Lara’s POV
"I love you, Tav," humahagulgol na bigkas ni Lia habang nakayakap sa kay Tavia.
It's been a week already since her despedida party. Nasa airport kami ngayon kasama ang kuya at magulang niya para ihatid siya paalis.
On my left side stood her crying parents and her brother who looks really bored. Raven was standing beside me on my right side.
Tav chuckled, but she was near to crying too. "Come on, Lia. You are making it hard for me to leave!"
Mas lumakas ang hagulgol ni Lia. She is actually more close to Tavia than me and Ravi so that may explain her loud sobbings.
"We'll still communicate naman, eh. I told you already, hindi ba?" ani pa nito.
Kumawala sandali si Lia sa yakap pero agad siyang hinigit ni Ravi sa braso dahilan para makatakas si Tav at humarap sa akin.
She walked while pouting her lips and I gave her a big tight hug. "I'll miss you big time," napapaos kong sabi.
I felt her hug went tighter and she whispered, "I'll miss you more."
Her embrace was both warm and tight. I didn't bother giving attention to the tightness of her hug, but just felt it until it lasted.
Sandali pa kaming nagtinginan at alam ko na ang pinaparating ng mata niyang naluluha. Ngumiti ako at tumango. "We'll be fine."
She also smiled and sighed heavily before turning on Ravi's direction. Yinakap siya ni Tav at sandali pang nag-usap nang mahina.
When the paging system of the airport called the passengers, she kissed him on the cheeks and kissed ours too.
"Tav.." umiiyak pa ring tawag ni Lia.
"Take care! I love you all!" aniya. Ikinaway niya ang kabilang kamay na hindi niya gamit sa paghila ng maleta.
As soon as she vanished within the crowd, nagyaya si tita Olivia, mama ni Tav, ng lunch sa restaurant. "Tara na mga, anak."
"Tita Liv, baka hindi po muna ako sasama sa inyo ngayon," mahinahon kong sabi habang naglalakad kami palabas.
"May plano ka na ba, Llarisa?" aniya at sinulyapan ako sandali.
"Opo, tita eh."
Agad tumango si Tita Liv. "Oh siya, mag-ingat ka, ha?"
Ngumiti muna ako sa kanila bago amo hinatid ni Ravi sa sasakyan namin kung saan naghihintay si Kuya Arnel.
Lia, however, was still recovering from everything. Namumula ang mga mata at ilong nito habang nakaupo nang tuwid sa shotgun ng kotse ni Ravi.
Pinaadar na ni Kuya Arnel ang sasakyan at nagtungo kami sa law firm namin. Tinawagan ko si Mama na papunta na kami sa office niya kaya naman nung nakarating kamj sa building ay nasa reception na rin siya.
Sinara ko ang pinto pagkababa at sinulyapan si Kuya Arnel mula sa nakabukas na bintana ng shotgun seat. "Kuya, sandali lang po."
"Sige lang po, Miss Lara," ngiti niya at pinatay ang makina ng sasakyan.
"Salamat po."
Bumaling ako sa glass walls ng ground floor kung saan kita si mama na nakikipag-usap nang mahinahanon sa reception desk.
"Good morning, Miss Lara," bati ng guard.
"Good morning," wika ko sa guyardiya at malimit ko lang itong nginitian. Dumiretso ako sa kay mama. "Ma.."
Agad napalingon si Mama sa gawi ko. Nagmano ako sa kaniya at h*****k naman siya sa pisngi ko.
"You're on time, anak," aniya. "Sandali lang, ha?"
Ibinalik niya ang tingin sa babae sa desk. "Pakisabi na lang sa assistant ko mamaya na alas tres ako babalik ng opisina."
Nilingon ko ang kabuuan ng ground floor. The second floor of this building is my father's merchandise. He runs the business as well as the very romantic restaurant at the fourth floor.
My mother is based on the third floor of this building where she manages and works for our law firm.
"Sige po, Attorney," rinig kong tugon ng receptionist at sinulyapan ako. Mahina siya yumuko at ngitian ako.
"Thank you," ani Mama at humarap na sa akin.
Sabay kaming lumabas ng building at sumakay sa passenger's seats. Tinuro ni Mama ang destinasyon namin kay Kuya Arnel habang nakatitig ako sa labas ng bintana.
We passed through some ongoing infrastructures projected by my father. Hospitals, Rehabilitation Centers, and many more.
"Lara."
Napalingon ako kay Mama. She raised her eyebrow and slightly gave me a grin. My mother's features are very angelic. It's totally the opposite of mine and my father's.
My lips protruded. "Po?"
"You look good."
Napangiti ako. My mother likes my dresses but it is not the same with my Papa. He'll always say, I am showing too much skin. But maybe that's how it is with men. My father is really conservative and protective over me since I am their only child. Nasanay rin naman kasi ako sa mga damit kong ganito kaya wala rin siyang magawa.
Sporting a sleeveless floral dress that hugged my body tightly, I went out of the car after Kuya Arnel parked in front of a Korean restaurant.
"Arnel, bumalik ka na lang mamayang alas dos," utos ni Mama at tumango naman si Kuya bago umalis.
Sabay kaming pumasok ni mama sa loob ng resto at agad naman kaming dinala ng waiter sa isang reserved table.
I sat across her and put my sling bag on my back. Sandali pang nag order si mama para sa amin.
"That's all," aniya at umalis na ang waiter. Hinarap ako ni mama. "How was Octavia, darling?" malambing na tanong niya.
"She left for Manila already," sagot ko at ngumisi nang maalala siya.
Agad bumalik ang waiter dala-dala ang juice at hinintay namin itong umalis bago magpatuloy sa pag-uusap.
"And Aurelia?"
I chuckled a bit. "Well, she was crying hard. Raven had to attend to her with Tita Olivia."
Sandaling natawa si Mama. "That kid, really."
Maya-maya pa ay dumating na ang order namin at nagsimula na kaming kumain. Mama is a mother to the four of us— Tav, Ravi and Lia. She would always support us in everything that's why close rin sila ng mga kaibigan ko.
We were eating Bulgogi when someone suddenly called my mom from her behind. "Attorney Claveria!"
Although I am not her, napaangat din ako ng tingin kung saan nanggaling ang boses. Lumingon si Mama at agad tumayo nang makita ang papalit na binata.
"Rehan!" Mama exclaimed after familiarizing him.
A man, probably a bit older than me, walked towards us and smiling really wide.
He looks really familiar, but I don't know where I saw him. And with his name, I doubt that I know anyone who's named Rehan.
Maraming nakatingin na ibang costumers sa kaniya. He was sporting a white polo shirt with the three buttons open. His chest was revealing a tattoo, it's dragon I suppose.
"Attorney," tawag niya nang makalapit.
Ibinalik ko ang tingin sa plato ko at nagpatuloy sa pagkain. Sanay na akong palaging may mga taong nakakakilala sa mga magulang ko. With my mom as a well-known attorney and my father as the city mayor, I doubt anyone would be unfamiliar to us.
"How's your mom doing, Rehan?" ngiti ni Mama.
Alright, ayaw ko nang naririnig ang usapan nila kasi para namang akong chismosa kapag ganoon. Pero mas ayaw kong umalis dito para bigyan sila ng privacy.
Heck no! I am Llarisa Lei Claveria. I don't give a d*mn.
"She's doing well na po, Attorney," sagot naman ng binata. "She'll probably go back to work next week."
"Immediately?" gulat na tanong ni Mama.
I rolled my eyes as I was thinking that my Mother is really socialite even though were on the province. I am totally the opposite of her kasi wala pang isang minuto ng mga taong pinapakilala sa akin, natatarayan ko agad.
I don't know how I do it and I don't know how to stop either.
"Nagpupumilit po, eh," sagot ni Rehan at nahagilap ko pa itong kinamot ang dulo ng ilong niya.
"Saka matatalo rin naman po ako kung sakaling magkasagutan kami. She's an Attorney."
Nagtawanan sila at naka-relate naman ako sa sinabi niya. It's not as if Attorneys are always right, but it's really hard arguing with them, especially with my Mom.
Nakangiti pa si Mama nang bahagya itong napatingin sa akin.
Oh, I know what's next.
"By the way," baling niya sa kausap. "This is my daughter, Lara."
Inimuwestra ako ni Mama. Natigilan naman ako sa pagnguya at pinunasan ang bibig gamit ang table napkin.
"Uh yes, attorney. I know her," nakangiting tuon niya sa akin. Well yes, as the city mayor's only child, who wouldn't know me?
My mom's face reeked of awe. She must be surprised. "Is that right?" nakangiting tugon ni Mama habang nakatingin pa rin sa kay Rehan.
"Well, Lara." Tumingin ulit si Mama sa akin. "This is Rehan. He's the son of Attorney Barrientos from our firm. He is a 2nd year Accountancy student and he plans to take law."
The guy stretched his hands out to me and gave a wide smile. Ibinaba ko ang table napkin at bahagyang itinagilid ang mukha para kilatisin siya.
Why does he know me?
Lara's POVMy irritated aura remained as I scanned him from up to down. I unconsciously did it twice until he chuckled softly.Natinag ako at napaupo nang maayos nang mapagtanto ang ginawa ko.Agad akong tumikhim at tinanggap ang kamay niya. Mabilis ko itong binawi at humarap ulit sa pagkain.I saw my mom sigh and probably signaled her apologies for my actions."Hindi ba't sa Manila ka nag-aaral ng Accountancy?" She tried to lighten the mood."Yes po, Attorney. Sa UP Diliman po ako ngayon. Babalik rin po ako sa makalawa, binisita ko lang po ang lagay ni Mama.""Are you here alone? You wanna eat with us?" alok ni Mama.Agad kong itinaas ang tingin ko at nagkatinginan naman kami ni Rehan. Tinaasan ko siya ng kilay at napakurap-kurap naman siya sa ginawa ko. Ibinalik niya ang tingin kay Mama na nakatalikod pa rin sa akin. "Hindi na po, Attorney, pero salamat po. May kasama po ako mamaya. Mga pinsan ko po."
Lara's POV "You lost." Maingat kong ibinaba ang epee sword mula sa pagkakatutok sa leeg ni Lolo. I sighed out of relief after our epee fencing match ended. Agad ko siyang inalalayan upang tumayo ngunit tinanggihan niya ito at ipinakitang kaya niyang tumayo nang mag-isa. "Obviously, mi cielita." I smiled with my arms akimbo. He scoffed as he leaned on the chair's back. Sabay naming tinanggal ang aming mga helmet, at inabot ko naman sa kaniya ang isang bote ng tubig. Hinihingal akong umupo sa katabing upuan ni Lolo, at uminom na rin sa flask ko. "You are burning, Llarisa," puna niya habang tinatakpan ang pinag-inumang bote. Nilingon niya ako at nakita ko ito
Lara's POV Nanggagalaiti kong hinablot pabalik ang kamay kong hawak niya at natigilan naman siya sa paghila sa akin para lingunin ang gawi ko. "Who the f*** do you think you are?!" People continued to flock towards the sanctuary as we stood on the far side of the pathway. "Who gave you the permission to touch! Me!" malakas na sigaw ko sa mukha niya. "Whoa, whoa!" anito at itinaas ang kamay niya bilang pa-gsurender. "Chill! I saw you stranded there and I kept calling your name, but you couldn’t hear—" "To hell with that!” Galit kong inilabas ang cellphone mula sa bag ko nang maramdaman ang vibration nito. I looked at Kuya Arnel’s caller ID on my screen. Kunot-noo ko itong itinaas at marahas na itinapat kay Lucas ang phone. "See?! He’s probably called the whole security team by now!" I was taken aback when he swiftly took my phone from my hand and turned away from me to answer it. "Hoy, sinong nag—" Sinubukan kong abutin ang phone ko pero masyado siyang matayog. "Give it back!"
Lara's POV "Galingan mo Lara." "Don't worry. I'll finish it immediately, Lolo," sagot ko at napalingon lingon sa paligid. We're in my epee fencing competition right now. My parents are busy at work so only Lolo— who is also my coach, and Kuya Arnel are here with me today. I literally have no idea if Lia and Ravi are already here but they promised me they’d come. "Hindi!" singhal ni Lolo. "Listen, Llarisa. Meron daw kayong isang bagong makakalaban. He's not like the other fencers that you have fought before." "So what, Lolo?" Kumunot ang noo ko. "Bihasa raw! Nananalo sa Maynila!" Dahan-dahan kong hinila ko si Lolo papasok sa venue. This is an annual regional contest. It's sponsored by very wealthy families and I am determined to bring home the bacon for the fourth time. "I'll do my best, Lolo." Dumiretso ako sa harap kung saan makikita ang iba pang mga manlalaro at pumunta naman sina Lolo at Kuya Arnel sa audience dala ang ibang gamit ko. The room was wide enough for all of us
Lara's POV An hour passed and round two has started. Kami ang naunang match kaya naman agad akong tumayo kasama ang makakalaban ko. "Pair number 1— Pua and Claveria! First match for second round!" "Go, It's Laraaa!!" Andrei shouted. "Huwag mong takbuhan!" sigaw ni Lucas kaya naman pati ang mga kaibigan ko at si Lolo ay napatingin sa kaniya. Nasulyapan ko pang bumulong ito kay Lolo at nagtawanan sila kaulanan. My brows furrowed. My annoyance made me focus more this time. From the warm-up on my first match, I was more confident in playing, so I immediately won. Dumiretso ulit ako kina Lolo kung saan kasama na niya sina Lia at Ravi. Hindi rin umalis sa tabi ni Lolo ang dalawang magpinsan na mukhang manghang-mangha sa paglalaro ko. Alright, I admit it. I like the attention. It's not like you get this kind of attention on an everyday basis. My parents are always busy all day most of the week, and Lolo or Kuya Arnel are the only people I talk to in our house if Lia, Tav, or Ravi ar
Lara's POV "Claveria advances to finals with Barrientos, Guzman and Tan!" Itinaas ng referee ang kamay kong may hawak ng espada nang iannounce ang pagkapanalo ko laban sa isang player. Umalis ako mula sa strip at padabog na umupo sa pwesto ko. Tamad kong tinanggal ang fencing mask ko at nagpunas ng pawis. Uminom ako ng tubig at agad na binaling ang tingin kay Lucas. He is playfully grinning while I rolled my eyes on him. Kunot-noo kong inalala ang nangyari kanina sa restaurant. "Don Marco, puno na po yung parking lot nila. Dito ko na lang po sa kabilang kalsada iparada 'tong van." Tumango si Lolo. "Sumabay ka na rin sa amin, Arnel." Sandali pang nag-alinlangan si kuya na tanggapin ang alok ni lolo bago siya ngumiti at tumango na lamang. Bumaba na kami nina Lia, Ravi at Lolo sa van. Napabaling ako sa kotseng pumarada rin sa tabi ng amin at lumabas naman si Lucas sa driver's seat. Agad ko siyang inirapan nang magtama ang tingin namin. Some people are just really annoying even if
Lara’s POV Nagpalakpakan ang mga tao nang napatumba ni Rehan si Guzman. Pati ang mga kaibigan ko, hindi ko alam kung kaibigan ko pa ba kasi iba na yung sinisigawan nila ng cheer. Guzman had 2 loses and 1 win. Tan had 3 loses, so automatic na fourth placer na siya. I have 2 wins and the same goes with Rehan. Tumayo ako sa kinauupuan ko nang tawagin na ang pangalan ko papunta sa strip. Pumunta na rin doon si Rehan at inayos na niya ang kaniyang blade. Isinuot ko na ang mask. "Ladies and gents, in front of you are Llarisa Lei Claveria and Rehan Luis Barrientos! Ito na po ang panghuling laban ngayong araw! He who wins! He who will be crowned!" Nagpalakpakan ang lahat at pumagitna na ang official sa amin. Fifty thousand ang cash prize. Malaking tulong ito sa orphans sa The Blessed. Last year's prize was only 30k at dinonate ko lahat nang ito sa orphanage. Ayaw ko nang nagdodonate na galing sa pera nila Mama o Papa. I want to strive for it myself. I know people think of me as a b*tch.
Lara's POV (present time)"I'm going ahead, Attorney!" Napaangat ang tingin ko sa pintuan kung saan nakasilip ang kalahating katawan ni Ella.Masigla ang mga mata niyang nakatingin sa akin na para bang hindi siya napagod kakatrabaho magdamag. "Alas siyete na po Attorney, umuwi po kaya muna kayo?"Tinignan ko ang orasan sa mesa at napasandal sa swivel chair nang makitang alas siyete na nga. Tinanggal ko ang salamin ko at inabot ang sentido para hilutin. "What a day..""Attorney," tawag ni Ella. "May hearing po kayo bukas ng alas otso.""Hmm yes, Ella," ani ko at bumuntong-hininga. "I'll be home later, don't worry. You can go ahead and thank you for today."Ngumiti si Ella bago isinara ang pintuan. I watched her vanish from my sight. Bumaba ang tingin ko sa binabasang libro at inabot ko ang kape sa gilid.I was about to sip from it, but I felt the cold mug. "Nice, it's gone cold," I whispered sarcastically.Tumay
Lara’s POV Nagpalakpakan ang mga tao nang napatumba ni Rehan si Guzman. Pati ang mga kaibigan ko, hindi ko alam kung kaibigan ko pa ba kasi iba na yung sinisigawan nila ng cheer. Guzman had 2 loses and 1 win. Tan had 3 loses, so automatic na fourth placer na siya. I have 2 wins and the same goes with Rehan. Tumayo ako sa kinauupuan ko nang tawagin na ang pangalan ko papunta sa strip. Pumunta na rin doon si Rehan at inayos na niya ang kaniyang blade. Isinuot ko na ang mask. "Ladies and gents, in front of you are Llarisa Lei Claveria and Rehan Luis Barrientos! Ito na po ang panghuling laban ngayong araw! He who wins! He who will be crowned!" Nagpalakpakan ang lahat at pumagitna na ang official sa amin. Fifty thousand ang cash prize. Malaking tulong ito sa orphans sa The Blessed. Last year's prize was only 30k at dinonate ko lahat nang ito sa orphanage. Ayaw ko nang nagdodonate na galing sa pera nila Mama o Papa. I want to strive for it myself. I know people think of me as a b*tch.
Lara's POV "Claveria advances to finals with Barrientos, Guzman and Tan!" Itinaas ng referee ang kamay kong may hawak ng espada nang iannounce ang pagkapanalo ko laban sa isang player. Umalis ako mula sa strip at padabog na umupo sa pwesto ko. Tamad kong tinanggal ang fencing mask ko at nagpunas ng pawis. Uminom ako ng tubig at agad na binaling ang tingin kay Lucas. He is playfully grinning while I rolled my eyes on him. Kunot-noo kong inalala ang nangyari kanina sa restaurant. "Don Marco, puno na po yung parking lot nila. Dito ko na lang po sa kabilang kalsada iparada 'tong van." Tumango si Lolo. "Sumabay ka na rin sa amin, Arnel." Sandali pang nag-alinlangan si kuya na tanggapin ang alok ni lolo bago siya ngumiti at tumango na lamang. Bumaba na kami nina Lia, Ravi at Lolo sa van. Napabaling ako sa kotseng pumarada rin sa tabi ng amin at lumabas naman si Lucas sa driver's seat. Agad ko siyang inirapan nang magtama ang tingin namin. Some people are just really annoying even if
Lara's POV An hour passed and round two has started. Kami ang naunang match kaya naman agad akong tumayo kasama ang makakalaban ko. "Pair number 1— Pua and Claveria! First match for second round!" "Go, It's Laraaa!!" Andrei shouted. "Huwag mong takbuhan!" sigaw ni Lucas kaya naman pati ang mga kaibigan ko at si Lolo ay napatingin sa kaniya. Nasulyapan ko pang bumulong ito kay Lolo at nagtawanan sila kaulanan. My brows furrowed. My annoyance made me focus more this time. From the warm-up on my first match, I was more confident in playing, so I immediately won. Dumiretso ulit ako kina Lolo kung saan kasama na niya sina Lia at Ravi. Hindi rin umalis sa tabi ni Lolo ang dalawang magpinsan na mukhang manghang-mangha sa paglalaro ko. Alright, I admit it. I like the attention. It's not like you get this kind of attention on an everyday basis. My parents are always busy all day most of the week, and Lolo or Kuya Arnel are the only people I talk to in our house if Lia, Tav, or Ravi ar
Lara's POV "Galingan mo Lara." "Don't worry. I'll finish it immediately, Lolo," sagot ko at napalingon lingon sa paligid. We're in my epee fencing competition right now. My parents are busy at work so only Lolo— who is also my coach, and Kuya Arnel are here with me today. I literally have no idea if Lia and Ravi are already here but they promised me they’d come. "Hindi!" singhal ni Lolo. "Listen, Llarisa. Meron daw kayong isang bagong makakalaban. He's not like the other fencers that you have fought before." "So what, Lolo?" Kumunot ang noo ko. "Bihasa raw! Nananalo sa Maynila!" Dahan-dahan kong hinila ko si Lolo papasok sa venue. This is an annual regional contest. It's sponsored by very wealthy families and I am determined to bring home the bacon for the fourth time. "I'll do my best, Lolo." Dumiretso ako sa harap kung saan makikita ang iba pang mga manlalaro at pumunta naman sina Lolo at Kuya Arnel sa audience dala ang ibang gamit ko. The room was wide enough for all of us
Lara's POV Nanggagalaiti kong hinablot pabalik ang kamay kong hawak niya at natigilan naman siya sa paghila sa akin para lingunin ang gawi ko. "Who the f*** do you think you are?!" People continued to flock towards the sanctuary as we stood on the far side of the pathway. "Who gave you the permission to touch! Me!" malakas na sigaw ko sa mukha niya. "Whoa, whoa!" anito at itinaas ang kamay niya bilang pa-gsurender. "Chill! I saw you stranded there and I kept calling your name, but you couldn’t hear—" "To hell with that!” Galit kong inilabas ang cellphone mula sa bag ko nang maramdaman ang vibration nito. I looked at Kuya Arnel’s caller ID on my screen. Kunot-noo ko itong itinaas at marahas na itinapat kay Lucas ang phone. "See?! He’s probably called the whole security team by now!" I was taken aback when he swiftly took my phone from my hand and turned away from me to answer it. "Hoy, sinong nag—" Sinubukan kong abutin ang phone ko pero masyado siyang matayog. "Give it back!"
Lara's POV "You lost." Maingat kong ibinaba ang epee sword mula sa pagkakatutok sa leeg ni Lolo. I sighed out of relief after our epee fencing match ended. Agad ko siyang inalalayan upang tumayo ngunit tinanggihan niya ito at ipinakitang kaya niyang tumayo nang mag-isa. "Obviously, mi cielita." I smiled with my arms akimbo. He scoffed as he leaned on the chair's back. Sabay naming tinanggal ang aming mga helmet, at inabot ko naman sa kaniya ang isang bote ng tubig. Hinihingal akong umupo sa katabing upuan ni Lolo, at uminom na rin sa flask ko. "You are burning, Llarisa," puna niya habang tinatakpan ang pinag-inumang bote. Nilingon niya ako at nakita ko ito
Lara's POVMy irritated aura remained as I scanned him from up to down. I unconsciously did it twice until he chuckled softly.Natinag ako at napaupo nang maayos nang mapagtanto ang ginawa ko.Agad akong tumikhim at tinanggap ang kamay niya. Mabilis ko itong binawi at humarap ulit sa pagkain.I saw my mom sigh and probably signaled her apologies for my actions."Hindi ba't sa Manila ka nag-aaral ng Accountancy?" She tried to lighten the mood."Yes po, Attorney. Sa UP Diliman po ako ngayon. Babalik rin po ako sa makalawa, binisita ko lang po ang lagay ni Mama.""Are you here alone? You wanna eat with us?" alok ni Mama.Agad kong itinaas ang tingin ko at nagkatinginan naman kami ni Rehan. Tinaasan ko siya ng kilay at napakurap-kurap naman siya sa ginawa ko. Ibinalik niya ang tingin kay Mama na nakatalikod pa rin sa akin. "Hindi na po, Attorney, pero salamat po. May kasama po ako mamaya. Mga pinsan ko po."
Lara’s POV"I love you, Tav," humahagulgol na bigkas ni Lia habang nakayakap sa kay Tavia.It's been a week already since her despedida party. Nasa airport kami ngayon kasama ang kuya at magulang niya para ihatid siya paalis.On my left side stood her crying parents and her brother who looks really bored. Raven was standing beside me on my right side.Tav chuckled, but she was near to crying too. "Come on, Lia. You are making it hard for me to leave!"Mas lumakas ang hagulgol ni Lia. She is actually more close to Tavia than me and Ravi so that may explain her loud sobbings."We'll still communicate naman, eh. I told you already, hindi ba?" ani pa nito.Kumawala sandali si Lia sa yakap pero agad siyang hinigit ni Ravi sa braso dahilan para makatakas si Tav at humarap sa akin.She walked while pouting her lips and I gave her a big tight hug. "I'll miss you big time," napapaos kong sabi.I felt her hu
Lara’s POV"Sino ka?”"Santa Maria!" Napatalon ako sa gulat at agad na napalingon sa pinanggalingan ng boses. Napasandal ako sa gate at gulantang na tinignan ang lalaking nakatayo sa harap ko.His dark hooded eyes bore onto me and lingered in my whole face as his thick perfect eyebrows arched. His prominent nose and pink lips completed his symmetrical face.