KABANATA 12:PINAGMANEHO ako ni Anthony papuntang hospital. Hindi ko kasi kaya iyong magmaneho ng ganito kaya pinili ko na makisuyo sa kanya. Umuwi rin agad si Blake matapos makiramay. Lilipad siya patungol Caticlan para sa isang event nang apat na araw. I understand, and I still have my relatives and friends who will support me during these times. Wala akong gana pa sa ngayon makipag-usap sa iba at sa totoo lang ay gusto kong mapag-isa pero alam kong hindi p'wede. Marami akong i-e-entertain hanggat hindi pa naililibing si Crystal."You want me to come with you?" Anthony asked, but I shook my head and smiled."I'm fine. P'wede ka bang mag-antay dito sa lobby? Mabilis lang naman yata. I just need to check Dustin's condition too.""Sure. Tawagan mo lang ako," he said.Kaya iniwan ko si Anthony sa lobby at mag-isang pumunta sa recovery room. Naabutan ko agad si Tita Tamara at Tito Joaquin na nasa labas at nag-aantay marahil sa akin. Napatayo agad si Tita Tamara para salubungin ako."How
KABANATA 13:HINDI ko maintindihan kung bakit kailangan kong gawin iyong gusto nila. Umalis ako na um-oo sa kondisyon ni Tito Joaquin. Nakiusap siya sa akin at para bang na-corner ako at hirap akong magsabi ng hindi. Naalala ko kung paano magwala si Dustin kanina. Tito Joaquin mentioned that he could hurt himself once he knew Crystal was dead. Sinisisi niya 'yong sarili niya kaya naaksidente sila. I admit I was in pain when I saw how miserable he was. Nahabag rin ako at aminadong naluha pero ayokong makita iyon ng iba.Pumayag ako pero ang gusto rin ni Tito Joaquin ay kapag naoperahan si Dustin ay dapat umalis na rin ako papuntang Paris. Ibig sabihin, tatakas ako sa kasalanan ko. Sa pagsisinungaling at pagpapanggap. Hindi na ko magpapakita sa kanila kahit kailan.I sighed as I closed my eyes. Ang daming gumugulo sa isipan ko. Hanggang sa inilibing si Crystal sa ikalimang-araw, masakit pa rin ang dibdib ko. Parang kahapon lang ang lahat at hirap pa rin akong tanggapin na mag-isa na la
KABANATA 14:NAKAHIGA ako sa kama at hindi nagsasalita. Kabado ako pero hindi lang halata. Naiwan ako kasama iyong personal nurse para daw sa akin. Mayroon din si Dustin. Lahat ng kausap niya o namin ay alam na kung anong mangyayari. Ganoon kahanda ang magulang niya para sa planong ito.Napapikit ako ng mariin at nasapo ang ulo. Hindi ko na maintindihan kung aatras ba ako o hindi na kaya lang nakabenda na iyong dalawa ko ring binti. Nagpapanggap na naoperahan rin. I will pretend that I can't remember our marriage life. Kapag ganoon kasi, mas madali para sa akin ang magpanggap.Isang linggo ko lang itong gagawin. Dapat makumbinsi ko siyang magpa-opera na tapos aalis na ko. Ilang araw na akong lugmok sa kalungkutan. Pakiramdam ko wala na akong dahilan para manatili dito dahil mag-isa na lang ako sa buhay."I want to pee." Napangiwi ako dahil nakaramdam nang tawag ng kalikasan.Napalingon sa akin iyong nurse na nag-aayos ng prutas sa lamesa."Naku po, Maam. Sabi po ni Madame bibisita na
KABANATA 15:PARA sa akin, isa iyon yata sa pinakamatagal rin na limang minuto ng buhay ko. Iyong gising na gising ako pero nagpapanggap na tulog. Kitang-kita ko 'yong emosyon ni Dustin kahit na may takip ang mga mata nito. Malaki rin ang pinayat niya. Hindi tulad noon. Ngayon, kita ko 'yong pagkahumpak ng pisngi at ang bigote na tumubo na sa kanyang mukha.He looked so stressed. Halata ang lungkot na lumulukob sa kanyang sistema."Thank you."Napalingon ako kay Tita Tamara nang bumalik ito para kausapin ako. I smiled but it didn't reach in my eyes. Tinukod ko ang dalawang palad sa magkabilang gilid ko para maiahon ko ang sarili at makaupo. Tutulungan sana ko ni Betty pero naunahan ko agad siya at nakaupo na ko bago pa niya ako daluhan."I felt guilty. Wala pa akong ginagawa. Nakahiga lang po ako pero naawa ako kay Dustin, Tita."She sighed and looked away. Hinawi ko ang kumot na nakatabon sa aking katawan. Pinagmasdan ko saglit iyong benta sa magkabila kong binti."If you can convinc
KABANATA 16: AYOKONG pakiramdam sa lahat iyong anxiety. Parang hinahalukay ang tiyan ko sa kaba at nagugulo ang aking sistema. I hate this familiar feeling when I lay down to bed and pretend to be my sister again. I was silent when he entered my room. Sakay pa siya ng wheelchair at tulak-tulak ng personal nurse nito. Nauna silag pumasok at nahuli ng ilang segundo si Tita Tamara na may cellphone pa sa tainga nang makita ko. "Is she sleeping?" Dustin asked. Hindi ko alam kung sino ba ang tinatanong niya dahil nakatingin naman siya sa harap. Huminto sila sa gilid ko. Nagkatinginan kami ng mga nurse bago ako sumulyap kay Tita Tamara. Tumango siya at may binulong pero wala akong maintindihan. Hindi ko mabasa iyong buka ng bibig niya. "Tulog pa, Sir." Iyong personal nurse niya iyong sumagot. Tinalikuran kami ni Betty para lapitan iyong mga pagkain sa lamesa. "You can all leave. Dito lang ako," utos ni Dustin dahilan para manlaki ang mga mata ko. Ayoko nga maiwan siya at kahit hindi n
KABANATA 17:UMINOM ako ng tubig habang pinagmamasdan si Dustin na kumunot ang noo."She's working?"Namilog ang mga mata ko at mula sa gilid ng aking mga mata ay nakita kong napainom ng tubig si Betty."She went there with mom. Hindi mo ba naalala na pinilit kami ni Daddy pero si Cassy lang ang sumama para may extra allowance siya."I want to thank myself for being so quick to remember that. I hate to manage business pero ginagawa ko na tumulong kila Daddy kapag sinasabihan nila ako na bibigyan ako ng extra allowance. I would agree because I want to save money so I could buy my favorite bag from a luxury brand.Nakahinga ako ng maluwag nang tumango at tila nakumbinsi ko naman si Dustin sa sinabi. Mahihirapan ako kapag parehong hinanap ni Dustin si Cassy at Crystal."How are you feeling?" pagkuwa'y tanong niya sa akin."Hmm... Honestly speaking, my legs sometimes hurt like a hell. Minsan buong katawan ko and my head. There are times na bigla na lang sasakit."Hindi nakapagsalita si D
KABANATA 18:We didn't allow him to talk with Tito Ricky. S'yempre iyong Tito ko walang alam sa nangyayari. Hindi niya p'wede 'yon makausap."How bout Tita Wendy? Bibisita daw po siya bukas," I asked worriedly."Don't worry about her, darling. Ako na ang bahala."I slowly nodded and sighed. Akala ko kasi pati siya iintindihin ko pa.Kaya nabawasan ang isipin ko dahil doon. When Tita Wendy came in, she already had an idea. Kaya lang halatang hindi siya masaya. Pagbalik ni Dustin sa kabilang kwarto ay nagpaiwan siya."Cassy," tawag niya at ang tono ng boses ay sobrang seryoso na.I pouted and sighed. Alam ko, pagagalitan niya ako. Lumapit siya at umupo sa kama."Betty, iwan mo muna kami.""Sige po, Maam."Sinundan ko siya ng tingin bago ko binaling ang mga mata kay Tita Wendy."Hindi ko alam kung anong dahilan mo at bakit pumayag ka sa ganito."I felt guilty. Hindi ko siya matignan sa mga mata. Wala akong masabi dahil maski ako, kinukwestyon ko rin, bakit ba ako nagpapatuloy sa ganito.
KABANATA 19:I was feeling anxious the moment he opened his mouth."Yes," He whispered.Unti-unting nagtayuan ang balahibo ko sa katawan."W-why? Why did we end up like this? Are you the driver?" I asked him softly."I am... I am the driver. We had a misunderstanding, and it's my fault. Nawalan ako sa focus kaya nabunggo tayo. I regret everything. It's my fault. I'm sorry..."Napakurap-kurap ako at hindi ko maalis ang paningin ko sa kanya. A part of me is not convince with he said. Tila ba parang kulang iyon."Misunderstanding? Nag-away tayo? I... I can't understand, Dustin," I mumbled.He sighed."I don't want to explain this further because I know this may trigger you and baka kung anong mangyari sa 'yo. Once you remember even the small details of what happened that day, I can tell you the whole story."Naitikom ko ang bibig at laglag ang aking balikat nang marinig ang kanyang sinabi. Paano ko gagawin 'yon na kahit small details nga eh hindi naman ako si Crystal. So, that means mala
I saw her first when she walked in the pedestrian lane while I was waiting for the red signal to turn green. She's wearing her school uniform—hugging her two books while wearing an earphone.She caught my attention, and I don't know why I was stunned when it's obvious that she was way younger than me. Hindi ko na namalayang nag-go signal na at kung hindi pa nagbusina ang sasakyang nasa likuran ko ay mapapako na talaga ang mga mata ko sa kanya.That was the first, and she did not get out of my mind easily. Tatlong araw ko siyang naiisip at pinipigilan ko lang 'yong sarili ko na ipahanap siya.But fate seem like playing with me when I saw her in a bookstore. Sinamahan ko 'yong kaibigan ko sa mall kahit na hindi ko hilig na pumunta rito. Kung hindi lang ako natalo sa car racing namin edi hindi na sana ako parang alila niya."Bro, bantayan mo muna. Kailangan ko ng canvas—"I groaned and cut him off."Fuck! Bilisan mo!" I said annoyingly.Sinipa ko pa ng bahagya iyong cart sa inis. Tatawa-
HE slowly lifted me from the bathtub. Umagos ang tubig mula sa aking dibdib pababa sa aking katawan. Dustin groaned when his tongue entered to explore my mouth. Napatingala ako at mas lalong napakapit sa kanya. Masyadong madulas ang aking katawan dahil sa nilagay ko sa tubig kaya maingat niya akong binaba sa sahig habang hindi pinuputol ang mainit at malalim na halik. Halos mamula ang labi ko sa tindi ng paraan ng paghalik niya sa akin. Para bang ayaw na iyong pakawalan. Dahan-dahan niyang hiniwalay ang labi sa akin pero panaka-naka akong pinapatakan ng halik. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at ipinagdikit ang ilong naming dalawa habang namumungay na tinitignan ang aking labi. He licked his lips. Basa na ang suot nitong pants dahil sa akin. I could also feel his thick member poking my stomach. "I love you..." ulit nito at ramdam ko ang init ng hininga niya sa ilong ko. I swallowed hard. "I... love you too," maos kong sabi. Naghurumentado ang puso ko at mas namula ang pi
NANATILI ang mga mata ko sa labas ng bintana ng sasakyan habang yakap si Pia sa aking dibdib. She was peacefully sleeping. Walang nagsasalita ni isa sa amin ni Dustin sa sasakyan. Dustin is beside me—his eyes closed, but his forehead creased. He is into deep thinking. I bit my lower lip. Sumandal ako sa upuan. Hindi naging maganda ang pagtatapos ng dinner namin kanina. "I didn't do anything. Bakit hindi siya ang tanungin mo? May ginawa ba ako sa 'yo, hija?" tanong ni Tito Joaquin sa akin. "Wala naman, anak. Emosyonal lang itong si Cassy," segunda naman ni Tita Tamara. Umiling ako kay Dustin para ipaalam na wala talaga. He looked at me intently. He sighed and looked at his parents again. "Dad, mom... I knew that there was something while I was away. Saglit lang akong nawala pero umiyak siya? Anong nakakaiyak sa pinag-usapan niyo?" Tito Joaquin smirked and shook his head while leaning on his chair—looking at us as if we were nothing. "I can't believe you're being rude to your pa
MY hands were trembling, and I was sweating bullets as we walked inside the restaurant. Sa five star hotel sa Taguig kami mag-di-dinner at tatlo lang kami ngayon na kikitain ang mommy niya. Iniwan ko na si Ate Rhea muna sa hotel."Your hand is cold," puna ni Dustin nang hawakan niya ang kamay ko.I pouted. Tiningala ko si Cassiopeia na hawak-hawak niya. Iyong security guard niya ang nagtulak ng stroller ni Pia. Ayaw na kasi nitong manatili doon at gustong magpakarga. I am just thankful na hindi siya umiiyak kay Dustin. Mahihirapan din kasi ako gawa ng suot ko ay rose gold spaghetti strap na below the knee ang tabas.Nakapusod ang buhok ko at light make-up lang ako ngayon."Si Mommy lang 'yon. Relax..." He whispered.Sinalubong agad kami ng manager."Good evening, Mr. Roberts and Ms. Blaire. Your parents are already in the VIP room."I smiled and greeted the male manager. Hindi sumagot si Dustin sa kanya dahil napatingin sa anak nitong biglang humagikgik dahil maraming nakikita na bag
NAUMID ang aking dila sa narinig. I remained stoic. Ayoko na makita niyang apektado ako sa mga sinabi niya."Look at me... please." He whispered.I got a goosebump because of his hoarse voice. I find it attractive. Mariin kong kinagat ang ibabang-labi. Hindi ko siya sinunod pero naramdaman ko iyong paglapat ng palad niya sa braso ko.Ipinikit ko agad ang mga mata kaya lang nahuli niya ako."Baby, huling-huli ka na..." maos niyang sabi.Marahan akong dumilat pero hindi ko pa rin siya nilingon. Ang palad niya ay nasa braso ko pa rin."Bakit ba? I'm going to sleep now. Nasagot ko naman 'yong tanong mo kanina," mahina kong sambit."I'm not done. Marami pa kong gustong pag-usapan natin."Doon ko na siya nilingon at naabutan ko iyong kaseryosohan sa mga mata niya. Lumayo siya ng kaunti sa akin at sumandal sa headboard ng kama. He was wearing a sando and a boxer shorts.Anong gusto niyang mangyari? Magkukwentuhan kami?"I easily get jealous. I am clingy and sometimes possessive."Napakurap-k
TAHIMIK ako nang bumalik kami sa loob. Binati ko si Tita Wendy kanina at hindi ko naman naramdaman na sobrang tagal naming hindi nagkita dahil very welcoming ang aura pa rin niya. I felt guilty kasi hindi ako um-attend last time noong birthday niya kahit na nasa Cavite na ako noon. "You should go now. Akala ko may gagawin ka pa after this? Ako na muna ang bahala sa mag-ina mo," sabi ni Tita Wendy habang nilalaro si Pia na nakaupo sa kandungan na ni Ate Rhea. Nakaupo lang din ako at pinapanuod sila. "I'll stay here. Nasabi ko na sa secretary ko ang gagawin. I thought you're going to Makati Med?" Napabaling ako kay Tita Wendy. "What happened, Tita? Are you okay?" Ngumiti siya sa akin. She still look the same. Hindi naman kasi ganoon katagal 'yong huli kaming magkita. "I visited a friend of mine. Naka-confined sa Makati Med. Sabi ko dadaan na muna ako rito kasi malapit lang. Tapos... andito pala ang baby mo. She's adorable! Nangigigil ako, hija. Gusto kong iuwi." Humalakhak si Tit
HE was wearing a business suit. Maaga siyang nagising para mag-ready na pumasok sa office. Wala si Ate Rhea at sila lang dalawa ang nasa kwarto. Niingon niya ako habang buhat si Pia. "You're awake..." he said. He looked at me then with a smile. Dustin lifts his daughter to put her in the crib. "There you go!" He laughed. Natawa pa si Pia noong una dahil umangat siya sa ere lalo na matangkad ang tatay niya. But when she's inside the crib, umiyak na siya at tinataas ang kamay para magpakarga sa ama. Ngumuso ako habang pinapanuod ang dalawa. I walked towards them. "Ayaw niya ng magpababa," I whispered. Dustin grinned and carried his daughter. "That's more I like it. She will always look for me," he said proudly. The side of my lips lifted. Natahimik si Pia dahil nasa bisig na siya ulit ni Dustin. "Because you play with her. Ganyan ang gusto niya, eh. Where's Ate Rhea?" I asked. Nagtitili at humahagikgik si Pia dahil inangat pa siya lalo ni Dustin. "She's making breakfast," sago
MASYADO akong conscious sa galaw ko dahil sa kanya. Imbes na dapat ay normal ang kilos ko naging pino lalo.I remember my old self. Ganito kasi ako noon sa kanya hanggang sa nagi ng kumportable ako sa presensya niya lalo na sa iisang bahay lang kami noon nakatira.Para akong bumalik sa dati. Nagtagal ako sa banyo para maligo. Matagal naman ako talaga pero hindi ito ang normal ko na inabot ng isang oras. I want to make sure na super malinis ako at mabango.Bakit? Aamuyin ka ba niya?Napapikit ako ng mariin. At the back of my mind, I think that he might hug me or something. Iniisip ko tuloy na ako na lang kaya lumipat sa sofa. Nakaka-tense siya katabi sa kama.I was wearing my nightgown when I saw him in front of his laptop while talking to someone on the phone.I frowned.Mas lalong lumalim ang gitla ng noo ko dahil may dalawang maleta na ang nasa loob ng kwarto ko. He can’t see my reaction dahil nakatalikod ako.“I want it done as soon as possible and deliver it here.”Tumaas ang kil
NGUMUSO ako sa sinabi niya. I don't know how to feel that he's jealous of Blake. A part of me is overwhelmed and worried that he might see Blake as a competitor. “Don’t tell me you allow to call him as dad?” malamig na sabi nito. Hindi mapagkakaila na naiinis talaga siya kay Blake. Umiling ako. “Ninong siya ni Cassiopeia.” Ngumuso si Dustin pero halata pa rin ang iritasyon sa mukha. Bumaba ang tingin ko sa kamay kong hawak-hawak niya. I don’t know what we're doing. Kung ano bang tawag nito. Hindi naman ito normal na komprontasyon o ano. I let him do everything he wants with him. Hinayaan ko nga na hawakan ang kamay ko. Hinayaan ko siya sa mga sweet gestures niya. I don’t know where to start to say that I love him. Gusto ko muna i-enjoy rin ang feeling na nililigawan niya ako kahit na… Parang hindi naman yata ligaw na ito dahil may privilege siya na gawin ‘yong gusto niya tulad ng pagyakap sa akin. I want to experience how to be courted by him. Titignan ko kung gaano ba siya ka