Kahit na nakasuot ng uniporme ang higit isang dosenang security guards, malinaw sa pananalita nilang mga siga lang sila sa kalye. Dahan-dahang tumingala si Frank sa kanila nang pumasok sila, “May limang segundo kayo. Lumayas kayo rito, kundi ay di ako magtitimpi.”“Puta, mayabang to ah!” Tumalon ang lider ng security guard sa kanya nang nakataas ang batuta. "Hmph."Wala talagang oras si Frank para magsayang ng oras sa mga sigang ito. Nasa operating table pa rin si Nash, mahinang umuungol sa sakit at nangangailangan ng panggagamot. Pagsugod niya, pinatulog ni Frank ang security guard gamit ng gilid ng palad niya at tumirik ang mata ng gwardya. Bzzt…Hinablot ni Frank ang batuta ng unang security guard bago siya tumalsik at itinutok niya ito sa pinakamalapit na security guard. Nangisay ito habang lumipad ang maitim na usok. “Labas!” Sigaw ni Frank at sinipa ang security guard papunta sa isa pa. Mas dumami pa ang sumugod, gayunpaman, hindi nagtimpi si Frank. Krak. Thu
Nagpatuloy na magyabang si Dr. Jomer. “Sa huli, ang Draconian traditional medicine ay isang mahinang kopya ng modernong medisina, ginagaya nila ang pagtatanggal ng patay na tissue at pagtatahi ng nakabukas na sugat. Kalokohan lang yun.”Habang tumango sa pagsang-ayon kay Dr. Jomer ang ibang mga doktor, kumunot ang noo ni Dr. Brent. “Manahimik ka na lang at panoorin ang binabalak ng batang ito.”Umiling si Dr. Jomer at pinatunog ang dila niya. “Baka may sama siya nang loob. Kasi, sasaktan niya pa ang kawawang lalaking yan pagkatapos ng lahat? Naaawa talaga ako sa lalaking ito…”-Samantala, nilapag ni Frank ang mga karayom niya sa tabi ni Nash sa operating table—nang nakalapit lang siya, doon niya nakita ang tunay na hangganan ng mga sugat ni Nash. Sirang-sira ang mukha ni Nash at halos nabasag ang buong tadyang niya. Wala sa mga braso't binti niya ang naiwang buo at may ilan pang litid na pinutol. Isa talaga itong kawalanghiyaan. Nakaramdam talaga si Frank ng kagustuhang sumu
Hindi talaga naging kasundo ni Ghent si Gus kahit pareho silang mga retainer ng Sorano family. Gayunpaman, kahit na sumunod si Ghent kay Gus dahil mas mataas si Gus sa kanya, hindi ibig sabihin nito ay takot si Ghent sa kanya. At ngayong pumasok si Frank sa teritoryo ng mga Sorano at gumawa ng gulo, isa talaga itong sampal sa mukha para sa mga Sorano. Sa kabaligtaran, sigurado siyang walang masasabi si Gus kapag pinatay niya si Frank ngayon mismo. Habang nasa isip iyon, naglakad siya at sumigaw nang malamig sa operating room, “May limang minuto ka para lumabas at humingi ng tawad, Frank Lawrence, kundi ay papatayin kita sa ngalan ng Sorano family!”"Hmph."Narinig siya ni Frank, pero tumingin lang siya sandali kay Ghent nang may pagkamuhi bago bumalik sa ginagawa niya. Nagising si Nash, tumingin sa paligid niya sa pagtataka ngunit di nagtagal ay nakita niya si Frank. Kaagad siyang humingi ng tawad. “P-Pasensya ka na, Mr. Lawrence. Nabigo akong gawin ang sinabi niyo sa'kin
“Ano….?”Hindi inasahan ni Nash na maging ang bodyguard ng mga Soriano ay ganito kayabang, at lalong hindi niya inasahang mamatahin siya rito.Nandito lang siya para magpadala ng pills!Higit pa roon, marami siyang alam na botika at apothecary, pero pinanatili niya ang katapatan niya at ngumiti habang nagsabing, “Pakiusap, sir—hindi ako magsisinungaling sa'yo. Nireseta ni Mr. Lawrence ang mga gamot na'to para kay Mr. Zeller. Pwede niyong tanungin si Mr. Zeller kung di kayo naniniwala sa'kin.”Sa kasamaang palad para kay Nash, may mga tao talagang abusado, wala silang pakialam sa mabuting pag-aasal at kakantiin nila ang kahit na sinong mukhang mahina. “Bingi ka ba?!” sigaw ng bodyguard na tumayo. “Sinabi ko na sa'yong hindi makakausap ng isang tauhang kagaya ko si Mr. Zeller—ako ang kahit kapag nandito ka lang para gumawa ng gulo! Pwede mong kausapin mismo si Mr. Zeller kung totoo ang sinasabi mo, pagkatapos ay sasabihan niya kaming papasukin ka. Ngayon, lumayas ka na rito!”Tinu
“Teka, gamot ni Gus Zeller… mula sa isang Mr. Lawrence?” bulong ni Willy sa sarili niya, at di nagtagal ay lumitaw sa isipan niya ang mukha ng isang Lawrence. Nang lumamig ang ekspresyon ni Willy, nakita ni Nash ang mamahaling kotseng umandar papasok ng Sorano Estate at si Willy na nakaupo sa likuran. Matapos mapansing sumisipsip ang bodyguard kay Willy, nakikita ni Nash na malaking personalidad si Willy, at tiyak na tutulungan siya ng isang taong kagaya niya. Lumapit siya sa kotse ni Willy, kinakabahang yumuko, at mahiyaing nagtanong, “Mr. Sorano? Nandito ako para magpadala ng gamot kay Mr. Zeller, pero hindi ako pumapasok at di ko matawagan si Mr. Zeller. Pwede niyo po bang—”“Manahimik ka!” sigaw ng bodyguard sa kanya. “Talaga bang inutusan mo si Mr. Sorano na gawin ang kapritso mo?! Sino ka ba sa tingin mo?!”“Hindi! Hindi iyon ang ibig kong sabihin!” Tinaas ni Nash ang mga kamay niya sa pagkataranta. “Gamot ito, at sigurado akong kailangan ito kaagad ni Mr. Zeller para maw
“Ano?!”Natigilan si Nash sa sigaw ni Willy. Ibig sabihin ba nito, sina Willy at Frank ay… magkaaway?Nagpatuloy na tumawa nang mabangis si Willy. “Ganito kasi yun… malaki ang kaguluhan sa'kin ng pangalang Frank Lawrence. Pinapatay ko siya sa panaginip ko bawat gabi, at babalatan ko siya nang buhay sa kinatatayuan niya! At ikaw! Ginagawa mo kong utusan para sa hayop na yun?! May problema ka ba sa utak?!”Natulala si Nash, at nakangiwing tumingin sa mga gamot na dinurog ni Willy sa ilalim ng paa niya. “Pakiusap, Mr. Soprano…” Katwiran niya, “Pwede ka namang tumanggi na lang kung ayaw mong tumulong! Paano mo nagawang sirain ang gamot na gawa ni Mr. Lawrence? Para ito sa isang miyembro ng pamilya niyo!”“Hahaha… Manahimik ka na lang!” Tumawa si Willy, sabay tinuro si Nash nang sumigaw siya, “Naiintindihan ko na ngayon… kaya pala pinoprotektahan ni Gus si Frank Lawrence, kahit na nangangahulugan itong pinapahiya niya ako! Kakampi siya ni Frank!” Habang nakaturo sa mga gamot sa ka
Nagkataong naroon rin si Frank sa ospital na iyon. Nang mapansin ang duguang si Nash, sumugod siya sa operating room para iligtas si Nash at pinalayas ang lahat ng mga doktor. Kung wala si Frank, hindi masasabi kung anong pagpapahirap ang pagdadaanan pa ni Nash, ngunit duguan pa rin siya—tinanggal ang lahat ng kuko niya at bali ang bawat isang buto sa katawan niya. Hindi napigilan ni Frank na makaramdam ng pagsisisi at galit—mukhang tumanda ng isang dekada si Nash ngayon!Kung sana hindi na lang niya pinadala si Nash sa Sorano Estate!"Willy Sorano!" Nang nalaman ni Frank ang pangalan ng salarin pagkatapos sabihin sa kanya ni Nash ang lahat, tinawagan niya ang Loggins Apothecary para ipadala si Nash doon nang mas maalagaan nang maayos. Kasunod nito, lumabas siya ng operating room, at nakipagharapan kina Ghent Loeb at ang maraming Sorano bodyguards na dala niya. Dahil galit na galit na siya, hindi nagpakita ng galang si Frank, pero nanatili siyang kalmado. “Lumayas ka rito
Malamig na suminghal si Ghent. “Ang kapal ng mukha mo, Frank Lawrence! Pinatay mo ang isang tao ng Sorano family!”Tumalon siya sa ere, sabay tumakbo sa pader habang sumugod siya sa pasilyo papunta kay Frank nang parang isang agila. Nakaunat ang mga daliri niya nang may pulang pure vigor na umiikot rito na parang mga kuko. Maingay itong dumaraan sa hangin. Kinailangang takpan ng Sorano bodyguards ang mga tainga nila!Hindi nakakagulat na kampante si Ghent sa sarili niya dahil nasa Ascendant rank siya. Gayunpaman, nasa early phase pa lang siya—hindi talaga ito sapat laban kay Frank!“Hmph. Talagang ito ang hanap mo…”Hindi lumingon si Frank—alam na niyang sumusugod si Ghent papunta sa kanya. Pinakalma niya ang sarili niya at huminga nang malalim bago lumingon. Pagkatapos, nagpakawala siya ng isang suntok na nababalot ng gintong pure vigor na bumangga sa claw attack ni Ghent. Nagbanggaan ang kamao sa kamao, sumunod naman ang isang malakas na shockwave na mabilis na nagpaw
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah
Walang naisagot si Gina sa sagot ni Helen at bumangon mula sa kama para tumakbo papunta sa pader at iuntog ang ulo niya rito habang sumisigaw. “Oh, Helen! Pasensya na talaga… Wala akong ibang pagpipilian… Magpapakamatay na lang ako para makabawi sa'yo—”Sa ilang untog lang, tumulo na ang dugo mula sa benda niya. Gayunpaman, nahawakan siya ni Helen at sumigaw, “Tigil! Hindi ako makakapagbayad kapag namatay ka rito! Mag-isip ka ng paraan para mabawi ang pera! Tawagan mo si Peter at sabihan mo siyang pumunta rito ngayon din!”“S-Sige…” Dinampot ni Gina ang phone niya at mabilis na tinawagan ang numero ni Peter, ngunit binaba ito ni Peter pagkatapos itong tumunog nang kaunti. “Ano? Anong nangyayari?” Gulat na sabi ni Gina. Kasabay nito, lumingon si Helen kay Frank—hindi kaya nakuha na ni Kit Jameson si Peter?“Tatawagan ko siya.” Lumapit si Frank kay Gina, kinuha ang numero ni Peter mula sa kanya, at tumawag. Sumagot si Peter pagkatapos ng dalawang ring nang may kalmadong tono.
Pagkatapos murahin sandali ng lahat si Peter, binalik ni Helen ang usapan. “Ma, paano ka nasaktan?”Umiling si Cindy at mahinang nagsabi, “Hindi mahanap ni Tita Gina si Peter o si Larry, kaya nagpunta siya sa Zomber Group para bawiin ang pera niya. Tumanggi sila dahil pumirma siya sa kasunduan, kaya nakipagtalo siya. Pagkatapos, medyo nagkapisikalan sila at nauntog siya sa pader.”“Ma… Talagang ang laki ng pagkakamali mo ngayon!” Bumuntong-hininga si Helen dahil alam niyang hindi lang si Gina ang may kasalanan dito. Masyado lang talagang masama ang anak niyang lalaki, na niloko pa ang sarili niyang nanay at pagkatapos ay ginawa rin iyon sa ate niya. Binenta pa nga niya ang sarili niyang ate para sa pera. Masasabi ngang hindi lang siya walanghiya, napakasama pa niya. Kumunot ang noo ni Helen. “Kalma ka lang, Ma. Sabihin mo lang sa'kin—magkano ang nawala sa'yo? Titignan ko kung kaya kitang matulungang bayaran ito.”Binuksan ni Gina ang bibig niya, ngunit lumingon siya kay Cindy