She was out of words at ni hindi niya alam kung ano ang kaniyang masasabi. Masyado siyang na-sorpresa at hindi niya inaasahan 'yun. Kung papaano nakilala ni Troy ang mama niya, 'yun ay ang hindi niya alam. "Anak, ikaw ba 'yan?" Tanong ng kaniyang mama na sobrang namamangha sa kaniyang ganda. Kakarating lang nila ni Troy no'n sa meeting place nila ng mother nito, and the twist is, hindi niya alam na pati pala mama niya ay kikitain niya. "Opo, ma. Napakaganda ko ba, ma?" Ngumingiting tanong ni Hailey sabay bigay ng masuyong yakap sa ina. Hinagod ng ina niya ang kaniyang likod. "Sobra, anak. Halos hindi na nga kita makilala kanina." Simpleng napasulyap ang ina ni Hailey kay Troy na nasa likod lang ni Hailey. "Kung hindi lang dahil dito kay Troy ay hindi kita makilala eh. Or worst baka mapagkamalan pa kitang dayuhan." Natawa si Hailey sa biro ng kaniyang ina. "Grabe ka naman, ma. Magkasing ganda nga lang tayo eh." "Hindi ako nagbibiro, nak." Tanggi ng kaniyang ina. "Nga pala anak,"
"Yes, ma'am. I'm Hailey. Pasensya na po kayo kung naabala ko kayo at ako'y nagkamali ng pinasukan. Excuse me." Natataranta na si Hailey dahil baka iba ang pupuntahan ng usapan. Kailangan na niyang makaalis."Sandali, Miss Hailey." Tumayo si April at nilagay ang baso sa center table. "Hindi ka nagkamali ng pinasukan." Napamaang si Hailey. "Po?" April smiled meaningfully to Hailey as she strode towards her. "Actually, kaya ako nandito ay ikaw talaga ang sadya ko." At with that kind of smile, Hailey felt uncomfortable. Napapatingin siya kay Iori and just like April, ngumiti lang si Iori sa kaniya. "Iori is my brother, I told him to fetch you so that we can talk." Humakbang ng isang beses paatras si Hailey, habang siya'y nagugulohan na napapatitig kay April. "Usap? Para saan? At hindi ba't napaka-unreasonable naman kung nagpunta ang isang sikat na modelo na kagaya mo, para lang sa'kin. Hindi ba?" She was not trying to be sarcastic, she was just stating the truth because it is hard to
Kakalabas lang ni Hailey sa gate nang biglang biglaang umilaw ang isang sasakyan na hindi niya napansin na naroon pala. Siya'y nasilawan at napatakip sa kaniyang mga mata. "Uwian pa ba 'to ng isang desenteng babae?" Tanong ni Troy matapos bumaba sa sasakyan at naglakad palapit kay Hailey. Mariin siyang napalunok nang masilayan niya si Troy, kapagkuwan ay lumihis ng daan. "May tinapos lang ako, at hindi ko napansin ang oras. Pero natapos ko naman ang kinailangan kong tapusin at uuwi na rin." Sinsero niyang pagpaliwanag. Dahil hindi iya ugali ang magsungit, natural na sa kaniya ang magpaliwanag. Lalo na kay Troy. "Saan ka pupunta?" Pano ba kasi ay naglakad na siya paalis. "Uuwi na." Tipid niyang sagot. She never thought that Troy would follow her at hawakan siya sa kamay upang isakay sa kotse nito. "I'll take you home." "Hindi na kaila–""From this time on, ihahatid-sundo na kita and I will not take no for an answer." Pinal nitong usal at isinara na ang pintuan ng front seat. Nata
"Let's meet up." Myerkules ng gabi, nag text si Troy kay Hailey. Kakauwi pa lang ni Hailey at hindi pa nakapagbihis nang mabasa niya message ni Troy. "Kailan?" After replying ay tumakbo siya sa banyo at nag half bath. "Now." Reply ni Troy habang naghihintay sa kaniyang kotse. Pero lumipas na lang ang sampung minuto ay wala siyang natanggap na reply galing kay Hailey. "Hey?" Tinext niya ito ulit at tatlong minuto ang nagdaan ay wala pa ring reply. Nagsimula na siyang mainip. This time, he decided to call her. Kaya lang... *The number you have dialed is currently unavailable, please try again later* Hailey's not picking up. How dare she ignoring him?!He unbuckled his seatbelts and went out of his car. Total nasa kanto lang naman siya naghintay kay Hailey malapit sa bahay nito ay napagdesisyonan niyang puntahan ito sa bahay. There's no way na umalis ng bahay si Hailey because he's there, makikita niya kung aalis man ito. "You'll be dead once I caught you purposely ignoring me, wom
Simpleng alugbati na may sardinas ang niluto ni Hailey, natutuwa siyang inihain iyon sa mesa."What's that?" Pero ang nag-iisang audience niya ay panira ng moment. Kung Maka ano yan, ay parang tae ang kaharap eh. "Pagkain?" She guessed."Tch, what I mean is what cuisine did you serve?" At ito na naman nagsusungit ulit. "Ahh, alugbati na may sardinas yan. Tikman mo, di'ba masarap yan." Nagkasalubong ang mga makakapal nitong kilay habang puno ng pagsususpitsya na tiningnan siya. "Kung iniisip mo na may lason 'yan, wala akong pakealam nilagay, you may rest assured." Pero mukhang hindi pa rin ito natinag kaya napagdesisyonan niyang bawiin nalang ang inihain niya. Pero nahuli ni Troy ang kaniyang palapulsuhan bago pa man niya mahawakan ang bowl. "What are you doing?" Napakurap-kurap siya, "Ayaw mo nito, di'ba?" Yun kasi ang tingin niya rito base sa expressions nito. "Sinabi ko ba na ayaw ko?" Pamimilosopo nito sa kaniya na ikinalunok niya ng mariin."Eh kasi–" Hindi pa siya natuloy s
"Hi Hailey!" Break time na sa hapon at kasalukoyang naglalakad papunta sa canteen si Hailey nang bumulaga si Iori sa kaniyang harapan. She stopped. "Uhm, hello?" She's shy because hindi naman sila close, isa pa, kumakailan lang sila nagkakilala. "If you don't mind, can I join you?" Ngumingiti si Iori sa kaniya, labas ang maputi at pantay nitong ngipin. Mas lalong tumingkad ang pagkaguwapo nito. "Break time mo rin?" Iba-iba kasi ang schedule nila, kaya tinanong niya kung break time rin nito. Tumango si Iori. "Yup!""Ahhh..." hindi niya na alam kung ano ang e respond. "So, pwede na ba akong sumabay sa'yo?" Mukha rin itong makulit, at hindi alam ni Hailey ang isasagot dito dahil nagaalal siya na baka ito na naman ang maging dahilan kung bakit mabubully siya. She really tried her best to avoid troubles, lalo na sa mga lalake, dahil yun ang usual na pinagmulan ng mga gulo. "Pasensya ka na ha, pero pwede bang..." hindi natapos ni Hailey ang kaniyang salaysay dahil may biglaang lumapit
Tatlong araw na mula ng tagpong iyon nila ni Troy, ngunit sa loob ng tatlong araw ay hindi niya rin ito nasisilayan. Linggo ngayon at wala siyang pasok. Nasa bahay lang siya at kasalukoyang nagkakape kasama ang kaniyang ina sa hapag. "Anak, maayos lang naman kayo ni Troy di'ba?" Naputol ang malalimang pagiisip ni Hailey nang biglaang magtanong ang kaniyang ina. "P-Po?" Napakurap siya saglit, "Ahh, ayus naman po kami, ma." At saka lang sumagot nang mag sink in sa kaniya ang tanong. "Gano'n ba, nak? Kasi hindi ko na nakikita si Troy nitong nga nagdaang mga araw eh." Hindi lang pala siya ang nakapansin, pati rin pala ang kaniyang ina na tahimik lang. "Baka busy lang siguro, ma?" Wika niya. Nagtataka na napapatango ito, mukhang hindi kumbinsido. "Nakakapanibago lang kasi nak, dahil kahit busy siya dati, nag e-effort pa naman 'yung pumunta dito sa bahay." Patagong napakagat sa likod ng kaniyang pisngi si Hailey sapagkat hindi niya inaasahan na magsuspitsya ang ina niya tungkol roon.
Pagkatanggap ni Hailey sa mensahe ay saktong natapos siya sa pagbibihis. Umalis siya kaagad sa bahay nila at nagtungo sa nasabing bar. Bago lang kay Hailey ang lugar at mabuti na lang talaga at alam ng taxi driver ang lokasyon. "Maraming salamat ho, manong." Nagpasalamat muna siya bago lumabas at pumasok sa bar. Ang masaklap pa ay hindi siya kaagad nakapasok dahil sa suot niyang hindi pang party. "Pero mga sir, susunduin ko lang po talaga 'yung kakilala ko. Lasing po at tinawagan ako ng isa sa mga bartender niyo para kunin siya." Maiging pagpapaliwanag niya sa dalawang bouncers. Pangatlong beses na siyang nagpapaliwanag ngunit... "Pasensya na talaga ma'am, pero ang polisiya ay polisiya. Kaya kung gusto niyo po talagang makapasok, eh magbihis muna po kayo ng required outfit namin."Ayaw talaga siyang papasokin. Tinalikuran na niya ang mga bouncers at nagiisip siya kung papaano makakapasok. Ano kaya kunv uuwi nalang siya? Mas better Yun di'ba? Haist, pero ewan hindi naman siya mak
HAILEYMakalipas ang walong buwan simula no'ng nangyaring awayan sa bahay namin ni Troy at matapos makipag-deal sa mga bullies ko noon ay sa wakas naipanganak ko na rin ng ligtas ang aming anak na lalake. Yes, lalake po ang anak namin. All throughout my pregnancy journey ay hindi ako nakaramdam ng kapabayaan mula sa asawa kong si Troy, bagkus, ini-spoiled niya ako sa lahat ng mga gusto ko. Kahit na ang dami kong kalokohan na pinanggagawa para lamang makaganti sa mga 'yon. Sinuportahan naman niya ako at sinisigurado na hindi ako masasaktan nila Leah. As for Grace, pinatawad ko na siya. Nakita ko naman ang sinseridad at pagsisisi niya sa mga nagawa niya sa'kin noon. Ang maganda pa roon ay naging kaibigan ko pa siya. Matapos ang tatlong buwan niyang Pag ta-trabaho as cashier sa isang mall, pinabalik na siya sa kompaniya nila at ngayon ay nag-aaral kung papaano papatakbuhin ang kanilang negosyo. Namatay din kasi ang Lolo niya at walang ibang tutulong sa ama niya kundi siya, lalo pa'
Napapabuntong hininga na lamang si Hailey pagkalabas niya mismo sa opisina ng asawa. Pinakalma ang sarili at nang kumalma ang kaniyang paghinga ay ngumiti siya ng pilit bago umalis doon. Meanwhile, aliw na aliw si Troy sa panonood ng footage na nangyayari sa opisina niya. He actually installed a private camera to record everything that happens today. He's grinning all ears not until his wife came in to the conference room kung saan siya nag stay. In fact, wala talagang meeting, pinalabas niya lang 'yon. "Hi, Hon." He greeted and waved at her. But at the same time, he stood up at sinalubong ang asawa ng malaking yakap. "You did great. Leah was literally frustrated and humiliated." He said and kissed her in the forehead. Yumakap lamang si Hailey sa kaniyang asawa, hinahayaan ang sarili na mamahinga dito ng kaunti. "Sa tingin mo, I did great?" She's always doubting, kaya siya nagtatanong. Troy patted her head and stroke her hair gently, "I'm so proud of you, hon. Not only you did gr
Kinabukasan...Pumasok si Troy sa kaniyang trabaho. At tila nakahinga ulit ng maluwang si Leah nang hindi niya nakita si Hailey. Buwesit na buwesit talaga siya dito, to the point na ayaw niya na itong makita pa. "Good morning po, Sir." She greeted politely and bow a little for respect. She's cheerful dahil nga wala yung panira sa araw niya. Hindi nilingon or tinugon ni Troy ang pagbati ni Leah at dire-diretso lamang na nagtungo sa kaniyang opisina. Umingos at ngumuso na lamang si Leah sa inasta ng amo. Kung hindi lang naman nito naging asawa ang buwesit na Hailey na 'yon, hindi din siya magkakaganito. Ang lahat ng nangyari sa kaniya ay si Hailey lahat ang dahilan. That's why, inis na inis siya doon. Naging masagana ang araw ni Leah dahil sa absence ni Hailey. Pero ang inaakalang magiging masaya hanggang sa matapos ang shift ngayong araw, ay hindi niya inaasahang ma bulilyaso. "Leah, pinapatawag ka ni Ma'am. May iuutos daw." Wika sa kaniya ng kaniyang ka trabaho na kakapasok lang
Sunday morning... Hailey went inside the Starbucks to meet up with Grace. Nang makapasok, nakita niya kaagad si Grace na naghihintay sa pagdating niya. Nakaupo ito malapit sa glass wall. Kumaway ito sa kaniya at tinanguan lamang niya ito, bago nagpunta sa puwesto nito. "Salamat at nakapunta ka, Hailey. Maupo ka." Ma-respeto at maayos nitong pakikitungo at pag-alok sa kaniya. "Ayus lang, pinag-iisipan ko naman ng mabuti ito." Sambit ni Hailey at umupo na sa katapat na upoan. "Pasensya na talaga, na disturbo ba kita ngayong araw?" Wika ni Grace sa malumanay at sympathetic way. "Wala naman akong ginagawa ngayong araw, sinamahan din ako ng asawa ko." "Nandito si Troy?" Mukha pa siyang gulat nang malaman na kasama ni Hailey si Troy. Which is hindi niya inaasahan na maging asawa nito. "Oo, nasa labas lang siya. Naghihintay sa loob ng sasakyan niya. May pupuntahan kasi kami after ko dito." Kalmado ding sagot ni Hailey kay Grace. Napatango-tango na lamang si Grace doon. "Kaya pala...
"Hailey..." Grace mumbled her name, almost a whisper. Para pa nga itong minulto sa presensya niya. Hindi kagaya nila ni Vanessa at Leah na galit at inis kaagad ang ipinapakita kapag nakita siya ng mga ito. Kaya ang takot na kani-kanina lang namuhay, muling nag lie low dahil nakita niyang harmless si Grace. Lalo na ang maluha-luha ang mga mata nito at halos mapatulala na lamang kay Hailey. "Grace," she calmly uttered her name as she's not scared of Grace anymore. Kung hindi pa sinita ng ibang customer na nakapila si Grace, hindi siya matitinag sa kakatitig niya kay Hailey. Natataranta na nagpatuloy siya sa pag scan ng mga grocery items na pinamili ni Hailey and Hailey was like waiting for her items to be finished from scanning so she could pay for it after. But then, kung kailan niya na babayaran ang mga ito, nagsalita bigla si Grace. "Hailey, pwede ka bang makausap mamaya? O kaya sa free day mo?" Hindi niya iyon inaasahan dahil ang isang Grace Madrigal ay hindi kumakausap ng tao
"Let's go home?" Tanong ni Troy nang sila'y makabalik sa kanilang table. Sila lang dalawa at may peace sila para makapag-usap. Umiling si Hailey, rejecting his suggestion. "Hindi pa tayo tapos mag dinner. Tiyaka sayang din ang mga pagkain na 'to kung iiwanan natin." She stated. "Hayaan mo na lamang ang nangyari kanina. Hindi ako apektado at mas lalong huwag mong hayaan na masira ang mood natin nang dahil lang kay Vanessa." Nginitian pa niya ang asawa, as if she really don't care about what just happened. "Are you sure?" He's still worried about her. Kahit na sinabi na ng asawa sa kaniya na ayus lang ito. Tumango si Hailey, "Oo naman. Come on, ipagpatuloy na natin ang pagkain." And so they continued their dinner as if walang nangyari. Still, it was filled with solemn joy until the very last minute of his birthday. Saktong alas dose, nakauwi sila sa bahay nila. They did their usual night rituals such as taking a bath, toothbrush, and changing into their night dresses before going t
Nang ma i-serve na ang mga pagkain, sobrang nagagalak si Hailey ng makita kung gaano ka artistic ang pagkakagawa sa plating, at sa appearance pa lang ng food alam na niyang masasarap ang mga ito. Maliban doon, ang amoy ang mas nakaka-halina. Yung tipong gusto niya ng tikman agad ang mga pagkain. "Salamat," she thanked the staff who served the food to them. Medyo marami-rami kasi ang in-order nila kaya itong table nila ay halos mapuno na. "You're welcome, Mrs Santillan. To be followed na lang po ang drinks." Wika ng isa sa apat na nag served ng foods, saka ito yumukod bilang pagpapaalam at umalis din pagkatapos kasama ang iba nitong mga kasamahan. Nang mawala ang mga ito, saka lang dinampot ni Hailey ang mga kubyertos at excited na tinikman ang mga putahe na nasa malapit niya. "Looks like, you're impressed by the food being served, hon." Komento ni Troy nang makitang halos mapapikit sa sarap ang asawa niya sa una nitong tinikman na pagkain. "Yes, hon. Ang sarap. Parang naalala ko
BEFORE the day has come to an end, Hailey and Troy decided to have an intimate dinner in an exquisite restaurant haven whereas they can clearly overview the beauty of skylines amidst the peaceful night and the 360 degrees scenic view by the bay. As they enter the restaurant which is located in one of the famous skyscrapers in Alabang, they were greeted by such a great welcoming from the staffs who will be going to serve them with good experience in the said restaurant. Not only did they went here to spend a fancy meal, but also, Travis was occasionally invited to make a visit in the said restaurant. So, it's a matter of exclusive review which would the restaurant appreciates to hear. "Good evening and welcome, Mr and Mrs Santillan. Thank you for accepting our invitation." Masugid na pagbati ng head manager ng restaurant. Tumango lamang si Troy sa mga ito bilang ganti pabalik sa pagbati nito. "Good evening," she greeted them with a smile, which leashes the coldness from Troy. Muk
Nasa daan pa lamang si Troy pabalik sa kaniyang opisina, nagtaka na siya kung bakit napakatahimik ng hallway, maging ng buong floor. Napapatingin siya sa kaniyang relo at nakitang alas onse 'y trenta pa lang naman ng tanghali. Hindi pa lunch break. Where did his corporate employees go, and why is it so silent? Pakiramdam niya parang nag-iisa siya, at bawat hakbang niya ay nakakahindik ng kaba. It's like, nasa isang horror movie siya na may someond behind him na tinitingnan siya. Pero kung lingunin niya naman ay walang tao, wala siyang nakita maliban sa presensya niya. Hanggang sa nakarating siya sa harapan ng opisina niya. Wala din si Charles sa estasyon nito. At ang pakiramdam na may taong nakatingin sa kaniya mula sa likuran ay nanatili pa ring matibay. He tried to ignore it, but instead turned the knob and stepped inside the office. But the moment he stepped inside, his jaw dropped as the cheerful noise from everybody welcomed him. Namimilog ang kaniyang mata when someone fro