Nag-aalangan si Ava. “Pero sabi ng lalaking yun…”Nainis si Brenda, “Wag mo siyang alalahanin. Baliw siya.” Nang nakasiguro siyang naubos na ni Ava ang mangkok ng medicinal soup niya, kinarga niya si Ava at umalis nang walang pakialam. Habang umiling si Frank nang pinanood niya sila, mayabang namang nakangiti si Ferdy. “Oras na para umalis, Kuyang Baliw, kundi ay palalayasin ka namin.”Naglakad ang matatangkad na security guards sa paligid ni Frank at pinalibutan siya. Kasabay nito, malamig na tumingin si Abel sa apo niya. “Jim, may kailangan kang ipaliwanag.”Kinagat ni Jim ang labi niya. “Wag kang mag-alala, Lolo. Akong bahala.”Lalo na't sa kabila ng pagsusuri ni Frank, tama pa rin siya tungkol sa pagpipilit ni Ferdy sa mga pasyente na bumili ng mahal na gamot. Malinaw na nagtayo siya ng sistemang mapagkakakitaan sa Loggins Apothecary. Maging si Jim ay nabigla dahil hindi niya talaga ito inasahan—ang ginawa ni Ferdy ay walang dudang isang sampal sa mukha niya dahil s
“Wala ka nang pakialam sa kahit anong gawin ko.” Suminghal si Frank. Wala siyang pakialam tungkol kay Ferdy. Hindi lang siya nagkulang bilang isang doktor, ang inaalala niya lang ay pera at ang sarili niyang kayabangan—wala talaga siyang kahit kaunting prinsipyo ng isang tradisyonal na manggagamot ng Draconia. “May problema ka ba sa'kin?” Sumama ang mukha ni Ferdy nang makitang nanatiling mayabang si Frank. “Kalma ka lang, Ferdy. Wag mo siyang pagsayangan ng oras.” Mabilis na sinubukang ayusin ni Jim ang gusot nang malapit na naman silang magbanggaan. Ito ang negosyo ng pamilya niya, at makakasama sa imahe nila ang kahit na anong kahulugan rito. “Itutuwid kita kung wala lang rito si Jim.” Tinuro ni Ferdy si Frank habang sumigaw siya, halos dumampi ang mga daliri niya sa mukha ni Frank. “Iniisip mo ba talagang malakas ka? Nagyayabang ka nang wala ka namang lisensya?”Hindi pa rin siya pinansin ni Frank na walang pakialam na nakatayo habang nakatitig sa pintuan, na para bang n
Hindi nagtagal ay kinalimutan ni Ferdy ang ideyang baka nagkamali siya. Tiyak na hindi siya nagkamali—may sipon ang anak ng babae. “Sige!” Suminghal siya, sabay tumango kay Frank at tinanggap ang pusta niya. Kahit na wala naman siyang ibang masabi, nagmadali siyang bumalik sa opisina niya nang medyo nagsisisi…-Pagkatapos umalis ni Ferdy, sabi ni Jim, “Nakikita kong tama ka tungkol sa pagrereseta ni Ferdy ng mahal na gamit para sa mga pasyenteng di naman nangangailangan nito. Kaagad namin itong aayusin.”Huminto siya, pagkatapos ay nagtanong, “Bakit mo pinipilit na may heat condition ang bata? Kahit ang lolo ko ay hindi makita yun.”“Syempre hindi niya makikita.”Nanatiling nakatitig si Frank sa pintuan habang nagsalita siya nang may patay na tono. “Mas malamig talaga ang pangangatawan ng mga babae. Pero dahil ang baga niya ang namamaga, at ang katotohanang flat-footed siya ay isang kombinasyon ng mga bagay na naging dahilan kung bakit niyo napagkamalan itong isang pangkara
“Lumayo ka.” Sinampal ni Frank si Ferdy at pinalipad siya. Nanood si Jim habang lumipad ng anim na metro papalayo ang halos anim na talampakang anyo ni Ferdy at bumagsak sa sarili niyang mesa na nasira sa bigat niya. “Imposible…” paulit-ulit na bulong ni Ferdy habang bumagsak siya sa lapag. “Sir, pakiusap… iligtas mo ang anak ko…” Paulit-ulit pa ring nagmamakaawa si Brenda. “Wag kang mag-alala,” pinagaan ni Frank ang loob niya. “Magiging ayos lang siya ngayong nandito ako.”Nagsimula siyang itusok ang mga karayom sa acupoints sa tiyan ni Ava, pagkatapos ay kumuha siya ng isang gintong pill na pinainom naman niya kay Ava. Para bang pamilyar para kay Jim ang pill. “Mr. Lawrence? Ano yan?”“Isang Ichor Pill,” kalmadong sagot ni Frank nang hindi tumitingala. Gayunpaman, nanigas si Jim sa gulat sa pangalan pa lang na iyon. “Ano? Isang Ichor Pill? Seryoso?! Tapos binigay mo lang yun sa kung sinong batang babae?”“Kung sinong batang babae?”Tumingala si Frank na suminghal haba
Hindi man lang magawa ni Ferdy na gumapang papunta kay Frank at magmakaawa!Kasabay nito, naglagay si Frank ng kaunting parte ng pure vigor niya sa dibdib at tiyan ni Ava para buhayin ang laman-loob niya. “Blargh!” Bigla siyang umubo ng dugo. Habang namutla ang mukha ni Brenda sa eksena, pinagaan ni Frank ang loob niya, “Wag kang mag-alala. Ayos lang siya.”Hindi nagtagal, nagising si Ava. “Oh, ang anak ko! Tinakot mo talaga ako!”Lumuha sa tuwa si Brenda at niyakap nang mahigpit si Ava habang pinasalamatan niya si Frank nang paulit-ulit. “Maraming salamat… Napatay na siguro ng albularyong yun ang Ava ko kung wala ka.”Tumayo si Jim habang pinanood niya si Brenda na halungkatin ang bag niya, sabay nanigas ang pisngi niya. Ang bawat isang Ichor Pill ay napakahalaga. Kung ikukumpara ang halaga nito, nasa sampung milyong dolyar ito… at mababa pa iyon. Habang namroblema si Jim, ngumiti si Frank, sabay umiling. “Hindi mura ang serbisyo ko.”“K-Kung ganun… Magkano yun?” Humint
Hindi nagtagal ay dumating si Frank sa likuran at pumasok sa nakahiwalay na bahay para makita ang pasyente mula sa makapangyarihang pamilya. Hindi nagtagal ay nakita niyang ang pasyente—na umiinom ng tsaa sa guest room—ay isang pamilyar na mukha. “Ang tagal na nating di nagkikita, Mr. Lawrence.” Tumango si Gus Zeller sa pagbati. Ang lalaki ay kasama ni Willy Sorano nang inatake nila ang Southstream Lanes, at ngayon ay hinihimas niya ang balbas niya habang nakangiti kay Frank. “Nagulat akong bumiyahe ka papunta rito si Morhen. Maaari ko bang matanong kung anong layunin ng pagpunta mo?”Kahit na ang pag-uugali niya ay ibang-iba sa una nilang pagkikita, umiling si Frank. “Personal na bagay lang.”Pagkatapos, lumingon si Frank kay Abel at mahinang nagtanong, “Siya ba ang pasyenteng nabanggit mo?”“Oo.” Tumango si Abel at ngumiti nang makitang magkakilala na sila. “Mukhang ito ang tinatawag nilang tadhana.”Walang sinabi si Frank—ang totoo ay masama ang impresyon niya kay Gus dah
Tumawa si Gus. “Haha. Hinding-hindi ako magsisinungaling sa'yo, Mr. Lawrence.”Bigla na lang, napansin ni Frank na kakaiba ang pakikitungo sa kanya ni Gus. Lalo na't kakampi ng mga Sorano si Gus kung kaya't masama dapat ang trato niya kay Frank. Lalo na't kalahati sa dahilan kung bakit pinatay si Zam Sorano ay dahil kay Frank. At kahit na ganun, hindi nagpakita ng sama ng loob si Gus kay Frank ngayon—sa kabaliktaran, napakagalang niya, at mabait pa nga, na para bang isa lang siyang pangkaraniwang lalaki. “Paano mo nakuha ang pinsala sa katawan mo, Mr. Zeller?” tanong pa rin niya. Ngumiti si Gus. Nakikita niyang may laman ang tanong ni Frank at simple siyang umamin, “May umatake sa'kin isang gabi, na dumurog sa laman-loob at meridian nexus ko. Mabuti na lang, may nagligtas sa'kin mula sa mga gumuhong mga bato.”“May nagligtas sa'yo?” Ulit ni Frank. “Oo.” Para bang lumayo ang tingin ni Gus sa pag-alala niya. “Isa siyang dalaga… isang mabuting dalaga. Pinainom niya ako ng isang
“Ganun pala.”Sa wakas ay naintindihan na ni Frank kung paano nakaligtas si Ciaran sa pag-atake sa Mystic Sky Sect mula sa kwento ni Gus—prinotektahan siya ni Gus mismo. Pero sa huli, tumakas si Ciaran papunta sa ibang bansa at natuto ng insect hex techniques ng Talnam, na ngayo'y mukhang dala ng trauma. Nag-alangan rin siya—paano kung malaman ni Gus na ang sikat na South Sea Crow ay ang mabait na babaeng nagligtas sa buhay niya? Ano kayang iisipin niya?“Kagaya ng sabi ko, utang ko sa Mystic Sky Sect ang buhay ko.” Bumuntong-hininga si Gus. “Isa itong utang na hinding-hindi ko mababayaran.”Naghintay sandali si Frank bago mahinang nagsalita, “Mukhang nahuli mo ako. Dapat din kitang pasalamatan at hindi mo ito pinagsabi sa iba, dahil mukhang wala sa Morhen ang nakakaalam.”Ngumiti si Gus at tinaas ang isang palad niya. “Wala lang yun.”Umamo rin ang mga mata ni Frank. “Kahit na magkaiba tayo ng pinapanigan, gagamutin kita para sa pagligtas mo sa kapwa ko apprentice. Pero kung
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah
Walang naisagot si Gina sa sagot ni Helen at bumangon mula sa kama para tumakbo papunta sa pader at iuntog ang ulo niya rito habang sumisigaw. “Oh, Helen! Pasensya na talaga… Wala akong ibang pagpipilian… Magpapakamatay na lang ako para makabawi sa'yo—”Sa ilang untog lang, tumulo na ang dugo mula sa benda niya. Gayunpaman, nahawakan siya ni Helen at sumigaw, “Tigil! Hindi ako makakapagbayad kapag namatay ka rito! Mag-isip ka ng paraan para mabawi ang pera! Tawagan mo si Peter at sabihan mo siyang pumunta rito ngayon din!”“S-Sige…” Dinampot ni Gina ang phone niya at mabilis na tinawagan ang numero ni Peter, ngunit binaba ito ni Peter pagkatapos itong tumunog nang kaunti. “Ano? Anong nangyayari?” Gulat na sabi ni Gina. Kasabay nito, lumingon si Helen kay Frank—hindi kaya nakuha na ni Kit Jameson si Peter?“Tatawagan ko siya.” Lumapit si Frank kay Gina, kinuha ang numero ni Peter mula sa kanya, at tumawag. Sumagot si Peter pagkatapos ng dalawang ring nang may kalmadong tono.
Pagkatapos murahin sandali ng lahat si Peter, binalik ni Helen ang usapan. “Ma, paano ka nasaktan?”Umiling si Cindy at mahinang nagsabi, “Hindi mahanap ni Tita Gina si Peter o si Larry, kaya nagpunta siya sa Zomber Group para bawiin ang pera niya. Tumanggi sila dahil pumirma siya sa kasunduan, kaya nakipagtalo siya. Pagkatapos, medyo nagkapisikalan sila at nauntog siya sa pader.”“Ma… Talagang ang laki ng pagkakamali mo ngayon!” Bumuntong-hininga si Helen dahil alam niyang hindi lang si Gina ang may kasalanan dito. Masyado lang talagang masama ang anak niyang lalaki, na niloko pa ang sarili niyang nanay at pagkatapos ay ginawa rin iyon sa ate niya. Binenta pa nga niya ang sarili niyang ate para sa pera. Masasabi ngang hindi lang siya walanghiya, napakasama pa niya. Kumunot ang noo ni Helen. “Kalma ka lang, Ma. Sabihin mo lang sa'kin—magkano ang nawala sa'yo? Titignan ko kung kaya kitang matulungang bayaran ito.”Binuksan ni Gina ang bibig niya, ngunit lumingon siya kay Cindy