Healing Ang paghilom ay hindi nangangahulugang hindi kailanman nagkaroon ng sugat. Ibig sabihin, hindi na ang sakit ang may kontrol sa iyong buhay. 📿 MARIKAH SYCHELLE Kaagad na sumilay ang ngiti sa aking mga labi nang matanaw ko sa Nurse station si Nurse Chrystallene. Mabilis lamang na sumapit ang lunes matapos ng makahulugang selebrasyon ng pagka-promote ni Nurse Cat bilang Headnurse. Hindi ko man siya madalas na makasama sa shift pero kilala siya ng lahat sa pagiging isang mabuti at may dedikasyon na Nurse dito sa HC Medical City. Kaya sa dalawang araw na day-off ko ay tinapos ko ang mga kwintas at bracelet na gawa sa nga kabibe na pinulot namin ni Dok Hideo sa dalampasigan. Ang iba naman ay ginawa kong pandisenyo sa picture frame. Hindi ko tuloy maiwasan na ma-miss ang Baryo, lalo na si Lolo at Lola. Ang mga bagay na ito ay itinuro sa akin ni Lola at Mama noong bata pa ako. Inilalako namin ito sa mga turista ba nagbabakasyon sa resort kung saan malapit ang aming Baryo. Ganit
Sincerity Ang taos-pusong salita ay kayang abutin ang puso ng iba, higit pa sa magagarbong salita na walang laman. 👨⚕️HIDEO ADONIS Nadudurog ang puso ko sa aking nasasaksihan ngayon. Paanong sa isang iglap ay apat na buhay ang kinuha ng isang sinadyang aksidente. Kamuntikan ang aking kapatid na bunso na si Harmony Athena. Natira siya, upang hindi ako tuluyang maging mag-isa sa mundong kinukuha na sa akin ng lahat. Gusto ko man na kwestyunin ang lahat ng nangyayari sa buhay ko. Kulang pa ba? Sino pa? Bakit ganito... Ano ba ang kasalanan ko. Bakit nakaukit sa akin na mawala ang mga taong importante sa buhay ko. Hindi pa nga ako lubusang naghihilom sa pagkamatay ng pinaka mamahal kong babae. Tapos, ito naman ngayon. Ang mga magulang ko naman. Ngunit ang isa sa mga bagay na hindi ko matanggap ay may dalawang buhay na nadamay. Sila ang truck na nakabanggaan ng sasakyan ng mga magulang ko. Nasawi rin ang dalawang mag-asawa na sakay nito. Lubosan ko itong kinalulun
Feelings Ang damdamin ay hindi laging kayang ipaliwanag ng salita, ngunit ito ang nagbibigay kulay at kahulugan sa ating buhay. 👨⚕️HIDEO ADONIS “Bakit ba lapit ng lapit itong si Dok Philip kay Nurse Marikah?” Hindi ko maiwasang mayamot, sapagkat nakita ko na naman si Dok Philip mula sa CCTV na huminto sa Nurse station kung saan naka duty si Nurse Marikah. Kanina ko pa binibilang kung pang-ilang beses na niyang huminto rito. At ilang beses ko na rin itong tanong sa isipan ko. Hindi ba siya nakakaabala kung may ginagawa mang chart checking at rounds ang mga Nurse na naka duty doon? “Tapos mamaya, sasabayan na naman niyan si Nurse Marikah mag-lunch, nanandya ba siya?” Minasahe ko ang kamay ko pagkatapos ay pinalagatok isa-isa ang mga daliri ko. Hindi ko ugali ang manapak, pero mukhang gusto kong subukan ngayon, for experience lang. Pero teka, bakit nga ba umaabot na sa ganitong punto ang iniisip ko? Sa dami ng inaasikaso ko sa mga nagdaang araw ay hindi ko pa nakak
Solitude Sa gitna ng katahimikan, natutuklasan ang tunay na lakas ng loob. Ang pag-iisa ay hindi kahinaan, kundi pagkakataon upang mas makilala ang sarili. 📿MARIKAH SYCHELLE Hindi ko maiwasan makaramdam ng kaba sa aking dibdib dahil sa biglaang pagpapatawag sa akin ni Dok Hideo dito sa Opisina niya. Isa ito sa Opisina niya na ngayon ko lamang napasok, bale may tatlo kasing opisina si Dok Hideo at ito yata ang pinaka malaki sa lahat. Tanging mga Doctors lamang ang pinapahinulutan na pumasok rito para sa kanilang mga meetings and conferences, madalas kasi ay sa labas lamang ang assistant Nurse kapag dumaraan dito ang Assisting Doctors nila, kaya nagulat ako at naguluhan na rin kung bakit ako pinapasok dito. Bukod sa napakalawak ng opisina na ito ay magaan sa mata ang interior design. Puro paintings. Mga magagandang pintang obra na tila nabubuhay sa aking paningin. Sino kaya ang nagpinta ng mga ito? Lalapitan ko ang bawat paintings mamaya upang mas makita ko pa ito ng malapitan. Pa
Embrace Yakapin mo ang bawat pagkakataon, dahil sa bawat yakap ay may kwento ng pagmamahal at pag-asa. 👨⚕️HIDEO ADONIS Nang mapatingin sa akin si Dok Philip ay ginawaran ko siya ng isang matamis na ngiti. Hindi ito isang ngiti na tila natutuwa pa ako sa nangyari sa kanya. Kundi ngiti na makitang maayos na ang kanyang kalagayan. Baka malagot pa ako sa kanyang pamilya kapag nalaman ito. The Valfreya-Marvels is a royal family from the country of Rômanèia—a place I've never been to. They own the biggest hospital in Memphis, New York City, in the US of A. For more than three years, I worked tirelessly to court them for a merger and partnership, especially for their high-end hospital equipment, which they manufacture themselves. They are an incredibly influential family yet remain grounded and humble. Take Prince Philip, for instance—he prefers to be addressed as an ordinary person and, more importantly, as a doctor. "I would like to apologize for what happened to you earlier, Y
AmazeKapag ika'y namangha, parang tinamaan ng kidlat ang puso mo—bigla, malalim, at hindi mo malilimutan.👨⚕️HIDEO ADONISNatapos na ako mag-shower at nakapag bihis na muli ng bagong t-shirt. Pagbalik ko ay nasa dining area na Dok Rat. Kaagad niyang naramdaman ang presensya ko kaya napatingin siya sa akin.Pero nakasimangot pa rin siya. Halos magdikit na ang dalawang kilay siya sa pagkunot at nag crossed-arms siya pag-upo ko sa katabing upuan niya. He's still contemplating something that I didn't know."Bakit ba ganyan ka makatingin? Inaano ba kita?" puno ng pagtataka na tanong ko sa kanya.Daig ko pa ang may nagtatampong nobya dahil sa ginagawa niya. Iniisip ko ang dahilan kung bakit para siyang tinotopak ng ganyan."Alam ba ni Yang Xi 'to?" tanong niya."Huh? Hindi ko alam. Ang alin ba?" balik na tanong ko sa kanya dahil naguguluhan na ako sa tinuturan niya."Na inuwi mo rito si Nurse Marikah, baka kasi mas alam niya kasi siya ang BFF mo!" he said bitterly."Hindi ko nga alam kun
WonderAng paghanga ay nagsisimula sa simpleng tanong: 'Paano kung?' Ang sagot nito ang nagdadala sa atin sa mga kamangha-manghang posibilidad ng buhay.👨⚕️HIDEO ADONIS Pagkatapos namin kumain ay nagpasya kaming lahat na sa movie room ng mansion manatili, bahala na kung gusto nilang manood ng movies o magkaraoke. Sakto naman na nagpagawa si Athena ng charcuterie board kila Manang, pagkatapos ay kumuha ng dalawang bote red wine at one liter na iced tea para naman kay Marikah. Nauna kami na maglakad ni Dok Rat patungo sa movie room habang tahimik na nakasunod sa amin si Marikah. May binabasa siya sa kanyang mini booklet. Siguro ay dasal. Ako ang unang pumasok sa room upang buksan ang aircon at ilang led lights. Sa may L shaped na couch. Nauna akong umupo, sinenyasan ko si Marikah na sa tabi ko maupo. Isinara niya anv binabasa niyang booklet at tumabi sa akin. Lihim naman akong napangiti. Kaagad kong nakita ang pangangasim ng mukha ni Dok Rat, marahil ay nabi-bitter na naman. “Ha
CareAng tunay na pag-aalaga ay hindi lang nakikita sa salita, kundi sa mga simpleng gawaing nagpaparamdam ng pagmamahal at malasakit sa kapwa👨⚕️HIDEO ADONISPasado alas singko ng hapon nang matapos kami, naubos na rin kasi ang dalawang bote ng red wine ay nagpasya na rin si Dok Rat na umuwi. Medyo tinamaan na rin si Athena dahil inaantok na raw siya kaya inalalayan na siya ni Dok Ivo patungo sa kwarto niya. Pagbaling ko ng mga mata ko kay Marikah ay abala siya sa pagliligpit ng mga bote at wine glass na ginamit namin. Kaagad ko siyang nilapitan upang pigilan sa takda niyang pagbitbit sa ginamit na board tray para sa charcuterie. "Hayaan mo na lang 'yan, sila Manang na ang bahala d'yan mamaya." Nakangiti kong sambit sa kanya. Wala siyang nagawa kundi ang ibaba ito. "Samahan mo na lang ako na ihatid hanggang sa gate si Dok Rat." "Sige po, Dok." Nauna muli ako akong naglakad habang nakasunod siya sa akin. Nakita ko si Dok Rat na umasim na naman ang mukha habang nakatingin sa am
GraceThe arrival of a child is a blessing from God—a reminder that with every new life, He pours out His endless love and grace.👨⚕️ HIDEO ADONISA few days later...Simula nang mawala siya, ang mga sumunod na taon ay naging mapurol. Bawat kaarawan ko, hindi ko na naramdaman ang kasabikan o kaligayahan. Sa labis na lungkot na bumalot sa akin, ang tanging hangarin ko tuwing sasapit ang aking kaarawan ay makita siyang muli. Isang simpleng hiling—ang mawala na sa mundo ito.Ngunit sa taon na ito, tila may bagong simula. May mga pagdapo ng kasabikan at kaligayahan na matagal kong nawalang dama. Isang bagay na hindi ko inasahan, pero dumating—siya. Ang babaeng nagbigay liwanag sa madilim kong mundo, ang nagbigay ng pag-asa upang makabangon muli.Siya ang bagong buhay ko.Ang aking asawa—si Marikah.At siya’y tulog pa rin, ang mga labi ay nakangiti habang pinagmamasdan ko siya. Inaasahan ko na mauuna siyang magising, sapagkat sabik na sabik siya para sa aking kaarawan. Nabanggit ko pa ng
TetheredKahit gaano kalayo ang marating natin, mananatili tayong nakatali sa isa't isa ng mga alaala, pangarap, at pagmamahal.👨⚕️HIDEO ADONISSinabi ko na nga ba ay maaabutan ko ang traffic. Umalis ako kanina nang dumating na sila Lola, Lolo, at Manang Dona. Ang aking asawa ang siyang mag-aalaga ngayon kay Lolo sapagkat mag-luluto sila Manang pati si Lola, at tutulong si Athena sa mga ito. Kaysa mainis sa traffic ay nilakasan ko ang aircon ng sasakyan dahil mukhang mahaba-habang hintayan ito. Naka-attached ang cellphone ko sa isang holder, nakita ko ang sunod-sunod na notification ni Les. Nakabukas pala ang data ko at nalimutan ko na isara kaninang kinuha ko ang pina-reserve kong lansones at rambutan, naubusan ako ng dalandan kaya maghahanap na lang akk mamaya dito sa Lipa. Ang traffic talaga rito ay hindi na nagbago. Pinindot ko ang video call, kaagad naman niya ito sinagot. “Magpaliwanag ka, bakit ngayon mo lang sinabi na ikinasal ka na? Ni hindi ko nga alam na nagka-girl fri
AwakenLubos na nagising ang mga puso para sa bagong pag-asa at pakikibaka dahil sa mga pagsubok na siyang paparating. Mas magiging matatag na haharapin ito. 👰♀️ MARIKAH SYCHELLE “Aba, Ginoong Maria,Napupuno ka ng grasya,Ang Panginoon ay sumasaiyo.Bukod kang pinagpala sa babaeng lahat,At pinagpala namanAng 'yong anak na si Hesus.” Taimtim kong pag-usal, habang patuloy kong iniikot ang hawak kong rosaryo.“Santa Maria, Ina ng Diyos,Ipanalangin mo kaming makasalanan,Ngayon at kung kami'y mamamatay.” Pagpapatuloy ni Nurse Chrystallene.Nagtinginan kami at sabay na sinambit ang salitang 'Amen'.Kasalukuyan kaming nandito sa chapel ng hospital at sabay na nagdasal ng alas tres ng hapon. Nag-sign of the cross kami. “Maayos na pakiramdam mo?” tanong niya habang sabay kaming tumayo at naglakad palabas.“Oo, hindi naman na ako binabagabag,” sagot ko, na ramdam ang kaunting ginhawa mula sa aming pagdarasal.“Kasalanan ito ni Dok Hera, kakairita talaga 'yon,” napairap siya, na tila n
StandSa gitna ng unos at panghuhusga, ang mahalaga ay kung paano ka nanindigan—hindi para sa gusto ng iba, kundi para sa totoo mong paniniwala at pangarap sa buhay.👨⚕️HIDEO ADONIS Pagpasok ko pa lang sa private plane, agad na tumama sa paningin ko ang isa sa mga iginagalang kong doktor — si Dr. Mouse Rosswell Velaroza, ama ni Dr. Rat Velaroza.Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumapit. Nang magtama ang aming mga mata, agad din siyang tumayo para salubungin ako, sabay kamayan."It's nice to see you, Dok Canliagn," bungad niya, may pamilyar na ngiti sa kanyang mukha."So glad na sabay tayong pupunta roon," tugon ko, magaan ang loob habang tinatanggap ang mainit niyang pagbati.Habang nagsisimula na kaming mag-ayos ng aming mga gamit, pasimpleng tumingin ako sa paligid. Hinahanap ko si Dok Rat dahil nabanggit niya noon na sasama siya sa medical conference na ito.“Where’s your son po?” tanong ko, medyo nagtatakang wala siya roon.Napangiti si Dok Mouse, sabay iling.“That big ra
DedicationAng tunay na dedikasyon ay hindi nasusukat sa oras o pagod, kundi sa puso mong handang magsakripisyo para sa layuning pinaniniwalaan mo👰♀️ MARIKAH SYCHELLE Kaagad akong mapangiti nang makita si Nurse Chrystallene na abala sa pagsasaayos ng mga supply sa Nurse station. Buong akala ko ay mauuna ako sa kanya, pero mukhang mas maaga pa rin siyang nag-time in. Kahit taga Laguna siya, never siyang nale-late. Kaagad siyang bumaling sa gawi ko at napangiti.“Good morning, Nurse Marikah! Blooming na naman tayo ah!”Ngumiti ako ng bahagya habang nilalagay ang bag ko sa locker.“Ay, alam ko na! Malungkot ka kasi walang bubuklat sa’yo ng three days.” May halong pang-aasar na sambit niya.“Kahit taga Laguna ka, nauuna ka pa rin mag-time in. Maaga ka bang bumibyahe?” tanong ko sa kanya habang naglalakad patungo sa PC at binubuksan ito.“Mga ala una ng madaling araw ay gising na ako, tapos mga alas tres ay bibyahe na. Mga four yata ay nandito na ako tapos matutulog muna ako saglit sa
Intertwined Tila ba ang ating mga tadhana’y magkalapat na sinulid na magkaiba sa simula, ngunit sa bawat hibla ay unti-unting nagtagpo, nag-ugat, at naging iisa.👨⚕️HIDEO ADONIS Saktong isinara ko ang maleta nang maramdaman ko ang mga bisig ni Marikah na yumakap mula sa aking likuran. Napangiti ako’t marahang hinaplos ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin. Lumulukso ang puso ko sa tuwing ganito siya ka-clingy sa akin. Ngayong araw ang flight ko papunta sa International Doctor's Conference. Tatlong araw rin akong mawawala. May mahalagang diskusyon tungkol sa bagong banta ng isang posibleng pandemya, at kailangan ng matinding paghahanda ng mga medical experts sa buong mundo.“Baka hindi ako sanay na wala ka sa tabi ko sa loob ng tatlong araw,” mahina niyang sabi, ramdam ko ang kaunting pangungulila sa tinig niya. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kanyang mukha, pinagmamasdan ang bawat detalye ng babaeng mahal ko. Basa pa ang kanyang buhok habang nakasuot na siya ng puting
LurkingSa likod ng katahimikan, may matang laging nagbabantay, pusong laging nagmamasid, at damdaming matagal nang kinikimkim.👨⚕️ HIDEO ADONISKahit araw ng mga puso ay hindi nagpapahuli ang bawat departamento aa mga dekorasyon nila upang ipadama ang diwa ng araw na ito. Pero mas bida ang Cardiology Department sa mga sandaling ito. My programa sila sa araw na ito na libreng konsulta, at mababang presyo ng ECG at ibang procedure para sa mga may karamdaman sa kanilang puso. Kaninang pagpasok ko dito sa opisina ko ay bumungad sa akin ang mga roses, cards, at chocolates na siyang nasa table ko. Nasanay na lamang ako sapagkat taon-taon naman akong binibigyan ng mga staff at Nurses maging ng ibang mga Doctors ng mga Valentine gifts. Mamaya rin ay ako ang magbibigay sa kanila ng greeting cards kapag bumisita ako sa bawat departments. Pero sa taong ito, walang makakapantay sa iniregalo sa akin ng Diyos, ito ay ang aking asawang si Marikah. Habang umuupo sa swivel chair ko
MarkedMay mga bakas na hindi nakikita ng mata na mga tanda ng sakit, saya, at pagmamahal na iniwan sa puso ng panahon.👰♀️ MARIKAH SYCHELLE Pagmulat ng aking mga mata. Ang sinag ng araw ay banayad na sumisilip mula sa mga kurtina, nagbibigay ng gintong liwanag sa paligid ng kwarto. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Nakayakap pa rin siya sa akin ng mahigpit na para bang kahit sa tulog ay ayaw niya akong pakawalan.Nakangiti akong napapikit muli.Ilang sandali akong nanatili lang sa ganoong posisyon, nakikinig sa mahinang tibok ng puso niya.Dahan-dahan kong hinaplos ang buhok niya. Napakagwapo niya kahit tulog. Ang asawa kong minsan ay nababalot ng lungkot at hinagpis, ngayon ay may kapayapaan na sa kanyang mukha.Nagmulat siya ng mata, bahagyang namungay pa, pero agad akong nginitian."Good morning, mahal..." bulong niya, paos pa ang boses mula sa pagkakatulog. Mas malalim ito kaya tila nagwawala na naman ang sistema kom "Good morning din sa'yo, mahal ko..." sagot ko
ElysianSa kanyang mga mata, natagpuan ko ang isang mundong tahimik, payapa, at wagas, isang paraisong tinatawag ng puso na pagmamahalan.👰♀️ MARIKAH SYCHELLEPakiramdam ko’y kay bilis ng oras, kahit na dito na ako pinag-dinner ni Chrystallene. Sobrang dami naming napagkuwentuhan. Hindi lang tungkol sa personal naming buhay, kundi pati mga karanasang hindi malilimutan tuwing naka-shift kami.Kasalukuyan na naming binabagtas ang pasilyo ng kanilang Cathedral. Tahimik pa rin ang paligid, ngunit nakasindi na ang lahat ng ilaw.“Isuot mo ‘yon ha? Sinasabi ko sa’yo, makakakita ka ng langit sa oras na binuklat ka—”Mahina ko siyang kinurot sa tagiliran.“Ikaw talaga!”Natawa siya at bahagyang niyugyog ako. “Basta! ‘Yung mga tinuro ko—basic lang ‘yon. I-apply mo lang, okay?” Kumindat pa siya.Napangiti na lang ako habang pinagsusundot niya ang tagiliran ko. Hindi tuloy maiwasang makalikha kami ng kaunting ingay.Bigla, may boses na sumita sa amin.“Kaliligalig ninyo! Natutulog na ang Padre