“Hmmmm…” naalimpungatan ako dahil sa matinding kiliti na nagmumula sa pagkababae ko. Dahil patuloy itong hinahagod ng mga daliri ni Quiller kaya wala ng tigil sa pag-alpas ang mga halinghing mula sa aking bibig. Kahit nakapikit ay alam ko na siya ang gumagawa nito sa akin.Tuluyang nagising ang diwa ko ng lumapat ang kanyang mga labi sa bibig ko. Gusto kong tumutol subalit, suwail ang utak ko. Umangat ang mga kamay ko upang sanay itulak siya palayo sa akin, pero maging ang mga kamay ko ay tinaraydor ako. Dahil imbes na manulak ay kinabig ko pa ang kanyang batok upang palalimin ang aming halikan. “F**k…” anas ni Quiller ng itulak niya pailalim ang mataba niyang kargada. Saka ko lang napagtanto na kapwa na pala kami nakahubad. Akmang aangat na sana ang balakang nito ay mabilis na pumulupot ang mga binti ko sa kanyang balakang. Sinigurado ko na hindi niya mababayo ang aking hiyas. “Sweetheart?” Nagtatanong niyang tawag sa akin. Aaminin ko, kinilig talaga ako ng tawagin niya akong Sw
“Sweetie, be careful.” Paalala ko sa aking anak. Araw ng sabado ngayon at naisip ko na magstay na lang muna kami dito sa Mansion. Ewan ko ba kung bakit tila tamad na tamad akong maglakad. Pakiramdam ko ay hindi ko pa man naihahakbang ang aking mga paa ay napapagod na kaagad ito. Mula sa aking anak ay nalipat ang tingin ko sa singsing na nakasuot hinlalaki ko. Kung tutuusin ay nangangati na ang mga kamay ko na itapon ito pero hindi ko ginawa. Dahil siguradong magagalit sa akin si Quiller. Honestly, hindi ako interesado sa singsing na ito at pakiramdam ko ay may dala itong sumpa. Kasi naman, ang singsing na ito ay tila isang lason na unti-unting kumakalat sa puso ko. Sa tuwing pumapasok sa isip ko na ikakasal si Ursula at Quiller ay parang nahihirapan na akong huminga. ‘Yun bang tila katapusan na ng mundo?Nagising ako mula sa malalim na pag-iisip ng padabog na umupo si Ursulla, I mean si Stella, mula sa bakanteng sofa. Ni hindi ko man lang namalayan ang pagdating ng babaeng ito.
Mula sa isang hospital, nagulat ang lahat dahil sa biglaang pagpasok ni Andrade Quiller Hilton. Seryoso ang mukha nito at hindi maikakaila mula sa matapang nitong ekspresyon ang tinitimping galit. Habang sa kanyang likuran ay nakasunod ang mga armado bodyguard. Nakadama ng takot ang lahat ng tao sa paligid kaya mas pinili ng lahat ang manahimik. Subalit hindi nawawala ang matinding paghanga ng mga kababaihan para sa binata. Walang pakialam sa paligid na sumakay ng elevator si Andrade. Ilang sandali pa ay tumigil ang kanyang mga paa sa tapat ng isang nakasaradong silid. Kaagad itong binuksan ng tauhan nito ang pinto kaya tumambad sa kanyang paningin ang isang may katandaan ng doktor. Sa tabi nito ay dalawang Nurse at tatlong lab tech na siyang nag examine sa mismong sperm cell ni Andrade. Nakatayo ang mga ito sa bahaging gilid ng silid habang ang kanilang mga mukha ay kababakasan mo ng matinding takot. “Mr. Hilton, sa pagkakatanda ko ay walang nilabag ang aking hospital para
Stop crying, Sweetie, we’ll get another copy of your siblings picture, okay?” Malambing na saad ni Quiller habang pinapahid ng kanyang hinlalaki ang mga luha ni Chiyo. “Promise, daddy?” Humihikbi na tanong ni Chiyo, ngumiti ang ama nito at hinagkan ang pisngi ng kanyang anak.“I promise, go to your room and daddy will follow you later, okay.” Marahang tumango si Chiyo habang ipinapasa ito ni Quiller sa isang kasambahay. Nang nasa tapat ko na ang aking anak ay masuyo ko itong hinagkan sa pisngi at hinayaan na itong ipasok sa loob ng silid.“Nagawa mo akong saktan ng dahil sa batang ‘yan?” Hindi makapaniwala na tanong ni Stella. Hilam na sa luha ang mga mata nitong nagliliyab sa galit. Gustuhin ko man na sugurin ito at ako mismo ang sasampal sa kanyang pagmumukha ay hindi pwede. Hindi ko kasi pwedeng isapalaran ang buhay ng mga anak ko. “Wala kang karapatan na sigawan ang anak ko.” Matigas na saad ni Quiller na labis kong ikinatuwa. Malinaw pa kasi sa sikat ng araw na walang pag-aali
“Hmmmm…” naalimpungatan ako na may nakadagâng lalaki sa ibabaw ko. Ramdam ko ang bigat ng katawan nito habang pilit na inaasinta ang aking pagkababae ng kanyang pagkalalaki. Hindi na ako nagtangka pang imulat ang aking mga mata. Dahil alam ko na kung sino ang lalaking ito na nangahas na angkinin ako. Mukhang namimihasa na ang Quiller na ‘to na sipingan ako kung kailan niya gustuhin. Pero sa pagkakataong ito ay kakaiba ang kanyang ikinikilos.“S**t! I really love to stay inside your f**king p***y, ohhhh… f**k!” Daing nito na siyang kinatigil ko. Nang maamoy ko ang pinaghalong pabango at alak mula sa katawan nito ay biglang kumabog ang dibdib ko. Napansin ko rin ang pamilyar na pananalita nito mula sa isang lalaking lasing.Bigla ang pagsulpot ng mga ala-ala mula sa aking balintataw. Bumalik ang aking isipan mula sa nakaraan, noong mga panahon na dinukot ako ng mga armadong lalaki. Tulala ako kahit nakapikit ang aking mga mata habang ang lalaking ito ay buong pananabik na naglalabas
“S**t! Where’s Maurine, kuya?” Matigas na tanong ni Xavien sa kapatid nitong si Andrade. Dahil mukhang nahuhulaan na niya kung ano ang mga nangyayari. “Mind your language, Xavien! May bata sa harap mo.” Matigas na sagot naman ni Andrade, nang bigla itong napamura ng wala sa oras. “Answer me!” Bulalas ni Xavien na ang boses nito ay kababakasan mo ng matinding kabâ. Dahil ang unang pumasok sa kanyang isipan ay ang mukha ng kanyang asawa, si Miles. “How did you know, Maurine? Don’t tell me my relasyon kayo ng babaeng ‘yun?” Tiǐm bagang na tanong ni Andrade. Pakiramdam niya ay nanikip ang kanyang dibdib dahil sa tumatakbo sa kanyang isipan. “Kaya ba halos pareho kami mata ni Chiyo dahil si Xavien talaga ang ama nito?” Tila crystal na nabasag ang kanyang puso. Bigla, parang nahirapan yata siyang huminga habang ang kanyang utak ay naghuhumiyaw ng pagtutol. “Come on, kuya! Answer me, nasaan si Maurine!?” Tiǐm-bagang na muling tanong ni Xavien, halos marindi na siya mula sa malakas na
Lihim na napalunok si Xavien ng mula sa ikalawang palapag ng bahay ay lumipat sa mukha nilang magkapatid ang matalim na tingin ni Miles. Kinabahan siyang bigla, nang muli na naman niyang nakita ang matapang na ekspresyon mula sa magandang mukha ng kanyang asawa. Ilang segundo na nakatitig si Miles sa mukha ni Andrade, walang sinuman ang nakakaalam sa kung ano ang tumatakbo sa utak nito. Habang ang lahat ng mga kasambahay kasama si Stella ay nanatiling tahimik mula sa kanilang kinatatayuan. Walang ibang maririnig kundi ang malakas na pintig ng kanilang mga puso na siyang nangingibabaw sa lahat. Kahit wala silang alam sa kung ano ang nangyayari sa pagitan ni Miles at ng magkapatid na Hilton ay tila makapigil hininga pa rin ang bawat segundo na lumilipas. Halatang naghihintay ang lahat sa mga susunod na mangyayari. “ Bert!” Tawag ni Miles sa kanyang bodyguard nang hindi inaalis ang tingin nito sa mukha ni Andrade. Mula sa pintuan ng Mansion ay mabilis na lumapit ang kanyang tau
“Mamili ka Hilton, kasal o ang bala ko?” Tiǐm bagâng na tanong ni Miles habang nakatitig sa kanya ang mga mata nitong nanlilisik sa galit. Nang marinig ito ng lahat ay saka pa lang nila iminulat ang kanilang mga mata. Dun lang nila natuklasan na hindi pala sa katawan ni Andrade tumama ang mga balang pinakawalan ng baril ni Miles. Bagkus, lampasan ito sa tagiliran ni Andrade, halatang nagsanay ito sa paghawak ng baril. “Huh!” Halos sabay na reaksyon ng lahat ng makitang maayos naman pala ang lagay ni Andrade. Tila ngayon lang sila nakasagap ng hangin. “Sweetheart, please let’s talk.” Pagsusumamo ni Xavien sa kanyang asawa, umaaasa siya nasa pagkakataong ito ay makikinig na ito sa kanya. Ngunit ni hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin. Bagkus ay mas idiniin pa nito ang hawak na baril sa noo ni Andrade. “Yes, pakakasalan ko ang kapatid mo.” Matatag na sagot ni Andrade na siyang ikinamangha ng lahat. Walang takot na sinalubong niya ang tingin ni Miles. Para kay Andrade