Kagaya ng inasahan ni Frank, pumasok ang mga punong miyembro ng Sorano family sa ward ni Nash nang may maayos na pormasyon. Salamat sa paghahanda ni Frank, hinanda ni Jim Loggins ang pinakamagandang ward para kay Nash. Kahit matapos pumasok ng higit isang dosenang punong miyembro ng Sorano family at ng stretcher ni Willy, hindi sila nagsiksikan sa loob. “Master Lawrence…?” Natulala si Kat habang pinanood niya ang malaking grupo ng mga taong biglang pumasok sa ward ng tatay niya. “Kumalma ka lang,” pagpapagaan ni Frank sa loob niya, sabay na sabay na siya sa ganitong okasyon. Tumayo siya, pagkatapos ay lumapit kay Emilio at mahinang nagtanong, “Ano, nakapag-isip ka na ba? Magiging giyera na ba, o luluhod si Willy para humingi ng tawad?”“Ano?!” Sigaw ni Kat at mabilis na tinakpan ang bibig niya gamit ng kamay niya. Ang mga Sorano talaga ang mga taong ito?!At ang medyo may edad na lalaki ay may kakaibang ere sa kanya… Biglang naalala ni Kat na nakita niya siya noon sa dy
Habang nanigas si Mel, hindi rin mas maganda ang kalagayan ni Matis. Nakasandal siya sa pader nang may blangkong mga mata at miserableng ekspresyon. “Ma… Sa tingin ko patay na tayo…” bulong niya. “Kaya niyang pasunurin ang mga Sorano, at maging si Emilio Sorano ay nagpunta rito para humingi ng tawad… Ano palang halaga natin…”Pakiramdam ni Matis ay isa siyang payaso—yung tipong bulag, dahil naalala niya kung gaano niya sinubukang ipagyabang ang pagiging mataas niya kay Frank. Sa sandaling iyon, nagsalita si Emilio mula sa loob ng ward ni Nash, “Mr. Lawrence, sinabi sa'kin ng tatay ko na dalhin si Willy rito at humingi ng tawad nang personal. Sana'y mapatawad mo ang kasamaan ng walanghiya kong anak, at naghanda kami ng naaayon na danyos—heto ang tsekeng nagkakahalaga ng 500 milyong dolyar. Sana'y tanggapin mo ito.”Nang makitang sinsero si Emilio, tumango si Frank kay Kat. “Sige. Kunin mo.”“Sige.”Walang takot si Kat dahil sa kawalan niya ng karanasan at kinuha ang tseke ni E
Mabuti na lang ay si Kat ang tipo ng babaeng walang kinakatakutan at talagang gagawin ito sa kahit na anong sitwasyon. Tumango siya kay Frank, pagkatapos ay sinampal si Willy nang dalawang beses. Nagulat naman ang lahat ng punong miyembro ng Sorano family. Marami sa kanila ay lumingon kay Emilio, sapagkat kilala ang lalaking ito sa sobrang pagpoprotekta sa anak niya. Ang dalawang sampal na iyon ay para na ring sampal sa mukha niya! Gayunpaman, habang inisip nilang lahat na tapos na ang mga sampal, nanood ang mga Sorano nang huminga nang malalim si Kat. Pagkatapos, inipon niya ang vigor niya, sabay nagsimulang bugbugin si Willy habang nakahiga siya sa lapag!Hindi siya nagpigil, magmura pa nga siya habang patuloy niyang sinaktan si Willy, “Papatayin kitang hayop ka! Ano, sa tingin ko ikakalalaki mo ang pang-aapi mo sa tatay ko?! Pwes, ipapakita ko sa'yo ngayon!”Para bang may langaw ba nakapasok sa lalamunan ni Emilio habang pinanood niyang walang habas na bugbugin ni Kat ang
Si Emilio, na huling umalis, ay tumango kay Frank. “Magkikita tayong muli.”Habang umalis siya, kumislap nang mapanganib ang mga mata niya na para bang tinatatak niya sa isip niya ang mukha ni Frank. Gayunpaman, hindi nabahala si Frank, binugaw niya pa siya nang parang langaw at hindi man lang tumingin sa kanya. “Master Lawrence… Ang galing-galing mo!” Nagmadali si Kat sa tabi ni Frank nang nakaalis na ang mga Sorano. Kuminang ang mga mata niya sa pagsamba at halos hindi niya maipaliwanag ang sabik na naramdaman niya. Matagal na niyang inisip na napakalakas niya, nakagawa pa siya ng mga koneksyon sa mga kagaya ng Four Families ng Morhen… Pero sa kung anong paraan, napatunayan niya pang higit pa siya sa inakala niya, napilit niya ang mga Sorano na pumunta rito at humingi ng tawad. At nagawa pa niyang bugbugin mismo si Willy para makapaghiganti. Walang tao sa Morhen ang magtatangkang saktan ang lalaking iyon! Pero nagawa niya siyang bugbugin nang husto habang hindi nagtangkang
Parehong yumuko sina Matis at Mel sa takot nang makitang nanggagalaiti si Lobo. “Ano? Bakit di kayo nagsasalita?” Naiinip na sabi ni Lobo. “Mga pipi ba kayo?”“A-Ang totoo, binibiro ka lang namin.” Umubo si Matis at naiilang na ngumiti. “Wala talagang nangnakaw sa'kin.”“Oo, oo, oo… Nagbibiro lang ang anak ko!” Nakangiti si Mel at paulit-ulit ding tumango. “Mga walanghiya!”Galit na sumigaw si Lobo at sinampal niya sa mukha si Matis. “Umaasa pa naman akong may pagbubuntunan ako ng galit ko, tapos ngayon sasabihin mo sa'king niloloko mo lang ako? Kahit ang mga kagaya mo ay nag-iisip na pwede mo kong tapak-tapakan, ha?”“Sige,” sabi niya habang binugaw si Matis. “Hindi mo na kailangang pumasok sa trabaho bukas. Magkakaroon na ng bagong CEO sa Jundo Showtown. Ngayon, lumayas ka sa paningin ko!”Nataranta si Matis sa sandaling iyon nang marinig na natanggal siya sa trabaho niyang pinaghirapan niyang makuha. Habang hindi pinapansin ang pagsingit ng nanay niya, nagmadali siyang na
Sa kabilang banda, hindi nagulat si Frank.Alam na niyang nakikinig sina Matis at Mel kanina sa kanila ng mga Sorano sa loob. Gayunpaman, nagulat pa rin siya na bumalik sila dahil inasahan niyang tumakas na sila. “Siya yun!”Nang makita ang pagtataka sa mukha ni Frank, kaagad na tinuro ni Mel si Lobo. “Hindi ka sana namin guguluhin, Mr. Lawrence, pero pinilit ng lalaking yun ang anak kong apihin ka!”“Bwisit…”Nagdilim ang mukha ni Lobo sa sigaw ni Mel—paano niya aakalaing binangga nina Matis at Mel si Frank?!Kung alam niya lang, hindi siya babalik kahit na mamatay pa siya!Pagkatapos ay naalala ni Lobo na sinabi ni Matis na maging si Lobo mismo ay hindi kayang labanan ang taong iyon. Gayunpaman, natural lang para sa kanyang isiping lahat ng tao ay mas mababa sa kanya dahil nasa likod niya ang mga Sorano. Gusto niyang pumatay roon, pero biglang lumuhod din si Matis nang nanginginig. “Hindi namin to gustong gawin.”“Ganun ba?”Nilaktawan ng tingin ni Frank para tignan si Lo
Sa pambihirang pagkakataon, sa wakas ay walang nangyari sa susunod na mga araw para kay Frank at pinalipas niya ito kasama ni Helen na pambihira ring nakapagpahinga. Nanood sila ng sine, namili, at naglakad sa Morhen Park at iba pang sikat na tanawin sa Morhen. Kahit na sa wakas ay nanumbalik ang bakas ng tuwang pinagsamahan nila sa kasal nila noon, hindi naman nagtagal ang mga kalmadong araw na iyon. Tatlong araw lang pagkatapos maospital ni Nash, tinext ni Cirian Zobel si Frank. [Mamayang gabi. The Dark Life. West Morhen.] Naningkit ang mga mata ni Frank sa maikling mensahe. Ngayong gabi ay ang importanteng sandali para mahuli sa akto ang mga Lionheart at mabago ang isipan ni Glen Turnbull. Pagkatapos sabihan si Helen na wag aalis sa cottage ni Nash, lumabas siya sa hapon, nang handang palayain si Vicky sa mga kadena ng mga Turnbull. Sumunod si Helen habang sinabihan siyang mag-ingat. -Ang Dark Life ay isang bar, pero sa ibabaw lang. Habang naghintay roon si Frank
“Ano pa bang meron?” Naiinis na tanong ni Sif. “Nag-aalala kasi ako na baka atakihin ka sa puso rito. Mr. Lawrence?” Tawag ng South Sea Crow, sabay lumingon sa dilim. “Mr. Lawrence…? Ibig mong sabihin… si Frank Lawrence?!”Lumitaw ang gulat sa mukha ni Sif. Natulala siya habang tumingin siya sa pagitan ng South Sea Crow at ng lalaking lumabas mula sa dilim. Matapos marinig ang pagtawag sa kanya, mayabang na nagpakita si Frank. Hindi na niya kailangang magtago ngayon—tinanggal niya ang mask at salamin niya, pagkatapos ay pinatay ang recorder sa bulsa niya habang pormal na binati si Sif. “Magandang gabi, Ms. Lionheart.”“Ikaw… Kayong dalawa…”May napagtanto si Sif sa eksenang nangyari sa harapan niya—hindi siya tanga at tumalikod siya para tumakbo pagkatapos ng isang sandali ng gulat. “Tumatakas ka, Ms. Lionheart? Hindi ba huli na ang lahat?”Lumitaw si Frank sa likod ni Sif sa isang iglap, sabay pinalo siya sa batok at pinatulog siya. Uminom ng cocktail ang South Sea Cro
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah
Walang naisagot si Gina sa sagot ni Helen at bumangon mula sa kama para tumakbo papunta sa pader at iuntog ang ulo niya rito habang sumisigaw. “Oh, Helen! Pasensya na talaga… Wala akong ibang pagpipilian… Magpapakamatay na lang ako para makabawi sa'yo—”Sa ilang untog lang, tumulo na ang dugo mula sa benda niya. Gayunpaman, nahawakan siya ni Helen at sumigaw, “Tigil! Hindi ako makakapagbayad kapag namatay ka rito! Mag-isip ka ng paraan para mabawi ang pera! Tawagan mo si Peter at sabihan mo siyang pumunta rito ngayon din!”“S-Sige…” Dinampot ni Gina ang phone niya at mabilis na tinawagan ang numero ni Peter, ngunit binaba ito ni Peter pagkatapos itong tumunog nang kaunti. “Ano? Anong nangyayari?” Gulat na sabi ni Gina. Kasabay nito, lumingon si Helen kay Frank—hindi kaya nakuha na ni Kit Jameson si Peter?“Tatawagan ko siya.” Lumapit si Frank kay Gina, kinuha ang numero ni Peter mula sa kanya, at tumawag. Sumagot si Peter pagkatapos ng dalawang ring nang may kalmadong tono.
Pagkatapos murahin sandali ng lahat si Peter, binalik ni Helen ang usapan. “Ma, paano ka nasaktan?”Umiling si Cindy at mahinang nagsabi, “Hindi mahanap ni Tita Gina si Peter o si Larry, kaya nagpunta siya sa Zomber Group para bawiin ang pera niya. Tumanggi sila dahil pumirma siya sa kasunduan, kaya nakipagtalo siya. Pagkatapos, medyo nagkapisikalan sila at nauntog siya sa pader.”“Ma… Talagang ang laki ng pagkakamali mo ngayon!” Bumuntong-hininga si Helen dahil alam niyang hindi lang si Gina ang may kasalanan dito. Masyado lang talagang masama ang anak niyang lalaki, na niloko pa ang sarili niyang nanay at pagkatapos ay ginawa rin iyon sa ate niya. Binenta pa nga niya ang sarili niyang ate para sa pera. Masasabi ngang hindi lang siya walanghiya, napakasama pa niya. Kumunot ang noo ni Helen. “Kalma ka lang, Ma. Sabihin mo lang sa'kin—magkano ang nawala sa'yo? Titignan ko kung kaya kitang matulungang bayaran ito.”Binuksan ni Gina ang bibig niya, ngunit lumingon siya kay Cindy