CHAPTER 7

Julia's POV

I looked at myself in front of the mirror as I was wearing my comfortable oversized blue-striped shirt, inserted with my guess ripped jeans with my chanel belt, and with a pair of white sneakers. 

I opened my phone and it's already quarter to seven and hindi pa dumating si John. Hindi pa ako nakakapagpaalam kay Mama dahil busy pa siya. Syempre, I asked Papa about it and okay lang naman sa kanya.

I got my small sling bag and also kinuha ko si Shan para ilabas sa kwarto. Bumaba naman ako upang salubungin nalang si John sa ibaba kung sakaling dumating na siya.

As I went into the living room, pinahiga ko na si Shan sa ikalawang baby crib niya na inilagay lang namin sa sala. 

Maya-maya ay narinig kong tumunog na ang doorbell namin kaya dali-dali akong tumungo sa pinto at pinagbuksan

"John, buti andito ka na. Pasok ka muna at magpapaalam pa ako kay Mama."

Tumango naman siya at tuluyang pumasok, "Sige, take your time lang. Nasaan nga pala si Baby Shan?"

"Ayan nakahiga sa kuna," Tinuro ko naman ang kinaroroonan niya at kita kong ngumiti si John.

"Sige, magpaalam ka muna at dito muna ako kay Baby."

"Okay, feel at home ka lang."

Tumango naman siya at agad pinuntahan si Shan. Ako naman ay dumeretso sa Kusina upang magpaalam kay Mama which is I know na mahihirapan akong magpaalam sa kanya. 

"Ma magpapaalam lang sana ako," Napalingon siya sa akin na may hawak pa itong sandok. Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa at kumunot naman ang mga noo niya.

"Saan ka na naman pupunta, babae at nakabihis ka pa talaga?" Mataray na pagtatanong ni Mama.

"Doon nalang tayo sa likuran mag-usap po," Sabi ko at naunang lumabas sa may likuran kung saan hindi kami maririnig ni John kung sakaling magtatalo na naman kami. I know, may talunan na namang magaganap. 

Naramdaman kong sumunod na siya at nagtatanong na naman, "Tinatanong kita, Julia. Saan ka pupunta ngayong gabi?"

"Lalabas lang sana kami ni John at inaya niya kasi na mag-cinema kami sa Robinsons lang naman din po," Sabi ko at kitang-kita kong galit na galit na naman siya at umuusok pa ang mga ilong niya sa galit.

"Si John na naman?! Julia, baka nagkalimutan tayo dito. May usapan tayo, hindi ba? Klaro sa usapan na hindi ka pwedeng magka-boyfriend. Hindi pa ba sapat na andiyan na si Shan?!"

Napahilamos naman ako sa mukha at napapikit ng mata, "Ma, hindi ko nakakalimutan yun, okay? Klarong-klaro talaga ang usapan. Hindi lang naman po kaming dalawa lang, kasama din po namin ang ibang kaibigan namin na manonood. Mag-ci-cinema lang, boyfriend agad?!"

"Bakit? Hindi ba?! Doon din papunta 'yan, Julia! Baka nakalimutan mo na naging magkaibigan din kayo ni Phillip!" Sigaw niya.

"Ma naman! Huwag mo namang isali sa Phillip sa usapan natin ngayon! Wala na siya at hindi na natin alam kung nasaan na siya! Atsaka, 'wag ka ngang praning diyan. Hindi lang naman kaming dalawa ang lalabas, kasama naman ang mga friends ko so we're not alone, okay? You don't have to worry about anything!"

She crossed her arms, "Tapos, ano na namang kalokohan 'to? Baka nakalimutan mong may anak ka na? Ako na naman ang mag-aalaga sa anak mo?"

"Ngayong gabi lang naman po e." 

Napalaki naman ang mata ni Mama, "Wow, Julia! Bakit ko na naman gagawin yun?! Ikaw yung nanay kaya hindi ako papayag na aalis ka ngayong gabi! Responsibilidad mo 'yan!" Sigaw niya naman.

"JUDY!" Napatingin kami sa may pinto at nakita kong nakatayo doon si Papa, "Hayaan mo na 'yang anak mo, malaki na yan! Hindi mo ba naintindihan sinasabi niya? Hindi lang sila ang lalabas, marami pa," Biglang pagsingit ni Papa kaya napangiti ako.

I know, I win.

"'Yan! Kaya naging ganyan yang anak mo dahil kinukunsinti mo!"

"Hindi sa ganun, okay na sakin. Nagpaalam na siya kanina pa atsaka malaki na siya eh may anak na nga, diba? Can't you see she's responsible enough? Hindi mo lang nakita yan kasi nabulag ka sa katotohanan. Hayaan mo, hindi ikaw ang a-aalaga kay Shan dahil ako ang bahala sa kanya," Sabi ni Papa. Tumingin naman siya sakin, "Halika na, Julia at naghihintay na si John."

I smiled at him at sabay na kami ni Papa pumasok sa loob at naiwan naman si Mama sa labas na nakasimangot. 

Wala na rin kasing magawa si Mama dahil wala siyang kalaban-laban kay Papa. Kaya nga love na love ko si Papa and close na close talaga ako sa kanya. Well, I was once close to Mama pero simula ng nakagawa ako ng maling desisyon sa buhay ko, parang malayo na ang loob namin sa isa't-isa.

"Magandang gabi, John."

Napalingon naman si John sa amin at lumapit kay Papa sabay ang pagmano, "Magandang gabi din, Tito."

"Nakapagpaalam na siya. Paano ba 'yan, ikaw na bahala sa prinsesa ko," Napangiti naman ako nun.

"Opo, Tito. I will surely drive her home safely," Ngiti ni John at nung napatingin siya sa akin ay kinindatan niya ako.

Niyakap ko naman si Papa at bumulong, "Thank you so much," Then I kissed him and I also kissed my son, "Bye, Pa. Bye, Baby Shan. I'll see you later, okay?"

Lumapit naman ako sa John and I smiled, "Tara na."

Sabay na kaming lumabas ng bahay at nakita ko dala na naman niya ang kotse niya. Agad niya naman akong pinagbuksan ng pinto, "Salamat."

"Para sayo gagawin ko ang lahat," Napairap naman ako't umiiral na naman ang ka-kornihan niya.

Sinara na niya yung pinto at agad umikot papunta sa driver's seat, "Ready?" Tumango naman ako then he drove away until we arrived at the Robinson's. Medyo malayo-malayo pala siya sa syudad sa Butuan.

"Malaki pala ang mall dito," Tanong ko sa kanya.

"Oo, ni-renovate na kasi ang mall na ito. Kaya sa likuran ng mall may mini bus terminal doon. Nag park yung mga bus diyan basta galing kang Cagayan de Oro or kahit saan basta doon na mga lugar."

"Ah, ganun ba? Maganda siguro doon, 'no?" Tumango siya. 

"Oo naman. Soon, pag may maraming oras tayo ay babalik tayo dito. Tara na nga at punta na tayo sa loob baka hinihintay na nila tayo nila King at Queen," Sabi niya at nauna siyang lumabas sa kotse niya at uiikot na naman patungo sa side ko upang buksan ang pinto. 

Nilahad niya ang kamay niya, para bang isang prinsipe na aayain sa isang sayaw ang prinsesa. "Tara na?"

Kinuha ko naman ang kamay niya at sabay kaming naglalakad papasok sa mall. Nakarating naman kami sa Movie World kaso hindi namin makita kung nasaan si King at Queen. Hindi pa naman nag-start ang movie dahil may schedule kami sa pagpasok based sa tickets na binili nila.

"Asan sila?" Tanong ko habang palinga-linga sa paligid ngunit hindi ko talaga sila nakikita.

"Wala pa ata. Hintayin nalang muna natin." 

Mga ilang minuto na ang lumipas pero wala pa rin talaga ang Hari't Reyna, "Bakit parang ang tagal naman nilang dumating? Malayo ba bahay nila dito?"

"Hindi naman, actually malapit nga lang e dahil doon lang sila sa Libertad. Pero baka naman papunta na 'yon. Ineenjoy nila a ng moment na sila lang dalawa," Tumawa naman kaming dalawa. 

Habang wala pa sila ay nag-order na ako ng apat na popcorn at mga soda nang napatingin ako sa kabilang aisle, may nakita akong babaeng tumatakbo na halata sa mukha niya na iritadong-iritado siya.

Kinalabit ko naman si John at tinuroi 'yung babae, "Si Queen ba yun? Hindi ko masyadong namumukhaan kasi," Tanong ko at nang napalingon ito ay tama nga ako at si Queen iyon. Nagtataka ako kung bakit hindi niya kasama si King.

Kumaway naman ako at nakita niya naman kaagad kami ni John kaya lumapit siya sa amin pero inis na inis nga siya. Bakit kaya? Anong nangyari sa dalawa? 

"Bwiset na lalaking 'yun! Alam ba niya na kanina pa ako nag-hihintay sa bahay namin pero ni anino niya wala! Hindi siya sumipot! Kapag talaga makita ko 'yung makapal niyang buhok na kulot ay talagang sasabunutan ko yun!" Galit na galit na sigaw ni Queen sa amin.

Napatawa naman kami ni John sa inasal niya, "Bakit ba? Ano ba kasing usapan niyong dalawa? Wala pa kasi siya dito."

"Usapan naming dalawa na susunduin niya ako sa bahay ng six thirty! Lumipas na ang ilang oras pero wala pa siya. Kinabahan ako at hindi mapakali dahil magse-seven na kaya pumunta na ako dito. Akala ko nga nauna na siya, hindi pa pala."

Napatingin ako sa may bandang eskalator ay saktong nakita ko si King na humahangos papunta sa amin, "Ayun na si King."

"Hay naku! Andito lang pala kayo. Pasensya na at ngayon lang ako nakarati -- ARAY! ANO BA! ANG SAKIT!" Hindi natuloy ni King ang sasabihin niya nang ambahan agad siya ng sabunot galing kay Queen.

"Hoy, King Solomon! Akala ko ba maliwanag 'yung usapan na susunduin mo ako sa bahay?!"

"Hoy ka din, Queen Esther! Akala ko ba ako yung susunduin mo sa bahay? Nag-hintay pa naman ako doon ng ilang oras tapos nauna ka na pala dito?"

Napa-irap naman si Queen, "Wow! Kailan pa ba nag-susundo ang babae sa lalaki? May kotse ka naman, diba?"

"Hindi mo ba alam? Iba na henerasyon natin ngayon! May kotse ka rin naman kaya nga akala ko ikaw ang susundo!"

"Ewan ko sayo, King Solomon!"

"Mas lalong ewan ko sayo! Ang sakit ng anit ng ulo ko dahil sayo! Bruh, ayaw ko ngang makatabi yang Queen na yan!"

"Mas lalo na ako, 'no! Ayokong makatabi ka kahit kailan!" 

Nagkibit-balikat lamang si John, "Bahala na nga kayo sa buhay niyo! Tara na at magsisimula na ang movie kailangan maka una tayo para makapag pwesto."

Nauna kaming maglakad ni John pero may balak na talaga kami na magkatabi sa pag-upo. Nung nakapasok na kami sa loob ay dali-dali na kaming humanap ng pwesto at umupo.

"Magkatabi lang kami ni Lia, bawal magkahiwalay. Kayo na bahala kung magbago isip niyo at gusto niyong magkatabi or you will pick the edges."

Nagkatinginan ang Hari at ang Reyna at sumagot ng sabay, "Edges." 

Umupo na sila sa kanya-kanyang pwesto. Umupo sa tabi ko si Queen at sa kabilang side naman ni John ay doon nakapwesto si King.

John's POV

Gusto niyo bang malaman ang totoo kung bakit may pa cinema-cinema pa kaming nalalaman?

Ang totoong may pakana ng cinema na ito ay ako talaga. Hindi na ako makapag-hintay at gusto kong surpresahin si Lia.

Itong sinehan kasi na ito ay kakilala ni Giselle yung nag o-operate at since mayaman naman sila Giselle at gusto niyang makatulong ay nakiusap siya ang manager ng mall na ito and the good thing is that pumayag naman ang manager na may gagawin kami dito.

"Gawin mo na kailangan mong gawin," Bulong ko kay King at tumango naman siya at sinimulan na niya ang trabaho niya.

"Ahh, wait lang! Mag-C-CR lang ako muna ako, paki-update naman ako kung anong mangyayari sunod," Sabi niya at umalis na din.

Tinignan ko naman si Queen at kinindatan siya. Bigla na din siyang tumayo, "Sandali lang. Naubos na pala pop corn ko kaya bibili na lang ako ng bago," Queen said at aalis na sana siya nang pinigilan siya ni Lia.

"Huwag na, share nalang tayo. Marami pa naman akin," Sabi ni Lia pero sumimangot lang si Queen.

"Eww, ayoko ng salty popcorn. Favorite ko kasi 'yung cheese na popcorn," Umalis na din siya ng tuluyan pero kita kong may halong pagtataka sa mukha ni Lia.

"Weird naman nun, parehas lang naman ang pop corns na binili ko kanina."

"Hayaan mo na yun. Malay mo susundan niya lang si King doon e,"

Napatawa naman siya, "Oo nga 'no. Hay naku talaga, nag-aaway pa pero magkakabati rin pala."

Patuloy lang kami sa panonood at hinintay ko lang na magawa na nila ang trabaho nila.

Mga ilang minuto lang ay biglang namatay ang screen, pati na rin ang mga ilaw.

"Ay, nag brown-out ba?" Tanong ni Julia na kuakain pa ng popcorn niya.

Nagsi-reklamo naman ang mga tao sa loob ng mall kung bakit na off lahat. Ang iba naman ay akala nila na nag brown-out lang.

Maya-maya ay bumalik na ang mga ilaw at biglang lumabas ang isang video presentation ko sa malaking screen.

Nagulat naman si Lia nang makita niya iyon at napatingin sa akin na may halong pagtataka, "Hoy, ano 'to? Bakit nasa screen ka?"

"Basta, panoorin mo nalang."

"Magandang gabi sa inyong lahat! Pasensya na at kailangan kong gawin 'to. Madali lang talaga to, mga ten minutes lang," Sabi ng isang John Aquino sa video. "Ayan! Una sa lahat, ako si John Aquino. Nag-aaral sa Agusan High at Senior High Grade twelve at isang basketball player varsity ng Eagles Agusan High. Gusto ko lang ipa-alam sa inyo na kasama niyo ako ngayong gabi."

Nung sinabi ng video yun ay tila hinahanap nila ako at may sumigaw, "ETO SIYA OH!" Tumayo naman ako at kumaway upang makita ng lahat.

"Ayan, nakita niyo na nga ata ako. AT nakita niyo ba ang katabi kong babae? Siya si Julia, mahal na mahal ko po yan!" Naghiyawan naman ang mga tao sa loob ng sinehan dahil sa kilig. 

"Nagsimula ang lahat nung ako ay naging broken hearted at siya naman ang bago naming kapit-bahay. Nagkaroon ng dinner kasama ang pamilya ko at pamilya niya at naging magkaibigan kami. Alam ko, mahirap paniwalaan na ang babaeng kasama ko ngayon ay mahal na mahal ko kahit na bago lang kami nag-kakilala at lalong-lalo na galing pa ako sa heart break. Pero, hindi naman bawal na magmahal kahit na kaka-galing mo lang sa heartbreak, diba?" Madami namang sumang-ayon at ang iba ay hindi dahil walang forever daw.

"Oh, sumang-ayon naman sila. Kaya Miss Julia Alvarez, Lia ko,"

Naghiyawan na naman ang mga tao sa loob ng sinehan, "Alam kong napabilis nang pangyayari pero wala talaga, tinatamaan talaga ako sayo. Alam nating dalawa na galing tayo sa pinakamasakit na nangyari sa buhay natin at alam ko at alam ng Diyos kung ano ang nararamdaman ko. Gusto ko lang talagang ipaalam sayo at sa lahat kung gaano kita kamahal at masayang-masaya ako na nakilala kita."

Lumapit naman si King at Queen sa amin at binigyan kami ng microphone sa isa't-isa na may dalang mini-speaker pa.

Pinatayo ko naman siya at kitang-kita ko na naiiyak na siya, "Hindi naman din kita minaadali. Gusto ko lang malaman mo na mahal kita at alam ko na mahirap paniwalaan o alam ko it will take time na mahalin mo rin ako, pero ayos lang 'yun. I can wait naman e because you're worth the wait. Gusto lang talaga kitang ligawan at ipakita na --"

"Manliligaw ka pa, pwede namang tayo na agad."

"Woah, seryoso ka don? Okay lang naman sakin na hin --" Napahinto ako nang bigla-bigla niya akong hinalikan sa harap ng maraming tao.

"I love you, John."

Napangiti naman ako and I replied, "I love you too, Lia ko."