Tumingin si Kallum sa iba pang board members at hinubad ang sapatos niya para ilagay ang paa niya sa mesa, nang para bang nasa sarili niya siyang bahay. Suminghal siya, pagkatapos ay nagtanong, Ano? Paano mo kukumpiskahin ang shares ko, Ms. Lane? Akala mo ba matatakot ako sa mga banta mo? Sige, gawin mo—tignan nating kung kaya mo talagang gawin ang banta mo.”Kaagad ding sumali ang iba pang board members at ipinahayag ang pagtutol nila. “Malayong kamag-anak ka lang ng Lane family, Helen Lane! Matagal nang si Mr. Gaetz ang nasusunod dito—magpakita ka naman ng respeto!”“Oo nga. Sinusubukan ng isang babaeng kagaya mong mamuno sa'min? Talagang masyado kang bilib sa sarili mo!”“Nagyabang ka kaagad sa sandaling pumasok ka at inutusan mo si Kallum na ibigay ang upuan niya?! Tumayo ka lang diyan at manahimik ka!”“Pwede mo kaming ipagtimpla ng kape dahil wala ka namang ginagawa… At gusto ko dagdagan mo ng gatas.”Habang tumawa nang malakas ang board members, lumamig ang mga mata ni
Mabilis na sumang-ayon ang ibang board members kay Kallum. “Oo nga! Imposibleng susunod kami sa'yo!”“Naiintindihan kong bigla kaming nagkakaroon ng bagong lider… pero isang babae at isang miyembro ng Lane family? At hindi pa nga nakakapunta sa Zamri?”“Hindi ka lang tumangging magpakabait sa unang araw mo sa trabaho, pinagyayabang mo pa ang awtoridad mo… Ano yun, may bago ka pang patakaran sa conference room? Binibiro mo ba ako?”“Wala kang kakayahan, impluwensya, at koneksyon. Ano, magpapasok ka ba ng bagong kliyente sa'min gamit ng magandang mukha mo?”"Pfft… Hahaha…"Patuloy na ininsulto ng board members si Helen, habang may isang manyak pang minamata siya dahil sa kabataan at kagandahan niya. “Tapos na ba kayo?”Nanatiling walang pakialam si Helen habang pinanood niya sila. Matatag pa rin siyang nakatayo sa tabi ng meeting table nang tumigil sila sa kakatawa. Pagkatapos, prangka siyang nagsalita, “Ang Lane family ang nagpasyang ako ang mamumumo sa investment company na
Naningkit ang mga mata ni Kallum at ngumisi siya nang mabangis. “Hmph. Wag mong isiping kaya mo kaming takutin! Aalis? Sige—tignan natin kung paano mo patatakbuhin ang kumpanya nang mag-isa!”“Oo! Sasama kami sa'yo, Kallum!”“Tignan natin kung anong magagawa niya nang wala tayo!”“Luluhod ka at magmamakaawa!”Tumayo ang lahat ng board members na pinamunuan ng kanilang senior members. Tanging ang mapayat na si Owen Briggs ang nanatiling nakaupo. Gusto niya ring tumayo, pero natakot siya dahil napansin niya ang matalim na titig ni Helen. Lalo na't nasa delikadong posisyon ang accounting department niya, dahil sila ang may hawak sa lahat ng financial data at ledgers para sa kumpanya. At dahil matagal nang nililinis ni Owen ang kalat ng iba pang board members nang walang katapusan, mas mabuting mamatay na lang siya kung talagang nagsimulang magtanong si Helen. Gayunpaman, hindi ganun ang kaso para sa ibang board members. Lalo na't siguradong-sigurado sila na sysuko si Helen
Binuksan ni Helen ang folder sa harapan ni Mr. Zork, na nagpatulala sa kanya. “Heto. Mga larawan mo sa security camera habang nasa akto.”Paanong nalaman yun ni Helen?!Top secret ito, at si Owen lang ang nakakaalam nito dahil iniulat ni Mr. Zork ang paggastos niya sa kanya!Dahil dito, tinitigan rin nang masama ni Mr. Zork si Owen. Para bang bubuga ng apoy ang mga mata niya. “Natural na ang pinakamalaking problema ng kumpanya natin ay ikaw, Mr. Kallum Gaetz. Bilang acting CFO, talagang nagbigay ka ng bagong pamantayan sa korapsyon.”Naglakad si Helen sa likod ni Kallum at binagsak ang isang dokumento sa mesa sa harapan niya, sabay mahinang nagsabi, “Nakikita bawat isang ledger kada taon na kumikita ang kumpanya… yun ay bago ito ipasa sa'yo para i-review. Pagkatapos nun, magiging pagkalugi ang lilitaw rito, at babayaran naman iyong Lane family… Sa totoo lang, aaminin kong matapang ka.”Pagkatapos, tinapik ni Helen si Kallum sa balikat at nagsabing, “Kahit ano pa yun, binasa ko a
Lalo na't kayang ipakulong ni Helen ang buong board kung gustuhin niya. Nakasimangot silang lahat—hindi talaga nila alam kung paano nakuha ni Helen ang ebidensya laban sa kanila, kasama ng bawat isang piraso ng detalye. Ang nagawa lang nila ay sisihin si Owen ngayon. Sa umpisa pa lang, dapat ay ipapakita nila ang awtoridad nila kay Helen habang kinuha niya ang bago niyang posisyon. Sa halip, binaliktad niya ang sitwasyon at binunyag ang lahat ng kasalanan nila. Malinaw na hindi lang siya isang magandang mukha—isa siyang mandirigmang kayang magbitaw ng suntok. “Kahit na ganun, tapos na ako.” Umiling si Helen. “Pwede na kayong umalis ngayon, at di ko pipigilan ang kahit na sino rito para magmakaawa kagaya ng inaasahan niyo. Sa halip, mailalathala ang mga dokumentong ito at magsasagawa ako ng shareholders meeting kung saan pagpapasyahan kung sinong papalit sa inyo. Pagbabayaran nitong lahat ang katangahan niyo.”Sa wakas ay naintindihan na nila mula sa prangkang mga salita niya,
Pagkatapos mapagtanto ng lahat ng board members na baka mas magaling si Helen kay Kallum, alam nilang ang magagawa lang nila ngayon ay hininging tawad at isuko ang awtoridad nila sa pag-asang panatilihin sila ni Helen rito. Ito lang ang paraan para panatilihin ang mayroon sila sa halip na mawala ang lahat sa kanila. Nakakainis ito, pero wala sa kanila ang may lakas ng loob na labanan si Helen ngayon. Ang lahat ng pagkamuhi at pambabastos kanina ay napalitan ng takot at respeto. “Hmph. Dahil matapat kayong lahat, siguro mapapatawad ko kayo.”Sinilip ni Helen si Frank bago tumingin sa board members. “Nangangako akong hindi ko kayo paparusahan para sa ginawa niyo noon, pero obligado pa rin kayong magbayad sa kumpanya para sa pinsalang dinala niyo. Kinuha ko ang kumpanyang to para sa layuning mas palaguin pa ito, at nangangako akong walang mawawalan rito kapag kasama niyo ako. Uulanin pa nga ng kayamanan ang lahat… Kaya, kaya niyo bang gawin yun?”Sobrang nagpasalamat ang board mem
Natulala ang lahat sa dramatikong pagpasok ng mga tauhan. Gayunpaman, malinaw na inihanda sila ni Kallum na maghintay malapit sa conference room, pagkatapos ay susugod sila kapag binigay na niya ang hudyat at papatayin silang lahat. Mas lalong namutla ang board members na tinalikuran siya sa nakita nila habang nakaramdam sila ng panganib. Tumawa nang malakas si Kallum, na para bang mas mababa sa kanya ang lahat ng tao roon. “Wag kang mag-alala, Helen.” Pagyayabang niya. “Hindi ka mamamatay nang mag-isa—sasama sa'yo ang mga duwag na hayop na'to! Mangarap kayo nang malaki hanggang sa kamatayan! Hahaha!!!”Ang hindi niya inasahan, hindi nataranta si Helen habang pinanood niyang sumugod sa loob ang mga tauhan. Ang totoo, nakangisi pa siya. “Hindi ba ikaw ang mababaw rito, Mr. Gaetz? Sa tingin mo ba talaga hindi ako handang lumaban? Syempre inasahan ko to!”Sa isang banda, pinagaan niya ang loob ng mga natatarantang board members para hindi sila magbago ulit ng isip. Sa kabila
Nang makita ang kakapalan ng mukha ni Frank, nagalit ang lahat ng mga tauhan. “Sama-sama tayong sumugod!” sabay-sabay nilang sigaw at magkakaisang sumugod papunta kay Frank. Klang!Tumutok si Frank nang eksaktong-eksakto, sabay sinipa ang isa pang sumugod na tauhan palabas ng isa pang bintana. Natural na hindi rin nakaligtas ang iba pang tauhan at nanatiling nakatayo si Frank sa mesa habang pinigilan niya lang lahat na makalampas sa kanya. Higit sampung tauhan ang tumalsik nang wala pang kalahating minuto, at dahil pinalipad sila palabas ng bintana mula sa ika-dalawampung palapag, walang dudang hindi sila makakaligtas. Nakakapangilabot ang mga sigaw nila. Nanahimik nang sobra ang mga board member na nangako ng katapatan kay Helen nang nakita nila ang kawalan ng pakialam ni Frank kasabay ng lahat ng ito. Gayunpaman, palihim silang nagdiriwang na mabuti na lang at hindi sila nagmatigas na manatili sa panig ni Kallum laban sa bagong board chairman nila. Kung hindi, tinapon
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni