamay na ba ang nahawakan niya nang mga oras na 'yon? Sa sobrang dami, she lost count already.Pagkatapos sa simbahan ay dumiretso sila sa palengke. It's just a walking distance from the church. Mainit kaya nag-payong siya. She didn't bother sharing the umbrella with Pier. Makapal naman balat nito. He has more melanin. He can take care of himself."So ito ang palengke," nakangiting hinarap siya nito, nakumuwestra ang isang kamay sa entrada ng wet market."Mamalengke ba tayo o mag-to-tour-guide ka?" pabalang na tanong niya."O, chill, kakasimba pa nga lang natin high blood ka na naman. Ibaba ang dugo. Sayang ang ganda mo kung bubusangot ka na naman.""Maganda naman talaga ang umaga ko pero kapag nakikita ka nabubwesit talaga ako." Tinawanan lang siy
YEARS PASSED but their love for each other is still as sweet as how she remembered it eight years ago. Sa walong taon na 'yon, bumuo sila ng pamilya ni Pier. She supported Pier's dreams. And she felt the love and support from her husband as well. His patience for her is what she admires of him the most.He was still the same Pierce Kyries Allede. The same poor charming whom she fell in love with because of his genuine heart and smile.Naging successful ang Lokal Delicacies na ni launch ng mga ito 3 years ago. Her father was so proud of Pier. Humanga ang mga board of directors sa galing at kasipagan ni Pier. Imagine, running Costales and his mango plantation in Guimaras simultaneously? Even herself, she couldn't help but be proud of her husband's achievements in just a span of 8 years.May sarili na ring factory si Pier sa Guimaras. Madalas pa rin itong dumadalaw sa Guimaras kahit na may mga pinakakatiwalaan na itong mga tao habang wala ito roon. Si Kuya Bert ang
HINDI pa nag-si-sink-in lahat sa isip ni Sushi. Pier is here. And now, he's telling her na ito ang lalaking pinili ng ama niya para sa kanya? My god! Was everything planned by her father? Nagpaka-cupid ba ang ama niya?Bigla siyang nahilo sa dami nang mga pumapasok na scenario sa isip niya. She needed answers. Kailangan niyang kausapin ang ama. Like now na!"Where's Lemuel Andres Costales?" Kumalas siya sa pagkakayakap kay Pier. Marahas na hinubad niya ang maskara at hinanap sa paligid ang ama.Hinubad din ni Pier ang sariling maskara. "Sushi!"Bago paman siya makaalis ay natuon ang spotlight sa kanilang dalawa ni Pier. Namatay ang music at halos ng mga tao ay napatingin sa kanila. What the hell is happening?"As we celebrate the 41stFounding Anniversary of Costales," boses 'yon ng kanyang ama. Naibaling niya ang tingin sa makeshift stage sa harap. It was designed like a royal throne. Nakatayo ang ama roon. "I would also like to share my sour
KANINA pa masama ang pakiramdam ni Sushi. This should be a special day for everyone but none of it mattered to her now. She doesn't have the energy to pull herself up for tonight's founding anniversary of Costales.She's too heartbroken to even convince herself to smile.Nasa sariling silid siya habang nakaupo sa window seat - nakatingin sa hardin ng mansion nila.The house she used to call her palace is now a prison to her. Her father had locked her down in her room. No cell phones. No internet. Everything was taken down by her father. She hasn't heard of Pier ever since his last message to her.Napangiti siya nang mapait at niyakap nang husto ang nakatiklop niyang mga binti mula sa kanyang dibdib.I guess, he did give up on me this time.Tears welled up in her eyes. Ramdam niya ang paninikip ng dibdib sa kanina pa niyang pagpipigil ng mga luha. She has been crying for days already. Nobody in this house understands her pain - her t
TUMIGIL si Sushi sa paglalakad nang makita ang ama sa lobby. Nasa second floor siya at kita niya mula roon ang pagpasok ng ama. Pati ang assistant niya ay napatingin din sa tinitignan niya. May kasama itong matangkad na lalaki na sa tingin niya ay kasing edad lang din ni Pier.The man was wearing a dark gray suit. Kahit sa malayo ay kapansin-pansin ang angking karisma at kagwapohan nito. He look foreign lalo na't asul ang mga mata nito. Sino ang kasama ng papa niya?"Ang gwapo," narinig niyang komento ni Lheng.Hindi niya pinansin ang sinabi nito at nagpatuloy sila sa paglalakad. Agad na sumunod ang sekretarya sa kanya."Lheng.""Yes po, ma'am.""Alamin mo kung sino ang lalaking kasama ng papa ko.""Yes po, ma'am.""HE'S Iesus Cloudio de Dios from deDios Real Estate Property o mas kilala as dDLand," imporma sa kanya ni Lheng.Yes, she's familiar with deDios Real Estate. Sa naalala niya ay
NAIGALA niya ang tingin sa maliit na kwarto ni Pier. He's staying in a travel inn na hindi siya pamilyar. The room looks clean enough with minimal interior designs and furniture. Ang meron lang yata sa silid nito ay isang kama na medyo malaki para sa isang tao, table, bedside table with drawers kung saan nakapatong ang lamp shade at isang maliit na banyo.Sa totoo lang mas malaki pa banyo niya kaysa sa kwarto nito."Magkano per night mo rito?" basag na tanong niya."Huwag mo ng itanong basta mura lang," nakatawang sagot nito. Naupo siya sa gilid ng kama nito. May maliit na TV pala across the bed. She thought design lang. "Maliligo lang muna ako tapos ihahatid na kita sa inyo." Nag-insist siya kanina na gusto niyang makita kung saan ang hotel nito. She wanted to know if his place was okay to stay in."Dito na ako matutulog," deklara niya.Marahas na nilingon siya ni Pier. Ibinaling niya ang tingin dito. "Hindi ka magiging komportable rito.""
"CLEAR all my schedules today," agad na utos niya sa secretary niya nang lumabas silang dalawa ni Pier mula sa private office niya. Nakasunod ito sa kanya dala ang Hermes hand bag niya. "If Papa looks for me, tell him may meeting ako sa labas.""Bagay ba sa'kin?" nakangiting tanong ni Pierce kay Lheng. He was referring to her handbag on his arm. "Magkano kaya 'to?"Natawa naman si Lheng. "Five hundred thousand po yata o one million.""Ginto ba 'to?" halos pasigaw nang tanong sa kanya ni Pier."That bag is their latest design. The diamonds intricately adorned on this bag. No, it's not as expensive as gold but it's still valuable as any jewelry.""Sinong bibili ng gan'to ka mahal?""Si Ma'am Sushi po, Sir Pierce."Tinignan niya ang dalawa. There is something off with these two. "Wait, magkakilala ba kayo?" That makes sense now. She never mentioned Pierce with Lheng nor showed her a photo of him. How come?"Ah... eh... kasi po..."
WALANG pagmamadaling naglakad sa lobby si Sushi papunta sa direksyon ng elevator.She has her cup of coffee in one hand while carrying her pastel yellow handbag on her other arm. She didn't have the energy to look for nicer clothes today. Just a simple white plunging v neck button-down tied flared sleeve blouse, that was tucked in her pastel yellow high waist bow pencil skirt. Her closed high-heeled shoes match the color of her skirt and bag.She didn't have enough sleep for the past couple of days. Plus, Pier is not answering her messages and calls. It was really frustrating. Almost two weeks na itong hindi nagpaparamdam sa kanya. In-extend lang niya ang pasensiya niya. Kilala niya si Pier, hindi siya nito bibiguin. He's not as jerk as Dion.Bumukas ang elevator. Umangat ang mukha niya sa lalaking empleyado na may gulat na ekpresyon sa mukha – not gulat, more like takot. Ilang beses na ba niya itong nakakasalubong? She couldn't count already. Kaya naalala
"I'M SORRY," hinging pasensiya niya kay Pier.Hinawakan nito ang dalawa niyang kamay at ngumiti. Hinatid sila nito hanggang sa airport sa Iloilo. At hanggang ngayon ayaw pa rin kausapin ng Papa niya si Pier. Pati rin si Lolo Manuel ay medyo dismayadado sa apo nito. Naawa siya nang sobra kay Pier."Sushmita," mariing tawag sa kanya ng ama. Nasa labas pa sila ng airport. "Let's go.""Pier?""Susunod ako." Umangat ang isang kamay nito sa kanyang ulo at marahang hinaplos ang buhok niya. "Kakausapin ko ang papa mo."Yumakap siya rito. "Hihintayin kita. Tawagan mo ako.""Sushmita!"Kumalas sila sa pagkakayakap sa isa't isa. Hinubad ni Pier ang suot nitong denim jacket at ipinatong 'yon sa kanyang mga balikat."Take that with you instead."Sa sinabi nito ay hindi niya napigilan ang sariling mga luha. She will really miss him. She will missed her time in Guimaras. Lahat ng mga taong nakasama niya sa tatlong buwang pamamalagi niy
"HINDI mo na ako kailangang ihatid pauwi."Ngumiti si Pierce kay Mariel. "It's okay. Gabi naman na," sagot niya."Na miss ko si Lolo Manuel. Ang tagal niyang nawala. Halos tatlong buwan rin, 'di ba? At least nakapagpahinga siya at nakapagbakasyon..."Hindi niya maiwasang isipin si Sushi. Ang reaksyon nito kanina at ang kakaibang pananahimik nito buong araw. He's well aware of how this whole situation is making her anxious. Kilala na niya ito. She tends to overreact even on the simplest things. Marami na agad tumatakbo sa isipan nito.Pero sa pagkakataon na 'yon. Nako-control na nitong huwag mag-react sa mga bagay kahit hindi nito gusto. She may be protesting at the back of her mind but she's trying her best to reign herself from reacting out of spur that may lead to a more complicated situation.He's so proud of his girl.Come to think of it, hindi pa niya nayayakap si Sushi ngayong araw. Damn, she missed her body close to his. She missed he