Nagtagpo sandali ang mga mata nila bago kumampi si Bridget kay Darius kagaya ng kadalasan habang nagpunta si Edward sa casino. Nagtiwala si Darius sa mga kakayahan ni Edward, kaya umalis siya papuntang airport.Sumunod si Bridget na may bahagyang pag-aalangan na ekspresyon. “Sir, pwede na kayong maglakad-lakad mamaya. Maaari mong gamitin ang sariling sasakyan ng aming pamilya.”Huminto si Darius, saka tumingin sa gulat na kaibigan, na nalaglag ang panga sa kabila ng bahagyang nakabukas na namagang mata. Alam ni Darius na ang labis na ekspresyon ni Rudd ay dahil lamang sa pagkagulat ng huli. Gayunpaman, nasiyahan si Darius nang makita iyon. Inabot niya ang balikat ni Rudd ng mapanatag na pagpisil. “Wag ka kasing magtaka. Nakasama ko lang ulit ang pamilya ko. Super yaman pala ng lolo ko, at gayundin ang mga lolo’t lola ko.”Ang mga salitang iyon ay hindi nagpapahina sa pagkabigla ni Rudd. Sa halip, nagbitaw siya ng mga masasamang sumpa upang ipakita kung gaano siya nabigla.Pagkata
Pakiramdam ni Darius ay kailangang gumawa ng malinaw na linya sa pagitan ng serbisyo ng matauhan niya sa mga superior nila at sa mga kaibigan nito. … Hinintay niyang bumaba ng sasakyan si Rudd bago tumalikod at itinaas ang mga braso. “Sumama ka. Pasyalan kita sa private jet ko."Nang makatapak si Rudd sa airport grounds, inisip niya kung ang eroplanong sinasakyan nila ay pag-aari ng pamilya ni Darius. Ngayong nakumpirma na ni Darius ang hinalang iyon, nalaglag ang panga ni Rudd habang bumubulong, “D-Damn. Mukhang kaya mo na ang maraming luho ngayon. Gayunpaman, ang mas ikinagulat ko ay ang tingin mo sa akin bilang iyong kaibigan. Dumating ka para iligtas ako tulad ng ginawa mo noon.”Nang makita kung gaano ka-touch ang kaibigan, kumurap ng ilang beses si Darius bago sumagot, “Duh. Best mates tayo, kung tutuusin."Nakaakyat na siya sa private jet nang matapos siyang magsalita. Tumingin siya sa pinto habang sumenyas patungo sa loob ng jet. “Bilisan mo. Marami pa tayong gagawin.
May malumanay na ekspresyon si James sa mukha niya habang iniunat niya ang dalawang braso niya sa pagsalubong. “Sana'y biyayaan ka ng Diyos ng mas magandang bagay, iho.”Hindi pinangarap ni Rudd na makapasok siya sa mga pintuan ng Reid residence. Pagkatapos ng lahat, ang mga Reids ay mayaman na hindi pinaniniwalaan-hanggang sa punto kung saan ang isang tulad ni Rudd ay hindi karapat-dapat na banggitin ang kanilang pangalan. Ngayon, kasabay ng pagpasok sa tirahan, naranasan pa ni Rudd ang gayong mapagbigay na pagkamapagpatuloy.Dahil sa excitement ay sumikip ang kanyang dibdib na muli siyang nawalan ng hininga.Nang makita iyon, ibinaba ni James ang kanyang mga braso at tumawa. "Sa palagay ko ang aking presensya ay maaaring gumawa ng mga bagay na bahagyang awkward, kaya pupunta na ako ngayon.”Agad siyang tumalikod para umalis na may hawak na tungkod.Nanatiling nakanganga ang panga ni Rudd sa loob ng mahabang panahon. Sa loob ng isang milyong taon, hindi niya naisip ang mga tycoon
Hindi ito inasahang nangyari ni Erin. Nag-alok si Darius na suportahan si Lewis, na walang dudang magpapalago sa karera niya. Magpapatuloy ang mga benepisyong iyon kung nagpasya si Lewis na iwan ang Serene Hospital balang araw. Dumating si Darius sa opisina na inihanda ni Erin para sa kanya. Napansin niya ang gintong plaka sa pintuan na kumikinang nang maliwanag at naglalabas ng aura ng walang katapusang kayamanan. Inabot niya ang doorknob, ngunit nang makontak niya, nahulog ang plaka. Ang malutong na kalampag na sumunod ay nagpa-freeze sa kanya.Pagtingin sa ibaba, agad na napansin ni Darius ang isang kulay-pilak, metal na kulay sa likod ng plake. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukha habang nagkomento, "Mukhang may magnanakaw sa ospital."Noon lang nagtama ang tingin niya kay Erin.Napabuntong hininga ang huli mula nang mahulog ang plaka. Hindi niya akalain na mangyayari ito.Ibinaba ni Erin ang kanyang ulo at pinagsalikop ang kanyang mga daliri sa kanyang tiyan habang po
“Darius. Ang tagal nating di nagkita. Narinig kong yumaman ka kamakailan,” ngumisi si George. Nagsalubong ang mga kilay ni Darius, na bumubuo ng kulubot sa kanyang dating walang bahid na mukha.“George Jennings? I never thought I’d see you here,” sagot niya habang nasa bulsa pa rin ang mga kamay. Hindi nataranta si Darius, na parang walang nangyari.Sa kabaligtaran, ang matinding poot ay lumabas mula sa isang nakasimangot na si George."Akala ko palagi kang nagtatrabaho para sa dati mong amo. Mukhang hindi ka gaanong asset sa kanya gaya ng inaakala ko," patuloy ni Darius, hindi nababahala sa masamang ekspresyon ni George.Isang panunuya ang nanggaling kay George noon. “Iniwan ko ang trabahong iyon. Tama ang desisyon ng boss ko sa pagkuha sa akin."“Oo, oo. Aalis na ako ngayon." Wala pa ring pakialam si Darius. Ayaw niyang makipagtalo sa kanya.Gusto niyang umalis ngunit hindi niya magawa nang humarang si George na may hawak na tray na puno ng pagkain.Isang bagyo ang dumaan sa
Inabot ni Alvin ang papel na nakaipit sa belt niya. "Kung tumawag ka para sa seguridad ngayon, sisiguraduhin kong mawawalan ka ng trabaho, Mr. Kenyon," kaswal na sabi ni Darius, na hindi siniseryoso ang bagay kahit ngayon.Iyon ay lubos na hindi katanggap-tanggap sa mga mata ni Alvin.Nag-init ang pisngi niya sa galit nang sumigaw siya, "Darius, pwede ka nang ma-prosecut kung hindi kita binitawan! Ang lakas ng loob mong kalimutan kung gaano ako kabuti sa'yo noon? Hindi lang iyon, pero tinatakot mo pa ako ngayon? Oh, nagsisisi akong pinakitaan kita ng awa noon!”Ngumuso si Darius bago binalingan ng tingin si Alvin. "Mukhang hindi mo alam kung gaano ka katanga ngayon."Iyon lamang ang nagpasiklab sa apoy na naglalagablab sa dibdib ni Alvin. Habang nanlilisik ang mga dagger kay Darius, sumimangot siya, "Makukuha mo kung ano ang darating sa pagkilos sa ganitong paraan!""Mukhang lumala ang iyong paningin pagkatapos sumali sa lugar na ito." Napakunot ng noo si Darius, nanunuya haban
Pumayag siya sa pahayag na iyon kaya tumango siya habang nakatitig kay Erin. “Tama ka. Mukhang magaling ang Jeremiah Locke na'to sa pagbabantay sa usapin ng hotel niya. Kahit ako ay iniisip na nararapat siyang bigyan ng bonus sa mabilis niyang pagkilos.”Napangiti si Erin pero nanatiling tahimik.Samantala, si Jeremiah na kanina pa sumigaw ay papalapit kay Darius.Ginamit ng huli ang kaniyang advanced na pagdinig upang subaybayan ang mga yapak ni Jeremias. Nang matukoy niyang nasa saklaw na ng kanyang pag-atake si Jeremiah, sumugod siya sa unahan at sinipa si Alvin.Hindi inaasahan ni Alvin na gagawin iyon ni Darius. At muli, hindi maipagtanggol ni Alvin ang kanyang sarili kahit na inaasahan niya ang sipa. Sa gayon, lumipad siya sa malayo, na nakadapa sa lupa sa tabi ni Jeremias na may suntok.Napaungol si Jeremiah, naalarma sa biglang paglitaw ng isang bagay malapit sa kanyang paanan. Pagkatapos ay sinipa niya si Alvin out of instinct.Wala ni isang tili ang nanggaling kay Alvin
Gustong mamatay ni Jeremiah sa sandaling iyon. Alam niyang balak siyang pagbayarin ni Darius hanggang sa wala na ang lahat ng kayamanan niya. “Kailangan mo bang maging ganito kalupit? Nagdala ka ng gulo sa hotel na'to! Kahit na hindi kumilos ang Dream Investment Group laban sa'yo, gagawin nilang impyerno ang buhay niyo.”"Narinig ko na ang mga katulad na banta tulad nito nang maraming beses ngayon. Gayunpaman, walang gumawa ng mabuti sa kanilang mga salita hanggang ngayon, "sagot ng isang buntong -hininga na si Darius gamit ang kanyang mga kamay sa kanyang bulsa.Nagdilim ang mukha ni Jeremias.Alam niya na ang isip ni Darius ay ginawa, kaya walang pagbabalik. Kaya, bumaba siya sa lupa, nag -glower kay Darius, at nagsalita sa pamamagitan ng mga gritted na ngipin. "Tatapusin ko ang aking buhay kung mawala ang lahat ng aking kayamanan. Dapat mangyari iyon, sisiguraduhin kong alam ng lahat na pinilit mo ako sa aking kamatayan! Iyon ay magpapalabas ng walang katapusang poot sa publiko s
Tumawa si Darius, nagulat sa sinabi ni Edward. "Hindi iyon mahalaga dahil mapapatunayan mo ang iyong mga kakayahan sa pamamagitan ng mabilis na pagkatalo sa kanila."Tumango si Edward.Ng matapos ang kanilang pag uusap, may dumating na dalawang lalaki sa tabi ni Edward.Iniakbay ng isa sa kanila ang mga balikat ni Edward at sinabing, “Edward Elliott, nahirapan kaming subaybayan ka nitong mga taon. Hindi namin akalain na makikita ka namin dito."Nagulat sina Edward, Bridget, Erin at Darius na hindi agad kumilos ang kabilang partido.Gayunpaman, sasabihin ni Edward na ang lalaki ay gumawa ng maraming pwersa sa kanyang balikat, na nagpasalubong sa kanyang mga kilay.Nanatili siyang hindi kumikibo ngunit nagsalita na may iritadong tono. "Hindi ba dapat masaya ka na nahanap mo ako?"Bakas sa galit ang mukha ng lalaki. “Lagi ka namin tinatrato ng mabuti noong nakaraan, Edward. Bakit mo gagawin ito sa amin ngayon? Tsaka kailangan kong malaman kung saan nagpunta ang mama namin. Sinabi n
Ng matagpuan ni Darius si Erin, nawala na ang babae. Ang natitira na lang ay ang mahinang amoy ng dugo sa hangin.Hindi naramdaman ni Erin na kailangan niyang itago ang anumang bagay kay Darius."Nabalian ko ang kanyang pulso at pinaamin ko siya kung bakit niya ginawa ang lahat ng iyon." Habang sinasabi iyon, tumingin siya kay Darius, naghihintay ng sagot nito.Pumirma si Darius.Inabot ni Erin ang kanyang relo. "Kung nalaman namin ang tungkol dito pagkalipas ng 30 minuto kaysa sa ngayon, nasa eroplano na kami, nahaharap sa isang matinding banta."Si Darius at ang dalawang bodyguard ay nagbahagi ng nalilitong tingin bago sila nagtanong, "Ano ba talaga ang nangyari?"Hindi maisip ng tatlo ang tindi ng nangyayari.Pagkaraan ng ilang sandali ng pag iisip, nagpasiya siyang ihayag ang katotohanan. “Noong una, hindi ko akalain na ganoon kaseryoso ang mga bagay, kaya binalak kong bigyan ng babala ang sinumang may kinalaman sa naunang insidente. Alam mo—bigyan mo sila ng sakit. Gayunpam
Tumakbo si Bridget sa gilid ni Darius, hinimok siya,“Mr. Reid, sa tingin ko dapat mong bigyan si Edward ng isa pang pagkakataon dahil ang bagay na ito ay bumabagabag sa kanya ng matagal na panahon na ngayon. Posible para sa isang batang babae na umibig kay Edward sa unang tingin at nahuhumaling na gawin siyang kasintahan. Gayunpaman, hindi rin natatandaan ni Edward na nakilala niya ang anak ng babaeng ito. Ni hindi niya alam kung kailan sila nagkrus ang landas! Kung tungkol sa iba pang mga akusasyon ng babaeng ito tungkol sa relasyon namin sa lugar ng trabaho, mali rin iyon!"Nakalock ang kanyang tingin sa mukha ni Darius, naghahanap ng anumang pahiwatig na nagbago ang isip ng huli tungkol sa pagpapaputok kay Edward. Nakalulungkot, wala.Maging si Erin ay hindi alam kung ano ang binabalak ni Darius. Pakiramdam niya ay iba ang mga kinikilos nito ngayon kumpara sa naisip niya noon.Napuno ng katahimikan ang espasyo.Gayunpaman, ang mga nakapaligid na nanonood ngayon ay nakatingin k
Napatigil si Darius nang marinig ang mga salitang iyon. Tinanong niya, "Gaano katagal bago ang oras ng boarding ng flight natin?"Napatingin si Erin sa kanyang relo bago bahagyang lumambot ang kanyang features. "Mayroon pa kaming tatlong oras para kunin ang aming mga boarding pass."“Mukhang marami tayong panahon para lutasin ang isyung ito,” Sagot ng isang buntong hininga na si Darius. Hindi na niya sinubukang makialam sa puntong iyon. Sa halip, nakita ni Darius ang isang tahimik na sulok sa paliparan na may malinaw na tanawin ng kaguluhan. Doon, umupo siya at kumuha ng isang tasa ng kape.Umupo si Erin sa tabi niya na may pagtataka. “Mr. Reid, bakit hindi natin sila tulungan?"Bumubula ang nakakatuwang tawa mula kay Darius. "Naniniwala ako na ito ay isang bagay na dapat nilang malaman, bilang mga bodyguard, upang malutas."Hindi naiintindihan ang intensyon ni Darius, tumahimik si Erin. Nanatili ito sa tabi niya at pinapanood ang pag inom nito ng kape.…Samantala, tumindi ang
Dumating si Darius sa gate ng unibersidad at nakita niya ang halos lahat ng lecturer niya na nakatayo doon. Natigilan siya, nalilito sa tanawing iyon. Gayunpaman, mabilis siyang natauhan, lumapit sa isang lecturer na nagturo sa isa sa kanyang mga klase."Propesor Brown, dahil parehong may problema sina Propesor Plinsky at Dean Fletcher, hindi ko alam kung sino ang tatanungin tungkol sa aking kahilingan para sa isang buwang bakasyon."Alam ni Propesor Brown ang lahat ng nangyari. Kaya naman, naawa siya kay Darius at mabilis na tumango."Alam ko na ang tungkol sa iyong kahilingan at binibigyan kita ng aking pag apruba."Hindi inaasahan ni Darius na magiging maayos ang takbo ng mga pangyayari.Gayunpaman, inabot niya ang kamay upang makipagkamay kay Propesor Brown, umaasang ipahayag ang kanyang pasasalamat.Matapos ang pakikipagkamay, umalis si Darius sa eksena nang napakabilis ng kidlat dahil hindi siya makapaghintay na makarating sa Almiron City.Matagumpay na nakapag book si Eri
Si Darius at ang opisyal ay wala na sa saklaw ng pandinig ni Donny.Ang huli, na kaibigan din ni Donny, ay nanatiling tahimik sa buong oras.Ng maglaon ay nagpasya si Darius na magsalita. "Nag aalala ka ba na nakulong si Donny dahil may kinalaman ang hepe mo sa utak sa likod ng sitwasyon ko?"Ang opisyal ay bukas palad na nagpahayag ng kanilang paghanga kay Darius, pinuri siya, "Ikaw ang nangungunang estudyante sa Kingston University, na tunay na katangi tangi at matalino. Ganyan talaga ang nararamdaman ko. Ayon sa aming mga alituntunin, hindi dapat makulong si Donny, hindi bababa sa hanggang sa magsara ang kaso. Atsaka, hindi siya dapat tumanggap ng ganoong kabigat na parusa.”“Ayos lang.” Kalmado si Darius habang ipinaliwanag niya, “Kahit anong kasuklam suklam na mga bagay ang gawin nila. Haharapin ko ang ugat kung bakit nangyari ito kapag nalutas na ang usapin ni Donny."Nanlaki ang mga mata ng opisyal. Ngunit, hindi ito tumagal dahil agad niyang inayos ang sarili."Wala akong
Itinaas ni Darius ang kanyang braso, binawi ang kanyang manggas para tingnan ang kanyang relo, pagkatapos ay ipinatong ang kanyang mga kamay sa mesa."Magkakaroon ka ng maraming libreng oras sa hinaharap, Dean Fletcher, habang ako ay magiging mas abala. Kung gusto mo ng mas madaling oras sa detention center, iminumungkahi kong tumayo ka at pabilisin ang buong prosesong ito."Nanliit ang mga mata ni Leon kay Darius. “Masyado kang mayabang, Darius Reid! Maya maya, babayaran mo ito!"Hindi iyon sinagot ni Darius. Nanatiling blangko ang kanyang ekspresyon habang inilagay niya ang kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa, lumingon sa opisyal, at sinabing, "Sa tingin ko ay dapat na tayong umalis."“Sumasang ayon ako,” Sagot ng opisyal sa neutral na tono.Kasunod nito, lumabas si Darius sa espasyo kasama ang grupo ng mga opisyal.Hindi akalain ni Pearl na masasaksihan niya ang ganoong eksena. Nalaglag ang panga niya at hindi niya alam ang isasagot.Nagpatuloy iyon hanggang sa lumabas si
Dahil sa pag aalala niya ay hindi siya nagpakita ng sama ng loob. Sa kabaligtaran, ngumiti siya at matiyagang sinabi, "Hindi, nandito ako at wala sa detention center dahil napatunayan ko na ang aking inosente."Nakahinga ng maluwag si Pearl at mahinang tinapik ang dibdib. Ngumiti siya at sinabing, "Kung alam ko, hindi ako pupunta dito. Nag aalala ako na nasa panganib ka kung hindi mo mapatunayan na wala kang kasalanan, kaya pumunta ako rito para tulungan ka. Kahit papaano, masisiguro kong mag aaral ka pa rin dito."Naantig si Darius sa kanyang mga sinabi at gustong malaman kung ano pa ang kanyang pinagkakaabalahan. Kaya, nagkibit balikat siya at sinabing, “Nagpakita ka sa tamang panahon. Si Dean Fletcher ay hindi naniniwala sa desisyon ng mga awtoridad at hindi rin siya naniniwala sa sinabi ko sa kanya. Ayaw niya akong ipagpatuloy ang pag aaral ko dito."Nanlaki ang mga mata ni Pearl sa hindi makapaniwala. "Nakakatawa!" Nilingon niya si Leon at sinabing, “Dean Fletcher, sigurado ako
Pagkasabi niya nun, mukhang excited na siya sa pagsisimula ng show.Nagulat siya sa sumunod na ginawa ni Darius—binuksan niya ang computer, hinanap ang dissertation na isinulat ni Leon, hinila ito at ipinakita sa kanya.Seryosong sabi niya, “Nakabasa na ako isang beses ng dissertation na sobrang kahawig ng sayo at ito ay nilabas tatlong taon na ang nakalipas. Dean Fletcher, gusto kong patunayan mo na isinulat mo ang dissertation na ito ng nakapag iisa at hindi kinopya ang gawa ng iba."Habang nagsasalita siya, kinuha niya ang phone niya. "Sana ay mabigyan mo ako ng makatwirang paliwanag. Kung hindi, magkakaroon ako ng batayan upang maghinala na gumawa ka ng plagiarism at isusumbong kita sa mga awtoridad."Maraming iba't ibang paraan ang naisip ni Leon na magiging reaksyon ni Darius, ngunit tiyak na hindi ito isa sa kanila. Huminga siya ng malalim at tinitigan si Darius, sinabing,"Sigurado ka bang iyon ang gusto mong gawin? Lumalampas ka sa linya dito."Tumango si Darius. "Gumami