Maya-maya, isang mahinang tunog ng "ding dong" ang narinig mula sa elevator shaft, kasabay ng pagbukas ng pinto ng elevator. Lumabas sina Dianne at Dexter, magkasamang nag-uusap at tumatawa.Sumunod sa kanila sina Maxine at Jane.Nang makita ni Gabby si Dianne, biglang kumislap ang namumula niyang mga mata, at mas lumakas ang panginginig ng kanyang mga kamay.Habang papalabas ng elevator si Dianne at papunta sa sasakyang nakaparada sa labas ng elevator shaft, isang Maybach G900 na may espesyal na plaka ang biglang dumating.Napansin ito ni Dianne at bahagyang kumunot ang kanyang noo bago tumingin paitaas.Tama, iyon nga ang sasakyan ni Tyler.Hindi niya alam kung bakit nandito si Tyler, pero sigurado siyang para ito sa kanya.Ayaw niyang makita si Tyler, dahil nasabi na niya ang lahat ng dapat niyang sabihin dito.Ngayon, wala na talagang dapat pag-usapan pa sa pagitan nilang dalawa.Hindi na kailangang magpaalam.Sa sandaling huminto ang Maybach G900 ilang metro mula kay Dianne, agad
Si Tyler man ay nakatingin din sa kanya—ang malalim niyang maiitim na mata ay puno ng pangungulila at panghihinayang.Nagtagpo ang kanilang mga mata, at bahagyang natigilan si Dianne.Pagkatapos, napansin niya ang isang matingkad na likidong dahan-dahang dumadaloy mula sa ilalim ng katawan ni Tyler.Dugo.Dugo iyon.Napakaraming dugo.Parang rumagasang baha na bumigay ang prinsa, patuloy itong umaagos mula kay Tyler.Mabilis na bumalot sa paningin ni Dianne ang nakakasilaw na pula ng dugo.At sa sandaling iyon, napagtanto niya kung saan napunta ang bala.Hindi niya alam kung dahil sa takot o dahil sa sobrang dami ng dugong lumalabas mula kay Tyler, ngunit biglang kumalat ang matingkad na pula sa sulok ng kanyang mga mata.Sa sumunod na segundo, tumalikod siya at dali-daling tumakbo pabalik kay Tyler.Sa gitna ng gulat ng lahat, at sa titig ni Tyler na tila handa nang mamatay nang walang panghihinayang, lumuhod siya sa harapan nito.Nanginginig ang kanyang mga kamay habang inaalalayan n
Nang matanggap nina Alejandro at Tanya ang tawag at malaman nilang binaril si Tyler at kasalukuyang nasa operating room para sagipin ang kanyang buhay, napaupo si Tanya sa sofa, nanghihina at halos himatayin.Hindi rin naging maganda ang lagay ni Alejandro.Nawala na sila ng isang anak, at hindi nila kayang mawalan muli—hindi nila kayang mawala si Tyler.Wala nang oras para alamin ang buong pangyayari. Agad silang sumakay sa sasakyan, halos hindi makalakad at tinulungan ng kanilang butler at mga kasambahay.Habang papunta sa ospital kung nasaan si Tyler, hindi napigilan ni Tanya ang pagbuhos ng kanyang luha. Maging si Alejandro ay napaluha rin, hindi makapagsalita.Pinatakbo ng driver ang sasakyan sa pinakamabilis na kaya nito.Pagdating nila sa ospital, hirap pa rin sa paglalakad si Tanya, kaya inalalayan siya ng mga bodyguard hanggang sa makarating sila sa labas ng operating room.Pagkakita niya kay Dianne na nakaupo roon, balot ng dugo, hindi niya alam kung saan siya kumuha ng laka
Base sa nakita niya kay Gabby ng si Dianne ang sinisisi ni Gabby sa lahat ng nangyari.Kung ganoon nga, hindi na nakapagtataka kung bakit nais niyang ipaghiganti ang sarili sa pamamagitan ng pagpatay kay Dianne."Paano nagawa ni Gabby ang ganitong katanga at kabaliw na bagay?!" Hindi pa rin makapaniwala si Tanya.Malamig na napangisi si Alejandro. "Iyan ang mabuting manugang na pinili mo."Napangiwi si Tanya, labis ang lungkot at pagkadismaya na bumalot sa kanyang puso.Hindi na siya pinansin ni Alejandro at umupo ito sa upuan sa labas ng operating room.Pumikit siya at tahimik na naghintay ng balita tungkol sa operasyon.Umiyak si Tanya ng ilang sandali, pagkatapos ay lumapit siya, pinaglapit ang kanyang mga palad, ipinikit ang kanyang mga mata, at taimtim na nanalangin sa kanilang mga ninuno para sa kaligtasan ni Tyler.Samantala, matapos makasakay ng sasakyan at makaalis sa ospital, pumikit si Dianne at sumandal sa upuan.Nanginginig pa rin ang kanyang mga kamay na nakalapat sa kan
"Para lang sa pakshet na si Tyler?!"Napailing siya. "Kaya pala bigla siyang sumulpot para protektahan si Dianne. Alam na pala niya ang lahat!""Malamang, kasabwat niya si Gabby para lang sa isang pekeng ‘hero saves the beauty’ na eksena!"Ngunit bago pa magpatuloy si Dexter, lumabas si Dianne at narinig ang usapan."Tigil na," mahina niyang sabi. "Hindi niya kailangang isugal ang buhay niya para lang magpanggap, at hindi rin tanga si Gabby para ibuwis ang buong buhay niya sa isang palabas."Natahimik si Dexter at Manuel.Sabay silang napatingin kay Dianne.Maputla pa rin siya, walang bahid ng kulay sa kanyang mukha.Ang dating maliwanag at malinaw niyang mga mata, ngayo'y tila nagbago—may lungkot, may hinanakit, at may isang bagay na hindi maipaliwanag.Kahit papaano, nanatili pa rin ang kalungkutan.Kinuha ni Manuel ang shawl na nakapatong sa sandalan ng sofa, tumayo, at mabilis na lumapit kay Dianne.Maingat niyang isinampay ang shawl sa balikat nito at malumanay na nagtanong, "Gus
Pagkatapos, sa seryosong tinig, idinugtong niya, "Kung mananatili siya sa tabi ni Tyler, at kung mapagaling niya ito, hindi ko na siya pipigilan. Payag akong ipakasal silang muli."Natawa lang si Alejandro at napailing. "Tanya, gising ka na ba talaga?""Ngayon, hindi si Dianne ang hindi karapat-dapat sa pamilya Chavez. Tayo ang hindi karapat-dapat sa kanya. Hindi dahil ayaw siya ni Tyler, kundi dahil siya mismo ang ayaw kay Tyler. Alam mo ba 'yon?"Halos pasigaw na niya itong sinabi.Alam na ngayon ni Tanya kung ano ang ibig niyang sabihin.Pero lumaki siyang sunod sa layaw at nasanay sa pagiging mapagmataas, kaya paano niya madaling ibababa ang kanyang dangal sa iba?Nang makita ni Alejandro na hindi maganda ang reaksyon ni Tanya, hindi na niya itinuloy pa ang usapan. Sa halip, napabuntong-hininga siya at sinabing, "Gabi na. Bukas ng umaga, pupuntahan ko mismo si Dianne.""Isa lang siyang nakababata, pero pupuntahan mo pa siya nang personal?" Nayayamot na tugon ni Tanya."Kung si San
Sa kalagitnaan ng gabi, mahimbing ang naging tulog ni Dianne.Pagmulat ng kanyang mga mata, halos alas-nuwebe na ng umaga.Wala na si Manuel sa tabi niya, at ang pwesto kung saan ito humiga ay malamig na. Ang tanging naiwan ay ang banayad at pamilyar na halimuyak niya sa unan.Nag-inat si Dianne, bumangon mula sa kama, naghilamos, nagbihis, at lumabas ng silid.Nakahanda na ang almusal at maayos na nakalagay sa hapag-kainan. Malamang ay naligo at nagpalit na rin ng damit si Manuel. Sa mga sandaling iyon, suot nito ang isang simpleng puting polo at itim na pantalon, nakatayo sa balkonahe habang may kausap sa telepono.Matikas ang tindig nito, at kahit mula sa likuran, lumalabas ang likas nitong kakisigan at katahimikan na tila hiyas na kaaya-ayang pagmasdan.Lumapit si Maxine kay Dianne at mahinang nag-ulat, "Miss, narito si Chairman Chavez at naghihintay sa lobby sa ibaba. Gusto ka raw niyang makausap.""Kailan pa siya dumating?" tanong ni Dianne."Alas-otso ng umaga pa," sagot ni Max
Kaninang pinag-uusapan lang ni Alejandro ang tungkol sa namayapang si Alexander, pero ngayon, tinatawag na niya itong "kasintahan ni Mr. Chavez", na tila isa lamang simpleng pahayag."Dianne, malalim ang pagmamahal ni Tyler para sa'yo. Napilitan lang siyang makipagkasal kay Gabby," paliwanag ni Alejandro."Ganoon ba?" malamig na sagot ni Dianne. "Pero ano naman ang kinalaman niyan sa akin?"Tumayo siya at malamig na sinabi, "Maxine, pakihatid ang bisita palabas."Pagkatapos, lumingon siya kay Manuel at sinabi, "Tara na, bumalik na tayo at kumain ng almusal."Tumango si Manuel at sumama sa kanya.Naiwan si Alejandro na nakatingin sa kanilang pag-alis, hindi makapaniwala na ang Dianne na dati niyang kilala—mabait, maunawain, mapagbigay, at tahimik—ay nagbago na.Ang taong kaharap niya ngayon ay malamig, arogante, at tila hindi na kailanman mauunawaan.Mukhang nagkamali siya ng pinuntahan ngayong araw."Mr. Chavez, pumasok na po kayo!"Itinaas ni Maxine ang kamay bilang paanyaya kay Alej
Matapos magtulungan sa mga bulaklak, nagpasya si Dianne na bumalik sa loob ng bahay. Dumating na rin ang guro ng mga bata at nagsimula nang magturo kina Darian at Danica.Si Tyler ay abala sa pag-aasikaso ng trabaho sa sala, ang mga dokumento ay nakasalansan sa mesa. Maliban doon, may malaking maleta na nakatabi sa mesa.Nakita ito ni Dianne at napakunot ang noo. Ang walanghiya talagang ito, mukhang nagpaplano nang lumipat dito.Hindi man lang yata napansin ni Tyler na pumasok sila ni Xander, abala siya sa trabaho.“Kuya, Ate Dianne!” tumalon si Cassy mula sa sofa nang makita sila at agad na sumigaw.Kung hindi sila dumating, baka magmukhang fossil na siya. Sabi niya na hindi na siya interesado kay Tyler at magiging kapatid na lang siya nito. Pero kapag naroroon siya sa parehong espasyo, hindi maiwasang mag-alala at gustong ipakita ang pinakamahusay na imahe sa kanya.Maaaring umalis siya sa sala at maglibang na lang sa ibang bahagi ng bahay, ngunit ayaw niyang mawalan ng pagkakataon
Napaka seryoso ng tono ni Cassy. "Tatratuhin ko na lang po kayo bilang aking brother-in-law at kapatid. Kaya sana po, huwag niyo akong ignorahin o magmalupit sa akin tuwing magkikita tayo."Sa wakas, itinaas ni Tyler ang kanyang mga mata at tumingin sa kanya. "Hindi imposibleng mangyari 'yan, pero nakadepende 'yan sa magiging kilos mo sa hinaharap."Masayang tumango si Cassy. "Sige po, Mr. Chavez, huwag po kayong mag-alala. Hindi ko kayo bibiguin."Samantala, sa glass greenhouse sa likod ng hardin ng mansyon, nag-uusap sina Dianne at Xander habang naggugupit ng mga bulaklak.Maraming mahalagang bulaklak ang inaalagaan sa greenhouse.Nandiyan ang mga parang mga diwata na sweet peas, climbing queen clematis, maraming kulay ng swallowtails, orchid orchids, pink at purple na dahlias, hairy astilbe, palace lantern lilies, phoenix-tail na pincushions, at marami pang iba.Mayroon ding iba't ibang uri ng mga mahalagang rosas at ang paboritong iris ni Dianne.Dahil kay Manuel, nagkaroon sila n
Narinig ni Xander na tila hindi na kayang itago ni Dianne ang nararamdaman, at tiyak na magbabalikan sila ni Tyler.Sa ngayon, perpekto na si Tyler, at siya na ang biological na ama ni Darian at Danica. Hindi matitinag ang pagmamahal para sa mga bata. Ang paghabol ni Tyler kay Dianne ay labis. Tanungin na lang ang sarili, alin sa mga normal na babae ang kayang magpigil sa ganitong pagmamahal? Kahit gaano pa kalakas ang loob ni Dianne, isa pa rin siyang babae at ina ng dalawang anak. Hindi magtatagal, muling magbabalikan sila.Ngunit kahit na nasanay na siya sa ideya, malaki pa rin ang epekto sa kanya na makita ang dalawa nang magkasama. Kung ganito na siya, paano pa kaya si Cassy?Noong mga nakaraang panahon, nanumpa si Dianne na hindi na siya magiging sila muli kay Tyler. Ngunit sa loob lamang ng kalahating taon, nagbago ang lahat. At higit pa, hindi ba’t may kasalukuyang relasyon si Dianne kay Manuel? Kung magbabalikan sila ni Tyler, anong mangyayari kay Manuel?"Ate Dianne, kayo n
Pero hindi niya inasahan ang sumunod.Kalagitnaan ng gabi nang mahimbing na ang tulog ni Dianne, palihim na pumasok si Tyler sa kwarto.Tahimik siyang sumampa sa kama at dahan-dahang niyakap siya sa ilalim ng kumot.Sa gitna ng panaginip, nakaramdam si Dianne ng kakaiba. Napabulong siya nang hindi namamalayan, “Manuel...”Sa dilim, kitang-kita ni Tyler ang maliit na babae sa kanyang bisig. Nang marinig niya ang pangalang “Manuel,” bigla siyang natigilan.Unti-unting dumilat si Dianne, may kutob na may kakaiba. Bumungad sa kanya ang pamilyar na amoy ng lalaki—mabango, malamig, parang kahoy—at agad niyang nakilala ito.Tumingala siya.Madilim ang buong silid, pero ramdam nila ang presensya ng isa’t isa.“Dianne,” bulong ni Tyler, “kahit ituring mo akong kapalit ni Manuel... basta makasama lang kita, ayos lang. Araw at gabi.”Late na, at wala na rin sa mood si Dianne para makipagtalo. Isa pa, gusto niya ba talaga itong paalisin?Sa lahat ng pinagdaanan nila, sa estado niya ngayon, hindi n
Pagdating nila sa bahay, nadatnan nilang naglalaro sa carpet si Darian at Danica ng Lego habang tahimik na naghihintay sa kanila.Binuhat ng dalawa ang tig-isang bata at sabay-sabay silang pumunta sa banyo para maghugas ng kamay. Pagkatapos ay naghapunan silang apat.Pagkakain, inasikaso ni Tyler ang mga bata, habang si Dianne ay nag-review ng notes niya para sa nalalapit na exam at inayos na rin ang ilang opisyal na gawain.Di niya namalayang lumipas na ang oras—lampas alas nuwebe na ng gabi.Tulog na si Darian at Danica. Papunta na sana siya sa kwarto ng mga bata nang biglang dumating si Tyler sa study room, may dalang mangkok ng mainit na sabaw.Napangiti si Dianne. "Gabi na, Mr. Chavez. Hindi ka pa rin ba aalis? Balak mo na bang dito na tumira?""Pwede ba, Dianne?" tanong ni Tyler, inilapag ang mangkok ng sabaw sa mesa at tiningnan siya ng buong pananabik."Hindi pwede. Gabi na. Umuwi ka na, Mr. Chavez," sagot ni Dianne, diretso at walang pag-aalinlangan.Napailing na lang si Tyle
Samantalang siya, ang fiancé ni Manuel, ay nakapagdesisyong iwan siya.Isa-isa siyang iniwan ng mga mahal niya sa buhay.Wala siyang natira kundi ang mga sugat—sa katawan at sa puso.Paano na siya ngayon?Hindi niya napansin na nagsimula nang umambon.Hindi niya rin alam kung dahil ba sa luha sa mga mata niya kaya parang lumabo ang paningin niya, o dahil lang sa madilim ang langit kaya wala siyang masyadong makita.Hanggang sa biglang may sumalo sa kanya ng payong—malaki, at sapat para matakpan siya sa ulan at hangin.Agad siyang napatingala. Ang una niyang naisip? Si Manuel.Nagliwanag ang mukha niya sa sandaling iyon—ngunit mabilis ding nagdilim nang makita kung sino talaga ang nasa harap niya.“Tyler…”“Dianne,” tawag ng lalaki, at pansin niyang nawala ang ningning sa mga mata ni Dianne. Napakunot ang noo ni Tyler.May kirot sa dibdib niya—mainit, masakit.“Pasensya na, akala ko si Manuel,” mahinang sabi ni Dianne.Pinilit ni Tyler maging kalmado. “Umuulan. Halika na, nasa baba ang
May narinig na matinis na "pop!" sa loob ng masikip na sasakyan—parang sumabog ang katahimikan. Itinaas ni Tyler ang kanyang mga mata at tiningnan si Dianne. Namumula ang pisngi nito, mabilis ang paghinga, at tila nagliliwanag ang mga mata.Pero imbes na magalit, ngumiti siya.Tuwang-tuwa.Hinawakan niya ang kamay nito at inilapat iyon sa kanyang pisngi.“Dati akong pinakawalang kwentang tao sa buong mundo,” bulong niya.Hinawakan niya ang kamay ni Dianne at ipinalo iyon sa sarili niyang mukha, paulit-ulit.“Dianne, bugbugin mo lang ako hanggang gumaan ang loob mo.”Nagulat si Dianne at agad binawi ang kanyang kamay. “Tyler, may sayad ka ba?!”“Oo, baliw na ako,” sagot niya agad.Muling hinawakan ni Tyler ang kamay niya, habang tinitingnan siya na parang isang kawawang teddy bear. “Dianne, matagal na akong may sakit. Simula noong una kitang makita, wala na akong lunas. Hanggang ngayon, malala na—terminal stage. Ikaw lang ang gamot ko.”Naiinis na lang si Dianne habang pinipilit na ali
Ayaw niyang magising si Dianne, kaya kahit ilang kilometro pa ang biyahe, hindi siya gumalaw ni kaunti.Hindi naman kalayuan ang Harvard Business School mula sa Weston Manor, mga dalawampung minuto lang. Pero ngayon, sinadya ng driver na bagalan ang biyahe, kaya inabot sila ng halos tatlumpung minuto.Pagtigil ng sasakyan sa parking area ng paaralan, lumingon si Maxine para sabihing nakarating na sila—gaya ng nakasanayan. Pero bago pa siya makapagsalita, pinigilan siya ni Tyler sa pamamagitan ng isang senyas.Nakita ni Maxine na mahimbing pa rin ang tulog ni Dianne, kaya tumango lang siya at hindi na nagsalita. Maging siya at ang driver ay hindi bumaba ng sasakyan, at hindi rin pinatay ang makina.Itinaas ni Tyler ang divider sa loob ng sasakyan para mas tahimik sa loob. Kumportable ang lamig, tahimik, at maayos ang lahat—kaya lalo pang naging mahimbing ang tulog ni Dianne.Karaniwan, kahit maidlip lang si Dianne sa biyahe, ginising siya agad ni Maxine kapag nakarating na. Sinabi na ka
Pagkalipas ng isang linggo, handa na si Darian para umuwi at doon na lang magpagaling.Sa araw ng paglabas ni Darian sa ospital, dumating ang apat na miyembro ng pamilya Zapanta.Nakabalik na mula sa kanyang pag-aaral sa abroad si Cassy. Pagbalik niya, hindi sinabi sa kanya ang totoo—na inoperahan si Darian at binalik lang ang sariling kidney. Ang sabi lang ay nagkasakit si Darian kaya naospital.Nang makita ni Cassy si Darian—na halatang pumayat at mukhang hindi kasing sigla tulad ng dati—halos maiyak siya sa awa.Yumakap siya kay Darian at humihingi ng paumanhin."Sorry, Darian... Nagkasakit ka at hindi kita nasamahan. Kasalanan ko 'to. Bibilhan na lang kita ng maraming laruan para bumawi, okay?""Okay!" Tumango si Darian at nag-isip sandali."Tita, gusto ko lahat ng laruan sa toy store.""Ha? Lahat ng laruan sa Toy City?" Napangiwi si Cassy pero ngumiti rin at tumango, "Sige! Walang problema! Pero mukhang tinapay lang ang ulam ko sa loob ng ilang buwan."Kahit na prinsesa siya ng p