Humarap si Hans kay Burt. “Anong gagawin natin sa isang ‘to, Mr. Lawrence?”Naiwang lumunok si Burt noon—nagagawa na siya ni Hans sa isang strike, at hindi siya tatagal ng isang round sa isang laban.Hindi niya maiwasang matakot, ngunit ang tanging pagpipilian niya ay maghintay sa hatol ni Frank.Gayunpaman, sumulyap lang dito si Frank bago tahimik na sinabing, "Kalimutan mo na 'yan. Huwag mo na siyang pakialaman."Ano?" Nag-double take si Hans—hindi ito ang istilo ni Frank!Ang sinumang magtangkang pumatay sa kanya ay papatayin bilang kapalit, at pahihirapan din siya ni Burt bago iyon!Pero wala siyang pakialam?"Mr. Lawrence, pakakawalan na lang ba natin siya?" naguguluhang tanong ni Hans.Pinaikot siya ni Frank. "Ano, tinatanong mo ba ako?""No, of course not. I'd never question your magnanimity, sir." Agad na itinaas ni Hans ang kanyang mga kamay at isinandal ang kanyang ulo.Naiwang tulala si Burt kahit na nanonood siya—kahit ang isang malinaw na mataas na opisyal ng mil
Ngumiti si Jade. “Oh, ano bang sinasabi mo? Pamilya tayo—magsabi ka lang kapag may kailangan ka. Siguradong tutulong ako sa abot ng makakaya ko.”Tumango si Henry bilang kasiyahan. "Naaresto ang asawa ni Helen, at umaasa akong gagamitin mo ang iyong mga contact sa Southstream para piyansahan siya."Agad na kumunot ang noo ni Jade kay Helen—hindi niya kailangan ng imahinasyon para sabihin na hiniling ng brat kay Henry na hikayatin siya.After a long thought, she started, "Hindi naman sa ayaw kong tumulong, pero nilabag niya ang mga batas ng bansa—paano ako tutulong?""Kilala ko si Frank," mabilis na sabi ni Henry. "Siguradong pini-frame siya. Ilabas mo na lang siya, tapos iimbestigahan natin ng maayos ang isyu."Lumuhod din si Helen sa harap ni Jade, nakikiusap, "Please, Tita Jade. I'm begging you to save Frank."Nang sabihin sa kanya na tumanggi si Burt na makinig kay Vicky, nag-panic siya dahil wala siyang maisip na iba na magpiyansa kay Frank.At nang makita ni Henry na lumuho
Nag-alinlangan si Helen at nagtanong, “Mr. Graves, urgent ito. Kaya mo ba itong asikasuhin sa lalong madaling panahon?”Pagkatapos ng lahat, si Frank ay inalis—isa pang minutong nasayang ay nangangahulugan ng karagdagang panganib!"Hindi mo pwedeng madaliin ang mga ganyan. Due process, you see?" Malungkot na sabi ni Chaz.Gayunpaman, naunawaan kaagad ni Helen na ipinahihiwatig ni Chaz na may gusto siyang kapalit—siya ay humihingi ng pabor, pagkatapos ng lahat.Magkaibigan man sila noong bata pa sila, ilang taon na ang lumipas at naging magkalayo sila."Sige, saan tayo magkikita?" mabilis na tanong ni Helen.Si Chaz ay nagpadala sa kanya ng isang address, at si Helen ay nagtungo nang walang pag-aalinlangan nang matanggap niya ito, hindi nakakalimutang sabihin sa kanyang sekretarya na ilipat ang lahat ng pera ng Lane Holdings sa isang tinukoy na account.-Mabilis na bumaba si Helen pagkatapos iparada ang kanyang sasakyan sa labas ng Hoff Hotel at mabilis na namataan ang guwapo,
Naging emosyonal si Helen nang malaman niya na pinahahalagahan ni Chaz ang pagkakaibigan nila noon.“Maraming salamat, Mr. Graves…”Biglang tanong ni Chaz na curiosity, "By the way, who's Frank Lawrence to you?""Ang aking dating asawa."Tumango si Chaz bilang realisasyon. "Naku! Nabalitaan ko nga na ikakasal ka, pero nasa ibang bansa ako kaya hindi ako nakadalo sa kasal mo. Nakakahiya! Balita ko siya ay isang mababang buhay at nag-freeload ng iyong pamilya sa loob ng tatlong taon nang hindi nagtatrabaho ng maayos na trabaho, bagaman— bakit mo siya iligtas?"Nawala si Helen ngunit hindi nagtagal ay napangiti siya nang maalala si Frank. "Wala naman siya, pero masaya ako sa kanya. Isang pagkakamali na hiwalayan ko siya at pinagsisisihan ko, pero naging mabuti pa rin siya sa akin. Kaya naman umaasa akong tutulungan mo siya—na-frame siya."Tumango si Chaz, hindi inaasahan na ganoon kataas ang tingin niya kay Frank.Gayunpaman, ito ay isang bagay lamang ng pagpiyansa kay Frank, kaya
Napansin ni Hans ang pagsimangot ni Frank at agad siyang tumingin sa direksyon kung saan nakatingin si Frank.Doon, nakita niya si Helen na kumakain kasama ang isang lalaking hindi niya kilala, at mukhang nag-eenjoy siya.Hindi pa nakilala ni Hans si Helen noon, ngunit alam niyang dati itong asawa ni Frank, at marami itong nagawa para sa kanya.Kung mayroon man, ito ay nakakagulat kung maaari niyang panatilihing natural na makita itong naghahapunan kasama ang ibang lalaki."Magpalit ba tayo ng pwesto, Mr. Lawrence?" mabilis na tanong ni Hans.Bumalik sa normal ang ekspresyon ni Frank noon. "Hindi. Magkahiwalay na kami ngayon, at hindi kami higit sa mga estranghero."Si Hans, gayunpaman, ay nag-alinlangan na—makakalaban kaya ni Frank ang mga Salazar at ang mga Chandler kung wala siyang pakialam?Naturally, wala siyang lakas para sabihin ito.Dahil doon, sabay silang pumasok sa loob, umupo malapit sa pintuan, at umorder ng ilang simpleng pagkain, na hindi nagtagal ay nilamon nila
Nang mabilis na sumakay si Frank sa kotse, agad siyang sinundan ni Hans ng walang pag-aalinlangan.Si Helen ay naiwang nanonood sa lubos na pagkabigo habang sila ay nagmamaneho sa malayo.Lumabas agad si Chaz, tinitigan ang lumuluha nitong mukha habang sinasabing, "I never knew that your ex-husband was that type of person.""Paumanhin," paumanhin ni Helen. "I'm such a complete idiot."Napangiti si Chaz. "It's not your fault—and I'm helping you, not him. Why don't we go relax over some drinks?"Umiling si Helen. "Hindi, may gagawin pa ako—I have to go now. It's my treat some other day."Hindi siya pinilit ni Chaz, dahil hindi pa ito ang oras.-Samantala, nagmamadaling pumunta si Burt sa villa district sa Riverton Gulf pagdating ng gabi.Nakita niya si Quinn Ocean pagkapasok niya sa loob ng drawing room at napaluhod ang isang tuhod. "Milady.""Bumangon ka. Anong nangyari sa mukha mo?" Tanong ni Quinn habang nakatitig sa mukha nito, nagulat nang makitang nasasaktan siya."Nabu
Nagulat ang lahat ng nasa villa sa lakas ng boses niya.Bago pa man sila makapag-react, lumipad ang pinto nang may malakas na kalabog at diretsong bumagsak sa harap ng sopa kung saan sila nakaupo.Ang pinto, na kung saan ay magdadala sa ilang mga lalaki upang buksan, ay may isang partikular na malinaw na naka-print na sapatos din dito.Lumamig ang ekspresyon ni Quinn, habang si Burt ay agad na tumalon sa isang sulok, alam na ang mga bagay ay nawala sa kamay."Sino iyon?! How dare you barge into the Salazars' turf?!"Isang grupo ng mga lalaking nakaitim ang lumabas, may hawak na mga sandata."Lumayo ka!" Napasigaw si Quinn, nang makitang nag-aabang sila ng away.Pinigilan niya ang mga ito na palibutan si Frank hindi dahil ayaw niyang mamatay ito, ngunit sa halip ay magsasayang lang sila ng oras dahil ang mga basurang tulad nila ay walang banta sa kanya."Hehe..." Humagikgik siya habang bumangon, nakahalukipkip ang kanyang mga braso sa harap ng kanyang dibdib na para bang hindi n
Hindi bumagal ang paglalakad ni Frank habang palakas ng palakas ang pagnanais niyang pumatay.Sa kabilang banda, biglang gumagalang ang ekspresyon ni Quinn habang tumatango. "Tito Sal, parang kailangan mong ilagay ang brat na ito sa pwesto niya.""Tito Sal?"Naramdaman ni Frank ang isang bugso ng unos sa likuran niya bago niya ito namalayan, tulad ng isang daang ibon na sabay-sabay na sumisigaw.Naiinis na siya bago pa man umabot sa kanya ang atake."Masyado ka talagang conceited, bata! Oras na para turuan ka na laging may mas malaking isda!" sumigaw ang boses ng matandang lalaki habang tumatalon palabas mula sa likod ni Frank, ang kanyang mga daliri ay tumatama patungo sa batok ni Frank na kasing bilis ng kidlat."Turuan mo ako, kapag ang kaya mo lang gawin ay bulagan ako? Ito lang ba ang kayang gawin ng Sage Lake Sect?!"Gayunpaman, naramdaman na ni Frank ang kanyang presensya.Hindi niya lang akalain na ganoon kabilis ang galaw niya—o sa totoo lang, napaka-brazenly.Tinawag
Tinaas ni Cindy ang lahat ng daliri niya habang sumigaw siya, “Sampung beses, Tita Gina! Hindi, baka higit pa nga! Binenta natin to ng limandaang milyon, pero ngayon, nagkakahalaga na ito ng limang bilyon! Limang bilyon, Tita Gina!”Nang marinig ang numerong iyon, nanigas si Gina matapos niyang mapaupo, at hindi siya nakapagsalita. “Dali… Dali!” sigaw niya pagkatapos tumulala nang matagal, sabay iniunat ang kamay niya kay Cindy. “Ibigay mo sa'kin ang phone ko. Tatawagan ko si Frank!”“Sige!”Talagang sabik na sabik si Cindy—tiyak na makakakuha siya ng parte kapag mabawi ni Gina ang lupang iyon. Gayunpaman, nang nakuha ni Gina ang phone niya at tinignan ang contact list niya para hanapin ang pangalan ni Frank, nanigas siya bago niya siya natawagan. “Anong problema, Tita Gina? Tawagan mo siya!” Sigaw ni Cindy, na halatang mas kabado kaysa kay Gina. Ganun rin si Peter, na pinilit si Gina sa sandaling iyon, “Tawagan mo siya, Ma. Bakit ka nagdadalawang-isip?”“Ako…”Natulala si
Nagpatuloy na magyabang si Peter, “Hayaan mo siyang kumapit kay Frank kung gusto niya. Mamalasin din sila sa huli at magmamakaawa sa paanan natin!”“Tama! Talagang nagtitino na ang anak ko!”Nakahinga nang maluwag si Gina na marinig ang mga salitang iyon, ngunit kaagad na nailang ang mukha niya. “Kahit na ganun… Naibenta ko na ang lupang yun.”“Ano?!”Tumalon si Peter nang parang pusang naapakan ang buntot. “Ma… Ano? Nabenta mo na yun kaagad?! Sino namang bibili nun sa'yo?!”Naiilang na napakamot ng ulo si Gina, naramdaman niya ang konsensya niya dahil sa reaksyon ng anak niya. “Medyo nag-alala ako pagkatapos ka naming hindi matawagan, kaya binenta ko to kay Frank.”“Kay Frank?! Binenta mo to kay Frank?!”Para bang sasabog si Peter. Kahit na ganun, kumapit siya sa huling pag-asa niya at pinilit na ngumiti habang kalmadong nagtanong, “Magkano mo to binenta sa kanya?”“Limandaang milyon.” Nakangisi si Gina habang tinaas niya ang mga daliri niya. “Ayos lang, Peter. Gusto niyang
Nanlumo ang mukha ni Gina sa sandaling nakita niya si Peter, at sumigaw siya, “Hayop ka! Ang kapal ng mukha mong ipakita ang mukha mo rito!”Talagang pinasakay siya ni Peter. Napakasama na siguro ng nangyari sa kanya kung hindi binili ng talunang si Frank ang bulok na lupa sa mga kamay ni Gina. Ang habulin ng mga loan shark at mawala ang Lane Manor? Naisip pa lang ito ni Gina ay napangiwi na siya. Nanginig siya sa galit habang tinitigan niya nang masama ang may gawa nito at dinuro si Peter habang sumigaw siya, “Walanghiya kang basura ka! Balak mo bang ipapatay ang nanay mo?! Tapos ang kapal pa rin ng mukha mong pumunta rito?!”“Ano ka ba, Ma. Sobra naman yan.” Kinamot ni Peter ang ulo niya ay mapagpaumanhing ngumiti. Sinubukan niyang ilagay sa mesa ni Gina ang mga bouquet na binili niya, ngunit hinawi niya ito. Nalaglag ang mga bulaklak habang sumigaw siya, “Layas! Ayaw kitang makita! Wala akong anak na lalaki—hindi yung sinusubukang lokohin pati ang sarili niyang nanay!”Nanl
Halatang sinusubukang umiwas ni Peter sa responsibilidad. Gayunpaman, tumayo si Kit, naglakad papunta kay Peter, at hinablot siya sa kwelyo habang sumigaw siya, “Ikaw ang nakaisip ng lahat ng ito! Niloko mo ang nanay mo gamit ng lupang yun para makuha ang pera niya—tignan mo ang nangyari! Binigyan mo lang sila ngayon ng pera!” Binato niya si Peter sa sofa at sumigaw, “May tatlong araw ka. Bawiin mo ang lupang iyon sa kung magkano mo ito ibinenta, kundi ay pupugutan kita ng ulo!”"Security!"Habang hinampas ulit ni Kit ang mesa niya, bumukas ang mga pinto ng opisina niya. Pumasok ang dalawang maskuladong bodyguard na may taas na dalawang metro habang tinuro ni Kit si Peter at sumigaw, “Iitsa niyo siya palabas!” “Masusunod, Mr. Jameson,” sagot ng mga bodyguards, pagkatapos ay dinampot si Peter nang parang pusa at initsa siya sa kalsada. “Sumosobra na kayo!” Sumigaw si Peter habang bumangon siya, pinaglaban ang damit niya, at sumigaw sa opisina ng Zomber Group, “Paano ko nam
Pagkatapos ay iniabon ni Frank si Winter mula sa bathtub at nilagay siya sa kama. Pwede niya siyang iwan nang ganyan, pero nang makitang malalim ang tulog niya at basang-basa siya, sumuko siya pagkatapos ng mahabang pagdadalawang-isip. Tiyak na magkakasipon siya kapag nagpatuloy siyang matulog nang ganito, at wala siyang malalaman dahil tulog siya. Pinunasan siya ni Frank, pagkatapos ay kumuha ng damit mula sa damitan niya at tinulungan siyang magbihis. Ginawa niya ang lahat para hindi tumingin, pero nakita pa rin naman niya. Nakakailang ito, pero natapos niya ito sa huli at nakahinga nang maluwag habang tumakas siya mula sa kwarto ni Winter. -Natakot din si Frank na manatili sa Skywater Bay dahil magiging nakakailang ang sitwasyong paggising ni Winter, kung kaya't tumakas siya ng Riverton pagsapit ng gabi. Sa sumunod na araw, nagpakita siya sa opisina ng Lanecorp sa Zamri at maagang pumasok sa trabaho. Kahit na ganun, bilang head ng health and security department ng
“Nadroga ka. Magtiis ko na lang muna—tutulungan kita pag-uwi natin.”Pinagngitngit ni Frank ang ngipin niya para tiisin ang lambot habang nakatuon ang mga mata niya sa daan. “Oh… Sige…” umungol si Winter habang maamo siyang tumango. Nang nakauwi na sila sa wakas sa Skywater Bay, dinala niya si Winter sa kwarto niya. Mabuti na lang at walang ibang tao sa mansyon. Aligaga si Carol Zims sa snackbar niya, habang bumalik sina Noel York at Kat Yego sa opisina ni Noel pagkatapos ng perfomance nila sa convocation at hindi pa sila nakakauwi. Isa itong pambihirang pagkakataon…Sinampal ni Frank ang sarili niya at mapait na tumawa—pambihirang pagkakataon?! Ano yun?!Hinanda niya ang pampaligo, tinunaw niya ang antidote dito at pinalakas ang solusyon gamit ng pure vigor niya. Hindi nagtagal, isang sariwang bango ang nagmula sa bathtub. “Sige na, Winter. Ngayon—”Lumingon si Frank, ngunit nakita niya si Winter na nakasuot lang ng underwear at parang lasing na nakangiti sa kanya n
"Frank…"Biglang lumapit si Winter kay Frank, sabay sumandal sa kanya at kumapit sa braso niya habang hiningal at nagmakaawa, “K-Kalma ka lang, Frank… Magkakaproblema ka… kapag pinatay mo siya—”Bago pa siya nakatapos, pumikit ang mga mata niya at bumagsak siya sa lapag nang walang malay. "Winter!"Nang makitang mawalan ng malay si Winter, walang oras si Frank para kay Bill—initsa niya siya, pagkatapos ay binuhat niya si Winter at pumikit para pakiramdam siya. Hindi nagtagal, nakaramdam siya ng apoy na nagsisimula sa loob ng katawan niya at nagtaka siya sa umpisa. Kahit na ganun, bigla niyang naalalang pinilit siya ni Bill na uminom ng wine, na nilagyan siguro ng gamot na nagpapasabik sa katawan. “Hayop ka!”Nakikita ni Frank kung anong binabalak ni Bill at kaagad siyang nagalit. Ngunit sa dami ng mga nanonood sa kanila, hindi niya pwedeng gamutin si Winter dito at napilitan siyang pakawalan si Bill. Kahit na ganun, habang dala niya si Winter palabas ng hall, inapakan n
Whoosh!Inihampas ni Frank ang machete pababa ngunit huminto sa tapat ng mukha ng sanggano. Kaagad na natakot ang sanggano at naihi sa pantalon niya sa sandaling iyon. “Lumayas kayo!” Sigaw ni Frank na tumingin sa paligid—huminto lang siya dahil maraming mga estudyante sa paligid, at matatakot sila kapag pinagpapatay niya silang lahat. At nang dahil nakita nila kung anong nangyari naintindihan ng mga sangganong kayang lumaban ni Frank at baka nga isa pa siyang martial artist. Hindi magiging banta sa kanya ang mga mahihinang kagaya nila at malulumpo lang sila habangbuhay. Nang maisip iyon, nagsimulang tumakas ang bawat isang sanggano, nang hindi nababahala sa pagsigaw nang malakas ni Bill, “Tumigil kayong mga hayop kayo! Hindi ko kayo binayaran para maging duwag! Sugurin niyo siya!”Nahuli pa nga niya ang isa sa mga tumatakas na sanggano. Hinawakan niya siya sa manggas at pinigilan siya tumakbo. Nakatitig ang sanggano habang naglakad si Frank papunta sa kanya at tumitig na
“Wag mo kong alalahanin, Frank! Umalis ka na!”Sigaw ni Winter, kahit na nanlalaban siya sa hawak ni Bill. Isa talaga siyang mabuting bata. Kumbinsido siyang walang laban si Frank sa limampung nakakatakot na sanggano!“Hah!” Suminghal naman si Bill. “Kasalanan mo to sa pagpapahiya mo sa'kin, pero wag kang mag-alala—pagkatapos ko sa'yo, mamahalin ko nang maayos ang kapatid mo.”Hinila niya si Winter sa buhok, pagkatapos ay pinadaan ang ilong niya sa pisngi niya at huminga nang malalim bago umungol, “Oh, ang kababaihan ng Draconia. Napakatamis talaga ng amoy nila, di ba? Tsk, tsk… Nakakahanga talaga ang kapatid mo! Hahaha!”Habang tumawa si Bill, tumulo ang mga luha ni Winter sa sakit ng anit niya, ngunit nanlaban pa rin siya. “Takbo, Frank!” sigaw niya. “Pasensya ka na talaga… hindi na dapat kita sinabihang pumunta…”Nanatili lang si Frank sa kinatatayuan niya. Pumikit siya at huminga nang matagal. Nang binuksan niya ulit ang mga mata niya, napakalamig ng titig niya. “Bibigya