Hindi ito nagtangkang magsalita pa habang maingat siyang umupong muli sa upuan niya. Hindi na inaalala ni Darius ang sarili sa lalaking iyon. Kung tutuusin, alam niyang mas mahirap sa kanya ang mga nagsusugal dito. Ang kanilang pinagsamang mga ari-arian ay hindi katumbas ng isang bahagi ng kanyang kayamanan. Walang paraan na pag-aksayahan ni Darius ang kanyang oras sa mga ganoong tao. Kaya naman, agad niyang inilagay ang kanyang itim na bank card na may letrang "R" sa mesa.Nagsalubong ang mga kilay ng manager. “Alam kong maraming tao ang sumasamba sa Reid Consortium. Dahil kilala mo ang pamilya Reid, sigurado akong alam mo rin ang katayuan sa lipunan ng pamilya. Sa pagkakaroon ng taya na ito laban sa akin, sana ay maunawaan mo na ang isang taong tulad mo ay hindi makakaligtas sa galit ng ating casino o ng Reids.”"Huwag mong kalimutan ang sinasabi mo sa akin ngayon," tugon ni Darius, walang emosyon ang boses habang sumulyap sa kanyang relo.Pagkatapos, inilagay niya ang kanyang c
Nagtagpo sandali ang mga mata nila bago kumampi si Bridget kay Darius kagaya ng kadalasan habang nagpunta si Edward sa casino. Nagtiwala si Darius sa mga kakayahan ni Edward, kaya umalis siya papuntang airport.Sumunod si Bridget na may bahagyang pag-aalangan na ekspresyon. “Sir, pwede na kayong maglakad-lakad mamaya. Maaari mong gamitin ang sariling sasakyan ng aming pamilya.”Huminto si Darius, saka tumingin sa gulat na kaibigan, na nalaglag ang panga sa kabila ng bahagyang nakabukas na namagang mata. Alam ni Darius na ang labis na ekspresyon ni Rudd ay dahil lamang sa pagkagulat ng huli. Gayunpaman, nasiyahan si Darius nang makita iyon. Inabot niya ang balikat ni Rudd ng mapanatag na pagpisil. “Wag ka kasing magtaka. Nakasama ko lang ulit ang pamilya ko. Super yaman pala ng lolo ko, at gayundin ang mga lolo’t lola ko.”Ang mga salitang iyon ay hindi nagpapahina sa pagkabigla ni Rudd. Sa halip, nagbitaw siya ng mga masasamang sumpa upang ipakita kung gaano siya nabigla.Pagkata
Pakiramdam ni Darius ay kailangang gumawa ng malinaw na linya sa pagitan ng serbisyo ng matauhan niya sa mga superior nila at sa mga kaibigan nito. … Hinintay niyang bumaba ng sasakyan si Rudd bago tumalikod at itinaas ang mga braso. “Sumama ka. Pasyalan kita sa private jet ko."Nang makatapak si Rudd sa airport grounds, inisip niya kung ang eroplanong sinasakyan nila ay pag-aari ng pamilya ni Darius. Ngayong nakumpirma na ni Darius ang hinalang iyon, nalaglag ang panga ni Rudd habang bumubulong, “D-Damn. Mukhang kaya mo na ang maraming luho ngayon. Gayunpaman, ang mas ikinagulat ko ay ang tingin mo sa akin bilang iyong kaibigan. Dumating ka para iligtas ako tulad ng ginawa mo noon.”Nang makita kung gaano ka-touch ang kaibigan, kumurap ng ilang beses si Darius bago sumagot, “Duh. Best mates tayo, kung tutuusin."Nakaakyat na siya sa private jet nang matapos siyang magsalita. Tumingin siya sa pinto habang sumenyas patungo sa loob ng jet. “Bilisan mo. Marami pa tayong gagawin.
May malumanay na ekspresyon si James sa mukha niya habang iniunat niya ang dalawang braso niya sa pagsalubong. “Sana'y biyayaan ka ng Diyos ng mas magandang bagay, iho.”Hindi pinangarap ni Rudd na makapasok siya sa mga pintuan ng Reid residence. Pagkatapos ng lahat, ang mga Reids ay mayaman na hindi pinaniniwalaan-hanggang sa punto kung saan ang isang tulad ni Rudd ay hindi karapat-dapat na banggitin ang kanilang pangalan. Ngayon, kasabay ng pagpasok sa tirahan, naranasan pa ni Rudd ang gayong mapagbigay na pagkamapagpatuloy.Dahil sa excitement ay sumikip ang kanyang dibdib na muli siyang nawalan ng hininga.Nang makita iyon, ibinaba ni James ang kanyang mga braso at tumawa. "Sa palagay ko ang aking presensya ay maaaring gumawa ng mga bagay na bahagyang awkward, kaya pupunta na ako ngayon.”Agad siyang tumalikod para umalis na may hawak na tungkod.Nanatiling nakanganga ang panga ni Rudd sa loob ng mahabang panahon. Sa loob ng isang milyong taon, hindi niya naisip ang mga tycoon
Hindi ito inasahang nangyari ni Erin. Nag-alok si Darius na suportahan si Lewis, na walang dudang magpapalago sa karera niya. Magpapatuloy ang mga benepisyong iyon kung nagpasya si Lewis na iwan ang Serene Hospital balang araw. Dumating si Darius sa opisina na inihanda ni Erin para sa kanya. Napansin niya ang gintong plaka sa pintuan na kumikinang nang maliwanag at naglalabas ng aura ng walang katapusang kayamanan. Inabot niya ang doorknob, ngunit nang makontak niya, nahulog ang plaka. Ang malutong na kalampag na sumunod ay nagpa-freeze sa kanya.Pagtingin sa ibaba, agad na napansin ni Darius ang isang kulay-pilak, metal na kulay sa likod ng plake. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukha habang nagkomento, "Mukhang may magnanakaw sa ospital."Noon lang nagtama ang tingin niya kay Erin.Napabuntong hininga ang huli mula nang mahulog ang plaka. Hindi niya akalain na mangyayari ito.Ibinaba ni Erin ang kanyang ulo at pinagsalikop ang kanyang mga daliri sa kanyang tiyan habang po
“Darius. Ang tagal nating di nagkita. Narinig kong yumaman ka kamakailan,” ngumisi si George. Nagsalubong ang mga kilay ni Darius, na bumubuo ng kulubot sa kanyang dating walang bahid na mukha.“George Jennings? I never thought I’d see you here,” sagot niya habang nasa bulsa pa rin ang mga kamay. Hindi nataranta si Darius, na parang walang nangyari.Sa kabaligtaran, ang matinding poot ay lumabas mula sa isang nakasimangot na si George."Akala ko palagi kang nagtatrabaho para sa dati mong amo. Mukhang hindi ka gaanong asset sa kanya gaya ng inaakala ko," patuloy ni Darius, hindi nababahala sa masamang ekspresyon ni George.Isang panunuya ang nanggaling kay George noon. “Iniwan ko ang trabahong iyon. Tama ang desisyon ng boss ko sa pagkuha sa akin."“Oo, oo. Aalis na ako ngayon." Wala pa ring pakialam si Darius. Ayaw niyang makipagtalo sa kanya.Gusto niyang umalis ngunit hindi niya magawa nang humarang si George na may hawak na tray na puno ng pagkain.Isang bagyo ang dumaan sa
Inabot ni Alvin ang papel na nakaipit sa belt niya. "Kung tumawag ka para sa seguridad ngayon, sisiguraduhin kong mawawalan ka ng trabaho, Mr. Kenyon," kaswal na sabi ni Darius, na hindi siniseryoso ang bagay kahit ngayon.Iyon ay lubos na hindi katanggap-tanggap sa mga mata ni Alvin.Nag-init ang pisngi niya sa galit nang sumigaw siya, "Darius, pwede ka nang ma-prosecut kung hindi kita binitawan! Ang lakas ng loob mong kalimutan kung gaano ako kabuti sa'yo noon? Hindi lang iyon, pero tinatakot mo pa ako ngayon? Oh, nagsisisi akong pinakitaan kita ng awa noon!”Ngumuso si Darius bago binalingan ng tingin si Alvin. "Mukhang hindi mo alam kung gaano ka katanga ngayon."Iyon lamang ang nagpasiklab sa apoy na naglalagablab sa dibdib ni Alvin. Habang nanlilisik ang mga dagger kay Darius, sumimangot siya, "Makukuha mo kung ano ang darating sa pagkilos sa ganitong paraan!""Mukhang lumala ang iyong paningin pagkatapos sumali sa lugar na ito." Napakunot ng noo si Darius, nanunuya haban
Pumayag siya sa pahayag na iyon kaya tumango siya habang nakatitig kay Erin. “Tama ka. Mukhang magaling ang Jeremiah Locke na'to sa pagbabantay sa usapin ng hotel niya. Kahit ako ay iniisip na nararapat siyang bigyan ng bonus sa mabilis niyang pagkilos.”Napangiti si Erin pero nanatiling tahimik.Samantala, si Jeremiah na kanina pa sumigaw ay papalapit kay Darius.Ginamit ng huli ang kaniyang advanced na pagdinig upang subaybayan ang mga yapak ni Jeremias. Nang matukoy niyang nasa saklaw na ng kanyang pag-atake si Jeremiah, sumugod siya sa unahan at sinipa si Alvin.Hindi inaasahan ni Alvin na gagawin iyon ni Darius. At muli, hindi maipagtanggol ni Alvin ang kanyang sarili kahit na inaasahan niya ang sipa. Sa gayon, lumipad siya sa malayo, na nakadapa sa lupa sa tabi ni Jeremias na may suntok.Napaungol si Jeremiah, naalarma sa biglang paglitaw ng isang bagay malapit sa kanyang paanan. Pagkatapos ay sinipa niya si Alvin out of instinct.Wala ni isang tili ang nanggaling kay Alvin