Agad na nagtanong si Frank, “Sinong umatake kay Carol Zims, at nasaan si Winter?!”Naririnig ni Trevor ang galit sa boses ni Frank, ngunit hinding-hindi siya magsisinungaling sa kanya.Hinanda niya ang sarili niya, at umamin siya, “Nasa Lane Manor si Ms. Lawrence.”“Ang Lane family nanaman?!”Nagwala si Frank noong sandaling iyon, maririnig ang panggigigil ng kanyang mga ngipin. “Sawang-sawa na ako! Panahon na para tapusin ko ang lahat nang ito! Trevor, ipadala mo ang pinakamahuhusay mong mga doktor para alagaan si Carol!”“Yes, Mr. Lawrence!” Agad na sagot ni Trevor.Noong ibinaba ni Frank ang tawag, sumimangot siya habang naglalakad siya palabas ng kanyang mansyon.Biglang bumuhos ang malakas na ulan, at umugong ang nakakabinging kulog sa kalangitan na para bang sumasalamin sa nararamdaman ni Frank.“Ubos na ang pasensya ko, Lolo! Nakasalalay na sa kanila ang lahat!”Vroom!Tinapakan ni Frank ang gas pedal, at bumangga sa guardrail ang kanyang Maybach habang humaharurot siy
Nakaupo si Henry sa may balkonahe, pinagmamasdan niya ang pagbuhos ng ulan at ang kidlat sa malayo.“Lolo…?”Muling tinawag ni Helen ang Lolo niya, at sa wakas ay natauhan si Henry.Lumingon siya at pinilit ngumiti. "Oh, Helen. Anong ginagawa mo? Hindi ba dapat kumakain ka ng hapunan kasama ng nanay mo at ng iba pa?” Hindi nakaimik si Helen nang makitang lalong lumakas ang kulubot ng kanyang lolo sa nangyari kahapon, at lumuhod lang siya sa tabi nito."Oh, Helen..." Hinila siya ni Henry sa kanyang mga bisig at ginulo ang kanyang buhok habang umuungol sa sakit. "Frank is such a wonderful kid. Bakit ni isa sa inyo ay walang nakakakita niyan?""Alam ko..." humihikbi si Helen. "But he's so proud and stubborn. Sinabi ko sa kanya na magpasalamat kay Mr. Graves, pero kailangan niyang tumanggi, kahit na iniligtas ni Mr. Graves ang buhay niya!""Mr. Graves? As in Chaz Graves?!" Nag-double take si Henry at sinampal ang sarili sa noo. "Naku Helen—napaka tanga mo!"“Lolo…?”Napabuntong-h
Si Luna, na gustong-gustong makapaghiganti, ay sumimangot noong nakita niya na nagsuot ng sapatos si Helen."Ipagtatanggol mo ba talaga ang bastos na nangmomolestiya sa akin?!" sigaw ni Luna.Tuluyan na siyang hindi pinansin ni Helen at nagmamadaling lumabas na naka-stilettos.Madilim at umaagos sa labas, ngunit isang matayog na pigura ang nakatayo sa gitna nito.Nanatiling walang kibo si Frank kahit na pinagmamasdan niya si Helen na tumatakbo palapit sa kanya, na nilalabanan ang ulan.Bang!Isang kidlat ang nagpapaliwanag sa kalangitan, at nakita ni Helen ang kanyang mukha noon.Lumapit sa kanya sa kabila ng ulan, umiyak siya, "Pumasok ka, Frank! Pag-usapan natin ito... Alam kong mali ako sa pagdududa ko sa iyo. Mapapatawad mo ba ako?"Si Frank ay nanatiling tahimik, ganap na hindi pinansin.Maya-maya, nagmadaling lumabas si Gina at ang iba dala ang kanilang mga payong. "Oh, Helen—bakit lumabas ka sa buhos ng ulan na walang payong?""Nasaan ang kapatid ko, Gina?!" Agad na su
Napakataas ng tingin ni Dwight sa sarili niya nang magsalita siya habang nakatingin ng masama kay Hughie at sa iba pa, “Sinabi ko sa inyong lahat na manatili kayo sa loob—ipaubaya niyo na ang lahat sa’min.”Ang kanyang diskarte, ang Crestone Fists, ay palaging tinatalo ang sinumang kalaban sa isang madugong pulp, kaya mas gugustuhin niyang walang madla."Oo, oo, oo." Hindi naman nakipagtalo si Hughie at mabilis na hinila si Cindy papasok.Sinimulan ding hilahin ni Gina si Helen. "Come on, Helen. Ipaubaya mo na lang sa mga kaibigan ni Hughie ang bastard—let's stay out of this."Tinamaan kaagad ni Helen ang kamay niya at nagtanong, "Anong pinag-uusapan ni Frank? Anong nangyari kay Winter?!""Y-Yung walang hiyang ‘yun..." Nagpupumiglas na sumagot si Gina pero hindi nagtagal ay bumigay at nagalit sa halip, "Just stay out of this. Mas mahalaga na maibalik ang pamilya natin sa pangunahing pamilya. At nag-aalala ka lang na pakasalan si Chaz!""Mom!" sigaw ni Helen. "How could you do thi
Tumingin si Frank sa masamang ngiti ni Dwight habang sinusubukan niyang linlangin ang magkabilang panig."Tabi." Sabi ni Frank.Naglaho ang ngiti ni Dwight. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito, bata?""Ikaw ang may gusto nito," sagot ni Frank habang dahan-dahang lumingon at pinandilatan ng mata si Dwight. "Tumabi ka kung gusto mong mabuhay."Natawa lang si Dwight sa pagbabanta ni Frank. "Wala pang nakapagsalita ng ganyan sa akin sa negosyong ito.""May tao na ngayon," itinuro ni Frank, walang kibo.Agad namang nagalit si Dwight at hinawakan si Frank sa balikat habang naglulunsad ng suntok sa tiyan ni Frank."Ikaw ang nagtanong nito!" He flashed a bloodthirsty grin, already envisioning Frank's stomach pumutok bukod sa kanyang solong suntok.Pow!At gayon pa man, nawala ang ngiti ni Dwight, napalitan ng lubos na pagkabigla.Ang kanyang panalo na Crestone Fists—na inilunsad sa ganoong kalayuan—ay tumama kay Frank nang husto sa tiyan gaya ng nilayon, ngunit walang sugat na nan
At pagkatapos nun, binura ni Frank ang isang buong guild ng mga black market hitmen.Si Gina at ang iba ay nanatiling nakakalimutan sa loob ng Lane Manor, dahil soundproof ang mga dingding at walang humpay ang pagkulog sa labas. Hindi nila marinig ang patayan o ang death screams ng mga hitmen.Kumbinsido na hindi mananalo si Frank laban sa napakarami sa kabila ng kanyang lakas, at tiyak na hindi ang sikat na Dwight Houston, inilabas ni Gina ang Lafayette na alak na inihanda niya noon pa man at napuno ang mga baso ng lahat bilang pagdiriwang.Ngayon, hinintay na lang nilang buhatin ni Dwight ang bangkay ni Frank sa loob.Lumingon kay Cindy, tinanong ni Gina, "Naipadala mo na ba ang larawan sa mga Turnbull?"Tumango si Cindy at ngumiti. "Huwag kang mag-alala—ako mismo ay galit kay Vicky Turnbull, ngunit magagalit siya kapag nalaman niyang ang kanyang gigolo ay may isa pang asong babae sa gilid. Kailangan lang nating itapon ang bangkay ni Frank sa kanyang pintuan, at siya ay mapuno n
”Ang lakas ng loob mo, Frank!”Mawawala rin si Gina, ngunit ang sigaw ni Luna ang nagparamdam sa kanya. "Tulong! Sobrang sakit! Mamamatay na ako!" Agad na sumigaw si Gina kay Frank, "Hindi mo ba alam kung sino ang natamaan mo, hayop ka?! Siya ang asawa ni Gavin Lane—isa ang pamilya nila sa Four Families ng Southstream! Kung hahayaan mo si Luna at magmakaawa, baka magsalita ako sa ngalan mo. para hayaan ka nilang mabuhay kung patuloy kang matigas ang ulo, mamamatay ka!""Hmph."Nang makita niya na delusyonal pa rin si Gina, hinigpitan lamang ni Frank ang pagsakal niya kay Luna."Mmmph!!!!"Namula ang mukha ni Luna, nanginginig ang mga braso na parang humihingi ng tulong kay Gina."Tumigil ka, Tita Gina! Baliw siya!" Agad na hinila ni Cindy si Gina at lumingon kay Hughie, sumisigaw, "Go! Kunin mo ang asong iyon sa basement, o papatayin tayong lahat ng Southstream Lanes kapag namatay si Luna!"Agad na bumaba si Hughie at hindi nagtagal ay bumalik kasama si Winter, na nakagapos ng
”Oo, ako si Hughie. Mr. Lawrence, a—”Sinuntok siya ni Frank bago pa siya makatapos, kahit na hindi nakipag-ugnayan ang kanyang buko.Ito ay ang purong sigla na umiikot sa kanyang kamao, na napunit sa hangin na parang kidlat na nagpalipad kay Hughie.Ang kanyang malaking katawan ay bumagsak nang marahas sa sahig, ang kanyang mga meridian ay naputol nang siya ay naiwan na may butas sa kanyang dibdib.Ang kanyang mga mata ay umiikot sa kanilang mga socket, at malinaw na hindi siya humihinga."Argh!!!" Sumigaw kaagad si Cindy at lumuhod, hinawakan ang kanyang ulo gamit ang dalawang braso.Hindi siya mangangahas na suntukin si Frank—hindi tulad ng kanyang tiyahin, nakita niya ang tunay na ugali ni Frank.Kung kaya niyang pumatay ng tao ng hindi kumukurap, posibleng siya na ang sumunod kapag hindi pa siya nanahimik."Frank Lawrence!"Parehong galit at takot na sumigaw si Gina, tinuro ang nanginginig na daliri kay Frank, "Inggrata ka! Tumanggi kang gamutin si Luna, tapos inatake mo
Tinaas ni Cindy ang lahat ng daliri niya habang sumigaw siya, “Sampung beses, Tita Gina! Hindi, baka higit pa nga! Binenta natin to ng limandaang milyon, pero ngayon, nagkakahalaga na ito ng limang bilyon! Limang bilyon, Tita Gina!”Nang marinig ang numerong iyon, nanigas si Gina matapos niyang mapaupo, at hindi siya nakapagsalita. “Dali… Dali!” sigaw niya pagkatapos tumulala nang matagal, sabay iniunat ang kamay niya kay Cindy. “Ibigay mo sa'kin ang phone ko. Tatawagan ko si Frank!”“Sige!”Talagang sabik na sabik si Cindy—tiyak na makakakuha siya ng parte kapag mabawi ni Gina ang lupang iyon. Gayunpaman, nang nakuha ni Gina ang phone niya at tinignan ang contact list niya para hanapin ang pangalan ni Frank, nanigas siya bago niya siya natawagan. “Anong problema, Tita Gina? Tawagan mo siya!” Sigaw ni Cindy, na halatang mas kabado kaysa kay Gina. Ganun rin si Peter, na pinilit si Gina sa sandaling iyon, “Tawagan mo siya, Ma. Bakit ka nagdadalawang-isip?”“Ako…”Natulala si
Nagpatuloy na magyabang si Peter, “Hayaan mo siyang kumapit kay Frank kung gusto niya. Mamalasin din sila sa huli at magmamakaawa sa paanan natin!”“Tama! Talagang nagtitino na ang anak ko!”Nakahinga nang maluwag si Gina na marinig ang mga salitang iyon, ngunit kaagad na nailang ang mukha niya. “Kahit na ganun… Naibenta ko na ang lupang yun.”“Ano?!”Tumalon si Peter nang parang pusang naapakan ang buntot. “Ma… Ano? Nabenta mo na yun kaagad?! Sino namang bibili nun sa'yo?!”Naiilang na napakamot ng ulo si Gina, naramdaman niya ang konsensya niya dahil sa reaksyon ng anak niya. “Medyo nag-alala ako pagkatapos ka naming hindi matawagan, kaya binenta ko to kay Frank.”“Kay Frank?! Binenta mo to kay Frank?!”Para bang sasabog si Peter. Kahit na ganun, kumapit siya sa huling pag-asa niya at pinilit na ngumiti habang kalmadong nagtanong, “Magkano mo to binenta sa kanya?”“Limandaang milyon.” Nakangisi si Gina habang tinaas niya ang mga daliri niya. “Ayos lang, Peter. Gusto niyang
Nanlumo ang mukha ni Gina sa sandaling nakita niya si Peter, at sumigaw siya, “Hayop ka! Ang kapal ng mukha mong ipakita ang mukha mo rito!”Talagang pinasakay siya ni Peter. Napakasama na siguro ng nangyari sa kanya kung hindi binili ng talunang si Frank ang bulok na lupa sa mga kamay ni Gina. Ang habulin ng mga loan shark at mawala ang Lane Manor? Naisip pa lang ito ni Gina ay napangiwi na siya. Nanginig siya sa galit habang tinitigan niya nang masama ang may gawa nito at dinuro si Peter habang sumigaw siya, “Walanghiya kang basura ka! Balak mo bang ipapatay ang nanay mo?! Tapos ang kapal pa rin ng mukha mong pumunta rito?!”“Ano ka ba, Ma. Sobra naman yan.” Kinamot ni Peter ang ulo niya ay mapagpaumanhing ngumiti. Sinubukan niyang ilagay sa mesa ni Gina ang mga bouquet na binili niya, ngunit hinawi niya ito. Nalaglag ang mga bulaklak habang sumigaw siya, “Layas! Ayaw kitang makita! Wala akong anak na lalaki—hindi yung sinusubukang lokohin pati ang sarili niyang nanay!”Nanl
Halatang sinusubukang umiwas ni Peter sa responsibilidad. Gayunpaman, tumayo si Kit, naglakad papunta kay Peter, at hinablot siya sa kwelyo habang sumigaw siya, “Ikaw ang nakaisip ng lahat ng ito! Niloko mo ang nanay mo gamit ng lupang yun para makuha ang pera niya—tignan mo ang nangyari! Binigyan mo lang sila ngayon ng pera!” Binato niya si Peter sa sofa at sumigaw, “May tatlong araw ka. Bawiin mo ang lupang iyon sa kung magkano mo ito ibinenta, kundi ay pupugutan kita ng ulo!”"Security!"Habang hinampas ulit ni Kit ang mesa niya, bumukas ang mga pinto ng opisina niya. Pumasok ang dalawang maskuladong bodyguard na may taas na dalawang metro habang tinuro ni Kit si Peter at sumigaw, “Iitsa niyo siya palabas!” “Masusunod, Mr. Jameson,” sagot ng mga bodyguards, pagkatapos ay dinampot si Peter nang parang pusa at initsa siya sa kalsada. “Sumosobra na kayo!” Sumigaw si Peter habang bumangon siya, pinaglaban ang damit niya, at sumigaw sa opisina ng Zomber Group, “Paano ko nam
Pagkatapos ay iniabon ni Frank si Winter mula sa bathtub at nilagay siya sa kama. Pwede niya siyang iwan nang ganyan, pero nang makitang malalim ang tulog niya at basang-basa siya, sumuko siya pagkatapos ng mahabang pagdadalawang-isip. Tiyak na magkakasipon siya kapag nagpatuloy siyang matulog nang ganito, at wala siyang malalaman dahil tulog siya. Pinunasan siya ni Frank, pagkatapos ay kumuha ng damit mula sa damitan niya at tinulungan siyang magbihis. Ginawa niya ang lahat para hindi tumingin, pero nakita pa rin naman niya. Nakakailang ito, pero natapos niya ito sa huli at nakahinga nang maluwag habang tumakas siya mula sa kwarto ni Winter. -Natakot din si Frank na manatili sa Skywater Bay dahil magiging nakakailang ang sitwasyong paggising ni Winter, kung kaya't tumakas siya ng Riverton pagsapit ng gabi. Sa sumunod na araw, nagpakita siya sa opisina ng Lanecorp sa Zamri at maagang pumasok sa trabaho. Kahit na ganun, bilang head ng health and security department ng
“Nadroga ka. Magtiis ko na lang muna—tutulungan kita pag-uwi natin.”Pinagngitngit ni Frank ang ngipin niya para tiisin ang lambot habang nakatuon ang mga mata niya sa daan. “Oh… Sige…” umungol si Winter habang maamo siyang tumango. Nang nakauwi na sila sa wakas sa Skywater Bay, dinala niya si Winter sa kwarto niya. Mabuti na lang at walang ibang tao sa mansyon. Aligaga si Carol Zims sa snackbar niya, habang bumalik sina Noel York at Kat Yego sa opisina ni Noel pagkatapos ng perfomance nila sa convocation at hindi pa sila nakakauwi. Isa itong pambihirang pagkakataon…Sinampal ni Frank ang sarili niya at mapait na tumawa—pambihirang pagkakataon?! Ano yun?!Hinanda niya ang pampaligo, tinunaw niya ang antidote dito at pinalakas ang solusyon gamit ng pure vigor niya. Hindi nagtagal, isang sariwang bango ang nagmula sa bathtub. “Sige na, Winter. Ngayon—”Lumingon si Frank, ngunit nakita niya si Winter na nakasuot lang ng underwear at parang lasing na nakangiti sa kanya n
"Frank…"Biglang lumapit si Winter kay Frank, sabay sumandal sa kanya at kumapit sa braso niya habang hiningal at nagmakaawa, “K-Kalma ka lang, Frank… Magkakaproblema ka… kapag pinatay mo siya—”Bago pa siya nakatapos, pumikit ang mga mata niya at bumagsak siya sa lapag nang walang malay. "Winter!"Nang makitang mawalan ng malay si Winter, walang oras si Frank para kay Bill—initsa niya siya, pagkatapos ay binuhat niya si Winter at pumikit para pakiramdam siya. Hindi nagtagal, nakaramdam siya ng apoy na nagsisimula sa loob ng katawan niya at nagtaka siya sa umpisa. Kahit na ganun, bigla niyang naalalang pinilit siya ni Bill na uminom ng wine, na nilagyan siguro ng gamot na nagpapasabik sa katawan. “Hayop ka!”Nakikita ni Frank kung anong binabalak ni Bill at kaagad siyang nagalit. Ngunit sa dami ng mga nanonood sa kanila, hindi niya pwedeng gamutin si Winter dito at napilitan siyang pakawalan si Bill. Kahit na ganun, habang dala niya si Winter palabas ng hall, inapakan n
Whoosh!Inihampas ni Frank ang machete pababa ngunit huminto sa tapat ng mukha ng sanggano. Kaagad na natakot ang sanggano at naihi sa pantalon niya sa sandaling iyon. “Lumayas kayo!” Sigaw ni Frank na tumingin sa paligid—huminto lang siya dahil maraming mga estudyante sa paligid, at matatakot sila kapag pinagpapatay niya silang lahat. At nang dahil nakita nila kung anong nangyari naintindihan ng mga sangganong kayang lumaban ni Frank at baka nga isa pa siyang martial artist. Hindi magiging banta sa kanya ang mga mahihinang kagaya nila at malulumpo lang sila habangbuhay. Nang maisip iyon, nagsimulang tumakas ang bawat isang sanggano, nang hindi nababahala sa pagsigaw nang malakas ni Bill, “Tumigil kayong mga hayop kayo! Hindi ko kayo binayaran para maging duwag! Sugurin niyo siya!”Nahuli pa nga niya ang isa sa mga tumatakas na sanggano. Hinawakan niya siya sa manggas at pinigilan siya tumakbo. Nakatitig ang sanggano habang naglakad si Frank papunta sa kanya at tumitig na
“Wag mo kong alalahanin, Frank! Umalis ka na!”Sigaw ni Winter, kahit na nanlalaban siya sa hawak ni Bill. Isa talaga siyang mabuting bata. Kumbinsido siyang walang laban si Frank sa limampung nakakatakot na sanggano!“Hah!” Suminghal naman si Bill. “Kasalanan mo to sa pagpapahiya mo sa'kin, pero wag kang mag-alala—pagkatapos ko sa'yo, mamahalin ko nang maayos ang kapatid mo.”Hinila niya si Winter sa buhok, pagkatapos ay pinadaan ang ilong niya sa pisngi niya at huminga nang malalim bago umungol, “Oh, ang kababaihan ng Draconia. Napakatamis talaga ng amoy nila, di ba? Tsk, tsk… Nakakahanga talaga ang kapatid mo! Hahaha!”Habang tumawa si Bill, tumulo ang mga luha ni Winter sa sakit ng anit niya, ngunit nanlaban pa rin siya. “Takbo, Frank!” sigaw niya. “Pasensya ka na talaga… hindi na dapat kita sinabihang pumunta…”Nanatili lang si Frank sa kinatatayuan niya. Pumikit siya at huminga nang matagal. Nang binuksan niya ulit ang mga mata niya, napakalamig ng titig niya. “Bibigya