"Donn… Donn…"Idiniin ni Silverbell ang sarili sa mga bisig ni Frank, ang sensasyon ng kanyang mainit at mamasa-masa na balat ay nag-iiwan sa isip ni Frank na blangko.Bago niya namalayan, nasa kama na siya, hinubad na niya ang suot niyang sando, buhol-buhol ang katawan niya kay Silverbell.Namutla sa gulat, mabilis niyang sinubukang bumangon, ngunit malinaw na nawala ang lahat ng katwiran ni Silverbell.Mahigpit siyang kumapit kay Frank, ayaw bumitaw habang nakayakap ito sa kanya na parang isang mapaglarong kuting.Walang sinuman ang makalaban sa gayong tukso, at si Frank ay humihikbi, ang kanyang mga mata ay namumula.Magagawa niya ito kaagad, ngunit binalaan siya ng kanyang pagkamakatuwiran laban sa pagsasamantala kay Silverbell sa kanyang sandali ng kahinaan.At si Silverbell ang pinag-uusapan nila—mas bata siya ng kahit sampung taon.Kinagat niya ang labi, pilit na kinalma ang sarili habang iniipit si Silverbell sa kama. Pagkatapos, habang nakapikit ang kanyang mga mata, d
Dumiretso si Frank sa Salazar House kasama si Quinn pagkatapos umalis sa Sage Lake Sect.Napakaraming beses na siyang ginugulo ng mga Salazar, at walang dahilan para hayaan silang mabuhay ngayon.Tinawag ni Frank si Trevor papunta doon, hinihiling sa kanya na ipadala ang kanyang mga tao upang linisin ang kalat na gagawin niya.-Si Donald Salazar ay nakaupo sa kanyang silid sa pagguhit at nakikipag-inuman sa isang bisita, na nagkataong walang iba kundi si Eron White."Mr. Salazar, totoo ba?" Tanong ni Eron na umaasa na nakatingin kay Donald. "Sinabi mo sa akin na maaaring ibalik ako ng Sage Lake Sect bilang padre de pamilya.""Huwag kang mag-alala." Ipinagmamalaki ni Donald ang kanyang mga braso nang walang pag-aalinlangan. "Nagkaroon kami ng kasunduan ni Maron Ocean. Kapag pumalit na siya bilang pinuno ng sekta, ibabalik niya ang aking pamilya sa dati nitong kaluwalhatian. Kapag nangyari iyon, kailangan ko lang maglagay ng magandang salita—tulungan kang mabawi ang iyong puwesto
Habang patuloy na umiinom si Eron, nakaramdam siya ng tumataas na pag-iisip.As if on cue, biglang sinenyasan ni Donald ang isang utusan na magdala ng panulat at papel. "Ah, muntik ko nang makalimutan—tara na, Eron. Let's have our agreement put in writing, baka alak ang maging dahilan para mawala sa isip mo ang usapan natin.""Sa pagsusulat?" gulat na bulalas ni Eron."Oo." Ngumisi si Donald. "Isulat mo rito na payag kang pakasalan ako ng iyong anak. Ang pangako ko naman para sa iyo ay gagawin ko ang lahat para maibalik ka bilang pinuno ng pamilyang Puti. Paano iyon?"Nag-alinlangan si Eron. "Kailangan ba iyon?""Of course," biglang naging solemne si Donald sa kabila ng kanyang ngiti. "I am a man of my word, and verbal promises never count in my opinion. Hindi ka ba sumasang-ayon?"Napasulyap si Eron sa pagitan ng ngiti ni Donald at ng mga bodyguard ni Donald na nakatayo sa kanilang paligid, at naramdaman niyang tumutulo ang pawis sa kanyang noo.Gayunpaman, pagkatapos mag-isip
“Quinn Ocean?! Buhay ka?!”Tinitigan ni Donald si Quinn nang hindi makapaniwala at mas nagulat na makitang kasama niya si Frank!“Pasensya na kung nadismaya kita, pero buhay pa ako!” Malamig na tumawa si Quinn habang kumunot ang noo niya at sumigaw siya, “Pinatay mo ang tatay ko at pinilit akong patalunin sa isang bangin. At ngayon, magbabayad ka!”Kahit sumugod sa kanya si Quinn nang may hawak na espada, sa sobrang higpit ng panga ni Donald ay halos mabasag ang ngipin niya. “Mga tanga! Lahat sila!” sigaw niya. Malinaw na ngayon kung bakit hindi nahanap ng mga tao niya ang bangkay ni Quinn!Gayunpaman, hindi siya basta-basta gugulong at mamamatay—kaagad niyang tinumba ang mesa at mabilis na tumalon paatras para bunutin ang dalawang nakasabit sa pader. Pagkatapos ng lahat, isa pa rin siyang vigor wielder!Kahit na ganun, hindi mapipigilan ang galit ni Quinn. Hiniwa niya ang mesa at nakipagpalitan ng atake kay Donald!Sa kabilang banda, dahan-dahang pumasok si Frank at napansin
Ang kaliwang kamay ni Donald—na nakatago sa mata ng lahat—ay biglang pumindot sa isang nakatagong uka sa pader. Pagkatapos, isang itim na handgun ang lumitaw at lumapag sa kamay niya. Habang patuloy siyang sinugod ni Quinn nang nakataas ang espada, ngumisi siya nang mabangis habang tinapat niya ang baril sa pagitan ng mga mata niya. “Ano—”Nanlaki ang mga mata ni Quinn, hindi niya inasahang may tinatago palang alas si Donald!Ang masaklap pa roon, babarilin siya nito sa ulo bago pa ito maabot ng espada niya!Habang kagat ang labi niya, pumikit siya at sumuko sa kanyang kapalaran…Bang!Klang!Tumunog ang putok ng baril na sinundan ng nakakasulasok na amoy ng pulbura. Dumilat si Quinn at inisip na nabaril siya… ngunit nakita niyang lumipad ang baril mula sa mga kamay ni Donald at tumama ang bala sa plorera sa likod niya. “Frank Lawrence!!!” Nagwawalang tinitigan ni Donald si Frank. Nakita niya si Frank na nagpakawala ng isang bugso ng purong vigor niya at nagpalipad sa
Naiilang na nakatayo si Mona sa malapit habang kumukurap. “Hmm…” huni niya habang lumingon siya kay Frank. “Dapat din ba kitang yakapin, Frank?”“Tigilan mo yan.” Itinulak siya ni Frank nang lumapit siya. Si Kiki ang huling dumating. Pinatunog niya ang dila niya habang pinanonood ang ibang mga babaeng mag-usap, sumimangot, maglambing, o umiyak sa paligid ni Frank. “Ano to, Trevor?” Tanong ni Frank nang nakita niyang dumating si Trevor Zurich kasama ng mga tao niya. Ngumisi si Trevor. “Mukhang hindi sila sumailalim sa kahit anong pang-aabuso—may agenda man si Maron rito, pero para lang itong house arrest. Ang totoo, nasa loob sila ng guest room at hindi sa basement. “Oo, wag kang mag-alala, Frank—ayos lang kami,” sabi ni Helen nang nakangiti. “Anong ibig mong sabihing ‘ayos lang’?” Pinagpatong ni Vicky ang mga braso niya sa dibdib niya at naiinis na nagsalita. “Kinailangan kong matulog sa iisang kama kasama mo, at muntik mo na akong mahulog! Magdiet ka, Helen!”“M-Manahimi
“Sige, Mr. Lawrence.” Sumang-ayon si Trevor dito kaagad nang walang tanung-tanong. Pagkatapos ay bumalik si Frank sa Maybach niya ngunit para bang masikip ito habang nagtatalo ang mga babae sa kung sino ang uupo sa harapan. Sa huli, nanalo si Winter, hindi dahil natalo si Vicky o si Helen, ngunit dahil hindi nila kayang isiping mauupo sa harap ang isa sa kanila. “Hmph. Maraming beses naman na akong umupo sa harapan kasama ng darling ko,” singhal ni Vicky habang pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya. “Sino ang darling mo? Ang kapal ng mukha mo,” sagot ni Helen na naglaho ang parang reyna ng yelong pag-uugali niya. “Hay, tigilan niyo na nga yan…” Hinimas no Frank ang kilay niya—katapusan na ng mapayapang buhay niya. “Hindi ako babalik sa Skywater Bay,” sabi ni Kiki na nakatayo sa labas ng kotse at kumakaway. “Sinukuan na ako ng mga Sorano pagkatapos mamatay ni Hubert Sorano, at pwede na akong mabuhay sa paraang gusto ko ngayon.”“Magiging ayos ka lang ba?” Kumunot an
Kinawayan siya ni Helen at bahagyang ngumiti. “Tama na yan—may dala akong magandang balita, dahil kaming Northstream Lanes ay parte nang muli ng Lane family.”“Uh huh, tapos?” Nanatiling hindi apektado si Frank. Hindi nagulat si Helen at nagpatuloy na ngumiti. “Well, hindi lang yun. Sinabi rin sa'kin ni Tito Gavin na isa na ako ngayong kandidato para sa head ng pamilya!” “Kandidato lang?” suminghal si Frank sa pagkamuhi. “Hoy, wag kang masyadong sakim!” Binatukan siya nang mahina ni Helen habang tumatawa. “Yung iba kailangan pa nilang kalkalin ang utak nila para magplano para lang makakuha ng pagkakataon. Nakakamangha nang ang isang taong kagaya ko, na kakabalik lang sa pamilya, ay pinili nila!”Ang totoo, walang pakialam si Helen sa pagbalik niya sa main family kagaya ni Frank. Magiging sangay lang sila ng kamaganak, na may mababaw na relasyon sa Southstream Lanes nang walang makahulugang usapan. Dahil dito, iba ang pagiging isang kandidato para sa susunod na head ng pamilya