Chapter 36

Okay, fine. I went overboard again and yes, I am guilty. I partly want to apologize but I won’t. Why would I? Nasaktan ako nang mawala siya noon. Sa tingin ko naman ay sapat ng dahilan ‘yon para magkaroon ako ng karapatan na sumbatan siya. Of course, manunumbat talaga ako! Ayos na sa akin kahit ‘yong hinanakit ko na lang ang maging lingid sa kaniyang kaalaman.

It’s been almost 20 minutes since he left our table. Nakokonsensya nga ako kaya lumabas na lang rin ako para hanapin siya. Pa-bente otso na kami. Malapit nang madikit sa trenta pero heto siya, kung maka-asta ay akala mo dise sais. I mean, does he really have to walk out? Hindi naman siya ganito noon. Madalas pa nga ay nagagawa niyang baliktarin ang sitwasyon, e. Siguro, ayaw niya lang lumalim ang argumento dahil alam niyang matatamaan siya sa mga sasabihin ko. Pikon yarn? Psh, deserve.

Paglabas ko ay halos manginig ako sa lamig na sumalubong sa akin. Open area kasi dito since nasa side kami ng hotel kung nasaan ang garden. May k