ConfessionsAng pagtatapat ng pag-ibig ay tulad ng isang bulaklak na bumubuka sa unang sinag ng araw—matagal itong naghintay sa dilim, nangangambang masaktan ng lamig, ngunit sa sandaling buksan nito ang sarili, saka lamang malalaman kung yayakapin ito ng init o malalanta sa kawalan👨⚕️HIDEO ADONISAng tanging hiling ko ay hindi na matapos ang mga sandaling ito. Para ko muling nakilala ang Pasko, dahil sa kanya. Siya ang rason kaya muli akong sumaya sa buwan na ito. Nakatitig pa rin ako sa kanya nang makita ang lumitaw strand ng kulot na buhok niya hinawi ko ito ng marahan gamit ang daliri ko. "Dok... Maligayang pasko rin po, at salamat po." Buong galak na sambit niya. Kasabay ng pagtulo ng kanyang luha na siyang kaagad na pinahid ng kanyang palad. "Pasensya ka na, napaluha ba kita?" tanong ko sa kanya. Napatingin siya sa akin at tumango. "Opo Dok, pinaiyak niyo po ako sa galak. Hindi niyo po alam kung gaano niyo ako napasaya sa gabing ito. Ang tagal niyo pong hindi nagpakita."
Gift Ang pinakamahalagang regalo ay hindi nababalot sa kahon, kundi sa pagmamahal at presensiyang taos-puso na ibinibigay nang walang hinihintay na kapalit. 📿 MARIKAH SYCHELLE Magmula nang kuhanin ng Panginoon ang mga magulang ko apat na taon na ang nakalilipas. Ngayong taon ko muli maituturing na naging masaya ang aking kaarawan. At sila ang naging dahilan nito. Nakangiti ko silang pinagmamasdan habang tinatapos nila ang pag-awit sa akin ng 'Maligayang Kaarawan' sunod ay tumingin ako sa kandila na siyang nakasindi sa cake. Hindi naman ako naging salat na mabigyan ng mga ganitong uri ng selebrasyon ng mga magulang ko noon. Pero noong nawala sila ay tila hindi ko na nadama ang ilang taon ang kahalagahan ng kaarawan ko, pwera na nalang na ito'y kaarawan ng Panginoong Jesus. Pero ngayon, sa mga oras na ito nagkaroon muli ng dahilan upang makita ko muli ang kahalagahan ng aking kaarawan. Pagtapos nila akong awitan ay ipinikit ko ang aking mga mata. Taimtim akong humiling ng
DestinyAng tadhana ay hindi lang basta inilalarawan ng kapalaran, kundi hinuhubog ng mga desisyong ginagawa natin bawat araw. It's parang isang ilog—maaari kang sumabay sa agos, pero nasa iyong mga kamay kung saan mo ito padadaluyin.📿MARIKAH SYCHELLETuwing araw talaga ng kapaskuhan ay damang-dama ang katahimikan at kapayapaan ng kapaligiran. Dala na rin siguro na ang araw na ito ay para sa mga bata na siyang magbabahay-bahay na upang magmano sa kanilang mga Ninong at Ninang. Samantalang tayong mga nasa tamang edad na ay puyat sa nadaang gabi ng selebrasyon. Masasabi ko na isa ito sa napakaganda kong gising, kahit na kanina ay gumising ako upang magdasal ay bumalik muli ako sa higaan at natulog pa. Alas otso na ng umaga at kailangan ko na maghanda. Siguradong hinihintay na ako ng mga bata sa bahay ampunan. Ganado akong bumangon at masayang hinawi ang dim curtain nitong aking silid. Napapikit pa ako dahil nasa direksyon ko ngayon ang sikat ng araw. Kahit na nakasara ang bintana ay
CharityAng kawang-gawa ay parang ilog na hindi nauubos-kapag patuloy mong ipinagkakaloob ang iyong tubig sa nangangailangan, mas lalo kang pinagmumulan ng dalisay na biyaya📿 MARIKAH SYCHELLEHindi ko maiwasan na sipatin ang sarili kong mukha sa aking pocket mirror. Mugto pa rin ang aking mga mata dala ng pagiging emosyonal namin kanina ni Dok Hideo. Baka mapansin pa ito ng mga Madre pati na maging mga bata sa ampunan.Napatingin ako kay Dok Hideo nang maramdaman ko ang marahan niyang paghahawak sa kaliwang kamay ko. Nakatingin lamang siya ng diretso sa kalsada. Hinayaan ko lamang siya, bagkus ay mas lalo kong pinagsalikop ang aming mga kamay.Mamaya kasi pagkatapos ng aming pagpapasaya sa ampunan ay uuwi na ako sa Marikavan. Sa wakas ay makikita ko na muli si Lolo at Lola, maging ang aming tahanan.Nagpapasalamat ako sa Diyos na kahit noong una ay muntikan akong mapahamak dito sa Siyudad ay iningatan pa rin niya ako. At ito ay sa pamamahigitan ni Dok Hideo. Base sa pagkakahawak niy
MineAng totoong para sa'yo, kahit pakawalan mo, babalik at mananatili ito. Pero ang hindi kailanman naging iyo, kahit ipaglaban mo, lalayo at mawawala.👨⚕️HIDEO ADONISNasa HC Medical City ako ngayon na lubos na kinagulat ng mga Doctor, Nurses, and Staff dahil nakasanayan na nilang hindi ako nakikita sa buong Disyembre. Ang mga reaksyon nila kanina ay alam mo, nakakita ng isang patay na muling nabuhay mula sa hukay. Next year nga ay palalagyan ko na ng Christmas decorations ang buong Surgery Department. Buong akala ko kapag nandito ako at nagpaka busy sa pag-rounds ng mga pasyente sa ICU ay mababawasan ang pagka-miss ko sa kanya. Pero hindi, dahil nasanay na pala akong lagi siyang chini-check sa Nurse station.Kahapon kasi pag-uwi ko mula sa paghatid sa kanya sa terminal ay natulog lamang ako hanggang gabi. Umalis sila Athena at Dok Ivo dahil may dadaluhan daw silang Christmas party. Alam ko naman na tahimik na talaga sa mansyon kahit na nandoon si Marikah pero iba ang katahimik s
Reconciliation Ang pagpapatawad ay tulad ng isang sugatang lupain—maaaring tumagal bago ito muling mamulaklak, ngunit sa tamang panahon at pag-aalaga, muling sisibol ang pag-ibig at kapayapaan.👨⚕️ HIDEO ADONISNagpapahangin ako ngayon dito sa roof top ng HC Medical City. Nakatangila ako sa bilog na buwan at napakaraming mga bitwin sa kaulapan. Kung nandirito lang siguro si Marikah ay matutuwa iyon kapag nakita niya ang tinitingala ko ngayon. Tumanggap ako ng ilang surgery procedure ngayong araw upang mag mga Surgeons na makapag holiday break. Bukas kasi ay maghahanda naman ako sapagkat lilipad na kami nila Athena patungo sa China para sa kasal nila ni Dok Ivo. Bale nasa China ako mula bukas hanggang pagkatapos ng kasal nila sa Nee Year. Gusto kong umuwi kaagad upang masundo si Marikah sa Batangas. Lahat ng mga tula at mensahe na ipadadala ko sa kanya ng sampung araw ay naayos ko na rin. Gusto kong iparamdam sa kanya na araw-araw ko siyang naaalala at nami-miss. Kaagad akong lum
FateAng kapalaran ay parang isang ilog na bumabaybay sa gitna ng kabundukan at sa bawat liko, may mga hadlang at agos na susubok sa iyong lakas. Minsan, aakalain mong hindi ka na makakausad dahil sa mga batong humaharang sa iyong landas, ngunit ang tubig ay hindi natitinag at patuloy itong dumadaloy, humuhubog sa bawat batong kanyang nadadaanan, hanggang sa ito'y maging makinis. Ganyan din ang buhay at ang bawat pagsubok ay humuhubog sa iyong pagkatao. At kung magpapatuloy ka, darating ka rin sa dagat ng iyong mga pangarap, kung saan ang kalayaan at kapayapaan ay naghihintay.📿MARIKAH SYCHELLEPagtapos kong tumulong sa paghihiwa ng mga sangkap para sa pagluluto ng mga ihahanda sa pagsalubong ng bagong taon. Umakyat na muna ako rito sa aking silid. Kinuha ko sa drawer ko ang mga diyaryo kung saan may mga tula at mensahe ng aking Irog mula sa Business page. Binuklat ko ang journal notebook ko. Inipon ko muna sila, balak ko na gupitin ang parte na may mga tula at mensahe niya para id
ZealTulad ng isang ilawan sa dilim, ito'y maaaring magbigay-liwanag sa landas ng nangangapa, ngunit kung hindi alagaang mabuti, maaari itong mamatay sa sariling abo. Ang tunay na sigasig ay hindi lamang nag-aalab sa simula kundi patuloy na nagliliyab, pinapanday ng pagsubok at pinapatibay ng layunin.👨⚕️HIDEO ADONISShanghai, ChinaNandito ako ngayon sa Shanghai Airport. Natapos na ako sa Immigration kaya hinihintay mo na lamang ang oras ng flight ko. Nang maramdaman ko ang pag-vibrate ng phone ko sa bulsa ay kaagad kong kinuha ito at sinagot nang makita na si Dominador ang tumatawag. Nagtungo ako sa isang bench at umupo at itinabi ang dala kong maleta. Nasa Lipa City siguro siya kaya nagkasignal na siya. "Happy new year, Kumusta?" bungad kong tanong."Boss Dok! Happy new year! Finally, nakatikim din ako ng signal. At yes, okay na okay po Boss Dok! Nagustuhan ni Sisteret ang rose field mo. Kalerkey!"Napangiti ako sa tinuran niya, hawak ng isang kamay ko ang maleta na siyang nasa
BeaconIn the middle of all my wandering, you became my beacon — a light I never asked for, but you turned out to be the home I'd been searching for all along.👰♀️ MARIKAH SYCHELLE Ito pala ang kasagutan sa mga hindi ko maipaliwanag na nararamdaman nitong mga nagdaang araw. Buong akala ko, pagod lamang ang sanhi at normal na kapag sunod-sunod ang shift hours ko. Pero ang pagseselan ko sa matatapang na amoy, na noon ay wala lang sa akin, naging hudyat pala ng isang bagong yugto sa aming buhay.Nakangiti akong napapikit. Napakabuti talaga ng Panginoon. Sa mismong araw ng kaarawan ng aking asawa, ibinigay Niya ang isang napakagandang balita — isang regalo na hindi kayang tapatan ng kahit anong bagay sa mundo.Napatingala ako sa kaharap naming altar, habang pareho kaming nakaluhod ng aking asawa sa loob ng maliit na prayer room. Tahimik naming ipinagpasalamat ang lahat—ang kanyang kaarawan, ang aming pagsasama, at higit sa lahat, ang bagong buhay na ibinigay sa amin.Marahan kong idina
GraceThe arrival of a child is a blessing from God—a reminder that with every new life, He pours out His endless love and grace.👨⚕️ HIDEO ADONISA few days later...Simula nang mawala siya, ang mga sumunod na taon ay naging mapurol. Bawat kaarawan ko, hindi ko na naramdaman ang kasabikan o kaligayahan. Sa labis na lungkot na bumalot sa akin, ang tanging hangarin ko tuwing sasapit ang aking kaarawan ay makita siyang muli. Isang simpleng hiling—ang mawala na sa mundo ito.Ngunit sa taon na ito, tila may bagong simula. May mga pagdapo ng kasabikan at kaligayahan na matagal kong nawalang dama. Isang bagay na hindi ko inasahan, pero dumating—siya. Ang babaeng nagbigay liwanag sa madilim kong mundo, ang nagbigay ng pag-asa upang makabangon muli.Siya ang bagong buhay ko.Ang aking asawa—si Marikah.At siya’y tulog pa rin, ang mga labi ay nakangiti habang pinagmamasdan ko siya. Inaasahan ko na mauuna siyang magising, sapagkat sabik na sabik siya para sa aking kaarawan. Nabanggit ko pa ng
TetheredKahit gaano kalayo ang marating natin, mananatili tayong nakatali sa isa't isa ng mga alaala, pangarap, at pagmamahal.👨⚕️HIDEO ADONISSinabi ko na nga ba ay maaabutan ko ang traffic. Umalis ako kanina nang dumating na sila Lola, Lolo, at Manang Dona. Ang aking asawa ang siyang mag-aalaga ngayon kay Lolo sapagkat mag-luluto sila Manang pati si Lola, at tutulong si Athena sa mga ito. Kaysa mainis sa traffic ay nilakasan ko ang aircon ng sasakyan dahil mukhang mahaba-habang hintayan ito. Naka-attached ang cellphone ko sa isang holder, nakita ko ang sunod-sunod na notification ni Les. Nakabukas pala ang data ko at nalimutan ko na isara kaninang kinuha ko ang pina-reserve kong lansones at rambutan, naubusan ako ng dalandan kaya maghahanap na lang akk mamaya dito sa Lipa. Ang traffic talaga rito ay hindi na nagbago. Pinindot ko ang video call, kaagad naman niya ito sinagot. “Magpaliwanag ka, bakit ngayon mo lang sinabi na ikinasal ka na? Ni hindi ko nga alam na nagka-girl fri
AwakenLubos na nagising ang mga puso para sa bagong pag-asa at pakikibaka dahil sa mga pagsubok na siyang paparating. Mas magiging matatag na haharapin ito. 👰♀️ MARIKAH SYCHELLE “Aba, Ginoong Maria,Napupuno ka ng grasya,Ang Panginoon ay sumasaiyo.Bukod kang pinagpala sa babaeng lahat,At pinagpala namanAng 'yong anak na si Hesus.” Taimtim kong pag-usal, habang patuloy kong iniikot ang hawak kong rosaryo.“Santa Maria, Ina ng Diyos,Ipanalangin mo kaming makasalanan,Ngayon at kung kami'y mamamatay.” Pagpapatuloy ni Nurse Chrystallene.Nagtinginan kami at sabay na sinambit ang salitang 'Amen'.Kasalukuyan kaming nandito sa chapel ng hospital at sabay na nagdasal ng alas tres ng hapon. Nag-sign of the cross kami. “Maayos na pakiramdam mo?” tanong niya habang sabay kaming tumayo at naglakad palabas.“Oo, hindi naman na ako binabagabag,” sagot ko, na ramdam ang kaunting ginhawa mula sa aming pagdarasal.“Kasalanan ito ni Dok Hera, kakairita talaga 'yon,” napairap siya, na tila n
StandSa gitna ng unos at panghuhusga, ang mahalaga ay kung paano ka nanindigan—hindi para sa gusto ng iba, kundi para sa totoo mong paniniwala at pangarap sa buhay.👨⚕️HIDEO ADONIS Pagpasok ko pa lang sa private plane, agad na tumama sa paningin ko ang isa sa mga iginagalang kong doktor — si Dr. Mouse Rosswell Velaroza, ama ni Dr. Rat Velaroza.Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumapit. Nang magtama ang aming mga mata, agad din siyang tumayo para salubungin ako, sabay kamayan."It's nice to see you, Dok Canliagn," bungad niya, may pamilyar na ngiti sa kanyang mukha."So glad na sabay tayong pupunta roon," tugon ko, magaan ang loob habang tinatanggap ang mainit niyang pagbati.Habang nagsisimula na kaming mag-ayos ng aming mga gamit, pasimpleng tumingin ako sa paligid. Hinahanap ko si Dok Rat dahil nabanggit niya noon na sasama siya sa medical conference na ito.“Where’s your son po?” tanong ko, medyo nagtatakang wala siya roon.Napangiti si Dok Mouse, sabay iling.“That big ra
DedicationAng tunay na dedikasyon ay hindi nasusukat sa oras o pagod, kundi sa puso mong handang magsakripisyo para sa layuning pinaniniwalaan mo👰♀️ MARIKAH SYCHELLE Kaagad akong mapangiti nang makita si Nurse Chrystallene na abala sa pagsasaayos ng mga supply sa Nurse station. Buong akala ko ay mauuna ako sa kanya, pero mukhang mas maaga pa rin siyang nag-time in. Kahit taga Laguna siya, never siyang nale-late. Kaagad siyang bumaling sa gawi ko at napangiti.“Good morning, Nurse Marikah! Blooming na naman tayo ah!”Ngumiti ako ng bahagya habang nilalagay ang bag ko sa locker.“Ay, alam ko na! Malungkot ka kasi walang bubuklat sa’yo ng three days.” May halong pang-aasar na sambit niya.“Kahit taga Laguna ka, nauuna ka pa rin mag-time in. Maaga ka bang bumibyahe?” tanong ko sa kanya habang naglalakad patungo sa PC at binubuksan ito.“Mga ala una ng madaling araw ay gising na ako, tapos mga alas tres ay bibyahe na. Mga four yata ay nandito na ako tapos matutulog muna ako saglit sa
Intertwined Tila ba ang ating mga tadhana’y magkalapat na sinulid na magkaiba sa simula, ngunit sa bawat hibla ay unti-unting nagtagpo, nag-ugat, at naging iisa.👨⚕️HIDEO ADONIS Saktong isinara ko ang maleta nang maramdaman ko ang mga bisig ni Marikah na yumakap mula sa aking likuran. Napangiti ako’t marahang hinaplos ang mga kamay niyang nakapulupot sa akin. Lumulukso ang puso ko sa tuwing ganito siya ka-clingy sa akin. Ngayong araw ang flight ko papunta sa International Doctor's Conference. Tatlong araw rin akong mawawala. May mahalagang diskusyon tungkol sa bagong banta ng isang posibleng pandemya, at kailangan ng matinding paghahanda ng mga medical experts sa buong mundo.“Baka hindi ako sanay na wala ka sa tabi ko sa loob ng tatlong araw,” mahina niyang sabi, ramdam ko ang kaunting pangungulila sa tinig niya. Humarap ako sa kanya at hinawakan ang kanyang mukha, pinagmamasdan ang bawat detalye ng babaeng mahal ko. Basa pa ang kanyang buhok habang nakasuot na siya ng puting
LurkingSa likod ng katahimikan, may matang laging nagbabantay, pusong laging nagmamasid, at damdaming matagal nang kinikimkim.👨⚕️ HIDEO ADONISKahit araw ng mga puso ay hindi nagpapahuli ang bawat departamento aa mga dekorasyon nila upang ipadama ang diwa ng araw na ito. Pero mas bida ang Cardiology Department sa mga sandaling ito. My programa sila sa araw na ito na libreng konsulta, at mababang presyo ng ECG at ibang procedure para sa mga may karamdaman sa kanilang puso. Kaninang pagpasok ko dito sa opisina ko ay bumungad sa akin ang mga roses, cards, at chocolates na siyang nasa table ko. Nasanay na lamang ako sapagkat taon-taon naman akong binibigyan ng mga staff at Nurses maging ng ibang mga Doctors ng mga Valentine gifts. Mamaya rin ay ako ang magbibigay sa kanila ng greeting cards kapag bumisita ako sa bawat departments. Pero sa taong ito, walang makakapantay sa iniregalo sa akin ng Diyos, ito ay ang aking asawang si Marikah. Habang umuupo sa swivel chair ko
MarkedMay mga bakas na hindi nakikita ng mata na mga tanda ng sakit, saya, at pagmamahal na iniwan sa puso ng panahon.👰♀️ MARIKAH SYCHELLE Pagmulat ng aking mga mata. Ang sinag ng araw ay banayad na sumisilip mula sa mga kurtina, nagbibigay ng gintong liwanag sa paligid ng kwarto. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Nakayakap pa rin siya sa akin ng mahigpit na para bang kahit sa tulog ay ayaw niya akong pakawalan.Nakangiti akong napapikit muli.Ilang sandali akong nanatili lang sa ganoong posisyon, nakikinig sa mahinang tibok ng puso niya.Dahan-dahan kong hinaplos ang buhok niya. Napakagwapo niya kahit tulog. Ang asawa kong minsan ay nababalot ng lungkot at hinagpis, ngayon ay may kapayapaan na sa kanyang mukha.Nagmulat siya ng mata, bahagyang namungay pa, pero agad akong nginitian."Good morning, mahal..." bulong niya, paos pa ang boses mula sa pagkakatulog. Mas malalim ito kaya tila nagwawala na naman ang sistema kom "Good morning din sa'yo, mahal ko..." sagot ko