KABANATA 7:GULAT ako nang mapagbuksan ko siya ng pinto. Bumalik siya pero para sa naiwan niyang wallet sa sofa. Hindi ko napansin iyon kanina. "Sure ka? Wala ka nang naiwan?" paninigurado ko sa kanya.Tinapunan niya ng tingin iyong sofa bago muling bumaling sa akin habang nakapamulsa.Humalukipkip ako habang nakatagilid ang ulo, pinagmamasdan siya na umiwas ng tingin.“Wala na…” maos niyang sabi.Tumango ako at nilagpasan siya para pumunta sa pinto. Paglingon ko ay nakatingin pala siya sa likod ko. Bumuntong-hininga siya.“Hmn?” I tilt my head to one side.“Cass, I’m sorry. Alam kong nainis ka sa ‘kin kanina,” anito at hinagod ng daliri ang buhok nito. Napatingin tuloy ako sa kamay nitong malapad. Iniwas ko ang aking tingin.“That’s fine. Okay na ko,” sabi ko na lang and I tried to smile at him to give him assurance na everything’s okay. Para kasi akong nahihiya kung sasabihin kong hindi. Tsaka ang awkward na. Edi okay na lang para matapos na.Humakbang siya palapit sa akin. Medyo
KABANATA 8:BLAKE and I continued with out courting stage. He exert efforts talaga at nakikita ng iba 'yon."Siya ba 'yong bago? She's not even that pretty!""Shh!"I pretended that I didn't hear anything. Nakapikit ako at inaayusan ni Mela. Dalawa kaming nasa loob ng dressing room para sa gaganaping fashion show for a lingerie. Alam ko na ako naman iyong pinag-uusapan nila. Kanina pa nila ako tinitignan.I tried to be friendly lalo na noong nagkatinginan kami ni Angelica. Iyong matagal na ring nagmomodelo at nakikita na rin sa mga commercials. Kilala na siya talaga kumpara sa akin na nagsisimula pa lang.Alam ko naman na hindi niya ako gusto dahil hindi man lang niya ako nginitian kanina at maski tapunan ng tingin. Hinayaan ko na lang. Wala naman akong ginagawang masama sa kanya kaya lang nang nalaman ko kay Emily na pinag-usapan ako ng ibang models sa labas dahil pinuntahan ako ni Blake kahit na hindi naman siya part ng show.Noong nalaman nilang nariyan si Blake, marami nang kumausa
KABANATA 9:SINILIP ako ni Crystal habang nag-aayos ako ng buhok. "Don't peak, just get in," sabi ko at sinulyapan lang siya saglit sabay balik sa pagkulot ng aking buhok."Sabi ko na, kaya hindi muna ko maliligo kasi mukhang matagal ka. Mababagot lang ako kakaantay sa 'yo. Ilang oras pa 'yan?" tanong niya at marahang umupo sa gilid ng aking kama.Bakas ang aliw sa mga mata habang pinapanuod ako. Nilingon ko siya saglit."You haven't taken a bath? I can finish this within thirty minutes, Crystal. Maligo ka na kaysa ako mag-antay sa 'yo, iiwanan kita," sabi ko sa kanya.Hindi kasi ako mahilig mag-antay. Mabilis ako mainip. Tumayo tuloy si Crystal."Ang tagal mo kasi talaga kumilos. Tignan mo pagtapos ko, may ginagawa ka pa rin. Maaga ka pang nagising sa amin pero busy na busy ka pa rin."I shrugged. Hindi na ko nakipagtalo. Noon, medyo matagal din si Crystal mag-prepare sa sarili pero kung ikukumpara sa akin. Mas matagal ako talaga. Dalawang oras minsan ang tinatagal ko sa preparation
KABANATA 10:IT was awkward for me pero para kay Dustin, nakikita ko naman ay hindi. Siguro para sa kanya, wala lang talaga ang nangyari. Medyo tumatak sa isip ko 'yong sinabi niya sa akin kahapon na naguguluhan na rin siya madalas sa amin ni Crystal. I still don't get that because they were living in the same roof for how many years. Hindi pa rin niya kabisado ang asawa niya?"That's my gift when I was in college, right?" Nagulat ako nang makitang suot ni Dustin iyong regalo kong relo sa kanya noon pa.Tsaka ko lang napansin iyon nang kumakain na kami sa resto. Napadapo ang mga mata ko sa kamay niya.Dustin grinned."Of course, you're my best friend. I treasure everything you gave to me. Kaunti na nga lang hindi ko pa gagamitin," sabi niya sabay hagod ng daliri sa buhok nito.Sumimangot ako at natigil sa pagkain ng ceasar salad."No, I was just joking." He laughed. "Alam kong hindi na tayo ganoon ka-close simula nang naging malapit ako kay Crystal but Cassy, I still consider you as a
KABANATA 11:TUMUWID ang tayo ko nang marinig ang malakas na boses ni Dustin. Sumipa ang kuryosidad sa akin at hindi maiwasang lumabas nang kwarto para silipin silang dalawa na nagtatalo na sa hallway.Nakatalikod si Dustin sa akin at nakaharap sa kanya si Crystal. Masyadong matangkad si Dustin kaya naba-block niya ang view ko sa kapatid ko."Don't make it an issue. Ano bang nangyayari sa 'yo?""I didn't change. Binabaligtad mo lang, eh. Aminin mo na sa akin, Dustin!" Tumaas ang boses ni Crystal dahilan para maglakad na ako at magpasya na awatin silang dalawa."Why are you guys fighting?"Kitang-kita ko 'yong pagkabigla ni Crystal nang sumulpot ako. Mula sa galit na ekspresyon at pagkagulat, mabilis na nag-shift iyon sa pagngiti."Sorry, naistorbo ka namin. Uh, don't mind us," sabi ni Crystal.Binalingan ko si Dustin na nakatingin sa ibang direksyon pero halatang malalim ang iniisip. Hinagod ng daliri nito ang buhok bago bumuntong-hininga at pumasok sa kabilang kwarto. Hindi man lang
KABANATA 12:PINAGMANEHO ako ni Anthony papuntang hospital. Hindi ko kasi kaya iyong magmaneho ng ganito kaya pinili ko na makisuyo sa kanya. Umuwi rin agad si Blake matapos makiramay. Lilipad siya patungol Caticlan para sa isang event nang apat na araw. I understand, and I still have my relatives and friends who will support me during these times. Wala akong gana pa sa ngayon makipag-usap sa iba at sa totoo lang ay gusto kong mapag-isa pero alam kong hindi p'wede. Marami akong i-e-entertain hanggat hindi pa naililibing si Crystal."You want me to come with you?" Anthony asked, but I shook my head and smiled."I'm fine. P'wede ka bang mag-antay dito sa lobby? Mabilis lang naman yata. I just need to check Dustin's condition too.""Sure. Tawagan mo lang ako," he said.Kaya iniwan ko si Anthony sa lobby at mag-isang pumunta sa recovery room. Naabutan ko agad si Tita Tamara at Tito Joaquin na nasa labas at nag-aantay marahil sa akin. Napatayo agad si Tita Tamara para salubungin ako."How
KABANATA 13:HINDI ko maintindihan kung bakit kailangan kong gawin iyong gusto nila. Umalis ako na um-oo sa kondisyon ni Tito Joaquin. Nakiusap siya sa akin at para bang na-corner ako at hirap akong magsabi ng hindi. Naalala ko kung paano magwala si Dustin kanina. Tito Joaquin mentioned that he could hurt himself once he knew Crystal was dead. Sinisisi niya 'yong sarili niya kaya naaksidente sila. I admit I was in pain when I saw how miserable he was. Nahabag rin ako at aminadong naluha pero ayokong makita iyon ng iba.Pumayag ako pero ang gusto rin ni Tito Joaquin ay kapag naoperahan si Dustin ay dapat umalis na rin ako papuntang Paris. Ibig sabihin, tatakas ako sa kasalanan ko. Sa pagsisinungaling at pagpapanggap. Hindi na ko magpapakita sa kanila kahit kailan.I sighed as I closed my eyes. Ang daming gumugulo sa isipan ko. Hanggang sa inilibing si Crystal sa ikalimang-araw, masakit pa rin ang dibdib ko. Parang kahapon lang ang lahat at hirap pa rin akong tanggapin na mag-isa na la
KABANATA 14:NAKAHIGA ako sa kama at hindi nagsasalita. Kabado ako pero hindi lang halata. Naiwan ako kasama iyong personal nurse para daw sa akin. Mayroon din si Dustin. Lahat ng kausap niya o namin ay alam na kung anong mangyayari. Ganoon kahanda ang magulang niya para sa planong ito.Napapikit ako ng mariin at nasapo ang ulo. Hindi ko na maintindihan kung aatras ba ako o hindi na kaya lang nakabenda na iyong dalawa ko ring binti. Nagpapanggap na naoperahan rin. I will pretend that I can't remember our marriage life. Kapag ganoon kasi, mas madali para sa akin ang magpanggap.Isang linggo ko lang itong gagawin. Dapat makumbinsi ko siyang magpa-opera na tapos aalis na ko. Ilang araw na akong lugmok sa kalungkutan. Pakiramdam ko wala na akong dahilan para manatili dito dahil mag-isa na lang ako sa buhay."I want to pee." Napangiwi ako dahil nakaramdam nang tawag ng kalikasan.Napalingon sa akin iyong nurse na nag-aayos ng prutas sa lamesa."Naku po, Maam. Sabi po ni Madame bibisita na
I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-
HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi
NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa
MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag
NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k
TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit
HE was wearing a business suit. Maaga siyang nagising para mag-ready na pumasok sa office. Wala si Ate Rhea at sila lang dalawa ang nasa kwarto. Niingon niya ako habang buhat si Pia. "You're awake..." he said. He looked at me then with a smile. Dustin lifts his daughter to put her in the crib. "There you go!" He laughed. Natawa pa si Pia noong una dahil umangat siya sa ere lalo na matangkad ang tatay niya. But when she's inside the crib, umiyak na siya at tinataas ang kamay para magpakarga sa ama. Ngumuso ako habang pinapanuod ang dalawa. I walked towards them. "Ayaw niya ng magpababa," I whispered. Dustin grinned and carried his daughter. "That's more I like it. She will always look for me," he said proudly. The side of my lips lifted. Natahimik si Pia dahil nasa bisig na siya ulit ni Dustin. "Because you play with her. Ganyan ang gusto niya, eh. Where's Ate Rhea?" I asked. Nagtitili at humahagikgik si Pia dahil inangat pa siya lalo ni Dustin. "She's making breakfast," sago
MASYADO akong conscious sa galaw ko dahil sa kanya. Imbes na dapat ay normal ang kilos ko naging pino lalo.I remember my old self. Ganito kasi ako noon sa kanya hanggang sa nagi ng kumportable ako sa presensya niya lalo na sa iisang bahay lang kami noon nakatira.Para akong bumalik sa dati. Nagtagal ako sa banyo para maligo. Matagal naman ako talaga pero hindi ito ang normal ko na inabot ng isang oras. I want to make sure na super malinis ako at mabango.Bakit? Aamuyin ka ba niya?Napapikit ako ng mariin. At the back of my mind, I think that he might hug me or something. Iniisip ko tuloy na ako na lang kaya lumipat sa sofa. Nakaka-tense siya katabi sa kama.I was wearing my nightgown when I saw him in front of his laptop while talking to someone on the phone.I frowned.Mas lalong lumalim ang gitla ng noo ko dahil may dalawang maleta na ang nasa loob ng kwarto ko. He can’t see my reaction dahil nakatalikod ako.“I want it done as soon as possible and deliver it here.”Tumaas ang kil
NGUMUSO ako sa sinabi niya. I don't know how to feel that he's jealous of Blake. A part of me is overwhelmed and worried that he might see Blake as a competitor. “Don’t tell me you allow to call him as dad?” malamig na sabi nito. Hindi mapagkakaila na naiinis talaga siya kay Blake. Umiling ako. “Ninong siya ni Cassiopeia.” Ngumuso si Dustin pero halata pa rin ang iritasyon sa mukha. Bumaba ang tingin ko sa kamay kong hawak-hawak niya. I don’t know what we're doing. Kung ano bang tawag nito. Hindi naman ito normal na komprontasyon o ano. I let him do everything he wants with him. Hinayaan ko nga na hawakan ang kamay ko. Hinayaan ko siya sa mga sweet gestures niya. I don’t know where to start to say that I love him. Gusto ko muna i-enjoy rin ang feeling na nililigawan niya ako kahit na… Parang hindi naman yata ligaw na ito dahil may privilege siya na gawin ‘yong gusto niya tulad ng pagyakap sa akin. I want to experience how to be courted by him. Titignan ko kung gaano ba siya ka