Agad na dinagdag ni Donald, “Sigurado ako na mahuhuli mo ang salot na ‘yun kapag ikaw mismo ang sumugod sa kanya.”Tumango si Bron at dahan-dahang bumangon. "Gusto ko lahat ng meron ka sa kanya, hanggang sa huling detalye."Agad na pinadala ni Donald kay Jaud ang file na mayroon sila kay Frank.Sinabi nito na si Frank ay walang magulang at lumaki sa isang ampunan bago nagpakasal sa pamilya Lane tatlong taon na ang nakararaan...Binaliktad ni Bron ang maikling stack, walang nakitang pansin sa paglipas ng mga taon. "This isn't right. With those ability, he's not your average Joe."Tumango si Donald bilang pagsang-ayon. "I think so too. Malamang may binura.""Hmph." Ngumuso si Bron. "Wala akong pakialam kung sino siya—pinatay niya ang anak ko, at ipapapahinga ko sila nang magkapira-piraso."Habang nagsasalita siya, ang kanyang mga mata ay lumingon kay Donald at Jaud, na nagpapadala ng lamig sa gulugod ni Donald.Tanong ni Bron noon lang, "Paano ang Lanes?""Huwag kang mag-alala,
Nang nagpakawala si Frank ng isang napakalakas na suntok, namutla si Bron, nagulat siya.Hindi niya akalain na ganoon kasagana ang purong sigla ni Frank!Iniipon niya ang bawat onsa ng kanyang sariling sigla, itinaas niya ang kanyang mga braso para sugpuin ang suntok ni Frank!Pow!Isang marahas na shockwave ang bumungad sa isang matunog na bitak sa hangin.Nakatayo si Frank na hindi kumikibo.Sa kabilang banda, napaatras si Bron ng ilang hakbang, nabasag ang sahig kung saan nagkadikit ang kanyang mga paa."Anak ng isang..." He swo under his breath, habang ang pawis ay bumubuhos sa kanyang likod.Namanhid ang braso niya na parang tinamaan ng kulog!Hindi niya akalain na ang isang kabataang tulad ni Frank ay makakapagpalabas ng ganoong lakas sa isang suntok—kahit ang buong lakas niya ay hindi magagalaw ang brat!Kaya iyon ang dahilan kung bakit siya ay nanatiling hindi napigilan sa simula pa lang!Gayunpaman, bago lumipat si Frank para sa pagpatay, dumating si Robert Quill sa
Nangatwiran si Robert, “Nauunawaan ko ang nararamdaman mo, Mr. Howard, pero mas malaking krimen ang samantalahin ka ng ibang tao. Higit pa rito, magagarantiya ko sayo kung anong klaseng tao si Mr. Lawrence kahit na sandali pa lang kaming magkakilala. Hinding-hindi niya bababuyin ang katawan ng ibang tao.”Ang bawat suntok ni Frank ay may potensyal na maging nakamamatay.At sa sinabi ni Bron, natapakan ang ulo ni Troy.Walang paraan na papatayin ni Frank si Troy, at pagkatapos ay tapakan ang kanyang ulo!Ang mga salita ni Robert ay medyo nagpakalma rin kay Bron, ngunit nagdududa siya na si Frank ay ganap na inosente.Bago siya makapagsalita, gayunpaman, sinabi sa kanya ni Robert, "Ipaubaya mo na lang ito sa akin—ako mismo ang magtatanong kay Mr. Lawrence. Dapat kang magkaroon ng kasiya-siyang konklusyon, kahit papaano."Dahil doon, lumapit siya kay Frank na may taimtim na ekspresyon at nagtanong, "Maging tapat ka sa akin, Mr. Lawrence. Hindi mo ba pinatay si Troy Howard?"Talagan
Ang malamig na sinabi ni Frank, “Ano pa bang dapat kong gawin? Wawasakin ko ang mga Salazar kapag hindi humingi ng tawad si Viola kay Helen.”Mabilis na tumango si Robert. "Sabihin mo lang kung kailangan mo ng tulong. I'm eternally supportive of any of your decisions."Maaaring kaibigan siya ng mga indibidwal, angkan, at mga organisasyon ng kayamanan at kapangyarihan, ngunit sa pagitan nina Frank at ng mga Salazar? Pipiliin niya si Frank sa isang tibok ng puso!"Salamat." Tumango si Frank.-Kinaumagahan, binisita ni Donald si Bron, na may pananabik na nagtanong pagkapasok niya sa pintuan, "Greetings, Mr. Howard. Maaari ko bang tanungin kung saan mo inilagay ang ulo ni Frank Lawrence?"Huminga ng malalim si Bron. "Masyado siyang makapangyarihan para sa akin.""Ano? Hindi mo siya pinatay?" gulat na bulalas ni Donald.Maging si Jaud ay nag-double take sa likod ni Donald—Si Bron ay talagang hindi katugma kay Frank Lawrence?!"Mas malakas ba siya sayo?" Mabilis na pinindot ni Dona
Habang nasa ospital si Helen, naging marahas ang pag-atake sa Lane Holdings, mula sa main branch hanggang sa mga subsidiary nito.Ang mga presyo ng pagbabahagi ay umabot sa mga bagong mababang, at sila ay nasa bingit ng bangkarota.Pagkagising pa lang ni Helen sa umaga, umiiyak na si Gina. "Anong nagawa natin? How could the world be so unfair to us?"Peter was clenching his knuckles and growling through his teeth, "Shit. If push comes to shove, we'd just have to bring the fight to them!""Hah!" Ngumuso si Henry. "Sinong pupunta, ikaw? Ganun ka ba ka-sucidal?"Sa malapit, si Cindy ay nakaupo sa katahimikan, hindi inaasahan ang mga bagay na magiging ganito.Lumingon si Henry kay Helen noon. "Anong nangyari sa inyo ni Viola Salazar? Bakit galit na galit siya sayo?"Dapat nilang makuha ang ilalim nito upang malutas ang isyung ito, ngunit si Helen ay nalilito tulad nila. "I don't know. I've never met her before—how could I upset her somehow?"Walang imik lahat ng Lanes, pagdating ni
”Sino ang nagpapasok sayo dito?!” Nagalit si Gina, sumimangot siya agad nang makita niya si Frank.Siya ay kumbinsido na siya ay dumating upang pagtawanan sila, dahil sa kanilang kasalukuyang estado."Shut it. Sinabi ko sa kanya na sumama," ani Henry, bumangon sa kanyang mga paa.Agad na inilibot ni Gina ang mga mata sa kanya. "Naiintindihan mo ba ang nangyayari? Bakit mo tatawagin ang jinx na yan dito?""Hiniling ko sa kanya na tumulong sa pagtalakay kung paano natin lulutasin ang krisis na ito," sagot ni Henry.singhal ni Gina kay Frank. "Ano, siya? Ano kayang solusyonan niya?""Manahimik ka nalang ha?" Putol ni Henry, pinandilatan si Gina bago nagmadaling pumunta kay Frank. "May problema tayo ngayon. Ikaw ang aking apo, ngunit kailangan kong humingi ng tulong sa iyo upang hilahin ang ilang mga string at tingnan kung maaari mo kaming lampasan ang krisis na ito."Mahinahong sabi ni Frank, "Huwag kang mag-alala. Magiging maayos ang pamilya mo hangga't nandiyan ako. Nandito si Vi
Umiwas ang mga mata ni Chris nang makaisip siya agad ng isa pang palusot. “Wala akong koneksyon kay Viola—binili ko ang red diamond necklace na ‘yun! Gusto niya rin ang kwintas, ngunit hindi ako nagpatalo, kaya nagtanim siya ng sama ng loob dahil doon!”Ang mga Lanes ay pawang mga sulyap, hindi sigurado kung sino ang paniniwalaan sa pagtatalo nina Frank at Chris.Lumingon si Frank kay Cindy noon at sinabing, "Bakit hindi mo sabihin sa amin. Ang kwintas ba ay kay Viola o kay Chris?"Hindi akalain ni Cindy na ibabalik ni Frank ang kanyang mga crosshair sa kanya.Sa sandaling iyon, ang sinabi niya ang magpapasya kung ano ang paniniwalaan ng mga Lanes, at tiyak na alam niya ang katotohanan. Sa party kasi, nakasuot si Viola ng blue diamond necklace na may disenyong kapareho ng red diamond necklace ni Chris.Gayunpaman, kung sasabihin niya ang totoo, magagalit siya kay Chris... At hindi pa rin siya pasasalamatan ni Frank.At kung isasaalang-alang ang lahat ng mga hinaing na iniingatan
Lumiwanag ang mga mata ni Henry nang magsalita siya, “Talaga?”"Oo naman. Let me take this call." Tumango si Frank at naglakad palabas para sagutin ang tawag ni Donald.Si Donald ay sumisigaw sa sandaling magkonekta ang tawag, "Frank Lawrence! My daughter is dying! Get over here and treat her right now!"Siya ay lubos na galit na galit habang ang kalagayan ni Viola ay unti-unting lumalala.Naka-wheelchair siya, hindi niya maiangat ang alinman sa kanyang mga paa!Sa kabilang banda, nanatiling walang pakialam si Frank. "Calm down. May tatlong araw pa siya at maraming nasasaktan sa pagitan.""Ang liit mo—"Pinutol ni Frank ang pagsabog ni Donald. "I guess I should remind you that you're the one asking for a favor. You have no right to demand anything.""Fine! Anong gusto mo?" Ungol ni Donald sa kanyang mga ngipin. "Tatanggalin ko rin ang sanction laban sa Lane Holdings, okay?""Sabi ko sa'yo. Humingi ng tawad ang anak mo kay Helen kung gusto mo siyang mabuhay," sagot ni Frank. "K
Nagulat din si Frank. Lalo na't hindi niya inasahang makita rito si Rory Thames, ang top singer ng Draconia na nakaaway niya noon sa opening ceremony ng farm resort niya. Naaalala ni Frank ang okasyong iyon nang parang kahapon lang ito nangyari, kaya hindi siya magkakamali. Halatang nakilala rin siya ni Rory at kaagad niya siyang sinigawan, “Sinong nagsabi sa’yong pumunta ka rito? Layas!” Sinubukan niyang isara ang pinto sa mukha niya, ngunit nasalo ito ni Frank gamit ng isang kamay. Hindi siya interesado kay Rory, pero hindi niya rin hahayaang mawala sa kanya ang pagkakataong ito. Nang nakangiti, sabi niya, “Ms. Thames, nandito ako para gamutin ang sakit ni Mr. Pearce. Hindi ba nakakabastos kung palalayasin mo ako kaagad ngayon?”“Gagamutin mo si Mr. Pearce? Talaga?” Suminghal si Rory, pero sumuko siya sa pagsara ng pinto nang makitang hawak itong maigi ni Frank. Umatras siya nang ilang hakbang, sabay pinagpatong ang mga braso niya sa dibdib niya habang suminghal siya,
Pagkatapos ng isang sandali ng katahimikan, sabi ni Frank, “Medyo kulang sa sinseridad kung pag-uusapan natin to sa telepono. Bakit di tayo mag-usap nang harapan?”“Sige,” mabilis na sagot ni Gene kahit na hihintayin pa niya ang sagot niya. Napaisip siya pagkatapos ibaba ang telepono—para bang bata pa ang lalaki, pero napakakampante niya. “Heh…” Tinawanan niya ang sarili niya. Isang taon na siyang nagkasakit, kahit na pinanatili niya itong isang lihim. Sa umpisa, napagod lang siya at naisip niyang lumamig lang ang kasintahan niya, pero hindi nagtagal ay nalanta ang katawan niya. Pagkatapos, nahirapan na rin siyang maglakad—at ngayon, hindi na niya kayang maglakad nang walang tulong, dahil iikot ang paningin niya at sasakit nang matindi ang kalamnan niya. Sinubukan na ni Gene ang lahat ng magagawa niya, bumisita siya sa bawat isang ospital at kumonsulta sa bawat isang kilalang doktor sa buong Draconia. Sinubukan niya rin ang lahat ng klase ng medical equipment at gamot, n
Kumunot ang noo ni Helen at bumuntong-hininga. “Kung ganun… sumusuko na ba tayo?”Sa totoo lang, ayaw niyang manalo si Kallum, pero isa itong imposibleng layunin at hindi niya dapat ipilit ang sarili niya. “Syempre hindi tayo susuko.” Ngumiti si Frank at tumango kay Helen. “May naisip akong ideya. Bumalik ka na lang muna sa Lanecorp at maghintay.”“Talaga?” Nagduda si Helen, pero dahil ito ang sabi ni Frank, tumango na lang siya at sinabihan si Frank na huwag masyadong magpadalos-dalos. Pagkatapos niyang umalis, nag-inat ng likod si Frank. “Sige, puntahan natin ngayon ang pinakamayamang lalaki ng East Coast.”Umalis siya ng mansyon at sumakay ng taksi sa main street at sinabihan ang tsuper, “Sa Grand Coast Hotel.”Ito rin ang hotel na tinutuluyan nila ni Helen.-"Hello?" Sinagot ng nakakalbong si Gene Pearce ang telepono sa sala. Nakasuot siya ng bathrobe, at sa kabila ng pagiging pinakamayamang lalaki sa East Coast, halatang masama ang kalusugan niya mula sa nangingitim n
Mabilis na sabi ni Will, “Kumalma lang kayong lahat. Ang mga nasa taas ang nagdesisyon nito. Head lang ako ng department at hindi ako pwedeng gumawa ng desisyon rito—sa kasamaang palad, walang mangyayari kung sa'kin kayo magrereklamo.”Doon lumingon si Will kay Frank, at naintindihan ito kaagad ni Frank. Gusto silang tulungan ni Will, pero may nakatataas na mangialam. “Drenam Limited? Narinig mo na ba sila noon?” Tanong ni Frank kay Helen habang tumingin sa nasa apatnapung taong gulang na si Mr. Woss na hindi mukhang may-ari ng isang negosyo. “Hindi. Baka hindi pa nga sila totoo… Kahit na totoo sila, imposibleng maging napakalaking kumpanya nila,” kampanteng sabi ni Helen. Lalo na't nagsaliksik na siya—kaya niyang ilista ang bawat isang kumpanya sa Zamri na may impluwensiya, at hindi pa niya talaga naririnig ang Drenam Limited.At ngayong gumagana pa rin ang kasunduan nina Helen at Kallum, hindi nila hahayaang mapunta sa kamay ng iba ang mga lote. Kinuha ni Frank ang phone
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka