Nakatayo si Lord Scion sa balkonahe ng silid niya habang tinatanaw ang palayong sasakyan kung saan lulan si Eiress at Liam pabalik ng Chipan. Tila nabawasan ang pagkatao niya sa pag-alis ng pamilya niya. Ayaw man niyang malayo sa mga ito, pero mas pipiliin niyang umalis ang mga ito kung mapapahamak lang ang mga ito sa puder niya. May tiwala siya kay Trig at sa mga tauhan niya sa Chipan. Alam niyang hindi pababayaan ng mga ito ang mag-ina niya.Isang katok sa pintuan ng silid ni Lord Scion ang umagaw sa atensiyon niya. Nilisan niya ang balkonahe at nagtungo sa pinto. Nabungaran niya si Isabella pagbukas sa pintuan.“Hi!” Nakangiti nitong bati sa kaniya.Walang nagbago kay Isabella matapos ang ilang taon nilang hindi nagkita, pero marami naman ang nagbago sa kaniya. Pinapahanap niya si Isabella dahil sa awa at hindi dahil mahal niya pa ito. College sweetheart sila ni Isabella, pero hiwalay na sila bago pa ito misteryosong nawala. Nakapagtataka ang pagkawala nito dahil magulo ang tinutul
Hindi nawala ang kaseryosohan sa itsura ni Scion lalo na sa klase ng paratang ng tiyahin niya.“Hindi iyon ang tinutukoy ko. Gusto ko lang masiguro sa katauhan ni Isabella bago natin siya ipakilala sa mga Nesselio. Ayoko lang mapahiya sa kanila.”Humalukipkip naman si Marcela habang nakangiti kay Scion. “Hindi tayo mapapahiya, Scion. Malaki ang posibilidad na si Isabella at si Caroline ay iisa. Ayon sa inupahan naming tao para mag-imbestiga, bata pa lang si Isabella nang mapulot siya ng ampunang kumupkop sa kaniya kung saan huli ring nakita si Caroline. Ultimong damit na suot ni Isabella ng araw na iyon ay parehong-pareho sa damit ni Caroline. May katibayan din na magtuturo na isa siyang Nesselio dahil sa golden crown na suot niya during her fifth birthday—ang araw na nawala rin si Caroline. Katangi-tangi ang koronang iyon dahil nag-iisa lang iyon sa mundo.”“Itigil mo na ang pagdududa sa katauhan ni Isabella, Scion, dahil mismong DNA test niya ang nagsabi na isa siyang Nesselio,” saa
Bagsak ang balikat ni Lorraine habang naglalakad palayo sa k’wadra. Narinig niya ang pag-uusap ni Marlon at Tita Marcela niya. Kinuyom niya ang mga palad at hindi napigilan ang pag-iyak. Masakit para sa kaniya na marinig mula kay Marlon na handa itong gawin ang lahat para sa pagmamahal nito kay Eiress, kahit pa gumawa ito ng bagay na maaaring ikapahamak ng iba.“Ang s’werte mo, Eiress. May mga taong handang gawin ang lahat para sa pagmamahal nila sa ’yo. Si Lord Scion, alam kong ikaw ang dahilan kaya gusto niyang tumalikod sa kasal niya kay Caroline. Si Marlon naman handa niyang kalimutan ang pagiging tao at makipagtulungan sa bruha kong tiyahin para makuha ka lang. Paano naman ako? Ano na lang ang matitira sa inaasam kong pagmamahal ni Marlon?” Pinahid niya ang mga luha sa pisngi niya. Nagtungo siya sa garahe at kinuha ang kaniyang kotse. Lumabas siya ng hacienda Wilt habang nagluluksa ang kaniyang puso. Inubos niya ang oras sa pagmamaneho ng walang patutunguhan. Tumigil lang siya na
Masaya ang buong Kunglaw nang muling bumalik sa Chipan sina Eiress. Hindi magkamayaw sa pag-iyak si Nana Saling habang yakap-yakap nito si Liam. Nakangiti naman si Nuno Karding at halata rin ang kagalakan sa mukha ng matanda. Naghanda pa ng maliit na piging ang buong tribo para salubungin ang pagdating nila.“Natutuwa ako at narito na uli kayo, Eiress. Alang-ala kami sa kalagayan niyo nang mawala kayo ni Liam. Mabuti naman at pareho kayong ligtas ng anak mo,” saad ni Nana Saling habang buhat nito si Liam.“Nagpapasalamat din po ako, Nana Saling, dahil ligtas kaming nakabalik dito sa Purok. Napakasaya ko at magkakasama na uli tayo.” Nakangiting sabi ni Eiress.“Hindi lahat ng tao rito ay masaya sa pagdating niyo!” nakasinghal na sabi ni Sarya.Mabilis naman itong pinalo sa braso ng nanay nito at sinaway. “Tumigil ka, Sarya. Ayusin mo ’yang ugali mo. Nakakahiya kay Eiress.”“Bakit kayo mahihiya sa kaniya? Dahil naman sa kaniya kaya nagugulo tayo rito. Dapat kasi hindi na siya bumalik di
Dumating ang araw kung kailan nakatakdang maganap ang imbitasyon ng Nesselio Empire sa mga Wilt. Magkakasamang nagtungo sina Lord Scion, Isabella, Henry at Marcela sa Polican. Ito ang pinaka-mayaman at makapangyarihang bayan na tumatalo sa mainland na Canixer.“Bakit wala pa sila? Kanina pa tayo naghihintay, pero hindi pa nagpapakita kahit anino ng mga Nesselio. Kahit kailan talaga paimportante ang Carolina’ng iyan!” galit at naiinip na saad ni Marcela.May isang oras na yata silang naghihintay sa lobby ng Nesselio Tower, pero hindi pa rin sila pinapaakyat sa opisina ng Nesselio. Pinaghihintay lang sila roon ng mga staff kaya nagagalit si Marcela.“Wala rito si Senyora Carolina, Marcela. Bakit dinadawit mo ang pangalan niya sa tagal ng paghihintay natin?” mahinahong tanong ni Henry.“Alam niyang darating ang anak niya ngayon, pero hindi man lang siya naglaan ng oras para salubungin si Isabella. Sana man lang binigyan niya ng importansiya si Isabella kahit wala siya rito. Parang balewa
Tumuloy sa isang hotel sa Polican ang mag-asawang Marcela at Henry, habang si Lord Scion naman ay mas piniling bumalik na lang sa Argenxican. Kahit isang buong araw ang haba ng biyahe, hindi iyon alintana ni Lord Scion. Mas gugustuhin niya iyon kaysa marindi siya sa boses ng tiyahin. Wala ng katapusan ang pagtatanong nito sa kaniya kung bakit hindi niya maalala ang kasunduan sa mga Nesselio. Sumasakit lang ang ulo niya kapag iniisip ang bagay na iyon, lalo na’t wala talaga siyang maalala.“D*mmit! Why did I forget about it? When did it happen?” paulit-ulit niyang tanong sa sarili.Itinigil niya muna ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Ginulo niya ang sariling buhok dahil sa frustration.“Ano ba ang pumasok sa isip ko noon at nasabi ko ang bagay na iyon? Imposibleng ma-obsessed ako sa isang tao kung napakabata ko pa. Baka dala lang iyon ng mura kong isipan. Ni hindi ko maalala na ginawa ko iyon.”Gulong-gulo na ang itsura ni Scion. Ngayon lang siya naguluhan ng ganoon. Buong buhay niya a
Madaling araw na nang dumating si Lord Scion sa hacienda Wilt. Tahimik siyang pumasok sa mansiyon. Sa halip na dumeretso sa silid niya para magpahinga, nagtungo muna siya sa kaniyang opisina. Mas gusto niyang mag-trabaho kaysa matulog. Marahan ang kaniyang paghakbang sa tahimik na pasilyo, ngunit napatigil siya pagtapat sa pintuan ng opisina niya. Nakiramdam si Lord Scion at dahan-dahang binuksan ang pinto. Hinala niya ay may tao sa loob.Tulad ng inaasahan ni Lord Scion, isang patalim ang agad niyang iniwasan pagpasok sa loob. Mabilis kumilos ang pigurang nasa loob ng opisina niya. Kaagad siya nitong sinugod pagkatapos maghagis ng patalim. Naiwasan ni Lord Scion ang atake nito, pero ginamit ng pigura ang pagkakataong iyon para makalabas sa pintuan.Prente namang lumabas ng opisina si Lord Scion. Sinundan niya ng tingin ang tumatakbong pigura. Hindi siya nag-abalang habulin ito. Masasayang lang ang pagod niya kung isang tawag lang niya ay mahuhuli na niya ito.Kinuha ni Lord Scion ang
“Lorraine? Bakit nariyan ka?” tanong ni Marlon sa dalaga.Tinakpan naman ni Lorraine ang mukha dahil sa hiya. Nahihiya siya dahil nabisto ni Marlon ang pagtatago niya sa likod ng sasakyan nito. Narinig niya ang usapan ng dalawang guwardiya na pinapaalis ni Lord Scion si Marlon ng Argenxican. Ayaw niyang mapalayo si Marlon sa kaniya, kaya sa takot na maiwan nito ay nagtago na lang siya sa likuran ng kotse. Hindi naman siya nito isasama pag-alis kapag nagpumilit siya. Hindi na rin siya nakapag-palit ng damit dahil sa pagmamadali. Suot pa rin niya ang sports bra at leggings na suot niya habang nag-e-exercise kanina nang makita niya si Marlon. Ni wala siyang dala kahit ano maliban sa sarili niya.“Tinatanong kita, Lorraine. Ano’ng ginagawa mo rito? Bakit nagtatago ka sa likod ng kotse ko?” muling tanong ni Marlon.Mas lalo namang nagsumiksik si Lorraine sa mga gamit na naroon din sa likod ng kotse. Maliban sa nahihiya talaga siya na nahuli nito, nahihiya rin siya dahil sa ginawa niya noon
Pagkatapos ng madugong laban, nagtungo si Eiress sa kanilang mansiyon sa Polican. Walang nagbago sa mansiyon mula sa kung ano ang itsura nito na natatandaan niya noong bata pa lang siya. Kasama niya sina Tandang Kaziro at Lord Scion. Naiwan naman si Trigger kasama si William at si Red ay umalis na rin nang matapos ang laban. Hinayaan na lang niya si Red dahil malaki rin ang nagawa nitong tulong sa laban kanina. Utang na loob din niya ang pagliligtas nito kay Liam kahit isa ito sa inutusan ni Luciano para ipahamak ang pamilya niya sa Chipan.“Your eye color is different from before,” saad ni Lord Scion habang papasok sila sa mansiyon. Magkahawak sila ng mga kamay at may mga bahid pa ng dugo sa katawan nila mula sa nagdaang laban.“Yeah. This is my original eye color.”“I have a vivid memory about a young girl with blue eyes. I don’t remember exactly what happened before, but I love her eyes.”“Do you think, it’s me?” tanong niya kay Scion.“I don’t know. Maybe yes, if we met at a very
Halos mawalan ng malay si Luciano dahil sa galit. Hindi lang ang pagkatalo ng mga tauhan niya ang nagpapainit sa kaniyang ulo. Maging ang palpak na lakad ng magkapatid na Villarama at ang kapalpakan ng sarili niyang anak. Nasa harapan niya ngayon ang walang malay na si Isabella habang nakasilid sa isang kahon sa tabi ng gate ng mansiyon niya. Nagmistula itong regalo dahil sa balot ng kahon at ribbon sa ibabaw no’n.“Sino ang nagpadala ng kahon na ’yan?” galit na tanong ni Luciano.Walang sumagot sa mga tauhan ng matanda na lalo nitong kinagalit. Itinuon na lang nito ang galit kay Isabella. Nilapitan ito ni Luciano at sinipa para gisingin.“P*nyeta! Gumising ka riyan, Isabella. Ikaw ang inaasahan kong alas, pero narito ka ngayon at walang malay. Gising!” sigaw niya habang sinisipa ito.“Wala ka talagang k’wentang ama, Luciano,” saad ng malamig na boses.Naging alerto ang mga tauhan ni Luciano, pero hindi agad kumilos ang mga ito. Tumingin si Luciano sa direks’yon ng nagsalita. Ngumisi
Abala sa pakikipaglaban si Eiress nang palibutan siya ng mga kalaban. Nahati ang atensiyon ng mga ito sa kaniya at sa mga tauhan ng Nesselio. Hindi pa tuluyang nakapapasok sa bayan ang mga ito. Ilan pa lang sa kampo ng Nesselio ang nakita niyang nakikipaglaban at ang karamihan sa mga iyon ay nagbabantay sa malaking gate sa bungad ng bayan.“Oh, sh*t!” saad ni Eiress nang tamaan siya ng sipa mula sa kalaban. Tumalsik siya sa isa pang kalaban at inambahan siya ng baril. Mabilis naman niyang inagaw ang baril ng lalaki at pinutok sa kasama nito. Alam niyang nag-aalangan ang mga itong paputukan siya dahil sa kanilang distansiya. Nakapalibot sa kaniya ang mga kalaban at sa simpleng pag-iwas niya ay tatama ang bala sa kasama ng mga ito.“You can’t kill me, idiots!”Inagaw niya ang baril ng lalaki at sunod-sunod niya itong hinampas hanggang bumagsak ito. Ginamit naman niya ang baril sa mga kalaban. Sunod-sunod siyang nagpaputok, ngunit agad naubos ang bala ng hawak niyang baril.“Patayin niyo
Pawang mga tahimik ang grupo ni Eiress sa loob ng sasakyan habang binabaybay ang daan papasok sa bayan ng Canixer. Alerto ang bawat isa dahil sa mabilis nilang pagpasok na wala man lang sagabal. Tahimik din sa bayan at mabibilang sa daliri ang mga tao sa kalye.“Tulad ng inaasahan sa kapatid ko, hahayaan niya tayong pumasok sa teritoryo niya para ikulong dito. Inaasahan mo rin ba ito, Marchesa?”“Yes. Any moment from now, enemies will be scattered around us,” sagot ni Eiress.“Wala na rin silbi ang isang ’to sa atin. Bakit hindi mo pa siya patayin?” muling reklamo ni Trigger kay Eiress patukoy kay Red.“May silbi pa rin ako sa inyo, Trigger Wilt. Ibang lugar ang sadya ni Eiress sa loob ng Canixer at doon niya ako kailangan. Tama ba ako, Eiress?”Hindi naman sumagot si Eiress. Nanatiling nakatuon ang tingin nito sa paligid ng sasakyan. Wala na siyang nakikitang tao sa dinadaanan nila.“Itigil mo ang sasakyan,” utos ni Eiress kay Trigger.Walang pagdadalawang isip na sumunod si Trigger.
Sa mansiyon ng mga Nesselio ay sabay-sabay at tahimik na kumakain ng agahan si Isabella kasama ang mag-asawang Carolina at Arturion. Hindi pa rin sanay si Isabella sa buhay ng pagiging Nesselio, pero kailangan niyang tiisin iyon para sa plano nila ng daddy niya.“Am I late with your breakfast?”Namilog ang mga mata ni Isabella nang marinig ang boses ni Cario.“Cario! Why are you here?” bulalas niyang tanong nang makita ang lalaki sa pintuan ng dining room. Hindi niya inaasahan ang pagdating nito. Akala niya ay matatagalan si Cario sa bayan ng Boran.“Where should I go, except to my home?”Peke namang ngumiti si Isabella. “Ahm… I’m just surprised. I thought you’d stay in Boran for some weeks,” palusot niya.Hindi pinahalata ni Isabella ang pagtutol sa itsura niya dahil sa pagdating ni Cario. Hindi pa siya nakahahanap ng tiyempo para gawin ang plano niya sa mga Nesselio, at malaking sagabal si Cario sa gagawin niya. Alam niyang malakas at matalino si Cario, kaya kailangan niyang doblehi
Nagmamadaling nilapitan ni Lord Scion si William. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat. Hindi siya makapaniwala na nasa harapan niya ngayon ang kaniyang kapatid.“Kagigising ko lang, pero gusto mo yatang matulog ulit ako. Babalian mo ba ako ng buto sa higpit ng hawak mo? Bitiw na, Scion. Kailangan nating mag-usap muna bago ako matulog ulit,” biro ni William.Mabilis namang binitiwan ni Scion ang balikat ni William. “Pasensiya na, William. Hindi lang ako makapaniwala na gising ka na ngayon. Kumusta ang pakiramdam mo?”“Bukod sa mahina kong katawan, mukhang maayos naman ako.”“Kailan ka pa nagising?”“Dalawang linggo na mula ngayon.”“Dalawang linggo? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin? Nag-aalala ako sa ’yo dahil walang nagsasabi kung nasaan ka, pero dalawang linggo na pala simula nang magising ka.”“Huminahon ka muna, Scion. May dahilan kaya ngayon lang ako nakahanap ng pagkakataon na magpakita sa ’yo.”“Tell me your reason, William,” seryoso niyang sabi.Sinara muna ni Willi
Nanatili si Red sa ospital ng Janduran kahit maaari na siyang lumabas. Hating-gabi na at hindi pa rin siya natutulog. Wala naman siyang gagawin doon kun’di tumitig sa kisame ng kaniyang silid. Naiinip na siya at gusto na lang niyang bumalik sa Canixer, pero hindi niya ginawa. May pakiramdam siyang pupunta roon si Huntress.“Based on your looks, you’re waiting for me, right?”Bahagyang nagulat si Red sa walang buhay na boses na narinig niya sa loob ng silid. Bumaling siya sa may bintana at nakita niya roon ang taong hinihintay niya. Nakaupo ito sa bintana at walang buhay na nakatingin sa kaniya. Base sa itsura nito, alam niyang bumalik na ang mga nawala nitong alaala.“Bakit diyan ka pa dumaan kung p’wede mo namang gamitin ang pintuan?” normal niyang tanong. Hindi siya natatakot kay Huntress kahit alam niyang bumalik na ito sa dati. Siguro hindi siya nakakaramdam ng takot, dahil tanggap na niyang mamatay na rin siya kapag nagpakita ito sa kaniya.Bumaba si Eiress mula sa bintana at lum
Walang pagsidlan ang tuwa ni Runo Villarama nang hindi na nila naririnig ang mga putok mula sa loob ng gubat. Ilang minuto na ring walang sumasabog sa paligid. Hinala niya ay naubusan na ng bala ang mga ito.“Pasukin niyo na ang gubat. Mahina na ang depensa nila,” utos niya sa mga tauhan.Walang pagdadalawang-isip namang umabante paloob ang mga tauhan ni Runo. Dahan-dahan ang pagkilos ng mga ito. Pawang mga alerto sa paligid. Ngunit hindi nila namamalayan ang mabilis na kilos ng isang pigura dahilan para unti-unting mabawasan ang mga ito. Isa sa mga ito ang nakapansin sa pigura.“May kala—” Hindi na nito naituloy ang sasabihin nang mabilis itong inatake ng pigura. Bumagsak ang walang buhay nitong katawan sa lupa kasunod ng pagbagsak din ng iba pang mga kasama nito.Nagtaka naman si Runo kung bakit wala pa rin siyang naririnig na putok sa loob ng gubat. Dapat sa oras na iyon ay narating na ng mga tauhan niya ang bahay ni Tandang Kaziro.“Sundan niyo!” muli niyang utos sa panibagong gru
Sa kagubatan ng Janduran, muling nagising si Trigger ilang minuto pagkatapos mawalan ng malay. Tulad ng sinabi ng matanda, bumalik na rin ang lakas niya. Pinasan niya ulit si Eiress patungo sa tahanan ni Tandang Kaziro. Nasa unahan niya ang matanda at sinusundan lang niya ang tinatahak nitong daan. Malamig at bahagyang madilim sa gubat dahil sa malalaki at matatayog na punong kahoy. Maging ang sinag ng araw ay nahihirapang lumusot sa mga puno.“Mawalang galang na po, Tandang Kaziro. Bakit mo tinawag na Marchesa si Eiress?” tanong ni Trigger sa matanda habang naglalakad sila. Kanina pa iyon bumabagabag sa kaniya. Para bang may malalim na pakahulugan ang tawag nito kay Eiress.“Malalaman mo rin kapag nagising siya,” makahulugan nitong sagot na patuloy lang sa paglalakad.“Sigurado ka po ba na hindi lason o anumang mapanganib na gamot ang itinusok sa kaniya?” nag-aalala niyang tanong.“Sigurado ako, iho. Normal ang tibok ng puso niya at wala akong nakikitang problema sa katawan niya. Kun