"Hindi kasalanan ng isang anak ang kasalanan ng Ama," wika ng Ina ni Louise habang nagpapagpag si Louise ng hihigaan niya."Alam ko yun, Ma," sagot ni Louise sa kanyang Ina. "Hayaan mo muna ako iproseso ang mga sinabi ni David. Kung talagang nagbago na si Olga, mabuti kung ganon. . . Pero ngayong gabi, ayaw ko muna sila isipin. Gusto ko muna matulog nang mahimbing habang katabi kita. Pwede ba yun, Ma?"Nagbuntong-hininga ang Ina ni Louise bago tumayo at lumapit sa kanya. Ngumiti ito at tumango. "Matulog na tayo. Ipagluluto kita bukas ng almusal."Nang gabing iyon katabi niya ang kanyang Ina habang nakayakap ito sa kanya. Pero tila kabaligtaran sa gusto niya ang nangyari dahil sa halip na makatulog siya nang mahimbing ay dilat na dilat pa rin ang kanyang mga mata kahit madaling araw na. Hindi siya makatulog. Hindi siya pinapatulog ng mga nalaman niya.Noon pa ma'y wala na siyang patunay na kasabwat si Olga ng kanyang Uncle Octavio o may kinalaman ito sa mga pagtatangka sa buhay niya. H
“N-No. . .”Iyon lang ang gustong marinig ni Louise mula sa pinsan niya, na hindi ito sumasang-ayon sa kagustuhan na pagpapakasal. Sapat na ang salita na iyon para ilabas niya ito sa magaganap na kasalan.“I will you out of this," matigas niyang sabi.Kahit gusto niya pa makausap ng matagal si Yasmin ay hindi iyon maaari. Hindi pwede magtagal na wala sa palasyo sina Yasmin at Olga dahil tiyak tumakas lamang ang mga ito sa mga body guard sa tulong ni Aamir. Trente minutos lamang ang ibinigay ni Aamir sa dalawa para makausap siya.Nabanggit din ni Olga kanina sa mensahe nito na naghihinala na ang Uncle Octavio niya na nakabalik na siya rito sa Denmark. Kaya naman ikinalat nito ang mga tauhan nito sa bawat lugar na malapit at sa labas mismo ng palasyo para lamang hanapin siya.Mamaya, pag-uwi niya ay paplanuhin niya ang pagtakas kina Yasmin at Wanda. Hindi pwede manatili ang mga pinsan niya sa kasama ang Uncle nila.“We need to leave now, Yasmin. Aamir's waiting. Let's go." Hinila ni Olg
Tinanggap ni Louise ang nakalahad na kamay ng lalaki sa kanyang harapan. Muli siyang ngumiti bago nagpadala sa kabilang table kung nasaan si Jonas.Sa pagtama ng mga mata nila ni Jonas ay kita niya kung paano ito magningning ngayong kaharap na siya nito. Tumayo ito mula sa pagkaka-upo at inabot ang kamay sa kanya.“You look ravishing. . . and seems familiar. Have we met before? Oh, by the way, I'm Jonas.”“I don't think so.” Malandi siyang tumawa at umiling. “If we had met before, I am sure I will never forget you. Especially a masculine one is my type.” Binigyan niya ito nang malagkit na tingin mula ibaba hanggang taas. “Anyway, I'm Martha Cecelia.”“Well, Martha Cecelia, care to explain why a beautiful woman like you was alone here?” Jonas asked with a flirtatious edge lacing his voice."Well I'm not alone anymore, am I?"Ramdam niyang nakuha na niya si Jonas sa sandaling iyon. Hindi magtatagal ay mag-aaya na ito umalis kasama siya."Wow. Beautiful with a sense of humour. It must be
Hindi maipaliwanag ni Jonas ang nararamdaman niya kay Martha Cecelia. May kakaiba sa babaeng ito pero hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman para rito. Para bang nahipnotismo siya sa angking kagandahan nito. Ayaw niya malingat ng tingin. Ayaw niya mawala sa tabi niya.Nag-vibrate ang kanyang cellphone nang malapit na sila sa kanyang kwarto. Hindi niya iyon pinansin, hinayaan niya lamang at nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad habang naka-akbay kay Martha Cecelia. Bago niya buksan ang pintuan ng kwarto ay muling nag-vibrate ang kanyang cellphone. Sa pangalawang pagkakataon ay hindi niya iyon pinansin. Kung sino man ang tumatawag sa kanya ngayon ay makakapaghintay iyon. Pero ang babaeng kasama niya ngayon ay hindi. Ngayon niya pa lang ito nakikilala ay masasabi niyang gusto na niya ito. . . Sa lahat ng babaeng nakilala at nakasama niya ay rito lamang siya tinamaan ng sobra. Para bang nasa ilalim siya ng isang gayuma. Kung noon ay wala sa isip niya ang magseryoso sa isang babae, ngayon ay
The smirk played on Louise lips as he look at Jonas, all the cockiness was completely wiped off his face as he looked at her.Nakikita rin ni Louise na bakas sa mukha ni Jonas na hindi siya nito inaasahan, halatang gulat na gulat.“What’s up? You don't look happy to see me?” she asked him, faking hurt in her voice.He still had not blinked, and he was looking her over when she noticed him gulp. She realized she was covered in blood, and to be honest she must look like a psycho.Ilang ulit ibinuka ni Jonas ang bibig para magsalita ngunit agad din isinasarado, hindi alam ang sasabihin.“How are you?” nanunuya pa niyang tanong kay Jonas.“L-Louise. . .” He trailer off, his jaw almost touching the ground.Louise shrugged casually. “Yes, it's me. . . Louise.”His mouth closed again. She saw him shallow hard, noticing how his eyes kept flickering to the door behind her like he was waiting for something.Suddenly he looked a little more confident, and his eyes were back at her.“What a surpr
Binuksan ni Olga ang pintuan sa tabi kaya mabilis din niyang binuksan ang pintuan sa tabi niya para pigilan ito lumabas. “Olga. . .” suway niya rito. “No, it's fine. That's Joseph,” anito at tuluyan na lumabas ng sasakyan. Lumabas din siya ng sasakyan para makasigurado na ligtas talaga sa paligid nila. Ilang dipa pa ang nilakad niya para ihatid si Olga at saka lamang hinayaan maglakad mag-isa nang malapit na. She watched her cousin walk towards the car while Joseph was waiting. Nakita niya kung paano suriin ni Joseph ang katawan ni Olga, tila ba tinitiyak kung nasaktan ba ito o nasugatan. Hindi niya alam kung ano ang meron sa dalawa. Pero masasabi niyang hindi iyon normal na relasyon ng isang prinsesa at taga bantay lamang. Alam niya iyon dahil gano'n din sila ni David noon. Pero kung ano man ang totoong namamagitan sa dalawa ay labas siya roon. Wala siyang karapatan na kwestyunin ang pinsan niya. Nang makapasok na si Olga sa shotgun seat ay tumango sa kanya si Joseph bago pumaso
Nang walang makuhang sagot si Louise galing kay David ay bumitaw siya mula sa pagkakayakap. Umalis siya sa likuran nito at lumipat sa harapan, para harapin ito.Seryoso pa rin hanggang ngayon ang mga tingin na ibinibigay sa kanya ni David. Hindi niya iyon gusto. . .Pinagapang niya pataas ang kanyang kamay sa dibdib nito nang dahan-dahan papunta sa mukha nito. Hindi pa rin ito nagsasasalita o kumikibo. Tangging ang pagbagsak ng tubig sa sahig mula sa shower ang ingay sa paligid nilang dalawa.Marahan niyang hinaplos ang mukha nito at pinaglaruan ang labi gamit ang kanyang hintuturo.“Bumalik ka na sa kwarto mo,” walang emosyong sabi nito at iniwas ang mukha sa kanya. Muli nitong hinarap ang shower at hinayaan ang sarili na daluyan ng tubig.Hindi iyon pinakinggan ni Louise at sa halip ay hinila ang braso ni David parahap sa kanya. Tumingkayad siya para magpantay ang mga mukha nila at hinalikan ito sa labi. Hindi siya itinulak ni David pero hindi rin ito nagresponde sa halik niya.Hind
Malakas na buntong hininga ang pinakawalan ni Olga nang makapasok siya sa loob ng kwarto niya. She's not happy anymore. Hindi na siya masaya sa buhay na meron siya ngayon. Kung noon ay parang langit niya kung ituring ang Denmark, gusto niya nasa kanya lahat parati ang atensyon ng mga tao, at gustong maging Reyna—Pero ngayon ay iba na...Simula pagkabata, ang maging Reyna ng Denmark lang ang pangarap niya. Iyon din ang gusto ng mga magulang niya para sa kanya. Pero isang araw, nagising na lang siya na gusto niyang lumayo. . . Sa malayong-malayo, roon sa lugar na hindi pamilyar sa kanya, sa lugar na walang nakakakilala sa kanya. . . sa lugar na magiging malaya siya. At handa siyang bitawan at iwan ang lahat ng meron siya ngayon para roon.Mabilis siyang napatayo nang may kumatok sa pintuan ng kanyang kwarto. Hindi pa man niya naibubukas ang kanyang bibig para magsalita at papasukin ang kung sino man ang kumakatok ay bumukas na ang pintuan at pumasok ang kanyang ama.Yumuko siya rito at
Kasunod si Sergeant Precilla Williams ay naglakad si Louise palabas ng Christian IX's Palace, sa opisina ng kanyang Lolo. Ang dahilan ng biglaang pag-uwi ng Lolo niya ay tungkol sa kanya. Ipapakilala na raw siya nito mamayang gabi sa publiko.Hindi niya iyon inaasahan. Alam naman niya na mangyayari iyon pero hindi niya inaasahan mapapaaga. Ang alam niya kasi ay pag-uwi pa ng kanyang Ina rito sa Denmark magaganap ang pagpapakilala na isa rin siyang Prinsesa—at hindi pa ngayon.Pagkababa niya ng hagdan ay agad niyang nilakad ang pasilyo papunta sa kanyang silid. Naroon ang Lieutenant Commander, tuwid na tuwid na nakatayo. His eyes bore into her, pagkatapos ay yumuko. His masculine scent reached her nose nang tumapat siya rito."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard."Biglang sumagi sa isip niya ang sinabi ni Faith kahapon."Do you need anything, Your Highness?" Lieutenant Commander asked her softly.She quickly composed herself. "Nothing
"Your body guard is a whole snack, Louise! Isn't he an eye candy?" Yella giggled, and sat down beside her."Hindi ko alam." Louise thought were converged on Lieutenant Commander David Nielsen and his attitude towards her. Mabait sa kanya ang Lieutenant Commander. Bukod kay Marco, Alec at Charlie, komportable rin siya sa Lieutenant Commander. Hindi siya naiilang dito at magaan ang pakiramdam. Dahil siguro may dugo rin itong Pilipino? Basta hindi niya alam."Tingnan mo kasi siya as a David, iyong ordinary David, and not David as your Body Guard." Tawa ni Faith sa harapan ng lababo, naghuhugas ng kinainan nila. "Ewan ko na lang kung hindi ka ma-fall sa kanya."David as an ordinary, and not David as the Lieutenant Commander who works for them. . .An unknown reason sent an inner warmth spreading through Louise, igniting across every part of her body. It felt simultaneously, peculiar and wonderful, a feeling so dated and unfamiliar she haven't even known.Napalunok siya nang may kung ano'n
Nakakabingi ang katahimikan sa buong paligid. Nasa pwesto na ang lahat. Ang hudyad na pagsabog na lang doon sa likod ang hinihintay nila para sumugod mula rito sa harapan at pasukin ang loob.Napatingin si Louise sa babaeng nasa kabila ni Lieutenant Commande. May hawak-hawak itong shotgun. Bilog na bilog ang buwan ngayon at ito rin ang nagbibigay ilaw sa kanila para makita ang isa't-isa. Natatakpan man ang ilong at bibig ng babae ng itim na tela, at tanging mga mata at mahahabang mga pilik lang ang nakikita niya ay alam niyang si Yella iyon.Kung wala ang Lieutenant Commander na siyang nagiging harang sa pagitan nilang dalawa, at kung sakaling lumingon si Yella sa kanya, kahit na may takip din ang ilong at bibig niya ay makikilala siya ng kaibigan niya dahil sa grupo nila, siya lamang ang may asul na mga mata.Louise sighted heavily as she prepared herself to explain to her best friend after this mission."David," she whispered, tentatively stepping towards the Lieutenant Commander. "
"Prinsesa ka," Marco said.Louise couldn't tell if it was a statement or a question, it sounded like a bit of both.Tumango si Louise.Sinabi niya ang lahat kay Marco. Simula roon sa umuwi siya ng bahay nila noong araw na malaman nila na wala na si Lorenzo, ang narinig niya ng araw din na iyon sa kanyang Ina at sa Hari, ang pag-amin ng kanyang Ina ng katotohanan, ang pag-alis nila pagkatapos pumunta ng grupo nila sa Laguna, at ang pagdating nila roon sa Denmark."Prinsesa ka," Marco said, again. He sounded dazed, like he had just woken up from a rather strange dream and he wasn't quite sure what to make of it.Muli, tumango si Louise.Marco was quiet for a few as he was in his own thoughts. "E, yang kasama mo, ano yan, Prinsipe?" Inginuso nito ang Lieutenant Commander na nakaupo sa mahabang couch, nakatingin sa kanila rito sa ibaba ng hagdan."Hindi. Lieutenant Commander yan ng Danish Navy at Navy SEAL. Bantay ko," sagot niya."Isa lang ang bantay mo?"Kung puwede nga na isang lang an
"Your Highness. . ."Nilingon ni Louise ang Lieutenant Commander sa likod. Kapapasok lang nila rito sa bahay na inuupuahan nila noon. Ang bahay na ito ay binili na ng kanyang Lolo sa may-ari nito bago sila umalis. Dito siya lumaki kaya gusto ng Lolo niya na kapag uuwi siya rito ay makikita niya pa rin ang bahay na kinalakihan."Louise," she immediately corrected him. Ayaw niyang maging pormal ito ngayon. Wala sila Denmark. Ayos lang naman iyon, di ba? "Just Louise."Lieutenant Commander David Nielsen stared at her for a moment, and then nodded. "Anong oras tayo pupunta sa boyfriend mo?"She blinked at him. "Ha?" Of course she heart it clearly, hindi niya lang alam ang isasagot. She was pretty sure na bantay sarado siya nito dahil iyon ang ibinilin ni Yasmin sa Lieutenant Commander kahapon. Hindi raw siya puwede umalis nang hindi ito kasama.Dapat ba niya sabihin dito ang totoong dahilan kung bakit silang dalawa narito?Hindi puwede. Nasa rule iyon ng samahan nila. Kailan man ay hindi
"Danish royals don't reveal a new baby's name until her or his christening ceremony. Danish are also traditional baby naming ceremonies."Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Iyan ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ni Louise bahang nandito siya sa kanyang Etiquette Class kay Miss Anna.Hindi niya magawang mag-focus sa mga itinuturo ng kanyang guro dahil sa kaiisip sa mga kaibigan niya na sasabak sa misyon. Hindi niya hahayaan na pumunta sa misyon ang mga iyon na wala siya. Kailangan niyang umuwi."When Prince Octavio and Princess Victoria of Denmark welcomed a baby daughter in 1990, they followed this protocol and announced her name to be Olga Marguerite Francoise Marie during her christening service," pagpapatuloy ni Miss Anna.Alam ni Louise sa sarili niyang nangako siya sa kanyang Ina na hindi na babalik pa sa samahan nila. Oo, gagawin niya iyon. Pero hindi niya basta puwede pabayaan na lang ang mga kaibigan. Kailangan niya umuwi ng Pilipinas. Kailangan siya ng mga kaibigan niya.
"You're awake."Thyra didn't answer. "The dinner is about to serve. Go, get ready."She nodded and quickly got out of the bed wincing lightly, holding a comforter to hide her body. She walked to the bathroom and quietly closed the door, before locking it.Humarap siya sa salamin. Noong mga bata pa sila nina Yasmin, Wanda, at Olga, siya ang pinakapalaban at ang matapang. Si Olga ang maldita at pasaway. Si Yasmin naman ang pinakamabait at si Wanda naman ang pinakamaintindihin at maaasahan. Pero nasaan na ang palaban at matapang na Thyra na iyon ngayon? This woman in front of the mirror is a pathetic one. This isn't the Princess Thyra of Denmark. This isn't her. . .She removed the comforter to take a shower. Once she was done, she smoothed down a print-sized red Carolina Herrera coat. Tinakpan niya ng makeup ang bakas ng sampal ng asawa niya. She used to do that, sanay na sanay na siya gawin iyon. Sa palasyo ng Morocco, kapag sinasaktan siya ng asawa niya at nagkakaroon iyon ng pasa ay
Minutes or hours later, Louise was completely unsure. The pain in her chest had subsided and she could actually think. Her thoughts resurfaced and she opened her eyes, trying to drink in her environment.Naalala niya ang nangyari kanina. Bago magsimula ang karera nilang dalawa ni Olga ay nahihirapan siya huminga. At sa gitna ng karera nila ay hindi na niya talaga kinaya at napabitaw na sa tali. Boses ni Lieutenant Commander David Nielsen ang huli niyang narinig bago siya mawalan ng malay. Sinalo siya nito mula sa pagkahulog sa kabayo?Inilibot ni Louise ang paningin. She was on a bed somewhere. . ."Oh, finally, you're awake," said Olga, rolling her eyes. "You've been out in the middle of our race. Do you realize how much of a waste of time that was for me?"Hindi agad nakapag-react si Louise sa sinabi ni Olga. Hindi niya inaasahan na pagmulat niya ay si Olga ang bubungad sa kanya."Olga," si Yasmin.Olga shrugged and shifted her gaze to Yasmin. "What?""Don't start. Please," nakiki-u
Katulad nang ipinagtataka ni Louise, ganoon din ang ipinagtataka ng Aunt Victoria at Uncle Octavio niya—Kung paano raw nakapasok ang lalaking iyon sa palasyo.Hindi rin alam ni Louise. Hindi niya talaga alam. Kataka-taka naman na hindi man lang nakita ng mga guwardya na nagbabantay roon sa labas ng palasyo ang lalaki na nagtangka sa kanya. Wala raw lumalabas sa palasyo ng mga oras na iyon.Buong gabi ay inisip ni Louise kung paano iyon nangyari. Hindi siya nakatulog.Wore a Chambray midi skirts and white bell sleeved shirt with a black belt, Louise slipped on the black over-the-knee boots. Ngayon ang Horse Parade. Ngayon din ang karera nilang dalawa ni Olga.Her cousin Olga was growing spoiled, she could tell. Hindi ito sanay na hindi pinagbibigyan sa gusto. Kung anong gusto nito ay iyon dapat ang masunod. At kung gusto nito na magkarera sila, sige, pagbibigyan niya ito.Louise grabbed her suede hat and went outside. Sergeant Precilla Williams curtsied when she saw her.Habang tinatah