Pumasok siya sa banyo. Gulong gulo ang isipan niya. Ano nga ba ang gagawin niya, kung sakaling mainlove si Dahlia kay Richmond? mapipigilan niya kaya ito?Habang nagtotoothbrush siya, nakatitig siya sa salamin.'Ang gwapo ko naman. Gusto kaya ako ni Dahlia? paano kung wala? paano kung nakikisama lang siya sa kin?'Naghilamos siya pagkatapos magsipilyo. Tuminhin ulit siya sa salamin."Dahlia, gusto kita, gusto mo rin ba ako?" nagpapraktis siya habang nakatingin sa salamin."Parang napakayabang ko naman.. ito kaya, Hey, i like you! alam kong may gusto ka rin sakin. Naku, para naman akong namimilit nito. "Dahlia, hmm hai naku, bahala na nga!"Paglabas niya ng banyo, nakita niya si Dahlia na pangiti ngiti habang may kausap sa phone. Maya maya pa, niyakap nito ang cellphone at nagniningning ang mata na tumingin sa kisame.Ni hindi man lang nito napansin ang kanyang presensiya."Sinong kausap mo?" tanong niya dito.Ibinaba ng babae ang cellphone sa side table, saka ibinuka ang kumot. "mahig
"Kailangan ng healthy life style Harvy. Iwasan muna ang bar hopping para makaias sa alak at mga pulutan. Baka maagang mabiyuda si Dahlia kapag hindi ka nagtino," sabi ni Doc Roman sa kanya. Nakaupo sila sa harapang upuan sa harap ng lamesa ng doctor."Ano pa ang mga bawal doc?" tanong ni Dahlia."Ang pagkaing maaalat at mamantika. Umiwas ka na rin sa maraming sugar. Baka mag aya pa ang BP mo ng ibang sakit." biro ni doc."Pwede pala yun doc, kahit bata pa ako?" sabi niya na namamangha."Kahit minors, inaatake na rin sa puso." sagot ni doc."Sa bagay, kailangan ko lang ng maalagang asawa," sabay kindat niya kay Dahlia."Magpakabait ka na lang," sagot ng asawa niya sa kanya."Yung mga reseta, wag nyong kalilimutan. Hindi pa yan maintenance, pero kapag hindi nagbago ang kondisyon mo, magkaka maintenance ka na. So far naman, walang problema sa sugar at createnine mo. Maayos naman.""Salamat doc," tumayo na silang mag asawa at nakipagkamay sa doctor, "bata pa lang ako, kayo na ang doctor k
Katatapos lang nilang maghapunan. Nagbihis agad siya ng pantulog, ngunit hindi muna siya hihiga. Napansin din siguro ng kanyang ama na mukhang may LQ sila ni Harvy, subalit hindi na ito nagtanong. Si Lolo Harry naman daw ay maagang nakatulog, kaya tatlo lang silang nagsabay sabay sa pagkain.Bumaba siya ng kusina, kinuha ang thumbler niya, saka tinimplahan ng kape at nilagyan ng yelo. Dala dala niya ang libro at cellphone. Magbabasa muna siya. Sa garden siya tatambay,safe naman doon dahil napapalibutan ito ng steel matting na stainless hanggang taas. May bubong lang sa loob para pahingahan.Inilagay niya sa tenga ang kanyang earpods at nagpatugtog habang nagbabasa. Naiinis pa rin siya kay Harvy, kaya hahayaan niya lang ito. Hindi niya ito maintindihan, as if naman siya lang mag isa ang gagawa ng bata. Puro pagpapaputok na lang ang alam ng asawa.Naindak indak pa siya habang nakaupo at nagbabasa. Takot na takot siya ng may humila sa paa niya simula sa ilalim ng upuan."Aaah!!! aswang!"
Masuyo ang paghalik niya sa asawa habang nakahiga ito sa couch. Unti unti niyang ibinaba ang halik sa leeg ng babae, at pinaliguan niya ng halik, pati ang punong tenga ng asawa niya.Humahaplos ang kanyang mga palad sa balat ni Dahlia. Sinapo ng kanyang mga kamay ang ulo ng babae, saka muling hinalikan ito sa labi."Manatili ka lang sa posisyon mo, akong bahala sayo," bulong niya dito.Muli niyang pinababa ang kanyang mga labi, patungo sa leeg nito, pababa sa balikat. Sinigurado niya na wala siyang makakaligtaang bahagi ng balat ni Dahlia. Iniyakap niya ang mga braso sa likuran ng babae, bago tuluyang sinakop ng mga labi niya ang dibdib ng asawa. Masuyo lang ang pagsupsup niya sa mga nipple nito, dahil alam niyang maselan pa iyon dahil sa pag angkin niya noong nakaraang gabi. Hindi niya ito basta binitiwan. Inalis niya ang pagkakayakap sa babae, saka nilamas lamas niya ang mga s**o nito. Abala ang kanyang mga palad, habang abala din ang kanyang bibig. Gusto niyang ipadama sa asawa niy
"Wala ka talagang kwentang anak!" lumipad ang palad ng kanyang ama sa kanyang pisngi."Da--dadddy---" gulat na gulat siyang bumalandra sa sahig, "ba--bakit po?""Anong bakit po na gaga ka ha? ang sabi mo sa amin, ikaw ang bahala sa amin ng mommy mo, na iaangat mo ang negosyo natin, pero anong nangyari ngayon ha? lahat na ng arte ginawa mo, nagpagahasa ka pa nga hindi ba? naglaslas kang gaga ka, pero parang hiwa lang naman ng ball pen ang ginawa mo, kung hindi pa ako ang lumaslas ng pulso mo, hindi pa matatahi yan!""Ginagawan ko naman po ng paraan ang lahat," sagot niya."Alam mo Audrey, sa panahon ngayon, ang kailangan mo ay gumawa ng masama. Dahil kung hindi, hindi mo makukuha ang kagustuhan mo!""A--ano pong ibig niyong sabihin?" naguguluhan siya sa kanyang ama."Audrey, napaka bobo mo bang talaga? simple lang, alisin mo sa landas mo si Dahlia!""Paanong alisin po?""Patayin mo siya!""Hi--hindi ko po kayang pumatay daddy," tutol niya sa kagustuhan nito."Hindi mo papatayin, ipapap
Nakahiga lang siya sa kama, ilang araw na. Nakokonsensiya siya sa nangyari sa mommy niya, pero hindi niya akalain na may kalaguyo pala ito na ipinapatay din ng tatay niya, doon inilibing ang mommy niya kasama ng lalaki nito. Ilang araw na siyang hindi mapakali. Hindi niya sinasagot ang tawag ni Richmond, at hindi niya rin maisipang tawagan si Harvy. Pakiramdam niya ay nasa paligid niya lang ang mommy niya at anumang oras ay sasakalin siya. Hindi siya nakakatulog at nakakakain.Ang mga yabag mula sa labas, ang nagpahumindig ng kanyang nararamdaman. Bumukas ang pinto ng kanyang kwarto. Madilim dito, at tanging liwanag lang na nagmumula sa ilaw nila sa likod ang liwanag na tumatanglaw sa kanya. May aninong pumasok, isinara ang pinto, pakinig din niya ng maglocked ito. Natakot siya, hinawakan niya ng mahigpit ang kumot niya. Naramdaman niyang mula sa ilalim ng kumot, gumapang ang kamay ng taong iyon. Humalimuyak ang amoy ng alak sa kanyang kwarto. Napabalikwas siya ng bangon."Da--daddy,"
Dumungaw si Audrey sa pintuan ng kanilang opisina. "Hi!! I'm back!" sabi nito sabay pasok sa loob. "Pasensiya na kayo, nagkasakit ako eh, pero pangako, babangon ako at aayusin ang buhay ko." Napatingin siya sa babae na waring hindi makapaniwala, "may lagnat ka?" "Grabe ka naman Dahlia, wala naman, sabi naman ni Harvy na tatlong taon naman ang hihintayin namin bago matapos ang usapan niyo, so napagdisisyunan kong maging mabuti na lang sa loob ng ilang taon hindi ba? nasaan ba si Harvy?" "May meeting siya ngayon," sagot niya saka itinuloy ang ginagawa. "May napapansin lang ako, parang hindi ko nakikita ang daddy mo at si lolo?" tanong nito sa kanya. "Balita ko may farm na daw sila sa Baguio?" "Ang lakas naman ng radar mo. Oo, yun ang inaasikaso nila." "Sana, makapunta tayo dun minsan, team building ba." Nagulat siya sa sinabi nito. Sigurado ba siyang si Audrey talaga ito? "Anong nangyayari sayo? nasapian ka ba?" "Haist.. alam mo Dahlia, iniwan kami ng mommy ko, sumama na siya s
All set na ang pagpunta nilang Baguio. Nakapag file na siya ng leave. Umalis naman ang asawa niya para icheck ang ibang warehouse. Hindi niya inaasahang pupuntahan siya ni Audrey ng araw na iyon."Totoo bang pupunta ka ng Baguio?" maarteng tanong nito sa kanya."Bukas ng tanghali, bakit?" hindi na niya tinapunan pa ng tingin ang babaeng yun."Ibili mo naman ako ng strawberry jam," malambing na sabi nito sa kanya. Nitong mga nakaraang araw, parang may kakaiba sa babaeng ito."Hindi ako mamamasyal dun!""Sige na naman.. hindi mo naman ako isasama doon.""Sa team building, pwede ka na dun.""Sige na, please naman Dahlia, favorite din kasi ng daddy ko yun.""Oh, sige, para magtigil ka.""Salamat Dahlia, sige, babalik na ko sa trabaho ko, bye.." lumaabas na ito ng opisina nila."Ano bang iniaarte ng babaeng yun, parang abnormal, hindi ako sanay, kinikilabutan ako.. hoooh!" kinuskos niya ang kanyang mga braso.Naninindig ang balahibo niya kay Audrey. Parang hindi ito ang babaeng kakilala ni
Nakita na ni Harvy ang papalapit na sasakyan, malamang, si Richmond iyon."Medic!!! get ready," ibinaba agad nila ang stretcher. Ang bilis ng takbo nito, na halos sa harapan na nila magpreno.Tumalon na ito sa drivers seat at nagmamadling pumunta sa likod ng pick up."Dito ko siya inilagay para mabilis.. Apat na minuto na simula nung saksakan namin siya ng gamot," sabi nito.Agad inasikaso ng mga Medic ang lolo niya. "Dadalhin na namin sa ospital si lolo, Harvy," paalam ni Arvin "mag iingat kayo.""Salamat pare.." paalam niya kay Arvin. "bahala ka na kay lolo.."Pag alis ni Arvin, agad niyang binalingan si Richmond. "Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sayo o ano.""Wag ka munang magpasalamat, wala pa si Dahlia." awat nito sa kanya."Bakit mo kinuha si Dahlia?" tanong niya."Tumawag sakin si Audrey na nalocate niyo na sila. Papatayin na daw nila si lolo, kaya inoffer ko ang bahay namin dito. Nakita ko ang kalunos lunos na kalagayan ng matanda. Hindi ako pwedeng magsabi kahit kanino,
Sinagot agad niya ang tawag ni Richmond. Gakit na galit siya sa lalaki."Mahal.." tinig iyon ng asawa niya."Mahal!! kumusta ka na? okay ka lang ba? hindi ka ba sinaktan ni.. Richmond?" tanong niya kay Dahlia."Hi--hindi. Si lolo talaga ang gusto niyang tulungan.. kaya niya ako kinuha.." sabi nito."Ka--kasama mo si lolo?" tanong niya."Oo mahal.. malaki na ang ipinag iba niya ngayon. kumpara noong bago pa lang kami nagkita. Nabibihisan at napapakain ko siya ng maayos..""Sana sinabi niya na...""Mahal, please. Natatakot siyang patayin nina Audrey si lolo. Siya ang nagligtas kay lolo kung tutuusin.""Kasabwat siya nina Audrey!""Hindi.. pinangalagaan niya lang si lolo. Malaki ang utang na loob natin sa kanya Harvy. Wag mo siyang pagsalitaan ng hindi maganda, dahil hindi mo alam ang sakripisyo niya maprotektahan lang kami ni lolo Harry.""Nasaan kayo?" hindi na siya nakipagtalo dito."Bubuksan ko ang gps ng phone niya, itrace niyo na lang. Plano na niya kaming itakas ngayon.. kasi-- ma
"Hoy Richmond!", Tawag ni Audrey sa lalaki, "Anong kalokohan ang ginagawa mo ha? papatayin ko na yang Dahlia na yan, alam mo namang kating kati na ang kamay ko para sakalin siya!""Gusto mo, para patas, one on one kayo?" tanong ni Richmond sa kanya.Napatda si Audrey sa sinabi nito. Wala siyang panama sa babaeng iyon, dahil black belter iyon sa karate. "Ba-bakit one on one""Ang yabang mo kasi, akala mo naman kung makapagsabi ka dyan, kayang kaya mo yung tao!""Gusto mo, patayin ko siya, ngayon din?" masama ang tingin niya dito."Subukan mo lang!" hinawakan ni Richmond ang panga niya, "wag na wag mong kakantiin ni dulo ng buhok ni Dahlia! kung ayaw mong mamatay kayo ng tatay mong kakantutan mo gabi gabi!"Nagulantang siya sa sinabi ni Richmond.. "Pa--paano mo nalaman?""Ang lakas mong humalinghing! Di ka ba nadidiri na ginagang bang ka ng tropa ng tatay mo? Aoat silang pinapaligaya mo ng sabay sabay! napakagaling mo Audrey!" Saka siya iniwanan ng lalaki.Naalala niya, nag inuman sila
Iminulat niya ang kanyang mga mata. Wala na siya sa sasakyan. Nasa kwarto siya. Bigla aiyang tumayo, at napansing iba ang suot niyang damit. Pati panloob niya ay iba.Bigla siyang nagpanic, at naalala ang pambababoy ng lalaking iyon sa kanya. Tumayo siya para puntahan ang pinto. Doon lang niya napansin ang kadena sa kanyang paa.Sumilip siya sa bintana, madilim na, mataas ang pader. Napaluha siya sa isiping iyon. Marahil ay hinahanap na siya ng asawa niya. Ngayon, binaboy pa siya ng lalaking ito.Nagmamadali siyang bumalik sa kama, ng marinig ang mga yabag na nanggagaling sa labas. Palakas iyon ng palakas. Nakita pa niya ang anino sa siwang ng pintuan.Bumukas iyon, at iniluwa ang lalaking nakangiti, may dalang tray. Binato niya ito ng unan."Hayup ka!! pinagkatiwalaan kita! Ganito lang ang gagawin mo sakin!" iyak siya ng iyak. Balewala naman ito sa lalaki. Ngumiti pa rin ito sa kanya."Kumain ka na. Mahaba haba ang biyahe kanina," inilapag nito sa lamesa ang dalang pagkain."Pakawala
Nakasalubong niya sa hallway ng condo si Arvin, nagulat pa ito at naroroon siya. Agad niya itong sinugod at sinuntok ng isa, na ikinabigla nito. "Ba--bakit?" agad pumagitna ang mga naroroon "anong problema mo par? bakit ka basta mananakit?" tanong nito sa kanya at poporma na susugod, "gago ka ba?" "Ilabas mo ang asawa ko, hayup ka!" sigaw niya dito. "Mas hayup ka! bakit ko naman itatago ang asawa mo? Tigilan mo ko sa kapraningan mo Harvy ha! ganitong nabubwesit ako at nawawala ang phone ko, wag kang patanga tanag dyan!? bulyaw nito sa kanya. Natigilan siya sa sinabi nito, "mna--nawawala din ang- phone mo?" parang natauhan siya sa sinabi nito. "Oo! saka bakit mo hahanapin ang asawa mo sakin? eh wala naman akong gusto dun? putang ina mo, ang sakit ha!" saka ito gumanti sa kanya. Hindi na siya lumaban pa. "Pa--pasensiya ka na pare.. may sumundo kasi sa asawa ko eh. Akala ko, ikaw.. Kasi, sumagot naman si Richmond sakin kanina, ikaw ang hindi." "Baka siya ang kumuha sa asawa mo. Pa
Kakalabas niya lang ng building ng mamataan niyang parating ang isang sasakyan at tumigil sa harapan niya. Nagbaba ito ng bintana at binati siya."Ipinapasundo ka ni Harvy, hindi ka daw kasi niya makontak, nakita na daw nila si lolo." anito sa kanya."Talaga?" gulat na gulat siya, maaari ngang natagpuan na si lolo."Oo, pinapasunod ka sa lugar, buhay daw siya.""Salamat," bubuksan na sana niya ang passenger seat sa harap, pero pinigilan siya nito."May mga prutas kasi dito at box," nasilip niyang meron nga, " sa likuran ka na lang. Makakapag usap din naman tayo kahit nandun ka.""Ah, sige, gusto ko nga doon at makakapagpahinga ako." nakangiti niyang sagot dito. " bakit ka nakamask?""Inatake ako ng allergic rhynitis. Oh, handa ka na ba?" tanong nito."Sige, tara na" nginitian niya pa ito, "tatawagan ko lang ang asawa ko."Dial siya ng dial, hindi man lang magring ang phone ni Harvy, kaya nagtataka siya. "Wag ka ng magtaka, baka nawalan ng signal dun, ang alam ko, ipinaputol muna ang
Wala pa ring progress sa pagkawala ni Lolo Harry. Si Dahlia ang bumalik sa opisina, at siya ay naiwan sa bahay kasama ng mga magulang.Hindi niya rin kayang magfocus sa pagtatrabaho, mabuti na lang at maaasahan ang asawa niya. Ito ang sumasalo ng lahat para sa kanya. Kalahati ng buhay niya ay nakasalalay sa babaeNag uusap silang mag anak, ng dumating sina Richmond at Arvin. Bumati sila sa kanila saka naupo."May progress na ba sa pagkawala ni lolo?" tanong ni Arvin."Wala pa nga eh. Ang hirap kausap nina Audrey." sagot niya."Richmond, ilabas mo na ang envelope," sabi ni Arvin kay Richmond."Anong envelope?" tanong niya sa mga ito."Ito ang---" biglang tumigil sa oagsasalita su Richmond, saka tumayo, "ano to?" kinuha ang isang bagay na nakasaksak sa outlet, "camera!""Patingin nga?" inagaw niya kay Richmond ang hawak nito, "oo nga no! kaya pala alam niya ang mga ginagawa namin.""Masyado ng matalino si Audrey," sabi ni John, "sir, pakihanap ng sa buong bahay kung saan pa may ganito."
"Takot na takot ka ah!" tawa ngbtawa ang nasa kabilang linya."Audrey, nasaan si lolo?" tanong niya. Naglapitan sina Harvy sa kanya."Relax lang, ikaw naman, nagmamadali ka agad," napataltak pa ito."Ibalik mo na siya! may sakit naman siya, maawa ka sa kanya!" umiiyak niyang sabi, "wag na si lolo, sana ako na lang, kung galit ka sakin.""Galit? hindi ako galit sayo Dahlia, muhing muhi ako sayo!" bulyaw nito sa kabilang linya. "kasalanan mo ang lahat! masaya sana kami ngayon, kung hindi dahil sayo!""Alam kong kasalanan ko, kaya ako na lang.. pabayaan mo na si lolo.""Ano ako? baliw? eh ito ngang matandang ito ang may kagagawan ng lahat eh.""Ibibigay naman namin ang gusto mo, pakawalan mo lang siya.""Kailangang ibigay niyo! kaya nga kidnap for ransom ito hindi ba? Ikaw, ginagawa mo na naman akong tanga!""Audrey please...""Audrey please!" panggagaya nito sa kanya, "matapang ka hindi ba? mayabang ka pa! asan na ang tapang at yabang mo ngayon? uuuh.. wala na.. kawawa naman." nawala na
"Tama, sinasabi na nga ba, at sina Audrey ang may pakana nito!" inis na inis si Dahlia habang nakaupo sa loob ng kotse. "Unang kita ko pa lang sa babaeng iyon, iba na ang kutob ko.""Sana nga, naniwala na lang ako sayo," sabi ni Harvy sa kanya."Wag mo ng sisihin ang sarili mo. Dapat talaga, mapuntahan ang bahay ng mga yan. Kakalbuhin ko talaga yan kapag nakita ko."Pero ramdam niya ang guilt sa kanyang puso. Parang hindi niya kakayanin kung may mangyaring masama sa kanyang lolo. Hindi niya ata kakayanin yun, na mapahamak ito dahil sa kapabayaan niya."Ako man, ganyan din ang iniisip ko," malungkot na sabi ni John, "hindi maaaring mapahamak si daddy. Talagang hindi ko kakayanin. Siya lang ang mag isang nagpalaki sa akin.""Honey, makikita din natin si daddy, magpray lang tayo," alo ni Alma kay John "wag kang mag isip ng masama.""Sorry honey, pinagtatawanan pa kita, yun pala, tama ka." sabi ng daddy niya sa kanyang mommy."Sssh, okay lang yan. Wag mong sisihin ang sarili mo." awat ng