“Kailangan mo muna magpalamig sa mga mata ni Octavio. . . Ngayong alam na niya na bumalik na ang ala-ala mo at nandito ka na sa Denmark ay hindi ka niya titigilan. Alam mo yan. Pati si Jonas ay ipinapahanap ka na rin.”Inalis ni Louise ang tingin sa mga halaman sa hardin ng rest house kung saan sila namamalagi ngayon. Binalingan niya si Joseph sa kanyang tabi at kinuha rito ang blue print ng palasyo ng Amalienborg na nasa loob ng brown na envelope.Natutulog pa siya nang gisingin siya ng kanyang ina dahil sa pagdating dito si Joseph. Inutusan ito ni Olga para sabihin ang personal nitong mensahe para sa kanya. Gusto ni Olga na gawin niya ang pagtakas kay Yasmin at sa Lolo nila sa araw ng state visit dito sa bansa dahil iyon lang ang tamang pagkakataon para sa kanila.Limang araw bago ngayon ay ang petsa ng state visit. Tamang-tama lamang iyon para pagplanuhan niya nang mabuti ang mga dapat gawin. Malaki rin tulong ang blue print na ipinadala ni Olga sa kanya para alam niya kung saan si
Isinuot ni Louise ang kanyang jacket pagkatapos ay nagsuot ng sombrero. Muli niyang tiningnan ang kanyang baril para makatiyak na puno iyon ng mga bala. Isinuksok niya iyon sa kanyang bawang, malapit sa tagiliran at tinakpan ng jacket.Paglabas niya ng kwarto ay agad niyang nakita si David na nakasandal sa pintuan, halatang naghihintay sa kanya.Dumeritso siya sa kanyang Ina at humalik sa pisngi nito. “Babalik kami bago magdilim,” aniya.Tumango naman ang kanyang Ina at niyakap siya nang mahigpit. “Mag-iingat kayo.”Sinulyapan niya si Lin na naroon sa harapan ng computer. Nag-thumbs up ito sa kanya para sabihing naka-connect na ang gagamitin nilang sasakyan sa computer.Inihatid sila ng kanyang Ina sa ibaba. Ibang sasakyan ang ginamit nila ngayon. Napakaraming sasakyan sa garahe at hindi niya alam kung kanino ang mga iyon. Sa tuwing may umaalis ay iba-iba parati ang ginamit na sasakyan para matiyak ang kaligtasan nila. Pinagbuksan siya ni David ng pintuan sa shotgun seat bago ito nau
Mabilis na kinuha ni Louise ang cellphone ni David. Hinanap niya ang number ni Olga sa contact nito at tinawagan ang pinsan niya. She have to save her cousins and her Aunt.Nag-drive na si David paalis habang kino-contact ni Louise si Olga. Nag-ring ang cellphone ni Olga sa unang beses pero walang sumagot doon. Sinubukan ulit iyon ni Louise sa pangalawang beses pero wala pa rin sumagot.“Si Aamir ang tawagan mo,” wika ni David habang nasa daan ang atensyon nito. “Nasa palasyo pa sila ngayon, hindi pa nakakaalis.”At si Aamir nga ang tinawagan ang sinubukan niyang tawagan. Isang ring pa lang ay sumagot na ito at narinig na niya ang boses nito sa mula sa kabilang linya. Maging ang boses ni Thyra ay narinig din niya na kinakausap ang asawa.“David,” ani Aamir.“It's Louise,” she corrected him. “I need to talk to Olga. Where is she?”“Hmm. . . Louise, you only call when you need something from me. I feel used.” Kahit hindi niya nakikita ang mukha ni Aamir ay alam niyang nakangisi ito ngay
Umaga na pero wala pa ring tulog si Louise at ang kanyang mga kasamahan. Wala pa ring nagpapakita na Oliver kahit anino nito. Hindi na niya alam kung ano ang dapat isipin sa mga sandaling iyon. Hindi niya pwede hayaan na hindi nila kasama si Oliver.“Magkape muna kayo.” Umangat si Louise ng tingin sa kanyang ina, may dala-dala itong tray na puno ng mga tasa ng kape. Inilapag nito ang tray sa lamesita sa kanilang harapan at inabutan sila ng tig-iisang tasa ng kape.Nasaan ba si Oliver?Sabay-sabay silang natigilan at napatingin kay David nang mag-ring ang cellphone nito.Mabilis tumayo si David para sagutin ang tawag. At dahil ni-loudspeaker nito ang cellphone ay narinig nila ang boses mula sa kabilang linya. It was Olga.Inabot sa kanya ni David ang cellphone at agad naman niyang kinausap si Olga.“Olga. . .”“I'm sorry about last night. I can't make a phone call—”“Yes, I understand, Olga. I was there,” wika niya.“Really? You came here?” mas humina ang boses ni Olga ng itanong iyon.
Doble sa normal na takbo ng sasakyan ang takbo ng dina-drive na kotse ni Louise. Kailangan niya agad makarating sa yacht party. Baka may makuha siya roon na impormasyon na magtuturo kung nasaan si Lieutenant Evans.Napatingin siya sa baril na nasa kanyang bewang. Tanging iyon lamang ang meron siya ngayon at ang isang natitirang kutsilyo na naroon sa kanyang boots.Matapos ang mahigit isang oras, maya-maya pa ay natatanaw na niya ang mga naglalakihang barko roon sa pantalan, senyales na malapit na siya. Naririnig na rin niya ang hampas ng mga alon. Sa halip na dumeritso sa mismong pantalan ay lumiko siya sa mas makikitid at lubak na kalsada patungo sa tabing dagat. Huminto siya ilang metro ang layo mula sa dalampasigan.May apat na speedboat na nakahanay sa tabi ng malaking bato. Gagamitin niya ang isa sa mga ito. Sana lamang ay kayanin iyon ang malalaking alon.Pinili niya ang pangalawang speedboat at buong lakas na itinulak iyon papunta sa tubig. Sumampa na siya rito at nagsagwan pap
Hindi na si Louise muling lumaban pa sa kampo nila Jonas. Pero hindi ibig sabihin no'n ay sumusuko na siya sa mga ito o tinatanggap na niya ang pagkabigo niya. Ang mahalaga sa kanya ngayon ay nahanap niya si Lieutenant Evans at napatakas niya ito rito.Napapikit siya at huminga nang malalim. Sinasabayan ng pagkirot ng kanyang ulo ang mga tama niya ng baril sa binti at braso. Dahan-dahan niyang ibinaba ang kanyang baril sa lapag ng yate upang ipabatid na hindi na siya lalaban. Ngisi-ngisi naman si Jonas na naglakad papunta sa kanya. Yumuko ito sa harapan niya at hinawakan siya nang mahigpit sa panga. Ramdam niya sa hawak niya ang gigil. Hindi pa ito nakontento at malakas pa siya nitong sinampal, sa sobrang lakas no'n ay dumugo ang gilid ng kanyang labi. Nalasahan niya ang dugo mula roon. Akala nia ay iyon lang ang gagawin sa kanya pero nang-aasar itong tumawa at hinampas siya sa batok, dahilan para mawalan siya ng malay at bumagsak sa sahig ng yate.Hindi niya alam kung ilang minuto o
Iling-iling na natawa si Octavio sa mga tinuran ni Louise. “I don't know what you are talking about,” anito sa ekspresyon na parang wala talagang alam.“You know what I'm taking about!” singhal ni Louise sa Uncle niya. “Don't play dumb! You killed them!”Tinapunan siya ng Uncle niya ng nakakalokong tingin. Nilagok nito ang natitirang alak sa baso at nagbukas pa ng isa pang bote ng alak para magsalin sa baso at nilagok ulit.“Look, Louise. . .” Sumandal ito sa upuan at pinagkrus ang magkabilang braso sa dibdib. “I want my daughter Olga to be the next Queen of Denmark. I will give you choices—Another chance. Leave this country. Forget Denmark, the Palace, the throne, and crown. Get out of our life, you and your mother. I hope you choose not to go against me. This is your last chance.” Nawala sa isang iglap ang nakakaloko nitong mga tingin. Matalim na ngayon ang bawat tingin na ibinibigay nito sa kanya, naging mapagbanta ang ekspresyon. “I will wait your decision until tomorrow morning.”
“Paanong nawawala si Amundsen?” Napatayo si David mula sa pagkaka-upo nang dumating sina Faith at Lin galing sa bahay nila Amundsen, at iyon agad ang dalang balita ng dalawang dalaga.Hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Louise simula ng iwan sila nito kagabi roon sa Amalienborg. Nang tanungin nila si Olga kung pumunta ba si Louise sa yacht party na ginanap kagabi ay ‘hindi’ ang isinagot nito. Hindi nakita ni Olga si Louise roon. Ang ina ni Louise ay hindi matigil sa pag-aalala sa anak nang bumalik Sina David dito sa bahay na hindi kasama si Louise. Buong gabi nasa harapan ng altar ang ina ni Louise at nagrorosaryo roon. Hindi rin ito kumain ngayong umaga kahit anong pilit nila.“Ang sabi ng asawa niya ay nagpaalam daw ito sa kanya na aalis sandali para makipagkita sa‘yo kagabi. Pero hindi na ito bumalik,” wika ni Lin.Bakit naman ngayon pa? Hindi pa nila nahahanap si Lieutenant Evans. Hindi pa bumabalik si Louise. At ngayon naman ay si Amundsen.“Lieutenant Commander!”Sabay
Kasunod si Sergeant Precilla Williams ay naglakad si Louise palabas ng Christian IX's Palace, sa opisina ng kanyang Lolo. Ang dahilan ng biglaang pag-uwi ng Lolo niya ay tungkol sa kanya. Ipapakilala na raw siya nito mamayang gabi sa publiko.Hindi niya iyon inaasahan. Alam naman niya na mangyayari iyon pero hindi niya inaasahan mapapaaga. Ang alam niya kasi ay pag-uwi pa ng kanyang Ina rito sa Denmark magaganap ang pagpapakilala na isa rin siyang Prinsesa—at hindi pa ngayon.Pagkababa niya ng hagdan ay agad niyang nilakad ang pasilyo papunta sa kanyang silid. Naroon ang Lieutenant Commander, tuwid na tuwid na nakatayo. His eyes bore into her, pagkatapos ay yumuko. His masculine scent reached her nose nang tumapat siya rito."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard."Biglang sumagi sa isip niya ang sinabi ni Faith kahapon."Do you need anything, Your Highness?" Lieutenant Commander asked her softly.She quickly composed herself. "Nothing
"Your body guard is a whole snack, Louise! Isn't he an eye candy?" Yella giggled, and sat down beside her."Hindi ko alam." Louise thought were converged on Lieutenant Commander David Nielsen and his attitude towards her. Mabait sa kanya ang Lieutenant Commander. Bukod kay Marco, Alec at Charlie, komportable rin siya sa Lieutenant Commander. Hindi siya naiilang dito at magaan ang pakiramdam. Dahil siguro may dugo rin itong Pilipino? Basta hindi niya alam."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard." Tawa ni Faith sa harapan ng lababo, naghuhugas ng kinainan nila. "Ewan ko na lang kung hindi ka ma-fall sa kanya."David as an ordinary, and not David as the Lieutenant Commander who works for them. . .An unknown reason sent an inner warmth spreading through Louise, igniting across every part of her body. It felt simultaneously, peculiar and wonderful, a feeling so dated and unfamiliar she haven't even known.Napalunok siya nang may kung ano'n
Nakakabingi ang katahimikan sa buong paligid. Nasa pwesto na ang lahat. Ang hudyad na pagsabog na lang doon sa likod ang hinihintay nila para sumugod mula rito sa harapan at pasukin ang loob.Napatingin si Louise sa babaeng nasa kabila ni Lieutenant Commande. May hawak-hawak itong shotgun. Bilog na bilog ang buwan ngayon at ito rin ang nagbibigay ilaw sa kanila para makita ang isa't-isa. Natatakpan man ang ilong at bibig ng babae ng itim na tela, at tanging mga mata at mahahabang mga pilik lang ang nakikita niya ay alam niyang si Yella iyon.Kung wala ang Lieutenant Commander na siyang nagiging harang sa pagitan nilang dalawa, at kung sakaling lumingon si Yella sa kanya, kahit na may takip din ang ilong at bibig niya ay makikilala siya ng kaibigan niya dahil sa grupo nila, siya lamang ang may asul na mga mata.Louise sighted heavily as she prepared herself to explain to her best friend after this mission."David," she whispered, tentatively stepping towards the Lieutenant Commander. "
"Prinsesa ka," Marco said.Louise couldn't tell if it was a statement or a question, it sounded like a bit of both.Tumango si Louise.Sinabi niya ang lahat kay Marco. Simula roon sa umuwi siya ng bahay nila noong araw na malaman nila na wala na si Lorenzo, ang narinig niya ng araw din na iyon sa kanyang Ina at sa Hari, ang pag-amin ng kanyang Ina ng katotohanan, ang pag-alis nila pagkatapos pumunta ng grupo nila sa Laguna, at ang pagdating nila roon sa Denmark."Prinsesa ka," Marco said, again. He sounded dazed, like he had just woken up from a rather strange dream and he wasn't quite sure what to make of it.Muli, tumango si Louise.Marco was quiet for a few as he was in his own thoughts. "E, yang kasama mo, ano yan, Prinsipe?" Inginuso nito ang Lieutenant Commander na nakaupo sa mahabang couch, nakatingin sa kanila rito sa ibaba ng hagdan."Hindi. Lieutenant Commander yan ng Danish Navy at Navy SEAL. Bantay ko," sagot niya."Isa lang ang bantay mo?"Kung puwede nga na isang lang an
"Your Highness. . ."Nilingon ni Louise ang Lieutenant Commander sa likod. Kapapasok lang nila rito sa bahay na inuupuahan nila noon. Ang bahay na ito ay binili na ng kanyang Lolo sa may-ari nito bago sila umalis. Dito siya lumaki kaya gusto ng Lolo niya na kapag uuwi siya rito ay makikita niya pa rin ang bahay na kinalakihan."Louise," she immediately corrected him. Ayaw niyang maging pormal ito ngayon. Wala sila Denmark. Ayos lang naman iyon, di ba? "Just Louise."Lieutenant Commander David Nielsen stared at her for a moment, and then nodded. "Anong oras tayo pupunta sa boyfriend mo?"She blinked at him. "Ha?" Of course she heart it clearly, hindi niya lang alam ang isasagot. She was pretty sure na bantay sarado siya nito dahil iyon ang ibinilin ni Yasmin sa Lieutenant Commander kahapon. Hindi raw siya puwede umalis nang hindi ito kasama.Dapat ba niya sabihin dito ang totoong dahilan kung bakit silang dalawa narito?Hindi puwede. Nasa rule iyon ng samahan nila. Kailan man ay hindi
"Danish royals don't reveal a new baby's name until her or his christening ceremony. Danish are also traditional baby naming ceremonies."Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Iyan ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ni Louise bahang nandito siya sa kanyang Etiquette Class kay Miss Anna.Hindi niya magawang mag-focus sa mga itinuturo ng kanyang guro dahil sa kaiisip sa mga kaibigan niya na sasabak sa misyon. Hindi niya hahayaan na pumunta sa misyon ang mga iyon na wala siya. Kailangan niyang umuwi."When Prince Octavio and Princess Victoria of Denmark welcomed a baby daughter in 1990, they followed this protocol and announced her name to be Olga Marguerite Francoise Marie during her christening service," pagpapatuloy ni Miss Anna.Alam ni Louise sa sarili niyang nangako siya sa kanyang Ina na hindi na babalik pa sa samahan nila. Oo, gagawin niya iyon. Pero hindi niya basta puwede pabayaan na lang ang mga kaibigan. Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Kailangan siya ng mga kaibigan niya.
"You're awake."Thyra didn't answer. "The dinner is about to serve. Go, get ready."She nodded and quickly got out of the bed wincing lightly, holding a comforter to hide her body. She walked to the bathroom and quietly closed the door, before locking it.Humarap siya sa salamin. Noong mga bata pa sila nina Yasmin, Wanda, at Olga, siya ang pinakapalaban at ang matapang. Si Olga ang maldita at pasaway. Si Yasmin naman ang pinakamabait at si Wanda naman ang pinakamaintindihin at maaasahan. Pero nasaan na ang palaban at matapang na Thyra na iyon ngayon? This woman in front of the mirror is a pathetic one. This isn't the Princess Thyra of Denmark. This isn't her. . .She removed the comforter to take a shower. Once she was done, she smoothed down a print-sized red Carolina Herrera coat. Tinakpan niya ng makeup ang bakas ng sampal ng asawa niya. She used to do that, sanay na sanay na siya gawin iyon. Sa palasyo ng Morocco, kapag sinasaktan siya ng asawa niya at nagkakaroon iyon ng pasa ay
Minutes or hours later, Louise was completely unsure. The pain in her chest had subsided and she could actually think. Her thoughts resurfaced and she opened her eyes, trying to drink in her environment.Naalala niya ang nangyari kanina. Bago magsimula ang karera nilang dalawa ni Olga ay nahihirapan siya huminga. At sa gitna ng karera nila ay hindi na niya talaga kinaya at napabitaw na sa tali. Boses ni Lieutenant Commander David Nielsen ang huli niyang narinig bago siya mawalan ng malay. Sinalo siya nito mula sa pagkahulog sa kabayo?Inilibot ni Louise ang paningin. She was on a bed somewhere. . ."Oh, finally, you're awake," said Olga, rolling her eyes. "You've been out in the middle of our race. Do you realize how much of a waste of time that was for me?"Hindi agad nakapag-react si Louise sa sinabi ni Olga. Hindi niya inaasahan na pagmulat niya ay si Olga ang bubungad sa kanya."Olga," si Yasmin.Olga shrugged and shifted her gaze to Yasmin. "What?""Don't start. Please," nakiki-u
Katulad nang ipinagtataka ni Louise, ganoon din ang ipinagtataka ng Aunt Victoria at Uncle Octavio niya—Kung paano raw nakapasok ang lalaking iyon sa palasyo.Hindi rin alam ni Louise. Hindi niya talaga alam. Kataka-taka naman na hindi man lang nakita ng mga guwardya na nagbabantay roon sa labas ng palasyo ang lalaki na nagtangka sa kanya. Wala raw lumalabas sa palasyo ng mga oras na iyon.Buong gabi ay inisip ni Louise kung paano iyon nangyari. Hindi siya nakatulog.Wore a Chambray midi skirts and white bell sleeved shirt with a black belt, Louise slipped on the black over-the-knee boots. Ngayon ang Horse Parade. Ngayon din ang karera nilang dalawa ni Olga.Her cousin Olga was growing spoiled, she could tell. Hindi ito sanay na hindi pinagbibigyan sa gusto. Kung anong gusto nito ay iyon dapat ang masunod. At kung gusto nito na magkarera sila, sige, pagbibigyan niya ito.Louise grabbed her suede hat and went outside. Sergeant Precilla Williams curtsied when she saw her.Habang tinatah