HealingAng paghilom ay hindi nangangahulugang hindi kailanman nagkaroon ng sugat. Ibig sabihin, hindi na ang sakit ang may kontrol sa iyong buhay.📿 MARIKAH SYCHELLE Kaagad na sumilay ang ngiti sa aking mga labi nang matanaw ko sa Nurse station si Nurse Chrystallene. Mabilis lamang na sumapit ang lunes matapos ng makahulugang selebrasyon ng pagka-promote ni Nurse Cat bilang Headnurse.Hindi ko man siya madalas na makasama sa shift pero kilala siya ng lahat sa pagiging isang mabuti at may dedikasyon na Nurse dito sa HC Medical City. Kaya sa dalawang araw na day-off ko ay tinapos ko ang mga kwintas at bracelet na gawa sa nga kabibe na pinulot namin ni Dok Hideo sa dalampasigan. Ang iba naman ay ginawa kong pandisenyo sa picture frame. Hindi ko tuloy maiwasan na ma-miss ang Baryo, lalo na si Lolo at Lola. Ang mga bagay na ito ay itinuro sa akin ni Lola at Mama noong bata pa ako. Inilalako namin ito sa mga turista ba nagbabakasyon sa resort kung saan malapit ang aming Baryo. Ganito ri
LifeNoong bata ako, lagi kong tinatanong sa sarili ko kung bakit may mga taong kailangang lisanin ang mundong ito. Bakit sobrang ikli lang ng buhay at sa isang iglap lang ay maaari ka ng maglaho sa mundong ito...👨⚕️ DR. HIDEO ADONIS CANLIAGN8 years ago...Intership ko ngayon dito sa sarili naming Hospital. Ang HC Medical City. Ang HC ay base sa pangalan ng Ama kong si 'Henry Canliagn'. Nasa tatlong taon na itong Hospital namin pero isa na ito sa the best Hospital dito sa bansa.Actually, two days ago nang umuwi ako rito sa bansa. Galing akong London dahil doon ako gum-raduate ng Medical School.Kinuha ko sa loob ng white coat ko ang cellphone ko. Pagkabukas ko ay bumungad sa akin ang picture namin together ng fiancè ko.Kinausap ko ang litrato namin, "Hi! Mahal, promise bukas I will surprise you okay?"Hindi ko pa kasi sinasabi sa kanya na nakauwi na ako ng Pilipinas. Gusto kong sorpresahin siya. Few months from now ay magpapakasal na kami. I will marry Sychelle Dayle Fernandez.
HopeAng pagtatapos ng isang araw ay kaakibat ng bagong kinabukasan. Alam kong darating ang panahon na tuluyang maghihilom ang masasakit na ala-ala. Lalo na ang pagkawala na siyang nagsisilbing buhay mo.👨⚕️HIDEO ADONIS CANLIAGNNapatingin ako sa altar at nag sign of the cross. Napatayo ako mula sa pagkakaluhod. Huminga ako ng malalim. After a month ay muli ko siyang dadalawin sa kanyang puntod. Napatingin ako sa gawing kanang and I saw a woman. Nakabelo siya at taimtim na nagdarasal, inalis ko ang pagkakatingin sa kanya saka tumalikod at naglakad palabas ng Cathedral.Napahinto ako nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. Hindi ko ito inasahan sapagkat wala naman sinabi sa news na bubuhos ang ulan ngayong araw.Kailangan ko mabalik ng HC after kong dalawin saglit si Sychelle.Tumingin akong sa wrist watch ko. Mayroon nalang akong two hours upang makabalik. Grabe pa naman traffic sa Manila. Hahakbang na sana ako ngunit biglang humihip ang hangin."Oh my..."Nadaplisan ng basa ng ul
PatienceNapakahalaga na parte ng ating buhay ang pasensya. Para sa kapayapaan ng ating damdamin. Hindi dapat tayo nagmamadali sa mga bagay na gusto nating mangyari. Kumbaga, may nakalaan na para sa'tin kaya dapat ay matiyaga natin itong hintayin na may kalakip na pasensya.👨⚕️ HIDEO ADONISKasalukuyan akong nagra-rounds sa pasilyo ng 8th floor. Ito ang ward para ss mgs senior citizens. Ang Hospital namin ay by order ang mga pasyente. Mayroong ward na para lamang sa mga bata, expectant mothers, may malalalang kondisyon sa respiratory system upang maiwasan ang hawaan, ward para mga babies, mga nasa middle ages, teenagers, at ito nang senior citizen ward.Mayroon akong pasyente na siyang dumaan ng surgery sa akin. Nakakatuwa, he's survive that critical surgery na ginawa namin. Abo't-abot ang dasal namin ng team ko na magtagumpay kami.At nagtagumpay nga kami sa operasyon. Nagre-recover na siya ngayon.Pagkatapat ko sa private room kung saan siya naka admit ay kumatok muna ako. May nag
FaithHangga't naniniwala ka. Malalagpasan mo ang lahat ng mga dagok na siyang darating sa buhay mo. May dahilan ang lahat ng nangyayari sa mundong it. Nakadepende sa'yo o sa tatahakin mong daan.👨⚕️HIDEO ADONISIsa na yata ito sa pinakamasayang pasko ng buhay ko habang ako'y nandito sa Barcelona. Hindi ko inaasahan na darating ang aking pinakamamahal na si Sychelle. Nakangiti ako habang hawak niya ang kamay ko. Nilingon niya ako habang tumatakbo siya at hila-hila ako."Mahaaaal! Dali! Baka mahuli tayo sa fountain show!" hiyaw niya habang patuloy akong hinihila.Ngumiti ako ng matamis at sinunod ang hiling niya.Natatanaw ko ang napakagandang Sagrada Cathedral na siyang paborito naming spot dito sa Barcelona ni Sychelle. Malapit na kami sa may fountain na sinasabi niya sapagkat malapit lang naman iyon doon.Napakaraming tao dahil Christmas eve. Napakasayang pamasko ito sa akin dahil nakasama ko ang aking pinamamahal.Napahinto kami. Nagtinginan kami at napangiti muli sa isa't-isa.S
HappinessKailan nga ba tayo huling naging tunay na masaya? Kailan natin nasabi sa ating sarili na masaya pala ang mabuhay? Kailan natin nadama ang maging masaya sa piling ng iba? Kailan ba natin naisip na dapat na tayong maging masaya? Kailan mo pipiliin na tuluyang sumaya?👨⚕️ DR. HIDEO ADONIS CANLIAGNKadalasan.Hinihiling ko na sana ay hindi na ako nagigising sa tuwing nakakasama ko siya sa mga panaginip ko. Kasi wala namang ibang ikasasaya ang puso ko kundi ang muli siyang mayakap, mahawakan, at makausap.Dito lagi sa panaginip. Natatanaw ko siya, nalalapitan at kung minsan ay masaya naming binabalikan ang aming mga magagandang ala-ala.Ginawa nga ba ang panaginip para sa mga taong nangangarap o para rin ito sa mga taong nangungulila, kagaya ko?Siya at ako lamang.Siya na kasiyahan ko.Siya na lagi kong hinihiling na muli kong makapiling.Sapagkat sobra ko na siyang sabik na makasama.Napakaraming bagay at pangarap na nais ko pang tuparin na kasama siya.Dito na lang ba sa pan
CourageAng pagbibigay ng tulong ng taos sa puso ay isa sa mga magandang katangian na dapat ipakita habang tayo ay nabubuhay. Ang lahat ng ginagawa ay mayroong balik sa atin, maging ito man ay mabuti o masama.👨⚕️DR. HIDEO ADONIS CANLIAGNKatatapos lamang ng duty ko at pauwi na ako habang lulan ng aking sasakyan. Hindi ko maiwasang mapangiti sapagkat successful ang mga naging operation ko kanina. May buhay na naman na muling nadugtungan. Hindi ko na nga mabilang ang mga naoperahan ko pero lahat ng iyon ay naging matagumpay. Pero minsan kung sakali man na mayroong hindi palarin na mailigtas ay kailangan na lamang iyon tanggapin kahit sobrang hirap.Napakahirap mawalan ng mga mahal sa buhay kaya kailangan lagi na patibayin ang loob dahil sa mundong ito ay mayroon talagang dumarating at siyang lilisan rin. Napatingin ako sa panyo na siyang ibinigay sa akin ng isang babae walong taon na ang nakalilipas. Magkaparehas pa sila ng pangalan ni Nurse Marikah. What a coincidence.Sayang lang k
ACCEPTANCELiving a happy life means learning to embrace the circumstances that come your way. Challenges will always be present, but they vary with each situation.👨⚕️HIDEO ADONISQuarter to six in the morning ay nagising na ako sa tunog ng alarm clock ko dahil may duty at operation ako ng eight o'clock. Bumangon na ako at dumeretso sa restroom. Natutuwa ako na nitong mga nakaraang buwan at araw ay nagiging maganda na ang tulog ko at sana ay magtuloy-tuloy na. Pagkalabas ko sa restroom, I wear my usual hospital uniform at kumuha ng isang white long coat saka ko kinuha ang square bag ko na regalo sa akin ng hindi ko na maalala kung sino. Makakalimutin din kasi ako. Lumabas na ako ng kwarto ko. Habang naglalakad sa pasilyo ay napahinto at napalingon. Gayon na lamang ang gulat ko nang may makitang babae na nakamahabang puting damit at nakabelo na siyang nakatabon sa buong mukha niya. "Ay Diyos ko po!" Hindi ko naiwasang napasigaw sa gulat at napasandal pa ako sa pader, napahawak
HealingAng paghilom ay hindi nangangahulugang hindi kailanman nagkaroon ng sugat. Ibig sabihin, hindi na ang sakit ang may kontrol sa iyong buhay.📿 MARIKAH SYCHELLE Kaagad na sumilay ang ngiti sa aking mga labi nang matanaw ko sa Nurse station si Nurse Chrystallene. Mabilis lamang na sumapit ang lunes matapos ng makahulugang selebrasyon ng pagka-promote ni Nurse Cat bilang Headnurse.Hindi ko man siya madalas na makasama sa shift pero kilala siya ng lahat sa pagiging isang mabuti at may dedikasyon na Nurse dito sa HC Medical City. Kaya sa dalawang araw na day-off ko ay tinapos ko ang mga kwintas at bracelet na gawa sa nga kabibe na pinulot namin ni Dok Hideo sa dalampasigan. Ang iba naman ay ginawa kong pandisenyo sa picture frame. Hindi ko tuloy maiwasan na ma-miss ang Baryo, lalo na si Lolo at Lola. Ang mga bagay na ito ay itinuro sa akin ni Lola at Mama noong bata pa ako. Inilalako namin ito sa mga turista ba nagbabakasyon sa resort kung saan malapit ang aming Baryo. Ganito ri
BloomLife is a garden, and every challenge is a season—embrace the rain, soak in the sun, and trust that you will bloom in your time.👨⚕️HIDEO ADONIS"So, ano nga ang ginawa niyo? Bakit umaga na kayong natulog?" Sabay kaming napatingin ni Marikah sa tanong na iyon ni Athena, talagang hindi niya kami tatantanan sa tanong na iyan, kahit na nasagot ko na kanina ang patungkol d'yan. Nilabas ko ang cellphone ko at pinindot ang litrato ng sunrise na siyang kinuhanan ko. Ipinakita ko ito ay Athena. Medyo namamangha ako sa pagkakuha ko ng litrato na ito dahil hindi ko aklain na marunong pa rin pala akong mag photography na siyang inihinto ko simula ng mawala si Sychelle. This is was just my hobby, pero dahil lagi akong napupuri ni Sychelle na magaganda ang mga kinukuhanan kong subject kaya nag-take ako ng mga workshops and lessons about photography upang may mga side hobbies din ako bukod sa sa pagiging medical practitioner noon. Kita pa rin ang pagdududa sa mukha ni Athena, inilapit ni
JoyAng tunay na saya ay nagmumula sa ating puso.👨⚕️HIDEO ADONISNaalimpungatan ako at napasilip sa harapan kung nasaan kami. Nasa mahabang traffic na pala kami ng Bocaue tollgate, wala naman ng bago sa parteng ito ng NLEX kapag dumaraan ako rito. Tumingin naman ako sa wrist watch ko at alas singko na ng hapon. Hindi ko maunawaan kung bakit ganito kabigat ang traffic dito sa NLEX lalo na kapag papasok ng Maynila. After lunch na kami umalis sa resort, mga alas sais na kasi ng umaga kami nakabalik ni Marikah sa cottage rooms namin at tuluyang nakatulog. Tapos ay ginising na lang ako ng kapatid ko dahil naghihintay na raw si Mang Guido. Kaya kahit antok na antok pa ay sumakay na lang ako ng sasakyan, gayon din si Marikah na halatang kulang din sa tulog. Magkatabi kami sa pasenger's seat. Nananatili siyang tulog habang may neck pillow, kinumutan ko rin siya kanina.Paidlip sana ako muli nang mapatingin ako kay Athena na siyang pinanliliitan ako ng mga mata."May problema ba?" tanong k
SerenitySiya ang aking bagong kapayapaan. Ang aking pahinga at mahimbing na pagtulog.👨⚕️HIDEO ADONIS"Dok?"Para bang bumalik ako sa wisyo. Napatingin ako kay Marikah na siyang nasa harapan ko ngayon. Naka long sleeves siya, mahabang palda na hanggang sakong niya, at naka sweater jacker siya. Ibang-iba sa nakita ko kanina.Nagha-hallucinate ba ako kanina na naka bimsuit siya sa paningin ko kanina? Dumako ang tingin ko mga sea shells na siyang nasa palad niya. Dahil hindi siya makasuot ng belo ay nanibago ako, ang pagkakulot ng buhok niya ay parang kay Nuestra señora de la Asuncion, deboto kasi non si Dad noong nabubuhay pa siya. Kaya talagang napatitig ako sa kanya. "Madaling araw palang, Marikah bakit ka nandirito?" tanong ko sa kanya. Napakagat labi siya at tumingin sa mga kabibe na nasa palad niya. "Nagising ako, akala ko umaga na. Hindi na ako makatulog muli kaya nagpasya po akong mamulot ng mga kabibe dito sa dalampasigan, Dok. Alam ko kasi kapag low tide ay mas maraming
BlissKung si Eba ay itinakda para kay Adan, siguro ay siya naman ang nakatakda para sa'kin. 👨⚕️HIDEO ADONISNakakadalawang bote na ako ng beer, samantalang si Dok Rat ay halos maubos na ang isang bote ng whiskey. Kanina ko pa napapansin na tila nawala siya sa mood, hindi katulad kaninang umaga na kita ang mga kita niya at todo asikaso siya sa selebrasyon na ito. Kaya nang magpaalam na si Dok Ivo at Dok Maxwell ay kami na lamang ang naiwan dito sa table. Buod sa tinamaan na ng antok ang dalawang Doktor ay nais na raw nilang magpahinga. Hindi naman ako gaano tinamaan ng alak sapagkat dalawang bote lamang ang ininom ko. Kaya tinitingnan ko lamang ngayon si Dok Rat kung paano niya ubusin ang natitira pang laman ng sa bote ng whiskey. Hinihintay ko siya na magsalita o mag-open up. Nais ko na siya ang unang magbukas ng usapan. Sa totoo lang ay talagang binabawasan ko na talaga ang pag-inom ko ng alak. Isa ito sa naging rason kaya naging high risk ako sa high blood. Kasalanan ko rin na
SurrenderAng pagsuko ng tunay na nadarama upang makamit ang tunay na pagmamahal.👨⚕️HIDEO ADONIS“Kung sino ang may pinaka malayong naibato ay siyang unang mamimili kung truth or dare, game?” tanong ko kay Marikah. Inaya ko siya na gawin namin ang truth or dare na game. Katatapos niya lang magdasal dahil alas nueve na ng gabi. “Sige Dok...” nakangiti sambit niya. Sabay kaming kumuha ng bato. Napatingin kami sa kalmadong dagat at parehong ibinato ang mga hawak namin. Mas malayo ang binagsakan ng kanyang bato kaya siya ang nagwagi. “Truth ako, Dok.” Kailangan ko tuloy mag-isip ng itatanong sa kanya. “Sino'ng crush mong Doktor sa HC?” tanong ko sa kanya. Namilog ang mga mata niya. Hindi ko rin alam kung bakit gusto kong malaman. Masyado na rin akong curious patungkol sa kanya. At hindi ko rin malaman kung bakit. “Dok... wala po...” Tumango-tango ako. “Sabagay nakalaan ka sa Diyos...” napatingin ako sa kanya. “Ano'ng dare mo sa akin?” Napaisip siya. Hindi alintana sa akin an
Forgiveness Salitang kaakibat ng paghilom, isa ito sa pinakamahirap ibigay lalo na kung ay sugat ay matagal maghilom.📿 MARIKAH SYCHELLE Kahit na naka long sleeves na ako at mahaba ang aking kasuotan ay nanunuot pa rin ang lamig ng simoy ng hangin sa gabing ito. Kahit pa na nakaharap na kami sa isang apoy. Ngunit ang lamig ay sadyang mas lamang sa gabing ito. Nagpatuloy lamang ang laro. Wala akong alam sa kahit na ano'ng linya o palabas na kanilang nilalaro.Naramdaman ko na may pinatong na jacket sa akin si Dok Hideo. Napatingin ako rito, at maging sa kanya kaya nagtama ang aming mga mata. Ginawaran ko siya ng isang matamis na ngiti. "Salamat po, Dok." Tuluyan kong isinuot ang jacket, abot ito sa aking hita sapakat may broad ang pangangatawan ni Dok. Isama pa na matangkad siya, hanggang balikat lang niya ako. Halos lahat yata ng mga Doctors sa HC ay matatangkad dahil may ibang lahi sila. Kaya napawi ang ginaw na nararamdaman ko. Patuloy lamang ang palaro, hindi pa rin bumabali
GratitudeKatulad ng tiwala ay ibinibigay lamang din ito sa taong nararapat.👨⚕️HIDEO ADONISEarlier..."Alam mo ba Marikah, kanina kasi ano—" napahinto nang bumaling ako sa kanya. Nakita ko siya na tuluyang nakatulog sa kama. Napangiti ako at nailing at pinagpatuloy ang pag-aayos ng mga gamit niya na dinala ko kanina. Napansin ko na naka-slant lamang siya sa kama at nakalaylay pa rin ang mga paa niya. Nilapitan ko siya at inayos ang pagkakahiga niya. Siguro nga ay masyado siyang napagod sa biyahe. Kanina kasing natapos kami sa preparation ni Dok Rat ng maaga ay nakatulog din ako ng mahigit isang oras sa cottage room ko na katabi lang nitong kay Marikah, at katapat ng kay Harmony. Kahit sino naman ay talagang mapapagod, lalo na at galing pa siyang duty. Natungo ako sa may bintana upang isara ito ng mabuti dahil may sumisilip pa rin na liwanag mula sa labas. Gustuhin ko man lumabas muna pero na drained na ako sa pakikipag socialized simula kanina. Gusto ko munang mag-regained ng so
Trigger warning ⚠️anxiety, depression, panic attack, and hyperventilation.TrustMatapos suwain ni Eva at Adan ang utos ng Diyos, nagtiwala man muli ito sa kanila ay may kaakibat ng kaparusahan. Ngunit ang Diyos ay patuloy lamang na nagbibigay ng tiwala para sa mga nilikha at itinalaga niya.📿 MARIKAH SYCHELLEPinaunlakan ko ang pakiusap ni Dok Hideo na siya na lamang ang magdala ng bag na bitbit ko. Nasabi ko na rin sa kanya ang mensaheng pinapa-abot sa kanya ni Mang Guido.Pagkabungad sa akin ng dagat ay napangiti ako ng matamis. Napakapayapa nito at kalmado. Sumasabay pa ang ganda ng dapit hapon. Sabay lamang kaming naglalakad ni Dok Hideo at patungo kami ngayon sa kinaroroonan nila. Masaya akong kinawayan ni Harmony at Nurse Mice.Paglapit namin sa kanila ay kaagad akong nakipagbeso kay Headnurse Cat. Pagkatapos ang dalawa naman ayi sabay akong niyakap. Napakasarap sa pakiramdam na matrato ng tama ng mga tunay na kaibigan.Mabuti at hindi ako hinahanap ni Clarina sa HC Medical C