Natulala si Bill, ngunit mabilis niyang hinalughog ang utak niya habang nanood ang lahat at nagpasyang magpatuloy na magpanggap pagkatapos ng kalahating segundo. Kung hindi, hindi lang niya ipapahiya ang sarili niya sa harapan ni Winter, magiging biro rin siya ng bawat isang estudyante at kukutyain sa buong Riverton. Sa puntong iyon, wala na siyang pag-asang makakuha ng trabaho sa larangan ng medisina sa Draconia, kahit sa dami ng henerasyon ng mga doktor sa pamilya niya. Baka nga magdala ito ng matinding pinsala sa negosyo ng tatay niya, dahil walang mag-aabalang bumisita sa ospital niya. Kung kaya't mabilis na naging galit ang gulat niya at kaagad siyang sumigaw kay Frank, sa intensyong palayasin siya. “Sino ka? Sinong nagpapasok sa'yo sa hall na'to?! Bawal pumasok ang mga kung sino rito!”Kaagad na kumampi si Winter kay Frank, “Kapatid ko siya, Bill. Hindi siya kung sino lang.”Tumango ang ibang mga estudyante. “Oo, Bill. Hindi mo siya kilala dahil palagi kang nasa ibang
“Tama!” Napagkamalan ni Bill na pagkakonsensya ang pagtataka ni Frank at nakumbinsi siyang nahuli niya si Frank. Tinaas niya ang mukha niya habang magyabang siya, “Ang tatay ko ang chief ng Uplake Hospital sa Zamri, at isa itong subsidiary na pag-aari ni Gene Pearce, ang pinakamayamang tao sa east coast.”“Ano?!”Lumingon ang mga tao kay Bill sa gulat nang nabanggit niya si Gene. Nakakatakot! Tauhan pala ng pinakamayamang tao sa east coast ang tatay niya!Malinaw na ngayong mayroon siyang impluwensiyang imbitahan ang mga importanteng taong iyon…Gayunpaman, alam din mismo ni Bill na may daan-daang ospital na pagmamay-ari si Gene, at pagmamay-ari lang ng tatay niya ang isang may katamtamang laki.Nakakamangha man itong pakinggan, ngunit parang aso lang ni Gene ang tatay niya, na pwedeng sipain sa daan sa isang salita lang mula sa lalaki. At para naman sa mga tanyag na tao ng Riverton na nakaupo sa entablado sa sandaling iyon, nasanay silang lahat sa pagiging asong tumatahol par
Pagkatapos lumapit sa tabi ni Winter, ngumiti si Frank at nagtanong, “Hindi ka naniniwala sa'kin, Winter?”Nabigla si Winter, ngunit umiling siya kaagad. “Syempre naniniwala ako sa'yo. Bakit di ako maniniwala sa'yo?”Nanatiling nakangiti si Frank sa kanya at nagpatuloy, “Sinasabi kong ako ang nag-imbita sa mga mahahalagang taong iyon at nagsisinungaling ang batang yan. Naniniwala ka ba sa'kin?”Bago nakapagsalita si Winter, suminghal si Winter. “Gumastos siguro nang malaki ang mga Turnbull sa'yo para maging propesor ka dito, lalo na't ang bata mo pa. Kaya payo ko lang sa'yo: tigilan mong ilagay ang sarili mo sa problema, dahil alam naming lahat kung paano mo nakuha ang trabaho mo. Kung sasabihin namin ito nang malakas, mapapahiya ka. Ibig kong sabihin, halatang wala kang problema tungkomdun, pero paano naman si Winter? Gaano kasama ito para sa isang magiging doktor na masira ang hinaharap niya dahil sa kiya niyang nabubuhay sa yaman ng babae?”Nagalit kaagad si Winter at tumayo, sa
“Uh-huh,” tumango si Frank sa dalawang babae bago tumingala sa mahahalagang tao sa entablado nang may maliit na ngiti.“Heh. Ang tagal nating di nagkita.” Tumawa siya. Nanigas ang buong hall sa mga sinabi niya, habang napanganga sina Jean at Winter. Anong ibig sabihin nito? Kilala ba talaga sila ni Frank… o nagpapanggap lang siya?Pero kung nagpapanggap siyang magkakilala sila… Hindi ba sumosobra na siya para lang magmukhang maganda?!Sa malapit, nakangisi pa rin si Bill, ngunit nanigas siya nang parang estatwa habang ginambala siya ng masamang kutob. Hindi kaya dumating talaga ang mahahalagang taong iyon sa ilalim ng imbitasyon ng putong ito? Imposible yan! Sinong nagbigay sa kanya ng karapatang?!Natural na nadurog kaagad ang huling pag-asa niyang hindi ito totoo nang ngumiti ang striktong senador ng Riverton na si Gerald Simmons at tumayo, pagkatapos ay tumango kay Frank. “Ang tagal nating di nakita, Mr. Lawrence. Ang kisig mo pa ring tignan!”“Ano?!”Dahil sa pagbati ni
“Tama na yan,” sabi ni Dan Zimmer sa sandaling iyon at pinigilan ang usapan. Kasabay nito, tinitigan nang masama ng chief ng Flora Hall ang namumutlang si Bill. “Mamaya na natin gawin ang kamustahan. Dapat nating ipagpatuloy ang seremonya sa ngayon.”Pagkatapos nito, nanahimik ang maingay na madla at nanood ang lahat habang naglakad si Frank papunta sa entablado at umupo sa tabi ng ibang importanteng tao. “Hehe.” Tumawa siya at kumindat kay Winter. Kahit kanina ay malapit na siyang makuha, nagtago siya ng isang ngiti sa ilalim ng palad niya—hindi nagsinungaling ang mahal niyang kuya, at nandito ang mga mahahalagang taong iyon dahil sa imbitasyon niya!Talagang tuwang-tuwa siya na makita ang sorpresang inihanda ni Frank para sa kanya!Sa kabilang banda, bumulong si Bill sa sarili niya, “Paanong nangyari to? Paano…”Maputlang-maputla siya habang bumagsak siya sa upuan niya. Nakatulala siya kay Frank habang nakipag-usap siya sa ibang mahalagang tao sa paligid niya. Sa paligid
“Hah! Ano naman ngayon? Hindi siya maikukumpara kahit sa buhok ni Professor Lawrence!”“Ano ba. Nakakainsulto yan sa buhok ni Professor Lawrence.”“Ano? May buhok ka ni Professor Lawrence? Magkano? Bibilhin ko!”Ang lantarang pangungutya at pagkamuhi mula sa mga kapwa niya estudyante ay nagpayuko at nagpangitngit sa ngipin ni Bill, na sa sobrang higpit ay halos mabasag ang ngipin niya. “Bwisit…” pabulong niyang mura. Nasa likuran niya si Winter, pinapanood siya habang pinahiya siya mula sa umpisa hanggang sa dulo. Hindi lang siya nabigong ligawan si Winter—itinatakwil na ngayon si Bill ng lipunan, at maruming-marumi na ang reputasyon niya. Kapag umabot ang balita sa tatay niya sa Zamri, hindi lang siya basta pagagalitan, tiyak na bubugbugin siya ng tatay niya at itatakwil. Lalo na't hindi maiiwasang marurumihan rin ang reputasyon ng tatay niya, at pagtatawanan ng kahit na sino ang tatay niya nang dahil sa kanya!“Frank Lawrence… Winter Lawrence… Jean Zims… Maghintay lang ka
Pagkatapos lumabas ni Bill ng convocation hall, tahimik na tahimik ang seremonya—sa sobrang tahimik ay baka kaya nilang marinig ang karayom na bumagsak sa lapag. “Urgh… Ang tigas ng ulo niya. Sayang lang ang pagsisikap ng tatay niya.” Bumuntong-hininga si Dan habang nanood siya. May talento si Bill at ginusto niyang kunin siya bilang estudyante. Ang totoo, ginawa ni Dan iyon para palusugin ang isip ni Bill, para matutunan niya ang pagpapakumbaba at katapatan. Natural na binalak niya ring ipakita kay Frank ang iniisip niya sa usaping ito, at malay nila baka palampasin ni Frank ang ginawa ni Bill at magbigay pa ng ilang payo?Gayunpaman, hindi ito tinanggap ng batang iyon, na lumayas pa nga at iniwang dismayado si Dan. Nahimasmasan rin si Dan. “Umalis siya, at yun na yun. Walang pagkadismaya rito—malinaw na masama ang pag-iisip niya sa kabila ng talento niya.”Gayunpaman, ang hindi alam ni Dan, binigyan si Bill ng tatay niya ng malinaw na utos na kunin ang Riverton University g
Halatang marami pang sasabihin si Winter, pero wala siyang nagawa kundi umalis sa entablado. Pagkatapos niya, habang tinanggap ni Jean ang sertipiko niya, nagtanong siya nang pabulong, “Mr. Lawrence, sabihin mo sa'kin—anong tingin mo kay Winter?”“Kay Winter?” Kampanteng ngumiti si Frank. “Siya ang nakababata kong kapatid na ipinagkatiwala sa'kin ng mentor ko para alagaan habangbuhay.”“Ah, naiintindihan ko na.”Tumango si Jean, na yumuko kay Frank bago umalis sa entablado kasama ng sertipiko niya. Nanood si Frank habang umalis siya. Inisip niyang mas matanda siyang mag-isip kumpara sa mga kaedaran niya. -May aftershow pagkatapos ng convocation ceremony, kung saan tumayo si Noel sa entablado para kumanta sa mga tao. Isa talaga siyang sikat na bituin, natulala ang lahat sa kanya niya kahit na pag-arte ang espesyalidad niya. Pagkatapos niyang umalis sa entablado, isang nakakagulat na mukha ang lumitaw. “Hoy, Master Lawrence! Pumasa ako sa entrance exams para sa Riverton
“Mas magaling kaysa sa'yo?”Tumaas ang kilay ni Jean at tumawa siya nang malakas. “Nakakatawa ka talaga, Mr. Lawrence—mas magaling ka pang manloko kaysa sa mga negosyante. Ang ganda ngang pakinggan, pero gaano karaming tao ba sa mundong ito ang mas magaling kaysa sa'yo?”“Ahem. Masasabi kong… napakarami nila.” Kinamot ni Frank ang tungki ng ilong niya. “Alam mo talaga kung paano mambola ng lalaki, Jean, pero isa lang akong lalaking ikinasal sa pamilya ng asawa niya at pinalayas pagkatapos.”“Sige, wala nang halong nito.” Naging seryoso ang ekspresyon ni Jean habang tinitigan niya siya nang maigi. “Sapat na ang pag-oobserba ko kay Winter para makitang seryoso siya sa'yo. Pero kung may pakialam ka kay Winter, hindi ka dapat magpakita ngayong araw o masyadong nagyabang. Ngayong ginawa mo yan, kailangan mong maging responsable—naiintindigan mo ba yun, Mr. Lawrence?”Gayunpaman, nahiya si Frank. Mas bata si Winter sa kanya, at ipinagkatiwala siya ng mentor niya sa kanya. Kapag nagka
Halatang marami pang sasabihin si Winter, pero wala siyang nagawa kundi umalis sa entablado. Pagkatapos niya, habang tinanggap ni Jean ang sertipiko niya, nagtanong siya nang pabulong, “Mr. Lawrence, sabihin mo sa'kin—anong tingin mo kay Winter?”“Kay Winter?” Kampanteng ngumiti si Frank. “Siya ang nakababata kong kapatid na ipinagkatiwala sa'kin ng mentor ko para alagaan habangbuhay.”“Ah, naiintindihan ko na.”Tumango si Jean, na yumuko kay Frank bago umalis sa entablado kasama ng sertipiko niya. Nanood si Frank habang umalis siya. Inisip niyang mas matanda siyang mag-isip kumpara sa mga kaedaran niya. -May aftershow pagkatapos ng convocation ceremony, kung saan tumayo si Noel sa entablado para kumanta sa mga tao. Isa talaga siyang sikat na bituin, natulala ang lahat sa kanya niya kahit na pag-arte ang espesyalidad niya. Pagkatapos niyang umalis sa entablado, isang nakakagulat na mukha ang lumitaw. “Hoy, Master Lawrence! Pumasa ako sa entrance exams para sa Riverton
Pagkatapos lumabas ni Bill ng convocation hall, tahimik na tahimik ang seremonya—sa sobrang tahimik ay baka kaya nilang marinig ang karayom na bumagsak sa lapag. “Urgh… Ang tigas ng ulo niya. Sayang lang ang pagsisikap ng tatay niya.” Bumuntong-hininga si Dan habang nanood siya. May talento si Bill at ginusto niyang kunin siya bilang estudyante. Ang totoo, ginawa ni Dan iyon para palusugin ang isip ni Bill, para matutunan niya ang pagpapakumbaba at katapatan. Natural na binalak niya ring ipakita kay Frank ang iniisip niya sa usaping ito, at malay nila baka palampasin ni Frank ang ginawa ni Bill at magbigay pa ng ilang payo?Gayunpaman, hindi ito tinanggap ng batang iyon, na lumayas pa nga at iniwang dismayado si Dan. Nahimasmasan rin si Dan. “Umalis siya, at yun na yun. Walang pagkadismaya rito—malinaw na masama ang pag-iisip niya sa kabila ng talento niya.”Gayunpaman, ang hindi alam ni Dan, binigyan si Bill ng tatay niya ng malinaw na utos na kunin ang Riverton University g
“Hah! Ano naman ngayon? Hindi siya maikukumpara kahit sa buhok ni Professor Lawrence!”“Ano ba. Nakakainsulto yan sa buhok ni Professor Lawrence.”“Ano? May buhok ka ni Professor Lawrence? Magkano? Bibilhin ko!”Ang lantarang pangungutya at pagkamuhi mula sa mga kapwa niya estudyante ay nagpayuko at nagpangitngit sa ngipin ni Bill, na sa sobrang higpit ay halos mabasag ang ngipin niya. “Bwisit…” pabulong niyang mura. Nasa likuran niya si Winter, pinapanood siya habang pinahiya siya mula sa umpisa hanggang sa dulo. Hindi lang siya nabigong ligawan si Winter—itinatakwil na ngayon si Bill ng lipunan, at maruming-marumi na ang reputasyon niya. Kapag umabot ang balita sa tatay niya sa Zamri, hindi lang siya basta pagagalitan, tiyak na bubugbugin siya ng tatay niya at itatakwil. Lalo na't hindi maiiwasang marurumihan rin ang reputasyon ng tatay niya, at pagtatawanan ng kahit na sino ang tatay niya nang dahil sa kanya!“Frank Lawrence… Winter Lawrence… Jean Zims… Maghintay lang ka
“Tama na yan,” sabi ni Dan Zimmer sa sandaling iyon at pinigilan ang usapan. Kasabay nito, tinitigan nang masama ng chief ng Flora Hall ang namumutlang si Bill. “Mamaya na natin gawin ang kamustahan. Dapat nating ipagpatuloy ang seremonya sa ngayon.”Pagkatapos nito, nanahimik ang maingay na madla at nanood ang lahat habang naglakad si Frank papunta sa entablado at umupo sa tabi ng ibang importanteng tao. “Hehe.” Tumawa siya at kumindat kay Winter. Kahit kanina ay malapit na siyang makuha, nagtago siya ng isang ngiti sa ilalim ng palad niya—hindi nagsinungaling ang mahal niyang kuya, at nandito ang mga mahahalagang taong iyon dahil sa imbitasyon niya!Talagang tuwang-tuwa siya na makita ang sorpresang inihanda ni Frank para sa kanya!Sa kabilang banda, bumulong si Bill sa sarili niya, “Paanong nangyari to? Paano…”Maputlang-maputla siya habang bumagsak siya sa upuan niya. Nakatulala siya kay Frank habang nakipag-usap siya sa ibang mahalagang tao sa paligid niya. Sa paligid
“Uh-huh,” tumango si Frank sa dalawang babae bago tumingala sa mahahalagang tao sa entablado nang may maliit na ngiti.“Heh. Ang tagal nating di nagkita.” Tumawa siya. Nanigas ang buong hall sa mga sinabi niya, habang napanganga sina Jean at Winter. Anong ibig sabihin nito? Kilala ba talaga sila ni Frank… o nagpapanggap lang siya?Pero kung nagpapanggap siyang magkakilala sila… Hindi ba sumosobra na siya para lang magmukhang maganda?!Sa malapit, nakangisi pa rin si Bill, ngunit nanigas siya nang parang estatwa habang ginambala siya ng masamang kutob. Hindi kaya dumating talaga ang mahahalagang taong iyon sa ilalim ng imbitasyon ng putong ito? Imposible yan! Sinong nagbigay sa kanya ng karapatang?!Natural na nadurog kaagad ang huling pag-asa niyang hindi ito totoo nang ngumiti ang striktong senador ng Riverton na si Gerald Simmons at tumayo, pagkatapos ay tumango kay Frank. “Ang tagal nating di nakita, Mr. Lawrence. Ang kisig mo pa ring tignan!”“Ano?!”Dahil sa pagbati ni
Pagkatapos lumapit sa tabi ni Winter, ngumiti si Frank at nagtanong, “Hindi ka naniniwala sa'kin, Winter?”Nabigla si Winter, ngunit umiling siya kaagad. “Syempre naniniwala ako sa'yo. Bakit di ako maniniwala sa'yo?”Nanatiling nakangiti si Frank sa kanya at nagpatuloy, “Sinasabi kong ako ang nag-imbita sa mga mahahalagang taong iyon at nagsisinungaling ang batang yan. Naniniwala ka ba sa'kin?”Bago nakapagsalita si Winter, suminghal si Winter. “Gumastos siguro nang malaki ang mga Turnbull sa'yo para maging propesor ka dito, lalo na't ang bata mo pa. Kaya payo ko lang sa'yo: tigilan mong ilagay ang sarili mo sa problema, dahil alam naming lahat kung paano mo nakuha ang trabaho mo. Kung sasabihin namin ito nang malakas, mapapahiya ka. Ibig kong sabihin, halatang wala kang problema tungkomdun, pero paano naman si Winter? Gaano kasama ito para sa isang magiging doktor na masira ang hinaharap niya dahil sa kiya niyang nabubuhay sa yaman ng babae?”Nagalit kaagad si Winter at tumayo, sa
“Tama!” Napagkamalan ni Bill na pagkakonsensya ang pagtataka ni Frank at nakumbinsi siyang nahuli niya si Frank. Tinaas niya ang mukha niya habang magyabang siya, “Ang tatay ko ang chief ng Uplake Hospital sa Zamri, at isa itong subsidiary na pag-aari ni Gene Pearce, ang pinakamayamang tao sa east coast.”“Ano?!”Lumingon ang mga tao kay Bill sa gulat nang nabanggit niya si Gene. Nakakatakot! Tauhan pala ng pinakamayamang tao sa east coast ang tatay niya!Malinaw na ngayong mayroon siyang impluwensiyang imbitahan ang mga importanteng taong iyon…Gayunpaman, alam din mismo ni Bill na may daan-daang ospital na pagmamay-ari si Gene, at pagmamay-ari lang ng tatay niya ang isang may katamtamang laki.Nakakamangha man itong pakinggan, ngunit parang aso lang ni Gene ang tatay niya, na pwedeng sipain sa daan sa isang salita lang mula sa lalaki. At para naman sa mga tanyag na tao ng Riverton na nakaupo sa entablado sa sandaling iyon, nasanay silang lahat sa pagiging asong tumatahol par
Natulala si Bill, ngunit mabilis niyang hinalughog ang utak niya habang nanood ang lahat at nagpasyang magpatuloy na magpanggap pagkatapos ng kalahating segundo. Kung hindi, hindi lang niya ipapahiya ang sarili niya sa harapan ni Winter, magiging biro rin siya ng bawat isang estudyante at kukutyain sa buong Riverton. Sa puntong iyon, wala na siyang pag-asang makakuha ng trabaho sa larangan ng medisina sa Draconia, kahit sa dami ng henerasyon ng mga doktor sa pamilya niya. Baka nga magdala ito ng matinding pinsala sa negosyo ng tatay niya, dahil walang mag-aabalang bumisita sa ospital niya. Kung kaya't mabilis na naging galit ang gulat niya at kaagad siyang sumigaw kay Frank, sa intensyong palayasin siya. “Sino ka? Sinong nagpapasok sa'yo sa hall na'to?! Bawal pumasok ang mga kung sino rito!”Kaagad na kumampi si Winter kay Frank, “Kapatid ko siya, Bill. Hindi siya kung sino lang.”Tumango ang ibang mga estudyante. “Oo, Bill. Hindi mo siya kilala dahil palagi kang nasa ibang