"Dianne, umupo ka na." Ibinaba ni Tanya ang tasa ng tsaa sa kanyang kamay at tinapik ang sofa sa tabi niya. Sumunod si Dianne at umupo nang maayos.Hinawakan siya ni Tanya sa kamay at tinignan ang kanyang tiyan. "Kamusta ang bata? May nararamdaman ka bang abala nitong mga nakaraang araw?""Maayos naman po." Sumimangot si Dianne at ngumiti, gaya ng dati, "Pumunta po ako sa doktor at sabi nila, stable ang bata, kaya wala naman pong dapat ipag-alala.""Magandang balita." Naglabas ng malalim na hininga si Tanya, at ngumiti ng mas malumanay. Hinaplos ang likod ng kamay ni Dianne at nagsalita, "Dianne, alam kong mabuting anak ka. Mas mahinahon at mas maalalahanin ka kaysa sa karamihan ng mga babae."Ngumiti siya at binago ang paksa, "Alam mo rin naman ang saloobin namin tungkol kay Lallaine. Hindi siya makakapantay sa'yo, at hindi siya magtatagumpay sa gusto niyang mangyari. Bakit mo kailangang makipagtalo kay Tyler para sa kanya at lumipat pa ng bahay? Hindi ba't parang kalokohan?""Mom, n
Was it just to take a look at her?Nag-aalala siya dahil hindi niya siya nakita nitong mga nakaraang araw.Ngayon na nakita niya siya, mas lalo pa siyang nainis.Hindi nakatulog si Dianne ng hapon na iyon. Habang pauwi, nakatungo siya sa upuan at hindi namalayang nakatulog.Hindi niya alam kung gaano katagal siyang natulog nang bigla na lamang mag-preno ang driver, na nagdulot ng gulat at ginising siya.Buti na lang at naka-seatbelt siya. Mabilis na tumulak ang katawan niya pasulong bago siya hinatak pabalik, kaya't hindi siya nasaktan.Kitang-kita sa driver ang kaba nang tumingin siya kay Dianne. “Ms. Dianne, okay lang po ba kayo?”Huminga ng malalim si Dianne at tumango, saka nagtanong, “Anong nangyari?”“Biglang tumakbo ang isang babae sa kalsada—nagulat po ako ng sobra,” sagot ng driver, mukhang balisa.Bago pa man niya matapos ang pagsasalita, isang babae na may mahahabang buhok na magulo ang dahan-dahang tumayo sa harap ng sasakyan, humawak sa hood bilang suporta. Mukhang may su
"Anong pangalan mo?” tanong ni Dianne sa wakas.Pinahid ng babae ang luha sa kanyang mukha at humikbi. "Dessire, Dessire Sanchez.”Tumango si Dianne. "Kung ang nanay at kapatid mo ang pumipilit sa'yo, bakit hindi ka lumapit sa pulis?"Umiling si Dessire, at lalong bumilis ang pagpatak ng kanyang luha. "Ginawa ko. Sinubukan ko." Naputol ang kanyang tinig habang mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Dianne. "Pero nalaman nila. Binugbog nila ako at ikinulong. Kung hindi ako nakatakas…"Hindi na niya naituloy ang sasabihin.Nagdilim ang ekspresyon ni Dianne.Hindi niya alam kung alin ang mas masahol—ang kalupitan ng pamilya ni Dessire o ang kabiguan ng batas na protektahan siya.Dahan-dahan siyang huminga nang malalim."Huwag kang mag-alala," sabi niya nang matatag. "Ligtas ka na ngayon.""Nakatakas ako habang pinapainom ako ng gamot, at baka dinala na nila ako sa ospital para alisin ang matres ko."Naningkit ang mga mata ni Dianne. "Handa ka bang maniwala sa akin?"Mabilis na tumango s
"Sige, sumama ka na sa akin pabalik." Nagpasya si Dianne.Kung mananatili si Dessire sa isang hotel at matagpuan siya ng mga tauhan ni Lallaine, magiging walang saysay ang lahat ng kanilang pagsisikap."Maraming salamat, Ate. Salamat talaga." Buong pasasalamat na sabi ni Dessire.Dinala siya ni Dianne sa condo apartment na pag-aari niya ngunit hindi sa kanyang sariling apartment sa ika-38 palapag.Nang una niyang bilhin ang condo building, sigurado siyang magiging magandang puhunan ito kaya kumuha siya ng limang unit—mula ika-34 hanggang ika-38 palapag—sa pangalan ng Missha Group.At hindi siya nagkamali sa kanyang desisyon. Makalipas ang dalawang taon, dumoble ang halaga ng mga ito.Kung ipagbibili niya ngayon ang limang unit, tiyak na kikita siya ng hindi bababa sa 300 milyong peso.Ngunit hindi niya ito balak ibenta. Bukod sa sariling tirahan at unit na inuupahan ni Dexter, ginagamit na rin ang tatlo pang unit.Ang ika-34 na palapag ay nakalaan para sa kanyang yaya at drayber.Pagk
May punto siya.Bakit nga ba sasagutin ng isang taong galit sa kanya ang tawag niya?Hindi na siya muling tumawag.Sa halip, inilagay niya sa silent mode ang kanyang cellphone, inilapag ito sa tabi ng kama, pinatay ang ilaw, at natulog.Samantala, sa Chavez old mansion, nanatili si Tyler sa parehong posisyon at mahimbing na natulog hanggang sa mag-umaga.Nang sumikat ang araw, ang ginintuang liwanag nito ay dumaan sa malalawak na bintana, tumama sa matatalas at maamong tampok ng kanyang mukha.Dahan-dahang gumalaw ang makakapal niyang pilikmata bago tuluyang bumukas ang kanyang mga mata.Ang isang braso niya ay namanhid dahil sa posisyon ng pagtulog, pero pakiramdam niya ay sariwa siya—gaya ng sumisikat na araw sa labas.Saglit siyang natigilan habang palinga-linga sa paligid.Nakatulog ba siya nang mahimbing sa kama ni Dianne nang buong magdamag?Nakatulog siya bago pa mag-alas-diyes ng gabi.Mahimbing. Walang kahit isang panaginip.Nakatitig siya sa papasikat na araw sa labas ng bin
"Hello? Sino 'to?" Tanging katahimikan ang sumagot. Nasa kalagitnaan pa ng antok si Dianne, kaya muli siyang nagsalita."Dianne, ano bang kailangan mo sa'kin?" Mahinang boses ngunit punong-puno ng tensyon ang tanong ni Tyler, pilit pinipigil ang emosyon sa kanyang dibdib.Naglaho ang antok ni Dianne nang marinig ang boses niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at tiningnan ang screen ng cellphone. Si Tyler nga ang nasa kabilang linya."Oo, hinahanap kita," sagot niya, tuluyang nagising.Diretso siyang nagsalita, kalmado ang tinig. "Gusto ni Lallaine magpa-transplant ng matres para magkaanak kayo. Alam mo ba kung kanino galing ang matres na gusto niyang ipalagay?"Mabilis na kumunot ang noo ni Tyler. "Anong ibig mong sabihin?""Wala," sagot ni Dianne nang walang emosyon. "Tanong lang. Kung interesado kang malaman, mag-imbestiga ka. Pero kung sinusuportahan mo ang gusto ni Lallaine, kalimutan mo na lang ang sinabi ko."May kung anong bumabagabag kay Tyler, kaya't napasin
Nagpahiwatig si Dianne na may kakaiba at kahina-hinala sa pinagmulan ng matres na dapat sanang matanggap ni Lallaine.Pero paano magkakaproblema ang matres?Sa bansa, ang pagkuha ng organo para sa transplant ay karaniwang inaabot ng maraming taon ng paghihintay. Kahit matapos ang mahabang panahong iyon, wala pa ring kasiguraduhan kung makakahanap ng tamang donor. Ngunit kakaunti pa lamang ang panahong lumipas mula nang bumalik si Lallaine sa bansa, at agad siyang nakahanap ng angkop na donor. Isang bagay na hindi pangkaraniwan.Gayunpaman, naniniwala si Tyler sa pagkatao ni Lallaine. Alam niyang hinding-hindi ito gagawa ng anumang bagay na makakasakit sa iba.Pinipigil ang lumalalim na kaba, dumating siya sa kanyang kumpanya. Nang handa na siyang tawagan si Baron upang mag-imbestiga tungkol sa transplant ni Lallaine, biglang kumatok ito sa kanyang opisina."Ano ang nalaman mo?" tanong ni Tyler, halatang balisa."Boss, nakatakda na ngayong hapon ang uterus transplant ni Miss Lallaine,"
“Hindi kita mapapatawad sa nangyari sa amin ni Anne.” Pagkasabi niya noon, muli niyang dinampot ang telepono.Naiwang nakikinig si Dianne sa paulit-ulit na tunog mula sa kabilang linya, hudyat na natapos na ang tawag. Bigla na lang bumagsak ang luha mula sa kanyang mga mata.Sa sandaling iyon, isang di-pamilyar na galit, hindi, mas malalim pa—isang matinding hinanakit ang unti-unting lumukob sa kanya.Tyler, ikaw lang ang minahal ko. Kaya bakit mo ginamit ang pagmamahal ko para yurakan at hamakin ako ng ganito? Akala mo ba bato ang puso ko? Na hindi ako nasasaktan? Nag-aalinlangang tanong ni Dianne sa kaniyang sarili.“Dianne, anong nangyari?”Pumasok si Dexter at agad niyang napansin ang kakaibang aura sa loob ng silid. May bahid ng pag-aalala ang kanyang tinig habang mabilis siyang lumapit sa kapatid.Lumingon si Dianne sa kanya. Namumula ang kanyang mga mata, puno ng matinding emosyon na pilit niyang pinipigilan."Dex," aniya, bahagyang paos ang boses at nanginginig sa determinasyon
Lumapit si Manuel, ngumiti at marahang hinaplos ang tuktok ng ulo ni Darian, "Pumasok ka, kunin mo ang gusto mong laruan.""Sige." Tuwang-tuwa si Darian. Sumang-ayon siya at agad na sumugod.Mabilis na kumawala si Danica sa kamay ni Dianne at sumugod.Sinulyapan ni Dianne si Manuel, ngumiti nang walang magawa, at kinailangan siyang sundan.Susundan na sana siya ni Manuel, pero biglang lumapit sa kanya ang yaya ng pamilya at sinabi, “Sir gusto kayong pumunta sa baba ng inyong ina."Tumango si Manuel, may sinabi kay Dianne, at saka sinundan ang yaya pababa.May malaking kahoy na kahon sa sahig ng storage room, puno ng iba't ibang maliliit na laruan na ginamit ni Manuel noong bata pa siya.Naghalungkat sina Darian at Danica at umupo sa sahig, nagpapasaya.Tinitigan ni Dianne sina Darian at Danica nang ilang sandali, at biglang naisip ang jade pendant na may nakaukit na dragon na isinuot sa leeg ng lola ni Manuel.Sinabi ni Beatrice na ang jade pendant sa kamay ng kanyang lola ay dapat na
Hindi niya nabanggit ang bagay na ito kay Dianne dati.Kaya iyon pala.Tinaasan ng kilay ni Dianne, "Sa tingin mo ba wala akong gagawin bago pumayag na makipag-date sa iyo?"Bahagyang nagulat si Manuel.May pulang ilaw sa unahan.Pinahinto niya ang kotse at tumingin kay Dianne, "Kaya, alam mo na si Jaime Ramirez ang tatay ko?"Tumango si Dianne, "Hindi mahalaga sa akin kung sino ang tatay mo."Matapos niyang sabihin ito, tuluyang nawala ang pagkabalisa ni Manuel sa kanyang puso."Dianne, salamat." Seryoso at taimtim na tumingin sa kanya si Manuel, "Maniwala ka sa akin, kahit anong mangyari, hindi kita sasaktan."Tumango rin nang taimtim si Dianne, "Siyempre, naniniwala ako sa iyo."Nagmaneho ang kotse pabalik sa Weston Manor. Tumingala si Dianne at nakita sa malinaw na salamin ng bintana ng kotse sina Tyler at Darian at Danica, ama at anak, na naglalaro ng football sa malaking damuhan ng manor.Ang bilis naman ni Tyler na makarating sa Cambridge?Kailan siya dumating?Dahil malaya nan
Weston Hall, Cambridge.Gabi na, at nakauwi na sina Cassandra at ang magkakapatid na Zapanta sa kanilang sariling mga bahay.Pinatulog na rin sina Darian at Danica.Nakatitig si Dianne sa simple at eleganteng sapphire ring sa gitnang daliri ng kanyang kanang kamay, natigilan.Dinala ni Manuel ang midnight snack na niluto niya at inilagay sa harap ni Dianne."Hindi mo ba gusto ang singsing na ito?" tanong niya.Itinaas ni Dianne ang kanyang ulo at ngumiti, "Ikaw ba ang nagdisenyo nito?"Tumango si Manuel at hinawakDariang kanang kamay nito. “Unang beses ko pa lang ginawa ito, kaya may ilang di pa perpekto.”Nagulat si Dianne. “Ikaw mismo ang gumawa ng singsing na ‘to?”Tumango si Manuel. “Kapag nagpakasal tayo, gagawa ako ng mas maganda pa.”Sa pagbanggit ng kasal, bahagyang nagdilim ang mga mata ni Dianne."Ano ang iniisip mo?" tanong ni Manuel.“Manuel, sa totoo lang… hindi ko pa gustong magpakasal sa ngayon.”Tinitigan siya ni Manuel at walang pag-aalinlangang tumango. “Kahit kailan
"Dianne, nakikita kong sincere si Professor sa iyo, kaya pumayag ka na sa kanya," payo rin ni Cassandra.Bilang isang ina, makasarili pa rin siya.Kung magpapakasal si Dianne, dapat ay tuluyan nang sumuko si Xander sa kanya.Tumingin ulit si Dianne kay Cassandra."Dianne?" tiningnan siya ni Manuel, unti-unting nababalisa ang kanyang mga mata.Tinugunan ni Dianne ang kanyang kinakabahang tingin, tumango pagkatapos ng lahat, at saka iniabot ang kanyang kanang kamay sa kanya.Agad na kumalma ang puso ni Manuel, na nakabitin sa hangin, at nag-umapaw ang labis na kagalakan mula sa kanyang mga mata.Halos hindi mapakali, inilabas niya ang sapphire ring mula sa kahon.Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanang kamay ni Dianne at isinuot ang singsing sa kanyang gitnang daliri.Nagsimulang magsaya sina Cassy, ang kanyang dalawang anak, at isang grupo ng mga katulong.Unti-unting kumupas ang liwanag sa mga mata ni Xander. Gaano man kanining ang mga paputok sa langit, nawala ang kanilang kulay sa k
Sa totoo lang, gusto niyang sabihin kina Darian at Danica na ang bahay nila ay dapat dito sa bansa at hindi sa ibang bansa."Sige, Daddy, hihintayin ka namin!" tumango nang mabigat si Danica at matamis na sinabi.Ngumiti si Tyler at taimtim na sumang-ayon, "Sige."Hinawakan nina Dianne at Manuel sina Danica at Darian at tumalikod at humakbang paakyat.Nasa likod nila si Cassy, paulit-ulit na tumitingin kay Tyler nang may pag-iingat at kumplikadong mga mata.Nang dumaan siya kay Tyler, hindi niya napigilang payuhan siya, "Mr. Chavez, huwag mong sayangin ang iyong oras kay Ate Dianne. Hindi siya lilingon."Pinanood ni Tyler si Dianne na pumasok sa cabin at nawala sa hagdan. Hinila niya ang sulok ng kanyang labi sa isang malabo na paraan at magaan na sinabi, "Talaga?""Oo," tumango si Cassy. "Napakabuti ng pagtrato ni Professor kay Ate Dianne. Napakasaya ni Ate Dianne. Dapat kang maghanap ng ibang babae."Sa wakas ay hinila ni Tyler ang kanyang sabik na tingin, tiningnan si Cassy sa hara
"Bakit hindi na lang tayo umalis? Parang hindi naman ganoon kasarap ang pagkain sa restaurant na ito. Mas masarap pa ang luto mo," sabi ni Dianne."Sige," walang pag-aalinlangang sang-ayon ni Manuel, "Igagawa kita ng midnight snack pag-uwi ko.""Oo," tumango si Dianne, at nagsuot ng kanilang mga coat ang dalawa, kinuha ang kanilang mga bag, tumayo at umalis."Fuck, bakit siya umalis?!"Nang makita nina Kent sina Dianne at Manuel na tumatayo para umalis, gusto niyang tumayo at tawagan sila, ngunit hinawakan siya ni Tyler at pinaupo ulit.Gayunpaman, ang hindi nila inaasahan ay hinawakan ni Manuel si Dianne sa kamay at naglakad silang dalawa papunta sa kanilang mesa.Agad na tumayo si Tyler, tiningnan silang papalapit, itinaas ang sulok ng kanyang bibig, at tumawag, "Dianne."Binati niya ulit si Manuel, "Professor Ramirez."Walang ekspresyong tumango si Manuel sa kanya, "Parang nakatitig si Mr. Chavez sa girlfriend ko, kaya lumapit kami para bumati. Sana mag-enjoy kayong tatlo sa pagkai
Tuwang-tuwa si Rhian na sumugod at hinawakan ang ulo ni Kent, hinahalikan siya sa noo, nag-iiwan ng maliwanag na pulang marka ng lipstick."Napakabuti mong kapatid sa akin. Salamat.""Fuck! Nababaliw ka ba?Hindi inaasahan ni Kent na gagawin niya iyon. Nang mag-react siya, huli na ang lahat. Itinaas lang niya ang kanyang kamay para punasan ang lugar kung saan humalik si Rhian.Nagkataon lang na ang intimate na interaksyon sa pagitan ng magkapatid ay nakita ni Dianne na halos sampu o dalawampung metro ang layo.Kahit kilala niya si Rhian, napakaraming plastic surgery ang pinagdaanan ni Rhian sa mga nakalipas na taon kaya ganap na nagbago ang kanyang hitsura, kaya hindi talaga siya nakilala ni Dianne.Nang maisip ko si Kent.Habang pinag-iisipan ni Kent kung paano lokohin si Ashley para muling mapakasal sa kanya, patuloy pa rin siyang nakikipag-date at nakikipaglandian sa ibang babae. Ang natitirang bahagyang magandang impresyon ni Ashley sa kanya ay tuluyang naglaho.Sa kalagayan ni Ke
Nang matapos siya sa trabaho, tinawagan siya ni Ashley at sinabing isinama nila ni Cassy sina Darian at Danica para kumain at sinabihan siyang huwag mag-alala tungkol sa kanila.Kahit si Dexter ay gumamit ng dahilan na may appointment siya sa ibang mga kaibigan at hindi siya sumabay sa kanya pauwi.Ngayon, mukhang alam na nila na darating si Manuel matagal na at gusto nilang mapag-isa siya kasama si Manuel."Sige, isang karangalan!" masayang sumang-ayon si Manuel.Matapos tanggalin ang kanyang apron at isuot ang kanyang windbreaker, hinawakan niya ang kamay ni Dianne at lumabas ng pinto.Pumunta silang dalawa sa Restaurant, na siyang pinakamataas na restaurant lugar nila. Sa restaurant, makikita ang 360-degree na tanawin n syudad sa gabi.Sikat ang restaurant sa tanawin nito sa gabi, kaya para mas ma-enjoy ang tanawin sa gabi, walang private room ang buong restaurant.Nag-request sina Dianne at ang kanyang mga kaibigan ng upuan sa bintana na may pinakamagandang tanawin.Kakaupo pa lan
"Dianne, kami ang pinakamalalapit mo na tao sa buhay mo. Napakayaman mo na ngayon at napakaganda ng buhay mo. Hindi mo ba kami matutulungan para maging mas maayos naman ang buhay namin?" tanong ni Waldo."Mas maayos?" Napangisi si Dianne. "Gaano kaayos ba ang gusto mong buhay, Master? Katulad ng dati?"Napakalaki ng yaman ng Pamilya Jarabe, pero winaldas n'yo lang. May utang pa tayong daan-daang bilyon. Waldo, sa tingin mo ba kaya kong tustusan ang 'mas komportableng' buhay na sinasabi mo?" balik tanong niya.Napayuko si Waldo, halatang may bahid ng pagkakasala sa kanyang mukha. Hindi siya makatingin nang diretso kay Dianne pero matigas pa rin niyang sinabi, "Nagbago na ako. Iniwan ko na ang lahat ng masasamang bisyo ko."Malamig na napangiti si Dianne at hindi na lang pinansin ang sinabi nito. Sa halip, mariin niyang idinugtong, "Ang lahat ng gamit ni Lola ay ipinamana niya sa akin. Ilabas mo na o umalis ka na rito ngayon din.""Ate... ang mga gamit ni Lola ay..." Mahinang sambit ni