Ngumiti ang sekretarya ng Chief of General Affairs noong nakita niya si Helen. “Ayos lang ‘yun, Ms. Lane. Ako si Aron Lynch, at marami akong narinig na maganda tungkol sayo, Ms. Lane. Karangalan ko ang makilala ka.”Nagulat si Helen, at naiilang siyang ngumiti.Ganyan na ba siya kakilala, na narinig na talaga siya ng sekretarya ng Chief of General Affairs?"Naku, huwag na nating tumayo si Mr. Lynch. Halika sa loob—pwede tayong mag-usap sa loob," sabi ni Cindy noon.Paulit-ulit na tumango si Helen nang natauhan na rin siya. "Oo, tama iyan. Pumasok ka, Mr. Lynch."Umiling si Aron. "That's unnecessary. Nandito lang ako sa ngalan ng Chief of General Affairs.""I see... At ano ang utos ni Mr. Simmons?" maingat na tanong ni Helen.Tumawa si Aron. "Calm down, Miss Lane. Nabalitaan ni Mr. Simmons na birthday ng lolo mo. Dahil araw ito ng pagdiriwang, inayos niya ang premier banquet hall ng Riverton Hotel para magamit mo—lahat ng gastos, siyempre.""Ano?!"Nataranta ang mga Lanes, haba
Habang kampante niyang tinitingnan ang lahat, nagsalita si Helen, “Ano na? Ano pang tinutunganga natin dito? Magpadala na kayo ng mga imbitasyon sa lahat—sabihin niyo na gaganapin ang kaarawan ni Lolo sa Riverton Hotel!”-Idinaos ang kaarawan ni Henry pagkaraan ng ilang araw. Napakasipag ng mga staff salamat sa tulong ni Gerald, na hindi nagdalawang-isip sa paggastos at kinuha ang pinakamahuhusay na tauhan, at sa mga arrangement niya.Nakasuot si Helen ng itim na damit na may hiwa na hindi malinaw na nakikita ang kanyang mga binti, habang nakatayo siya sa pasilyo upang batiin ang mga bisita.Kahit na ang mga karaniwang maligamgam patungo sa Lanes ay sineseryoso na sila ngayon, dahil hindi lang sinuman ang nakapag-book ng bulwagan sa Riverton Hotel.Isang kalbong nasa katanghaliang lalaki ang humakbang patungo kay Helen na may hawak na regalo. "You really play your cards close to the chest, Ms. Lane. Could've told me sooner that you're throwing a real party here.""Salamat, Mr. V
Nautal si Helen, “M…Masaya ako na nakapunta ka.”Gusto niyang bumawi pagkatapos ng naging hindi pagkakaunawaan nila ni Frank noon ngunit hindi niya alam kung saan siya magsisimula.Gayunpaman, hindi siya sinulyapan ni Frank nang dalawang beses, at lumingon siya habang papunta sa loob ng bulwagan.Humalakhak si Zeb sa pasukan noon. "Hoy, anong regalo ang dala mo?"Sinamaan siya ng tingin ni Frank. "Kailangan ko bang sabihin sayo?"Malamig na tawa ni Zeb. "Haha! Nag-aalala lang na wala kang kayang bayaran para sa ika-80 kaarawan ni Mr. Lane. Pahiram ba kita ng pera?"Sinulyapan ni Frank ang kasalukuyang kahon na hawak niya at masasabing isa itong vase sa laki nito.Ngumisi siya. "Ano, bumili ka ng isa pang vase? Mag-ingat ka at huwag mong pagtripan ang sarili mo this time.""Fuck off..." putol ni Zeb, kahit na hinihigpitan niya ang hawak sa regalo niya.Ngumisi si Frank habang papasok sa banquet hall.Si Henry ay nasa host table, nakapikit ang kanyang mga mata upang magpahinga
Agad na hinila ni Gina si Zeb papunta sa tabi niya, “Sa wakas nandito ka na, Mr. Larkin. Tara, maupo ka.”Agad ding inihain nina Cindy at Peter sa kanya ang mga inumin at sigarilyo, isang pribilehiyong hindi kailanman natamo ni Frank.Agad namang napalingon si Gina kay Henry. "Ang lahat ng ito ay dahil kay Mr. Larkin kaya nakapagdiwang tayo ng kaarawan mo dito. Dapat mas pahalagahan mo siya.""At sayo na ‘to," suminghal si Henry. "Hindi ko hiningi ‘to—sa nakikita ko, mas mabuti pa kung hindi ako nagkaroon ng party.""Oh, ititigil mo 'to? Kami ang magmumukhang masama kapag wala kaming ginawa," ang sabi ni Gina.Si Frank naman ay nakasimangot.Alam niya ang isa o dalawang bagay tungkol sa Riverton Hotel, at nag-alinlangan siyang may awtoridad si Zeb na humila ng mga string."Nag-book ba talaga siya nitong hall?" nagdududang tanong niya."Sino pa ba ang magkakaroon, kung hindi siya? Ikaw?" Binaril ni Peter."Dumating sa amin ang secretary ng Chief of General Affairs. Ano, nagsese
”Malaking halaga na ang isang milyon!” Ang sigaw ni Peter. “Pero mukhang barya lang ‘to para sayo.”"Naku, maraming salamat, Mr. Larkin." Ngumiti si Gina bago lumingon kay Henry. "See? Iyan ang regalo ni Mr. Larkin para sa iyo."Kinuha ni Henry ang isang magnifying glass para pag-aralan ang pattern bago nagtanong, "Ilang taon mo ito sinabi?"Ngumiti si Zeb. "Isang siglo. Gusto mo ba, sir?"Tumango si Henry. "Hindi ito masama…"Sa kabila ng hindi pagkagusto kay Zeb, interesado pa rin siya sa mga antigong bagay na may ganoong halaga.Si Frank, gayunpaman, ay nakasimangot. "Isang daang taon na 'yan? Parang hindi naman."Maaaring tumigil ang puso ni Zeb kahit na napalingon siya kay Frank sa gulat. "Anong pinagsasabi mo?"Ang tunay na plorera na binili niya noon ay nauwi sa pira-piraso—sa pagkakataong ito, bumili siya ng isang bootleg item.Gayunpaman, tiniyak sa kanya ng may-ari ng stall na kahit na may advanced na teknolohiya, tanging mga espesyalista lamang ang nakakakita ng pag
”Tingnan natin!”Naging interesado ang lahat dahil nagustuhan ng husto ni Henry ang regalo ni Frank, ngunit nadismaya sila noong nakita nila na isa itong painting.Inilibot ni Gina ang kanyang mga mata. "Ano ang kahanga-hanga tungkol doon?""Eksakto." Kinagat ni Peter ang kanyang mga labi. "Ang ilang mapurol na mga kuwadro ay nagkakahalaga ng mas mababa kaysa sa plorera ng porselana."Kumunot ang noo ni Henry. "Dull painting? It's an Alfie Bronx piece—nakatapos ka na ba ng pag-aaral, hindi mo alam kung sino siya?"Tinuro ni Cindy si Frank. "Ano, dahil lang sa sinabi niya? Pwede niyang sabihin na gawa ito ni King Arthur!""Haha!" Tumawa si Zeb. "Sir, I don't mind telling you but paintings are easiest to fake, lalo na kung luma na. No canvas would be preserved this well—the way I see it, it's fake."Paulit-ulit na tumango si Gina at ang iba. "Exactly. Mr. Larkin is right."Wala silang kaunting ideya tungkol sa antigo o sining, ngunit kung sinabi ito ni Zeb, dapat nga."Itapon mo
Tumawa sila Zeb, Gina, Cindy, at Peter dahil sa sinabi ni Randall.Katatapos lang ni Helen na batiin ang mga bisita noong dumating siya at narinig niya na tumatawa sila. “Anong nangyayari? Bakit tumatawa kayong lahat?”Mabilis na sinabi sa kanya ni Peter, "Nagdala ng regalo si Frank, na nagsasabing gawa ito ni Alfie Bronx... ngunit tinawag ito ni Mr. Young na pekeng hindi man lang kailangan tingnan!"Kumunot ang noo ni Helen. "Bakit?""Dahil ang tanging tunay na pribadong pag-aari na piraso ng Bronx ay nakasabit sa opisina ni Gerald Simmons!" Natawa si Cindy, napahawak sa tiyan at muntik nang matumba.Napatingin si Helen kay Frank at bumuntong-hininga.Naiintindihan niya ito nang husto para sabihin na gusto lang nitong magpakitang-gilas sa harap ng lolo at hindi niya inaasahang malantad."Tama na. Painting lang yan—nadaya din siguro si Frank diba Frank?" tanong niya, sinusubukang piyansahan si Frank mula sa awkwardness.Gayunpaman, hindi naglaro si Frank. "Ni hindi man lang tin
”Oh, walang problema,” siniguro ito ni Gina kay Aron bago siya humarap kay Frank. “Sige na, ilabas mo na ang painting mo.”"Anong ginagawa mo, Nanay?!" Napasimangot si Helen—kung ang totoong Bronx ay ibinitin sa opisina ni Gerald Simmons, tiyak na makikilala ito ni Aron!Kailangan ba talaga niyang pumunta ng ganoon para lang ipahiya si Frank?Napahagikgik naman si Gina. "Don't you dare side with him—siya ang patuloy na nagpipilit na ito ay totoo. Tingnan natin kung ano ang kanyang sasabihin ngayon!""Ano..." Nakagat ni Helen ang kanyang labi, hindi nakaimik.Sa kabilang banda, nanatiling walang kibo si Frank habang ipinasa ang painting kay Aron, na natigilan nang makita ito.Nagmamadaling lumapit sa kanya si Gina, "So? Totoo ba?"Sina Zeb, Cindy at Peter ay magkasunod na nakatingin kay Frank, naghihintay na ipahiya niya ang sarili niya!Huminga ng malalim si Aron at sinabing, "Of course it's real.""See—teka, ano yun?" Natigilan si Gina bago niya simulan ang pagkutya kay Frank
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni
Agad na nakarating ang kotse ni Frank sa labas ng Zamri, at hindi siya nagtagal sa paghahanap ng sirang templo.Gayunpaman, hindi pa siya nakapasok nang maramdaman niya ang malupit na presensya ng kamatayan, na nagpatunog ng lahat ng alarma sa kanyang isipan.Kung tama ang kutob niya, ang mga taong bumihag kina Nash at Carol ay siya ang target mula pa sa simula… O ang spiritron vein, kung tutuusin.Naramdaman ni Frank ang panghihinayang nang maisip niya iyon—napakalaking bagay ng spiritron vein na iba't ibang pangunahing faction sa bansa ang kumikilos.Mga martial elites na nag-cultivate ng mag-isa, mga pangunahing sekta… pati mga opisyal ng gobyerno tulad ng alkalde ng Morhen ay nasasangkot sa labanan na ito.At kung maabot siya ng Cloudnine Sect, maabot din siya ng iba.Habang si Frank at ang Lanecorp ang nagiging sentro ng bagyo, kahit ang mga nasa anino ay darating o magmamasid upang makita kung paano magpapanatili ang mga bagay.Ang pagkakaroon ng spiritron vein ay maaaring
Kung tutuusin, tila inaasahan na ni Sienna ang tugon na iyon mula kay Frank, at siya ay ngumiti."Sa ganang iyon, ako'y magpapakumbaba.""Oo."Pinanood ni Frank si Sienna habang umaalis, malalim ang iniisip dahil pinapaalala nito kay Frank ang maraming bagay.Maraming panganib ang nagkukubli sa Draconia, at tiyak na makakakuha siya ng malaking atensyon pagkatapos niyang patayin si Kilian Lionheart.At si Sienna ay nagbigay pa ng pahiwatig na ang mga pangunahing manlalaro ay handa nang kumilos laban sa kanya.Habang hindi natatakot si Frank, nag-aalala pa rin siya na baka kumilos sila laban sa mga tao sa paligid niya.Kahit na pumasok sa kanyang isipan ang ideya, tumunog ang kanyang phone.Sumagot siya kay Kat Yego na sumisigaw, "Master Lawrence! Masama ito… may dumukot sa tatay ko at kay Madam Zims!""Ano?!"Sa tabi niya, tumalon si Winter sa kanyang mga paa sa takot, dahil si Madam Zims ang kanyang amang inang si Carol.Alam nila na si Carol at ang ama ni Kat na si Nash Yego a