Hindi gustong tignan ni Darius si Frederica kahit isang beses. Nakikita niya ang sabik at intensyon niya, lalo na sa mga mata niyang nakatitig sa kanya. Gusto niyang umalis, kung kaya't ginawa niya. Hindi niya inaasahan na haharap ito sa kanya at pipigilan siya sa pag-alis. Napabuntong-hininga siya. "May kailangan ka pa ba sa akin, Miss Kuster?"Kinabahan ang mukha ni Frederica nang marinig niya itong magsalita nang pormal sa kanya. Nagsimula siyang manginig at parang kinakabahan habang sinasabi, “Mr. Reid, gusto kitang bilhan ng pagkain bilang salamat sa pagbabahagi ng ilan sa iyong kayamanan sa akin. Nagpapasalamat din ako na hindi mo ako hiniling na gantihan ka sa anumang paraan, kahit sa katawan ko." Iniyuko niya ang kanyang ulo.Hindi natinag si Darius. Alam niya kung ano ang ibig niyang sabihin, ngunit hindi siya interesado. Samakatuwid, malamig niyang sinabi, "Hindi ako kakain sa iyo, at mayroon akong mga dahilan. Una, kailangan kong gantihan mo ako—sa pamamagitan ng pagkami
Narinig ni Darwin na bumilis pa lalo ang paghinga ng babae, na nagpakita sa kaba niya. Mukha siyang nasisiyahan sa sarili, at tumayo siya ng tuwid. "I'm also guessing na medyo maganda siya at blond ang buhok. Malamang nakasuot din siya ng white lace mask."Narinig ito ng babae. Iniisip niya kung paano niya masasabi kung ano ang hitsura ng kanyang buhok mula sa anggulong ito at kung hindi sinasadyang naiwan niya ang isang hibla. Nakatutok siya sa tren ng pag-iisip na ito kaya hindi niya nairehistro ang sinabi nito tungkol sa maskara.Sa oras na ginawa niya, huli na ang lahat. Ang mga kurtina sa kanyang harapan ay biglang nahubad, at ang kanyang isipan ay nablangko.Buti na lang pinaghandaan ni Darius ang sitwasyong ito—binitawan ng babae ang bintana at nagsimulang mahulog mula sa ikadalawampu't walong palapag.Buti na lang at naabutan siya ni Darius at kinaladkad pabalik sa opisina. Ang biglaang pag-alon ng kanyang mga kalamnan ay napunit ang kanyang bagong sando.Nang bumagsak a
Higit ito sa inaasahan ni Darius. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat at interesado siyang malaman kung paano ito ginawa ni Doris. Sinulyapan niya ito, ngunit mukhang hindi siya masyadong masaya. Ayaw niyang malaman nito kung gaano siya ka-bisyo, ngunit hindi niya magawang ikulong si Erin. Kaya, iniyuko niya ang kanyang ulo upang itago ang kanyang mukha kay Darius.Nakita ito ni Erin, ngunit hindi ito mahalaga. Hindi niya gagawin ang gusto ni Doris, gayon pa man. Sinabi niya, "Mayroon siyang isang maliit na talim upang protektahan ang kanyang sarili, kaya pinalo niya ito at sinaksak ang lalaki sa singit bago tumakbo palayo.”Umawang ang labi ni Darius. May sasabihin sana siya para kutyain si Doris, ngunit hindi siya binigyan ni Erin ng pagkakataon. While trying to conceal her laughter, she said, “Sir, if I were you, I wouldn’t be too happy. Kung ano ang susunod kong sasabihin sa iyo tungkol sa dati niyang ginagawa ay mabigla ka at magagalit sa iyo."Ito ang unang beses niyang makit
Binunot niya ang phone niya mula sa bulsa niya nang nagsalita siya. Itinakip niya ang kamay niya sa nakangangang bibig niya sa loob ng sampung minuto. Pagkatapos ng mahabang sandali, lumingon siya kay Darius, “Pasensya na talaga tungkol dito. Hindi ko alam na napakahirap mo pala.”Naging malamig ang ekspresyon ni Darius. Walang sinuman ang naglarawan sa kanya bilang kapus-palad noon. Hindi mapigilan ang pagkibot ng kanyang mga labi. Ni hindi niya maisip ang mga tamang salita para ilarawan ang kanyang nararamdaman. Sa huli, pinili niyang manahimik. Hindi ito nangangahulugan na ang kanyang opisina ay tahimik din. Palakas ng palakas ang boses ni Doris.Pinagpatong ni Darius ang mga braso niya at sumandal sa dingding habang pinagmamasdan siya. Siya ay maganda at may sapat na silid upang lumaki, ngunit kung paano siya nabubuhay ay limitado ang kanyang potensyal. Iyon ay hindi maganda, at hindi siya maaaring tumabi at manood habang nangyayari ito. Kaya, lumabas siya ng silid habang siya
Bahagyang ngumisi si Darius sa itsura ng mukha niya. Ito ang gusto niyang makita. Si Doris ay hindi pa nakakita ng ganoon kalaking pera sa kanyang buhay, kahit sa vault ng lalaking nagsasabing siya ang pinakamayaman sa mundo. Natuwa pa nga siya sa sarili at iniisip kung ano ang nangyari sa pera.Ngayon, alam na niya. Ang lalaking nakatayo sa harapan niya ay ang tunay na mayaman! Kung maaari niyang dalhin ang pera, hindi masasabi kung gaano karaming mga bibig ang maaari niyang pakainin. Napangiti siya sa isiping ito. Ito ay walang kapararakan, siyempre.Sa sandaling ito, sinabi ni Darius ang isang bagay na nagparamdam kay Doris na siya ay nananaginip. “Inihanda ko ang perang ito sa layuning makatulong sa mahihirap. Kung makakapagtapos ka sa kolehiyo, ikaw na ang bahala dito."Pakiramdam ni Doris ay bigla siyang nadala sa ibang mundo. Walang paraan na ang isang normal na tao ay magbibigay sa isang magnanakaw ng ganoon kalaking pera—lalo na sa taong kasing yaman ni Darius. At muli, n
Walang ibang sinabi si Doris hanggang sa nakarating sila sa tarangkahan ng college. Nang narinig niyang na pinaandar ni Erin ang makina, bigla siyang umikot at nilagay ang mga kamay niya sa gilid ng bibig niya bago sumigaw, “Mr. Reid, gusto talaga kita! Nandito lang ako, at pwede kang pumunta dito anumang oras!”Nagpintig tuloy ang ugat ni Darius dahil sa sobrang halata na imbitasyon nito. Lalo lang lumakas ang boses nito sa kanyang tenga dahil sa kanyang abilidad.“Naku naman, balak ko pa naman siyang ligawan. Tingnan mo naman ang mukha at yung mga hita niya! Sinong mag-aakala na siya yung tipo ng babae na magtatapat ng kanyang damdamin sa isang mayaman na lalaki sa harap ng maraming tao!”“O Diyos ko! May isa pang magandang babae sa loob ng kotse!”"Tara na, kalimutan na lang natin to. Umalis na tayo. Malinaw na wala tayong mapapala dito.”Nagtaas ng kilay si Darius nang makita niya ang mga nakatambay na binata na umalis. ,ukhang naunawaan na niya kung ano ang balak ni Doris nga
Ang mga bodyguard ay nakahandusay sa lupa, pakiramdam nila ay nasusuka sila. Ang tanging emosyon na malinaw nilang nararamdaman ay takot, ngunit wala ni isa sa kanila ang nagpakita nito.Nagtagal ito hanggang sa may bumagsak sa kanyang mga tuhod. Sumunod naman ang iba.Inilagay ni Darius ang kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa at tumingin sa kanila. "Baka may sasabihin kayo sa akin?"Ang mga bodyguard ay hindi pa nakakaranas ng ganoong atsara, lalo na't dalawa lamang ang kanilang pagpipilian—ang mamatay o ang pagtaksilan sa nagbabayad. Hindi nila gustong pumunta sa alinman sa mga opsyong ito.Bumuntong hininga si Darius, saka nagtaas ng boses. "Magbibilang ako ng tatlo." Ng hindi sila binibigyan ng oras para makapag isip, agad siyang nagsimulang magbilang.“Tatlo!”“Dalawa!”Bago siya makarating sa "isa", may nasira at sumigaw ng pangalan.Walang ekspresyon siyang tumango. Tapos, tumalikod na siya para pumasok sa kotse.Ang mga bodyguard na ito ay mga mahihirap na tao na ki
Bumaba na si Erin sa sasakyan nang magpakita si Zack. Nang makita niyang naglalakad si Darius patungo sa sasakyan, nagmamadali siyang nagsabi, “Mr. Reid, sa tingin ko kailangan ako sa kumpanya."Tumango si Darius. “Mabuti naman. Kaya kong magmaneho, at siguradong ligtas akong mag isa." Sumakay siya sa driver's seat at iniunat ang isang braso, ipinatong ito sa bintana. Pumikit siya at nagpakawala ng malalim na hininga bago nagmaneho.Si Erin ay nanatiling nakaugat sa lugar, gumagalaw lamang kapag siya ay nawala sa kanyang paningin. Nang lumingon siya ay bumungad sa kanya ang isang mukha na ikinatakot niya. Napaatras siya, tinakpan ng kamay ang bibig niya para masigurong hindi siya gagawa ng ingay.Hinawakan ni Zack ang mukha niya, medyo nakaramdam ng inis. Naglakad siya palapit sa kanya at sinabing, "Alam kong galit na galit ka kay Mr. Reid, at hindi maikukumpara ang mukha ko sa kanya, pero hindi naman masamang takutin ka ng ganyan, di ba?"Natahimik na si Erin. Inilibot niya ang ka