Nang dumating sina Dianne at ang iba pa sa ospital, gising na si Chairman Suarez.Bagama't mahina ang tao, malinaw ang kanyang pag-iisip.Nang makita niya si Dexter, labis siyang natuwa kaya tumulo ang luha sa kanyang mukha. Nanginig ang kanyang bibig, nanginig ang buong katawan niya, at patuloy siyang humihingi ng tawad kay Dexter.Humihingi siya ng tawad sa kanyang ina at sa kanya."Chairman, dumating na ang lahat ng media reporters at senior executives ng grupo, naghihintay sa inyo at sa batang master na magpakita," bulong ng pinagkakatiwalaan kay Chairman Suarez.Alam na alam ni Chairman Suarez na malapit na siyang makipagkita sa Hari ng Impiyerno.Ngayong may malay pa siya, kailangan niyang malaman agad kung ano ang gagawin niya.Agad na tumango si Mr. Suarez at nagpabihis.Pansamantalang umalis sina Dianne, Dexter at ang iba pa."Kuya, kumain ka muna. Marami kang aasikasuhin mamaya," sabi ni Dianne."Ang sugat sa mukha ni Dexter..." tiningnan ni Xander ang pasa-pasang mukha ni S
"Kung ipapaubaya sa kanila ang pamilya Suarez at ang Tailong Group, natatakot akong hindi magtatagal bago ako magalit at lumabas sa aking kabaong."Dahil maganda ang kanyang kalooban, nagsalita si Chairman Suarez nang may buong lakas at hindi man lang mukhang may sakit.Bumuntong-hininga siya at sinabi, "Hindi sa nagpapakita ako ng pabor, ngunit wala sa tatlong anak na babae ang mayroon...""Kailangan ko talaga ng isang taong may kakayahang pamahalaan ang Tailong Group. Ang Tailong ay bunga ng lahat ng aking pinaghirapan sa buhay. Hindi ko hahayaang bumagsak ito matapos akong mawala at hindi na muling maibalik sa dating kasikatan nito."Matapos niyang sabihin ito, natahimik ang lahat ng mamamahayag.Totoo nga, ang tatlong anak na babae ng pamilya Suarez ay walang kakayahang mamuno. Ang hilig lang nila ay magpakasaya, gumastos, at walang inatupag kundi ang sariling kaligayahan.Kahit noong nakaratay na sa kama si Chairman Suarez, wala ni isa sa kanila ang nagpakita ng malasakit o dumal
Tutal, ang sinumang hindi tanga ay yuyuko sa ganap na lakas."Oo, kung kailangan mo ako, ipaalam mo lang sa akin anumang oras," bilin din ni Xander.Tumango si Dexter at wala nang sinabing pasasalamat.Dahil ang relasyon sa pagitan nila ni Dianne ay matagal nang higit pa sa dalawang salitang "salamat".Matapos ipaliwanag ang lahat ng kailangang ipaliwanag, hindi na nagtagal pa sina Dianne at Xander sa ospital. Umalis sila nang direkta at pumunta sa airport pabalik sa Massachusetts.Gayunpaman, pagkasakay niya sa sasakyan, tumunog ang cell phone ni Dianne.Tumatawag muli si Jaime.Alam ni Jaime na nasa Kuala Lumpur siya, kaya gusto niyang imbitahan siya para makapagkita sila at magkaroon ng maayos na usapan."Mr. Ramirez, hindi imposible para sa akin na suportahan ka sa eleksyon, ngunit mayroon akong ilang kundisyon," sabi ni Dianne.Labis na natuwa si Jaime nang marinig ito. "Ano ang mga kundisyon? Sabihin mo sa akin.""Una, kung manunungkulan ka, dapat mong parusahan nang husto ang k
"Xander, anong nangyari?"Pagkababa niya ng telepono, agad na nagtanong si Dianne, nakakaramdam ng matinding kaba na umaakyat sa kanyang puso.Sinubukan siyang ngitian ni Xander nang madali, "Nabangkrupt ang isang investment ko noong nakaraan, at malaki ang nawala sa akin."Sumingkit ang mga mata ni Dianne habang nakatingin sa kanya at umiling, "Hindi, hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Talaga, maniwala ka sa akin!"Patuloy na sinubukan ni Xander na ngumiti, "Bukod dito, mayroon bang bagay na sulit itago ko sa iyo?"Nag-aalinlangan si Dianne.Dahil sa loob ng mahabang panahon, hindi nagsinungaling si Xander sa kanya o nagtago ng anumang bagay.Ngunit ang pakiramdam ng kaba sa aking puso ay lalong tumindi.Parang may bola ng cotton na nababad sa tubig-dagat na biglang humaharang sa aking dibdib, nahihirapang huminga.Naisip sina Darian at Danica na nakikipaglaro kay Manuel sa playground sa sandaling ito, kinuha ni Dianne ang kanyang cell phone, hinanap ang numero ni Manuel, at guma
Ang dalawang yaya ay pinatulog ng mga gamot at walang mga peklat sa kanilang mga katawan.Wala ring narinig na sigaw ng tulong o mga kakaibang tunog sina Manuel o ang mga bodyguard, na nagpapatunay na dinala rin sina Darian at Danica matapos mapatulog.Ngunit nagbabantay siManuel sa labas ng banyo, at mayroong walong nakasibilyang bodyguard sa paligid niya, kaya hindi man lang nila napansin na inilabas sina Darian at Danica sa banyo.Matapos suriin ang surveillance footage, nalaman kong ang tanging taong lumabas sa banyo sa panahong iyon ay ang puting cleaner.May dalawang daanan sa restroom.Ang isa ay ang exhaust duct ng air conditioner.Ang isa ay ang channel para sa pagtatapon ng basura sa banyo.Hindi inilabas sina Darian at Danica sa banyo, kaya posibleng dinala sila sa pamamagitan ng exhaust duct o ng garbage disposal duct.Agad na tinunton nina Manuel at ng kanyang mga bodyguard ang suspek.Walang mga senyales ng pinsala sa exhaust duct.Ngunit mga limang minuto matapos pumaso
"Manuel, bakit ka tinawagan ng mga kidnapper?" tanong ni Sandro sa kanya.Iniisip din ni Manuel ang tanong na ito.Itinaas niya ang kanyang ulo, tiningnan si Sandro na may patay at kulay-abo na tingin, at sumagot, "Ang taong kumidnap kina Darian at Danica ay dapat isang taong kilala ko."Agad na nabaling muli ang atensyon ng lahat sa kanya."May nagawa ka bang kasalanan sa sinuman?" tanong ni Sandro.Dahan-dahang umiling si Manuel. "Kahit na mayroon, kaunting alitan lang iyon sa akademya at trabaho. Hindi kinakailangan para gumastos ang kabilang linya ng labis na pagsisikap para kidlapan sina Darian at Danica."Malinaw na maingat na pinlano ang lahat."Isipin mong mabuti. Sino ang sinabihan mo tungkol sa pagdadala kina Darian at Danica sa amusement park ngayon?" muling tanong ni Sandro.Nasuri na ang kotse at katawan ni Manuel, at walang nakitang tracker sa kanila.Nag-isip si Manuel at dahan-dahang umiling.Wala siyang sinabihan maliban kina Dianne at sa pamilya Zapanta tungkol sa pa
"Ang isang bilyong dolyar ay hindi maliit na halaga ng pera. Hindi namin kayang makalikom ng ganoong kalaking halaga sa loob ng isang oras. Kailangan namin ng isa pang oras," pakiusap ni Manuel."Sige, bibigyan kita ng isa pang oras."Pagkatapos niyang magsalita, agad na ibinaba ng kabilang linya ang telepono.Sa sumunod na segundo pagkatapos ibaba ng kabilang linya ang telepono, nagbigay ng senyas na OK ang pulis na responsable sa paghanap ng lokasyon ng kabilang linya sa sheriff.Matagumpay na natunton ng pulis ang kabilang linya at iniulat ang tiyak na address.Agad na nahati sa dalawang grupo ang lahat.Pumunta ang isang grupo para hanapin ang kinaroroonan nina Bernadeth at Tita Jude, at hinabol sila patungo sa natunton na address.Sumama si Manuel sa pulis at sa mga bodyguard ng pamilya Zapanta para hanapin sina Bernadeth at Tita Jude.Nang dumating kami sa mall, natagpuan namin ang kotse ni Bernadeth sa isang blind corner ng underground garage, ngunit walang tao sa loob ng kotse
Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
Itinulak ang pinto, at ang huling sinag ng papalubog na araw ay pumasok sa kastilyo, na malinaw na nagliliwanag sa mga bakas ng sapatos sa makapal na kulay-abo na sahig.Mukhang sariwa ang mga bakas ng sapatos, halatang kamakailan lang ito iniwan.Kumabog ang puso ni Manuel at nanigas ang lahat ng nerbiyos sa kanyang katawan.Mukhang tama ang kanyang hula, dinala rito sina Darian at Danica."Mommy?"Huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili, at pagkatapos ay sumigaw nang malakas.Kahit na hiniwalayan na niya si Bernadeth sa kanyang puso.Pero hindi nito napigilan ang pag-arte niya sa harap ni Bernadeth para kina Darian at Danica.Pero ang tanging nakuha niyang sagot ay isang madilim at malungkot na echo.Tumingin si Manuel sa paligid at sinundan ang mga bakas na naiwan, naglalakad patungo sa basement nang dahan-dahan.Madilim ang basement, at ang liwanag na pumapasok mula sa labas ay halos hindi sapat para makita ang mga bagay. Kasama ang kahalumigmigan ng basement
"Manuel, hindi ako makapaniwala. Ang nanay mo ang dumukot kina Darian at Danica. Wala ka talagang nalaman kahit kaunti?"Mabigat ang tinig ni Tyler—hoarse at puno ng emosyon.Alam na niya ang buong pangyayari matapos makausap si Sandro. Alam niyang si Bernadeth ang may pakana ng lahat. At higit sa lahat, alam niya na ang tunay na dahilan kung bakit ginawa ito ni Bernadeth.Masyado siyang nasasaktan. Sobrang galit sa sarili.Bakit hindi niya inimbestigahan ang background ni Bernadeth noon pa? Kung ginawa niya ito, nalaman sana niyang siya ay isang anak sa labas ni Mr. Jarabe—ibig sabihin, si Bernadeth ay mismong tiyahin ni Dianne.Marahil, nalaman na rin niyang may kinalaman si Madam Jarabe sa pagkamatay ng ina at kapatid ni Bernadeth.Kung nalaman niya ito nang mas maaga, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Bernadeth na kidnapin ang mga bata.Si Darian at Danica... Napakabata pa nila. Walang kamalay-malay sa gulong kinasasangkutan nila.Kinidnap sila, malayo sa pamilya. Alam kay
Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
"Ang isang bilyong dolyar ay hindi maliit na halaga ng pera. Hindi namin kayang makalikom ng ganoong kalaking halaga sa loob ng isang oras. Kailangan namin ng isa pang oras," pakiusap ni Manuel."Sige, bibigyan kita ng isa pang oras."Pagkatapos niyang magsalita, agad na ibinaba ng kabilang linya ang telepono.Sa sumunod na segundo pagkatapos ibaba ng kabilang linya ang telepono, nagbigay ng senyas na OK ang pulis na responsable sa paghanap ng lokasyon ng kabilang linya sa sheriff.Matagumpay na natunton ng pulis ang kabilang linya at iniulat ang tiyak na address.Agad na nahati sa dalawang grupo ang lahat.Pumunta ang isang grupo para hanapin ang kinaroroonan nina Bernadeth at Tita Jude, at hinabol sila patungo sa natunton na address.Sumama si Manuel sa pulis at sa mga bodyguard ng pamilya Zapanta para hanapin sina Bernadeth at Tita Jude.Nang dumating kami sa mall, natagpuan namin ang kotse ni Bernadeth sa isang blind corner ng underground garage, ngunit walang tao sa loob ng kotse
"Manuel, bakit ka tinawagan ng mga kidnapper?" tanong ni Sandro sa kanya.Iniisip din ni Manuel ang tanong na ito.Itinaas niya ang kanyang ulo, tiningnan si Sandro na may patay at kulay-abo na tingin, at sumagot, "Ang taong kumidnap kina Darian at Danica ay dapat isang taong kilala ko."Agad na nabaling muli ang atensyon ng lahat sa kanya."May nagawa ka bang kasalanan sa sinuman?" tanong ni Sandro.Dahan-dahang umiling si Manuel. "Kahit na mayroon, kaunting alitan lang iyon sa akademya at trabaho. Hindi kinakailangan para gumastos ang kabilang linya ng labis na pagsisikap para kidlapan sina Darian at Danica."Malinaw na maingat na pinlano ang lahat."Isipin mong mabuti. Sino ang sinabihan mo tungkol sa pagdadala kina Darian at Danica sa amusement park ngayon?" muling tanong ni Sandro.Nasuri na ang kotse at katawan ni Manuel, at walang nakitang tracker sa kanila.Nag-isip si Manuel at dahan-dahang umiling.Wala siyang sinabihan maliban kina Dianne at sa pamilya Zapanta tungkol sa pa
Ang dalawang yaya ay pinatulog ng mga gamot at walang mga peklat sa kanilang mga katawan.Wala ring narinig na sigaw ng tulong o mga kakaibang tunog sina Manuel o ang mga bodyguard, na nagpapatunay na dinala rin sina Darian at Danica matapos mapatulog.Ngunit nagbabantay siManuel sa labas ng banyo, at mayroong walong nakasibilyang bodyguard sa paligid niya, kaya hindi man lang nila napansin na inilabas sina Darian at Danica sa banyo.Matapos suriin ang surveillance footage, nalaman kong ang tanging taong lumabas sa banyo sa panahong iyon ay ang puting cleaner.May dalawang daanan sa restroom.Ang isa ay ang exhaust duct ng air conditioner.Ang isa ay ang channel para sa pagtatapon ng basura sa banyo.Hindi inilabas sina Darian at Danica sa banyo, kaya posibleng dinala sila sa pamamagitan ng exhaust duct o ng garbage disposal duct.Agad na tinunton nina Manuel at ng kanyang mga bodyguard ang suspek.Walang mga senyales ng pinsala sa exhaust duct.Ngunit mga limang minuto matapos pumaso
"Xander, anong nangyari?"Pagkababa niya ng telepono, agad na nagtanong si Dianne, nakakaramdam ng matinding kaba na umaakyat sa kanyang puso.Sinubukan siyang ngitian ni Xander nang madali, "Nabangkrupt ang isang investment ko noong nakaraan, at malaki ang nawala sa akin."Sumingkit ang mga mata ni Dianne habang nakatingin sa kanya at umiling, "Hindi, hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Talaga, maniwala ka sa akin!"Patuloy na sinubukan ni Xander na ngumiti, "Bukod dito, mayroon bang bagay na sulit itago ko sa iyo?"Nag-aalinlangan si Dianne.Dahil sa loob ng mahabang panahon, hindi nagsinungaling si Xander sa kanya o nagtago ng anumang bagay.Ngunit ang pakiramdam ng kaba sa aking puso ay lalong tumindi.Parang may bola ng cotton na nababad sa tubig-dagat na biglang humaharang sa aking dibdib, nahihirapang huminga.Naisip sina Darian at Danica na nakikipaglaro kay Manuel sa playground sa sandaling ito, kinuha ni Dianne ang kanyang cell phone, hinanap ang numero ni Manuel, at guma
Tutal, ang sinumang hindi tanga ay yuyuko sa ganap na lakas."Oo, kung kailangan mo ako, ipaalam mo lang sa akin anumang oras," bilin din ni Xander.Tumango si Dexter at wala nang sinabing pasasalamat.Dahil ang relasyon sa pagitan nila ni Dianne ay matagal nang higit pa sa dalawang salitang "salamat".Matapos ipaliwanag ang lahat ng kailangang ipaliwanag, hindi na nagtagal pa sina Dianne at Xander sa ospital. Umalis sila nang direkta at pumunta sa airport pabalik sa Massachusetts.Gayunpaman, pagkasakay niya sa sasakyan, tumunog ang cell phone ni Dianne.Tumatawag muli si Jaime.Alam ni Jaime na nasa Kuala Lumpur siya, kaya gusto niyang imbitahan siya para makapagkita sila at magkaroon ng maayos na usapan."Mr. Ramirez, hindi imposible para sa akin na suportahan ka sa eleksyon, ngunit mayroon akong ilang kundisyon," sabi ni Dianne.Labis na natuwa si Jaime nang marinig ito. "Ano ang mga kundisyon? Sabihin mo sa akin.""Una, kung manunungkulan ka, dapat mong parusahan nang husto ang k
"Kung ipapaubaya sa kanila ang pamilya Suarez at ang Tailong Group, natatakot akong hindi magtatagal bago ako magalit at lumabas sa aking kabaong."Dahil maganda ang kanyang kalooban, nagsalita si Chairman Suarez nang may buong lakas at hindi man lang mukhang may sakit.Bumuntong-hininga siya at sinabi, "Hindi sa nagpapakita ako ng pabor, ngunit wala sa tatlong anak na babae ang mayroon...""Kailangan ko talaga ng isang taong may kakayahang pamahalaan ang Tailong Group. Ang Tailong ay bunga ng lahat ng aking pinaghirapan sa buhay. Hindi ko hahayaang bumagsak ito matapos akong mawala at hindi na muling maibalik sa dating kasikatan nito."Matapos niyang sabihin ito, natahimik ang lahat ng mamamahayag.Totoo nga, ang tatlong anak na babae ng pamilya Suarez ay walang kakayahang mamuno. Ang hilig lang nila ay magpakasaya, gumastos, at walang inatupag kundi ang sariling kaligayahan.Kahit noong nakaratay na sa kama si Chairman Suarez, wala ni isa sa kanila ang nagpakita ng malasakit o dumal