POV: Harvy'Anong inaarte nito?' tanong niya sa isipan, "kanina namang kausap ito ni lolo, okay naman siya.Nakashades pa talaga ang babaeng ito. Teka nga sakin....' "puusssaaaa!!!" sabay preno niya.Aba, ang babae, nakataas ang paa. Akala niya natutulog ito, gising pala."What?" tanong nito sa kanya.'Ang mga babae talaga, parang panahon, hindi malaman kung anong timpla.'Nag iisip siya hanggang sa pupuntahan nila, kung ano ang ginawa niyang mali. Ayaw naman niya itong tanungin. Basta na siya bumaba, iniwanan na niya ito at pumasok ng diretso sa loob ng coutier."Sir.. good to see you po. nasaan po si ma'am?""Nasa labas. Papasok na rin yun, nasaan na yung ipifit ko?""This way po sir" sabi nito. Umakyat sila ng hagdan papasok sa isang kwarto.Narinig na rin niya ang pagpasok ng babae. May nag assist na dito. Napatawa pa siya ng tanungin ito kung para sa debut ang kakailanganin nitong gown."Sir, alin po ang gusto ninyong itry? isang design per coat lang po kami. Kaya bawat naririto
POV: AudreyPabalik balik siya sa loob ng kanyang kwarto, nag iisip na siya kung paano makakaganti, ng marinig niya ang yabag mula sa labas ng kanyang kawarto. Marahas ang pagkakabukas ng pinto. Pumasok ang kanyang mga magulang. Masyadong mabilis ang pangyayari at hindi niya napaghandaan ang pagsugod ng ama, sinampal siya nito. Bumalandra siya sa sahig."Tonta ka talaga! Ano itong kumakalat online na nakipagbardagulan ka tapos natalo ka! Napakalampa mo talga. Matapos mong mag umpisa ng away tutulugan mo lang ang kalaban mo!: galit na galit ang ama sa kanya."Pe-- pero daddy.. lasing lang ako nun." mangiyak ngiyak niyang sabi dito."Bakit ito ang inuuna mo ha? Akala ko ba ikaw ang pakakasalan ni Harvy? Bakit balita namin, ang pakakasalan niya ay yung anak ni Donald na driver ni Don Harry?""Daddy, may usapan na naman kami ni Harvy, ididivorce niya rin naman si Dahlia pagkalipas ng tatlong taon. Kukunin nya lang ang mana na para sa kanya.""Bakit hindi mo agad ito sinabi sa amin para na
POV: DahliaAng intense ng nararamdaman niya ng ihatid ni Harvy palabas ng lugar na iyon si Audrey. Malamang, magtataxi siya pag uwi."Ma'am, okay lang po ba kayo?" tanong ng babaeng nag aassist sa kanya."Okay lang ako," tumalikod siya dito para alisin ang zipper ng kanyang suot na gown."Kilala sa fashion industry si Audrey na war freak," sabi sa kanya ng assistant "naging modelo na namin siya isang beses at hindi na namin ulit siya kinuha. May pinag aralan naman, pero ang attitude parang squatter.""Hindi ko rin alam kung bakit ako ang pakakasalan ni Harvy, yun naman ang nobya niya.""Mas bagay naman kayo ni sir, ma'am. Parang magiging impiyerno lang ang buhay ni sir doon sa babaeng yun. Napanood nga namin sa internet ang karate niyong dalawa, isang tira niyo lang, natumba na siya.""Ayoko naman sanang patulan kasi nga, nobya naman talaga siya," isinuot na niya ang kanyang damit, "kaso pinoprovoke nya ko.""Mabuti na sa kanya yun ma'am, nakakita siya ng katapat.""Sige, mukhang mag
POV: Harvy Hindi siya nakapgsalita sa tanong ni Dahlia. Kahit siya, hindi niya maintindihan ang sarili niya kung bakit parang gustong gusto niya si Audrey. Mabait naman si Audrey, medyo selosa lang ito. Isa pa, may pagiging gastador. Hindi naman ito humihingi sa kanya, subalit pakiramdam niya ay obligado siyang ibigay dito ang lahat na nanaisin nito. Mahilig bumili ng mamahaling gamit si Audrey, pero feeling niya, namimili lang ito ng bagay sa sariling style.Sa sitwasyon niya, na obligado siyang magpakasal kay Dahlia, pero nangako naman siya ng kasal kay Audrey, mas lalo niyang naisip na, kawawa si Audrey sa sitwasyon."Nagka boyfriend ka na ba?" balik tanong niya dito."Hindi pa.""Hindi mo ako maiintindihan kung ganun."Bakit naman?""Hindi mo pa naexperienced magkalovelife kaya ka ganyan magsalita. Kapag dumating ang oras na makilala mo na ang taong para sayo, maiintindihan mo na ko.""May mga bagay naman akong naoobserve dahil nagkaroon din naman ng lovelife ang mga kaibigan ko.
POV: DahliaHinila siya ni Harvy sa dance floor. Inilagay nito ang kanyang mga kamay sa balikat ng lalaki, saka ito humawak sa baywang niya. Randam niya ang init ng palad nito na nakadampi sa kanyang balat.Sa lamesa nila siya nakatingin. Ayaw niyang tingnan ang lalaki."Saan ka ba nakatingin?" tanong nito sa kanya."Sa lamesa natin, baka mawala yung inumin natin. Mahal pa naman yun." pagsisinungaling niya, pero ang totoo, hindi niya matagalan ang nakakapasong tingin ng lalaki."Hindi mawawala yan," ngumiti ito, "kumusta yung sayaw mo kanina? mukhang nag enjoy ka.""Sobra. Pag nagbabar kami ni Ami, mostly inom lang kami, hindi kasi marunong sumayaw yun."Isang minuto pa ang lumipas, inaya na siyang umupo ng lalaki."Halika na, ubusin natin ang alak.""Tara.." nauna pa siyang tumakbo sa lamesa."Para sa atin" itinaas ni Harvy ang baso matapos salinan."Yes, despidida sa ating dalawa!" itinaas din niya ang kanyang baso."Oi, oi, oi, oi," sigawan ng mga nasa bar counter."Ano yun?" tanon
POV: HarvyTitig na titig siya sa babae na umiinom ng alak. Hindi niya akalaing napakalakas pala nitong uminom. Hindi umabot ng isang minuto, naubos nito ang dalawampung shot glass na alak.Hiyawan ang mga tao sa paligid, lalo na ang mga kalalakihan na kuta niya ang titig sa babae. Wala itong ipinaretoke sa katawan, kaya natural ang ganda nito. Ang oagka jolly nito at pagsakay sa mga jokes ang lalong nagpaganda ng tingin niya sa babae.Medyo nakoconfuse na siya sa sarili niya, kung bakit may malisya niya na itong tingnan, samantalang parang nakababatang kapatid na lang niya ito.Nagiguilty tuloy siya na parang pinagnanasahan niya ito. Ang alam niyang spot nito sa puso niya ay pagtingin lamang ng isang kuya.Noong dumating ito sa kanila, hindi pa ito nag aaral, madalas silang magkalaro. Kahit larong pambabae, okay lang sa kanya. Natuwa pa siya dito, habang lumalaki, ay napapagkamalan silang magkapatid.Ngunit bago ito makatapos ng kolehiyo, biglang Harvy na lang ang tawag nito sa kanya
Naramdaman niya na gising na ang katabi niya, kakagaling lang niyang banyo. Nagulat ito marahil na may katabi ito. Naramdaman niya ang paglayo nito sa kanya, subalit hinila niya ito patalikod sa kanya."Saan ka pupunta?" tanong niya, "tinulugan mo ako kagabi." saka niya pinagapang ang kanyang mga kamay sa dibdib nito.""A--anong nangyari?" tanong nito, "bakit tayo.. paano tayo humantong sa ganito?""Bakit? wala ka bang maalala?""Wa--wala..""Halika nga dito," niyakap niya ang lalaki saka ikiniskis sa may pwetan ng dalaga ang kanyang alagang kanina pa nagagalit. "Gusto mo ba ulitin natin ang ginawa natin kagabi?""A--anong ginawa?naguguluhan ako.."Hinawakan niya ang kaliwang hita ng babae, saka itinaas, unti unti niyang ipinasok ang kanyang kargada sa kabibe ni Dahlia."AAH.." napaungol na lang ang babae."Ito ang hinihintay ko.. ang makita kita, na inaangkin ko.." Bulong niya sa babae. Saka siya guumalaw galaw habang hawak ang hita ng babae.. "Masarap ba to??" mapang akit niyang tan
Hundi niya maisio kung ano ang nasa isip ni Dahlia. Minabuti na lang niyang manahimik. "Anong oras ba tayo aalis mamaya?" tanong nito. Humarap na ang babae sa kanya. Nag umpisa na rin itong kumain.Parang hindi niya naiintindihan ang tanong nito. Nakatingin lang siya sa mga labi ng babae. Nagsasalita ito ng nagsasalita pero parang hindi niya naririnig. Bumaba ang tingin niya sa katawan nito. Ang kinis."Harvy?!! Harvy!!" nag snap pa ito sa mukha niya."Oih, ano yun?" natigil siya sa pag iimagine ng kung ano ano."Nasaan ba kasi ang isipan mo? kinakausap kita, lumilipad ata ang iyong isipan.""Hindi naman.. wala naman. Ano nga ulit yun?""Sabi ko, anong iras ba tayo aalis?""Around seven daw ang umpisa ng party, mga 6pm siguro tayo umalis.""I think, dapat 5:30 tayo umalis. Nakakahiya naman na tayo ang may paevent tapos tayo yung late hindi ba?""Sa bagay.. tama ka. Maghahire ka pa ba ng make up artist?""Hindi na. Ang mahal na ng bayad sa mga ganyan ngayon. Kaya ko naman.""Magpafina
Nakita na ni Harvy ang papalapit na sasakyan, malamang, si Richmond iyon."Medic!!! get ready," ibinaba agad nila ang stretcher. Ang bilis ng takbo nito, na halos sa harapan na nila magpreno.Tumalon na ito sa drivers seat at nagmamadling pumunta sa likod ng pick up."Dito ko siya inilagay para mabilis.. Apat na minuto na simula nung saksakan namin siya ng gamot," sabi nito.Agad inasikaso ng mga Medic ang lolo niya. "Dadalhin na namin sa ospital si lolo, Harvy," paalam ni Arvin "mag iingat kayo.""Salamat pare.." paalam niya kay Arvin. "bahala ka na kay lolo.."Pag alis ni Arvin, agad niyang binalingan si Richmond. "Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sayo o ano.""Wag ka munang magpasalamat, wala pa si Dahlia." awat nito sa kanya."Bakit mo kinuha si Dahlia?" tanong niya."Tumawag sakin si Audrey na nalocate niyo na sila. Papatayin na daw nila si lolo, kaya inoffer ko ang bahay namin dito. Nakita ko ang kalunos lunos na kalagayan ng matanda. Hindi ako pwedeng magsabi kahit kanino,
Sinagot agad niya ang tawag ni Richmond. Gakit na galit siya sa lalaki."Mahal.." tinig iyon ng asawa niya."Mahal!! kumusta ka na? okay ka lang ba? hindi ka ba sinaktan ni.. Richmond?" tanong niya kay Dahlia."Hi--hindi. Si lolo talaga ang gusto niyang tulungan.. kaya niya ako kinuha.." sabi nito."Ka--kasama mo si lolo?" tanong niya."Oo mahal.. malaki na ang ipinag iba niya ngayon. kumpara noong bago pa lang kami nagkita. Nabibihisan at napapakain ko siya ng maayos..""Sana sinabi niya na...""Mahal, please. Natatakot siyang patayin nina Audrey si lolo. Siya ang nagligtas kay lolo kung tutuusin.""Kasabwat siya nina Audrey!""Hindi.. pinangalagaan niya lang si lolo. Malaki ang utang na loob natin sa kanya Harvy. Wag mo siyang pagsalitaan ng hindi maganda, dahil hindi mo alam ang sakripisyo niya maprotektahan lang kami ni lolo Harry.""Nasaan kayo?" hindi na siya nakipagtalo dito."Bubuksan ko ang gps ng phone niya, itrace niyo na lang. Plano na niya kaming itakas ngayon.. kasi-- ma
"Hoy Richmond!", Tawag ni Audrey sa lalaki, "Anong kalokohan ang ginagawa mo ha? papatayin ko na yang Dahlia na yan, alam mo namang kating kati na ang kamay ko para sakalin siya!""Gusto mo, para patas, one on one kayo?" tanong ni Richmond sa kanya.Napatda si Audrey sa sinabi nito. Wala siyang panama sa babaeng iyon, dahil black belter iyon sa karate. "Ba-bakit one on one""Ang yabang mo kasi, akala mo naman kung makapagsabi ka dyan, kayang kaya mo yung tao!""Gusto mo, patayin ko siya, ngayon din?" masama ang tingin niya dito."Subukan mo lang!" hinawakan ni Richmond ang panga niya, "wag na wag mong kakantiin ni dulo ng buhok ni Dahlia! kung ayaw mong mamatay kayo ng tatay mong kakantutan mo gabi gabi!"Nagulantang siya sa sinabi ni Richmond.. "Pa--paano mo nalaman?""Ang lakas mong humalinghing! Di ka ba nadidiri na ginagang bang ka ng tropa ng tatay mo? Aoat silang pinapaligaya mo ng sabay sabay! napakagaling mo Audrey!" Saka siya iniwanan ng lalaki.Naalala niya, nag inuman sila
Iminulat niya ang kanyang mga mata. Wala na siya sa sasakyan. Nasa kwarto siya. Bigla aiyang tumayo, at napansing iba ang suot niyang damit. Pati panloob niya ay iba.Bigla siyang nagpanic, at naalala ang pambababoy ng lalaking iyon sa kanya. Tumayo siya para puntahan ang pinto. Doon lang niya napansin ang kadena sa kanyang paa.Sumilip siya sa bintana, madilim na, mataas ang pader. Napaluha siya sa isiping iyon. Marahil ay hinahanap na siya ng asawa niya. Ngayon, binaboy pa siya ng lalaking ito.Nagmamadali siyang bumalik sa kama, ng marinig ang mga yabag na nanggagaling sa labas. Palakas iyon ng palakas. Nakita pa niya ang anino sa siwang ng pintuan.Bumukas iyon, at iniluwa ang lalaking nakangiti, may dalang tray. Binato niya ito ng unan."Hayup ka!! pinagkatiwalaan kita! Ganito lang ang gagawin mo sakin!" iyak siya ng iyak. Balewala naman ito sa lalaki. Ngumiti pa rin ito sa kanya."Kumain ka na. Mahaba haba ang biyahe kanina," inilapag nito sa lamesa ang dalang pagkain."Pakawala
Nakasalubong niya sa hallway ng condo si Arvin, nagulat pa ito at naroroon siya. Agad niya itong sinugod at sinuntok ng isa, na ikinabigla nito. "Ba--bakit?" agad pumagitna ang mga naroroon "anong problema mo par? bakit ka basta mananakit?" tanong nito sa kanya at poporma na susugod, "gago ka ba?" "Ilabas mo ang asawa ko, hayup ka!" sigaw niya dito. "Mas hayup ka! bakit ko naman itatago ang asawa mo? Tigilan mo ko sa kapraningan mo Harvy ha! ganitong nabubwesit ako at nawawala ang phone ko, wag kang patanga tanag dyan!? bulyaw nito sa kanya. Natigilan siya sa sinabi nito, "mna--nawawala din ang- phone mo?" parang natauhan siya sa sinabi nito. "Oo! saka bakit mo hahanapin ang asawa mo sakin? eh wala naman akong gusto dun? putang ina mo, ang sakit ha!" saka ito gumanti sa kanya. Hindi na siya lumaban pa. "Pa--pasensiya ka na pare.. may sumundo kasi sa asawa ko eh. Akala ko, ikaw.. Kasi, sumagot naman si Richmond sakin kanina, ikaw ang hindi." "Baka siya ang kumuha sa asawa mo. Pa
Kakalabas niya lang ng building ng mamataan niyang parating ang isang sasakyan at tumigil sa harapan niya. Nagbaba ito ng bintana at binati siya."Ipinapasundo ka ni Harvy, hindi ka daw kasi niya makontak, nakita na daw nila si lolo." anito sa kanya."Talaga?" gulat na gulat siya, maaari ngang natagpuan na si lolo."Oo, pinapasunod ka sa lugar, buhay daw siya.""Salamat," bubuksan na sana niya ang passenger seat sa harap, pero pinigilan siya nito."May mga prutas kasi dito at box," nasilip niyang meron nga, " sa likuran ka na lang. Makakapag usap din naman tayo kahit nandun ka.""Ah, sige, gusto ko nga doon at makakapagpahinga ako." nakangiti niyang sagot dito. " bakit ka nakamask?""Inatake ako ng allergic rhynitis. Oh, handa ka na ba?" tanong nito."Sige, tara na" nginitian niya pa ito, "tatawagan ko lang ang asawa ko."Dial siya ng dial, hindi man lang magring ang phone ni Harvy, kaya nagtataka siya. "Wag ka ng magtaka, baka nawalan ng signal dun, ang alam ko, ipinaputol muna ang
Wala pa ring progress sa pagkawala ni Lolo Harry. Si Dahlia ang bumalik sa opisina, at siya ay naiwan sa bahay kasama ng mga magulang.Hindi niya rin kayang magfocus sa pagtatrabaho, mabuti na lang at maaasahan ang asawa niya. Ito ang sumasalo ng lahat para sa kanya. Kalahati ng buhay niya ay nakasalalay sa babaeNag uusap silang mag anak, ng dumating sina Richmond at Arvin. Bumati sila sa kanila saka naupo."May progress na ba sa pagkawala ni lolo?" tanong ni Arvin."Wala pa nga eh. Ang hirap kausap nina Audrey." sagot niya."Richmond, ilabas mo na ang envelope," sabi ni Arvin kay Richmond."Anong envelope?" tanong niya sa mga ito."Ito ang---" biglang tumigil sa oagsasalita su Richmond, saka tumayo, "ano to?" kinuha ang isang bagay na nakasaksak sa outlet, "camera!""Patingin nga?" inagaw niya kay Richmond ang hawak nito, "oo nga no! kaya pala alam niya ang mga ginagawa namin.""Masyado ng matalino si Audrey," sabi ni John, "sir, pakihanap ng sa buong bahay kung saan pa may ganito."
"Takot na takot ka ah!" tawa ngbtawa ang nasa kabilang linya."Audrey, nasaan si lolo?" tanong niya. Naglapitan sina Harvy sa kanya."Relax lang, ikaw naman, nagmamadali ka agad," napataltak pa ito."Ibalik mo na siya! may sakit naman siya, maawa ka sa kanya!" umiiyak niyang sabi, "wag na si lolo, sana ako na lang, kung galit ka sakin.""Galit? hindi ako galit sayo Dahlia, muhing muhi ako sayo!" bulyaw nito sa kabilang linya. "kasalanan mo ang lahat! masaya sana kami ngayon, kung hindi dahil sayo!""Alam kong kasalanan ko, kaya ako na lang.. pabayaan mo na si lolo.""Ano ako? baliw? eh ito ngang matandang ito ang may kagagawan ng lahat eh.""Ibibigay naman namin ang gusto mo, pakawalan mo lang siya.""Kailangang ibigay niyo! kaya nga kidnap for ransom ito hindi ba? Ikaw, ginagawa mo na naman akong tanga!""Audrey please...""Audrey please!" panggagaya nito sa kanya, "matapang ka hindi ba? mayabang ka pa! asan na ang tapang at yabang mo ngayon? uuuh.. wala na.. kawawa naman." nawala na
"Tama, sinasabi na nga ba, at sina Audrey ang may pakana nito!" inis na inis si Dahlia habang nakaupo sa loob ng kotse. "Unang kita ko pa lang sa babaeng iyon, iba na ang kutob ko.""Sana nga, naniwala na lang ako sayo," sabi ni Harvy sa kanya."Wag mo ng sisihin ang sarili mo. Dapat talaga, mapuntahan ang bahay ng mga yan. Kakalbuhin ko talaga yan kapag nakita ko."Pero ramdam niya ang guilt sa kanyang puso. Parang hindi niya kakayanin kung may mangyaring masama sa kanyang lolo. Hindi niya ata kakayanin yun, na mapahamak ito dahil sa kapabayaan niya."Ako man, ganyan din ang iniisip ko," malungkot na sabi ni John, "hindi maaaring mapahamak si daddy. Talagang hindi ko kakayanin. Siya lang ang mag isang nagpalaki sa akin.""Honey, makikita din natin si daddy, magpray lang tayo," alo ni Alma kay John "wag kang mag isip ng masama.""Sorry honey, pinagtatawanan pa kita, yun pala, tama ka." sabi ng daddy niya sa kanyang mommy."Sssh, okay lang yan. Wag mong sisihin ang sarili mo." awat ng