Lara’s POV
"Sino ka?”
"Santa Maria!" Napatalon ako sa gulat at agad na napalingon sa pinanggalingan ng boses. Napasandal ako sa gate at gulantang na tinignan ang lalaking nakatayo sa harap ko.
His dark hooded eyes bore onto me and lingered in my whole face as his thick perfect eyebrows arched. His prominent nose and pink lips completed his symmetrical face.
Sa unang pagkakataon, para akong naging insecure sa sarili kong features because his was dead gorgeous.
"Okay, uh. " Napangiwi ito. "Uhm, Santa Maria, anong ginagawa mo?"
Alright.
That was a really stup** first impression. I take back all I said! He ain't gorgeous at all!
"Who the hell are you?" My eyebrows creased and looked at him with a bit of irritation.
Tumaas ang isang kilay niya no'ng tinanong ko siya. He scoffed and looked at his side in disbelief before looking at me again.
"Hindi ba't ako dapat ang nagtatanong niyan, Santa Maria?" Humalukipkip ito at pinagmasdan ang kabuuan ko.
My brows creased more. "Stop calling me that!"
Napangisi siya at siningkitan ako ng mata. "Sino ka?"
Authority screamed in his bold and husky voice. It even made me step back a bit, pero hindi ko ito pinahalata sa kaniya.
A faded light from the upper left of the gate suddenly appeared and I had the chance to see his entire face. He didn't blink as I stared at his brown chocolate eyes.
"Lara," nakakunot-noong bigkas ko sa pangalan ko.
Itinagilid niya ang mukha niya at mas tinitigan ang kabuuan ng mukha ko. "Okay, Nara, what are you—"
"It's Lara, d*mn it!"
He pursed his lips to stifle his very obvious laughter. "Okay, It's Lara, what—"
"Quit your schemes or I'll smack your a**," banayad pero iritado kong sabi sa kaniya.
He chuckled slowly and I don't know how, but it just sent me shivers down my spine.
"Oooh, bet." He chuckled more. Matalim ko itong tinitigan. "Alright, alright. What happened to you?"
"Hinabol ako ng mga aso, isn't it obvious?"
His eyebrows raised and looked at me in full disbelief. "Bakit ka ba kasi tumakbo?" nanloloko nitong wika.
"Oh sige, sana hinayaan ko na lang na mapalapa ako sa mga aso," sarkastik ko ring sabi at inirapan siya. "They were gonna bite me at any moment, so I had to run!"
"Eh, bakit dito ka tumakbo?" Ngumisi siya.
"I had no more place to run! The streets were dark and the other gates were as tall as h*ll. Paano na lang kung nakagat ako?!"
He tried so hard to stifle a smile by pursing his lips. I glared at him and he looked at me with full amusement after hearing my near-death experience.
"Eh 'di kagatin mo rin sila. Basic," aniya at itinaas ang dalawang kilat niya.
"Gawain mo siguro 'yun, noh?"
I swear, I was on the edge of arguing with him when suddenly, a soft voice from boy spoke behind him. I didn't see him coming due to the dark surrounding.
"Lucas, pare," tawag ng isang lalaking kasingtangkad nito. "Ayos lang kayo diyan?"
Oh, so this clown right in front of me is named Lucas, huh.
I scanned the guy from up until down. This man who just called Lucas had more light features than him. They had the almost exact face if only Lucas' eyes were more angelic.
"May kagat ka ba?" Hindi pinansin ni Lucas ang tawag ng lalaki sa likod niya. Sa halip ay mabilis niyang kinilatis ang kabuuan ko at medyo nabahala naman ako sa aking kasuotan.
I ran off with this dress and now, I am a dead mess as I am sweating as h*ll. My hair's probably a mess right now.
"None," sagot ko at ibinalik ang tingin sa lalaking nasa likod pa rin niya. May hawak iyong wine glass at humigop siya dito.
I guess, they were drinking peacefully until I messed things up?
Magsasalita pa sana si Lucas nang biglang tumunog ang phone ko na mahigpit kong hawak. Agad ko itong iniangat at nakita ang message ni Kuya Arnel.
From: Kuya Arnel
Nahanap ko na Miss Lara. Malapit na po ako diyan.
Napabuntong-hininga ako sa text ni Kuya. Ibinaba ko muna ang phone ko at saka humarap sa dalawang lalaki na ngayon ay magkatabi nang pinagmamasdan ako.
I felt my face turn red as if it wasn't red enough. Why the heck are they staring at me?
"Hi!" bati ng lalaking may hawak na wineglass.
"I'm Andrei. Pinsan ni Lucas." Tinuro nito ang katabi niya na ngayon ay nakahalukipkip naman. "Lara, right?"
Napatango ako at sinulyapan si Lucas na bahagyang nagkamot ng batok. Dinilaan pa niya ang pang-ibabang labi at agad naman akong nag-iwas ng tingin.
"Are you from Le Andrado?" tanong ni Andrei. "You reek of alcohol and vanilla at the same time."
Nakangiwi akong tumango-tango. Was my scent too strong, it reached them from our two–meter distance?
"Bakit ka pala hinabol nung mga aso?" Lucas blurted out and grinned again. Sinamaan ko siya ng tingin dahil para bang hindi ito matitigilan sa pang-aasar sa akin.
"The bar was covered with trees, so my driver wasn't able to track my location. He don't know this place. I walked a bit until those stu*** dogs barked and even tried to bite me!"
Natatawa akong pinakinggan ng magpinsan as if they saw a clown in front of them.
Asar. It runs in the blood.
Natigilan kami nang may ilaw ng sasakyan na lumabas mula sa mga puno. I recognized the car immediately, so I gave the heavens my sincere thanks.
Hinarap ko ang dalawa at nakapamulsa na ngayon si Lucas habang umiinom naman ng wine Andrei.
"Look, I am sorry for disturbing your lives. Thanks for letting me in—"
"Ikaw ang kusang pumasok," singit ni Lucas. Agad ko itong tinignan nang matalim.
"Can't you just shut your big annoying mouth? I'm trying to be nice here." My patience snapped. Inirapan ko ito at tinaasan naman niya ako ng kilay.
"Only trying?"
Napangisi ang dalawa sa akin at agad din silang humiwalay sa isa't isa nang makitang nakaparada na sa harap ng gate ang kotse namin.
Napasinghap ako sa inasta ng dalawa at sinamaan ulit sila ng tingin. "Whatever. I'm leaving, so thanks and good night!"
Agad ko silang tinalikuran at narinig ko pa silang mahina na tumawa. I opened the metal gates and I was just anxious enough to look for dogs around.
Nang makitang walang mga aso ay agad akong pumasok sa passenger's seat. Nilingon ako ni Kuya Arnel mula sa driver's seat habang tinitignan ko naman ang dalawang mag-pinsan mula sa loob.
"Sa kaliwa po ba ang papuntang Le Andrado, Miss Lara?" tanong ni Kuya Arnel.
Tumango ako habang nakatingin pa rin sa labas. Tinignan ko ang kabuuan ng bahay at hindi man ito kasing-laki ng hacienda namin, ay pansin mo naman ang pagka-moderno nito. Walang ibang ilaw sa bahay kundi and nasa balkonahe lamang, kung saan siguro nag-iiinom ang dalawa. There were no other people besides them.
"They're leaving in this place alone?"ani ko sa sarili at napalingon ulit si Kuya kaya naman tinignan ko siya.
"Kaano-ano mo po sila, Miss?" aniya, hindi pa pinapaandar ang kotse.
"Wala po," sagot ko. "Kilala niyo po ba sila?"
Napatingin ulit si Kuya Arnel sa labas at napangiti nang maliit. "Ah! Sina Lucas at Andrei po 'yan ng mga Cortes."
Napakunot ako ng noo. "Pa'no niyo po alam 'yan?"Bahagyang nagkamot si Kuya sa noo niya. "Tita po nila yung amiga ng mama niyo na abogada rin."
Napatango ako habang iniisip ang sinabi niya. Heck, he's good with familiarizing people.
Sinimulan na niya ang pag-andar sa makina at napatingin naman ulit ako sa labas. The two were already talking at each other while still looking at us, waiting to leave. Our car's windows are heavily tinted, so I doubt that they'll see me in here.
"Kuya," baling ko. "Isasabay na rin po pala natin si Octavia. Naiwan ko po siya sa gutter ng parking lot kanina."
"Mag-isa niya lang po ba doon, Miss?"
"Opo, eh." Napangiwi ako habang inaalala ang kalagayan niya kanina bago ako umalis.
Sinimulan ni Kuya ang pag-maneho ng sasakyan at hinagilap ko pa sina Lucas at Andrei na ngayon ay nag-uusap. Maya-maya ay humagalpak sila sa tawa.
Annoying.
Lara’s POV"I love you, Tav," humahagulgol na bigkas ni Lia habang nakayakap sa kay Tavia.It's been a week already since her despedida party. Nasa airport kami ngayon kasama ang kuya at magulang niya para ihatid siya paalis.On my left side stood her crying parents and her brother who looks really bored. Raven was standing beside me on my right side.Tav chuckled, but she was near to crying too. "Come on, Lia. You are making it hard for me to leave!"Mas lumakas ang hagulgol ni Lia. She is actually more close to Tavia than me and Ravi so that may explain her loud sobbings."We'll still communicate naman, eh. I told you already, hindi ba?" ani pa nito.Kumawala sandali si Lia sa yakap pero agad siyang hinigit ni Ravi sa braso dahilan para makatakas si Tav at humarap sa akin.She walked while pouting her lips and I gave her a big tight hug. "I'll miss you big time," napapaos kong sabi.I felt her hu
Lara's POVMy irritated aura remained as I scanned him from up to down. I unconsciously did it twice until he chuckled softly.Natinag ako at napaupo nang maayos nang mapagtanto ang ginawa ko.Agad akong tumikhim at tinanggap ang kamay niya. Mabilis ko itong binawi at humarap ulit sa pagkain.I saw my mom sigh and probably signaled her apologies for my actions."Hindi ba't sa Manila ka nag-aaral ng Accountancy?" She tried to lighten the mood."Yes po, Attorney. Sa UP Diliman po ako ngayon. Babalik rin po ako sa makalawa, binisita ko lang po ang lagay ni Mama.""Are you here alone? You wanna eat with us?" alok ni Mama.Agad kong itinaas ang tingin ko at nagkatinginan naman kami ni Rehan. Tinaasan ko siya ng kilay at napakurap-kurap naman siya sa ginawa ko. Ibinalik niya ang tingin kay Mama na nakatalikod pa rin sa akin. "Hindi na po, Attorney, pero salamat po. May kasama po ako mamaya. Mga pinsan ko po."
Lara's POV "You lost." Maingat kong ibinaba ang epee sword mula sa pagkakatutok sa leeg ni Lolo. I sighed out of relief after our epee fencing match ended. Agad ko siyang inalalayan upang tumayo ngunit tinanggihan niya ito at ipinakitang kaya niyang tumayo nang mag-isa. "Obviously, mi cielita." I smiled with my arms akimbo. He scoffed as he leaned on the chair's back. Sabay naming tinanggal ang aming mga helmet, at inabot ko naman sa kaniya ang isang bote ng tubig. Hinihingal akong umupo sa katabing upuan ni Lolo, at uminom na rin sa flask ko. "You are burning, Llarisa," puna niya habang tinatakpan ang pinag-inumang bote. Nilingon niya ako at nakita ko ito
Lara's POV Nanggagalaiti kong hinablot pabalik ang kamay kong hawak niya at natigilan naman siya sa paghila sa akin para lingunin ang gawi ko. "Who the f*** do you think you are?!" People continued to flock towards the sanctuary as we stood on the far side of the pathway. "Who gave you the permission to touch! Me!" malakas na sigaw ko sa mukha niya. "Whoa, whoa!" anito at itinaas ang kamay niya bilang pa-gsurender. "Chill! I saw you stranded there and I kept calling your name, but you couldn’t hear—" "To hell with that!” Galit kong inilabas ang cellphone mula sa bag ko nang maramdaman ang vibration nito. I looked at Kuya Arnel’s caller ID on my screen. Kunot-noo ko itong itinaas at marahas na itinapat kay Lucas ang phone. "See?! He’s probably called the whole security team by now!" I was taken aback when he swiftly took my phone from my hand and turned away from me to answer it. "Hoy, sinong nag—" Sinubukan kong abutin ang phone ko pero masyado siyang matayog. "Give it back!"
Lara's POV "Galingan mo Lara." "Don't worry. I'll finish it immediately, Lolo," sagot ko at napalingon lingon sa paligid. We're in my epee fencing competition right now. My parents are busy at work so only Lolo— who is also my coach, and Kuya Arnel are here with me today. I literally have no idea if Lia and Ravi are already here but they promised me they’d come. "Hindi!" singhal ni Lolo. "Listen, Llarisa. Meron daw kayong isang bagong makakalaban. He's not like the other fencers that you have fought before." "So what, Lolo?" Kumunot ang noo ko. "Bihasa raw! Nananalo sa Maynila!" Dahan-dahan kong hinila ko si Lolo papasok sa venue. This is an annual regional contest. It's sponsored by very wealthy families and I am determined to bring home the bacon for the fourth time. "I'll do my best, Lolo." Dumiretso ako sa harap kung saan makikita ang iba pang mga manlalaro at pumunta naman sina Lolo at Kuya Arnel sa audience dala ang ibang gamit ko. The room was wide enough for all of us
Lara's POV An hour passed and round two has started. Kami ang naunang match kaya naman agad akong tumayo kasama ang makakalaban ko. "Pair number 1— Pua and Claveria! First match for second round!" "Go, It's Laraaa!!" Andrei shouted. "Huwag mong takbuhan!" sigaw ni Lucas kaya naman pati ang mga kaibigan ko at si Lolo ay napatingin sa kaniya. Nasulyapan ko pang bumulong ito kay Lolo at nagtawanan sila kaulanan. My brows furrowed. My annoyance made me focus more this time. From the warm-up on my first match, I was more confident in playing, so I immediately won. Dumiretso ulit ako kina Lolo kung saan kasama na niya sina Lia at Ravi. Hindi rin umalis sa tabi ni Lolo ang dalawang magpinsan na mukhang manghang-mangha sa paglalaro ko. Alright, I admit it. I like the attention. It's not like you get this kind of attention on an everyday basis. My parents are always busy all day most of the week, and Lolo or Kuya Arnel are the only people I talk to in our house if Lia, Tav, or Ravi ar
Lara's POV "Claveria advances to finals with Barrientos, Guzman and Tan!" Itinaas ng referee ang kamay kong may hawak ng espada nang iannounce ang pagkapanalo ko laban sa isang player. Umalis ako mula sa strip at padabog na umupo sa pwesto ko. Tamad kong tinanggal ang fencing mask ko at nagpunas ng pawis. Uminom ako ng tubig at agad na binaling ang tingin kay Lucas. He is playfully grinning while I rolled my eyes on him. Kunot-noo kong inalala ang nangyari kanina sa restaurant. "Don Marco, puno na po yung parking lot nila. Dito ko na lang po sa kabilang kalsada iparada 'tong van." Tumango si Lolo. "Sumabay ka na rin sa amin, Arnel." Sandali pang nag-alinlangan si kuya na tanggapin ang alok ni lolo bago siya ngumiti at tumango na lamang. Bumaba na kami nina Lia, Ravi at Lolo sa van. Napabaling ako sa kotseng pumarada rin sa tabi ng amin at lumabas naman si Lucas sa driver's seat. Agad ko siyang inirapan nang magtama ang tingin namin. Some people are just really annoying even if
Lara’s POV Nagpalakpakan ang mga tao nang napatumba ni Rehan si Guzman. Pati ang mga kaibigan ko, hindi ko alam kung kaibigan ko pa ba kasi iba na yung sinisigawan nila ng cheer. Guzman had 2 loses and 1 win. Tan had 3 loses, so automatic na fourth placer na siya. I have 2 wins and the same goes with Rehan. Tumayo ako sa kinauupuan ko nang tawagin na ang pangalan ko papunta sa strip. Pumunta na rin doon si Rehan at inayos na niya ang kaniyang blade. Isinuot ko na ang mask. "Ladies and gents, in front of you are Llarisa Lei Claveria and Rehan Luis Barrientos! Ito na po ang panghuling laban ngayong araw! He who wins! He who will be crowned!" Nagpalakpakan ang lahat at pumagitna na ang official sa amin. Fifty thousand ang cash prize. Malaking tulong ito sa orphans sa The Blessed. Last year's prize was only 30k at dinonate ko lahat nang ito sa orphanage. Ayaw ko nang nagdodonate na galing sa pera nila Mama o Papa. I want to strive for it myself. I know people think of me as a b*tch.
Lara’s POV Nagpalakpakan ang mga tao nang napatumba ni Rehan si Guzman. Pati ang mga kaibigan ko, hindi ko alam kung kaibigan ko pa ba kasi iba na yung sinisigawan nila ng cheer. Guzman had 2 loses and 1 win. Tan had 3 loses, so automatic na fourth placer na siya. I have 2 wins and the same goes with Rehan. Tumayo ako sa kinauupuan ko nang tawagin na ang pangalan ko papunta sa strip. Pumunta na rin doon si Rehan at inayos na niya ang kaniyang blade. Isinuot ko na ang mask. "Ladies and gents, in front of you are Llarisa Lei Claveria and Rehan Luis Barrientos! Ito na po ang panghuling laban ngayong araw! He who wins! He who will be crowned!" Nagpalakpakan ang lahat at pumagitna na ang official sa amin. Fifty thousand ang cash prize. Malaking tulong ito sa orphans sa The Blessed. Last year's prize was only 30k at dinonate ko lahat nang ito sa orphanage. Ayaw ko nang nagdodonate na galing sa pera nila Mama o Papa. I want to strive for it myself. I know people think of me as a b*tch.
Lara's POV "Claveria advances to finals with Barrientos, Guzman and Tan!" Itinaas ng referee ang kamay kong may hawak ng espada nang iannounce ang pagkapanalo ko laban sa isang player. Umalis ako mula sa strip at padabog na umupo sa pwesto ko. Tamad kong tinanggal ang fencing mask ko at nagpunas ng pawis. Uminom ako ng tubig at agad na binaling ang tingin kay Lucas. He is playfully grinning while I rolled my eyes on him. Kunot-noo kong inalala ang nangyari kanina sa restaurant. "Don Marco, puno na po yung parking lot nila. Dito ko na lang po sa kabilang kalsada iparada 'tong van." Tumango si Lolo. "Sumabay ka na rin sa amin, Arnel." Sandali pang nag-alinlangan si kuya na tanggapin ang alok ni lolo bago siya ngumiti at tumango na lamang. Bumaba na kami nina Lia, Ravi at Lolo sa van. Napabaling ako sa kotseng pumarada rin sa tabi ng amin at lumabas naman si Lucas sa driver's seat. Agad ko siyang inirapan nang magtama ang tingin namin. Some people are just really annoying even if
Lara's POV An hour passed and round two has started. Kami ang naunang match kaya naman agad akong tumayo kasama ang makakalaban ko. "Pair number 1— Pua and Claveria! First match for second round!" "Go, It's Laraaa!!" Andrei shouted. "Huwag mong takbuhan!" sigaw ni Lucas kaya naman pati ang mga kaibigan ko at si Lolo ay napatingin sa kaniya. Nasulyapan ko pang bumulong ito kay Lolo at nagtawanan sila kaulanan. My brows furrowed. My annoyance made me focus more this time. From the warm-up on my first match, I was more confident in playing, so I immediately won. Dumiretso ulit ako kina Lolo kung saan kasama na niya sina Lia at Ravi. Hindi rin umalis sa tabi ni Lolo ang dalawang magpinsan na mukhang manghang-mangha sa paglalaro ko. Alright, I admit it. I like the attention. It's not like you get this kind of attention on an everyday basis. My parents are always busy all day most of the week, and Lolo or Kuya Arnel are the only people I talk to in our house if Lia, Tav, or Ravi ar
Lara's POV "Galingan mo Lara." "Don't worry. I'll finish it immediately, Lolo," sagot ko at napalingon lingon sa paligid. We're in my epee fencing competition right now. My parents are busy at work so only Lolo— who is also my coach, and Kuya Arnel are here with me today. I literally have no idea if Lia and Ravi are already here but they promised me they’d come. "Hindi!" singhal ni Lolo. "Listen, Llarisa. Meron daw kayong isang bagong makakalaban. He's not like the other fencers that you have fought before." "So what, Lolo?" Kumunot ang noo ko. "Bihasa raw! Nananalo sa Maynila!" Dahan-dahan kong hinila ko si Lolo papasok sa venue. This is an annual regional contest. It's sponsored by very wealthy families and I am determined to bring home the bacon for the fourth time. "I'll do my best, Lolo." Dumiretso ako sa harap kung saan makikita ang iba pang mga manlalaro at pumunta naman sina Lolo at Kuya Arnel sa audience dala ang ibang gamit ko. The room was wide enough for all of us
Lara's POV Nanggagalaiti kong hinablot pabalik ang kamay kong hawak niya at natigilan naman siya sa paghila sa akin para lingunin ang gawi ko. "Who the f*** do you think you are?!" People continued to flock towards the sanctuary as we stood on the far side of the pathway. "Who gave you the permission to touch! Me!" malakas na sigaw ko sa mukha niya. "Whoa, whoa!" anito at itinaas ang kamay niya bilang pa-gsurender. "Chill! I saw you stranded there and I kept calling your name, but you couldn’t hear—" "To hell with that!” Galit kong inilabas ang cellphone mula sa bag ko nang maramdaman ang vibration nito. I looked at Kuya Arnel’s caller ID on my screen. Kunot-noo ko itong itinaas at marahas na itinapat kay Lucas ang phone. "See?! He’s probably called the whole security team by now!" I was taken aback when he swiftly took my phone from my hand and turned away from me to answer it. "Hoy, sinong nag—" Sinubukan kong abutin ang phone ko pero masyado siyang matayog. "Give it back!"
Lara's POV "You lost." Maingat kong ibinaba ang epee sword mula sa pagkakatutok sa leeg ni Lolo. I sighed out of relief after our epee fencing match ended. Agad ko siyang inalalayan upang tumayo ngunit tinanggihan niya ito at ipinakitang kaya niyang tumayo nang mag-isa. "Obviously, mi cielita." I smiled with my arms akimbo. He scoffed as he leaned on the chair's back. Sabay naming tinanggal ang aming mga helmet, at inabot ko naman sa kaniya ang isang bote ng tubig. Hinihingal akong umupo sa katabing upuan ni Lolo, at uminom na rin sa flask ko. "You are burning, Llarisa," puna niya habang tinatakpan ang pinag-inumang bote. Nilingon niya ako at nakita ko ito
Lara's POVMy irritated aura remained as I scanned him from up to down. I unconsciously did it twice until he chuckled softly.Natinag ako at napaupo nang maayos nang mapagtanto ang ginawa ko.Agad akong tumikhim at tinanggap ang kamay niya. Mabilis ko itong binawi at humarap ulit sa pagkain.I saw my mom sigh and probably signaled her apologies for my actions."Hindi ba't sa Manila ka nag-aaral ng Accountancy?" She tried to lighten the mood."Yes po, Attorney. Sa UP Diliman po ako ngayon. Babalik rin po ako sa makalawa, binisita ko lang po ang lagay ni Mama.""Are you here alone? You wanna eat with us?" alok ni Mama.Agad kong itinaas ang tingin ko at nagkatinginan naman kami ni Rehan. Tinaasan ko siya ng kilay at napakurap-kurap naman siya sa ginawa ko. Ibinalik niya ang tingin kay Mama na nakatalikod pa rin sa akin. "Hindi na po, Attorney, pero salamat po. May kasama po ako mamaya. Mga pinsan ko po."
Lara’s POV"I love you, Tav," humahagulgol na bigkas ni Lia habang nakayakap sa kay Tavia.It's been a week already since her despedida party. Nasa airport kami ngayon kasama ang kuya at magulang niya para ihatid siya paalis.On my left side stood her crying parents and her brother who looks really bored. Raven was standing beside me on my right side.Tav chuckled, but she was near to crying too. "Come on, Lia. You are making it hard for me to leave!"Mas lumakas ang hagulgol ni Lia. She is actually more close to Tavia than me and Ravi so that may explain her loud sobbings."We'll still communicate naman, eh. I told you already, hindi ba?" ani pa nito.Kumawala sandali si Lia sa yakap pero agad siyang hinigit ni Ravi sa braso dahilan para makatakas si Tav at humarap sa akin.She walked while pouting her lips and I gave her a big tight hug. "I'll miss you big time," napapaos kong sabi.I felt her hu
Lara’s POV"Sino ka?”"Santa Maria!" Napatalon ako sa gulat at agad na napalingon sa pinanggalingan ng boses. Napasandal ako sa gate at gulantang na tinignan ang lalaking nakatayo sa harap ko.His dark hooded eyes bore onto me and lingered in my whole face as his thick perfect eyebrows arched. His prominent nose and pink lips completed his symmetrical face.