CHAPTER 2

Julia's POV

I am standing in front of some few unknown and unfamiliar faces, which is my new classmates and I can't help but to feel nervous. Hindi ko pa kasi nararanasan ang pabago-bago ng lugar at mas lalong hindi uso sa paaralan namin ang magpapakilala sa harapan. Well, technically, magpapakilala ako since I am new in this school and I am new in this kind of environment.

I grew up in Davao City but recently lang kaming lumipat sa Butuan City. The reason is may mga hindi magagandang nangyayari doon kaya kami lumipat dito sa Butuan at tinitiis nalang na magpakilala sa harap ng aking mga bagong kaklase.

Tinititigan at inaalala ko ang mga bagong mukha ng mga magiging kaklase ko. Napansin kong may mga klase sa tao na sobrang attentive talaga, may ibang ring panay cellphone lang ang atupag habang ang iba naman ay nagchi-chikahan with their friends and squad.

Hindi rin pwedeng mawala ang mga mala-PDA sa classroom. I bet, hindi rin sila magtatagal.

Mahahalata mo din sa iba na mukhang inaantok na. Napa-simangot naman ako sa isipan ko na kakasimula pa nga lang ng araw, inaantok na sila. Sabagay, sobrang aga pa rin naman at kung ako rin ay aantukin din ako.

Napansin ko din sa may bandang likod ang isang lalaki na nagbabayangan pa sila ng babaeng nasa harapan niya. Napansin ko rin kasi ang lalaki dahil sa kanyang buhok na mahaba atsaka kulot. Mala-naruto pero kulot ang buhok niya.

Nawili din naman akong ino-obserbahan ang mga kaklase ko nang napako ang tingin ko sa lalaking katabi nung mala-naruto ang buhok.

I heard from Mrs. Dizon that he is called, Aquino I think. I don't know why pero parang may iba sa kanya. I can feel something weird inside of me and I also feel that he's sad.

Hindi ko alam pero parang nararamdaman ko din ang nararamdaman niya. Lahat naman tayo dumaan sa sakit na ating na nararanasan, though magkakaiba nga lang ang mga pangyayari. I know, he will go through all of it.

Nung napatingin siya sa akin ay wala akong ginawa kundi ang ngumiti sa kanya para naman kahit papaano ay mahawa siya sa mga ngiti ko. Nakita kong iniwas niya lamang ang tingin niya pero kitang-kita ko kung paano siya ngumiti.

He's cute when he smiles, though.

"Julia," Mrs. Dizon said, "Pwede ka ng maupo. Doon ka na sa tabi ni Queen Esther Callanta. Tutal 'yan na din ang naiiwang bakante," Tinuro ni Mrs. Dizon ang lugar kung saan ako u-upo at kaharap ko pa si Aquino kasama yung lalaking mala-Naruto.

I smiled at her at naglakad na ako papunta sa upuan ko at inayos ang gamit ko nang kinawayan ako ni Queen, "Hi, Julia! I guess kilala mo na ako. Alam mo, maganda ka. How to be you?"

Napatawa ako konti. Ang kulit niya din pala and nakikita ko sa kanya ang bestfriend kong si Lyn, "Naku, hindi naman. Actually, maganda ka rin," 

She's pretty talaga, promise. Morena beauty siya and I see that palagi talaga siyang inaasar nung lalaking nasa likuran niya, pero it doesn't mean na ayaw nung guy sa kanya. I see something in his eyes, wanting her attention.

Clearly, may gusto ang lalaking 'to sa kanya. I'm not an expert but marunong akong makiramdam.

Bigla na namang tinawag ni Mrs. Dizon si Queen at may ibinilin sa kanya, "Queen, ikaw na muna ang bahala kay Julia tutal magkatabi naman kayo. Gabayan mo siya sa rules and tour her around."

Tumango naman si Queen, "Opo walang problema, Ma'am!"

"Thank you, Queen. Good bye class!" Sabay-sabay din nagpaalam ang lahat sa umaalis na guro nang lumapit bigla yung lalaking mala-Naruto kay Queen.

"Queen! 'Wag mong turuan 'yang si Julia sa mga yapak mo. Naku, baka malaman ko nalang nanununtok na yan."

Napa-irap naman si Queen sa turan nung lalaki, "Wow! Hiyang-hiya! Sino ba yung may putok sa labi nung Martes?"

Napairap naman yung mala-narutong buhok, "Hindi nga ako nakikipagsuntukan. Promise! Nabangga lang ako."

"Ewan ko sayo, ang dami mong sinabi. Hindi ko naman tinatanong."

"Bahala ka nga diyan, sungit naman nito," Sabi nung mala-narutong buhok at bumaling siya sa akin, "Welcome Julia. Ako nga pala si King, nice to meet you."

"Nice to meet you din, King." 

x x x x x

"Ito pala yung court ninyo?" Tanong ko habang nagi-ikot kami sa Junior High Building.

"Oo," Sagot ni Queen habang tinuro niya yung court, "Diyan palaging nagpa-practice yung mga basketball players. Lalo na ngayon na malapit na yung Division meet at sabay-sabay ginaganap ang practices. Sa kabilang side ng court is just the PE Hall para sa seventh grade up to tenth grade."

Tumango naman ako at aalis na sana ako nang magsalita din ito, "May cheerleading team din pala sa school and nagpa-practice din ang cheerleading team sabay sa basketball team." 

"May cheerleading din pala dito?" Tumango naman siya. Napangiti naman ako nung marinig ko 'yun pero bigla ding napawi nang maalala ko na naman ang mapait na pangyayari noon.

"Matanong ko lang," Sabi niya, "Ano nga pala ang mga sinalihan mong clubs dati? Part ka ba nang Science Club? Dance Club? Cheerleading?"

Napahinto ako at napaisip. Balak ko sanang sabihin clubs ko ngunit umiling na lamang. Ayoko lang na maungkat pa ang nakaraan.

"Wala akong sinalihan. Shy type kasi ako."

Tumatawa siya na para bang hindi naiiniwala sa sinasabi ko, "Huwag ka nga! Parang may iba sayo nung binanggit ko ang tungkol sa cheerleading. Kasali ka nun dati, 'no?"

"Actually, yeah," I said habang namumula ang pisngi ko, "Pero hindi lang yun. Isa din ako sa Team Leader. Ang Team Captain pa nga ng basketball team doon ay boyfriend ko. Apparently, ex ko na siya."

"Sabi ko na nga ba eh! Sayang naman kung hihinto ka. Kung gusto mo sumali sa squad, kausapin mo lang si Katelyn Manlapaz. Siya din ang Team Leader dito at lalo na ngayon at nagre-recruit sila ng mga bago."

"Nah," Sabi ko at umiiling, "Ayoko na sumali sa ganyan, maaalala ko lang ex ko diyan at operation moving on nadin ako," Napatango naman siya at napatawa, "Atsaka Queen, sana sa atin lang yun. Ayoko talagang i-bring up ang tungkol diyan," Sabi ko habang naglalakad palabas ng gate.

"Sure! My lips are sealed," Nag act pa siya ng parang zip-your-mouth, "Taga saan ka ba? Tara sabay ka na sakin, I'll drive you home."

"Wow, nagda-drive ka na?"

Tumango naman siya, "Yes. Binilhan ako ni Daddy nang car nung nag-eighteen ako. May lisensya na din ako kaya tara na."

"Thanks but I'm fine. Susunduin naman kasi ako ni Mama. Hindi ko pa din kasi kabisado ang daan pauwi eh."

"Sige na nga. Ingat ka ah! Kita-kits nalang sa Lunes!" Paalam niya at umalis na din siya sa harapan ko.

Maya-maya ay nadinig ko na din ang pamilyar na busina kaya pumasok na ako sa kotse.

"Hello, Ma!" Pagkapasok ko ay hinalikan ko siya sa pisngi.

"Hello, nak. Kumusta ang first day?"

"It's good at may mga bagong kaibigan din naman," Tumango naman siya. Napatingin naman ako sa likuran ng kotse at sabay tingin kay Mama, "Nasaan nga pala si Shan?" 

"Iniwan ko na siya sa bahay. Andun din naman kasi ang daddy mo at mukhang inaantok na si Shan kaya pinapatulog ko muna. Ayoko naman na mapagod si Shan mamayang gabi."

I rolled my eyes at naalala ko na naman ang komosyon namin ni Mama. Muntik na kaming mag-away dahil lang sa magiging dinner mamaya kasama ang bagong kapit-bahay namin.

Ayoko naman kasing sumama kami ni Shan dahil three-month old pa siya kaya mas ayos kung nasa bahay lang kami.

Kahit anong gawin ko ay wala na akong magagawa. Mama ko siya at wala akong laban sa kanya.

Kahit papano ay nasanay na din akong mag-away kami ni Mama dahil may kasalanan ako sa kanya. Wala na siyang tiwala para sa akin.

Sabi niya pa ay may anak din ang bago niyang kakilala. Lalake daw iyon pero wala akong pakialam. But, it's okay atleast baka magkaroon ako ng new friend.

Hindi ko napansin na nakarating na pala kami sa bahay kaya bumaba na kami sa kotse. Bago ako pumasok ay may binilin si Mama, "Magbihis ka na at bihisan mo na din si Shan dahil exactly six in the evening, pupunta na tayo kela Jonalyn."

Si Tita Jonalyn ay kasing edad ni Mama na nakatira sa tapat ng bahay namin. Naging mag-kaibigan sila agad. Siya din ang nag-imbita samin na maghapunan sa kanila with her family and with our family din.

Pumasok naman ako sa kwarto ko at nagbihis ng isang formal dress. Naglagay din ako ng konting palamuti sa mukha ko at pagkatapos ng pag-ayos ay si Shan na naman ang binihisan ko. 

Magkatabi lang din naman ang mga bahay namin kaya mabilis lang kaming nakarating sa bahay nila, "Ano ba naman 'yan, nakasimangot naman kayo diyan. Smile din naman kayo," Sabi ni Mama samin kaya napilitan si Papa sa pag-ngiti.

Nag-door bell na si Mama at maya-maya ay lumabas si Tita Jonalyn kasama ang asawa niya, "Mare, buti nakarating na kayo," Masayang pagsalubong ni Tita Jonalyn kay Mama at nag beso-beso pa silang dalawa, "Judy, ito pala asawa kong si Jonathan."

"Nice to meet you. Ito naman ang asawa ko si Imman."

"Nice to meet you, Jonathan at Jonalyn," Pagbabati ni Papa. Nag-handshake sila at napansin kong nakatingin si Tito Jonathan sa amin ni Shan.

"Oh, sila na ba yung mga anak niyo?" Tanong ni Tito Jonathan. Nakangiti pa din siya sa aming lahat.

"Oo. Itong baby na ito ay si Shan at eto naman si Julia, ang panganay namin," Pinakilala kami ni Mama kaya lumapit ako sa kanilang dalawa at nagmano.

"Hello po, Tito at Tita. It's nice to meet you po."

"Ang bait-bait naman ng batang 'to. Nice to meet you, too. Yung anak ko naman andun sa itaas at may anak din akong mag-dadalawang taon na."

"Tara na, pumasok na tayo sa loob at baka manlalamig na yung mga pagkain sa mesa," Pag-aaya ni Tito samin kaya sumunod na kaming lahat.

Ang ganda-ganda ng bahay nila. Parehas naman yung itsura at model nang bahay namin pero kung ikukumpara ay mas maganda at maluwag dito, "Doon nalang muna sa kwarto si Baby Shan para naman makapagpahinga siys, may aircon din naman doon."

Sumunod ako kay Tita at pumasok kami sa isang kwarto. Malaki-laki din ang kwarto at nakita kong may batang natutulog doon,"Ihiga mo lang siya diyan at mauna ka na ding bumaba at tatawagan ko lang muna ang anak ko," Tumango naman ako.

Pagkatapos kong mahiga si Shan sa munting kama ay bumaba na rin ako at naupo muna sa sala kasama sila ang mga magulang ko. Maya-maya ay bumaba na din si Tita kasama ang anak niya. Nagulat ako nang malamang siya yung kaklase kong si Aquino.

"Eto nga pala ang anak kong si John," Papakilala ni Tita sa anak niya at pinakilala naman kami, "John, eto ang mga Alvarez. Ito si Tita Judy at Tito Emman mo. Eto naman ang magandang anak nilang si -"

"Julia," Pinutol ni John yung Mama niya. Nagulat ako at parang lumundag ang puso ko nung binanggit niya ang pangalan ko. Kilala niya pala ako?

Oh yeah! Common sense nalang din pala. Syempre, classmates pala kami.

"Magkakilala na pala kayo?" Tanong ni Tito Jonathan na galing sa dining room na mukhang narinig yung usapan naming lahat.

"Hindi masyado. Siya kasi yung bago naming kaklase at kanina pa siya pumasok," Sagot naman niya at nag-kibit-balikat lang na parang wala lang ito sa kanya.

"Mabuti naman at may kakilala na yung anak ko," Singit ni Mama na parang proud na proud pa, napatawa din naman sila. I mentally rolled my eyes about it.

"Tara na at kumain na tayo," Pumunta na kaming dining room at naupo. Nagdasal muna si Tita Jonalyn at nagsimula na ding kumain.

Nag-uusap pa kami about sa school and everything until sila naman ang nag-uusap. Nakaka-out of place na nga eh puro pang matanda and stuffs lamang pinag-uusapan nila.

Tinapik naman ako ni John kaya napalingon ako sa gawi niya, "Gusto mo bang lumabas? Gala tayo and I can tour you around," Tumango naman ako at sinabi ko rin sa kanya na magpaalam muna kami kasi baka di ako papayagan ni Mama na umalis.

"Hey guys," Pagtawag ni John ng atensyon kaya napahinto sila sa usapan, "I hate to interrupt but I'll just ask for all of your permission if okay lang na lalabas lang kami Julia. I mean, gagala lang naman po and I can tour her around since seven PM pa naan. Medyo matagal-tagalan nga lang kami sa paggala. Okay lang po ba sa inyo?"

Nagkatinginan kami ni Mama at bumaling siya kay Papa, waiting for his approval. I can see that he nodded, and even si Mama pumayag na rin.

"Sige, basta make sure lang na wala pang ten ay dapat nakauwi na kayo. Curfew na din yun," Pagsang-ayon ni Tita.

Umalis na din kami sa hapag-kainan nang maalala kong kailangan ko pang i-che-check si Baby Shan, "Wait lang pala, i-check ko lang muna si Shan. Nasa kwarto siya ng kapatid mo."

"Sige, sasamahan na kita. Kapatid ko nga pala yun, her name is Faith." 

Napangiti ako nang marinig ko ang pangalan niya. Ang ganda lang kasi ng pangalang Faith.

Sabay kaming pumanhik sa itaas at pumasok sa kwarto ng kapatid niya at nadatnan kong natutulog pa ang dalawa. Ang cute talaga tignan lalo kay Faith.

I heard from Tita Jonalyn that she's a gifted child. Mag-dadalawang taon pa lamang siya pero ang mga kilos niya ay parang five years old, parang matured na rin kung magsalita para sa isang two years old.

Napatingin ako kay John at hindi ko inakalang napatingin din pala siya sa akin. I find it weird pero parang may kung anong kuryenteng dumaloy nung nakatitig kaming dalawa.

Parang tila humihinto yung oras hanggang sa umiiyak na si Shan at doon nabalik ako sa wisyo ko. Agad ko siyang kinuha at hinehele para tumahan na, "Shhh. It's alright sweetie, I'm here."

Hindi pa din siya tumahimik, "John, tara na at mauna ka na din sa paglabas. Ihahatid ko muna siya kay Mama at mukhang nagugutom na din kasi siya."

Tumango naman siya, "Sige lang. I'll wait." 

Lumabas na kami ng kwarto but I saw how he smiled habang nakayuko.