Hindi niya kailanman naisip na aabot sa ganito.Si Austin Buenaventura, ang makapangyarihang tagapagmana ng pamilya sa Makati, ngayo'y isang bilanggo sa Montreux, Switzerland.Ang dating lalaking kayang baguhin ang ihip ng hangin sa negosyo, ngayon ay nasa kamay ng pamilya Tan.Sa bansang ito, walang halaga ang apelyidong Buenaventura. "Brother Tan, alam kong kasalanan ng anak ko ang lahat ng ito."Mahinahon ngunit puno ng pag-aalala ang boses ni Lee habang kaharap si Mario."Nagmakaawa na ako sa iyo noon, hindi ko kayang hayaan siyang mabulok sa kulungan."Tiningnan siya ni Mario, malamig ang ekspresyon."Hindi ba't sinabi ko na noon pa? Bantayan mo ang anak mo. Huwag na niyang guluhin si Cailyn."Nagpakumbaba si Lee.Alam niyang walang laban ang pamilya Buenaventura sa Switzerland."Brother Tan, hayaan mo kaming kunin si Austin at iuuwi siya sa Pilipinas. Pinapangako kong hindi na siya lalapit kay Cailyn." Sa tabi ni Les, hindi makapigil si Emelita."Ano bang kasalanan ng anak ko?
Sa loob ng dalawang araw na pagkakakulong ni Austin, sa wakas ay may isang bagay siyang lubos na naunawaan. At iyon ay, ayaw na talaga siyang makita ni Cailyn. Nang maisip niya kung paanong itinuring niya ito ng may panlalamig, paghamak, maling akala, at pati na rin pang-aabuso sa loob ng maraming taon, pati na rin ang kambal na anak na nawala sa kanila na dapat matagal na niyang naintindihan. Kinamumuhian siya ni Cailyn. At hindi lang siya, galit din ito sa buong pamilya Buenaventura. Maliban na lang sa kanyang mga loloโt lola at nakatatandang kapatid. Hindi niya na siya gustong makita, at mas lalong hindi siya kayang patawarin. Kung ganoon, maghihintay siya. Maghihintay siya hanggang sa dumating ang araw na handa na siyang patawarin at muli siyang harapin. Nang dumating sina Lee at Emelita dala ang kanilang abogado upang piyansahan si Austin, agad nilang nakita ang kalunos-lunos niyang kalagayan. Namumula ang mga mata nito, gusot ang buhok, may pasa sa baba at muk
Sinabi ng doktor na may bahagyang jaundice sina Daniel at Daniella, ngunit hindi na ito kailangang gamutin, mas mainam lang na madalas silang maarawan.Bukod sa pagtulong sa jaundice, marami pang benepisyo ang sikat ng araw sa mga bagong silang na sanggol.Hindi lang nito pinapabilis ang kanilang paglaki, kundi pinapatibay rin ang kanilang pangangatawan.Ngunit sa sobrang lamig sa labas, hindi puwedeng ilabas sina Daniel at Daniella nang walang saplot. Kayaโt ang tanging paraan ay hayaang maarawan sila sa pamamagitan ng malalawak na bintana ng kwarto.Tahimik silang natulog habang tinatamasa ang init ng araw. Samantala, nakaupo si Cailyn, hawak ang isang libro tungkol sa medisina, seryosong nagbabasa.Tahimik ang oras. Payapa ang paligid.Matagal na niyang pangarap na ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral. At ngayon, malapit nang matupad iyon, nakatanggap siya ng kumpirmasyon mula sa Harvard Medical School para sa kanyang masterโs degree sa pharmacy.Kung walang magiging hadlang, sa Marso
"Sigurado ka na ba na hindi mo na gustong alamin ang tungkol kay Austin at sa pamilya Buenaventura?"Malamig ang tinig ni Raven habang nakatitig kay Cailyn.Tahimik itong tumango. Walang pag-aalinlangan sa kanyang mata. Pagkatapos, bigla siyang ngumiti at nagtanong, "Kami ni Daniel at Daniella, pwede na bang lumabas ng ospital?"Kung seryoso nga ang natamong pinsala ni Austin, tiyak na mananatili ito sa ospital.Alam ni Raven kung ano ang nasa isip ni Cailyn. Ngumisi ito at tumango. "Tatawagan ko agad ang doktor.""Salamat."Habang pinapanood niyang lumabas si Raven, tahimik siyang bumalik sa pagkain ng sopas na inihanda nito. Walang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang mukha.Ilang minuto lang ang lumipas bago bumalik si Raven."Pwede ka nang lumabas ng ospital, pero..."Napatingin si Cailyn sa kanya."Si Daniel, kailangan pang manatili para sa obserbasyon. Mas mabuti kung bukas pa siya ilabas."Saglit na tumahimik si Cailyn at napatingin kay Daniel na payapang natutulog sa crib nito.
"Ano'ng ibig mong sabihin na hindi pwede?!"Maitim na ang mukha ni Emelita habang nakatitig nang masama sa doktor. "Kung ayaw mong makiusap, ako mismo ang kakausap sa kanila!"Matapos sabihin iyon, galit na siyang naglakad papunta sa elevator.Sinubukan siyang pigilan ni Lee, pero mabilis niyang itinabig ang kamay nito.Wala nang nagawa ang doktor. Wala rin namang sino man sa ospital ang makakapigil sa kanila, lalo na't may dala silang mga bodyguard.Alam ni Lee na kapag sumabak na si Emelita sa ganitong usapan, mahirap na siyang pigilan.At kung sakali mang makipagkasundo siya sa may-ari ng silid sa itaas, hindi baโt maganda rin iyon para kay Austin?Dahil sa matagal nang karanasan ni Emelita sa pakikitungo sa mga makapangyarihang tao, tiyak na hindi ito gagalaw nang walang plano.Kaya bago siya umakyat, sinubukan niyang alamin kung sino nga ba ang nakareserba sa buong itaas na palapag.Ngunit kahit anong pilit niyang tanungin ang mga doktor, nars, at tauhan ng ospital, walang kahit
Malamang narinig na ang sigaw niya sa buong palapag, pero walang kahit isang tao ang naglakas-loob lumapit. Bago pa siya makasagot ulit, lumapit ang walong bodyguard ni Claire, matikas, malalaki ang katawan, at mukhang kayang magpatumba ng sampung tao gamit ang isang suntok. "Kung sisigaw ka pa at istorbohin ang pahinga ng young miss namin, ihahagis ka namin pababa." Malamig na banta ni Claire. Biglang tumahimik si Emelita. Napatingin siya sa mga bodyguard, matangkad, malalakas, at mukhang seryoso sa pagbabanta. Alam niyang wala siya sa Pilipinas. Nasa Switzerland siya. At dito, wala siyang kapangyarihan para magwala. Wala siyang nagawa kundi pumasok sa elevator at umalis nang may poot sa puso. Samantala, sa kabilang kwarto... Mahimbing ang tulog nina Daniel at Daniella. Sa kabilang banda, sa ward sa baba, kahit wala pa sa ulirat si Austin, hindi ito tumigil sa pagsasalita ng kung anu-anong walang kwentang bagay buong gabi. Paulit-ulit niyang binabanggit ang pan
"Ikaw ang nagpaalis sa pasyente sa penthouse?" Malamig ang tingin ni Emelita habang pinagmamasdan ang paggalaw ng mga tao sa ospital."Sino ba talaga โyung pasyente? Alam mo?"Hindi mapigilan ni Emelita ang labis na pagtataka.Sa isang maliit na lugar gaya ng Montreux, sino ang may kakayahang magpauwi ng pasyente nang ganoon kadali at may ganitong engrandeng eksena?At higit sa lahat, sino ang may lakas ng loob na humingi ng 100 milyong dolyar para sa isang gabi ng pananatili sa penthouse?!Kahit sa Pilipinas, hindi nila kayang gawin 'yon.Tahimik lang si Lee, hindi siya sumagot.Pero sa isip niyaโฆ may hinala na siya kung sino ang nasa likod nito.Sino pa nga ba?Ang pamilya Tan.Hindi naman sila nakatira sa Montreux, pero dumating sila kahapon para sa isang bisita.At kagabi lang, tatlong Cullinan ang nakita niya mismo sa bakuran ng bahay ng mga Tan.At nang makita niya sina Mario at Yllana, bawat isa may kargang bataโฆKumpirmado.Tama ang hinala niya."Pamilya Tan pala!" bulalas ni
"Anak!"Nataranta si Emelita at agad na lumapit, "Anong ginagawa mo? Kamusta ka na?""Cailyn..."Sa sandaling ito, hindi lang katawan ni Austin ang masakit, pati na rin ang ulo niya, pero hindi niya iyon alintana. Pilit siyang bumangon. "Nakita mo ba siya kanina?""Wala akong nakita!"Pinindot ni Lee ang call bell at sabay pinigilan si Austin sa kama. "Paano naman niya tayo makikita? Kakakita lang natin sa pamilya Tan.""Hindi, si Cailyn 'yon! Siya 'yon!"Hingal si Austin habang pilit na bumabangon. "Gusto ko siyang makita! Hayaan niyo akong makaharap siya! Kailangan ko siyang makitaโ"Bago pa matapos ang sinasabi niya, biglang hinampas ni Lee ang mukha niya.Tahimik.Nanginig ang ospital sa katahimikan. Napatingin si Emelita kay Lee, gulat na gulat. "Ganito na nga ang lagay ni Austin, bakit mo pa siya sinampal?""Kailangan ko! Kung hindi ko gagawin, paano siya mahihimasmasan?" sigaw ni Lee. Sumilab ang galit sa kanyang mga mata habang nakatitig kay Austin."Noong nasa 'yo pa siya, hi
Cambridge CityKakatapos lang ng malaking klase ni Cailyn at paalis na sana siya papunta sa lab ni David para ipagpatuloy ang experiment nila kahapon. Pero bago pa siya makasakay sa kotse, tumawag si Mariel.โCailyn, may nangyaring problema sa bagong gamot natin.โ'Yun agad ang bungad ni Mariel, diretsong diresto. Hindi talaga siya mahilig sa paikut-ikot. Alam niyang mahal ang oras ni Cailyn, kaya kapag tumatawag siya o nag-uulat, wala nang paligoy-ligoy."Ano'ng nangyari?"Sumakay na si Cailyn, sinuot ang Bluetooth headset, binaba ang phone, sabay fasten ng seatbelt at start ng makina. Kalma lang ang itsura niya.Alam niya kung anong gamot ang tinutukoy ni Mariel โ 'yung bagong gamot ng Rux, pang-prevent at panggamot ng cervical at breast cancer sa mga babae. Kakagawa lang nito last month at ngayon nasa clinical trial stage na.Pag pumatok 'to sa trial, mapapabilis ang approval at mabebenta na sa market. Malaking kita 'to para sa Rux. At ito rin ang unang gamot na ilalabas simula nan
Tumango si Emelita, kinuha ang chopsticks at tinikman ang lahat ng ulam sa mesa.Kitang-kita na hindi ito ganoon kasarap."Tita, first time ko po magluto. Magpapractice pa ako, hihingi ng gabay sa mga master chefs, at sisiguraduhin kong magluluto ako ng mga putaheng babagay sa inyo, kay Tito, at kay Austin."Nakita ni Dahlia na hindi nagustuhan ni Emelita ang luto niya, kaya dali-dali siyang nag-explain.Oo, pinaghirapan niyang gawin ang dalawang putahe ngayong gabi, pero kung hindi dahil sa matiyagang paggabay ng chef, siguradong hindi ito magiging presentableโlalo na sa lasa.Napangiti nang bahagya si Emelita sa sinabi ni Dahlia. Tumingala ito at tumingin sa kanya. "Sige, umupo ka na at kumain."Pinapatawad na siya.Napa-pigil ng luha si Dahlia, sobra siyang natuwa. Bago tuluyang umupo, nagbigay pa siya ng ilang pambobola kay Emelita, bago sa wakas ay naupo na sa mesa.Pero bago pa siya makakuha ng pagkain, dumating si Lee.Mabilis silang tumayo at sinalubong ito."Akala ko ba hindi
Sa nakaraang kalahating buwan, hindi nagkaroon ng payapang araw si Emelita.Maraming bagay ang bumabagabag sa kanya, pero ang matinding sakit ng ulo na ilang buwan nang bumabalik ay muling umatake.Noong nandoon pa si Cailyn, tuwing sumasakit ang ulo niya, ito ang naghahanda ng gamot para sa kanya at marunong din magmasahe. Napakakomportable ng paraan ng pagmamasahe nitoโisang beses lang siya mahilot, halos hindi na bumabalik ang sakit ng ulo niya.Kaya nang paalisin niya si Cailyn, nakalimutan niyang ito pala ang may pinakamabisang paraan para maibsan ang kanyang sakit.Ngayon, kahit uminom siya ng gamot at matulog, wala nang bisa.Sa nakaraang dalawang linggo, halos pumuti na ang kalahati ng kanyang buhok dahil sa matinding pahirap ng sakit ng ulo. Pumayat na rin siya nang husto.Nang iulat ng mayordoma na naroon si Dahlia, agad siyang sumigaw sa galit, โPalayasin mo siya!โNaguluhan ang mayordoma, hindi alam kung bakit nagbago ang ugali ni Emelita kay Dahlia. Nanginginig nitong sag
โPasensya na.โ Napakamot sa noo si Cailyn. โHindi ko dapat hinayaang makatulog ako.โโHindi ka ba nakatulog nang maayos kagabi?โ tanong ni David habang patuloy na nagre-record ng data at tinatanong siya.โAyos lang, hindi ko rin alam kung paano ako nakatulog.โ Sabi ni Cailyn habang tumatayo.Pagkabangon niya, agad na nahulog ang blazer ni David na nakapatong sa kanya.Mabilis niya itong pinulot at tiningnan.Walang duda, pagmamay-ari talaga ito ni David.โSalamat sa coat mo, bakit hindi mo na lang ito isuot?โโIkaw na muna, susuotin ko na lang mamaya.โ Sabi ni David nang hindi man lang tumitingin.Sunud-sunuran si Cailyn at isinabit ang coat sa sandalan ng upuan. Saka niya iniabot ang kamay niya rito.โTara na.โโMay limang minuto pa bago tayo umalis, linisin mo na ang gamit mo para makakain na tayo.โ Sabi ni David.Tumingin si Cailyn sa data na naitala niya, saka ngumiti at masunuring nag-ayos ng gamit niya.Nang mailigpit na niya ang mga gamit na kailangang kolektahin, napatingin si
Sakto namang may klase nang hapon at si Sophia ang professor.Pagkatapos ng klase, sinubukan siyang habulin ni Cailyn para kausapin.Pero tinapunan lang siya ni Sophia ng matalim na tingin, sinabihan ng "p*ta" nang pabulong, at dire-diretsong naglakad palayo na parang walang nakita."Uy, Professor Sophia, alam mo ba kung bakit mas pinili ng Dean na ikaw ang umalis kesa ako ang matanggal?" patuloy na habol ni Cailyn habang tinatanong ito.Napakunot-noo si Sophia.Huminto rin siya sa wakas, at malamig na tumitig kay Cailyn. "Hindi ba dahil nakatulog ka na kina Adonis at David? Syempre, ipagtatanggol ka nila."Napangiti si Cailyn. "Ah, so ganun pala ang tingin mo kay Professor David? Kung ganyan, bakit mo pa siya gusto?"Napahiya si Sophia, hindi alam ang isasagot."'Yung halaga na naibibigay ko sa university, hindi mo kayang ibigay. Walang Dean na tatanggi sa isang malaking donasyon mula sa mga sponsors para lang protektahan ang isang professorโlalo na kung may baho ang professor na โyo
Hindi napigilan ni Uncle Wade ang mapabuntong-hininga. โSi Cailyn ay napakabuting babae. Bakit hindi kayo magkasundo? At bakit mo siya iniwan?โMatanda na si Uncle Wade, pero ilang dekada siyang naglingkod sa pamilya Tan. Kahit pinalaya na siya at bumalik sa probinsya, hindi niya kailanman nakalimutan ang mga nangyari sa pamilya Tan.Isang taon na ang nakalipas mula nang pumutok online ang love triangle nina Austin, Helen, at Cailyn. Natural lang na umabot rin sa kaalaman ni Uncle Wade ang eskandalo.โUncle Wade, kasalanan ko ang lahat. Ako ang may mali.โ Napayuko si Austin, ramdam ang bigat ng konsensya at guilt. โPinabayaan ko si Cailyn. Sinaktan ko siya. Hindi ko siya pinahalagahanโฆโKung may pagkakataon lang sanang ulitin ang lahatโฆPero nakakalungkot. Walang rewind button ang buhay.Matapos ang hapunan nila ni Uncle Wade, sinigurado muna ni Austin na makakauwi nang maayos si Uncle Wade at ang kanyang apo.Iniutos din niya kay Felipe na magpadala ng โฑ500,000 bilang pasasalamat kay
Sa loob ng itim na Maybach, tahimik na nagbabasa ng mga dokumento si Austin habang ang driver na si Kristopher ay nakatutok sa daan. Biglang may humarang sa harapan ng sasakyanโisang bodyguard na halatang nagmamadali. Agad na inapakan ni Kristopher ang preno.Mabuti na lang at kalalabas pa lang nila ng garahe, kaya hindi ganoon kabilis ang takbo ng sasakyan. Ngunit ramdam pa rin ang biglaang paghinto.Hindi nag-angat ng tingin si Austin, ngunit bahagyang gumalaw ang kanyang talukap at tumingin sa windshield.โBoss, bodyguard ni Dahlia.โ Agad na iniulat ni Felipe, na nasa passenger seat.Napatingin si Austin sa harapan. Bumaba mula sa isang kotse si Dahlia at mabilis na lumapit, halatang hindi niya intensyong umalis hanggaโt hindi siya kinakausap nito. Bahagyang sumikip ang kanyang mga mata at malamig na inutusan si Kristopher, โHuwag mong pansinin, patakbuhin mo.โWalang tanong-tanong, tinapakan ni Kristopher ang accelerator. Umungol ang makina ng sasakyanโisang mabangis na paalala na
Sa Opisina ng Buenaventura Group.Abala si Austin sa pagbabasa ng mga dokumento nang biglang may kumatok. Pumasok si Felipe."Hindi ba kita pinapasok?" tanong ni Austin nang hindi man lang tumitingin.Nanatiling tahimik si Felipe, halatang may gustong sabihin pero nag-aalangan.Hindi siya pinansin ni Austin at tinapos muna ang binabasa. Matapos pirmahan ang huling pahina, saka lang siya napatingin kay Felipe at doon niya napansin ang kaba at takot sa mukha nito."Sabihin mo na," malamig na sabi niya, pero ramdam na niya ang hindi magandang balita.Ibinaling ni Felipe ang tingin sa sahig. "Bossโฆ kagabi sa engagement party, may pinadalang โregaloโ si Raven para saโyo."Napakunot ang noo ni Austin sa narinig.Si Raven?Hindi sila magkaibigan. Wala silang anumang koneksyon.Kahit may kaunting pakikisama si Lee sa pamilya Tan noon, alam nilang ang pamilya Buenaventura ang may utang na loob sa mga Tanโhindi baliktad.Kaya anong dahilan ni Raven para regaluhan siya? Malamang, may mas malalim
Maya-maya, lumapit ang butler at sinabing handa na ang hapunan. Lahat ay agad na tumuloy sa dining area, kung saan nakahain na ang napakaraming masasarap na pagkain sa bilog na mesa."Wait lang, 10 minutes lang, magluluto pa ako ng dalawang side dish," sabi ni Cailyn bago pa sila makaupo.Dahil nangako siya kay Prof. David na siya mismo ang magluluto para sa kanya, hindi niya ito pwedeng balewalain."Ang dami nang pagkain, sapat na โto," sabat ni Yllana.Ngumiti si Cailyn, parang pamilya na ang turing niya sa Tan family at hindi na nagdalawang-isip na sabihin, "Pinangako ko kay Prof. David na ako mismo ang magluluto para sa kanya, at hindi ko pwedeng baliin โyon."Hindi kalayuan, nakatayo si Mario at tahimik na pinagmamasdan ang usapan. Napatingin siya kay David nang may bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon.Ngumiti si David, bakas sa mukha ang banayad na pag-aalaga. "Tama siya, sobra-sobra na ang pagkain ngayon. Kung magluluto ka pa, masasayang lang."Tiningnan muli ni Cailyn an