4

Akira's POV

hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwala sa nangyayari sa buhay ko. Ever since that Cameron's grandma found out about me being pregnant, hindi na 'to nawala sa tabi ko. Araw araw ay may kakatok nalang sa pintuan ko o kaya'y may sasalubong sa akin sa opisina dala dala ang mga kailangan ng mga buntis, kaya tuloy kumalat na sa buong opisina namin na nabuntis nga ako ng bagong CEO ng kumpanya. And once again? my name is on fire.

akala ko naman ay wala nang mas sasakit pa sa ulo ang mga nangyari sa buhay ko ng mga nakaraan, but this time? it was a lot worse.

Dahil andito naman kami ngayon sa shop kung saan mamimili na ako ng s-soutin kong gown para sa nalalapit naming pag iisang dibdib.

Akala ko talaga nung una ay nag bibiro lang ang lola ni Cameron. Kaya ko naman kasing palakihing mag isa ang anak ko, kaya ko syang buhayin basta't may tustos lang ni Cameron ng kahit ilang taon man lang.

But no, I was completely wrong.

Dahil talagang itinulak ng lola ni Cameron ang kasal na sinasabi nito.

"This one looks good on you, Iha" bakas ang saya sa mukha nito habang nagtuturo sya ng mga gown na susukatin ko. While all I can do that moment was to take it in and smile.

"Oh! This looks fantastic," anito, doon naman ay napatingin ako sa gown na sinasabi nya. And lola Wilma is completely right, dahil kahit ako ay hindi rin makapaniwalang may ganoong klaseng gown pala sa mundong 'to.

It's simple yet elegant, It's a sleeveless ball-looking gown na may diamond bids sa mga chest area nito.

"Sa may baba po nito ma'am ay may nakalagay na bids din na it glows in the dark," ani ng sales lady.

"That is just perfect!" wika ni lola bago sya tumingin sa akin, there I just smiled at her para naman isipin nyang walang bumabalakid sa akin ng mga oras na ito.

"Sukatin mo Iha, siguradong babagay sayo," she suggested. Kaya naman ngumiti akong muli sakanilang dalawa bago ako pumasok sa fitting room dala dala ang gown na napili namin ni lola Wilma.

"Gown lang 'to, Akira," ani ko sa sarili.

"There's no harm on fitting gowns" saad ko pang muli sa sarili, kaya naman hindi na rin ako nag tagal sa pakikipag usap ko sa sarili sa salamin at kinuha ko na ang gown upang maisukat ko ito.

At buti nalang hindi ito masyadong mabigat, hindi na rin ako masyadong nahirapan sa pag suot nito. Also the good thing is hindi makati sa katawan ang tela sa loob, the silk fabric inside the gown huga my skin so right. Hindi nakakairitang suotin.

Ng masuot ko na nga ang gown, I took the long vail at syaka pinagtyagaan na Isout ito sa akin. It's long as the gown but it fits perfect for the fantasy like concept of the gown.

Kaya naman ng tignan ko ang sarili ko sa salamin ay hindi ko maiwasan na hindi maluha sa nakita.

I look so beautiful...

Kung noon ay wala na talaga sa balak ko ang mag pakasal, growing up seeing how my dad and mom marriage looks like, natakot na akong magpatali sa kung sino man. Not until I met Liveon, kahit papaano ay nabago naman ang pananaw ko sa buhay may asawa.

And then that night happened, bumalik nanaman ang perspekto ko sa pagpapakasal. That it's better to live alone para iwas sa sakit sa puso. But then this child came into my life along with two more people who were bound to make my life upside down.

Cameron and lola Wilma.

Now looking myself in the mirror I can't help but tear up.

This is what it feels like, wearing your wedding gown.

"Ma'am, ready na po ba kayo?" Tanong sa akin ng sales lady, kaya naman agad kong pinunasan ang luhang pumatak mula sa mata ko.

"I am" I simply said at syaka nag handa na para sa pa labas ko ng fitting room. Where my heart started beating faster than before.

Ng bumukas ang malaking kurtina, revealing myself to lola Wilma— well that's what I thought na nag iintay sa akin sa labas. But then my eyes dropped to Cameron na nakatingin din sa akin, waiting for me.

And my heart started to pound faster.

Kitang kita mo ang ligaya sa mukha ni lola Wilma, but I don't know why my mind starts to wonder what Cameron thinks of me wearing this wedding gown.

"Ang ganda ganda mo, Iha..." wika ng matanda, and I can't help but to smile out of happiness. Hindi pa ako nasasabihan ng maganda ni mama ng buong talang buhay ko.

My eyes then went to Cameron, na hanggang ngayon ay nakatitig lang sa akin.

"Beautiful..." anito.

"Maganda" kahit pa tinagalog nya lang ang sinabi nya bago sya umalis ng tingin sa akin, ibang saya parin ang bigay nito sa puso ko.

For a moment after a month, I felt validation after hearing that I'm beautiful.

"Sir, ito na po ba ang kukuhanin nyo?" the sales lady asked Cameron, doon naman at tila bang nawala sa sariling mundo ang binata bago nya inalis ang tingin sa akin.

Cameron then nodded his head.

"Maganda ba, apo?" Even if lola Wilma is not talking to me, kitang kita ko naman ang pag galaw ng kilay nya at ang pag kutya nya kay Cameron ng mga oras na 'yon.

"Yes, lola,"

"My bride looks very beautiful" para bang may kumiliti sa puso ko ng marinig kong sabihan nya akong my bride. Liveon used to call me his wife before, pero hindi naman ganito ang pakiramdam kung sakanya.

"Let's take you inside, ma'am," ani ng sales lady, kaya naman ngumiti lang ako muli kila lola Wilma bago ako muling pumasok sa loob upang mag bihis na ng damit ko talaga.

What a wonderful comment from a Villamon.

What a memorable comment from Cameron.

It feels nice.

--

"And after that, the both of you will go to church para naman ayusin ang set ng wedding nyo" matapos kong mag sukat ng gown ay dumeretso na kaming tatlo sa may kainan upang asikasuhin pa ang ilang bagay.

Kita ko parin naman ang alinlangan sa mukha ni Cameron as his grandma talks about the wedding, kaya naman hindi ko maiwasan na hindi mayamot sakanya.

Ang lokong 'to, bubuntisin ako sabay ayaw mag pakasal?

I rolled my eyes on him when our contact met. Mukha naman napansin nya iyon dahil nag kunit sya ng nuo sa akin, as if he's confused why I'm acting that way.

Maayos na ang pakiramdam ko sakanya kanina, and now he's acting so annoying this moment.

Sana pala hindi nalang ako kinilig sa kumento nya, bwisit sya.

"Ano ba ang theme na napag usapan nyo?" tanong sa amin ng matanda kaya naman pasimple kaming nakatinginan ni Cameron looking for answers.

Dahil sa totoo lang, sa isang linggong kinakausap kami ng lola nya tungkol sa kasal ay hindi naman talaga kami nag uusap ni Cameron tungkol dito.

Kahit pa nasa iisang opisina lang kami.

"I guess the two of you haven't made your mind yet," ani ng matanda.

"I'll go to the restroom muna, mag usap muna kayo tungkol sa theme na gusto nyo" after saying that, the woman then vanished. Ng mapunta ito sa restroom ay nanatili kaming tahimik ni Cameron.

I know he's looking at me, while I was looking at the cake we ordered.

"Kamusta conversation nyo nung cake?" I heard him, kaya naman napatigil ako sa pag lalaro ng chocolate icing nito.

"Napagusapan nyo na ba na chocolate ang theme ng kasal natin," he asked me. Kaya naman napabuntong hininga ako bago tumingin sakanya.

"Wag mo 'kong andaran na parang ako ang may ayaw sa kasal na 'to," ani ko.

"Cause we both know na kung may bwisit sa mga nangyayari ngayon, ikaw 'yon" I rubbed it infront of him bago ako muling bumalik sa cake na nilalaro ko.

Wala akong gana kumain, ayaw ko lang talagang kausap ang lalaking Ito. Mamaya mag dilim ang paningin ko sakanya at masaksak ko sya ng tinidor na hawak hawak ko.

"Come on, Akira" wika nito.

"We both know we can't do anything else," dagdag pa nito sa sarili.

"Ayaw man nating magpakasal, pero andito na naman 'yang bata" saad nito, and there I looked at him once again. Mas lalo lang atang kumulo ang dugo ko sakanya ng sabihin nya 'yon.

"Ewan ko sa'yo, letche ka" and there I took my bag and left him alone there upang mag banyo din.

Pasalamat nalang ako at hiwalay ang banyo ng senior sa mga babae. When I reached the bathroom ay agaw kong tinawagan si Zariah upang mag labas ng sama ng loob sa lalaking 'yon.

"Hell—"

"Tang*na nya!" Bulyaw ko kay Zariah that moment she answered her phone. Hindi na ako nag aksaya ng panahon sa sobrang gigil ko.

"Bakit sa tingin nya ba hindi ko pansin na ayaw nyang magpakasal? Sa tingin nya ba hindi aware yung buong katauhan ko na ayaw nya naman talaga sa set up na 'to? Aware ako Zariah, aware na aware akong ayaw nya sa usapang kasal dahil gag* sya!" wala akong pake kahit pinagtitinginan ako ng mga tao dahil sa galit ko. I'm angry.

"Yung anak mo—"

"Bakit? Kung hindi ba nya ako nabuntis sa tingin nya mangyayari 'tong lahat? Hindi Zariah. Kasalanan nya rin naman kung bakit kami naipit sa sitwasyon na 'to e, all we both can do is to swallow our prides and ego's up para sa buhay ng batang 'to!"

"Akira—"

"Kung ayaw ko lang ng maayos na buhay para sa anak ko pipilitin ko bang mag pakasal? Tang*na Zariah! Kahit tustos nalang mula sakanya maging maayos lang buhay ng anak ko okay na, hindi ko na kailangan ng Villamon sa pangalan ko!"

"I'm a madrigal and that's enough for me and this child to be respected. Anong akala nya? Na hindi namin kakaya—"

"Are you really angry cause of that? Or nagagalit ka dahil ayaw nyang magpakasal sa'yo?" and that certain question from Zariah made me stopped from talking.

At mukhang napansin nya ito.

"The answer is clear bakit ka nagkakaganyan," wika nito.

"You're angry because he doesn't want to get married," she said.

"Galit ka kasi ayaw nga sa'yo" natanga naman ako sa narinig ko mula sakanya. For a moment I was looking at myself in the mirror clearly dumb founded by what I just heard.

"Alam mo hindi lang naman si Cameron ang may problema at this point," anito.

"Ultimong ikaw rin" she pointed out.

"If you really care for the child and the child only, you wouldn't be that angry just because you see Cameron not having any f*ck about your wedding" natahimik naman ako ng matapos nya akong sabihan. Suddenly all my anger was washed away matapos ko syang kausapin tungkol dito.

Hindi na ako nagsalita sakanya matapos nito. I ended the call and looked myself on the mirror. Doon ay bumaba ang mata ko sa tyan ko at syaka ko ito hinaplos.

Sorry baby ha, if mommy got angry at your dad

Maybe mommy is just a little worked up at the moment, chill ka lang dyan ha?

Mamaya mag segway ka palabas e.

I took a deep breath after talking to my baby. Kahit pa itlog palang ito sa loob about to develop it's head, nakakagaan na rin sa pakiramdam na kahit papaano ay may nakakausap akong ibang tao bukod kay Zariah at sa asawa nya.

Upon looking at myself, bigla nalang pumasok sa utak ko ang sinabi ni Zariah sa akin.

That maybe I was not angry by the thought of my child having a perfect family...

Cause maybe I'm angry by the thought na ayaw naman talaga ni Cameron sa akin.

I took a deep breath bago ko inayos ang mukha ko sa salamin as I felt guilty for being angry at Cameron that way.

Pregnancy mood swings, huh?