"Para lang sa pakshet na si Tyler?!"Napailing siya. "Kaya pala bigla siyang sumulpot para protektahan si Dianne. Alam na pala niya ang lahat!""Malamang, kasabwat niya si Gabby para lang sa isang pekeng ‘hero saves the beauty’ na eksena!"Ngunit bago pa magpatuloy si Dexter, lumabas si Dianne at narinig ang usapan."Tigil na," mahina niyang sabi. "Hindi niya kailangang isugal ang buhay niya para lang magpanggap, at hindi rin tanga si Gabby para ibuwis ang buong buhay niya sa isang palabas."Natahimik si Dexter at Manuel.Sabay silang napatingin kay Dianne.Maputla pa rin siya, walang bahid ng kulay sa kanyang mukha.Ang dating maliwanag at malinaw niyang mga mata, ngayo'y tila nagbago—may lungkot, may hinanakit, at may isang bagay na hindi maipaliwanag.Kahit papaano, nanatili pa rin ang kalungkutan.Kinuha ni Manuel ang shawl na nakapatong sa sandalan ng sofa, tumayo, at mabilis na lumapit kay Dianne.Maingat niyang isinampay ang shawl sa balikat nito at malumanay na nagtanong, "Gus
Pagkatapos, sa seryosong tinig, idinugtong niya, "Kung mananatili siya sa tabi ni Tyler, at kung mapagaling niya ito, hindi ko na siya pipigilan. Payag akong ipakasal silang muli."Natawa lang si Alejandro at napailing. "Tanya, gising ka na ba talaga?""Ngayon, hindi si Dianne ang hindi karapat-dapat sa pamilya Chavez. Tayo ang hindi karapat-dapat sa kanya. Hindi dahil ayaw siya ni Tyler, kundi dahil siya mismo ang ayaw kay Tyler. Alam mo ba 'yon?"Halos pasigaw na niya itong sinabi.Alam na ngayon ni Tanya kung ano ang ibig niyang sabihin.Pero lumaki siyang sunod sa layaw at nasanay sa pagiging mapagmataas, kaya paano niya madaling ibababa ang kanyang dangal sa iba?Nang makita ni Alejandro na hindi maganda ang reaksyon ni Tanya, hindi na niya itinuloy pa ang usapan. Sa halip, napabuntong-hininga siya at sinabing, "Gabi na. Bukas ng umaga, pupuntahan ko mismo si Dianne.""Isa lang siyang nakababata, pero pupuntahan mo pa siya nang personal?" Nayayamot na tugon ni Tanya."Kung si San
Sa kalagitnaan ng gabi, mahimbing ang naging tulog ni Dianne.Pagmulat ng kanyang mga mata, halos alas-nuwebe na ng umaga.Wala na si Manuel sa tabi niya, at ang pwesto kung saan ito humiga ay malamig na. Ang tanging naiwan ay ang banayad at pamilyar na halimuyak niya sa unan.Nag-inat si Dianne, bumangon mula sa kama, naghilamos, nagbihis, at lumabas ng silid.Nakahanda na ang almusal at maayos na nakalagay sa hapag-kainan. Malamang ay naligo at nagpalit na rin ng damit si Manuel. Sa mga sandaling iyon, suot nito ang isang simpleng puting polo at itim na pantalon, nakatayo sa balkonahe habang may kausap sa telepono.Matikas ang tindig nito, at kahit mula sa likuran, lumalabas ang likas nitong kakisigan at katahimikan na tila hiyas na kaaya-ayang pagmasdan.Lumapit si Maxine kay Dianne at mahinang nag-ulat, "Miss, narito si Chairman Chavez at naghihintay sa lobby sa ibaba. Gusto ka raw niyang makausap.""Kailan pa siya dumating?" tanong ni Dianne."Alas-otso ng umaga pa," sagot ni Max
Kaninang pinag-uusapan lang ni Alejandro ang tungkol sa namayapang si Alexander, pero ngayon, tinatawag na niya itong "kasintahan ni Mr. Chavez", na tila isa lamang simpleng pahayag."Dianne, malalim ang pagmamahal ni Tyler para sa'yo. Napilitan lang siyang makipagkasal kay Gabby," paliwanag ni Alejandro."Ganoon ba?" malamig na sagot ni Dianne. "Pero ano naman ang kinalaman niyan sa akin?"Tumayo siya at malamig na sinabi, "Maxine, pakihatid ang bisita palabas."Pagkatapos, lumingon siya kay Manuel at sinabi, "Tara na, bumalik na tayo at kumain ng almusal."Tumango si Manuel at sumama sa kanya.Naiwan si Alejandro na nakatingin sa kanilang pag-alis, hindi makapaniwala na ang Dianne na dati niyang kilala—mabait, maunawain, mapagbigay, at tahimik—ay nagbago na.Ang taong kaharap niya ngayon ay malamig, arogante, at tila hindi na kailanman mauunawaan.Mukhang nagkamali siya ng pinuntahan ngayong araw."Mr. Chavez, pumasok na po kayo!"Itinaas ni Maxine ang kamay bilang paanyaya kay Alej
"Chairman Chavez, Mrs. Chavez," pagod at walang magawang sabi ng doktor. "Mahina ang kagustuhan ni Mr. Chavez na mabuhay. Kung titigil muli ang tibok ng kanyang puso, baka hindi na natin siya mailigtas."Ang pangunahing organong naapektuhan kay Tyler ay ang kanyang puso.Sa ganitong kondisyon, napakahirap nang magsagawa ng cardiopulmonary resuscitation (CPR).Kung sakaling muling huminto ang kanyang puso at kakailanganing gawin ang CPR, mataas ang posibilidad na muling mapunit ang naipinid na sugat sa puso niya, na maaaring magdulot ng matinding pagdurugo.Sa sitwasyong iyon, kahit ang mga diyos ay hindi na siya maililigtas.Sa narinig ni Tanya, hindi na niya kinaya. Dumilim ang paningin niya at nawalan siya ng malay.Hindi rin nalalayo ang kalagayan ni Alejandro. Nanghina siya, umatras ng ilang hakbang, at muntik nang bumagsak.Ngayon, tila nag-iisa na lang silang pag-asa si Dianne.Ngunit sa nakikita nilang tila wala nang pakialam si Dianne, natatakot si Alejandro na baka bumalik si
Bakit hindi man lang niya kayang pumunta sa ospital upang makita si Tyler o kahit bigyan siya ng kahit kaunting salitang pampalubag-loob?"Paumanhin po, Chairman Chavez," mahinahong sagot ni Maxine. "Hindi po kayo tatanggapin ng aming ginang. Mas mabuting bumalik na po kayo.""Ano? H-hindi niya ako tatanggapin?"Hindi makapaniwala si Alejandro. Nanginig ang kanyang tinig, parang may bumasag sa kanyang puso."Paano siya naging ganito kalupit? Ganoon ba talaga niya kinasusuklaman si Tyler na ayaw niya man lang siyang bisitahin sa ospital?"Nakita ni Maxine kung paano nanginig ang matandang ama habang tumutulo ang kanyang luha para sa anak niyang nasa bingit ng kamatayan.Gusto niyang maawa, gusto niyang sabihin kay Dianne na huwag nang magmatigas, pero alam niyang hindi masamang tao si Dianne.Sigurado siyang may mabigat itong dahilan kung bakit siya naging ganito.At higit sa lahat, isa lamang siyang tagapagbantay. Wala siyang karapatang panghimasukan ito.Kaya’t mahigpit niyang tinupa
Saglit siyang natigilan, bago tuluyang sinagot ang tawag."Pasensya na, si Sky ay natutulog pa. Kung may kailangan kayo, Mr. Saadvedra pakitawag na lang siya ulit makalipas ang isang oras."Sa ibaba, nagulat si Kent nang marinig ang boses ni Dianne mula sa kabilang linya.Hindi niya inaasahang si Dianne mismo ang sasagot."Oyy, Dianne! Ang tagal nating hindi nagkita!"Matapos mapagtanto ang sitwasyon, agad siyang nagbago ng tono—mula sa pagkabigla, naging pormal at palabiro ito."Narinig ko na sobrang matagumpay ka ngayon sa mundo ng negosyo. Matagal na tayong magkaibigan, baka naman pwedeng bigyan mo ako ng kaunting pabor?"Ganoon pa rin si Kent—palabas at madulas magsalita.Bagamat may reputasyon itong playboy at hindi laging maaasahan, isang bagay ang hindi nagbago: kailanman, hindi niya minaliit si Dianne.Noon pa man, madalas siyang dumaan upang libre lang kumain, ngunit palagi rin siyang may dalang pasalubong—bulaklak, alak, o kung minsan, mga bihirang kendi o alahas.At palagin
Sa tindi ng galit ni Tanya, muntik na siyang mahimatay, umiiyak at halos mawalan ng malay.Samantala, nakatayo lang si Kent sa di-kalayuan, pinagmamasdan si Dianne.Kahit hindi sila magkalayo, parang isang imortal mula sa langit si Dianne—hindi maabot.Ang Dianne sa harap niya ngayon ay ibang-iba na sa Dianne noon."Matandang babae ka na, isa ka lang hamak na walang kwenta! Lumayas ka rito!"Nang makita ni Alejandro na patuloy pa ring nagmamatigas si Tanya, halos mabaliw siya sa galit at sinigawan ito nang may matinding inis."Hindi na kailangang umalis, lumabas ka na lang." Ngumiti nang bahagya si Dianne, saka iniangat ang tingin kay Kent. "Siyempre, kung gusto ni Mr. Saavedra na manatili at makipag-usap sa akin tungkol sa negosyo at pamumuhunan, bukas ako para diyan."Mahigpit na napakunot ang noo ni Kent at tinulungan si Alejandro na tumayo. "Tito, Tita, mauuna na kayo. Ako na ang bahalang makipag-usap kay Dianne."Alam ni Alejandro na sa ganitong sitwasyon, hindi kailanman papayag
Tumingin siya kay Bernadeth na may malungkot na ekspresyon, "Maniwala ka sa akin, basta't palayain mo sina Darian at Danica, tiyak na kukumbinsihin ko si Dianne na huwag nang ituloy ang bagay na ito."Umiling si Bernadeth at nagngangalit ang mga ngipin, "Imposible iyan.""Mommy!" Lumuhod siManuel at humakbang ng dalawang beses papunta kay Bernadeth, puno ng lungkot ang kanyang mukha. "Mula pagkabata hanggang sa pagtanda, wala akong hindi nagawa sa mga ipinangako ko sa iyo. Sa pagkakataong ito, maaari mo ba akong bigyan ng isa pang pagkakataon?""O, maaari tayong bumalik sa bansa at makasama si Dad."Tumingin siya kay Bernadeth at patuloy siyang kinumbinsi, "Susuportahan ni Dianne si Dad sa eleksyon. Kapag nagtagumpay si Dad, babalik tayo para manirahan. Mula ngayon, madalas mong makikita si Dad at hindi mo na kailangang mag-alala na hindi ka niya gusto o itatakwil."Tumingin si Bernadeth kay Manuel sa harap niya, at ang kanyang mga nakakabighaning salita ay unti-unting nagpalito sa ka
"Nasiraan ka na ba ng bait? Kung may masamang mangyari sa mga anak ni Dianne, sa tingin mo ba susuportahan pa niya ang kandidatura ko? Hindi kaya gagamitin niya ang buong impluwensya niya para sirain ako?" galit na sigaw ni Mr. Jaime Ramirez."Jaime, huwag mong alalahanin 'yan. Nakakuha na ako ng isang bilyong dolyar para sa'yo. Sapat na ‘yon para pondohan ang buong kampanya mo," tugon ni Bernadeth na para bang proud pa sa nagawa niya."Gaano ka ba katanga?! Sa tingin mo ba, ang kailangan ko lang mula kay Dianne ay pera? Hindi lang pera ang habol ko kundi pati ang koneksyon niya at ng pamilya Zapanta sa mundo ng negosyo at pulitika!"Halos pumutok na sa galit si Mr. Jaime Ramirez. "At isa pa, sa tingin mo ba, may lakas ng loob akong gamitin ang perang 'yan kung galing kay Dianne at sa pamilya Zapanta?!""Wala na bang ibang paraan?""Isang salita lang mula sa kanila, at sa loob ng ilang minuto, magiging frozen ang isang bilyong dolyar na 'yan at ibabalik sa kanilang account.""Hindi, i
Itinulak ang pinto, at ang huling sinag ng papalubog na araw ay pumasok sa kastilyo, na malinaw na nagliliwanag sa mga bakas ng sapatos sa makapal na kulay-abo na sahig.Mukhang sariwa ang mga bakas ng sapatos, halatang kamakailan lang ito iniwan.Kumabog ang puso ni Manuel at nanigas ang lahat ng nerbiyos sa kanyang katawan.Mukhang tama ang kanyang hula, dinala rito sina Darian at Danica."Mommy?"Huminga siya nang malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili, at pagkatapos ay sumigaw nang malakas.Kahit na hiniwalayan na niya si Bernadeth sa kanyang puso.Pero hindi nito napigilan ang pag-arte niya sa harap ni Bernadeth para kina Darian at Danica.Pero ang tanging nakuha niyang sagot ay isang madilim at malungkot na echo.Tumingin si Manuel sa paligid at sinundan ang mga bakas na naiwan, naglalakad patungo sa basement nang dahan-dahan.Madilim ang basement, at ang liwanag na pumapasok mula sa labas ay halos hindi sapat para makita ang mga bagay. Kasama ang kahalumigmigan ng basement
"Manuel, hindi ako makapaniwala. Ang nanay mo ang dumukot kina Darian at Danica. Wala ka talagang nalaman kahit kaunti?"Mabigat ang tinig ni Tyler—hoarse at puno ng emosyon.Alam na niya ang buong pangyayari matapos makausap si Sandro. Alam niyang si Bernadeth ang may pakana ng lahat. At higit sa lahat, alam niya na ang tunay na dahilan kung bakit ginawa ito ni Bernadeth.Masyado siyang nasasaktan. Sobrang galit sa sarili.Bakit hindi niya inimbestigahan ang background ni Bernadeth noon pa? Kung ginawa niya ito, nalaman sana niyang siya ay isang anak sa labas ni Mr. Jarabe—ibig sabihin, si Bernadeth ay mismong tiyahin ni Dianne.Marahil, nalaman na rin niyang may kinalaman si Madam Jarabe sa pagkamatay ng ina at kapatid ni Bernadeth.Kung nalaman niya ito nang mas maaga, hindi na sana nagkaroon ng pagkakataon si Bernadeth na kidnapin ang mga bata.Si Darian at Danica... Napakabata pa nila. Walang kamalay-malay sa gulong kinasasangkutan nila.Kinidnap sila, malayo sa pamilya. Alam kay
Kah it na isinama siya ni Bernadeth tuwing weekend, pupunta lang sila sa mga lugar tulad ng library at science museum.Hindi siya pinapayagang kumain ng anumang junk food mula nang bata pa siya.Tuwing malalaman ni Bernadeth, papaluin siya nito.Hindi maaaring maging pabaya o walang pakialam ang kanyang takdang-aralin, at hindi siya pinapayagang iwanan itong hindi tapos.Pinapanood siya ni Bernadeth na mag-aral at sinusuri ang kanyang takdang-aralin araw-araw. Kung may mali siyang makita, papaluin o papagalitan siya nito.Mula pagkabata, palaging ipinapaalala ni Bernadeth sa kanya na dapat siyang magtagumpay at dalhin ang karangalan para sa kanyang ina.Kung hindi, mamamatay silang mag-ina nang magkasama.Noong nasa ikatlong baitang siya sa elementarya, nagsimula siyang mainis sa pag-aaral, at bumagsak ang kanyang grado mula sa pagiging una sa klase hanggang sa pang-sampung puwesto.Nang makita ni Bernadeth ang resulta ng kanyang pagsusulit, hinila niya ang kamay ng bata at ginuhitan
"Ang isang bilyong dolyar ay hindi maliit na halaga ng pera. Hindi namin kayang makalikom ng ganoong kalaking halaga sa loob ng isang oras. Kailangan namin ng isa pang oras," pakiusap ni Manuel."Sige, bibigyan kita ng isa pang oras."Pagkatapos niyang magsalita, agad na ibinaba ng kabilang linya ang telepono.Sa sumunod na segundo pagkatapos ibaba ng kabilang linya ang telepono, nagbigay ng senyas na OK ang pulis na responsable sa paghanap ng lokasyon ng kabilang linya sa sheriff.Matagumpay na natunton ng pulis ang kabilang linya at iniulat ang tiyak na address.Agad na nahati sa dalawang grupo ang lahat.Pumunta ang isang grupo para hanapin ang kinaroroonan nina Bernadeth at Tita Jude, at hinabol sila patungo sa natunton na address.Sumama si Manuel sa pulis at sa mga bodyguard ng pamilya Zapanta para hanapin sina Bernadeth at Tita Jude.Nang dumating kami sa mall, natagpuan namin ang kotse ni Bernadeth sa isang blind corner ng underground garage, ngunit walang tao sa loob ng kotse
"Manuel, bakit ka tinawagan ng mga kidnapper?" tanong ni Sandro sa kanya.Iniisip din ni Manuel ang tanong na ito.Itinaas niya ang kanyang ulo, tiningnan si Sandro na may patay at kulay-abo na tingin, at sumagot, "Ang taong kumidnap kina Darian at Danica ay dapat isang taong kilala ko."Agad na nabaling muli ang atensyon ng lahat sa kanya."May nagawa ka bang kasalanan sa sinuman?" tanong ni Sandro.Dahan-dahang umiling si Manuel. "Kahit na mayroon, kaunting alitan lang iyon sa akademya at trabaho. Hindi kinakailangan para gumastos ang kabilang linya ng labis na pagsisikap para kidlapan sina Darian at Danica."Malinaw na maingat na pinlano ang lahat."Isipin mong mabuti. Sino ang sinabihan mo tungkol sa pagdadala kina Darian at Danica sa amusement park ngayon?" muling tanong ni Sandro.Nasuri na ang kotse at katawan ni Manuel, at walang nakitang tracker sa kanila.Nag-isip si Manuel at dahan-dahang umiling.Wala siyang sinabihan maliban kina Dianne at sa pamilya Zapanta tungkol sa pa
Ang dalawang yaya ay pinatulog ng mga gamot at walang mga peklat sa kanilang mga katawan.Wala ring narinig na sigaw ng tulong o mga kakaibang tunog sina Manuel o ang mga bodyguard, na nagpapatunay na dinala rin sina Darian at Danica matapos mapatulog.Ngunit nagbabantay siManuel sa labas ng banyo, at mayroong walong nakasibilyang bodyguard sa paligid niya, kaya hindi man lang nila napansin na inilabas sina Darian at Danica sa banyo.Matapos suriin ang surveillance footage, nalaman kong ang tanging taong lumabas sa banyo sa panahong iyon ay ang puting cleaner.May dalawang daanan sa restroom.Ang isa ay ang exhaust duct ng air conditioner.Ang isa ay ang channel para sa pagtatapon ng basura sa banyo.Hindi inilabas sina Darian at Danica sa banyo, kaya posibleng dinala sila sa pamamagitan ng exhaust duct o ng garbage disposal duct.Agad na tinunton nina Manuel at ng kanyang mga bodyguard ang suspek.Walang mga senyales ng pinsala sa exhaust duct.Ngunit mga limang minuto matapos pumaso
"Xander, anong nangyari?"Pagkababa niya ng telepono, agad na nagtanong si Dianne, nakakaramdam ng matinding kaba na umaakyat sa kanyang puso.Sinubukan siyang ngitian ni Xander nang madali, "Nabangkrupt ang isang investment ko noong nakaraan, at malaki ang nawala sa akin."Sumingkit ang mga mata ni Dianne habang nakatingin sa kanya at umiling, "Hindi, hindi mo sinasabi sa akin ang totoo.""Talaga, maniwala ka sa akin!"Patuloy na sinubukan ni Xander na ngumiti, "Bukod dito, mayroon bang bagay na sulit itago ko sa iyo?"Nag-aalinlangan si Dianne.Dahil sa loob ng mahabang panahon, hindi nagsinungaling si Xander sa kanya o nagtago ng anumang bagay.Ngunit ang pakiramdam ng kaba sa aking puso ay lalong tumindi.Parang may bola ng cotton na nababad sa tubig-dagat na biglang humaharang sa aking dibdib, nahihirapang huminga.Naisip sina Darian at Danica na nakikipaglaro kay Manuel sa playground sa sandaling ito, kinuha ni Dianne ang kanyang cell phone, hinanap ang numero ni Manuel, at guma