Pagkauwi ni Tyler sa kaniyang mansyon, sinalubong siya ng yaya ng pamilya, si Manang Marga.
Kinuha ni Manang ang kanyang suit jacket at iniabot ang tsinelas para siya'y makapagpalit. Pagkatapos, binigyan siya ng isang baso ng maligamgam na tubig, na iniabot nang may respeto. Walang kakaiba sa ginagawa ni Manang kumpara kay Dianne, ngunit may kung anong mali sa pakiramdam ni Tyler, na lalong nagpagulo sa kanyang isip. Naiirita siya nang husto. Habang paakyat sa hagdan, napansin niya ang isang litrato nila ng kanyang nakatatandang kapatid at ni Dianne na nakasabit sa dingding. Bigla, sumama ang kanyang pakiramdam. Ito ay litrato nilang tatlo walong taon na ang nakalipas sa tahanan ng kanyang lola. Sa litrato, si Dianne, na labing-anim na taong gulang pa lamang noon, ay nakapuwesto sa gitna nilang magkapatid. Pero halatang mas malapit siya sa nakatatandang kapatid at ang mga mata niya’y nakatingin dito. Maliwanag ang mga mata ni Dianne, na parang pinuno ng mga bituin, at puno ng saya habang nakatingin sa nakatatandang kapatid. “Bakit siya namatay?” tanong niya sa sarili. Kung hindi namatay ang kanyang nakatatandang kapatid, tiyak na magkasama pa rin sila ni Dianne. Masaya sana sila. Dahil sa matinding inis, hinila niya ang kurbata sa kanyang leeg at sumigaw, “Manang!” Agad namang umakyat si Manang Marg mula sa ibaba. “Ano pong kailangan ninyo, Sir?” tanong nito, na halata ang pag-iingat. “Alisin mo ang litrato na ’yan,” malamig na sabi ni Tyler. “Tanggalin mo rin lahat ng litrato ni Dianne dito sa bahay.” Tumingin si Manang sa litrato at mabilis na sumagot, “Opo, Sir.” Pagkatapos, tumuloy si Tyler sa master bedroom. Pagkapasok pa lang niya, nag-ring ang cellphone niya na nasa bulsa ng pantalon. Pagkakita niya, si Lallaine ang tumatawag. Sinagot niya ito. “Tyy... ang sakit ng tiyan ko. Pwede mo ba akong samahan?” mahina at parang pabulong ang boses ni Lallaine sa kabilang linya. Bahagyang kumunot ang noo ni Tyler. “Ipapadala ko ang driver para dalhin ka sa ospital.” “Ayaw ko!” biglang napalakas ang boses ni Lallaine, na parang naiiyak na. “Alam mo namang ayoko sa ospital.” “Okay, pupunta ako diyan.” Pagkatapos sabihin ito, ibinaba niya ang tawag at bumaba ng bahay. Sa condo Residences Pagkatapos mag-shower, humiga na si Dianne sa kama. Kinuha niya ang cellphone at nag-scroll bago matulog. Tiningnan niya ang mga mensahe sa ka kaniyang f******k account. May bagong friend request siya mula kay Lallaine. Ang profile picture nito ay anino ng lalaking nakatalikod sa ilalim ng sikat ng araw. May hugis-pusong gesture na parang nag-frame sa lalaki sa larawan. Kahit na malabo ang larawan, alam ni Dianne na si Tyler iyon. Tinanggap niya ang friend request ni Lallaine. Agad niyang nakita ang isang post sa Myday nito—larawan muli ni Tyler, pero mas malinaw. Nakasuot ito ng shirt at slacks, naka-roll-up ang manggas habang may ginagawa sa kusina. May caption ang larawan: “Tinitinga ka bilang dyos ng nakakrama. Kaya naman ang alagaan ng Diyos na katulad mo araw-araw ang pinakamasayang bagay para sa isang babae.” Nakita ni Dianne ang post at napaluha siya. Talaga namang halata kung mahal ka ng isang tao sa maliliit na bagay lang. Napapikit siya at sinubukang kalmahin ang sarili bago matulog. Kinabukasan, habang naghahanda si Tyler, hinanap niya ang pares ng starry sky cufflinks na bigay ni Dianne. Wala siya nitong nakita. Tinawag niya si Manang Marga. “Sir, hindi ko po nakita ang mga cufflinks. Pati po ang ilang alahas ng asawa niyo, nawawala rin,” sabi ni Manang, halatang nag-aalangan. “Baka nakuha ni Secretary Lyka noong iniempake ang mga gamit,” sagot niya. Tinawagan ni Tyler si Lyka. “Boss, wala po akong nakitang cufflinks. Pero baka... baka si Dianne ang kumuha?” sagot ni Lyka. Napuno ng galit ang mukha ni Tyler. “Kung gano’n, hanapin siya at kunin ang mga gamit!” Habang nag-aalmusal sina Dianne at Dexter, biglang tumunog ang doorbell. “Sino kaya ito nang ganito kaaga?” tanong ni Dexter. Tumayo ang yaya para buksan ang pinto. Pagkakita niya, napanganga siya. “Ikaw po si Mr. Chavez ng Chavez Group?” Narinig ito ni Dexter, tumayo at tumakbo papunta sa pintuan, halatang balisa. Samantala, napakunot lang ng noo si Dianne."Saan si Dianne?"Sa pintuan, tinitigan ni Tyler ang loob ng bahay nang may matalim na mukha at malupit na tinig.Mabilis niyang sinuyod ang buong lugar, naghahanap kay Dianne.Sayang, isang magarang de-kalidad na tela sa pintuan ang agad nagpasok ng pansin niya."Hoy, anong hangin ang dumaan ngayong umaga? Bakit si Presidente Chavez pa ang napadpad dito?"Pagkatapos magsalita ni Tyler, hindi na siya naghintay ng sagot mula sa katulong, nang magtuloy-tuloy ang boses ni Dexter na puno ng pang-iinsulto.Maya-maya, sumilip siya mula sa likod ng tela, ang kanyang malamig na mukha puno ng pang-ookray.Lalong lumalim ang mukha ni Tyler."Talagang malakas ang hangin!"Pumunta si Dexter sa pintuan at tinapatan ang matalim na titig ni Tyler habang may ngiti sa labi.“Sir Dexter, nandito kami dahil hinahanap ni Mr. President si Ms. Dianne. Pakisabi sa kaniyang lumabas dito.” sabat ni Lyka, labis ang pagkabigo na makita ang kanyang amo na tinatrato ng ganito. Tumayo siya at nagmamalaki.Habang
"Ms. Dianne, hindi mo naman siguro ibinenta ang mga gamit para sa pera, hindi ba?"Mariing tanong ni Lyka na may mapanlibak na ngiti, parang siya ang ina ni Tyler.Hindi na nakapagpigil si Dexter. Tumayo siya bigla at itinutok ang daliri kay Lyka. "Lyka, subukan mo pang magsalita ng isa pang salita, at pupunta ako riyan para sampalin ka. Maniwala ka!"Hindi man takot si Lyka kay Dexter, nanginginig pa rin siya nang makita ang galit sa mukha nito, na para bang kakainin siya nang buhay."Dex.."Hinila ni Dianne ang dulo ng damit ni Dexter at mahinahong tumingin dito. "Huwag kang magalit. Sinasabi lang ni Secretary Lyka ang nais iparating ni Mr. Chavez."Napatingin si Tyler kay Dianne, na may malambing na kilos at ekspresyon, para siyang isang batang paslit na nagpapalambing. Tanging ang Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya naiinis sa sandaling iyon.Mariin niyang pinigilan ang sarili, pinakuyom ang kanyang mga kamao bago muling binuksan, at malamig na ngumiti. "Sige, bukas, hihintayi
Pumunta si Dianne sa ospital at doon niya nakilala ang anak ni Harry.Ang batang babae ay parang apat o limang taong gulang pa lamang, may maputlang mukha at payat na katawan. Sa kabila ng matinding init, suot pa rin nito ang isang makapal na sumbrero na parang para sa taglamig. Sa ilalim ng sumbrero, lumitaw ang isang pares ng malalaking mata na animo'y puno ng lungkot, lalo pang nagpapatingkad sa kanyang maselang kalagayan.May magandang memorya si Dianne. Agad niyang napansin ang pagkakahawig ng bata kay Harry, nang minsan itong pumunta sa Chavez mansyon upang mag-impake.Malapit na rin siyang maging ina, at habang nakikita ang maraming batang may sakit sa hematology department—kasama na ang anak ni Harry—napuno siya ng matinding kalungkutan.Sa sandaling iyon, naunawaan niya kung bakit ginugugol ng kanyang lola ang napakaraming pera taun-taon para tumulong sa mga batang mula sa mahihirap na pamilya. Kahit pa bumagsak ang estado ng kanilang pamilya, hindi kailanman nanghina ang kan
"Kumusta ka? Ayos ka lang ba?"Bago pa man makapagsalita si Dianne, agad siyang hinawakan ni Lallaine sa kamay, waring may pagsisisi. "Pasensya ka na. May hinahanap ako sa bag ko at hindi kita napansin. Nasaktan ka?"Napansin ni Dianne na may isang taong palihim na kumukuha ng litrato gamit ang cellphone nito sa isang sulok. Ngumiti siya nang bahagya, bahagyang umangat ang kanyang labi, ngunit nanatiling malamig ang kanyang mga mata."Anong gagawin mo kung nasaktan nga ako?" tanong niya.Nagbago ang ekspresyon ni Lallaine; dumilim ang kanyang mga mata at bumigat ang kanyang tingin. Mariin niyang kinagat ang labi bago ibinaba ang boses."Dianne, huwag kang makapal.""Ha!" Tumawa si Dianne nang may pangungutya. "Ibig sabihin, mahalaga pa rin sa’yo ang reputasyon mo?""Dianne!" Mariing sambit ni Lallaine, ang kanyang mukha'y lalong nagdilim sa galit.Nakatalikod si Dianne sa kamera kaya hindi mahuhuli ang kanyang mukha."Sa tingin mo ba, mananatili kang Mrs. Chavez?"Tumaas ang kilay ni
Kahit hindi lubos na maunawaan ni Lyka kung paano nangyari, isang bagay ang malinaw: Ibinalik ni Dianne ang mga gamit.Ibig sabihin, totoo ang sinasabi niya mula pa noong una.Ibig sabihin, maling paratang ang ibinato ni Lyka sa kanya.Pero ang higit na nagpagulo sa isip ni Lyka ay kung bakit umamin si Dianne na siya ang kumuha ng mga iyon sa simula pa lang.Ngayon, sa wakas, nakuha na rin niya ang sagot.Ngiting-ngiti siya habang pinupulot ang mga nawalang gamit at tinungo ang opisina ni Tyler.Masungit si Tyler buong araw.Pinilit niyang ituon ang isip sa trabaho, pero kahit anong gawin niya, paulit-ulit pa rin siyang bumabalik sa isang bagay—Ngayon.Kaninang umaga pa, si Dianne ang laman ng isip niya sa iba’t ibang anyo.Tamad at walang pakialam.May tiwala sa sarili at masayahin.Nakakatawa at may sariling mundo.Kaakit-akit at magiliw.Matimpi at matigas ang loob.Maghapon siyang ginugulo ng mga imaheng ito ni Dianne.Sa totoo lang, alam niyang hindi naman talaga kinuha ni Diann
Isang manager ang lumapit nang may mainit na pagbati, kinuha ang kanilang order, at saka umalis. Pagkaalis nito, agad na inabot ni Lallaine ang kamay ni Tyler mula sa kabilang panig ng mesa. "Axl, may napakagandang balita ako." Kumislap ang kanyang mga mata sa pananabik at pananabik. Marahang hinila ni Tyler ang kanyang kamay at uminom muna ng tubig bago sumagot. "Ano 'yon?" Dahan-dahang yumuko si Lallaine at bumulong, "Nakahanap na ako ng angkop na babae. Sa wakas, maaari na akong sumailalim sa transplant." Nabanat ang noo ni Tyler. "Sigurado ka bang gusto mong ituloy ito?" Buong sigla siyang tumango, ngunit saglit lang ay napalitan iyon ng lungkot. Nagtungo ang kanyang tingin sa mesa, at nang muling magsalita, may bahagyang panginginig sa kanyang boses. "Axl, alam mo naman… Ang pagkawala ng ating anak ang pinakamalaking pagsisisi ko sa buhay." Bahagyang humigpit ang hawak ni Tyler sa kanyang baso. Walang emosyon sa kanyang mukha, ngunit namayani ang katahimikan sa p
"Hoy! Kayo! Tumawag kayo ng guard? Tulungan niyo kami!” Muling napasigaw si Lallaine. "Paalisin niyo ang babaeng ito—"Bago pa niya matapos ang sasabihin, dinampot ni Ashley Guevarra ang baso ng tubig sa harapan ni Tyler at akmang ibubuhos ito kay Lallaine.Napapikit si Lallaine at mabilis na iniwas ang mukha, nanginginig sa takot.Ngunit hindi bumagsak ang tubig.Bago pa maibuhos ni Ashley ang laman ng baso, maagap na hinawakan ni Tyler ang kanyang pulso—mahigpit at matigas na parang bakal. Malamig ang kanyang ekspresyon, at nang magsalita siya, ramdam ang babala sa kanyang tinig. "Ashley Guevarra, bago ka kumampi sa isang tao, siguraduhin mong alam mo ang buong kwento."Napuno ng mga usisero ang paligid. Ang ibang bisita ay palihim na inilabas ang kanilang mga cellphone upang i-record ang nangyayari, ang ilan ay nag-live pa para ikalat ang iskandalo sa social media.Matalim ang tingin ni Ashley kay Tyler. "At ano naman ang dapat kong malaman? Kung pang-ilang kabit na ba siya? Pangat
Kinuha niya ang kanyang chopsticks at tinapos ang isang buong mangkok ng kanin, kasama ang dalawang mangkok ng sopas. Pagkababa niya ng kanyang mangkok, dumating si Ashley Guevarra na nagmamadali.Ibinagsak ni Ashley ang kanyang bag sa sofa at umupo sa harap ni Dianne, tinititigan ang mga kalahating kain na pagkain sa mesa. Walang pag-aalinlangan, kinuha niya ang chopsticks ni Dianne, kumuha ng isang subo, at nagreklamo nang galit, "Nakakagalit talaga ‘yang sina Tyler at Lallaine! Para akong mamamatay sa inis!"Si Aling Alicia, na laging maalalahanin, ay nagdala ng malinis na set ng mangkok at chopsticks at inilagay ito sa harapan ni Ashley Guevarra.Ngumiti nang pasasalamat si Ashley, ngunit sa halip na gamitin ang malinis na kubyertos, ipinagpatuloy niya ang pagkain gamit ang chopsticks ni Dianne, na para bang wala lang ito.Tumingin si Dianne kay Aling Alicia at hiningi ang isa pang mangkok ng kanin.Halos hindi kumain si Ashley sa restaurant at ngayon ay gutom na gutom na siya. Pa
"Umabot sa mahigit apat na milyong peso," sagot ni Baron. "Ayon sa mga doktor na tumanggap ng suhol, malinaw nilang inamin ang lahat."Lalong lumalim ang galit ni Tyler."Saan siya nakakuha ng ganitong kalaking halaga?""Ibinebenta niya ang selong ibinigay mo sa kanya. Ang halaga nito ay higit apatnapung milyong peso, ngunit ibinenta niya lang ito ng labingwalong milyon."Kasabay ng ulat na ito, idinagdag ni Baron, "Siyempre, hindi siya mismo ang nagbenta. Si Michelle ang gumawa ng paraan para sa kanya."Dahil dito, lalo pang nagdilim ang ekspresyon ni Tyler. Tumigas ang kamao niyang nakapatong sa armrest ng kanyang upuan, kita ang mga ugat sa likod ng kanyang kamay.Sa pigil na galit, mariin niyang sinabi, "Palayasin si Michelle dahil sa panunuhol at pandaraya sa medikal na resulta. Isuko siya at ang mga doktor sa pulisya. At siguraduhin mong may taong magbabantay kay Lallaine 24/7. Alisin ang lahat ng paraan niya para makipag-ugnayan sa labas!""Oo, Boss," sagot ni Baron bago mabili
Ngunit pagpasok niya, isang suntok ang agad na sumalubong sa kanya.Hindi siya nakaiwas. Tumama ito nang mariin sa kanyang mukha at napaatras siya.Galit na galit si Dexter at handang umatake ulit, pero mabilis siyang pinigilan ni Brandon, na sumunod kay Tyler."Tama na!" pigil ni Brandon, hinawakan ang kamao ni Dexter.Napamura si Dexter sa galit. "Ang kapal ng mukha mong magpakita pa rito, Tyler!"Pinahid ni Tyler ang dugong lumabas sa kanyang labi, saka tumingin nang matalim kay Dexter.Nang muling magpapakawala ng suntok si Dexter, isang mahinang tinig ang pumigil sa kanya."Deeex.." Mahinang tawag ni Dianne habang nakasandal sa ulunan ng kama. "Tama na.""Dianne, huwag kang makialam. Kailangan kong ipaghiganti ka," sagot ni Dexter, mahigpit siyang tinitigan."Alam mong hindi mo siya kaya. Kung matatalo ka, ayos lang sa akin, pero ayokong ikaw ang magdusa ulit," sagot ni Dianne, mas mahina ang boses ngayon.Nagkatinginan sina Brandon at Dexter."Boss Suarez, tama ang sinabi ni Mad
Muling lumala ang sakit ng ulo ni Tyler. Matagal siyang nag-isip bago nagsalita, "Ang ex-girlfriend ko ay isa na ngayong kaibigan."Ngunit hindi pa rin kumbinsido ang PR director. "Ngunit, Mr. Chavez, kasal na po kayo, pero patuloy pa rin ang mga kontrobersiya tungkol sa inyo ni Miss Santos. Kapag nalaman ito ng publiko, hindi ito makabubuti sa imahe ng Chavez Group."Alam ni Tyler ang problemang ito. Ngunit sa ngayon, wala na siyang pakialam. Ang tanging nais niya ay bumawi kay Dianne at maibsan ang kanyang matinding pagsisisi at pagkakasala.Kaya naman, galit niyang bulyaw, "Wala akong pakialam! Gawin ninyo ang sinabi ko!""Oo, Mr. Chavez!"Ayon sa utos ni Tyler, agad na tinanggal ng PR department ang lahat ng post na naninira kay Dianne. Kasabay nito, opisyal nilang inilabas ang marriage certificate nina Tyler at Dianne sa pangalan ng Chavez Group.Nakasulat sa petsa ng kanilang kasal—tatlong taon na ang nakalipas.Kasama ng mga larawan ng kanilang naging kasal, isang maikling ngun
Agad niyang hinanap ang pangalawang pahina, kung saan nakasulat ang resulta:Batay sa pagsusuri ng DNA, si Mr. Tyler Chavez ang biological Father.Nanlaki ang mga mata ni Tyler.Sandali siyang natulala, hindi makapaniwala sa kanyang nabasa.Pinikit niya ang kanyang mga mata, saka muling tumingin. Ngunit hindi nagbago ang nakasulat—siya ang tunay na ama ng dalawang bata.Hindi siya pinagtaksilan ni Dianne.Siya ang ama ng mga batang iyon.Pero…Ang galak sa kanyang mga mata ay agad na napalitan ng matinding hinagpis at pagsisisi.Dahil wala na ang mga bata.Bago pa niya nalaman ang katotohanan, nawala na ang mga ito.Ganoon lang? Basta na lang nawala ang dalawang anak niya?Dahil ba sa hindi niya ginusto ang pagbubuntis ni Dianne? Dahil ba sa patuloy niyang ginigiit na ipalaglag ang mga bata? Kaya ba sila nawala?Mahigpit niyang hinawakan ang ulat, pumikit nang mariin, at inihilig ang noo sa kanyang kamay.Isang matinding sakit ang bumalot sa kanyang ulo, parang may libu-libong bubuyog
"Sa Grand Theater tayo pupunta."Grand Theater?Napalunok si Baron.Bakit doon?Pero hindi na siya nagtanong pa at agad na sumunod sa utos. "Opo, Boss."Narinig ito ni Baron, ang drayber at bodyguard, kaya agad niyang binago ang direksyon ng sasakyan at pinaharurot ito patungo sa Grand Theater.Hindi naman kalayuan ang Grand Theater—mga sampung minuto lang ang layo. Tahimik na ang paligid nang dumating sila, ngunit ang harapan ng teatro ay magulo pa rin matapos ang kaguluhang naganap. Nakakalat sa sahig ang iba't ibang basura, cheering signs, at mga banner na iniwan ng mga tagahanga. Ang pinakamaraming nakakalat na cheering boards at banner ay nasa mismong lugar kung saan bumagsak at nadaganan sina Dianne at Ashley. Pagkababa ni Tyler sa sasakyan, agad siyang lumakad papalapit. Habang palapit siya, napansin niya ang isang kapansin-pansing bahid ng dugo sa tabi ng isang makapal na karton na cheering sign. Tuyo na ang dugo. Naalala niyang malinaw—dito mismo bumagsak si Dianne. At sa
Dinala ni Tyler si Lallaine sa ospital, at maingat siyang sinuri ng doktor. Wala namang nabaling buto, at wala rin silang nakitang anumang seryosong problema. Gayunpaman, patuloy siyang dumadaing sa sakit, at halatang may hinaharap siyang matinding kirot. Dahil dito, napilitan ang doktor na bigyan siya ng gamot at payagang manatili sa ospital nang magdamag para sa obserbasyon.Nang marinig ni Tyler na wala namang seryosong natamo si Lallaine, biglang dumilim ang kanyang ekspresyon, waring nagbabadya ng isang malakas na bagyo. Parang saglit lang at bubuhos na ang ulan.Tumalikod siya at naglakad palayo.Ngunit kahit na bulag si Lallaine, pilit pa rin niyang hinawakan si Tyler habang humahagulgol, "Axl, huwag kang umalis!”Sa galit, itinulak siya ni Tyler nang walang pag-aalinlangan."Ah—!"Napahiyaw si Lallaine. Kung hindi lang siya nasalo ni Michelle sa tamang oras, siguradong babagsak siya nang napakasama."Axl…"Nang maayos na siyang nakaupo sa upuan, tumingala siya kay Tyler na may
"Mga malalandi! Ginamit nila si Mr. Chavez para saktan ang reyna natin! Bugbugin ang mga babaeng yan!""Walang hiya! Pinagtulungan si Lallaine, patayin sila!"Sa gitna ng kaguluhan, sabay-sabay lumusob ang mga tagahanga at pinalibutan sina Dianne at Ashley.Hindi na nagdalawang-isip si Tyler, agad niyang itinulak ang sarili upang protektahan si Dianne."Axl! Axl!"Si Lallaine, na nakahandusay pa rin sa lupa, ay biglang napakapit sa hita ni Tyler. Mahigpit niya itong niyakap, pilit na hinihila palayo kay Dianne habang isinisigaw, "Huwag n'yo siyang saktan! Huwag n'yo siyang saktan!"Dahil sa kaguluhan, unti-unting napalayo sina Tyler at Lallaine mula sa nagwawalang mga tagahanga, habang sina Dianne at Ashley ay naiwan sa gitna ng panlalait at pananakit.Hindi lamang sila binato ng kung ano-anong bagay, kundi sinaktan pa ng ilang fans—sinusuntok, tinutulak, at tinatadyakan, mistulang mga mabababang uri ng babae na umagaw kay Tyler.Nabuwal sa lupa sina Dianne at Ashley.Sa kabila ng sak
Hindi mawari ng host ang ekspresyon ni Tyler, kaya tinawag niya ito sa entablado."Mr. Chavez, sa isang napakahalagang araw na ito, maaari bang umakyat kayo sa entablado at magsalita ng ilang salita para kay Lallaine?"Nagsimulang mag-ingay ang mga tagahanga sa audience, karamihan ay bumubulong at bumubusina ng hindi pagsang-ayon.Si Lallaine naman ay nakatingin kay Tyler, may halong hiya at pananabik, hinihintay siyang umakyat sa entablado.Si Lallaine ang taong ginastusan ni Tyler upang sumikat, kaya kung hindi siya aakyat ngayon, para na rin niyang binastos si Lallaine—at pati na rin ang sarili niya.Hindi rin malayong kumalat ang usapan sa labas.Sa gitna ng papalakas na ingay at pangungutya ng mga tao, napilitan si Tyler na tumayo at lumakad paakyat ng entablado.Ngunit bago pa man siya makaharap sa audience, mabilis na lumapit sa kanya si Lallaine, hinawakan ang kanyang braso, at bago pa siya makaiwas, tumuntong ito sa dulo ng kanyang mga paa at mabilis na hinalikan siya sa pisn
Maya-maya, lumabas si Lallainne na suot ang isang eleganteng damit. Yumuko siya sa gitna ng masigabong palakpakan bago umupo. Nagsimula na ang musika.Ang unang piyesa na tinugtog ni Lallainne ay Castle in the Sky. Hindi ito isang mahirap na piyesa—si Dianne nga ay natutunan ito sa loob lamang ng anim na buwan matapos niyang pag-aralan ang cello.Ngunit tatlong beses nagkamali si Lallainne sa kanyang pagtatanghal.Bagama’t hindi halata ang mga pagkakamali, mapapansin lamang ito ng isang taong nakapaglaro na ng piyesang iyon noon. Kung isang ordinaryong tagapakinig lang, hindi niya ito mapapansin.Hindi dahil sa kakulangan ng talento ang mga mali ni Lallainne, kundi dahil hindi siya nakatutok sa musika—nasa isip niya si Tyler.Habang tumutugtog siya, panay ang sulyap niya rito, para bang kalahati ng atensyon niya ay napupunta sa presensya nito.Napansin din ni Tyler na may kakaiba. Nang marinig niya ang huling pagkakamali, lumalim ang kunot sa kanyang noo, at may bahagyang bakas ng pag