“At sino namang gagawa niyan? Ikaw?”Dahan-dahang naglakad si Frank na hindi natinag kahit na sumugod si Zam sa kanya. “Sumasabog ang vigor mo habang lumalabas ito sa acupoints mo bilang purong vigor, na nagpapatindi sa timbang ng suntok mo… May kakayahan ka, pero masyado kang mahina.”Umiling si Frank sa dismaya nang makita ang buod ng technique ni Zam sa isang iglap. “Mamatay ka na, bata!”Mas lalong nagalit si Zam at kayang gibain ng sigaw niya ang mansyon!Habang lumipad ang golden shockwave niya papunta kay Frank, pumutok ang ere nang may malakas na sonicboom!At mas mataas ka sa pang-apatnapu sa Skyrank… Talagang pinapapasok na nila ang kahit na sino ngayon,” nagpatuloy na nagsalita si Frank sa sarili niya habang minamata si Zam, pagkatapos ay biglang sumigaw, “Ganito ang Bright Sun Fist!”Habang pinanood ang ginintuang kamao na paparating sa kanya, hininto ni Frank ang komento niya at dahan-dahang tinaas ang kamao niya. Sinara niya ang kamao niya at isang gintong lik
Kaagad na pinaandar ng mga bodyguard ng Sorano family ang kotse, takot na takot na baka habulin sila ng Ascendant rank at burahin silang lahat. “Ascendant rank… Nasa Ascendant rank talaga siya?!” Natakot si Willy, ngunit di nagtagal, tinamaan rin siya nang matinding inis. Mayroon ring mga taong nasa Ascendant rank ang pamilya niya. Gayunpaman, isa sa isang bilyon lang ang mga taong iyon. Kahit na siya ang third in line ng pamilya, hindi niya sila mauutusan, at wala silang gagawin nang biglaan… maliban na lang kung magbibigay ng utos ang head ng pamilya. "Ugh…" Narinig ni Willy ang mga ungol na nagmula sa bubong ng kotse sa sandaling iyon. Nang makalayo na sila sa mansyon ni Noel, kaagad na sinigawan ni Willy ang driver na ihinto ang kotse at bumaba.Napansin niyang kahit na bali ang lahat ng buto niya at sira ang meridians niya, milagroso pa ring buhay si Zam. Nang may tulong, tiyak na mabubuhay siya!Masaya sandali si Willy, ngunit nilamon na naman siya ng inis. Ito
Sumigaw si Willy, “Ipaghihihanti kita at pagdurusahin ko si Frank Lawrence!”Nakatitig nang maigi si Zam kay Willy habang bumula ang dugo sa bibig niya. Hindi niya inakalang ang batang pinalaki niya sa layaw buong buhay niya ay handa siyang patayin para sa kalibugan niya!Hindi ito kapanipaniwala!Pero iyon lang ang magagawa niya—mag-isip. Hindi siya makapanlaban!Sa kabilang banda, nakita ni Willy na hindi pa namamatay si Zam kahit na sinaksak niya si Zam sa leeg. Mabangis na kumislap ang mga mata niya. Binunot niya ang patalim at sinaksak si Zam sa dibdib. Shunk! Shunk! Shunk!Dumugo si Zam na parang kinakatay na baboy habang patuloy siyang pinagtataga ni Willy, na para bang binubunton sa kanya ang lahat ng poot niya habang humihiyaw, “Walang kwentang matanda! Sobrang walang kwenta mo hindi mo kayang talunin ang isang bata! Ikaw ang dahilan kung bakit kinailangan kong tumakas nang parang talunan! Mamatay ka na! Mamatay ka na! Mamatay ka na!!!”Sa huli, tinaga ni Willy ang
Hindi nanatili si Noel sa mansyon niya dahil natatakot siyang baka bumalik ang mga Sorano. Kahit na binalak niyang manatili sa isang hotel, nag-alala si Frank sa kaligtasan niya. Pagkatapos itong pag-isipan, inimbitahan niya siyang manatili sa hilltop mansion niya sa Skywater Bay hanggang sa kumalma ang lahat. Hindi niya talagang ginustong mangyari muli kay Noel ang kagaya ng nangyari ngayong araw, dahil isa siyang partner para sa farm resort project niya na malapit nang magbukas. At muntik-muntikan na talaga siya—kung hindi umabot si Frank, mapagsasamantalahan ni Willy si Noel. “Salamat, Mr. Lawrence,” sabi ni Noel nang hindi nagdalawang-isip na tanggapin ang alok niya kahit na nailang siya sa pag-iyak niya kanina. Masasabi niya pa ngang nasasabik siya tungkol dito, dahil si Frank na ngayon ang imahe ng isang perpektong boyfriend. Hindi siya magdadalawang-isip na iwan ang sarili niya sa pangangalaga niya…Gabi na nang nakarating sila sa Skywater Bay, at nagbigay si Frank
Sa ibang salita, isang perfectionist si Noel—hindi nakakagulat na nagawa niyang maging isang top star sa Draconia. Pagkatapos tignan ang mga pasa, ngumiti si Frank at tumango. “Wag kang mag-alala—hindi malaking problema to. Kaya ko tong burahin kaagad.”“Magaling!” Sabi ni Noel sa saya at muntik nang yakapin at halikan si Frank. Naiilang na hinimas ni Frank ang ilong niya—nakasuot lang si Noel ng puting shirt at muntik siyang mahubaran sa masiglang pagtalon niya. Pinigilan niyang muli ang sarili niya at napagod siya—kung magpapatuloy sila ni Noel nang ganito, magkakasakit siya sa pagpipigil niya. -Hindi nagtagal, nakahiga si Noel sa sofa ng drawing room habang nagdala si Frank ng isang patak ng longevity essence na gagamitin niya sa hot springs ng farm resort. Hindi na kailangang sabihin kung gaano ito kaepektibo—sobra-sobra nang ganitong ito sa panggagamot ng isang pasa. Gayunpaman, gagamitin naman ito ni Frank kay Noel para maranasan niya mismo ang essence at magpakita
Pinakalma ni Frank ang sarili niya at naglagay pa ng essence sa palad niya habang dahan-dahan niya itong minasahe sa likod ni Noel. “Ah…” Napakunot ang noo niya—mas malaki ang pasa sa likod niya kumpara sa nasa ibang bahagi ng katawan niya, at aksidenteng nahawakan ni Frank ang parteng masakit. “Tiisin mo to. Matatapos din ito maya-maya lang,” sabi ni Frank at naglagay ng liquid vigor sa mga daliri niya para tanggalin ang mga pasa. Sa loob lang nang ilang segundo, sumuko si Noel at umungol sa paraang kayang magpaligaw sa isipan ng isang tao. Wala na ang lahat ng sakit na naramdaman niya at napalitan ng marahang init na sobrang nagpaginhawa sa kanya. “Darling, may hihingiin akong pabor…”Isang pamilyar na boses ang biglang narinig mula sa pintuan, at iyon ay walang iba kundi si Vicky Turnbull na pumasok sa loob. Sabay na napalingon sina Frank at Noel habang natigilan si Vicky. Nagtagal nang isang sandali ang pagtititigan sa pagitan nang tatlo bago para bang nagliyab ang e
“Ms. Turnbull, nagkakamali ka lang talaga ng akala.” Ipinagtanggol ni Noel si Frank nang makitang nabanggit maging si Don Juan. “Sinusubukan niya lang ang longevity essence na gagamitin niya sa farm resort.”“Oh, masahe ba? Oof, may masakit din sa'kin! Bigyan mo ko ng masahe!” Sigaw ni Vicky habang umupo siya sa sofa sa tabi ni Frank hawak ang mga kamay niya at nilagay ang mga ito sa dibdib niya. Kaagad na binawi ni Frank ang mga kamay niya. “Anong ginagawa mo, Vicky? Tigilan mo yan.”Nanatiling inis na inis si Vicky. “Ano, minamasahe mo ang isang babaeng hindi mo kilala nang walang pakialam sa mundo, pero hindi mo man lang ako hahaplusin?!”“Hindi ka nasaktan—hindi mo to kailangan. At saka ginagamit ko ang essence na ito para sa farm resort at di ko pwedeng sayangin ito.” Pagod na buntong-hininga ni Frank sa heiress na umaastang parang isang nagseselos na pasaway na bata. “Anong ibig mong sabihin hindi ako nasaktan?” Patuloy na tinuro ni Vicky ang dibdib niya sa inis. “Heto. In
Bihirang makita ni Frank na maging seryoso si Vicky at malaking bagay ito base sa tono niya. “Ano yun? Kailangan mo ba ang tulong ko?”“Hindi.” Pinilit ni Vicky na ngumiti. “Pribadong usapin ito, at ako lang ang makakapag-ayos nito.”Kahit na nakaramdam siya ng kagustuhang sabihin kay Frank ang tungkol sa pag-uutos ng mga Lionheart na ipagpatuloy niya ang engagement niya kay Titus, hindi niya ito magawa. May pride si Vicky, at maraming ginagawa si Frank—hindi niya gustong maging pabigat pa sa kanya. At kahit na magaling sa pakikipaglaban si Frank, hindi siya sapat para lumaban sa mga Lionheart, na isa sa Four Families ng Morhen. Hindi sila mahihina at umabot ang impluwensya nila sa pulitika, negosyo, at maging sa militar. Nasa negosyo lang ang mga Turnbull, habang nakakatakot naman ang awtoridad ng mga Lionheart, at parang sila na ang may-ari ng East Coast. Hindi talaga gusto ni Vicky na saluhin ni Frank ang problemang ito para sa kanya. “Kailangan mong sabihin sa'kin kun
Hindi alam ni Zorn kung paanong nagawa ni Frank na iwasan ang obserbasyon niya kanina, ngayon kit nakahinga pa rin siya nang maluwag pagkatapos maramdaman ang tunay na hangganan ng lakas ni Frank. Kahit na malakas ang isang tunay na Birthright rank, wala pa ring laban si Frank sa kanya!“Mamatay ka na!!!” Sigaw ni Zorn habang binuhos niya ang lahat ng lakas niya sa pinakamalakas na atake niya at ayaw niya ng karagdagang problema. Nakasalalay dito kung mapapatay niya si Frank. Natural na ginagawa niya lang ito dahil nakita niyang mamamatay talaga si Frank para ipagtanggol si Gene. Kapag nagpasya si Frank na umiwas, tatama naman kay Gene ang atake ni Zorn at tiyak na mamamatay siya. Dahil dito, kung gustong mabuhay ni Frank si Gene, kailangan niyang saluhin ang atake niya!Lumabas ang itim at puting pure vigor mula sa palad ni Zorn, naghalo sa isang kulay abo na gumawa ng bagyo. Yumanig ang buong building—ganito ang pinakamalakas na atake ng isang Ascendant rank. "Hmph…"
Kalmadong binasa ni Gene ang sitwasyon. Dahil bata pa si Frank at magaling sa panggagamot, tiyak na wala siyang oras para magsanay ng martial arts nang maigi. Baka nga ang pagsalag niya sa atake ni Zorn kanina ay umubos sa lakas niya—kapag nagtagal siya rito, magiging masaklap ang kamatayan niya kagaya ng nangyari sa mga martial artist na dinala ni Gene. At dahil iniligtas na ni Frank ang buhay niya, ayaw makita ni Gene na ibuwis ni Frank ang buhay niya nang ganito. Dahil dito, sabi niya, “Mr. Lawrence, sa pagitan naming dalawa ito ni Mr. Lawrence. Wag kang mangialam—umalis ka na habang pwede pa.”“Hehe…” Tumawa si Frank sa halip na umalis, na lumingon pa nga kay Gene para magtanong, “Sigurado ka bang di ako mananalo, Mr. Pearce?”“Oh…” Napatunganga si Gene sa tanong niya. Hindi niya masasabing naniniwala siya kay Frank dahil ayaw niyang ibuwis ni Frank ang buhay niya. At pagkatapos mag-isip nang matagal, umiling si Gene sa pagsuko. “Mr. Lawrence, magkaibigan kami ni Zorn
Sumama ang ekspresyon ni Zorn nang nakita niyang kayang harapin ni Gene ang kamatayan nang ganito kakalmado, trinato niya pa si Zorn na parang susunod siya sa lahat ng sinasabi niya. Pakiramdam niya ay parang siya ang natalo kasi pinatay niya si Gene nang ganyan!At nang nakita ang kaseryosohan sa mga mata ni Gene, nagdalawang-isip siya. “Ah, naaalala ko kung paano ka nangakong susundan mo ko habangbuhay isang dekada ang nakaraan…” Biglang bumuntong-hininga si Gene nang inalala niya ito, nakangiti pa siya na parang binisita niya ang alaala ng sandaling iyon. “Matalik tayong magkaibigan simula noong mga bata pa tayo, at kahit na naghiwalay tayo sandali, lumapit ka sa'kin sa depression… may humahabol sa'yo. Kahit na ganun, pinagkatiwalaan kita nang walang kapalit. “Sa sobrang tapat ng mga salitang sinabi mo noon ay nakatatak ito sa alaala ko… Naaalala ko pa ito hanggang ngayon. Ikaw ang nag-iisang kaibigang pinagkatiwalaan ko sa buhay ko, tapos—”Habang mapait na tumatawa, pagt
“Ano?!”Hindi nakakibo kaagad ang martial artist na pinakamalapit kay Zorn at tumama ang kamao ni Zorn sa kanya. Sumabog ang ulo niya nang parang pakwan sa sandaling iyon, at nag-iwan ng kadiring pulang eksena. “Ano?! Ascendant rank siya?!”Kaagad na naramdaman ng ibang martial artist sa paligid ni Zorn na may mali. Lalo na't ang mga Ascendant rank ay mas malakas kaysa sa Birthright rank, kasama ng napakakapal na pure vigor nila na malaya nilang ginagamit. Natural na mayroong mga halimaw na kagaya ni Frank na hindi saklaw ng patakarang ito—nasa Birthright rank lang siya, pero karamihan ng mga nasa Ascendant rank ay mahihirapan sa kanya. Tanging mga nasa peak Ascendant rank ang kayang pumilit kay Frank na gamitin ang mga alas niya, at dahil iyon sa paghina niya tatlong taon ang nakaraan. Salamat sa pagdating niya sa Birthright rank nang dalawang beses, mas dumami at mas makapal ang pure vigor ni Frank, na walang binatbat sa mga nasa Ascendant rank. At ngayon, nakatago mism
Nang hindi nakakagulat, umiling si Gene sa pagkamuhi. “Oo,” kalmado niyang sabi. “Nobya ko siya, pero mabangis din siya… Nilason niya ako at nanood habang unti-unti akong nanghina hanggang sa araw na butasin ng mga insekto ang tiyan ko? Napakasama niya!”“Ako…”Sinubukang makipagtalo ni Zorn, ngunit wala siyang nasabi. Tahimik siyang yumuko, ngunit hindi nagtagal ay tumingala ulit siya nang determinado. “Ako ang nagplano ng lahat ng ito. Ako ang may kasalanan—ngayon, pakawalan mo si Rory. Pwede mong gawin ang kahit na ano sa'kin basta't pakawalan mo siya.”“Huli na ang lahat,” mahinang sabi ni Gene. “Kagaya ng sabi ko, tapos ko na siyang iligpit.”“Ano… Seryoso ka?!” Napanganga si Zorn at naglaho ang pag-asa sa mga mata niya. Pagkatapos, nagsimula siyang tumawa nang nahihibang at palakas ito nang palakas hanggang sa nakakabingi na ito. “Napakalamig mo talaga, Gene!” sigaw niya. “Hindi ako ang malamig dito. Kayo yun no Rory yun.” Nanatiling walang pakialam si Gene nang sum
Kahit na nagdala si Gene ng maraming martial artists, hindi sila magiging sapat kapag naipit si Zorn—baka baliktarin niya ang sitwasyon at ubusin sila. Kung kaya't nagpasya si Frank na magpaiwan nang mag-isa. Hindi niya hahayaang mapatay si Gene, kundi magiging imposible nang makuha ang mga loteng iyon. Nang isinantabi niya ang document folder niya, tahimik siyang pumuslit sa hallway. Ang hindi nakakagulat, nakita niya sina Zorn at Gene na nakatayo sa labas ng opisina. Malinaw na naramdaman ni Zorn ang poot laban sa kanya, ngunit nagtanong siya, “Mr. Pearce, sinabihan mo kong tignan ang mga numero ng Drenam Limited, di ba? Bakit ka nagpunta rito mismo at nagdala ng napakaraming tao?”Sa kabilang banda, maayos na sinanay ang mga tao ni Gene. Bago pa napansin ni Zorn, nakakilos na silang lahat para harangan ang lahat ng daan palabas. “Heh… Ngayong umabot na sa ganito ang lahat, magiging tapat na lang ako sa'yo, Zorn.”Nakangiti si Gene habang tinulungan siyang maglakad n
Dahil nasa Birthright rank si Zorn, natural na kailangang mag-ingat ni Gene at magtipon ng sapat na tao para tapusin siya. Sa maikling salita, bumangga si Frank sa isang pader. Masyadong maaga siyang dumating sa Drenam Limited bago pa natapos ni Gene si Zorn, kung kaya't nagkamali ng pagkakaintindi si Zorn at naisip niyang pumunta si Frank para manloko. “Siya si Gene Pearce,” sabi niya habang nakaturo sa sakiting lalaking kailangan ng tulong para makalakad.”“Siya yun? Mukha siyang… sakitin,” bulong ni Helen, kahit na nakikita ng kahit na sino na hindi malusog si Gene. “Oo. May ilang malapit na tao sa kanyang nanglason sa kanya gamit ng isang insekto. Ginamot ko siya kahapon, kaya pumayag siyang ipasa ang land deeds na yun sa'kin.”Nabigla si Helen. “Sinasabi mo bang hindi tumupad si Gene sa pangako niya?”“Hindi sa ganun—masyadong maaga ang dating natin, bago pa niya naayos ang personal na problema niya,” sagot ni Frank habang pinanood ang higit isang dosenang lalaking puma
“Maging pabigat sa inyo nang tatlong taon?”Natawa si Frank sa ideyang iyon, ngunit hindi siya nagsayang ng oras para makipagtalo kay Cindy. Sa halip, lumingon siya kay Helen nang may seryosong ekspresyon. Gusto niyang alamin ang opinyon niya. Tahimik sandali si Helen, ngunit hindi nagtagal ay mahina siyang nagsabi, “Hindi ko alam kung anong nangyari sa'yo at inisip mo yan, Frank… Pero sasabihin ko sa'yo nang walang pagdududa na huwag ka nang mag-iisip nang ganyan kahit kailan! Hindi kita iiwan, at walang makakapigil sa'kin!”Pagkatapos, inalis niya ang kamay ni Cindy at malamig na sumigaw, “Inuutusan kita, Cindy. Bumalik ka sa Riverton at sabihin mo kay mama na wag siyang mag-alala sa'kin. At ikaw naman, alam kong galit kang hiniwalayan ka ng nobyo mo, pero wala sa'min ni Frank ang pwede kong pagbuntunan ng galit mo, at hindi kailangan ng Lanecorp ng basurang kagaya mo na walang alam kundi magmayabang na akala mo kung sinong magaling.”“Ano?!” Napaatras si Cindy sa gulat. “Anon
“M-Maghintay ka lang!” Sigaw nina Bob at Rob, ngunit mabilis silang tumayo para tumakas sa opisina. Sa kabilang banda, kinilabutan si Zorn nang sinalag ni Frank ang atake niya. “Martial artist din siya?” bulong niya sa sarili niya. “Bakit di ko naramdaman ang vigor niya?”Higit pa roon, nakikita niyang sanay si Frank sa pakikipaglaban nang pinatumba niya sina Rob at Bob nang napakabilis. Kumbinsido siya kaninang simpleng tao lang si Frank, ngunit naramdaman na niya ngayon ang walang hugis na bigat na nakabalot kay Frank. Nag-ingat si Zorn sa bigat na ito at bigla siyang hindi nakasiguro kung kaya niyang talunin si Frank. Sa lakas niya sa kabila ng kabataan niya, talagang napaisip si Zorn kung saan siya nanggaling. Habang naningkit ang mga mata, umatras si Zorn at nagtanong, “Pwede ko bang matanong kung saang clan o sect ka nanggaling?”Gayunpaman, umiling si Frank at mahinang nagsabi, “Pangkaraniwang tao lang ako. Ano? Magpapatuloy ba tayo? Hindi ako magpipigil kung oo, at