Cinderella sat at the corner of the dimly lit restaurant, the soft clink of silverware and the murmur of voices around her fading into the background as she checked her watch—again. It was already 8:15 PM, and Nero Vergara was nowhere in sight. Her patience, which she had been holding onto with a thread, was starting to snap.
She had dressed up for this dinner. She had shown up early, tried to put on a smile, pretended to be the perfect fiancée that the world expected. But where was he? His secretary had sent a message earlier in the evening, saying that he would be late. But an hour late? That was pushing it. Her jaw tightened as she glanced at her phone. No new messages. No apology. Not even a “I’m running late” text. Just silence from Nero.Pilit niyang nilalabanan ang inis, pero hindi maikakailang unti-unti nang sumisikip ang kanyang dibdib sa pagkainip. Mula sa gilid ng kanyang mata ay napansin niya ang waitress na palihim na sumusulyap sa kanya. Nahihiya tuloy siyang umorder ng isa pang inumin dahil pakiramdam niya'y nagmumukha na siyang kaawa-awa. Ano ba 'to, Cinderella? Iniwan ka na sa ere?
She shook her head. Hindi. Darating siya. Pero habang lumilipas ang bawat minuto ay hindi niya maiwasang magduda.
Nagpasya siyang tumayo, hinigpitan niya ang kapit sa kanyang bag at tinungo ang kinaroroonan ng sekretarya ni Nero na nag aabang na malapit sa entrance ng restaurant. Her heels clicked sharply against the polished floor as she approached him. She didn’t waste time with pleasantries.
“Where is he?”
Hindi ito tanong—ito ay isang utos. Ang boses niya ay kasing tigas ng bakal at walang bahid ng pag-aalinlangan o pakiusap. Hindi siya narito para maghintay. Hindi siya narito para sa mga palusot. Kung may balak siyang itago si Nero ay mas mabuting mag-isip siya ulit dahil hindi siya aalis hangga’t hindi niya ito nahahanap.
The secretary, a young man in his mid-30s with tired eyes, did not immediately respond. He shifted his weight from one foot to the other, obviously uncomfortable under her stare. “Where is he?” she repeated again, her tone now dangerous but still composed. The anger simmering beneath her calm exterior was starting to seep through.He hesitated, glancing away for a moment, then back at her. “I’m sorry, Miss Fuentabella. Mr. Vergara is—he’s still caught up with a meeting," sagot ng sekretarya at pilit na pinapanatili ang pormalidad sa kabila ng tensyon na nangyayari ngayon.
“Still?” she snapped. “A meeting? It’s past eight o’clock, and I’ve been waiting for over an hour. What kind of meeting could he possibly have that’s more important than this dinner? More important than showing up for the woman he’s supposed to marry?” The secretary shifted uneasily. “Miss Fuentabella, I can’t give you that information. I was just informed he’s—” he paused and clearly trying to find the right words, “—he’s… involved in something else at the moment. I’ve been instructed not to disturb him.”"I am asking you again," mariin niyang sabi. "Where the hell is he?" Bahagyang napangiti si Cinderella, hindi dahil sa tuwa kundi sa matinding inis na pilit niyang pinipigil. Dahan-dahan siyang yumuko at inilapit ang mukha sa lalaki at bumulong nang matalim na sapat lang para marinig nito.
"Subukan mong hindi sumagot ng tama sa tanong ko at titiyakin kong ikaw ang mawawalan ng trabaho bago matapos ang araw na 'to."
Halos naramdaman niya ang kaba sa katawan ng sekretarya, lalo na nang bumakas ang alinlangan sa mukha nito.
Pero sa wakas, bumuntong-hininga ang lalaki at halatang tinatalo na siya ng tensyon. Napansin ni Cinderella ang bahagyang panginginig ng kanyang balikat na isang senyales ng pagsuko.
"Fine," mahina ngunit garalgal niyang sagot na parang pilit na nilulunok ang sariling pag-aalinlangan. "Nasa underground car racing arena siya."
Tumigil ng sandali ang lalaki sa pagsasalita na waring nag-aalangan kung dapat pa niyang ituloy pero nang makita niyang hindi umaalis ang nanlilisik na tingin ni Cinderella ay napilitan siyang magpatuloy.
"’Yun ang lugar na madalas niyang puntahan… kapag kailangan niyang maglabas ng inis," dagdag niya na halos pabulong na parang iniisip pa rin kung tama bang sinabi niya ito.
The underground car racing arena. She’d heard of it before, but it wasn’t just any racing event. It was notorious, a hidden world where the rich, powerful, and reckless gathered to demonstrate their dominance—where only the brave or foolish dared to enter. It was the kind of place where rules didn’t exist, and everyone had something to prove.
Alam na niya ang lahat ng kailangan niyang malaman. She didn’t even think twice. Without another word, she pulled out her phone and dialed a number she hadn’t called in years.
Her finger hovered over the screen for a brief moment, then, with a sharp breath, she pressed the call button.
The rings echoed in the silence, each serving as a reminder of how long it had been. When the connection clicked, his voice came through, scratchy but familiar.
“Yeah?”
“Hey Chase,” Cinderella said with her voice steady but filled with determination. “I need your help.”"What's going on, C?" he said, his tone becoming more concerned.
“Chase,” Cinderella said. "I need you to do something for me. I need you to set up a race."
There was a long pause. She could almost hear the disbelief on the other end, but she didn’t give him time to respond. “A race between me... and Nero Vergara,” she declared.
Sa kabilang linya ay wala siyang narinig na sagot. Pero ramdam niya ang bigat ng katahimikan. It wasn’t hesitation—no, it was realization. Chase knew exactly what she was asking for, and he knew the kind of chaos it would bring.
“Cinderella…” Chase’s voice dropped with something between disbelief and warning. "Are you out of your damn mind? Do you even realize what you're asking for?"
Napangiti siya na marining niya ang tanong ni Chase sa kanya pero wala nang atrasan ito. "I know exactly what I’m asking for. Okay?" natatawang sambit niya. "I’m going to the underground car racing arena now. I need to get in fast, and I need you to make sure no one gets in my way."
The world she was walking into was dangerous, unpredictable, and full of people who wouldn’t think twice about crossing her. But she wasn’t afraid. Not anymore.
Isang nakakabinging katahimikan ang namayani ulit.
"Cinderella…" mahinang sambit ni Chase na may kasamang hindi maipaliwanag na tensyon. "Sigurado ka ba sa pinapasok mo?"
Napangisi siya. "Hindi ako nagbibiro, Chase. Set it up. I want to face him. I want to make him eat dust."
Muli siyang nakarinig ng buntong-hininga sa kabilang linya, pero alam niyang hindi na ito dahil sa pagdududa—ito ay dahil alam na ni Chase na wala na siyang pagpipilian.
"Shit, Cinderella," malalim ang boses niya at ramdam ang bigat ng sitwasyon. "Alam mo bang delikado 'yan? Hindi lang basta karera ang mga ganito. Hindi lang ito laro—lalo na kung si Nero ang kalaban mo."
Ngunit sa mga salitang iyon ay mas lalo lang siyang nakadama ng excitement. Hindi siya natatakot. Actually, mas lalong sumidhi ang kanyang pananabik sa paghaharap nila ni Nero.
"Good," sagot niya, ang tinig niya'y walang bahid ng pangamba. "Mas maganda kung gano'n. Mas gusto kong makita ang itsura niya habang natatalo."
Tahimik na humugot ng hininga si Chase. Alam niyang nag-iisip ito ng paraan kung paano gagawin ang imposible pero hindi na siya maghihintay para sa kasiguraduhan. Naisip na ni Chase ang lahat ng posibleng mangyari at sa wakas ay binitiwan nito ang isang mabigat na sagot na puno ng kaseryosohan at hindi pwedeng balewalain.
"Fine," sabi ni Chase, ang tono ay puno ng kaseryosohan. "Pero ‘pag nagsimula na ‘to, wala nang atrasan, Cinderella."
"Never akong umatras, Chase," malamig niyang sagot. "At lalo na hindi para sa isang katulad niya."
Pinatay niya ang tawag bago pa ito makasagot. Wala nang ibang tanong at hindi na niya kailangan ng sagot. Ang laro ay nagsimula na at wala nang makakapigil sa kanya.
Meanwhile, at the Underground Racing Arena. Nero sat in his black sports car, revving the engine while his gaze focused on the race ahead. His focus was razor-sharp, and his competitive spirit was on fire. He was a tough businessman, undoubtedly, but on the track, he was something else entirely—a predator, ready to devour whatever challenge awaited him. He could feel the adrenaline coursing through his veins, the roar of the engine under him as it responded to his every command. It was everything he needed right now: power, control, and the kind of excitement that made him forget about everything else. But he had made a huge mistake tonight—underestimating Cinderella. His phone buzzed in his pocket. It was a text from his secretary.“Miss Fuentabella is furious. She’s waiting at the restaurant.” He knew this was coming. He had lost track of time, too consumed by his own desires. Alam niyang hindi na niya puwedeng ipagpaliban ang mga responsibilidad, ngunit ang laro sa track ay mas mahalaga sa kanya kaysa sa anumang bagay."I'll handle it later," he muttered, his voice low and ruthless, dismissing the thought as if it were nothing more than an annoying distraction. His eyes never left the track, a silent promise to himself that nothing—not even a woman waiting at a restaurant—could come between him and what he craved the most.
Paglabas ni Nero mula sa kanyang sports car, sinalubong siya ni Stone ng isang glass ng mamahaling whiskey. "Here you go, Nero," sabi ni Stone, habang iniabot ang baso. "And by the way, kanina pa raw naghihintay si fiancée mo sa Vergara Hotel, ha. She’s getting restless."
"She can wait," he replied, his tone dark and indifferent. “I’ve got something more important to deal with," at patuloy lang siya sa pag-inom ng alak, tila hindi alintana ang mga biro ni Stone. Mataas ang pagtingin ni Nero sa sarili at walang bagay ang makakapagpabago ng konsentrasyon niya. Ang mga mata niya ay nakatutok sa mga kaibigan na nakatambay sa paligid ng underground racing arena, walang pakialam sa mga komentaryo.
Ngunit dahil sa sinabi ni Stone ay nagsimulang magtanong ang iba pang mga kaibigan ni Nero, mga pamilyar na mukha sa mundo ng negosyo at karera tungkol sa misteryosong fiancée niya.
“I’ve never really heard you talk much about your fiancée. Sino ba siya talaga? Anong klaseng babae?” curious na tanong ni Zenon.
Hinila ni Nero ang isang upuan at umupo nang may kalmado habang ang iba niyang kaibigan ay nag-uusap-usap. Hindi siya nag-react kundi nakatambad na parang may nakatagong lihim na walang gustong ipaalam.
Samantalang si Stone ay matinding curiosity ang kanyang nararamdaman, tumango at nagsimulang magsalita. "Honestly, I don’t really know who she is either," sabi niya. “Nalaman ko lang kanina nang tumawag ang secretary ni Nero. Sabi lang niya, ‘Ms. Fuentabella’.”
“Fuentabella?” tanong ni Axel na isa sa mga kaibigan ni Nero, ang tono ay puno ng curiosity. “The Fuentabellas? Shit, you’re serious, Nero? I mean, those people are big, but they stay so low-profile. Ang galing nilang magtago sa limelight.”
“Oo nga, malaki ang pangalan nila sa mga business circles, pero they keep it quiet, no?” sabi ni Zenon na tumingin kay Nero na naghihintay ng reaksyon. “They’re not exactly the type to go flaunting their wealth. I’ve heard rumors about their influence... but why her? Why her of all people?”
Hindi agad sumagot si Nero, kundi itinuon lang ang paningin sa baso niya, tila nagpapakita ng indifference. Ang mga Fuentabellas ay palaging nasa likod ng mga anino, hindi napapansin ng publiko pero may hawak na malaking kapangyarihan. It was a chess move, at alam niyang may halaga ang kanyang fiancee sa laro ng buhay niyang iyon.
“The Fuentabellas…” natatawang wika ni Stone na may kaseryosohan sa kanyang mukha. “Sabi nga, they know how to keep things lowkey. Pero I never imagined you’d be involved with someone from that family.”
Nero leaned back in his chair, his gaze narrowing slightly as he observed them. His voice was low, almost contemplative, but it held a sense of finality. “This marriage...,” he began, his tone steady, “It’s not something born out of love or any emotional whim. It’s an arrangement between our families.”
The words landed heavy in the room, each friend processing the admission. There was a collective pause as they exchanged surprised glances. They had always known that Nero’s world was one of power, but hearing him admit that his engagement was purely strategic—something orchestrated between families—left them momentarily speechless.
"Wait, an arranged marriage?" Axel asked, a mixture of curiosity and disbelief in his voice. "Pinagkasunduan ng pamilya? So, hindi ito personal, Nero?"
Nero's eyes remained unwavering as he spoke, his voice as cold and calculated as ever. "Yes," he responded. "This isn't about me finding love or anything like that. It is about securing a place and gaining power. My family and the Fuentabellas... we have reached an agreement. This marriage will improve both of our global standings—"
Napatigil siya sa pagsasalita na makita niyang palapit si Chase—ang may-ari ng Underground Racing Arena.
“Hey Nero,” bati ni Chase. Halata sa boses niya ang bigat at puno ng kaseryosohan. “May gustong mag-challenge sa’yo.”
Nahihiwagahan si Nero sa ekspresyon ng mukha ni Chase na puno ng kabigatan at tensyon. Isang tensyon na parang may malalim na lihim na nais itago ngunit hindi magawang ikubli. Dahil dito ay nagkaroon ng hindi inaasahang interes si Nero sa kanya. Karaniwan ay hindi siya nagpapakita ng interes sa mga ganitong uri ng hamon. Para sa kanya, ang mga karera ay para lamang sa mga tao na hindi nauunawaan ang tunay na halaga ng tagumpay. Ngunit sa pagkakataong ito ay mayroong isang bagay na hindi niya kayang ipaliwanag na nag-udyok sa kanya para magtanong... para maghanap ng kasagutan kung bakit ganoon ang reaksyon ng kanyang matagal nang kaibigan.
Isang matalim na tingin ang ibinato ni Nero kay Chase. Hindi ito ang uri ng karera na karaniwang iniisip ni Nero. Ang ganitong uri ng hamon ay bihirang mangyari sa mundo na kinabibilangan nila. “Sino?” tanong ni Nero na may tonong kalmado ngunit puno ng pagsusuri at interes.
“Babae,” sagot ni Chase, ang ekspresyon ng mukha nito ay hindi kayang ipaliwanag ng simpleng biro o walang kwentang usapan.
Nagtawanan ang mga kaibigan ni Nero pero siya ay sinusuri niyang mabuti si Chase at kitang-kita niya ang kaseryosohan sa mukha nito.
"Babae?"
"Are you serious, Chase?" kunot-noong tanong ni Stone.
“Yeah I'm serious. Babae ang makakalaban ni Nero,” ulit ni Chase, ang boses ay naglalaman ng higit pang timbang. “But she’s not just any racer. She’s ruthless. She’s dangerous. I’m telling you, this isn’t like the other races.”
Si Nero ay ngumisi ngunit hindi ito ang ngisi ng isang taong natatakot. Sa halip ay isang ngisi ng isang taong nakakaramdam ng isang hamon na higit pa sa kung anong inaasahan. “Good,” sagot ni Nero na puno ng kalmado. “I like a challenge.”
But amidst all of this, there was a kind of curiosity that Nero couldn’t shake off. Why was Chase reacting this way? Nero was well-versed in playing the power games, but this time, there seemed to be something different about it.
“I’m warning you, Nero,” sabi ni Chase na puno ng kabigatan, “This is no ordinary race. This woman is not someone to take lightly.”
Ang mata ni Nero ay nanatiling matalim, ngunit ang tinig niya ay malinaw at puno ng paninindigan. "I never take anything lightly," sagot niya. "Let her come."
Walang alinlangan sa mga mata ni Nero. Hindi ito isang laro; isang pagsubok ito na magsasabi kung sino ang tunay na may hawak ng kapangyarihan. Ang mga mata ni Chase ay puno ng isang hindi matukoy na babala, ngunit alam niyang wala nang atrasan ito. It wasn’t about fear, but a secret desire for the race—something that only Nero could truly understand and feel.
Chase fell silent, providing no further words. He understood that Nero's desire could not be halted. The next few hours would tell who would win the harsh game of Underground Racing Arena.
The Underground Racing Arena was alive with energy—engines roared, neon lights flashed against the night, and the air smelled of fuel, sweat, and danger. Ang hiyawan ng mga tao, ang tunog ng makina na parang halimaw na handang kumawala, at ang lagkit ng tensyon sa paligid ay sapat para iparamdam sa lahat na ngayong gabi, may isang laban na hindi dapat palampasin.At sa gitna ng lahat ng ito, dumating si Cinderella.She walked in like she owned the place—mataas ang noo, walang takot sa mga matang tumingin sa kanya, at may dalang misteryo na nagpainit sa paligid. Suot niya ang isang black leather racer jacket na bumagay sa kanyang matangkad at balingkinitang katawan. Her raven-black hair cascaded down her back in perfect waves, habang ang emerald green eyes niya ay matalim na tila binabasa ang bawat kaluluwa na tumingin sa kanya.From a distance, Chase watched her arrival. Isang mapanuring tingin ang ibinigay niya bago marahang umiling na parang hindi makapaniwala. "You actually showed
The world faded the moment the engines roared to life. Ang hangin ay tila huminto at ang bawat mata ng mga tao sa paligid ay nakatutok sa linya ng pagsisimulan ng karera.Sa ilalim ng maliwanag na ilaw ng underground racing circuit, isang itim na Ferrari LaFerrari at isang itim na McLaren P1 ang nakahanay ay parehong parang mga mabangis na hayop na handang sumabak sa digmaan. Ang usok mula sa mga tambutso ay sumasayaw sa ere at ang mabibigat na tunog ng makina ay tila mga dagundong ng kulog bago ang isang matinding bagyo.“Sigurado ka ba dito?” tanong ni Chase na nakapamulsa habang tinitigan si Cinderella.Wala siyang makitang alinlangan sa babae. Sa halip ay isang nakakalokong ngisi ang bumungad sa kanya. “Chase, you know me. I don’t back down.”Napailing si Chase habang hindi maitago ang amusement sa kanyang mukha. “You’re insane.”Napataas ang kilay ni Cinderella. “Correction. I’m fearless.”Mula sa kabilang panig ng track ay tahimik na inoobserbahan ni Nero ang eksena. Ang kanyang
Ang sikat ng araw ay dahan-dahang sumilip sa malalawak na bintana ng Fuentabella Estate na binabalot ng gintong sinag ang eleganteng hapag-kainan. Kumikinang ang mga crystal glasses habang humahalo ang matapang na aroma ng freshly brewed coffee sa malamyos na halimuyak ng buttered almond croissants at fresh strawberries. Lahat ay perpekto... sa panlabas kahit papaano. Sa dulo ng mesa ay nakaupo si Colleen na parang isang reyna sa kanyang trono. Ang silk robe niya ay eleganteng nakalapat sa kanyang balikat habang hawak niya ang isang tasa ng espresso. Iniinom ito na may kagandahan na tila siya ang may hawak ng mundo. Habang nagbubuklat ng isang mamahaling fashion magazine."Have you seen the news?" aniya na may bahid ng kaswal na pananadya sa boses. "Apparently, the most sought-after bachelor in the country was seen last night… kissing someone." Walang gaanong reaksyon si Cinderella. Hindi man lang siya nag-angat ng tingin habang marahang pinapahiran ng butter ang kanyang toast. "Hmm
After a day of shopping and eating, Cinderella and Angie unwind at the spa. The secluded area, the use of essential oils, and the background music are all designed to create a relaxing atmosphere. Si Cinderella ay nakaupo habang iniinom ang kanyang kape. Samantalang si Angie naman ay abala sa pagchecheck ng iba pang treatment nang biglang mahulog ang kanyang tingin sa isang magazine na nakapatong sa gilid ng table. Agad niya itong dinampot at ang cover ay walang iba kundi si Nero Vergara.Sa makapangyarihang headline na "The Unstoppable," ang matalim at dominante niyang ekspresyon ay tila sumusunog sa pahina.Napataas ng kilay si Angie na pinag-aralan ang larawan bago marahang iniangat ang tingin kay Cinderella, ang ngiti niya mapang-asar ngunit may halong matinding interes."C, grabe. This man... he really is everywhere, isn’t he? The Unstoppable?" aniya na kalahating amused at kalahating impressed. Inikot niya ang magazine sa kamay at saka dahan-dahang ngumiti. “And he's engaged to
Napako ang tingin ni Emily sa singsing. Ang ekspresyon niya? Para bang pinagsakluban ng langit at lupa. Her perfectly glossed lips parted in shock at sa unang pagkakataon ay mukhang nawalan siya ng sasabihin.Cinderella just smirked and savoring the moment. “Oh Emily, did you really think you still had a chance?” Samantala, si Nero? Tahimik lang na nagmamasid but his sharp eyes didn’t miss a thing. He took one slow step towards Cinderella. His presence overwhelming and his gaze locked onto the ring on her finger.“Interesting,” mahinang bulong ni Nero.Nagkibit balikat lamang siya sa binulong nito.Nero reached out for her hand. His fingers lightly touched her skin and his thumb ran over the diamond ring, almost as if he were checking if it was real. He tilted his head a bit and then gave her a knowing look. “Funny,” he remarked. “I don’t remember putting this on your finger.” Cinderella’s heart skipped a beat. Of course, he would notice. Napamura na lamang siya sa kanyang isip.She
They looked at each other, and the silence between them was filled with fire rather than wrath. This is not merely unfinished business. However, it was a dangerous form of electricity that hovered on the edge of desire. Every breath represented a silent challenge… Each heartbeat represents a war.Her voice was furious, yet there was something unspoken beneath it. "Wala kang karapatan."Nero’s laugh was low, dark and arrogant. “Wala? Are you sure?”Mapanghamon na ngumiti si Cinderella. She carefully raised her hand and let her fingertips slide along his jawline. "Because the last time I checked…" She leaned in and her lips almost brushing his cheeks. "I'm not wearing your last name."Nero paused for a beat. Their gazes locked once again, and something sparks in his eyes—is it amusement? Frustration? Hunger? Hanggang sa dahan-dahang sumilay ang isang mapanganib ngiti sa labi nito.That was her opportunity. Cinderella pushed on his chest, this time more forcefully. And he let her go. Mab
Hindi magproseso sa utak ni Cinderella ang mga sinabi ni Nero. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig at pinapako sa kinatatayuan niya.Engagement?Inanunsyo? Sa media?Imposible.Kung totoo man iyon… hindi niya maisip na magagawa iyon ng kanyang ama, ang taong pinagkatiwalaan niya ng buong buhay niya.“Hindi. Hindi ‘yun pwedeng totoo.”Ilang beses na niyang kinokontak si Marie, ang loyal na sekretarya ng kanyang ama. Pero paulit-ulit lang ang dial tone. “The number you are calling is not answering…”Putok na putok na ang kaba sa dibdib niya. The silence from Marie was louder than any answer. Iniisip ni Cinderella na kung walang nangyayari ay bakit hindi siya sinasagot? Bakit tila lahat ng tao sa paligid niya ay mas alam pa ang nangyayari sa kanya kaysa sa sarili niyang ama?“Damn it, Marie. Sagutin mo ‘ko.”Muli siyang nag-dial. Isa. Dalawa. Lima. Sampu. Pero wala pa ring sagot. Ang kamay niya ay nanginginig na sa galit at takot.Then… her phone buzzed.“No... Bahagyang namutla si
Sa loob ng tinted na sasakyan ay tahimik. Pero hindi iyon tahimik na nakakakalma kundi tahimik na parang bagyong naghihintay lang ng tamang oras para sumabog.Nakaupo si Cinderella sa gilid, ang mga mata’y nakatuon sa labas ng bintana habang dumadaan sila sa highway. Ang mga ilaw sa daan ay lumilipas na parang mga alaala.Samantalang si Nero ay nakasandal sa kabilang side, kalmado ang hitsura pero ramdam na ramdam ni Cinderella ang tensyon sa paligid nila. Parang kahit ang driver ay nahihirapang huminga dahil sa kanila.“Wala kang balak magpaliwanag?” tanong ni Cinderella, ang boses ay malamig pero pinipilit maging kalmado. “You just let my father announce the engagement?”Tumalikod si Nero sa kanya,. “Hindi ko siya pinilit. He did what he thought was best… For you.”Napatawa si Cinderella, hindi dahil natutuwa siya kundi dahil sa sobrang inis. “Best for me?” she repeated. “Nero, ang ginawa niyo ay hindi nakakatuwa. It’s control. Do you even understand how humiliating that was for me?
Bumukas ang pinto ng private jet, at agad na bumalot ang malamig na hangin ng New York sa kanilang dalawa na halos opposite ng humid air ng Maynila. Sa baba ng hagdan ng jet ay may tatlong black SUV convoy na nakapila. Lahat tinted, sleek at obvious na hindi ito ordinaryong sundo. Every inch screamed Vergara-level control.Tatlong bodyguards ang nakaabang at isa pa sa kanila ay may hawak pang clipboard... checking the names, time and protocol.Cinderella stepped out first, cool and composed, despite the wind teasing the ends of her ponytail. She wore black oversized sunglasses, her plain white t-shirt tucked neatly into her black fitted pants, and her white sneakers hitting the metal steps with an assertive rhythm.She looked around to observe, but was not overwhelmed.There is no glam squad. She doesn't have an aide holding her bag. There's no personal makeup artist following after. Just her, claiming ownership of the concrete runway as if it were her own.Sunod na bumaba si Nero, h
The confidential contract of Vergara Corporation is embossed in gold.No words yet. He set it down and slid it over the glass table between them.A silent offering or a challenge.“Here,” malumanay niyang sinabi. “The contract… The authentic one. The one that truly connects us.”Tinutok ni Cinderella ang mga mata sa folder na parang bomba na pwedeng sumabog anumang oras. Ramdam niyang nagsisimula nang mag-init ang kanyang galit ngunit nagsimula siyang huminga ng malalim at pinilit na mapanatili ang control.“Sa palagay mo ba’y pipirmahan ko iyan?” Ang boses niya ay matalim… punong-puno ng galit at pagtutol. Pero sa likod ng matapang na pananalita ay naroon ang bahid ng mas malalim na emosyon… pagtataksil.Hindi niya inasahan ito… Hindi sa ganitong paraan… Hindi sa ganitong klase ng laro.Walang salita ang maririnig kay Nero. Walang kahit anong emosyon sa mukha parang hindi siya tinablan ng mga salitang binitiwan ni Cinderella. Hindi siya kumurap at hindi rin siya umatras. Mataman lang
Habang tuluyang lumilipad ang private jet sa himpapawid, naiwan sa ibaba ang lahat ng kaguluhan... ang media, ang malalakas na sigawan, at ang mga camera na pilit sumusunod sa bawat kilos nila.Above the clouds, silence reigned. Walang press... Walang flashing lights... Walang ingay ng mundo... Just two humans orbiting each other at too high an altitude to pretend.Sa loob ng cabin ay isang uri ng katahimikan ang namayani... hindi tahimik dahil payapa kundi tahimik dahil masyado nang maraming hindi sinasabi.At the window, Cinderella stood with her fingers brushing the cool glass while the city lights gradually vanished behind the clouds. Sa kanyang dibdib ay naroon pa rin ang bigat. How could her father, of all people, do this?Alam naman ni Cinderella kung anong pinasok niya. From the beginning, she knew this was an arranged marriage... malinaw pa sa kristal ang intensyon ng lahat. She understood the politics, the pressure, the high society deals dressed up as love stories.Sanay si
Sa loob ng tinted na sasakyan ay tahimik. Pero hindi iyon tahimik na nakakakalma kundi tahimik na parang bagyong naghihintay lang ng tamang oras para sumabog.Nakaupo si Cinderella sa gilid, ang mga mata’y nakatuon sa labas ng bintana habang dumadaan sila sa highway. Ang mga ilaw sa daan ay lumilipas na parang mga alaala.Samantalang si Nero ay nakasandal sa kabilang side, kalmado ang hitsura pero ramdam na ramdam ni Cinderella ang tensyon sa paligid nila. Parang kahit ang driver ay nahihirapang huminga dahil sa kanila.“Wala kang balak magpaliwanag?” tanong ni Cinderella, ang boses ay malamig pero pinipilit maging kalmado. “You just let my father announce the engagement?”Tumalikod si Nero sa kanya,. “Hindi ko siya pinilit. He did what he thought was best… For you.”Napatawa si Cinderella, hindi dahil natutuwa siya kundi dahil sa sobrang inis. “Best for me?” she repeated. “Nero, ang ginawa niyo ay hindi nakakatuwa. It’s control. Do you even understand how humiliating that was for me?
Hindi magproseso sa utak ni Cinderella ang mga sinabi ni Nero. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig at pinapako sa kinatatayuan niya.Engagement?Inanunsyo? Sa media?Imposible.Kung totoo man iyon… hindi niya maisip na magagawa iyon ng kanyang ama, ang taong pinagkatiwalaan niya ng buong buhay niya.“Hindi. Hindi ‘yun pwedeng totoo.”Ilang beses na niyang kinokontak si Marie, ang loyal na sekretarya ng kanyang ama. Pero paulit-ulit lang ang dial tone. “The number you are calling is not answering…”Putok na putok na ang kaba sa dibdib niya. The silence from Marie was louder than any answer. Iniisip ni Cinderella na kung walang nangyayari ay bakit hindi siya sinasagot? Bakit tila lahat ng tao sa paligid niya ay mas alam pa ang nangyayari sa kanya kaysa sa sarili niyang ama?“Damn it, Marie. Sagutin mo ‘ko.”Muli siyang nag-dial. Isa. Dalawa. Lima. Sampu. Pero wala pa ring sagot. Ang kamay niya ay nanginginig na sa galit at takot.Then… her phone buzzed.“No... Bahagyang namutla si
They looked at each other, and the silence between them was filled with fire rather than wrath. This is not merely unfinished business. However, it was a dangerous form of electricity that hovered on the edge of desire. Every breath represented a silent challenge… Each heartbeat represents a war.Her voice was furious, yet there was something unspoken beneath it. "Wala kang karapatan."Nero’s laugh was low, dark and arrogant. “Wala? Are you sure?”Mapanghamon na ngumiti si Cinderella. She carefully raised her hand and let her fingertips slide along his jawline. "Because the last time I checked…" She leaned in and her lips almost brushing his cheeks. "I'm not wearing your last name."Nero paused for a beat. Their gazes locked once again, and something sparks in his eyes—is it amusement? Frustration? Hunger? Hanggang sa dahan-dahang sumilay ang isang mapanganib ngiti sa labi nito.That was her opportunity. Cinderella pushed on his chest, this time more forcefully. And he let her go. Mab
Napako ang tingin ni Emily sa singsing. Ang ekspresyon niya? Para bang pinagsakluban ng langit at lupa. Her perfectly glossed lips parted in shock at sa unang pagkakataon ay mukhang nawalan siya ng sasabihin.Cinderella just smirked and savoring the moment. “Oh Emily, did you really think you still had a chance?” Samantala, si Nero? Tahimik lang na nagmamasid but his sharp eyes didn’t miss a thing. He took one slow step towards Cinderella. His presence overwhelming and his gaze locked onto the ring on her finger.“Interesting,” mahinang bulong ni Nero.Nagkibit balikat lamang siya sa binulong nito.Nero reached out for her hand. His fingers lightly touched her skin and his thumb ran over the diamond ring, almost as if he were checking if it was real. He tilted his head a bit and then gave her a knowing look. “Funny,” he remarked. “I don’t remember putting this on your finger.” Cinderella’s heart skipped a beat. Of course, he would notice. Napamura na lamang siya sa kanyang isip.She
After a day of shopping and eating, Cinderella and Angie unwind at the spa. The secluded area, the use of essential oils, and the background music are all designed to create a relaxing atmosphere. Si Cinderella ay nakaupo habang iniinom ang kanyang kape. Samantalang si Angie naman ay abala sa pagchecheck ng iba pang treatment nang biglang mahulog ang kanyang tingin sa isang magazine na nakapatong sa gilid ng table. Agad niya itong dinampot at ang cover ay walang iba kundi si Nero Vergara.Sa makapangyarihang headline na "The Unstoppable," ang matalim at dominante niyang ekspresyon ay tila sumusunog sa pahina.Napataas ng kilay si Angie na pinag-aralan ang larawan bago marahang iniangat ang tingin kay Cinderella, ang ngiti niya mapang-asar ngunit may halong matinding interes."C, grabe. This man... he really is everywhere, isn’t he? The Unstoppable?" aniya na kalahating amused at kalahating impressed. Inikot niya ang magazine sa kamay at saka dahan-dahang ngumiti. “And he's engaged to
Ang sikat ng araw ay dahan-dahang sumilip sa malalawak na bintana ng Fuentabella Estate na binabalot ng gintong sinag ang eleganteng hapag-kainan. Kumikinang ang mga crystal glasses habang humahalo ang matapang na aroma ng freshly brewed coffee sa malamyos na halimuyak ng buttered almond croissants at fresh strawberries. Lahat ay perpekto... sa panlabas kahit papaano. Sa dulo ng mesa ay nakaupo si Colleen na parang isang reyna sa kanyang trono. Ang silk robe niya ay eleganteng nakalapat sa kanyang balikat habang hawak niya ang isang tasa ng espresso. Iniinom ito na may kagandahan na tila siya ang may hawak ng mundo. Habang nagbubuklat ng isang mamahaling fashion magazine."Have you seen the news?" aniya na may bahid ng kaswal na pananadya sa boses. "Apparently, the most sought-after bachelor in the country was seen last night… kissing someone." Walang gaanong reaksyon si Cinderella. Hindi man lang siya nag-angat ng tingin habang marahang pinapahiran ng butter ang kanyang toast. "Hmm