POV: AudreyIto na ang pinakahihintay niya.. Ang araw na magpopropose na sa kanya si Harvy. Ang pakiramdam niya nakalutang siya sa ulap. Nagbihis siya ng sexy, yung tipong iuuwi na siya ni Harvy at doon na patitirahin sa bahay ng mga ito.Nagpabango siya, kulang na lang pati panty niya lagyan niya ng perfume. Makakaalis na rin siya sa bahay ng mga magulang. Gusto na niyang bumukod dahil nasasakal na siya sa mga ginagawa ng mga ito sa kanya.Hindi siya susunduin ng lalaki dahil may ginagawa pa daw ito. Palagay niya naghahanda ito para sa proposal. Kilig na kilig siyang isipin na magiging Misis Austria na siya. Sinusubok man siya ng pagkakataon, nasa kanya pa rin ang huling baraha.Hirap na hirap na siyang maging mabait sa harapan ng pamilya ni Harvy. Kating kati na siyang maging siya talaga. Ang kanyang pulang gown na may slit sa gilid ang nagpatingkad sa ganda niya. Nakita siya ng ama pagbaba niya ng hagdan."Anak, isuot mo ito" iniabot sa kanya ang isang kahetang pahaba. Pagbukas ni
POV: HarvyAwang awa siya kay Audrey. Nakakahiya dahil hindi man lang niya ito kayang ipaglaban. Mahal niya ang nobya, ngunit kailangan niya munang isecure ang future nila."Pero bakit?" umiiyak na tanong ni Audrey."Honey, makinig ka.. Nag iwan ng last will si Lolo, pero may kondisyon. Pakakasalan ko si... si Dahlia at magsasama kami ng tatlong taon. Kapag hindi kami naging okay, maghihiwalay kami. Pero pag hindi k9 siya pinakasalan, sa kanya mapupunta ang kalahati ng kayamanan, kay Dahlia.""At yung kalahati?" "Sa charity.."Napatda ang babae sa sinabi niya."You mean.. wala kang mamanahin?""Yes.. yan ang nakalagay sa kasunduan na gusto ni lolo. But please, wait for me, three years lang. Babalikan kita, kukunin ko lang kung ano yung sakin."Nagpunas ng luha si Audrey saka hinawakan ang kanyang mga kamay."Honey, magtitiis ako, alam kong ako talaga ang mahal mo. Para sa perang pinaghihirapan mo, at sa bubuuin nating pamilya.""Maraming salamat Mahal.. alam kong uunawain mo ang sitw
POV: Dahlia"Alam mo ga, nakita daw nung friend ko si Harvy at Audrey sa isang resto, kaso parang close ang resto na yun, sila laang daw dalwa ang tao." kwento ni Ami sa kanya."Ano daw ginagawa?" itinigil niya ang oagtatrabaho at hinarap ang kaibigan."Ay nangalngal daw yung karibal mo. Baka hiniwalayan na ni Harvy. Oi wagi ka dun ha""Hindi pa tayo sure" saka hinarap niya ulit ang ginagawa niya "baka mamaya nag aarte artehan na naman sila.""Hoy, ano ka ga, napaka nega mo. Member ka ga ng transformer?""Bakit?""Si Negatron ka eh.""Negatron ka dyan. Megatron yun no.""Ang hina mo sa joke friend.. snail ka ga?""Oh, bakit na naman?""Slow ka;""Ikaw Amihan, inaatake ka na naman ng nga korni mong jokes.""At least wala akong karibal.""Kanino? kay Arvin?""Aba.. ay hindi na ano! ayaw ko nga sa pisting yun. Hindi ko makakalimutan ang mga ginawa niya sa akin.""Patawarin mo na kasi.""Anong patawaren? hello? ilang beses niya akong tinarantado, anong palagay niya sa sarili niya? gold?""
Nakatitig siya sa malayo ng tawagin ni Harvy. Pumasok siya sa opisina saka nagtanong."Bakit?"."Naghiwalay na kami ni Audrey.""Balita ko nga.""Pero babalikan ko siya after 3 years""And so? bahala ka kung anong gusto mong gawin""Teka nga Dahlia, magkalinawan tayo, bakit ba parang galit na galit ka sakin ngayon? ano bang ginawa ko?""Wala""Yun naman pala eh, wala akong ginawang mali sayo..""Ooops.. mali,""Anong mali?""Wala kang ginawang tama sakin.""Abo bang naging problema? akala ko ba noon ako ang kuya mo?"'Matagal na yun, nung hindi mo pa jowa si Audrey at hindi pa kita type' sabi niya sa isipan."Gusto ko lang magbago. Kailangan kong magbago.""Pero Dahlia, kasama mo ako kahit noong bata ka pa. Noong unang pasok mo naman sa opisina okay ka. Bakit nagbago ka?""Nakilala ko ang totoong ikaw, that is why, nagbago ako.""Anong totoong ako? Mabuti naman ako ah,""Wag ka na ngang mag usisa. Naiinis ako lalo""Sabihin mo nga sakin, ano bang nagawa kong ikinagalit mo?""Wag mo ng
"Mahal ko si Harvy, Dahlia, kaya pinalaya ko muna siya" sabi ni Audrey sa kanya, na kung ipagdiinan ang salitang MUNA akala mo ay pagmamay ari niya ang tao."Kung mahal mo, bakit hahayaan mong makasal sakin?" taning niya."Three years lang naman yan Dahlia. Makuha niya lang ang kompanyang inagaw mo.""Wala akong inagaw kahit kelan. Ewan ko ba kung bakit may tiwala sakin si lolo, alam niya sigurong hindi ako nagwawaldas ng pera.""What do you mean?""Ikaw, wala kang trabaho pero afford mo ang magagandang bagay at pagtatravel, saan ka kumukuhang pera?""Wala kang pakialam!""Kasabay ng pagpapakasal namin ang pagsusurrender niya ng lahat ng assets niya sa akin na bahagi ng kasunduan namin.""Ano?""You heard me right Audrey, lahat, pati ang ATM na pinagpapasasaan mo, kukunin ko.""You can't di this to me!""Yes, i can..""Ba--bakit mo pakikiaalaman ang mga bagay na ibinigay niya sakin?""Ibinigay.. past tense. Meaning wala ng susunod.""Lahat gusto mong agawin? pati ang mga luho ko?""Pa
Magkakaroon pa pala sila ng engagement party. Ayaw sana niya subalit mapilit ang lolo ni Harvy. Para sa kanya, hindi na naman iyon kailangan.Nakalabas na kasi ito ng hospital. Medyo malakas na ang pangangatawan nito. Kaya kinausap sila nito ni Harvy."Ang target date ay sa sabado." sabi ng lolo ni Harvy."Sige po lolo, kayo ang bahala" nakangiting sagot ni Harvy. Akala mo talaga gusto ang ginagawa."Imbitahin natin ang mga kaibigan niyo. Kahit isang daang bisita lang." sabi pa ni lolo.'Lang? ang dami nun' sabi niya sa isip."Okay po kay Dahlia yun" sagot ng lalaki."Hija?" kinukuha ni lolo ang sagot niya."Hmmm okay po lolo, wala pong problema." sagot niya."May ipinabili nga pala akong damit para sa inyo. Ipapadala ko na lang sa inyong mga kwarto" nginitian aila ng matanda.Nagring ang telepono ni Harvy, kaya tumayo ito."Excuse po, sasagutin ko lang to" paalam mg lalaki. Lumabas ito ng kwarto."Kumusta nan ang apo ko, Dahlia?""Lolo, napakatigas ng ulo ni Harvy. Gusto kong putulin
"Ang ingay mo" sita niya kay Ami, "nakakahiya.""Nakakahiya yun kung hubad ako di ga? nakadamit ako eh," naupo ito sa tabi niya "aba, ay kalahati na laang areng iniinom mo. Bahala ka pag nagsuka ka, iiwanan kita," sabi nito sa kanya. "Ano bang meron at nagpapakalasing ka? si Harvy no?""Letseng yun, pinagbibintangan ako na ako daw ang nagpaputol ng ATM ni Audrey.""Hindi ba?""Hindi no! paano ko magagawa yun, hindi pa naman kami mag asawa.""Sa bagay.. tanga din talaga yung lalaming yun. Naturingang mayaman at gwapo, sa pokpoking si Audrey lang pumatol.""Sinabi mo pa.. speaking, kakaalis lang nila.""Nino?""Si Audrey and group. Balak akong bullyhin ng mga gaga.. mga duwag naman.""Naku, sayang.. sana nasampal ko ng isa si Audrey.""Mismo! ang tagal mo kasi.""Ang bilis ko nga loka! ang layo kaya ng bahay namin! Saka atat ka eh, gusto mo, gagala ngayon, dapat ngayon na talaga!""Iinom mo na nga lang yang sintemiyento mo sakin," iniabot niya dito ang shot glass."Wala man lang gwapo d
Paglabas nila ni Ami ng bar, nakaabang pala sa kanila ang pussy cat dolls. Babalik sana sila sa loob ng hilahin siya ni Audrey."Saan ka pupunta?" pigil nito sa kamay niya."Bitiwan mo ko! baka samain ka sakin," saway niya dito."Huh.. at sinong tinakot mong gaga ka?" mayabang nitong sabi sa kanya."Sige na, akin na yang bag mo," sulsol ni Ami sa kanya, sabay hila sa kanyang bag, "pagbigyan mo na friend ang babaeng yan.. hoy kayo, walang makikialam dito ha!""Oh, sige ba.." sabi ng tatlong kasamahan ni Audrey."Oh, pustahan na lang tayo, siyempre kay best friend ako, kayo ba?""Audrey kami," sabi ng mga walanghiya."Akong maghahawak, magkano?" tanong ni Ami sa mga kaibigan ni Audrey."Five hundred!" sagot ng babaeng maitim."Pucha, ano tayo, mga bata?" napailing si Ami, "10 thousand! maghati hati na kayo, pag natalo si Dahlia, dodoblehin ko pa yan. Akin na!"Nag abutan na ng pera ang mga ito kay Ami."Wag mo kaming oonsehin ha?" sabi ng isang kaibigan ni Audrey."Kayo nga mukhang estap
Nakita na ni Harvy ang papalapit na sasakyan, malamang, si Richmond iyon."Medic!!! get ready," ibinaba agad nila ang stretcher. Ang bilis ng takbo nito, na halos sa harapan na nila magpreno.Tumalon na ito sa drivers seat at nagmamadling pumunta sa likod ng pick up."Dito ko siya inilagay para mabilis.. Apat na minuto na simula nung saksakan namin siya ng gamot," sabi nito.Agad inasikaso ng mga Medic ang lolo niya. "Dadalhin na namin sa ospital si lolo, Harvy," paalam ni Arvin "mag iingat kayo.""Salamat pare.." paalam niya kay Arvin. "bahala ka na kay lolo.."Pag alis ni Arvin, agad niyang binalingan si Richmond. "Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sayo o ano.""Wag ka munang magpasalamat, wala pa si Dahlia." awat nito sa kanya."Bakit mo kinuha si Dahlia?" tanong niya."Tumawag sakin si Audrey na nalocate niyo na sila. Papatayin na daw nila si lolo, kaya inoffer ko ang bahay namin dito. Nakita ko ang kalunos lunos na kalagayan ng matanda. Hindi ako pwedeng magsabi kahit kanino,
Sinagot agad niya ang tawag ni Richmond. Gakit na galit siya sa lalaki."Mahal.." tinig iyon ng asawa niya."Mahal!! kumusta ka na? okay ka lang ba? hindi ka ba sinaktan ni.. Richmond?" tanong niya kay Dahlia."Hi--hindi. Si lolo talaga ang gusto niyang tulungan.. kaya niya ako kinuha.." sabi nito."Ka--kasama mo si lolo?" tanong niya."Oo mahal.. malaki na ang ipinag iba niya ngayon. kumpara noong bago pa lang kami nagkita. Nabibihisan at napapakain ko siya ng maayos..""Sana sinabi niya na...""Mahal, please. Natatakot siyang patayin nina Audrey si lolo. Siya ang nagligtas kay lolo kung tutuusin.""Kasabwat siya nina Audrey!""Hindi.. pinangalagaan niya lang si lolo. Malaki ang utang na loob natin sa kanya Harvy. Wag mo siyang pagsalitaan ng hindi maganda, dahil hindi mo alam ang sakripisyo niya maprotektahan lang kami ni lolo Harry.""Nasaan kayo?" hindi na siya nakipagtalo dito."Bubuksan ko ang gps ng phone niya, itrace niyo na lang. Plano na niya kaming itakas ngayon.. kasi-- ma
"Hoy Richmond!", Tawag ni Audrey sa lalaki, "Anong kalokohan ang ginagawa mo ha? papatayin ko na yang Dahlia na yan, alam mo namang kating kati na ang kamay ko para sakalin siya!""Gusto mo, para patas, one on one kayo?" tanong ni Richmond sa kanya.Napatda si Audrey sa sinabi nito. Wala siyang panama sa babaeng iyon, dahil black belter iyon sa karate. "Ba-bakit one on one""Ang yabang mo kasi, akala mo naman kung makapagsabi ka dyan, kayang kaya mo yung tao!""Gusto mo, patayin ko siya, ngayon din?" masama ang tingin niya dito."Subukan mo lang!" hinawakan ni Richmond ang panga niya, "wag na wag mong kakantiin ni dulo ng buhok ni Dahlia! kung ayaw mong mamatay kayo ng tatay mong kakantutan mo gabi gabi!"Nagulantang siya sa sinabi ni Richmond.. "Pa--paano mo nalaman?""Ang lakas mong humalinghing! Di ka ba nadidiri na ginagang bang ka ng tropa ng tatay mo? Aoat silang pinapaligaya mo ng sabay sabay! napakagaling mo Audrey!" Saka siya iniwanan ng lalaki.Naalala niya, nag inuman sila
Iminulat niya ang kanyang mga mata. Wala na siya sa sasakyan. Nasa kwarto siya. Bigla aiyang tumayo, at napansing iba ang suot niyang damit. Pati panloob niya ay iba.Bigla siyang nagpanic, at naalala ang pambababoy ng lalaking iyon sa kanya. Tumayo siya para puntahan ang pinto. Doon lang niya napansin ang kadena sa kanyang paa.Sumilip siya sa bintana, madilim na, mataas ang pader. Napaluha siya sa isiping iyon. Marahil ay hinahanap na siya ng asawa niya. Ngayon, binaboy pa siya ng lalaking ito.Nagmamadali siyang bumalik sa kama, ng marinig ang mga yabag na nanggagaling sa labas. Palakas iyon ng palakas. Nakita pa niya ang anino sa siwang ng pintuan.Bumukas iyon, at iniluwa ang lalaking nakangiti, may dalang tray. Binato niya ito ng unan."Hayup ka!! pinagkatiwalaan kita! Ganito lang ang gagawin mo sakin!" iyak siya ng iyak. Balewala naman ito sa lalaki. Ngumiti pa rin ito sa kanya."Kumain ka na. Mahaba haba ang biyahe kanina," inilapag nito sa lamesa ang dalang pagkain."Pakawala
Nakasalubong niya sa hallway ng condo si Arvin, nagulat pa ito at naroroon siya. Agad niya itong sinugod at sinuntok ng isa, na ikinabigla nito. "Ba--bakit?" agad pumagitna ang mga naroroon "anong problema mo par? bakit ka basta mananakit?" tanong nito sa kanya at poporma na susugod, "gago ka ba?" "Ilabas mo ang asawa ko, hayup ka!" sigaw niya dito. "Mas hayup ka! bakit ko naman itatago ang asawa mo? Tigilan mo ko sa kapraningan mo Harvy ha! ganitong nabubwesit ako at nawawala ang phone ko, wag kang patanga tanag dyan!? bulyaw nito sa kanya. Natigilan siya sa sinabi nito, "mna--nawawala din ang- phone mo?" parang natauhan siya sa sinabi nito. "Oo! saka bakit mo hahanapin ang asawa mo sakin? eh wala naman akong gusto dun? putang ina mo, ang sakit ha!" saka ito gumanti sa kanya. Hindi na siya lumaban pa. "Pa--pasensiya ka na pare.. may sumundo kasi sa asawa ko eh. Akala ko, ikaw.. Kasi, sumagot naman si Richmond sakin kanina, ikaw ang hindi." "Baka siya ang kumuha sa asawa mo. Pa
Kakalabas niya lang ng building ng mamataan niyang parating ang isang sasakyan at tumigil sa harapan niya. Nagbaba ito ng bintana at binati siya."Ipinapasundo ka ni Harvy, hindi ka daw kasi niya makontak, nakita na daw nila si lolo." anito sa kanya."Talaga?" gulat na gulat siya, maaari ngang natagpuan na si lolo."Oo, pinapasunod ka sa lugar, buhay daw siya.""Salamat," bubuksan na sana niya ang passenger seat sa harap, pero pinigilan siya nito."May mga prutas kasi dito at box," nasilip niyang meron nga, " sa likuran ka na lang. Makakapag usap din naman tayo kahit nandun ka.""Ah, sige, gusto ko nga doon at makakapagpahinga ako." nakangiti niyang sagot dito. " bakit ka nakamask?""Inatake ako ng allergic rhynitis. Oh, handa ka na ba?" tanong nito."Sige, tara na" nginitian niya pa ito, "tatawagan ko lang ang asawa ko."Dial siya ng dial, hindi man lang magring ang phone ni Harvy, kaya nagtataka siya. "Wag ka ng magtaka, baka nawalan ng signal dun, ang alam ko, ipinaputol muna ang
Wala pa ring progress sa pagkawala ni Lolo Harry. Si Dahlia ang bumalik sa opisina, at siya ay naiwan sa bahay kasama ng mga magulang.Hindi niya rin kayang magfocus sa pagtatrabaho, mabuti na lang at maaasahan ang asawa niya. Ito ang sumasalo ng lahat para sa kanya. Kalahati ng buhay niya ay nakasalalay sa babaeNag uusap silang mag anak, ng dumating sina Richmond at Arvin. Bumati sila sa kanila saka naupo."May progress na ba sa pagkawala ni lolo?" tanong ni Arvin."Wala pa nga eh. Ang hirap kausap nina Audrey." sagot niya."Richmond, ilabas mo na ang envelope," sabi ni Arvin kay Richmond."Anong envelope?" tanong niya sa mga ito."Ito ang---" biglang tumigil sa oagsasalita su Richmond, saka tumayo, "ano to?" kinuha ang isang bagay na nakasaksak sa outlet, "camera!""Patingin nga?" inagaw niya kay Richmond ang hawak nito, "oo nga no! kaya pala alam niya ang mga ginagawa namin.""Masyado ng matalino si Audrey," sabi ni John, "sir, pakihanap ng sa buong bahay kung saan pa may ganito."
"Takot na takot ka ah!" tawa ngbtawa ang nasa kabilang linya."Audrey, nasaan si lolo?" tanong niya. Naglapitan sina Harvy sa kanya."Relax lang, ikaw naman, nagmamadali ka agad," napataltak pa ito."Ibalik mo na siya! may sakit naman siya, maawa ka sa kanya!" umiiyak niyang sabi, "wag na si lolo, sana ako na lang, kung galit ka sakin.""Galit? hindi ako galit sayo Dahlia, muhing muhi ako sayo!" bulyaw nito sa kabilang linya. "kasalanan mo ang lahat! masaya sana kami ngayon, kung hindi dahil sayo!""Alam kong kasalanan ko, kaya ako na lang.. pabayaan mo na si lolo.""Ano ako? baliw? eh ito ngang matandang ito ang may kagagawan ng lahat eh.""Ibibigay naman namin ang gusto mo, pakawalan mo lang siya.""Kailangang ibigay niyo! kaya nga kidnap for ransom ito hindi ba? Ikaw, ginagawa mo na naman akong tanga!""Audrey please...""Audrey please!" panggagaya nito sa kanya, "matapang ka hindi ba? mayabang ka pa! asan na ang tapang at yabang mo ngayon? uuuh.. wala na.. kawawa naman." nawala na
"Tama, sinasabi na nga ba, at sina Audrey ang may pakana nito!" inis na inis si Dahlia habang nakaupo sa loob ng kotse. "Unang kita ko pa lang sa babaeng iyon, iba na ang kutob ko.""Sana nga, naniwala na lang ako sayo," sabi ni Harvy sa kanya."Wag mo ng sisihin ang sarili mo. Dapat talaga, mapuntahan ang bahay ng mga yan. Kakalbuhin ko talaga yan kapag nakita ko."Pero ramdam niya ang guilt sa kanyang puso. Parang hindi niya kakayanin kung may mangyaring masama sa kanyang lolo. Hindi niya ata kakayanin yun, na mapahamak ito dahil sa kapabayaan niya."Ako man, ganyan din ang iniisip ko," malungkot na sabi ni John, "hindi maaaring mapahamak si daddy. Talagang hindi ko kakayanin. Siya lang ang mag isang nagpalaki sa akin.""Honey, makikita din natin si daddy, magpray lang tayo," alo ni Alma kay John "wag kang mag isip ng masama.""Sorry honey, pinagtatawanan pa kita, yun pala, tama ka." sabi ng daddy niya sa kanyang mommy."Sssh, okay lang yan. Wag mong sisihin ang sarili mo." awat ng