Dumating ang araw kung kailan nakatakdang maganap ang imbitasyon ng Nesselio Empire sa mga Wilt. Magkakasamang nagtungo sina Lord Scion, Isabella, Henry at Marcela sa Polican. Ito ang pinaka-mayaman at makapangyarihang bayan na tumatalo sa mainland na Canixer.“Bakit wala pa sila? Kanina pa tayo naghihintay, pero hindi pa nagpapakita kahit anino ng mga Nesselio. Kahit kailan talaga paimportante ang Carolina’ng iyan!” galit at naiinip na saad ni Marcela.May isang oras na yata silang naghihintay sa lobby ng Nesselio Tower, pero hindi pa rin sila pinapaakyat sa opisina ng Nesselio. Pinaghihintay lang sila roon ng mga staff kaya nagagalit si Marcela.“Wala rito si Senyora Carolina, Marcela. Bakit dinadawit mo ang pangalan niya sa tagal ng paghihintay natin?” mahinahong tanong ni Henry.“Alam niyang darating ang anak niya ngayon, pero hindi man lang siya naglaan ng oras para salubungin si Isabella. Sana man lang binigyan niya ng importansiya si Isabella kahit wala siya rito. Parang balewa
Tumuloy sa isang hotel sa Polican ang mag-asawang Marcela at Henry, habang si Lord Scion naman ay mas piniling bumalik na lang sa Argenxican. Kahit isang buong araw ang haba ng biyahe, hindi iyon alintana ni Lord Scion. Mas gugustuhin niya iyon kaysa marindi siya sa boses ng tiyahin. Wala ng katapusan ang pagtatanong nito sa kaniya kung bakit hindi niya maalala ang kasunduan sa mga Nesselio. Sumasakit lang ang ulo niya kapag iniisip ang bagay na iyon, lalo na’t wala talaga siyang maalala.“D*mmit! Why did I forget about it? When did it happen?” paulit-ulit niyang tanong sa sarili.Itinigil niya muna ang sasakyan sa gilid ng kalsada. Ginulo niya ang sariling buhok dahil sa frustration.“Ano ba ang pumasok sa isip ko noon at nasabi ko ang bagay na iyon? Imposibleng ma-obsessed ako sa isang tao kung napakabata ko pa. Baka dala lang iyon ng mura kong isipan. Ni hindi ko maalala na ginawa ko iyon.”Gulong-gulo na ang itsura ni Scion. Ngayon lang siya naguluhan ng ganoon. Buong buhay niya a
Madaling araw na nang dumating si Lord Scion sa hacienda Wilt. Tahimik siyang pumasok sa mansiyon. Sa halip na dumeretso sa silid niya para magpahinga, nagtungo muna siya sa kaniyang opisina. Mas gusto niyang mag-trabaho kaysa matulog. Marahan ang kaniyang paghakbang sa tahimik na pasilyo, ngunit napatigil siya pagtapat sa pintuan ng opisina niya. Nakiramdam si Lord Scion at dahan-dahang binuksan ang pinto. Hinala niya ay may tao sa loob.Tulad ng inaasahan ni Lord Scion, isang patalim ang agad niyang iniwasan pagpasok sa loob. Mabilis kumilos ang pigurang nasa loob ng opisina niya. Kaagad siya nitong sinugod pagkatapos maghagis ng patalim. Naiwasan ni Lord Scion ang atake nito, pero ginamit ng pigura ang pagkakataong iyon para makalabas sa pintuan.Prente namang lumabas ng opisina si Lord Scion. Sinundan niya ng tingin ang tumatakbong pigura. Hindi siya nag-abalang habulin ito. Masasayang lang ang pagod niya kung isang tawag lang niya ay mahuhuli na niya ito.Kinuha ni Lord Scion ang
“Lorraine? Bakit nariyan ka?” tanong ni Marlon sa dalaga.Tinakpan naman ni Lorraine ang mukha dahil sa hiya. Nahihiya siya dahil nabisto ni Marlon ang pagtatago niya sa likod ng sasakyan nito. Narinig niya ang usapan ng dalawang guwardiya na pinapaalis ni Lord Scion si Marlon ng Argenxican. Ayaw niyang mapalayo si Marlon sa kaniya, kaya sa takot na maiwan nito ay nagtago na lang siya sa likuran ng kotse. Hindi naman siya nito isasama pag-alis kapag nagpumilit siya. Hindi na rin siya nakapag-palit ng damit dahil sa pagmamadali. Suot pa rin niya ang sports bra at leggings na suot niya habang nag-e-exercise kanina nang makita niya si Marlon. Ni wala siyang dala kahit ano maliban sa sarili niya.“Tinatanong kita, Lorraine. Ano’ng ginagawa mo rito? Bakit nagtatago ka sa likod ng kotse ko?” muling tanong ni Marlon.Mas lalo namang nagsumiksik si Lorraine sa mga gamit na naroon din sa likod ng kotse. Maliban sa nahihiya talaga siya na nahuli nito, nahihiya rin siya dahil sa ginawa niya noon
Sa opisina ni Scion, seryosong nag-uusap ang dalawa ni Mr. Chan. Nakikinig naman si Scion sa mga sinasabi ng tauhan habang hawak niya ang mga larawan at impormasyon na nagpapatunay sa mga sinasabi nito.“Sir, kumpirmadong si Red Notrice ang dahilan ng aksidente ni Sir William. Nahagip po siya ng camera sa boundary ng Argenxican at Canixer. Tinutumbok niya ng araw na iyon ang daan kung saan na-aksidente si Sir William. Nahagip din siya ng camera mula sa isang convenience store na kinukuha ang mga camera malapit sa nangyaring aksidente. Iyon ang nagsilbing ebidensiya para matukoy na siya ang salarin. Napag-alaman ko rin po na may kikitain si Sir William nang araw na iyon. Hinala ko po ay may nalalaman si Sir William na hindi dapat mabunyag kaya ginawa iyon ni Red sa kaniya,” saad ni Mr. Chan.Napaisip naman si Scion kung ano ang nalaman ni William kaya ito napahamak. Maliban sa paghahanap kay Caroline at Isabella, wala na siyang pinapagawa kay William. Hindi naman ito ang tipo ng tao na
Nagmamadaling bumalik si Eiress at Lord Scion patungo sa loob ng Alpha’s Den kasama si Trigger. Gusto rin malaman ni Eiress kung ano ang nangyari sa Argenxican kaya nagmamadali kanina si Trigger nang puntahan sila sa forestry.“What exactly happened, Trigger?” seryosong tanong ni Lord Scion nang makapasok sila sa opisina nito.“Nasagap ng satellite footage ang isang pagsabog sa gitna ng bayan. Tinawagan ko si Mr. Chan para alamin ang nangyari. Kumpirmadong may sumabog sa Argenxican at kasalukuyan kumikilos ang mga nakatanim na tauhan ng mga Villarama sa bayan.”“Gaano kalawak ang naapektuhan ng pagsabog?”Binaling ni Trigger ang monitor ng computer sa harap ni Lord Scion. Naka-display roon ang mapa ng Argenxican at halos kalahati ng mapa ay kulay pula.“Almost half of the city,” sagot ni Trigger.“D*mmit! Paano sila nakakuha ng ganoon kalakas na pasabog?”Bahagyang natahimik si Scion at Trigger. Nalulong sa malalim na pag-iisip ang dalawa. Tahimik naman si Eiress dahil sa kasalukuyang
Nagkaroon ng munting pagsasalo sa Purok dahil kaarawan ni Aline. Pasimple namang lumapit si Aline kay Eiress. Tumitingin pa ito sa paligid na parang humahanap ng timing. Alam naman ni Eiress ang sadya nito sa kaniya kaya inunahan na niya itong magsalita.“Sinabi ko na sa kaniya ang pinasasabi mo kahapon. Hindi ko lang nasabi sa ’yo dahil gabi na ako umuwi,” saad niya kahit wala pa itong sinasabi.Plano talaga niyang sabihin kay Aline ang tungkol sa pinapasabi nito kay Trigger, kaya lang hindi na niya nakita kagabi ang kaibigan no’ng umuwi siya. Hindi na rin niya nakuha si Liam sa bahay ng mga ito para ilipat sa bahay nila. Hinayaan na lang muna niyang magpalipas ng gabi si Liam sa bahay ng mga ito. Maliwanag pa nang umalis siya sa Alpha’s den kahapon, pero nagtungo muna siya sa boundary para tignan ang mga nagkakampong tauhan ni Ronie Villarama malapit sa Chipan. Ilang araw na rin simula nang mapansin niya ang mga nakatayong tent doon. Kahina-hinala ang pananatili ng mga ito sa lugar
Nanghihina si Eiress bago makarating sa Purok. Nanunuyo ang lalamunan niya dahil sa walang humpay na pagtakbo, pero halos matuyuan na rin siya ng tubig sa katawan dahil sa labis na pag-iyak. Tinupok ng pagsabog ang buong purok. Wala na siyang nakikitang kahit anong puno na nakatayo roon. Isa na ’yong malaking butas ngayon.“H-Hindi. L-Liam, anak ko? A-Aline? Nuno Karding? Nana Saling? Nasaan kayo?” Para na siyang mababaliw kapag nakikita niya ang mga bangkay ng mga kasama niya sa tribo habang naglalakad siya. “P-Please, magpakita kayo sa ’kin!” sigaw niya.Halos mawalan na siya ng lakas habang naglalakad sa natupok na lugar. Ang dating masayang Purok, ngayon ay abo na. Ang lugar na dating puno ng tawanan, ngayon ay pag-iyak na lang niya ang maririnig sa buong paligid. Wala na ang mga ngiti ng buong tribo dahil bangkay na ang mga ito. Ang iba ay sunog na sunog at hindi na makilala. Meron din natakpan ng lupa at kalahati na lang ng katawan ang nakikita.“H-Hindi totoo ’to! Panaginip lan
Pagkatapos ng madugong laban, nagtungo si Eiress sa kanilang mansiyon sa Polican. Walang nagbago sa mansiyon mula sa kung ano ang itsura nito na natatandaan niya noong bata pa lang siya. Kasama niya sina Tandang Kaziro at Lord Scion. Naiwan naman si Trigger kasama si William at si Red ay umalis na rin nang matapos ang laban. Hinayaan na lang niya si Red dahil malaki rin ang nagawa nitong tulong sa laban kanina. Utang na loob din niya ang pagliligtas nito kay Liam kahit isa ito sa inutusan ni Luciano para ipahamak ang pamilya niya sa Chipan.“Your eye color is different from before,” saad ni Lord Scion habang papasok sila sa mansiyon. Magkahawak sila ng mga kamay at may mga bahid pa ng dugo sa katawan nila mula sa nagdaang laban.“Yeah. This is my original eye color.”“I have a vivid memory about a young girl with blue eyes. I don’t remember exactly what happened before, but I love her eyes.”“Do you think, it’s me?” tanong niya kay Scion.“I don’t know. Maybe yes, if we met at a very
Halos mawalan ng malay si Luciano dahil sa galit. Hindi lang ang pagkatalo ng mga tauhan niya ang nagpapainit sa kaniyang ulo. Maging ang palpak na lakad ng magkapatid na Villarama at ang kapalpakan ng sarili niyang anak. Nasa harapan niya ngayon ang walang malay na si Isabella habang nakasilid sa isang kahon sa tabi ng gate ng mansiyon niya. Nagmistula itong regalo dahil sa balot ng kahon at ribbon sa ibabaw no’n.“Sino ang nagpadala ng kahon na ’yan?” galit na tanong ni Luciano.Walang sumagot sa mga tauhan ng matanda na lalo nitong kinagalit. Itinuon na lang nito ang galit kay Isabella. Nilapitan ito ni Luciano at sinipa para gisingin.“P*nyeta! Gumising ka riyan, Isabella. Ikaw ang inaasahan kong alas, pero narito ka ngayon at walang malay. Gising!” sigaw niya habang sinisipa ito.“Wala ka talagang k’wentang ama, Luciano,” saad ng malamig na boses.Naging alerto ang mga tauhan ni Luciano, pero hindi agad kumilos ang mga ito. Tumingin si Luciano sa direks’yon ng nagsalita. Ngumisi
Abala sa pakikipaglaban si Eiress nang palibutan siya ng mga kalaban. Nahati ang atensiyon ng mga ito sa kaniya at sa mga tauhan ng Nesselio. Hindi pa tuluyang nakapapasok sa bayan ang mga ito. Ilan pa lang sa kampo ng Nesselio ang nakita niyang nakikipaglaban at ang karamihan sa mga iyon ay nagbabantay sa malaking gate sa bungad ng bayan.“Oh, sh*t!” saad ni Eiress nang tamaan siya ng sipa mula sa kalaban. Tumalsik siya sa isa pang kalaban at inambahan siya ng baril. Mabilis naman niyang inagaw ang baril ng lalaki at pinutok sa kasama nito. Alam niyang nag-aalangan ang mga itong paputukan siya dahil sa kanilang distansiya. Nakapalibot sa kaniya ang mga kalaban at sa simpleng pag-iwas niya ay tatama ang bala sa kasama ng mga ito.“You can’t kill me, idiots!”Inagaw niya ang baril ng lalaki at sunod-sunod niya itong hinampas hanggang bumagsak ito. Ginamit naman niya ang baril sa mga kalaban. Sunod-sunod siyang nagpaputok, ngunit agad naubos ang bala ng hawak niyang baril.“Patayin niyo
Pawang mga tahimik ang grupo ni Eiress sa loob ng sasakyan habang binabaybay ang daan papasok sa bayan ng Canixer. Alerto ang bawat isa dahil sa mabilis nilang pagpasok na wala man lang sagabal. Tahimik din sa bayan at mabibilang sa daliri ang mga tao sa kalye.“Tulad ng inaasahan sa kapatid ko, hahayaan niya tayong pumasok sa teritoryo niya para ikulong dito. Inaasahan mo rin ba ito, Marchesa?”“Yes. Any moment from now, enemies will be scattered around us,” sagot ni Eiress.“Wala na rin silbi ang isang ’to sa atin. Bakit hindi mo pa siya patayin?” muling reklamo ni Trigger kay Eiress patukoy kay Red.“May silbi pa rin ako sa inyo, Trigger Wilt. Ibang lugar ang sadya ni Eiress sa loob ng Canixer at doon niya ako kailangan. Tama ba ako, Eiress?”Hindi naman sumagot si Eiress. Nanatiling nakatuon ang tingin nito sa paligid ng sasakyan. Wala na siyang nakikitang tao sa dinadaanan nila.“Itigil mo ang sasakyan,” utos ni Eiress kay Trigger.Walang pagdadalawang isip na sumunod si Trigger.
Sa mansiyon ng mga Nesselio ay sabay-sabay at tahimik na kumakain ng agahan si Isabella kasama ang mag-asawang Carolina at Arturion. Hindi pa rin sanay si Isabella sa buhay ng pagiging Nesselio, pero kailangan niyang tiisin iyon para sa plano nila ng daddy niya.“Am I late with your breakfast?”Namilog ang mga mata ni Isabella nang marinig ang boses ni Cario.“Cario! Why are you here?” bulalas niyang tanong nang makita ang lalaki sa pintuan ng dining room. Hindi niya inaasahan ang pagdating nito. Akala niya ay matatagalan si Cario sa bayan ng Boran.“Where should I go, except to my home?”Peke namang ngumiti si Isabella. “Ahm… I’m just surprised. I thought you’d stay in Boran for some weeks,” palusot niya.Hindi pinahalata ni Isabella ang pagtutol sa itsura niya dahil sa pagdating ni Cario. Hindi pa siya nakahahanap ng tiyempo para gawin ang plano niya sa mga Nesselio, at malaking sagabal si Cario sa gagawin niya. Alam niyang malakas at matalino si Cario, kaya kailangan niyang doblehi
Nagmamadaling nilapitan ni Lord Scion si William. Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat. Hindi siya makapaniwala na nasa harapan niya ngayon ang kaniyang kapatid.“Kagigising ko lang, pero gusto mo yatang matulog ulit ako. Babalian mo ba ako ng buto sa higpit ng hawak mo? Bitiw na, Scion. Kailangan nating mag-usap muna bago ako matulog ulit,” biro ni William.Mabilis namang binitiwan ni Scion ang balikat ni William. “Pasensiya na, William. Hindi lang ako makapaniwala na gising ka na ngayon. Kumusta ang pakiramdam mo?”“Bukod sa mahina kong katawan, mukhang maayos naman ako.”“Kailan ka pa nagising?”“Dalawang linggo na mula ngayon.”“Dalawang linggo? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin? Nag-aalala ako sa ’yo dahil walang nagsasabi kung nasaan ka, pero dalawang linggo na pala simula nang magising ka.”“Huminahon ka muna, Scion. May dahilan kaya ngayon lang ako nakahanap ng pagkakataon na magpakita sa ’yo.”“Tell me your reason, William,” seryoso niyang sabi.Sinara muna ni Willi
Nanatili si Red sa ospital ng Janduran kahit maaari na siyang lumabas. Hating-gabi na at hindi pa rin siya natutulog. Wala naman siyang gagawin doon kun’di tumitig sa kisame ng kaniyang silid. Naiinip na siya at gusto na lang niyang bumalik sa Canixer, pero hindi niya ginawa. May pakiramdam siyang pupunta roon si Huntress.“Based on your looks, you’re waiting for me, right?”Bahagyang nagulat si Red sa walang buhay na boses na narinig niya sa loob ng silid. Bumaling siya sa may bintana at nakita niya roon ang taong hinihintay niya. Nakaupo ito sa bintana at walang buhay na nakatingin sa kaniya. Base sa itsura nito, alam niyang bumalik na ang mga nawala nitong alaala.“Bakit diyan ka pa dumaan kung p’wede mo namang gamitin ang pintuan?” normal niyang tanong. Hindi siya natatakot kay Huntress kahit alam niyang bumalik na ito sa dati. Siguro hindi siya nakakaramdam ng takot, dahil tanggap na niyang mamatay na rin siya kapag nagpakita ito sa kaniya.Bumaba si Eiress mula sa bintana at lum
Walang pagsidlan ang tuwa ni Runo Villarama nang hindi na nila naririnig ang mga putok mula sa loob ng gubat. Ilang minuto na ring walang sumasabog sa paligid. Hinala niya ay naubusan na ng bala ang mga ito.“Pasukin niyo na ang gubat. Mahina na ang depensa nila,” utos niya sa mga tauhan.Walang pagdadalawang-isip namang umabante paloob ang mga tauhan ni Runo. Dahan-dahan ang pagkilos ng mga ito. Pawang mga alerto sa paligid. Ngunit hindi nila namamalayan ang mabilis na kilos ng isang pigura dahilan para unti-unting mabawasan ang mga ito. Isa sa mga ito ang nakapansin sa pigura.“May kala—” Hindi na nito naituloy ang sasabihin nang mabilis itong inatake ng pigura. Bumagsak ang walang buhay nitong katawan sa lupa kasunod ng pagbagsak din ng iba pang mga kasama nito.Nagtaka naman si Runo kung bakit wala pa rin siyang naririnig na putok sa loob ng gubat. Dapat sa oras na iyon ay narating na ng mga tauhan niya ang bahay ni Tandang Kaziro.“Sundan niyo!” muli niyang utos sa panibagong gru
Sa kagubatan ng Janduran, muling nagising si Trigger ilang minuto pagkatapos mawalan ng malay. Tulad ng sinabi ng matanda, bumalik na rin ang lakas niya. Pinasan niya ulit si Eiress patungo sa tahanan ni Tandang Kaziro. Nasa unahan niya ang matanda at sinusundan lang niya ang tinatahak nitong daan. Malamig at bahagyang madilim sa gubat dahil sa malalaki at matatayog na punong kahoy. Maging ang sinag ng araw ay nahihirapang lumusot sa mga puno.“Mawalang galang na po, Tandang Kaziro. Bakit mo tinawag na Marchesa si Eiress?” tanong ni Trigger sa matanda habang naglalakad sila. Kanina pa iyon bumabagabag sa kaniya. Para bang may malalim na pakahulugan ang tawag nito kay Eiress.“Malalaman mo rin kapag nagising siya,” makahulugan nitong sagot na patuloy lang sa paglalakad.“Sigurado ka po ba na hindi lason o anumang mapanganib na gamot ang itinusok sa kaniya?” nag-aalala niyang tanong.“Sigurado ako, iho. Normal ang tibok ng puso niya at wala akong nakikitang problema sa katawan niya. Kun