Chapter 227

Aldrin’s POV

Hindi ako puwedeng magkamali sa narinig ko. Alam kong tinawag niya ako sa dati kong pangalan. Tinawag niya akong Zylan. Paanong nakakaalala na siya? Wala naman akong ibinigay na gamot sa kanya noong wala pa siyang malay. Puwera na lang kung mayroong mas malapit sa kanya na palihim siyang pinapainom ng gamot pampaalala. Napabuntong hininga ako sa mga iniisip ko kanina pa. Hindi ko gusto na maging dahilan ng pagbabalik ng alaala niya ay ang mga gamot na ipainom sa kanya o mga gamot na palihim kung ilagay sa katawan niya. Delikado iyon para kay Arthyrn. At sa oras na kapag nanumbalik na ang lahat, puwedeng ikapahamak ng blood organization ito.

“Your turn, De Vega,” ani ng Blood Army at mabilis akong rumesponde para tumakbo. Napatingin ako sa kakumpetensya ko sa obstacle. Ito yung baguhan, si Teris.At parehas kami ng nabunot. Ang low belly crawl.

Nang makapunta na kami sa paggaganapan nito ay pinakatitigan ko muna ang mga insekto o peste na naroon. Mayroong snake worm doo