Pagbalik ko ng Mansyon kaagad kong tinawagan si Kenner para ibalita ang nakita ko. Hindi ako mapakali na ipag tapat dito ang katotohanan, dahil naaawa ako sa panloloko ng babaeng 'yon sa kaniya. "Hello, dude, anong sa atin?" tanong nito. Patawa tawa pa ang loko loko, tingnan natin kong makatawa pa siya mamaya."Meet me at the Mansion, we need to talk a lot." wika ko. Pagkatapos naming mag usap pinatay ko na ang tawag at pumasok na rin ako sa loob ng room ko. Hindi naman siguro masamang maki alam kahit minsan, for his own sake naman. Hindi na naiba sa akin si Kenner kaya concern lang ako sa love life niya at ayokong madehado siya sa babaeng 'yon. Talamak talaga ang mga galawan ng ganiyang babae. Haixt!!! Kaya ako wise ako pag dating sa mga babae ayoko ng ganiyan, mga manloloko at mang gagamit. Bubukaka lang para makuha ang gusto, how cheap she is.. Nang matapos akong makapag shower kumuha ako ng towel para ipang tuyo sa katawan at buhok ko. Ayoko naman humarap kay Kenner na amoy bago
Hindi na ako nag abalang kumatok sa kwarto ng mga anak ko, sapagkat gising naman na din sina Daniela at Danica kaagad lumapit sa akin si Danica at humalik sabay bati ng; "Good Morning, Mommy!" Sa triplets si Danica ang pinaka malambing na anak ko, siguro siya kasi ang bunso sa tatlo kahit minuto lang naman ang pagitan ng paglabas nila siya pa rin ang bunso, dahil siya ang pinakahuling nailuwal ko sa mundo."Halina na't kumain na kayo ng breakfast nauna nang kumain si kuya Daniel niyo. Wala ba kayong mga pasok ngayon?" tanong ko ng 'di pa sila nakilos. "Mommy, do I need to fix myself?" tanong ni Danica. "Yes, anak. May school ka today." wika ko sabay haplos ko ng buhok nito na paborito niyang gawin ko sa kaniya. "Okay po Mommy." sagot nito sabay lakad palabas ng room. Sumunod naman kami ni Daniela rito. ***Samantalang hindi pa rin nabangon si Danford sa kama, first time niya yatang tamarin sa tanang buhay niya. Medyo guilty kasi siya kong bakit nagalit si Kenner sa kaniya. Maya
Nang magising ako hindi ko alam kong bakit nasa ospital ako. Kanina lang napanaginipan ko si A..Andrew. We make love on the elevator??? Parang totoong totoo ang lahat ng nangyari sa pagitan naming dalawa. Pero, ang ipinagtataka ko sino ang nag dala sa akin dito. "Janiceeeee! Janiceeeee!" tawag ko sa kaibigan na inakala kong nag dala sa akin. Ngunit nang paikutin ko ang mga mata ko sa loob ng kwarto walang Janice ang naroon. Gusto ko pa sanang bumangon kaso lang nanghihina pa ako at nang kapain ko ang ulo ko bandage ako. Napasulyap ako sa orasan sa gilid. Bull sh*t! Ang mga anak ko, anong oras na at kahit hinang hina pa ako ay bumangon na ako at pilit inaalis ang dextrose na naka kabit sa kamay ko ng pumasok ang Nurse.Ma'am, gising na po pala kayo. Teka, ma'am hwag niyo pong aalisin 'yan." sigaw nito."Nurse, hindi ako pwedeng mag tagal dito. Ang mga anak ko kailangan nila ako." sigaw ko. Para marinig niya ako. "Naku! Ma'am hindi talaga maaari." sagot nito sa akin. ***Habang nagka
After kong ma search si Andrew Dawson kinabahan na ako ng sobra. Hindi ko mapigilan ang nararamdaman ko at parang may bahagi sa puso ko na itanong kay Amara ang lahat lahat. Para akong nahihibang na 'di ko maintindihan. Hanggang sa lumabas ako ng office area at nag tungo sa bar counter para mag-inom. Kumuha ako ng pinaka matapang na alak para mahimasmasan ako ng kaunti. Masyadong nayanig ang mundo ko sa mga nakita ko. I can't explain everything from the kid who name Daniel and he is exactly my looks when I was a kid. Then, Andrew Dawson he looks like me. Arrrgh! Hindi ko alam kong saan ba ako magsisimula??? Maraming tanong na bumabagabag sa aking isipan ngayon. May pakiramdam ako na may connection kaming lahat. Nag salin pa ako ng alak at nilagok ito. Kinuha ko ang telephone at sinubukan kong tawagan ang cellphone number ni Kenner but cannot be reach ito at mukhang tulog na rin sa mga oras na 'yon. Habang nag-iinom ako sumagi sa isip ko ang babaeng palagi kong napapanaginipan. I knew
KINAUMAGAHAN Halos hindi rin ako nakatulog ng maayos sapagkat binabagabag pa din ako ng mga rebelasyong nalaman ko at isa pa gusto ko ng makabalik ng Mansyon. Kaya ng may doctor na pumasok ngayon nagpakitang gilas ako na kaya ko na para payagan na nila akong ma-discharge at nakuha ko naman ang gusto ko. Naki usap din ako kong pwede makahiram ng charger para makapag pasundo na ako sa driver ko mabuti na lang rin mababait ang staff dito sa ospital na 'to. Kaya nakatawag ako kanila Manang at mamaya lang susunduin na rin ako. Kanina pa rin ako 'di mapalagay na makita ang mga anak kong nawalay sa akin nang anim na taon. Tama na ang pangungulila ko sa kanila, hindi na ako papayag na ilayo pa sila sa akin ng Mommy nila. Kaya ng dumating sila Manang at ang secretary ko kaagad kong pina settled ang lahat para makalabas na rin ako ng ospital at makauwi ng Mansyon. Naiwan naman kami ni Manang habang inaasikaso ng secretary ko ang running bills ko. Hindi maiwasang mag tanong ito."Sir, ano ban
ANDREWNang malaman ko ang totoo kanina halos hindi na rin ako mapakali sa Mansyon dagdagan pa ang dalahin ko ng malaman na baka ma comatose ang asawa ko kong hindi ito magigising sa palugit ng doctor na oras. Kaya nga kahit kagagaling ko lamang sa ospital kaagad akong napasugod dito lalo na't alam ko na ang lahat lahat. Bago pa man ako pumunta dito inalam ko kanila Mr. And Mrs. Villanueva kong totoo bang Andrew ang dati kong pangalan at pinalitan lamang nila. Sa una todo deny pa sila at nang kalaunan umamin din ito. Kaya sobrang saya ko talaga.** Nang nagising ako mula sa pagkaka aksidente gulat na gulat talaga ako lalo na't ng sabihin ng nurse na nakausap ko ang taong 2023. Halos 6 years akong walang ala-ala tungkol sa asawa at mga anak ko. Kaya ng ipaliwanag ng doctor sa akin ang lahat. I call my foster parents at U.S to ask about my real identity. Calling Mommy.....Luckily she's answers immediately. So I can't wait for so long. "Mom, tell me the truth. Who is Andrew Dawson??"
Iyak pa rin ako ng iyak at hindi ko matanggap na wala na talaga ang asawa ko ng mga oras na 'yon. Bumuhos ang matinding luha sa mga mata ko, sapagkat hindi ko na mapigilan ang hinagpis na nararamdaman ko ang bigat bigat sa kalooban ko. Ngayon lang ulit kami nagkita at magkakasama kaso binawi kaagad ito. Ganito ba ako talaga kasama at kaya't wala akong karapatan na sumaya man lang. Almost six years ang nawala sa amin ng pamilya ko, b..bakit kong kailan alam ko na ang lahat saka pa nangyari ang lahat ng 'to. Ang sakit sakit naman.."Dude! Dude." boses ni Kenner at tinatawag niya ako. Nang idilat ko ang mga mata ko. Bigla akong nagising sa masamang panaginip at habol hininga ako pagka gising ko."Kenner? Kanina ka pa ba dito?" tanong ko. "Hindi naman kadadating ko lang kaso umuungol ka kaya ginising kita. Masama yata ang panaginip ko dude. Ano ba 'yon?" tanong nito."Ahmm! Oo, e' hindi maganda." ani ko.Salamat! Salamat! Isang masamang panaginip lamang pala." usal ko. Napatingin ako sa
One Week Later ng makalabas ako ng ospital at nang makabalik akong company. Ilang araw ko na ring hindi napapansin si Mr. Danford hindi ko alam kong nasa business venture ba ito at ayoko rin namang mag tanong kay Kenner at baka kong anong isipin pa niya. Ayokong saktan ang taong walang ginawa kundi pangalagaan at mahalin kami ng mga anak ko. I was wondering if siya na nga ba talaga ang itinakda para sa akin. Para pumalit sa puso ko kay Andrew. After six years nang namatay ito wala na akong pinapasok sa buhay ko at tanging si Kenner lang ang pinapansin ko, siguro kasi malaki ang utang na loob ko dito at siya ang dahilan kong bakit nakapasok ako sa company as fashion designer. Kenner is a one of a kind man that deserved to be loved, kaso hindi siguro ako 'yon. Habang nagta trabaho ako sa office ko ng pumasok si Janice at nang abala. If I know may nasagap na naman itong tsismis."Bie, busy ka?" tanong nito. Sa tono ng boses nito ngayon mukhang seryoso ang sasabihin niya. Kaya napatigil
Matapos ang salu-salu namin nakatulog na rin ang mga bata at kami naman ng asawa ko ay narito pa rin sa veranda naka upo at nakatunghay sa kalangitan. Napatayo ako at pinagmasdan ang mga bituin hindi ko akalain na tatayo rin siya at biglang yayakap sa akin, kasabay nang pag ayos niya nh buhok ko na nililipad ng hangin. Medyo malakas kasi ang hangin dito sa bahagi namin nagulat na lang ako ng may nilabas siyang box buong akala ko magpo propose na naman kasi siya pero halos manlaki ang mga mata ko sa pag kislap ng diamong pendant sa loob ng box. Isa pa lang necklace ang laman nito at mabilis niya akong pinaharap sa kaniya at isinuot ito sa leeg ko. Halos mangilid ang luha sa mga mata ko, 'di dahil hula ng kalungkutan kundi luha ng kaligayahan, dahil naalala ko na naman ang necklace na ito. Ito kasi 'yong necklace na niregalo niya sa akin noong 1st Anniversary namin ng mag boyfriend ant girlfriend pa lang kami, akala ko ng itinapo niya ito ng pinasauli ko lahat ang mga niregalo niya sa a
AMARATwo-weeks after the Wedding. Nandito kami ngayong mag-anak sa resort kong saan nag bukas na naman ng bagong branch na resort ang asawa ko. Nang tanungin ko siya para raw sa limang anak niya ang lahat ng pinundar niya para tag-iisa na silang properties kong sakaling mawala kami sa mundo. Ngayon nakaupo ako sa buhanginan at pinagmamasdan ang mag-a-ama ko. Minsan na rin kasing sumagi sa isipan ko na paano kong hindi ko siya pinatawad?? Paano kong hindi kami nagkitang muli??? Paano kong tuluyan na kaming nagkahiwalay. Magiging ganito ba ako kaligaya ngayon??? Oo, aaminin ko sobrang daming doubts sa isip ko ng muli kong buksan ang puso ko sa kaniya. I question myself kong tama bang papasukin ko siya muli sa buhay ko gayong minsan niya na akong sinaktan noon. Hindi ko din mapigilan ang sarili ko na subukan. Why didn't I give him a chance. Why not sumugal ako, kong madapa ulit siguro its time to accept na wala na talaga hanggang doon na lang kami. Ayoko kasing dumating sa panahong mag
Hindi na kami nakapunta ng venue dahil biniglang liko ako ni Andrew at tinotoo niya ang banta niya. Dinala niya lang naman ako sa ibang hotel, gusto niya yatang paagahin ang honeymoon namin. Kaloka! Ang pasaway ko kasi sa kotse kanina yan tuloy napala ko. "Mahal, bakit iba yata ang way natin?" patay malisyang tanong ko."Aba! Nagtanong ka pa talaga, e' kasalanan mo naman kong bakit tayo nandito." sagot niya."Sorry na, tara na't pumunta na tayo roon at nakakahiya kanina pa sila nag hihintay sa atin, Mahal." wika ko at baka sakaling makalusot rito."Hayaan muna sila Mahal, dito na lang tayo gigil na ako sa'yo." wika niya. Dahil sa sinabi niya nangamatis ang pisngi ko at nakurot ko siya bigla."Aray naman, Mahal, masakit 'yan ah." reklamo nito."Talagang masasaktan ka sa akin kapag hindi mo pa 'to paandarin patungong venue" singhal ko. Ngunit parang wala naman siyang narinig, pinatay niya na ang makina ng sasakyan at pinangko na ako papasok ng ibang hotel. Talagang ayaw niyang magpaawa
Matapos ang successful thanks giving party ng pamilya namin, kasal naman ang paplanuhin ko.Nang minsan naka upo kami sa sofa at nanunuod nang movies hinawakan ko ang kamay nito."Mahal, baka naman payag ka nang magpakasal sa akin?" tanong ko.Magtatampo na talaga ako sa kaniya kapag hindi pa siya pumayag. "Hmm! Mahal hindi ba napag usapan na natin 'to, huwag kaya muna sunod sunod kasi ang gastusin natin." wika nito."Hmmm! okay." sagot ko. Sabi na eh ayaw na naman niya. Naiinis na talaga ako bakit parang pakiramdam ko hindi niya ako mahal. "Labas muna ako Mahal," pagpapaalam ko, nawalan ako ng mood at naiinis ako sa kaniya.--Hindi alam ni Andrew, na planado na ang lahat lahat na mangyayari. At this week na rin ang kasal namin. Nahihiya man ako sa mag isang pagpa plano nito, pero hinayaan ko na lamang. Gagawin 'to para magpasalamat sa mahal na asawa, hindi niya alam kasi kung paano siya makakabawi sa lahat nang ginawa nito para sakanilang mag-i-ina. Alam na ng lahat, ngunit siya n
Two- Months Later after thanks giving party masaya ako na nagawa ko na ang gusto ko na ipagmalaki sa lahat ang pamilya ko. Sa katunayan nga niyan nandito kami ngayon sa ospital, because my wife delivered a healthy twins. Akala ko nga triplets ulit, pero ayos lang kahit ano naman ang ibigay sa amin ay tatanggapin namin ng buong buo. She delivered a healthy bouncing baby boy. Tuwang tuwa si Daniel, sapagkat hindi na raw puro babae ang makakalaro niya. Kahit naman ako gusto ko din ng lalaki para maraming magdadala ng lahi ko. I named them, Avery and Ace. Kasalukuyang nagpapagaling ang asawa ko sa ospital ng tumawag si Janice sa akin. She wanted to see my wife before she left. Hindi nga lang siguro talaga pwede na magkita sila sa ngayon. Kaya sinabihan ko na lang si Janice na once naka recover na ang asawa ko kami mismo ang tatawag sa kaniya para makipag kita.Sa ngayon kasi ang focus namin ay maging okay ang mag-i-ina ko. Hindi madaling manganak ng kambal lalo na't nasa 30's na rin ang
Matapos ang staycation namin sa London pabalik na kami ng Pilipinas. Ibang klase talaga ang asawa ko ginawang staycation lang ang London. Kaloka!! Nang makabalik kami ng Mansyon pinaghahandaan naman ang thanks giving mass pary na kong tawagin sa ibang bansa. Kasabay na rin ng announcement tungkol sa pagdadalantao ko at wala pa kasing nakaka alam sa kanila na buntis ako ulit. Kaya naisipan namin na magkaroon nang thanks giving mass na gaganapin sa Mansyon. Ito ay pasa salamat namin na binigyan pa kami nang second chance para magkasama pa kaming mag-anak at mabuo na isang pamilya. Tuwang tuwa ang triplets, dahil ate at kuya na raw sila. Dumating ang ilang mga bisitang naimbitahan namin, maging ang mga ka work namin noon sa DCG ay naririto at ang mga asawa ng kaibigan nila. Malaki na rin ang tummy nito at halatang halatang na rin katulad ko. Going 5 months na ang tummy ko kaya hindi niya na ako hina hayaang mag suot pa nang sexy dress. Kaya nang makita niyang hawak ko ang fitted na dr
PRESSCON Pag balik namin ng Manila talagang pinush nito ang pagpapa presscon sa madla. Naiinis ako na hindi ko maintindihan, but at the same time masaya ako kasi heto 'yong pangarap ng mga anak ko na makikilala silang bilang isang Dawson. Kaya nga hindi ko ipinagkait sa kanila ang surname nang kanilang Daddy, dahil alam ko naman na may karapatan sila at nanalaytay sa kanilang dugo ang Dawson Clan. Isa sa pinaka mayaman ang pamilya Dawson yan ang nalaman ko ng nag hiwalay kami ng asawa ko noon. Hindi maiitanggi na kalat ang mga business nila in and outside the country. Hindi pa nga nag sisimula ang presscon kinakabahan na talaga ako kasama ko sa backstage ang triplets ko at kasalukuyang ini-interview na ang asawa ko. Maraming katanungan sa kaniya patungkol sa business na hinangaan ko nang masagot niya ito ng mabilisan hanggang sa dumako ang tanong ng isang reporter sa lovelife nito. "Mr. Dawson, Maraming salamat sa'yong lag sagot ng aking katanungan. Follow up question lang, kumusta
ANDREWMedyo napasarap yata ang tulog ko at hapon na nang magising ako at nahihimbing pa rin na natutulog ang asawa ko na katabi ko. Malaya kong pinag masdan ito habang natutulog. Ang ganda talaga ng asawa ko at lalong paganda pa ng paganda habang nagkaka edad siya. She's living like a vampire. Parang hindi yata tumatanda ang mukha ng asawa ko, katulad ng Amara na nakilala ko way back College days. Kong paano niya nakuha ang atensyon ko kahit parang parati siyang mang hahamon ng away sa akin. Matagal tagal rin akong naka tunghay sa kaniya ng biglang nagmulat ito ng mga mata kaya naman iniba ko ang direksyon ng tingin ng mga mata ko. Malamang kapag nahuli niya ako na nakatingin sa kaniya aasarin na naman ako nito. Medyo, assumer pa naman kong minsan ang asawa ko at madalas sa mga pag-a-assume naman niya ay tama."Oh! Bakit, ngayon ka pa nahiya nakita ko naman na." pang aasar nito."Ang alin ba?" patay malisyang tanong ko, baka lang makalusot dito."Nevermine na lang." sagot niya. "Bu
Natuloy rin ang plano naming pag lipad ng London. Nakasakay kami ngayon sa Chopper na minamaneho ng piloto ng Dawson Company. Pareho kaming tahimik sa loob ako na na panay ang lingon sa gilid ko para masilayan ang ganda ng mga tanawin sa baba. Halos malula ako at mahilo, pero ayos lang ayokong palagpasin ito. Sobrang masaya ako na mararanasan ko 'to sa tanang buhay ko at kasama ko pa ang lalaking una at huli kong mamahalin.Ilang sandali lang nag landing na ang chopper sa malawak na lupain ng Londion na matagal ko rin na pinangarap na mapuntahan. Maka ilang ulit kong sinampal ang pisngi ko at tinatanong kong nanaginip nga lang ba ako. But it is true, nasa London na nga ako kaya sobrang saya ko lang."Mahal, are you okay? What are you doing? Bakit mo sinasampal ang sarili mo?" naka kunot ang noo na tanong nito. Marahil nagtataka siya kong bakit ko ginagawa 'yon."Nothing Mahal, hwag mo akong isipin muna ha. Mag focus ka lang dyan. Nag i-imagine lang ako kong totoo ba 'to o hindi?" sago