"Donn… Donn…"Idiniin ni Silverbell ang sarili sa mga bisig ni Frank, ang sensasyon ng kanyang mainit at mamasa-masa na balat ay nag-iiwan sa isip ni Frank na blangko.Bago niya namalayan, nasa kama na siya, hinubad na niya ang suot niyang sando, buhol-buhol ang katawan niya kay Silverbell.Namutla sa gulat, mabilis niyang sinubukang bumangon, ngunit malinaw na nawala ang lahat ng katwiran ni Silverbell.Mahigpit siyang kumapit kay Frank, ayaw bumitaw habang nakayakap ito sa kanya na parang isang mapaglarong kuting.Walang sinuman ang makalaban sa gayong tukso, at si Frank ay humihikbi, ang kanyang mga mata ay namumula.Magagawa niya ito kaagad, ngunit binalaan siya ng kanyang pagkamakatuwiran laban sa pagsasamantala kay Silverbell sa kanyang sandali ng kahinaan.At si Silverbell ang pinag-uusapan nila—mas bata siya ng kahit sampung taon.Kinagat niya ang labi, pilit na kinalma ang sarili habang iniipit si Silverbell sa kama. Pagkatapos, habang nakapikit ang kanyang mga mata, d
Dumiretso si Frank sa Salazar House kasama si Quinn pagkatapos umalis sa Sage Lake Sect.Napakaraming beses na siyang ginugulo ng mga Salazar, at walang dahilan para hayaan silang mabuhay ngayon.Tinawag ni Frank si Trevor papunta doon, hinihiling sa kanya na ipadala ang kanyang mga tao upang linisin ang kalat na gagawin niya.-Si Donald Salazar ay nakaupo sa kanyang silid sa pagguhit at nakikipag-inuman sa isang bisita, na nagkataong walang iba kundi si Eron White."Mr. Salazar, totoo ba?" Tanong ni Eron na umaasa na nakatingin kay Donald. "Sinabi mo sa akin na maaaring ibalik ako ng Sage Lake Sect bilang padre de pamilya.""Huwag kang mag-alala." Ipinagmamalaki ni Donald ang kanyang mga braso nang walang pag-aalinlangan. "Nagkaroon kami ng kasunduan ni Maron Ocean. Kapag pumalit na siya bilang pinuno ng sekta, ibabalik niya ang aking pamilya sa dati nitong kaluwalhatian. Kapag nangyari iyon, kailangan ko lang maglagay ng magandang salita—tulungan kang mabawi ang iyong puwesto
Habang patuloy na umiinom si Eron, nakaramdam siya ng tumataas na pag-iisip.As if on cue, biglang sinenyasan ni Donald ang isang utusan na magdala ng panulat at papel. "Ah, muntik ko nang makalimutan—tara na, Eron. Let's have our agreement put in writing, baka alak ang maging dahilan para mawala sa isip mo ang usapan natin.""Sa pagsusulat?" gulat na bulalas ni Eron."Oo." Ngumisi si Donald. "Isulat mo rito na payag kang pakasalan ako ng iyong anak. Ang pangako ko naman para sa iyo ay gagawin ko ang lahat para maibalik ka bilang pinuno ng pamilyang Puti. Paano iyon?"Nag-alinlangan si Eron. "Kailangan ba iyon?""Of course," biglang naging solemne si Donald sa kabila ng kanyang ngiti. "I am a man of my word, and verbal promises never count in my opinion. Hindi ka ba sumasang-ayon?"Napasulyap si Eron sa pagitan ng ngiti ni Donald at ng mga bodyguard ni Donald na nakatayo sa kanilang paligid, at naramdaman niyang tumutulo ang pawis sa kanyang noo.Gayunpaman, pagkatapos mag-isip
“Quinn Ocean?! Buhay ka?!”Tinitigan ni Donald si Quinn nang hindi makapaniwala at mas nagulat na makitang kasama niya si Frank!“Pasensya na kung nadismaya kita, pero buhay pa ako!” Malamig na tumawa si Quinn habang kumunot ang noo niya at sumigaw siya, “Pinatay mo ang tatay ko at pinilit akong patalunin sa isang bangin. At ngayon, magbabayad ka!”Kahit sumugod sa kanya si Quinn nang may hawak na espada, sa sobrang higpit ng panga ni Donald ay halos mabasag ang ngipin niya. “Mga tanga! Lahat sila!” sigaw niya. Malinaw na ngayon kung bakit hindi nahanap ng mga tao niya ang bangkay ni Quinn!Gayunpaman, hindi siya basta-basta gugulong at mamamatay—kaagad niyang tinumba ang mesa at mabilis na tumalon paatras para bunutin ang dalawang nakasabit sa pader. Pagkatapos ng lahat, isa pa rin siyang vigor wielder!Kahit na ganun, hindi mapipigilan ang galit ni Quinn. Hiniwa niya ang mesa at nakipagpalitan ng atake kay Donald!Sa kabilang banda, dahan-dahang pumasok si Frank at napansin
Ang kaliwang kamay ni Donald—na nakatago sa mata ng lahat—ay biglang pumindot sa isang nakatagong uka sa pader. Pagkatapos, isang itim na handgun ang lumitaw at lumapag sa kamay niya. Habang patuloy siyang sinugod ni Quinn nang nakataas ang espada, ngumisi siya nang mabangis habang tinapat niya ang baril sa pagitan ng mga mata niya. “Ano—”Nanlaki ang mga mata ni Quinn, hindi niya inasahang may tinatago palang alas si Donald!Ang masaklap pa roon, babarilin siya nito sa ulo bago pa ito maabot ng espada niya!Habang kagat ang labi niya, pumikit siya at sumuko sa kanyang kapalaran…Bang!Klang!Tumunog ang putok ng baril na sinundan ng nakakasulasok na amoy ng pulbura. Dumilat si Quinn at inisip na nabaril siya… ngunit nakita niyang lumipad ang baril mula sa mga kamay ni Donald at tumama ang bala sa plorera sa likod niya. “Frank Lawrence!!!” Nagwawalang tinitigan ni Donald si Frank. Nakita niya si Frank na nagpakawala ng isang bugso ng purong vigor niya at nagpalipad sa
Naiilang na nakatayo si Mona sa malapit habang kumukurap. “Hmm…” huni niya habang lumingon siya kay Frank. “Dapat din ba kitang yakapin, Frank?”“Tigilan mo yan.” Itinulak siya ni Frank nang lumapit siya. Si Kiki ang huling dumating. Pinatunog niya ang dila niya habang pinanonood ang ibang mga babaeng mag-usap, sumimangot, maglambing, o umiyak sa paligid ni Frank. “Ano to, Trevor?” Tanong ni Frank nang nakita niyang dumating si Trevor Zurich kasama ng mga tao niya. Ngumisi si Trevor. “Mukhang hindi sila sumailalim sa kahit anong pang-aabuso—may agenda man si Maron rito, pero para lang itong house arrest. Ang totoo, nasa loob sila ng guest room at hindi sa basement. “Oo, wag kang mag-alala, Frank—ayos lang kami,” sabi ni Helen nang nakangiti. “Anong ibig mong sabihing ‘ayos lang’?” Pinagpatong ni Vicky ang mga braso niya sa dibdib niya at naiinis na nagsalita. “Kinailangan kong matulog sa iisang kama kasama mo, at muntik mo na akong mahulog! Magdiet ka, Helen!”“M-Manahimi
“Sige, Mr. Lawrence.” Sumang-ayon si Trevor dito kaagad nang walang tanung-tanong. Pagkatapos ay bumalik si Frank sa Maybach niya ngunit para bang masikip ito habang nagtatalo ang mga babae sa kung sino ang uupo sa harapan. Sa huli, nanalo si Winter, hindi dahil natalo si Vicky o si Helen, ngunit dahil hindi nila kayang isiping mauupo sa harap ang isa sa kanila. “Hmph. Maraming beses naman na akong umupo sa harapan kasama ng darling ko,” singhal ni Vicky habang pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya. “Sino ang darling mo? Ang kapal ng mukha mo,” sagot ni Helen na naglaho ang parang reyna ng yelong pag-uugali niya. “Hay, tigilan niyo na nga yan…” Hinimas no Frank ang kilay niya—katapusan na ng mapayapang buhay niya. “Hindi ako babalik sa Skywater Bay,” sabi ni Kiki na nakatayo sa labas ng kotse at kumakaway. “Sinukuan na ako ng mga Sorano pagkatapos mamatay ni Hubert Sorano, at pwede na akong mabuhay sa paraang gusto ko ngayon.”“Magiging ayos ka lang ba?” Kumunot an
Kinawayan siya ni Helen at bahagyang ngumiti. “Tama na yan—may dala akong magandang balita, dahil kaming Northstream Lanes ay parte nang muli ng Lane family.”“Uh huh, tapos?” Nanatiling hindi apektado si Frank. Hindi nagulat si Helen at nagpatuloy na ngumiti. “Well, hindi lang yun. Sinabi rin sa'kin ni Tito Gavin na isa na ako ngayong kandidato para sa head ng pamilya!” “Kandidato lang?” suminghal si Frank sa pagkamuhi. “Hoy, wag kang masyadong sakim!” Binatukan siya nang mahina ni Helen habang tumatawa. “Yung iba kailangan pa nilang kalkalin ang utak nila para magplano para lang makakuha ng pagkakataon. Nakakamangha nang ang isang taong kagaya ko, na kakabalik lang sa pamilya, ay pinili nila!”Ang totoo, walang pakialam si Helen sa pagbalik niya sa main family kagaya ni Frank. Magiging sangay lang sila ng kamaganak, na may mababaw na relasyon sa Southstream Lanes nang walang makahulugang usapan. Dahil dito, iba ang pagiging isang kandidato para sa susunod na head ng pamilya
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni