Kabanata 3

Nasa kalagitnaan ng sila ng pagpaplano kung paano lilinisin at pagagandahin ang bahay nang may paulit-ulit na tumatawag sa kanila mula sa gate.

"Are you expecting anyone, mom?" tanong ni Joelyn sa mommy niya.

Napakunot naman ng noo si Edna. "Nope. Kakadating pa lang natin dito at wala naman tayong mga neighbors. I wonder who might that be. Wait lang ha. Hays, we should really get a new doorbell," pabulong na sabi ni Edna bago ito pumanaog upang tingnan ang tao sa labas.

"Hey, I found an attic. Gusto mo ba puntahan natin mamaya?" tanong ni Marco habang nagwawalis ito ng sahig. Busy naman si Joelyn sa pagtanggal ng mga puting tela sa mga muwebles sa sala. She also wiped the dusts from the furnitures.

"Ewan ko. Natatakot pa rin ako, to be honest," kibit-balikat na sagot naman ni Joelyn. "Medyo luma na rin itong bahay, eh."

"Come on, ate Joey! Wala namang multo, hindi ba."

"Basta. Huwag mong puntahan ang attic without me though. Baka mapaano ka pa."

"Eh, yayain na rin natin si mom."

"Sige," sagot naman ni Joelyn.

"Hali kayo, pasok."

Napalingon ang magkapatid nang makita ang dalawang lalaki na kasama ng kanilang mommy.

"Kids, nandito si Dante."

"Hello po," sambit ni Marco sa kanila. Pumasok naman si Dante sa loob kasama ang isang binata na mistulang kasing-edad lang din ni Joelyn.

"Nag prisinta na lamang kaming pumarito dahil nakakaawa naman kayo kung hahayaan ko lang kayong maglinis ng bahay na ito. Sobrang laki," sabi naman ni Dante. 

"Kaya lang naman namin, Manong Dante," sabi ni Joelyn. "Ano po ba yung pinaka-rason ninyo kung bakit very eager kayong tulungan kami?"

"Joey!" sambit naman ng kanyang mommy habang pinandidilatan pa siya ng mata. 

"What? I'm just asking, mom," sagot naman ni Joey habang nakataas ang isang kilay.

"They're complete strangers. I'm just making sure na wala silang ibang masamang balak."

"Pasensya ka na sa anak ko, medyo straightforward lang talaga yan magsalita. Laking Maynila kasi."

Ngumiti lamang si Dante at ipinakilala ang kanyang kasama.

"Ayos lang iyon, Edna. Nga pala, ito si Japhet, kapatid ko."

Kayumanggi ang balat ni Japhet, at medyo matangkad din. Mas matangkad pa siya sa kanyang Kuya Dante. Ayaw man aminin ni Joelyn ngunit parang nakaramdam siya ng kaunting kaba nang magtama ang kanilang mga tingin. Nginitian din siya ng binata habang kinakausap pa sila ng kanyang mommy.

"Don't worry about it, Miss. Hindi naman kami masamang tao ni Kuya. Laking Maynila rin ako. Kinuha lang ako ni Kuya kaya nabalik ako dito sa probinsya. Tanod kasi si kuya kaya hindi niya maatim na pabayaan na lamang kayo na maglinis. Ang laki-laki nga kasi ng bahay ninyo."

Napaawang na lamang si Joelyn nang marinig si Japhet na magsalita. pasekreto naman siyang kiniliti ni Marco sa gilid.

"Crush mo siya no, ate," pabirong bulong  pa nito na siyang ikinunot ng kanyang noo.

"Shut up, brat! Hali ka at ipagtimpla natin sila ng juice."

"Ikaw na lang!" sabi pa habang patakbong pinuntahan si Japhet. Napa-iling na lamang ang dalaga sa inasta ng kapatid.

Agad na pumunta si Joelyn sa kusina at manaka-nakang pinakinggan ang conversation ng kanyang mommy at ni Dante. Habang si Japhet naman ay masayang nakipag-kwentuhan kay Marco.

Ilang sandali pa ay naging abala na si Joelyn sa kanyang ginagawa. Pumanaog na rin ang kanyang pamilya at sumunod naman ang dalawang bisita.

"Pasensya naman! I'm just making sure na hindi sila masamang tao," bulong niya sa sarili habang nag titimpla ng juice.

"Eh paano kung masama sila?"

Napa-indak naman si Joelyn sa gulat nang bigla na lamang may magsalita sa kanyang likuran. Paglingon niya'y wala namang tao kaya halos lumuwa na sa kanyang dibdib ang kanyang puso.

"S-sino yan?"

Kabadong-kabado si Joey habang mariin na hinawakan ang kitchen knife na nakapatong sa lagayan ng mga baso at plato. Mas nagulat pa siya nang may narinig siyang kaluskos mula sa bintana ng kusina. Mula sa bintanang ito ay tanaw niya ang masukal na likod-bahay. Dahan-dahan na nilapitan ni Joelyn ang bintana dahil mas lalong lumalakas ang mga kaluskos. Nang nakalapit na siya dito ay nagulantang pa siya nang bumalandra ang muka ng kanyang kapatid.

"Ate!"

Napamura si Joelyn. Kapatid lang pala niya ang gumagawa ng mga kaluskos.

"Gago ka, ano bang ginagawa mo diyan!" pasigaw niyang tanong dito.

"Ito yung lilinisin namin ni Kuya Japhet. Bilisan mo na diyan dahil dito ka rin na-assign."

Napatirik na lamang ng mata si Joey habang nakatingin sa ngingiti-ngiting mukha ni Marco.

"Ano? Napano ka?" tanong pa ni bubwit.

"Wala! Oh siya, sige. I'll just prepare the snacks at pupunta na ako diyan."

"Okay!"

Napabuntunghininga na lamang si Joelyn dahil sa nangyari. Nagiging praning na rin yata siya dahil sa napanaginipan niya. Ayan tuloy, kung ano-ano na lamang ang naririnig at naiisip niya.

Matapos niyang asikasuhin ang kanilang meryenda ay pumanaog na rin si Joelyn upang tumulong sa mga tao sa labas. Naabutan niyang nagsisiga ang kanyang mommy habang namumunot naman ng masukal na damo si Dante. Mabuti na lamang talaga at naka jagger pants siya dahil siguradong masusugatan ang kanyang mga binti sa dami ng damo na lilinisin nila.

"Joey, tulungan mo sila Marco, nandoon sa likod-bahay."

"Yes, mom," mahina niyang sagot habang padabog na naglakad papuntang likod-bahay. Tiningnan din niya ang kanyang mommy at si Dante. She hated to think of it that way but she felt annoyed dahil mukhang magkakamabutihan pa ang dalawa. She's not ready for it yet. Ayaw niyang palitan ng kanyang mommy ang daddy niya.

"Ate!"

Napabalikwas na naman siya nang marining ang boses ng kapatid niya. Hindi niya namalayang nakarating na pala siya sa likod-bahay.

"Hey, look."

Napakunot-ang kanyang noo nang marining si Japhet.

"Ano iyon?"

Marahang naglakad si Joelyn at tiningnan ang sinasabi ni Japhet.

"Do you have any idea what the fuck are these?" sambit naman ni Marco. 

"Huwag ka ngang magsalita ng masamang word. Mom wouldn't approve of- fuck! Ano ang mga iyan?"

Halos lumuwa ang mata ni Joelyn nang makita ang nasa harapan niya.

"Maraming kalansay," tanging sambit ni Japhet. "Maraming-maraming kalansay na nakakalat sa inyong likod-bahay.