Kabanata 2

Agad na nawala ang kanilang mommy nang makapasok na sila sa loob. Kinabahan naman ang dalawa dahil tanging ang flashlight lamang ng kanilang mga cellphone ang naging ilaw nila sa loob.

"Mom? Where are you?" 

Sa laki ba naman ng bahay na ito, at sa tagal ng panahon na walang naninirahan dito ay hindi maiiwasan ng magkapatid na mag-freak out.

"Mom!!!" sigaw ulit ng dalawa.

"Where's mom?" tanong ni Marco sa kanyang ate.

"Hindi ko alam! I was just right behind you, hindi ba?"

Ilang sandali pa ay biglang bumaha ang liwanag sa loob. Halos ipikit ni Joelyn ang kanyang mga mata nang tumama sa kanilang paningin ang liwanag ng mga ilaw mula sa chandeliers sa taas ng bahay.

"Wow! This is like an old mansion now that the lights are turned on!" sambit ni Marco habang patakbo na umupo sa malapit na sofa. Napa-ubo pa ito nang ma-inhale niya ang alikabok galing sa puting tela na itinabon sa sofa.

"Haunted mansion, Marco. You should be specific," sagot naman ni Joelyn habang naka pamewang at saglit na nakatirik ang mga mata.

"There are no ghosts here," sagot ng kanilang mommy na ngayo'y nakatayo na sa isang mataas na hagdanan ng bahay. "Hali na kayo at titingnan pa natin ang looban."

Nag unahang pumanhik ang dalawa at matapos niyon ay inakbayan naman sila ng kanilang mommy.

Pumasok sila sa mga kwarto sa taas at napasinghap na lamang ang dalawang bata nang makita ang mamahaling furnitures sa bawat kwarto.

"Mabuti naman at walang nanloob bahay na ito, mom," ani Joelyn habang marahan na ipinahid ang mga daliri sa maalikabok na muwebles.

"Do you want to steal something from an old house, ate?" patutsada ulit ni Marco.

"Bakit ba, mamahalin kaya ang mga ito. These can be sold to an antique shop."

"Mahal na mahal ng lolo at lola ninyo ang bahay na ito. Panahon pa ng mga kastila nang maitayo ito," sambit ni Edna habang nakatingin sa dalawa niyang anak. "Now it's time na alagaan ko naman ang bahay na ito."

"Well, we could start redecorating the whole house, mom."

"And we can tap Dante and some friends of his," sagot naman ni Marco.

"I don't trust that man," Joelyn replied as she rolled her eyes.

"Eh, bakit mo binigay ang phone mo sa kanya?"

"Duh! I wanted to dismiss him already, you know. Obvious naman nagpapa-cute siya kay mom."

Napatawa na lamang ang kanilang ina dahil sa argument nila tungkol kay Dante.

"He still helped us out so magpasalamat pa rin tayo," ani Edna. "Ngayon, linisin muna natin ang parte na ito dahil dito na tayo matulog."

Matapos nilang linisin ang kwartong iyon ay nahiga na rin silang tatlo sa malambot na kama. Nilapatan lamang nila ito ng malinis na kubre-kama na dala nila para hindi nila diritsong ma-inhale ang mga alikabok. Ilang sandali pay nakatulog na sina Edna at Marco. Ngunit kahit anong pagod ang nararamdaman ni Joelyn ay mistulang hindi rin siya makatulog. Nakayakap sa kanyang bewang ang kanyang mommy habang naka tihaya naman si Marco. Kahit papaano ay masaya na rin si Joelyn dahil may bagong tirahan na sila. Sa apartment na tinuluyan nila sa Maynila, halos masuka-suka na siya sa masangsang na amoy na palaging bumabalandra sa kanyang ilong tuwing hatinggabi. At least ngayon, makakatulog na siya nang mahimbing.

"I miss you, Daddy," bulong ni Joelyn sa kanyang sarili. Mariin niyang tinitigan ang mukha ng kanyang mommy Edna at hindi niya mapigilang mapangiti.

"I'll take care of you, mom. I promise you that," she added as she hugged her mom tightly. 

Ilang sandali pay nakatulog na nga si Joelyn.

"Joey…"

Naalimpungatan siya nang isang boses ang tumawag sa kanya. Nasundan pa ito ng isang maliit na tawa.

"Joelyn! Hali ka…"

Napakunot ang kanyang noo nang makitang tulog na tulog pa rin ang kanyang mommy at kapatid. Hindi niya alam kung sino ang tumatawag sa kanya habang tumatawa ngunit natatakot siya.

"Joey… halika. Laro tayo."

Napatalukbong na lamang ang dalaga habang pinipilit na huwag nang pansinin ang boses. Ngunit mas lalo pa tuloy itong lumalakas habang mas idinidiin niya ang kanyang mga kamay sa kanyang tenga.

"Joey…"

Tumagilid si Joelyn at marahan na ginising ang kanyang mommy.

"Mom?"

Napabalikwas naman ang kanyang mommy nang marinig niya ang boses ni Joelyn.

"What's wrong, baby?" tanong pa nito habang naalimpungatan.

"S-someone's calling my name," takot na takot niyang sambit. 

"Who?"

"I don't know…"

"Anak, guni-guni mo lang yon. Halika na, matulog na tayo ulit."

"B-but mom…"

Hindi na nga nakaalma ang dalagita nang humiga na muli ang kanyang mommy at ipinikit ang kanyang mga mata. Napahiga ulit sa Joelyn ngunit napabalikwas muli nang naramdaman niya ang kakaibang presensya sa paanan niya.

"Joey…"

Halos napaiyak na siya nang mas lalong lumakas ang boses na tumatawag sa kanya.

"Go away," sambit niya sa kanyang sarili. "Go away…"

Biglang tumahimik ang paligid at nawala na rin ang presensya sa kanyang paanan. Dahan-dahang iminulat muli ni Joelyn ang kanyang mga mata, ngunit sa pagmulat niya'y….

"Boo!"

… tuluyan na siyang napasigaw nang makita ang isang nakakatakot na nilalang sa kanyang harapan!

"Ate, gising na. Tanghali na!"

Napasinghap si Joelyn nang maramdaman ang mahinang pagtapik ng kanyang kapatid sa kanyang balikat.

"Oh, napaano ka?" nagtatakang tanong naman ni Marco nang makita ang tarantang mukha ng kanyang ate Joey.

"N-nothing, just… just a bad dream."

"Okay, come on. Breakfast is ready."

"Sige. Susunod na."

Agad na lumabas ng kwarto si Marco matapos iyon. Hindi naman mapigilan ni Joelyn ang mapabuntung hininga. Mistulang pumasok na sa kanyang sistema ang naging biruan nila ng kanyang kapatid kahapon.

"Stupid dream," bulong niya sa sarili at tuluyan na ngang lumabas ng kwarto.

Pagpasok niya sa kitchen ay agad na sumalibong ang mabangong amoy ng tocino at kape.

"Good morning, anak."

Nginitian siya ng kanyang ina at dumritso naman siya sa lumang ref upang tingnan ang nasa loob.

"Palitan na natin ito, ma. Nakakatakot naman ang ref na ito," sambit niya habang kumukuha ng malamig na tubig.

"Functioning pa naman iyan, anak. Pero sige, papalitan natin yan kapag nakaluwag luwag. Mabuti na lamang at nakabili tayong one week supply na pagkain. Kaya halika na at kumain na tayo."

Umupo na silang mag-ina sa hapag-kainan at matapos umusal ng maikling dasal ay nagsimula na silang kumain.

"Mom," sambit niya habang nakatingin sa kanyang mommy.

"Yes, love?"

"Did I wake you up last night?"

Sandaling napaisip ang kanyang mommy bago sumagot. "No, mahimbing ang tulog ninyo kagabi, if that's what you are asking. Why?"

Napa kurap-kurap ang mata ni Joelyn.

"W-wala naman po, mom. I just had a bad dream, I guess."

"Sige. Kumain ka na."

"Panaginip lang nga ba talaga lahat?" Tanong niya sa kanyang sarili.