“Papasok ka na talaga bukas?” tanong ko kay Sandro habang nililinis ko ang kaniyang sugat.
“I think I really have to. Marami nang naipong trabaho roon sa opisina ko. Felix told me that I have to attend the meeting for tomorrow para sa isang event na isasagawa rito sa unang distrito ng Ilocos.”
“Felix?” I asked in curiosity.
“Felix is my secretary.” he clarified.
My mouth formed an “o” in amazement. Bihira kasi magkaroon ng mga lalaking secretary sa panahon ngayon. Lalo na ang mga pulitiko, karamihan sa mga kakilala ko ay puro babae ang sekretarya. Pero kung sabagay, kahit si Attorney De Silva, mas gusto ring lalaki ang kaniyang sekretarya.
“You seemed amazed.”
Tumango naman ako.
“I am. Ang akala ko ay babae ang secretary mo.”
Pagkatapos kong lagyan nang panibagong gauze ang sugat niya ay ibinaba ko na ang kaniyang suot na t-shirt.
I can’t believe that he just did that. At sa buong buhay ko, ngayon lang ako nahiya nang ganito. Parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa dahil hindi ko kinakaya ang intensidad ng paraan ng pagtingin sa akin ng mga tao roon sa loob ng kaniyang opisina.“Sana all, Congressman!” sigaw ng isang staff na lalaki kaya naman nagsimula nang magtawanan ang nasa loob. Sa pagkakataong iyon ay gumaan na rin ang aking pakiramdam. Halos lahat ng mga ito ay lumapit sa akin para magpakilala. May iilan akong natandaan pero karamihan ay nakalimutan ko agad ang pangalan. Masyado lang kasing mabilis ang ginawa nilang pagpapakilala dahil oras na ng tanghalian at kailangan din nilang kumain.“Naku Congressman, huwag mo na iyang pakawalan. Dapat sa sunod na taon, kasalan na rito sa kapitolyo ang magaganap.” saad ng isa sa kaniyang mga staff.Tumawa naman si Sandro bago bumaling sa akin.“Siyempre hindi sa akin nakadepende ang b
Tumaas nang ang isang kilay ko nang marinig ang sinabi nito. Does she really have to say that? Kung ganoon, edi gagawin ko rin. Mukha lang naman akong mabait pero lumalaban din ako. Kung tatarayan niya ako puwes hindi ako papayag na hindi ako gaganti.“And I’m his current girlfriend.” I replied.Nakita kong napatingin sa kaniya ang tatlo kong kasama, mukhang hinihintay sa sasabihin niya. Pero imbes na magsalita pa ay tumalikod nalang ito sa amin.“Huh, grabe talaga ‘yan si Miss Charish. Kahit kailan, napakamaldita.”Bumaling ako kay Annie at tipid na ngumiti rito.“Hayaan mo na. Hindi dapat pinapansin yung mga ganoong tao.” sabi ko nalang para gumaan ang kanilang pakiramdam. Mukhang mas napikon pa kasi sila kaysa sa akin.Sinubukan kong pigilan ang pagkukuwento nila ng tungkol kay Charish Castillo nang kung anu-ano pero mukhang masama talaga ang loob nila sa ex na iyon ni Sa
“Ah, si Miss Charish Castillo po? Naku, matagal na pong ipinagbawal banggitin ang pangalan niya rito sa bahay ni Congressman.” bumuntong hininga si Manang Lourdes, ang helper ni Sandro rito sa kaniyang bahay pagkatapos nitong magsalita. Bumaling ito sa gardener na si Ate Feliz, medyo may edad na rin ito pero ang nais niyang itawag sa kaniya ay Ate para raw nakakabata.“Si Miss Charish po ay nag-iisang anak ng Gobernardor ng probinsiyang ito. Kaya naman lumaki siya sa marangyang pamumuhay. Kaya siguro ganoon nalang siya makitungo sa mga hindi niya kagayang mayaman. Pero kung ganiyan si Miss Charish, mas matindi pa ang kaniyang inang si Madam Lucille.”Kung ganoon ang uri ng kanilang pamilya, eh bakit pa inihalal ng mga tao ang kaniyang ama?“Pero ibang-iba naman ang kaniyang ama, si Governor Mike. Kung anong isinama ng pag-uugali ng kaniyang anak at asawa, ay labis-labis naman ang kabaitan nito. Iyon di
“You look bothered. Is this about Charish?” Sandro asked while we were eating that night.Umiling naman ako. Of course, that’s a lie. I was bothered both of Charish and Froilan. Si Charish, hindi ko maintindihan kung bakit obsessed na obsessed kay Sandro to the point that she wants me to go back in Manila. Si Froilan naman bigla-biglang tatawag at ibabalitang tumakas ng shelter ang kapatid niya. Binabaan pa niya ako ng tawag nang hindi niya nakuha ang sagot na gusto niya. Alam kong importanteng mahanap ang kaniyang kapatid sa lalong madaling panahon dahil maaaring malagay ito sa panganib. At alam kong makakatulong ako kapag umuwi ako ng Manila sa lalong madaling panahon. Pero hindi ko naman kasi puwedeng pabayaan si Sandro. And I promised him that I’ll stay here in Ilocos for a week with him.“No, may bigla lang akong naisip.” saad ko saka tipid na ngumiti.Wala siyang reaksiyon sa sinabi ko. Nanatili siyang naka
“Are the two of you, rivals?” kunot-noong tanong ko kay Mommy nang mawala na sa aming paningin ang mag-inang Castillo.Bumaling sa akin si Mommy at ngumiti.“Let’s say, para rin akong ikaw noong araw at siya naman ay kaniyang anak.”I’m a fast thinker that’s why my eyes slightly widened when I realized what she was saying.“Don’t tell me naranasan niyo rin dati ang pinagdadanan ko ngayon. Nag-away ba kayo dahil sa iisang lalaki noon?”Mom gave me a playful smirk.“Hindi lang ito basta-bastang lalaki. Ang daddy mo ang pinag-awayan namin noon.”Marahan akong napailing.“You’ve got to be kidding me.”She laughed and shakes her head.“Oh no, I’m not kidding. I’m stating the truth. Hindi lang kami sa Daddy mo naging magkaagaw, pati na rin noong nag-aaral kami. If I remember, Lucille hated me because
Kinakabahang lumapit ako rito para magmano. Nang makita ko itong ngumiti sa akin ay bahagyang nabawasan ang kabang nararamdaman ko.“I never thought that the only granddaughter of Isadora Fortalejo will visit us today. It’s nice to see you here tonight.”Ngumiti ito at bumeso sa aking pisngi. Ilang sandali pa ay bumaling ito kay Sandro at ngumiti sa kaniyang apo.“Thank you, Sandro for bringing her here. Look at your girlfriend, she’s so pretty and she looks smart as well and charming. She has all the qualities you’ve been looking for a woman. Right, Lisa?”Bumaling ang Lola ni Sandro sa kaniyang Mama na si Tita Louise. Tita Louise is looking at me with a small smile on her face. I remember our first ever encounter in the hospital. I remember when she hugged me back then just to calm me.“Yes, Mama. Ira is such a combination of beauty and brains. She’s also a lawyer like me. But sh
R-18“Did you enjoy the party?” Sandro asked the moment we got into his house.Mula kanina pa ay tinatanong niya na ako kung naging masaya ba ako. Pero kanina pa rin ako tahimik. Hindi ko rin siya gaanong nasasagot dahil magmula pa kanina ay may iniisip ako.“Hey, are you okay my love?” aniya saka lumapit sa akin.Hinawakan niya ang aking balikat at marahan akong pinaharap sa kaniya. Sa kaniyang mga mata agad ako tumingin.“Sorry, bigla lang akong may naisip. I thought I could easily shake that thought away in my head.”I can’t help but to feel a little envious on Luis and his wife while holding Katarina earlier. There’s something in me who wants to feel what Luis’ wife feels. To have a family of my own. To have a child with the man I love.Sandro stepped towards me. He touched my face and carefully caressed it with his thumb. Ngayong malapit ako sa k
“So, you finally did it?” Mom asked the moment she entered Sandro’s house.Agad akong sumimangot sa tanong niyang iyon. But partly, I was amazed. How did she ever know about that? Not that I was going to tell her what exactly happened. Pero nakapagtataka naman na iyon ang tanong niya sa akin.“It’s afternoon, why are you here? Hindi ba dapat ay nasa plantasyon ka?”Ngumisi naman sa akin si Mom. Did you just evade my question?”I heavily sighed.“Of course not. Nagulat lang ako dahil bigla kang nagsabi na pupunta ka rito.”Tumaas ang kaniyang kilay.“Bakit, may iba ka bang lakad? Where to? Can I join you?”Inirapan ko naman siya at tumalikod para magtungo sa kusina. Dumiretso ako sa fridge at kinuha roon ang pitcher ng ginawa kong lemonade. Sumunod naman sa akin si Mommy. Hindi ko alam kung trip niya lang akong asarin dahil nang bumalin
Ten years later… “Why are you always late, Papa? Alam mo namang graduation ko ngayon pero hindi ka pumunta.” reklamo ni Archer pagkarating ng kaniyang ama. Sandro looked at me. I gave him a small smile and went back again to the kitchen were all of the food are currently in preparation. Graduation event ni Archer ngayong araw. Maya-maya lamang ay darating na ang buong pamilya nina Sandro at ang pamilya ko para sa aming family dinner kaya ngayon ay naghahanda na kami. Ang problema, nangako si Sandro sa anak niya na pupunta siya sa school at sasamahan ako sa pagsasabit ng medal sa kaniyang anak na gumraduate bilang top student pero hindi niya nagawang makarating dahil marami siyang lakad na biglaan ngayong araw. It's been ten years after our wedding. I am now officially a Romualdez, ang maybahay ni Sandro Romualdez na nananatili pa ring Congressman ng unang distrito ng Ilocos Norte. And Archer, he’s not a small kid anymore. Hindi
Medyo madilim na nang magdesisyon kami ni Dad na umuwi na. Saktong naglalakad kami pabalik ng sasakyan nang tumawag ang kapatid kong si Ismael sa kaniya. Ang sabi nito ay umuwi na kami dahil pareho na kaming hinahanap ni Mommy. Habang nasa biyahe pauwi ay pareho kaming tahimik na nakikinig sa kanta na nagpe-play sa music player ng kaniyang sasakyan. Kapag nagkakatinginan kami ni Dad ay sabay kaming napapangiti.Habang nakamasid ako kay Dad, na-realize kong masuwerte pa rin ako sa kabila ng mga pinagdaanan ko. Masuwerte ako kasi kahit na ilang taon kaming hindi ganoon ka-okay, nagkaroon pa rin kami ng pagkakataon na magkaayos. Yung totoong magkaayos. Bumaling ako sa labas ng sasakyan at nakangiting pinagmasdan ang mga puno na aming nadaraanan.Ilang minuto lang ay nakarating na rin kami sa bahay. Kumunot agad ang aking noo nang makitang lahat ng ilaw sa aming bahay ay nakapatay. Inikot ko ang aking paningin sa paligid. Mas lalong kumunot ang aking noo nang
Nang sumunod na linggo ay naging abala na ang mga tao sa bahay. Ang mga kapatid ko ay may kaniya-kaniyang inaasikaso, ganoon din si Sandro kaya palaging wala ang mga ito sa bahay. Si Mommy naman ay laging nakasunod kay Kuya Isaac, kaya kadalasan ang naiiwan sa bahay ay kami ng anak ko, ang yaya niyang si Faye, ang iba pang helper sa bahay at si Dad. Tuwing MWF, palagi akong nasa opisina. Pag sumapit naman ang TTh ay sa bahay ako nagtatrabaho. Hindi kasi sanay si Archer na lagi akong wala sa bahay. Masyado siyang naging dependent sa amin ni Sandro sa mga nakalipas na araw. Sinulit din kasi ni Sandro ang pananatili niya sa bahay bago nagsimula sa pangangampanya.“Anak, may ginagawa ka ba?”Mabilis kong tinapos ang aking pag-inom ng tubig ay saka bumaling kay Dad na nakatayo sa pintuan ng dining room.“Wala naman po, katatapos ko lang. Bakit Dad, may iuutos po ba kayo sa akin?”Umiling naman siya.“Tinatanon
“Puwede bang huwag mo nalang ituloy ang kaso?”Marahas akong napalingon kay Sandro na kasalukuyang nakaupo sa aking kama. Pinagmasdan ko ang kaniyang posisyon. Ang kaniyang likod ay nakalapat sa headboard ng kama habang may maliit namang table na nakapatong sa kama. Nakapatong doon ang kaniyang laptop, dahil pansamantalang doon muna siya nagtatrabaho. Sa kaniyang kanan naman ay natutulog si Archer.“Huwag ituloy ang kaso?” pag-uulit ko sa kaniyang sinabi.Kunot-noong huminto sa aking ginagawa at walang ganang sinipa ang edge ng table. Gumalaw naman ang swivel chair na inuupuan ko palayo sa lamesa. Umayos ako sa pagkakaupo at pinag-ekis ko ang aking braso saka tuluyang humarap sa kaniya.“Gano’n nalang iyon?” taas-kilay kong tanong.He heaved a sigh. Alanganin siyang tumingin sa akin at saka marahang tumango.“Can you please let it go?”I scoffed at the idea of letting
“Mama, wake up!”Boses ni Archer at ang kaniyang marahang tapik sa aking braso ang nagpagising sa akin. Pagkamulat ko ng aking mga mata ay agad napansin kong gabi pa rin. Naroon pa rin sina Tita Louise at Tito Ferdinand, magkatabing natutulog sa isang kama. Sina Simon at Vincent naman ay magkatabing natutulog sa sofa nang nakaupo. Bumaling ako sa aking anak na ngayon ay nakangiti sa akin.“Let’s visit Papa.” excited na saad niya.Tipid akong ngumiti sa kaniya at hinaplos ang kaniyang pisngi. I heaved a sigh when I noticed him being hopeful that I will allow him at his request.“Papa is still asleep, Aki. Nagpapahinga pa siya.”Archer pouted his lips.“But the nurse entered and said Papa’s already awake.”Bigla namang nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ng anak ko. Napatayo ako sa kama nang wala sa oras at nagmadaling sinuot ang aking sandals. Hawak ang kaniyang
Nagpalipat-lipat ang tingin ng mga magulang ni Sandro sa akin at kay Archer. Habang papalapit sila sa anak ko ay nagtatanong na tingin ang ibinibigay nila sa akin.“Ira, is this the little boy Sandro is talking about?”Bahagya akong yumuko dahil hindi ko kayang salubungin ang tingin na binibigay ng ama at ina ni Sandro. Marahan akong tumango at saka naglakad palapit sa anak ko na kasalukuyang nasa harapan ni Tita Louise.Instead of getting afraid, ngumiti si Archer sa kaniyang Lola.“Are you Sandwo’s Mommy?” Archer asked his grandmother.Tita Louise nodded. Hindi ko alam kung masaya siya o malungkot nang makita niya ang kaniyang apo dahil sa biglang namuo ang luha sa kaniyang mga mata. Napaluhod ang mag-asawa sa harapan ng kanilang apo.“Are you his Dad?” this time, he asked his Lolo.Tito Ferdinand nodded. Mabilis na lumapit si Tito Ferdinand sa kaniyang apo at niyakap ito.
“Good morning, Mama.”Napangiti ako nang marinig ang boses ng anak ko. Kasalukuyan itong nakaupo sa pagitan nina Mommy at Daddy at salitang sinusubuan ng aking mga magulang ng pagkaing inihanda ni Faye para rito. Kumpleto ang mga kapatid ko na nasa hapag. Nasa tabi naman ni Ismael si Faye na tahimik din na kumakain ng agahan.“Tinanghali ka yata nang bangon.” puna ni Kuya Ivan.Ngumiti naman ako sa kaniya at marahang naglakad sa bakanteng upuan sa tabi ni Mommy. Nang bumaling sa akin si Archer ay kumaway pa ako sa anak ko.“Siyempre, pagod. Ikaw ba naman ang nakasama sa iisang kuwarto si—aray!”Agad na siniko ni Kuya Isaac si Ismael kaya napatigil ito sa pagsasalita. Alam kong dapat hindi ako magpahalata na apektado ako sa sinabi ni Ismael kaya naman ngumiti lang ako sa kanila at inabot ang lalagyan ng kanin at sumandok doon. Inabot na rin sa akin ni Kuya Ivan ang ulam kaya naman nagpasalamat
Ang buong akala ko ay mababaw ang pool na pinagbagsakan namin. I tried to reach for the ground, ang kaso hindi maabot ng paa ko.“Malalim!” kabadong sambit ko.Naramdaman ko naman ang pagpaikot ng braso ni Sandro sa aking beywang para maalalayan niya ako. Don’t get me wrong, I know how to swim, ang kaso hindi ako makabalanse sa tubig dahil naka-dress ako.“Okay ka lang ba?”Mabilis naman akong tumango bilang sagot sa tanong niya. Nang hapitin niya ang beywang ko ay bigla akong napahawak sa kaniyang balikat. Sa pagkakataong iyon ay nagkatitigan kaming dalawa. I swallowed hard when I noticed he was looking at me. Nakagat ko ang aking ibabang labi at sinubukang umiwas sa kaniya ng tingin. Ang kaso ay hinawakan niya ang aking baba gamit ang kaniyang hintuturo.“Ira…” he said in a low voice.Ilang beses akong napakurap nang dumako sa kaniyang labi ang aking paningin. Bahagyang nakaawa
“Anak hindi ka ba sasama sa meeting meeting ng partido ng kuya mo?”Huminto ako sa pakikipag-usap kay Faye nang marinig ko ang sinabi ni Mommy. Bihis na bihis ito at mukhang may lakad din siya ngayong araw.Umiling naman ako.“I have to go to the office to start my work.” I said, smiling to her.Umayos siya sa pagkakatayo at mataman akong pinagmasdan.“Today is a very important event for your older brother, Ira. I appreciate and I’m sure Isaac will appreciate if you will come.”Napaisip naman ako. Mommy is right. This event is so important to my brother. I remember him telling us about it days ago. I can see the excitement in his eyes and hear the happiness in his voice. Kung hindi ako pupunta, sigurado akong magtatampo iyon sa akin. But I have a problem. If I come, posibleng makita ko si Sandro. But I’m not sure if he’s coming though.“Is Sandro coming?”