Bumaba na si Erin sa sasakyan nang magpakita si Zack. Nang makita niyang naglalakad si Darius patungo sa sasakyan, nagmamadali siyang nagsabi, “Mr. Reid, sa tingin ko kailangan ako sa kumpanya."Tumango si Darius. “Mabuti naman. Kaya kong magmaneho, at siguradong ligtas akong mag isa." Sumakay siya sa driver's seat at iniunat ang isang braso, ipinatong ito sa bintana. Pumikit siya at nagpakawala ng malalim na hininga bago nagmaneho.Si Erin ay nanatiling nakaugat sa lugar, gumagalaw lamang kapag siya ay nawala sa kanyang paningin. Nang lumingon siya ay bumungad sa kanya ang isang mukha na ikinatakot niya. Napaatras siya, tinakpan ng kamay ang bibig niya para masigurong hindi siya gagawa ng ingay.Hinawakan ni Zack ang mukha niya, medyo nakaramdam ng inis. Naglakad siya palapit sa kanya at sinabing, "Alam kong galit na galit ka kay Mr. Reid, at hindi maikukumpara ang mukha ko sa kanya, pero hindi naman masamang takutin ka ng ganyan, di ba?"Natahimik na si Erin. Inilibot niya ang ka
Kinuha ni Darius ang susi. “Salamat.”Pagkatapos noon ay tumalikod na siya patungo sa kanyang apartment. Huminto siya pagkatapos ng ilang hakbang at tumingin kay Ayla. "Ang galing ng receptionist na ito."Nagbago ang ekspresyon ni Ayla at agad siyang tumango. "Naiintindihan ko, Mr. Reid."Habang palabas si Darius sa lobby, hindi malinaw na narinig niya ang sinabi ni Ayla, “Mahusay ang iyong trabaho, kaya maaari kang pumili sa pagitan ng pag promote o pagtaas. Dapat mong malaman na ito ay isang espesyal na sitwasyon—kung pipiliin mong mapromote, gayunpaman, ngunit bibigyan lang kita ng pagtaas kapag nakakuha ka ng sapat na karanasan upang tumugma sa iyong posisyon. Gayunpaman, ibibigay ko pa rin sayo ang lahat ng kapangyarihan na kasama ng iyong posisyon."Gusto ng receptionist na tumalon sa tuwa sa sinabi ni Ayla.Sa kabilang banda, isang maliit na ngiti ang nabuo sa labi ni Darius, ngunit hindi ito naging hadlang sa kanyang pagtungo sa kanyang destinasyon. Habang inaakala niyang
Hindi sigurado si Pearl kung tama ba ang nahulaan niya. Tumayo siya at naglakad papunta sa study, nakitang mabilis na lumipad ang mga daliri ni Darius sa keyboard na halos hindi niya makita ang mga ito.Napasandal siya sa pinto, hindi niya napigilan ang sarili sa pagtawa. “Kailangan mo ba ng tulong ko? Handa akong tulungan ka dahil sa pabor na ginawa mo sa pamilya Chamberlain."Ang tanging natanggap niya ay ang pag click sa mga key ng keyboard. Hindi man lang siya tinitigan ni Darius at sagutin siya. Medyo awkward ang pakiramdam niya.Sa wakas ay naglakad na ito papunta sa kanya. Tumingin siya sa monitor at sinabing, "Upang mabayaran ang iyong kabaitan, mananatili ako dito sa iyo hanggang sa matapos mo ang iyong dissertation."Noon lang tumingin sa kanya si Darius, nanlamig ang mga mata. "Abala ako ngayon, kaya manahimik ka. Kung hindi, hindi ko magagarantiya na magiging malumanay ako gaya ko ngayon."Ito ang unang pagkakataon na may nagsalita sa kanya ng ganoon. Bakas sa mukha ni
Binuksan ni Pearl ang pinto, nasa isip pa rin niya. Nang makita niya ang babaeng nakatayo doon ay nanlaki ang mga mata niya sa gulat.Si Elle iyon at may hawak siyang tray. Medyo hindi siya nasisiyahan nang makita ang maganda at kaakit akit na Pearl, ngunit hindi nagtagal ay napailing siya. Alam niya ang kanyang lugar. Si Darius ay palaging wala sa kanyang liga at higit na katulad ng isang taong sasambahin niya.Mahinahong ngumiti si Elle at sinabing, “Pasensya na, hindi ko alam na may iba pala dito. Maghahanda ako ng isa pang set para sayo."Nagalit si Pearl nang una niyang makita si Elle. Pagkatapos ng lahat, hindi angkop para sa isang babae na kumatok sa pintuan ng isang lalaki sa kalagitnaan ng gabi. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na nandito lang si Elle para maghatid ng pagkain. Nakaramdam siya ng bakas ng panghihinayang sa mga naiisip niya.Mabilis niyang itinaas ang isang kamay para pigilan si Elle sa pag alis. "Nandito lang ako para alagaan si Darius, kaya hindi na kailan
Ang unang naisip ni Darius ay tumango bilang pagsang ayon. Ngunit bago pa niya ito magawa, dumaan ang kanyang tingin sa isang orasan sa dingding. 3:00 am na pala. Sa oras na sila ay tapos na kumain, malamang na mayroon silang dalawang oras upang magpahinga. Wala talagang saysay ang pag alis ni Pearl sa oras na ito.Kaya, sabi niya, "Maaari mong piliin na manatili dahil kailangan nating umalis sa loob ng dalawang oras."Namula si Pearl. Luminga-linga siya sa paligid, saka ibinaba ang ulo para tingnan ang sahig. “Okay. Sa sofa ako matutulog."Kumunot ang noo ni Darius, halatang hindi nasiyahan sa mungkahi niya. "Maaaring hindi ako ang perpektong ginoo, ngunit hindi ako papayag na ang isang babae ay matulog sa sofa." Tumalikod na siya para maglakad papunta sa sofa, pero narinig niya ang pagtakbo ni Pearl sa kanya.Huminto siya at tumalikod para harapin siya, pulang pula ang mukha niya sa pagkabalisa. “Pakiusap, hayaan mo akong matulog sa sofa. Nandito ako para gantihan ka sa pagligtas
“Alam mo, iyon ang nagpapaalala sa akin—nandoon ako noong nangyari iyon. Talagang kinasusuklaman ni Pearl si Darius, ngunit narito siya, kasama niya sa unibersidad. Dahil siguro sa biglaang pagyaman niya.”“Hindi ko inaasahan na magiging ganoon siya. Siya ang pangatlong pinakamagandang babae sa ating unibersidad!"Isang lalaking tahimik na nakatayo sa malapit ang biglang nagsabi, “Iba ang pananaw ko. Kung kahit na ang isang tulad ni Pearl ay nagsimulang kumapit sa kanya, isipin mo na lang kung gaano siya kayaman!"Tumigil si Darius sa paglalakad at inilagay ang kamay sa bulsa. Isang pangit na tingin ang bumungad sa kanyang mukha. Hindi niya naintindihan kung bakit tumakas si Pearl kanina, ngunit ngayon ay naunawaan na niya. Sa sandaling nagsimulang lumipad ang mga alingawngaw tungkol sa kanila, hindi ito magiging isang madaling gawain upang patunayan ang kanilang kawalang kasalanan.Gayunpaman, ang usapin sa pamilya Gillette ay hindi pa nareresolba. Hindi siya makakilos na parang h
Tinuon ni Darius ang kanyang mga mata kay Ward kaya nahuli niya ang resolusyon sa kanyang mga mata. Hindi na siya nagsalita pa at tumingin lang sa mga mata ni Ward.Hindi komportable si Ward sa paraan ng pagmamasid sa kanya ni Darius. Ang kanyang tingin ay puno ng kawalan ng kakayahan at pagkabigo. Gayunpaman, wala siyang pagpipilian.Naisip niya na dahil nasubaybayan na ni Darius ang kanyang pamilya, malamang na alam na niya ang maraming impormasyon. Kaya, hinayaan niya ang kanyang sarili na alisin ang maskara ng galit habang nakatingin kay Darius, na inihayag ang kanyang pagkakasala at panghihinayang.Hindi alam ni Darius kung ano ang nangyayari, ngunit naririnig niya ang custom-made leather na sapatos ng mga opisyal na tumapik sa sahig. Tumingin siya kay Ward na naka poker face at sinabing, "Propesor Plinsky, darating sila at sasama ako sa kanila."Tinitigan ni Ward ang paborito niyang estudyante. Habang pinagmamasdan niyang umalis si Darius, alam niyang ito na ang katapusan ng
Tumango si Darius. Ito ang pinakamagandang pagpipilian na mayroon siya ngayon.Ng makita ng opisyal na wala siyang pakialam, sa wakas ay nakadama siya ng kagaanan. Alam na niya ngayon kung gaano talaga kayaman si Darius at hindi ito isang bagay na maaari niyang simulang isipin. Gayunpaman, dahil sa kanyang trabaho, wala siyang pagpipilian kundi tratuhin si Darius ng ganito, sa kabila ng kanyang pag aatubili.Sa ilalim ng gayong mga kalagayan, magiging mahirap na pigilan ang impresyon ni Darius sa kanya na maging maasim at, sa turn, kumilos upang ilabas ang kanyang mga pagkabigo. Ang opisyal ay walang maisip na paraan upang mapabuti ang sitwasyong ito.Hindi nagtagal, gayunpaman, isang mas masahol pa ang nangyari sa kanya. Sa paghusga sa ugali ni Darius, mas lalo siyang maiinis nito at hindi ito isang bagay na gustong makita ng opisyal. Nagsimula siyang makaramdam muli ng pagkabalisa, ngunit walang ibang mga alternatibo. Kung itatago niya ito kay Darius, malamang na lalo lang siyang